یااباصالح‌المهدی
جمعه‌ها تا که بر این سفره‌ی غم مهمانم
یاد تو میکنم و نام ترا میخوانم
بیقرارم ز قرار تو قراری دارم
من به پای غم عشقت به جهان میمانم
امام_زمان_عج
مناجات
به سمت قبله چشمت نماز عشق میخوانم
قنوتم پر جنون گشته تو می دانی و میدانم
عجب حال خوشی دارم در این حال نماز عشق
میان سجده یاد هرکسی را جز تو می رانم
هلال ابروان تو شده مستانه مقصودم
در این حال خوش مستانه ام رندانه می مانم
عجب زلف پر از پیچی به هر تارش
دخیل افتم
مرا حاجت روا کن که تو را با اشک
می خوانم
فدای خال لبهایت شوم ای حضرت دلبر
به من با لحن زهرایی چشم دلبرت بنگر..
#امام_زمان_عج
#مناجات
اعتکاف اشک در چشمان عاشق دیدنی ست
حال زار و دیده ی گریان عاشق دیدنی ست
یاد معشوق است و بارانی ز آرامش به دل
در مسیر عاشقی زندان عاشق دیدنی ست
عاشق از معشوق غیر از وصل میخواهد مگر
لحظه لحظه حسرت پیمان عاشق دیدنی ست
در همه احوال بر خال لب معشوق خویش
سجده مستانه ی رندان عاشق دیدنی ست
کار هر معشوق گر ناز است و حفظ فاصله
آتش دوری به قلب و جان عاشق دیدنی ست
گریه کردن چشم عاشق را مصفا می کند
انتظار دلبر و پایان عاشق دیدنی ست
باده وصلی خماران را اگر مهمان کند
عاشق از شوق وصالش ترک صدها جان کند...
رباعی انتظار
از هجر تو دیوانه شدم یار کجایی
دیگر نَبُوَد صبر و تحمل به جدایی
جانا نظری کن به گدای سر کویت
زنبیل به دست آمده ام بهر گدایی
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
ای گل زیبا بیا،دلبر دل ها بیا
دور از تو این دلها شده،افسرده مولا بیا
ماه دل آرا بیا،یوسف زهرا بیا
دور از تو این گلها شده،پژمرده مولا بیا
ای با ظهورت میشود،حل مشکل دنیا
کی میشود بیایی از،دل ببری غم ها
بیا گل زهرا
یابن الحسن مولا
بند??
منجیِ دنیا بیا،رافع غم ها بیا
ای مظهر عدل خدا،ای مصلح کل بیا
آرامش دل بیا،ای خواهش دل بیا
بر دامن تو میزنم،دست توسل بیا
ای با حضورت میرود،بلا از این دنیا
با نور تو روشن شود،تاریکی شب ها
بیا گل زهرا
یابن الحسن مولا
بند???
سردار عالم بیا،صاحب پرچم بیا
بی تو گذشته جمعه ها،این جمعه دیگر بیا
چشم انتظارم بیا،دل بیقرارم بیا
ای منتقم به خون حق،به خون مادر بیا
وقت ظهورت میرسد،دنیا به کام حق
باطل به آخر میرسد،حق میشود مطلق
بیا گل زهرا
یابن الحسن مولا
مژده به دلها دهید موسمِ شادی رسید
وز شبِ هجران و غم صبحِ سعادت دمید
نور دل و دیده و تاج سر عسکریست
نازم از این گل که از گلشنِ پیغمبریست
صورتِ او از نبی سیرتِ او از علی
آینه ی ذاتِ حق شد به جهان منجلی
وز نفسِ جاریش نور ولایت دمید
بانگ اَناالحقّ او بر همه عالم رسید
قطره ای از رحمتِ نورِ امامِ مبین
کرده چنان بیقرار سینه یِ اهلِ زمین
پرده بیفکن دمی از رخِ زیبای خود
مست نما دیده را، مستِ تماشای خود
نیمه ی این مَه بوَد موسمِ عنبر فشان
خوشتر از این عید نیست از نظر ِعاشقان
شد ز طلوعت زمین آینه ی کهکشان
چشم جهان را بیا غرق تماشا نشان
حکمِ قضا و قدَر تابعِ فرمانِ توست
منتظران را به جان نغمه ی قرآنِ توست
ای غایب از دو دیده‌ی دنیا بیا بیا
ای روشنی ظلمت شب‌ها بیا بیا
چشم‌انتظار روز ظهورت دو عالم است
