غروب عاشورا
(زمینه)
شمر با خنجر برون شد
قتلگه دریای خون شد
----
آه از آن ساعتی که با تن چاک چاک
نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک
تنت به سوز و گداز تو گرم راز و نیاز
سوی خیام حرم دو چشم تو مانده باز
آمده از خیمه گه خواهر غم دیده ات
دید که شمر از جفا نشسته بر سینه ات
گفت بده مهلتی تا برسم بر سرش
برادرم تشنه است مبر سر از پیکرش
دانلود سبک
بند اول:
زمین افتادی علمدارم، کس و کارم، مین افتادم منم با تو
نگاه کن به چشم نمدارم ، منم دارم، از این غصه می شکنم با تو
تا دستای تو رو زدن از پا نشستم ، شکستی از جفا من از کمر شکستم
زینب سراغتو کرفت، چشامو بستم
نه میشه که تنت رو رو عبا بذارم، نه میشه با لشکر تو رو تنها بذارم
چه جوری بی تو پا به خیمه ها بذارم
(واویلتا سقا زمین خورد، واویلتا زهرا زمین خورد)
بند دوم:
رقیه صد بار براتو مرد، که برگردی، جوابش رو چی بدم عباس
چشاتو از کاسه در آورد،یه نامردی ، یه تیرانداز خدانشناس
خورشید زندگی تو مغرب شد عباس، رو قرص ماهت تیرگی غالب شد عباس
نماز آیات بعد تو واجب شد عباس
بعد تو سهم من شده افسوس خیمه،
قدم قدم ز حرم دور گشتنت سخت است
به غربت از حرمت دل بریدنت سخت است
تو می روی و دل خواهرت به دنبالت
برادرم چقدر جبهه رفتنت سخت است
تمام زندگی ام ای همه کسِ زینب
به جان فاطمه بی یار ماندنت سخت است
برای بوسه به زیر گلو بده مهلت
شنیده ام که به گودال کشتنت سخت است
بپوش زیر زره دستباف زهرا را
خبر ز غارت پیراهنِ تنت سخت است
به بند چادر و معجر نمی رسد دستی
ولی اگر برسد دست دشمنت سخت است
چگونه صبر کنم آخرین نگاه ترا
وداع دختر و این بوسه چیدنت سخت است
به زیر کعب نی و ضربه ماندَنَم آسان
به زیر نیزه و شمشیر دیدنت سخت است
تمام عمر ترا دیده ام به ندبه ولی
به زیر دشنه مناجات خواندنت سخت است
فقیر خسته دلی بر در سرای حسین
نوشته بود یکی نامه از برای حسین
که ای کریم کریمان به بذل و لطف و کرم
در این مدینه من از هرکسی فقیر ترم
نه از برای گدایی ز خلق رو دارم
نه پیش اهل و عیال خود آبرودارم
دل شکسته و قد هلالی آوردم
دلی زغصه پرو دست خالی آوردم
امام با گل لبخند رو به او آورد
ولی به نامه بنوشته اش نگاه نکرد
براو بسی کرم از لطف دلنوازش کرد
فقیر بود که یک لحظه بی نیازش کرد
سؤال کرد یکی کی عزیز پیغمبر
به بذل و جود و سخا دست خالق اکبر
توکه به نامه او چشم خویش نگشودی
چه گونه این همه لطف و عطاش فرمودی
امام گفت فقیری که آبرو دارد
خجل شود چو به سوی کریم رو آرد
روا نبود که با آن عط
مهلا مهلا ای برادرم
ببین آخه من یه خواهرم
بذار ببوسم من حنجر تو
به جای فاطمه مادرم
این دم آخر گلم،چقدَر شبیه مادری
داری میری از پیشم،داداش در عین ناباوری
جدا بودن از تو/برا من عذابه/بیا و نرو
ببین حال و روزم/بدونت خرابه/بیا و نرو
(داداشم حسین جان)۲ داداشم حسین
تو قتلگاه اومده مادر
داره میبینه رو تل خواهر
الشمر جالس...میرسه روضه
به جاییکه می بُره اون سر
صدای محزون میاد،میگه غریب مادر حسین
کار حسین شد تموم،بمیره برات خواهر حسین
لبه تشنه کشتن/نامردا بریدن/سر از پیکرش
زدن روی نیزه/سر اطهرش رو/شکستن پرش
(داداشم حسین جان) ۲ داداشم حسین
شاعر : امیرحسین سلطانی
منبع : گروه شاعران جواز نوکری