ای آرزوی قلبی زهرا بیا بیا
وجود، ثانیه ثانیه در تو فانی شد
طلیعه ی غزلی صاحب الزمانی شد
برای دیدنت ای آفتاب در پس ابر
قنوت پنجره ها غرق ندبه خوانی شد
نگاه چله نشین کسی به آینه خورد
که پای عهد خودش ماند و شمعدانی شد
به جز ظهور تو در مُلک طور جلوه نبود
اگر چه روزی این دیده "لن ترانی" شد
برای اینکه "حسین بن روح" تو باشیم
دعا برای فرج لطف کرد و بانی شد
عقیق، خون جگر خورد و در رکاب تو ماند
"اویس" خانه ی تو "سید یمانی" شد
نگاه خیس شهیدی دو خط عریضه نوشت
به چاه میکده ات داد و آسمانی شد
خوشا به ندبه ی "أین الحسین" وقت سحر
که سوی کرببلا رفت و جمکرانی شد
ما منتظران زار و گریان توایم
آواره ی کوچه های هجران توایم
ما حاضر غایب از حضورت هستیم
دلخون شده ی حضور پنهان توایم
افسوس همیشه ادعا میکردیم
ما منتظرِ گوش به فرمان توایم
در تور زمستان گناه افتادیم
دلخوش به بهار بی زمستان توایم
مانند کویر خشک و خالی هستیم
در حسرت لحظه های باران توایم
زندانی نفسیم و زمین گیر هوس
ما ملتمسان لطف چشمان توایم
با آمدن تو بلکه حاضر بشویم
ما منتظر ظهور دوران توایم
ای چشم امید عاشقان ادرکنی
یا حضرت صاحب الزمان ادرکنی...
ای نام تو قرار دل بی قرار ها
چشم انتظار تو همه چشم انتظارها
بی تو بهار معنی پاییز می دهد
برگرد و پس بده به دل ما بهارها
چشمان ما همه همچون کویر خشک
بر ما ببار نبض همه چشمه سارها
معلوم میشود که دل ماست بوده است
مشمول لطف دعای تو بارها
ای خوش به حال هر که سرش زیر پای توست
هرگز نمی شویم ازین گونه یارها
یک لحظه هم نشد ز جگر ناله سر دهیم
چشم انتظار ماست سحر... آه و زارها
عمری گذشته در پی نفسیم و بی خبر
از سایه ی فراق سر روزگارها
گریه برای دیدن دلبر میسر است
ماها نکرده ایم ازین گونه کارها
کی میشود جمال خداوندیت عیان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان...
ماییم که بر خدا توکل داریم
بر کعبه حیدری تمایل داریم
در وقت گرفتاری و هنگام بلا
بر مهدی فاطمه توسل داریم
اقا حلال کن که بد کرده ام به تو
اقا ببخش جرم و خطای مرا بیا
از من به جز بدی که چیزی ندیده ای
شرمنده ام ز روی تو ای باوفا بیا
فخرم شده همین که شدم نوکر حسین
اقا به حق کشته کرببلا بیا
من با دعای خیر شما گریه کن شدم
ای صاحب حقیقی این روضه ها بیا
اقا شنیده ایم که مادر صدا زده
ان روز پشت در وسط شعله ها بیا
مولا تورا قسم به پهلوی مادرت
اقا قسم به ان سر از تن جدا بیا
شاعر:رجبعلی صفری
منتظر من می نشینم شه بیاید یا نیاید
بلکه رخسارش ببینم شه بیاید یا نیاید
هجر او آتش به دل زد گر بسوزم یا نسوزم
روز و شب با غم قرینم شه بیاید یا نیاید
رنج خار از چیدن گل گر ببینم یا نبینم
می کنم صبر و تحمل شه بیاید یا نیاید
اشک غم با یاد رویش من بریزم یا نریزم
می کشم بار فراقش شه بیاید یا نیاید
با جفا و جور دشمن گر بسازم یا نسازم
دوست خواهد این چنینم شه بیاید یا نیاید
غرقه در غرقاب هجرم او بخواهد یا نخواهد
بر گذشته از سر آبم شه بیاید یا نیاید
کاش می مردم از این غم او ببیند یا نبیند
می شدم قربان کویش شه بیاید یا نیاید
نه توانم صبر کردن گر بداند یا نداند