دانلود س
دودمه
منتظر مانده ام تا بیایی ای که بر درد دل ها دوایی
کجایی
زحمت عمه شد زخم پایم جان بابا گرفته صدایم
کجایی
شاه گفتا کربلا امروز میدان من است
عید قربان من است
مادرم زهرا در این گودال مهمان من است
عید قربان من است
خواهرم زینب پرستار یتیمان من است
عید قربان من است
دانلود سبک
یا حسین عباس کو
خیمه‌ها آتش‌گرفته یا حسین عباس کو ؟
آن علم‌داری که می‌داد خیمه‌ها را پاس کو؟
آن‌که بوده بر حریم فاطمه حساس کو ؟
شیر میدان قاتل این خصم بی‌احساس کو ؟
******
خیمه‌ها آتش‌گرفته از شرار کینه‌ها
گرد بی‌رحمی نشسته بر رخ آیینه‌ها
بی‌کس و یاور خیام زاده زهرا شده
بی‌پناهی لرزه افکنده درون سینه‌ها
شمریان دور از دو چشم اکبر و عباس‌ها
آتشی افکنده‌اند بر لاله‌زار یاس‌ها
با عطش آتش‌گرفته خیمه پروانه‌ها
وامصیبت از شکست شاخه احساس‌ها
خیمه‌ها آتش‌گرفته یا حسین عباس کو ؟
******
حرمله این دفعه تیر آتشین می‌افکند
خیمه‌های بی‌پناه را از ستون برمی‌کند
خولی بی‌عاطفه همراه زجر ددمنش
دست غارت بر خیا
پاشو کمک کن زینب و افتاده از پا
نمی زاره برگردم این بارون اشکا
حالم برادر درهمه اگه بمیرم باز کمه
تنهایی بین قتلگاه دورم پر از نامحرمه
از ترس این نامحرما توی دلم داد می زنم
باور نمی کنی دارم جون می کنم
تنهای تنهاس ناموس حیدر
برس به دادم مردم برادر
سالار زینب
دارم می سوزم حاصلم آتیش گرفته
هم چادرم هم این دلم آتیش گرفته
دوباره غرق خواهشم می بوسمت آروم بشم
با اینکه دیدم تو رو باز ولی دارم درد می کشم
می شه برام گریه کنی با ناله هام گریه کنی
می شه برای غصه هام گریه کنی
تکیه کنم من به کی برادر
می خورم زمین شبیه مادر
سالار زینب
بر سر سرنیزه
جان به قربان حسین
عهد و پیمان حسین
لعل عطشان حسین
جمله یاران حسین
******
بر سر سرنیزه می تابد سری
می درخشد همچو ماه و اختری
او كه خود دل ناگران خواهرست
می برد از دل قرار خواهری
عصر عاشوراست و پایان نبرد
سوزد از آتش خیام حیدری
تیر و سنگ ریزند چو باران بهار
بر سر گلخانة پیغمبری
بوستان عشق احمد پرپر است
از دم تیغ سپاه سامری
اهل بیت مصطفی غرقاب غم
ای دریغ از دیدة حق باوری
جان به قربان حسین
******
خواهری با چشم تر بنشسته است
در كنار نعش پاك بی سری
خیره برنعشی كه برخاكست هنوز
دیدة از خون نگار دلبری
هرطرف دوزد نگاه بیند ز كین
جلوه ای از موسم عصیانگری
تن لگدكوب سم اسبان شده
سر ب
تن افتاده به گودال
تن افتاده به گودال ، خدا حافظ تو
زیر اسبان شده پامال ، خدا حافظ تو
داغ تو بُرده مرا حال ، خدا حافظ تو
می روم بی پر و بی بال ، خدا حافظ تو
******
ای تن بی سرِ جا مانده به گودال جنون
پاره پاره بدن از خنجر و سر نیزة دون
بی تو سالار سرم ، بی سپه و یار و ستون
می رویم ما دگر از دشت بلا با دلِ خون
زیر خورشید گدازنده بُود پیکر تو
رویِ خاکست و پر از خون ، بدنِ پرپر تو
باد صحرا زده گلبوسه رگ حنجر تو
ای به قربان تنِ بی سر تو ، خواهر تو
تن افتاده به گودال ، خدا حافظ تو
******
از کنار بدن پرپر تو می گذرم
می زنم بار دگر دست مصیبت به سرم
اشک خون حلقه زده بی تو به چشمان ترم
نیزه ها بر تن
حضرت ارباب
دلِ بی تابِ مرا تاب تویی ، حضرت ارباب تویی
چشم بی خواب مرا خواب تویی ، کعبه و محراب تویی
لعل بی آب مرا آب تویی ، ساقی و میرآب تویی
عشق کمیاب مرا یاب تویی ، یاور اصحاب تویی
******
راه تویی ، شاه تویی ، دیدة آگاه تویی
یار تویی ، ثار تویی ، معنی ایثار تویی
حضرت ثارالله یا ابی عبدالله
دل ما بسته به ایوان طلای تو دخیل
گنبد زرد تو با صحن و سرای تو دخیل
پرچم سرخ برافراشته بر گنبد تو
بسته ایم بر علم عشق و لوای تو دخیل
سایة پرچم تو بر سر ما پاینده
نور رخسار تو بر چهرة ما تابنده
ای تسلای دل زار و تن بی تابم
سینه از عشق تو و آل تو اَم آکنده
دلِ بی تابِ مرا تاب تویی ، حضرت ارباب تویی
******
خبر قتل حسین
خبر قتل حسین را برسان به خیمه ها ای اسب باوفا
برگو یتیمه ها را این داغ غمفزا ای اسب باوفا
برگو عزای عظما با آل مصطفی ای اسب باوفا
******
ای اسب باوفا با مهر و با صفا
خونین تن از جفا کو یاس مصطفا ؟
ذوالجناح بعد حسین رو به حرمگاه بنما
اهلبیت از غم افتادنش آگاه بنما
بی حسین رفتن و در خیمه رسیدن باتو
زینبین با خبر از بی کسی شاه بنما
با دوتا دختر ماتم زده از غم برگو
غرق خون خفتن آئینه ماتم برگو
پیش چشمان سکینه به عزا شیهه بزن
خبر قتل حسین ، زاده خاتم برگو
خبر قتل حسین را برسان به خیمه ها ای اسب باوفا
******
شیهه های تو عجب سوز و گدازی دارد!
یال خونین تو در دیده چه رازی دارد!
پیشواز
زیر چوب خیزران ها
زیر چوب خیزران ها مانده زینب
دیده سوی آسمان ها مانده زینب
سوی آن سر بر سنان ها مانده زینب
خیره بر نعش جوان ها مانده زینب
******
در غروب بی کسی ، در اقتدار نیزه ها
رأس هفتاد و دو تا شد اعتبار نیزه ها
ضرب شلاق ستمگر روی دوش کودکان
مانده زینب بی پناه در سایه سار نیزه ها
زیر چوب خیزران ، در سایه های بی کسی
می شود محکم به سینه پایه های بی کسی
آه از این دلتنگی و از غصه های بی دوا
ضربت سیلی گرفته آیه های بی کسی
زیر چوب خیزران ها مانده زینب
******
دیده می دوزد به خورشیدِ نشسته روی نی
ماه زیبایی که از نیمه شکسته روی نی
بر سر طفل صغیری کاز شرار کینه ها
از گلوی پاره پاره دیده بسته رو
متن نوحه :
غم تنهایی بابا
داد از غم تنهایی بابا
بی یار و غریب مانده به صحرا
تنها شده در مسلخ أعدا
او یک تن و دشمنش دو صدها
*******
بابای من و عشق و امیدم
رفت از حرم آن یار وحیدم
لب تشنه تر از تشنه لبان بود
مظلومیتش به دیده دیدم
سرنیزة غم خورده به بالم
از غصة بی کسی بنالم
اشکم به روی گونه چکیده
گریه ندهد دگر مجالم
وای ، از ، گل بی یاور زهرا
تن ها ، شده لب تشنه به صحرا
داد از غم تنهایی بابا
*******
در وقت وداع من و بابا
یکدفعه دلم کَنده شد از جا
افتادم و با گریه گرفتم
در پنجه دوپای ذوالجناح را
راهی به نبرد نا برابر
گردیده حسین وارث حیدر
بر روی فَرس مثل دلیران
پیش نظر خواهر و دختر
وای ، از
ته گودال پیکرش افتاد
پیش چشمان خواهرش افتاد
نیزه ای رفت سمت پهلویش
ناگهان یاد مادرش افتاد
نوحه‌ی حماسی روز عاشورا
◾بنداول
شعار عاشورائیان این بود
حسین امام و رهبر دین بود
گر به شور و شینیم
رهرو حسینیم
بیعت ما با صاحب امروز
یزید نابود حسین پیروز
لبیک یا
حسین مظلوم(۲)
◾بنددوم
ما همه فرزندان روح‌اللهیم
ما همه از انصار ثارللهیم
رهبرم حسین است
شاه عالمین است
باک نداریم ما از تحریم
نمیشویم ما هرگز تسلیم
لبیک یا
حسین مظلوم(۲)
◾روز عاشورا....