نه مرا تاب جدایی شه بیاید یا نیاید
خاطرش افسرده حیران گر بگوید یا نگوید
سوخت مغز استخوانم شه بیاید یا نیاید
آتش هجرون سالوب جانه شرر یابن الحسن
جان زهرا غیبتون ایت مختصر یابن الحسن
ساقی عزّت ویروب جام میی وقت ملال
نوش جان ایله دیدی ایچسن تاپارسان شورو حال
حُّبّ عشق مهدیدندی خوشگوار و هم حلال
ایچدیم اولدوم مست عشق تا روزحشریابن الحسن
مست اولاندان اولموشام من شمع عشق پروانه سی
هر پریم یاندوقجا شاداندی گویول ویرانه سی
هجر شمع ایلر ولی بو عالمین دیوانه سی
بو دل دیوانیه ایله نظر یابن الحسن
مصلح کل جهان صاحب زمان شاه حجاز
مهرعالمتاب وهم دین گلشنینده سرو ناز
اودویروب نمرودیان دللر یانوراول چاره ساز
اُمتون قویما بو نوعی دیده تر یابن الحسن
عالمینه بو جهاندا واربلای امتحان
گل متاع عشقوی بازاریده ایله عیان
تا گوره سودائیان سود ایلیوب اتمز زیان
شیعیانی سن ایدر سن مفتخر یابن الحسن
تفرقه کفرونفاق سایه سالوب اولدی شعار
کشتی دین غرق اولور غرقابیدن ایله کنار
طالب خون حسین اول انتظاران بیقرار
یاندی قلب شیعه لرازپا به سریابن الحسن
بسدی گل ایتمه خسوف شمس ولا اول آشکار
خانۀ ایمان و دین سنلن تاپارمحکم حصار
اعتصام ایلوب سنه چوخ عدّه قالموش انتظار
گل شب تاری ایله اولسون سحریابن الحسن
عالم اسلام سنسیز تاپدی ضعف وانکسار
ملک دینه مهدیا سنسن که صاحب اقتدار
گل قدومون قوی گوز اوسته ایلیاخ بیز افتخار
تابع قرآن و دینوخ هم قدر یابن الحسن
تلخی ایّامیدن «عدلی» گلوب مهدی جانا
ای مسیحا دم دمون قربانیم ایت بیر دعا
بوگویول ویران اولوب ایستور برات کربلا
حق قبول ایلر دعاندا وار اثر یابن الحسن
صبح ازل ولانی یازاندا خدا منه
هجران اودوندا یانماقی ائتدی عطا منه
من مهدیم کی سیز منی یاددان چیخاتمیسوز
عرش اهلی ایلیر ولی هرگون دعا منه
من وعدۀ ظهوریمی ازّل گون آلمیشام
عَجّل علیٰ ظُهوری دئیون مطلقا منه
عشقین صفاسی لذتی هجران اودوندادی
عشق و فراقی لوحیده یازدی قضا منه
یاددان چیخاتمیون خلف آل کوثری
کوثر نه دور تیکوبدی گوزون نُه سما منه
غربت مسیرِ سیریم اولوبدور بو عصریده
وار کیمسه خلق آرا، کی اولا آشنا منه؟
بیله بلا کی نازل اولور علّتی بو دور
هم ایلوسیز جفا ئوزوزه، هم جفا منه
ظلم اوسته شیعه وقتی توکور شیعه نین قانین
گویا خدنگ ظلمی وورور اقربا منه
وقتی که ئوز ائوینده منیم شیعم آج یاتور
باجا دگور کی یوز وئره حال بکا منه؟
ناهیّ منکر هاردادی، آمر به امر هانی؟
بی جا یئره سیز ایله میون التجا منه
تا چاره سیز بلا باشیوا گلدی سسلیسن؛
یارب سن اول بوعرصه ده مشکل گشا منه
وقتینده قادر الّلهیزین دامنین دوتون
وقتینده بیله سسله؛ کی رحم ائت خدا منه
وقتینده التجا ائله درگاه خالقه
وقتینده یوللا گوز یاشیوی توتیا منه
بیربیر حرملرین قاپوسی باغلانور ندن؟
بو منظره غریبه اولور غمفزا منه
بیت الرّضا و کعبۀ معصومیه باخون
آللهه یالوارون وئره شاید ندا منه
کربوبلایه حسرت اولوبسیز دیئنمیسیز؛
((من کربلایه عاشقیدیم کربلا منه))
آللهین ئوز ضریحینه ده ال وورانمیسوز
باغلاندی بیر مکان کی وئرردی صفا منه
مسجدلریزده نولدی نماز جماعته
بس هاردا قالدی ذکر دعا و صلا منه