مادری در میان قتلگه و
دختری در حوالی گودال
مادری دست برده برحنجر
مرغکی که شکسته شد پر و بال
دختری دست برده بر معجر
بین یک عده از ارازل شام
وارث ذوالفقار حیدر بود
همچو تیغی برون شده ز نیام
تشنه اما به مثل زهرا بود
قد علم کرد بین دشمنها
آبروی حسین بود و نریخت
بود گر بین دشمنان تنها
یک‌طرف‌خولی‌وسنان،یکسو...
عمرسعد بود و شمر لعین
یکطرف اهلبیت زهرا بود
مردهاشان همه بخون رنگین
با لب خشک بر زمین افتاد
درعسل غوطه‌ور شده قاسم
اربا اربا شده علی اکبر
بی‌قمر گشت چون بنی هاشم
یاس پرپر فتاده بر خاک و...
لاله و غنچه غرق خون یکسو
همه اطفال بین صحرا و
پیکر شاه لاله‌گون
قلم به دست گرفتم که ماجرا بنویسم
غریب‌وار پیامی به آشنا بنویسم
نرفته یک غمم از دل، غمی دگر رسد از راه
ز خانۀ دل تنگ و برو بیا بنویسم
غریبی من و دل را کسی چه داند و بهتر
که مویه‌های غریبانه با رضا بنویسم
پی رضای امام رئوف بودم و گفتم
روم به توس ولیکن ز کربلا بنویسم
به یاد کودکی و درس و مشق و مدرسه افتم
دوباره مشق ز بابا و طفل و آب نویسم
چه کودکانه و خوش‌باورانه بود و فسانه
نه آبی آمد و نه باب، من چرا بنویسم؟
گهی ز پشت حسین و گهی ز فرق اباالفضل
یکی‌یکی که شنیدم، دو تا دو تا بنویسم
به یاد قامت عباس و دست و همت سقا
رسا اگر چه نگویم ولی رثا بنویسم...
به فرش خاک بیابان، به عرش نیزه دونان
تنی
می‌آید از سمتِ غربت، اسبی که تنهای تنهاست
تصویرِ مردی که رفته‌ست، در چشم‌هایش هویداست
یالش که همزاد موج است، دارد فراز و فرودی
امّا فرازی که بشکوه، امّا فرودی که زیباست
در عمق یادش نهفته‌ست، خشمی که پایان ندارد
در زیر خاکستر او، گل‌های آتش شکوفاست
در جانِ او ریشه کرده‌ست، عشقی که زخمی‌ترین است
زخمی که از جنس گودال، امّا به ژرفای دریاست
داغی که از جنس لاله‌ست، در چشم اشکش شکفته‌ست
یا سرکشی‌های آتش، در آب و آیینه پیداست
هم زین او واژگون است، هم یال او غرق خون است
جایی که باید بیفتد از پایْ زینب، همین جاست!
دارد زبان نگاهش با خود سلام و پیامی
گویی سلامش به زینب، امّا پیامش به دنیاست:
از پا
زینب شد آواره از داغت ای دلبر
مُصحفِ صد پاره ای جانِ پیغمبر
حسین من
شهید سر جدا،مِرَمّل بِالدِّما،مُقَطّعُ الْاَعْضا
یابن الزهرا
یا اباعبدالله...
بشنو از دخترت مرثیه ی مَرا
اُنظِرْ اِلیٰ عَمّتيَ الْمَضْروبَة را
در راه دین
گلم ولی پرپر،شده ام ای دلبر،آئینه مادر
یابن الزهرا
یا اباعبدالله...
شکر خدا که پیروان این مکتبیم
ما سائل و فداییِ راه زینبیم
گو بی عدد،زینب مدد
یک نوکر سِزَد به رسم بندگی
چون ارباب کند هَماره زندگی
در صوم و جهاد و حج ّو هَم صلاة
حُبّ و بُغض،وَ خُمس و عِفّت و زَکات
ثارالله اباعبدالله...
لطف خدا اثر گذارد بر آخرت
این نوکری نتیجه دارد در آخرت
ای نور عین،جانم حسین
باید زین حسین حسینِ با نِیَت
دل مأنوس شود به اِنسانیت
حَقّ النّاس شود بَرامان مِلاک
گردیم پاک،سپس رَویم زیرِ خاک
ثارالله اباعبدالله...
با یا علی به لشگرِ صاحِبَ الزَّمان
چیره شویم به دشمنانِ اِسلامیان
عَبدُ الصّمَد،حیدر مدد
میکشند جُنودِ کافِران عَقَب
از صنعا،مَنامه،غزّه و حلب
حِزبُ الله رِسَد به مقصد
غریب تو گودال مقطع الاعضا
سرت به روی نی تنت توی صحرا
نیزه ها میپیچید تو پیکر زخمیت
دیدم چه کار کردند با اون سر زخمیت
خودم میدیدم تو رو کشیدند وسط گودال ای وای
نیزه به دستا همه رسیدند وسط گودال ای وای
۲
تو رفتی بعد از تو حرم چه غوغا شد
حرمله ها پاشون به خیمه ها وا شد
چادرا تو اتیش بچه ها تو صحرا
گوشواره ها پر خون تو مشت سربازا
با نیزه افتاد به جون طفلت یه نیزه دار نامرد
همونکه با اسب اومد تو گودال تنت و بدجور له کرد
◾نوحه‌ی شب عاشورا
◾بنداول
بیعت ما امروز با حسین است
ذکر لبم همیشه یاحسین است
چون زهیر و حبیب
یار شاه غریب
ما با ابوالفضل میثاق بستیم
مدافعان زینب هستیم
لبیک حسین حسین جان(۲)
◾بنددوم
وعده‌عاشورائیان اربعین
کرببلا در حرم شاه دین
با پای پیاده
میزنیم به جاده
هر دم اگر در شور شینیم
یاد سه ساله‌ی حسینیم
لبیک یا حسین حسین جان(۲)
-لطفا حقّ روضه ادا شود-
زمین یک آهِ شعله ور درآورد
غم ِ تو اشکِ پیغمبر(ص) درآورد
تنت را تیرباران کرد و دیدم
دوباره نیزه ای دیگر درآود
بمیرد حرمله(لع) که با تبسّم؛
سه شعبه زد به سمتت! پر درآورد
رسید و پیکرت را غرقِ خون دید
دلِ مادر سر از محشر درآورد
یکی آورد با خود نعلِ تازه
یکی پیراهن از پیکر درآورد
نشست و با غضب از دستت ای وای
هم انگشت و هم انگشتر درآورد
نمیدانم چه شد که خنجرِ شمر(لع)
زد و از حنجرِ تو سر درآورد!
ز خيمه گاه دويدن به من نمي ايد
دويدن و نرسيدن به من نمي ايد
خودت كه از دل بي تاب من خبر داري
دل از حسين بريدن به من نمي ايد
سرت بلند كه شد سر به زير شد زينب
بيا ببين كه خميدن به من نمي ايد
بريده شد نفسم از نفس كه افتادي
نفس كه سخت كشيدن به من نمي ايد
بلند شو ته گودال جاي زينب نيست
ز شمر فحش شنيدن به من نمي ايد
همانكه رأس تو را بست دست من را بست
اسيري و نپريدن به من نمي ايد
خزان غم
خزانِ غم به صفای بهار می افتد
نهیب شعله به آن لاله زار می افتد
و در مقابل شهزاده ها و اهل حرم
گذار نیزه به چشمان یار می افتد
شنیده ای که غریبانه با لب عطشان
میان مقتل خون بی قرار می افتد ..؟!