وقتی حضور قلب نمازیزده یوخ سیزون
خالق دئمز کی ائتمه نمازی بپا منه؟
ئوز دردینه عزاده هامی آغلوری فقط
نه آغلوری حسینه، نه ایلور نوا منه
ظلم و فساد، خلقه یالان سوز دئماق، ربا
حتی دعای ندبه ده ایلور ریا منه
آخر گلوم هارا من اَیا شیعۀ علی
باخ گور مکاندی بیله زماندا هارا منه
بزم عزاده، هیئت و مسجدده یوخ صفا
حال آنکه؛ ذره عشقیز ائدر اکتفا منه
نفس زکیّه دوزدی ایاقدان دوشن زمان
من قالخارام قیامه، اَیَر باش منا منه
مینلر زکیّه نفسی ئولور بو زمان ولی
نه ایلوسوز بو امره، نه ده اعتنا منه
محراب و منبرین آزالوب ایندی حرمتی
هر کیمسه اوردا ایلیه بولمز دعا منه
عالِم فقط شعار وئرور پس عمل هانی؟
هر کیم دورور یئریندن ائدور ادّعا منه
آخر زمان یاخونلاشوری حاضر ایلیون
بیر جانماز و منبر و شال و عبا منه
ظلم اهلی کیمسه اولسا گرک سرنگون اولا
لازمدی قدّ و قامتی اولسون دوتا، منه
اسلام پرچمین وورارام بام کعبیه
وهّابی و یهود ائده تا اقتدا منه
شعرین «مُصَیـب» ائتسه کتابت خلوصیلن
عشق ایلرم اونون سوزونه من؛ اودا منه
به سامانی رسان یارا سودایی ما را
و گر نه دِه شکیبایی دلِ شیدایی ما را
بُراقِ عقل در حیرت شود از رفرفِ طبعم
چو بیند گاهِ همّت آسمان پیمانی ما را
به گلزارِ معارف بلبلم کن ای گلِ خوشبو
ببین دستان سرایی و چمن آرایی ما را
مناز ای گنبدِ مینا به رفعت، کین خَمِ گردون
حبابی بیشتر نبود، خُمِ مینایی ما را
بفرما جلوه ای ای شمعِ جمعِ بزمِ جانبازان
ببین آنگاه چون پروانه، بی پروایی ما را
به شُکر آنکه یکتایی، تو در اقلیمِ زیبایی
بخور گاهی به غمخواری، غمِ تنهایی ما را
به عشقِ ذکر و فکر، نقشِ باطل صرف شد عمری
بسوزان ای حقیقت، دفترِ دانایی ما را
شد از ترکِ عنایت بی نهایت (مفتقر) رسوا
چرا چندین پسندی خواری و رسوایی ما را
منبع:کانال مدح و مرثیه
ﻣﻦ ﭼﺮﺍ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯽ
ﻳﺎ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮑﻨﯽ
ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ ﺣﺮﻳﻔﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﻈﻮﺭِ ﻣﻨﯽ
ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ، ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﻭﻧﺪ
ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝِ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﯽ
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻳﯽّ ﻭ ﻣﻦِ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮔﺪﺍﯼ
ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻓﮑﻨﯽ
ﺑﻨﺪﻩ ﻭﺍﺭﺕ ﺑﻪ ﺳﻼﻡ ﺁﻳﻢ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮑﻨﻢ
ﻭﺭ ﺟﻮﺍﺑﻢ ﻧﺪﻫﯽ ﻣﯽ ﺭﺳﺪﺕ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻣﻨﯽ
ﻣﺮﺩ ﺭﺍﺿﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺪ ﭼﻮﻥ ﮔﻮﯼ
ﺗﺎ ﺑِﺪﺍﻥ ﺳﺎﻋﺪِ ﺳﻴﻤﻴﻨﺶ ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎﻥ ﺑﺰﻧﯽ
ﻣﺴﺖِ ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﻇَﻠﻮﻣﺴﺖ ﻭ ﺟﻬﻮﻝ
ﻣﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﮑﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﯽ
ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻌﺖ ﻭ ﺻﻔﺖ ﮔﺮ ﺑﺨﺮﺍﻣﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ
ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺳﺮﻭِ ﭼﻤﻨﯽ
ﻣﻦ ﺑﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﺥِ ﺍﻣﻴﺪﺕ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﻏﺎﻟﺐ ﺍﻟﻈّﻦ ﻭ ﻳﻘﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﺨﻢ ﺑِﮑَﻨﯽ
ﺧﻮﺍﻥِ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﻭ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ
(ﺳﻌﺪﻳﺎ) ﭼﺮﺏ ﺯﺑﺎﻧﯽ ﮐﻦ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ
هر چه آید به سرِ ما همه از دوری توست
بانگِ رسوایی من نیز ز مستوری توست
این خماری که مرا بر سر سودا زده است
نشئه ی غمزه ی آن نرگسِ مخموری توست
عاشقِ سیب زنخ را نبود درمانی
وَر بوَد باده ی رُمّانی انگوری توست
بلبلِ نطق مرا تا به دمِ نفخه ی صور
هوسِ زمزمه بر شاخِ گلِ سوری توست
رنجِ رنجور تو را گنجِ محبّت ز پی است
نه عجب گر دلِ من عاشقِ رنجوری توست
رو مگردان ز منِ تیره دل ای چشمه ی نور
که مرا روشنی دل ز رخِ نوری توست
«مفتقر» با همه آلایش پیدا و نهان
طالبِ مرحمت معنوی و صوری توست
منبع:کانال مدح و مرثیه
جمعه‌های بیقراری
قرار بیقرار دل کجایی
به اقیانوس غم ساحل کجایی
الهی از سفر برگردی ای یار
که دلها شد به تو مایل کجایی
اَللّهُمَ عَجِّل‌لِوَلیِّک‌الفَرَج
رسیدم با وضو تا مِی بریزی
به کف دارم سبو تا مِی بریزی
شده یک آرزو تا می بریزی
سبوی روی دستم بی شراب است
نگاه چشم مستت را بنازم
دلم را زیر پاهایت بسازم
به یادت ساز دلتنگی نوازم
دعایم کن دعایت مستجاب است
ترحم کن به آه و حال زارم
به حال زار و درد بیشمارم
به درد بیشمار و روزگارم
نگاه لطف تو بر من ثواب است
کجا ماندی دلم را غم گرفته
دلم را غصه ی عالم گرفته
ز درد دوریت گِریَم گرفته
بیا که چشم هایم غرق آب است
دعا کردم بیایی جان جانان
دعا کردم بیایی مرحم جان
دعا کردم بیایی زیر باران
دعا هنگام باران مستجاب است...
از روز اول زنده با نام تو گشتم
مثل کبوتر، جلد بر بام تو گشتم
مِیخانه و جامِ مِی و باده فراوان
تنها به دنبالِ مِی از جامِ تو گشتم
شد قسمت من پیری ازبسکه شب و روز
دنبال رخسارِ دل آرام تو گشتم
گرچه گرفتار تو و عشق تو هستم...
آزادِ آزادم که در دام تو گشتم
اَهلی نبودم، تا رسیدم خانه ی تو
یک دَم نگاهم کردی و رام تو گشتم
آغوش خود را باز کن تا که بیایم
با مِهرِ تو ..درمانِ درد خود نمایم
برگرد ای مسافر تنهای جاده ها
زیرا به دست توست تمام اراده ها
برگرد ازسفر که ببینی به چشم خویش
تلخی روزگار همه خانواده ها
ماجمعه جمعه مست خیال تو میشویم
هستیم بی خیال تمامی باده ها
جان را فقط به شوق ظهورت نداده ایم
شرمنده ایم از تو برای نداده ها
شاید همین نیامدنت نعمت خداست
ماییم و انتظار تو و استفاده ها
روز فرج سوار به مرکب که آمدی
دستی بکش به روی سر ما پیاده ها
بی خود نزن به این در و آن در،بگو دلم
آقا کدام آرزویت را نداده - ها ...؟!