چقدر چشم حرامی پس از بریدن سر
به قد و قامت آن با وقار می افتد
تنی به زیر سُم اسب ها لگد کوب و
سری به غارت یک نیزه دار می افتد
غریب و بی کفن و تشنه و سراسر زخم
به روی خاک، تن شهریار می افتد
خوش آن تنی که شود شرحه شرحه در ره او
خوش آن سری که به پای نگار می افتد
نعیمه امامی اشلق ,۲۲ مرداد ۹۸
◾روضه‌ی
◾روزعاشورا
تا قتلگاه با لب تشنه دویده ام
از خیمه‌گاه آمده‌ام دست و پا مزن
دراین‌مسیربسکه‌زمین‌خورده‌ام‌حسین
دلخسته راه آمده‌ام دستوپامزن
دیدم چگونه شمر سرت را بریده است
من بی سپاه آمده‌ام دستوپامزن
مویت به دست شمر و سنان دیده‌ام حسین
با سوز و آه آمده‌ام دست‌و‌پا مزن
پا بر زمین مکش جگرم تیر میکشد
من در نگاه آمده‌ام ست‌و‌پامزن
روزم سیاه است کاری نکردم برای تو
من رو سیاه آمده‌ام دست‌پا مزن
اهل حرم آواره شد
گوش رقیه پاره شد
شمر اومده گودال
تنٍ حسین پامال
ای کشته ی دور ازوطن
ای تشنه ی صد پاره تن
ای بی کفن مولا
عُریان بدن مولا
شمر و سنان از راه رسید
پـیکرٍ زخمی تو کشید
با عصا میزدن
ازجفا میزدن
شمر اومده بالاسرت
غارت برده انگشترت
تو به زیرٍ خنجر
میزدی بال وپر
شمشير وسنگ شدکفنت
هدف نیزه شد تنت
تو در بينٍ اعدا
زدی تودست وپا
شمر نیزه در گلو میکرد
گودال رو زیر و رو میکرد
افتاده در گودال
حسین بی پر و بال
پیکر پارت غرق خون
بهارٍ زینب شد خزون
زینب مونده تنها
بینٍ نامحرم ها
با تیر سه شعبه زدن
مظلوم حسین عُریان بدن
اومد شمرٍ قاتل
اوبا چوبٍ محمل
شمر با نیزه در قتلگاه
سر می برید دربینٍ راه
به روی نیزه ها
سر حسین جدا
شمر میزد او را باعصا
سر از تنش گشته جدا
کفن نداری تو
پیرهن نداری تو
شمر خنجرو کُند می کشید
درشیب گودال او رسید
تنت زیر مرکب
پیش چشم زینب
شاعر: سید حمیدرضا عزیزی
خــــــیمه نزن در کربلا
آتیش زدن به خیمه ها
ای آه و واویلا
وای ازغم اینجا
شمر دور خیمه می رود
ضجر دورٍ عمه می رود
سوزان شده گرما
زینب شده تنها
تو در بیار انگشترو
درشیبٍ گودال تونرو
حرمله پیدا شد
درخیمه غوغاشد
اومد حسین به کربلا
شمرآمده در خیمه ها
تیغ و نی وخنجر
سوراخ میشه پیکر
ای وای حسین اینجاکجاست
شمر و سنان در قتلگاست
خیمه همه مضطر
وای از علی اکبر
شمر و سنان پست وبدند
اهلٍ حــــــرم رو می زدند
میترسم از اینجا
تنها بینٍ اعدا
دیدم که اهل خیمه ها
بودن به زیرٍ دست وپا
قلبم شده غوغا
برگردحسین اینجا
از غصه جون میده حسین
باز بوی خون میده حسین
برگرد علمدارم
ای طفلٍ شیرخوارم
داره میاد زینب ز راه
داردبه لب غصه وآه
غارت میشه معجر
عمامه""انگشتر
شاعر: سیدحمیدرضا عزیزی
◾نوحه سینه زنی
◾روز عاشورا
◾بنداول
من ز خیمه به سویت ای حسین جان دویدم
وای به حال دل من از چه رو دیر رسیدم
حنجرت را بریده
قامتم شدخمیده(۲)
ای برادر حسین جان(۳)
◾بنددوم
شد جدا راس پاکت پیش چشمان زارم
با لب خشک و عطشان لب به رگها گذارم
ای فتاده به میدان
بیکفن ماه تابان(۲)
ای برادر حسین جان(۳)
◾بندسوم
پیش چشمان مادر راس پاکت بریدن
از قفا خنجر از کین دیده ام میکشیدن
با لب خشک و عطشان
زیر سم ستوران(۲)
ای برادر حسین جان(۳)