ای عرش و فرش، گوشه ای از ماسوای تو
پر می زند دوباره دلم در هوای تو
محتاج آمدم دم دارالشفا بیا
من خوب می شوم به خدا با دوای تو
نشناختم ترا وسط روضه ها ببخش
تو آمدی و پا نشدم پیش پای تو
تو بوده ای مراقب دلشوره های من
من بوده ام مسبّب دلشوره های تو
یاایها العزیز دری باز کن فقط
تنها شده میان جماعت، گدای تو
سوی گناه رفته ام و قهر کرده ای!
دردسر است نوکری من برای تو
دست مرا بگیر که آلوده ام ولی
مهمان سفره حسنم با دعای تو
می گفتی ای عزیز دلم کاشکی شبی
این هم ضریح و تذکره ی سامرای تو
ما را ببر سحر دمِ سرداب سامرا
جانم فدای چهره ی مشکل گشای تو
حق دلم وصال شما بود، ادا نشد
راه زیارت حرم ِبسته وا نشد
◾جمعه‌های انتظار
ای آب حیات تشنگان زود بیا
خورشید ز دیده ها نهان زود بیا
شد کاسه ی صبر دوستانت لبریز
یا مهدی صاحب الزمان زود بیا
هنگام دعا از دل تنگم گفتم
از خواسته های خود دمادم گفتم
شرمنده زیاد از تو غافل بودم
عجل لولیک الفرج کم گفتم
شاعر:مرتضی کربلایی
دیل آچمیان غزل و شعریمه زبان گزورم
هجا هجا چالیشوب واژه واژه جان گزورم
ردیف و قافیه‌نین غصَه‌سی قوجاتدی منی
دیار شعری اودور قامتی کمان گزورم
چون آگهم که ادبسیز هُنرده ارزش یوخ
ادب دالیجا همیشه دوان دوان گزورم
نه شاعرم، نه ادیبم، نه صاحب هنرم
زبان اَلکنیمه، قدرت بیان گزورم
مین ایلده عمر ائلسم شاعر اولمارام، بیلورم
شعور و معرفته چاتماقا نشان گزورم
مجازی عشقه چاتان یوللارا علاقم یوخ
فنا جهاندا رَهِ عشقِ جاودان گزورم
سالوبدی درده جهانی، نگارین آیریلیقی
بو غمده آغلاماقا، قطره قطره قان گزورم
مقصّرم من ئوزوم گر گورنمورم یاری
نه بیر نگار نهان، بیر مَهِ عیان گزورم
الیم دعاده الهی، هاچان گلور آقامیز؟
قالوبدی یولدا گوزوم صاحبَ الزَّمان گزورم
اوخی دعای فرج، شعرووی قوتار (فیضی)
که غصه‌دن یورولان روحیمه روان گزورم
ای خدا گونلر گیچوب مولای خوبان گلمدی
عالمی روشــــن ایدن خورشید تابان گلمدی
چوخ گیجــــه یاد ایلدیم نور دل زهرانـی من
قائم آل محمــــد جــــان جــــــانان گلمدی
ذکر الغوث و امان اولدی دیلیمــــــون اَزبری
مهدی صـــاحب زمان یــــار ضعیفان گلمدی
نُدبه لـــــرده سسلــــدیم اَیــنَ المُـــعِزُالاولِیا
خـــــار چشم دشمنان عِــزَّتلی انسان گلمدی
تا نوقتــه سسلیوم اَیــــنَ الشُمـــوسُ الطـــالِعَه
اَینَ الاَقمــــــارُالمُنیــــرَه ماه رخشان گلمدی
لَیتَ شِعـری کاش بلیدیم هاردادی یاس علی
یابــــنَ یاسین ، یابنَ طاها ، قلب قران گلمدی
تا نوقته ضَجَّـــه وُرسون شیعـه اولسون نادِبون
هجر مــــولادن اولوبدور دیده گریان گلمدی
هاردا قـــــالدی طالب خــــــون شهید کــربلا
مُنتقِــــم از قــــــاتل شــــاه شهیدان گلمـــدی
قوی چکوم بـوردان گریزی کربلانون دشتــینه
خیملردن سس گلــــور سقای طفلان گلــمدی
جمع اولوبلار خردا قیزلار خیمیه ی شش ماهیه
هی دیوللر یا حسین ساقیِّ عطشــــــان گلمدی
شاه مظلـومان دوروب تل اوسته سسلندی باجی
بیلمرم خــــــواهر ندن اول شیر میدان گلمدی
سس گلوب اَدرِک اَخا احساس قیلدی پیر عشق
اوخلانوب سو مشکی خجلتدن او نالان گلمدی
بار الها آنــــــد ویـــــرم اول کسیلیمیش الـــلره
تیز یتور مهدینی گـوزیاشلار اولوب قان گلمدی
(پوریا ) الده قلــــــم وقت نمـــــــاز صُبــحیده
سسلنور یــــــا رب نـدن دردیمه درمان گلمد
به آسمان نرسم تا هوایی‌ام نکنی
کجا روم من اگر سامرایی‌ام نکنی
بگو میانِ گدایانِ خویش جایی هست
نگاه بر مَن و بی دست و پایی‌ام نکنی
بقیع پنجره فولاد کنجِ شش گوشه
خوشم به این دوسه جا هرکجایی‌ام نکنی
سرم به چوبه‌ی سرداب میزنم به سرم
اسیر این شب سردِ جدایی‌ام نکنی
هنوز از سفر اربعین مریضِ توام
دوا ندارم اگر کربلایی‌ام نکنی
نگاه کن به بزرگی خود ولی نظری
به طرزِ نابلدیِ گدایی‌ام نکنی
غریبِ شهر مرا کُشت آتشِ جگرت
مرا ببر که بمیرم به خانه‌ی پدرت
جمعه لر یول گوزلمکدن
گوزلریم نوری آزالدی
یوسف زهرا خدایا
گلمدی رنگیم سارالدی
ماه تابانِ امامت
شیعیانَ بسدی فرغت
دیلده قالماز هیچ ملالی
گول یوزون کیم ایتسه رویت
یااباصالح دَخیلوک
پایه عشقونده اسیروک
یَابن زهرا ۲بار یَابن زهرا ۲بار
کعبه دن چیخ نوری شاخسون
بیراَلونده ذلفقارین
باشلا اوردان شیعلرلن
کَس وهابینین دَمارین
اوچ یوز اون اوچ یارویلن
پوزگولان ظلمون حصارین
ماه تابان امامت
شیعیان بَسدی فرغت
دیلده قالماز هیچ ملالی
گول یوزون کیم ایتسه رویت
یا اباصالح دخیلوک
پایه عشقونده اسیروک
تنگ ایدوب دنیانی مولا
شیعیانه اهل تزویر
ایت تقاس اهل ریانی
عدل اولا بلکه فراگیر
پاک ایله دنیانی ظلم و
جوریدن با صوت تکبیر
ماه تابان امامت
شیعیانَ بسدی فراغت
دیلده قالماز هیچ ملالی
گول یوزون کیم ایتسه رویت
یااباصالح دخیلوک
پایه عشقونده اسیروک
نقاشام ذکر فرجدور
لبلریمده دیده گریان
شیعلر تک منده اولدوم
آتش هجرونده سوزان
پرده غیبت کنار ایت
شیعیانه بسدی هجران
ماه تابان امامت
شیعیانَ بسدی فرغت
دیلده قالماز هیچ ملالی
گول یوزون کیم ایتسه رویت
یااباصالح دخیلوک
پایه عشقونده اسیروک
یَابن زهرا ۲ یَابن زهرار ۲
برنگشتی آنقدر بی آبرو شد چشممان
بی تو با ابلیس گرم گفتگو شد چشممان
تا بنایِ کشتیِ ایمانمان در گِل نشست
با بلایای جدیدی روبرو شد چشممان
تا ببینیمَت کنار «لیت شعري» هایمان
اشک؛ طغیان کرد و غرقِ آرزو شد چشممان
با صدای هر اذان در حسرتِ دیدار تو
سال ها با گریه مشغولِ وضو شد چشممان
هر سه شنبه زیر باران، جمعه ها بر جاده ها
خیره ماند و راویِ بغض گلو شد چشممان
در حرم، در روضه، امّا بیشتر در جمکران...
مات و حیران ماند و صرف ِ جستجو شد چشممان
هرزه بود امّا برای دیدنِ روز ظهور
با حیا شد تا که با دستت رفو شد چشممان!
#أللهم_عجل_لولیک_الفرج
#متی_ترانا_و_نراک
