ترسم آخر که شب هجر به پایان نرسد
روز وصلت به من بی سر و سامان نرسد
هر چه از آتش دل، سوزم و فریاد کنم
کس به داد منِ غمدیدۀ نالان نرسد
دوش گفتم غم دل را به طبیبی، گفتا :
درد عشق است، یقین دان که به درمان نرسد
دل دیوانۀ ما، گشته چه خوش جای گزین
شانه ای کاش بر آن زلف پریشان نرسد
گو به یعقوب، تو را صبر فراوان باید
یوسف گمشده ات زود به کنعان نرسد
یوسف .ای گمشده در بی سر وسامانی ها
این غزل خوانی ها . معرکه گردانی ها
سر بازار شلوغ است.تو تنها ماندی
همه جمع اند .چه شهری .چه بیابانی ها
چیزی از سوره یوسف به عزیزی نرسید
بسکه در حق تو کردند مسلمانی ها
همه در دست ترنجی و از این میرنجی
که به نام تو گرفتند چه مهمانی ها
خواب دیدم که زلیخایم و عاشق شده ام
ای که تعبییر تو پایان پریشانی ها
عشق را عاقبت کار پشیمانی نیست
این چه عشقی است که آورده پشیمانی ها؟
این چه شمعی است کع عالم همه پروانه اوست
این چه پروانه که کرده است پر افشانی ها؟
یوسف گمشده!دنباله این قصه کجاست؟
بشنو از نی که غریبند نیستانی ها
بوی پیراهن خونیین کسی می آید
این خبر را برسانید به ک
امشب ســـــــراپا غصـــــــه و اندوه و آهم
آری تماشــــــایی اســــت اندوه از نـگاهم
دیگر ندارم شور و حـــــــالی در ســــر خود
گم کرده راهــــــی مانده در بــین دو راهم
یارب اســــــیر دام طوفـــــــان بــــــــــلایم
در دام طوفــــــــــــان بلا من بی پناهم
امشـــــب به زنـدان غم و غصّـــــه اسیرم
عشق است کارم ، عاشقی باشد گناهم
در ظــــــــلمت این شـــام تاریک و غم افزا
هم دلغــــمین هم سوگوار نــــــــور مــاهم
بنوشـــــته ام ای عشق بی پایان رضا جان
با رنگ ســــــــبز عشق بر رخت ســــیاهم
او در غریبی جون کفن پوشـــــــــیده بر تن
یارب ســــــــــــراپا غصّـــــه و اندوه و آهم
شاعر : علی ا
امشب ای اشک بصر مونس و غمخوارم باش
دستــــگیر مـــن و دلــــدار من و یــــارم باش
شب تاریک و خـــــرابه چقدر و حشـت زاست
اشک چشمــــم تو بیا شـــمع شب تارم باش
سیل خون گشـــــت روان از غـــم یاران ز بصر
اشــک من یاور این دیـــــده ی خونــــبارم باش
مدتی هســـــت که خواب اسـت برایــــم رؤیا
اشک من هـــمدم این دیده ی بـــــیدارم باش
من پرســـــــتارم اگر چه ، تو بـــــیا ای اشکم
هــــــمدم و مونس و غمخوار و پرستارم باش
باغ من سـوخت در آتش ، دمی ای اشک بصر
چون که گل نیـــست بیا گلشن و گلزارم باش
بی برادر شــــدم و نیــــــسـت مددکــــار مرا
پس تو ای اشـــــــک بصر یار و مدد کارم باش
شاعر : علی ا
باد خزان وزید به صحرای کربلا
طوفانی است وسعت دریای کربلا
شور قیامت ار چه بسی سخت و جانگزاست
هیچ است نزد محشر کبرای کربلا
سیلی زنند بر رخ طفل سه ساله ای
شاید که اوست حضرت زهرای کربلا
می سوخت در غروب غم انگیز، خیمه ها
ای دل بسوز در مصیبت عظمای کربلا
شط فرات و تشنه لبی در کنار آب
بنگر وفای بی حد سقّای کربلا
با چشم سر توان دیدن اسرار عشق نیست
با چشم دل نشین به تماشای کربلا
باید ز پیروان مکتب اسلام ناب بود
داری اگر به دل تو تمنّای کربلا
منتظر بر راه تو نشسته ام مولا
پر زند دل سوی تو ای یوسف زهرا
خیمه ی سبزت آقا کجا شده برپا
چه سخته ، نبینم ، جمال زیبای تو را
عزیزٌ علیَّ ان ار الخلقَ و لا ترا
******
انتظار روی تو آتش زند دل را
درغروب جمعه ها دل میشود غوغا
ای غریب عالمین کجایی ای آقا
دل من ، گرفته ، بهانه ی روی تو را
عزیزٌ علیَّ ان ار الخلقَ و لا ترا
******
مینویسم بر دلم با خط هم عهدی
تا بگیرم از لب لعل شما شهدی
کی به گوشم میرسد بانگ انا المهدی
ببین جان ، به لبها ، رسیده مولا به خدا
عزیزٌ علیَّ ان ار الخلقَ و لا ترا
شاعر : نوید اطاعتی
دانلود سبک
تویی تو جنت و رضوان من تویی تو یوسف کنعان من
تویی تو گمشده ی فاطمه تویی تو قبله ی جان همه
تویی تو دلبر ، تویی تو سرور ، تویی تو وارث حیدر
تویی تو مولا ، تویی تو آقا ، تویی تو یوسف زهرا
یابن الحسن روحی فداک
متی ترانا و نراک
******
کجایی ای شرف اولیا امید قلب دو عالم بیا
کجایی فاطمه را نور عین کجایی وارث خون حسین
کجایی آقا ، امید دلها ، امیر عالم بالا
کجایی ای شاهِ ، کشورِ دل ، عزیز حضرت زهرا
یابن الحسن روحی فداک
متی ترانا و نراک
شاعر : نوید اطاعتی
دانلود سبک
گرفته ام با ، این اشک روان ، احیای شب ِ، نیمه ی شعبان
آمدم در ِ، خانه خدا ، با دست خالی ، با ناله و آه
اَستَغفرالله اَستَغفرالله
******
بیچاره ام من ، آواره ام من ، غیر از این خانه ، جایی ندارم
از فرط عصیان ، زار و پریشان ، داده ام از کف ، صبر و قرارم
جرمم سنگین است ، سرم پاین است ، بگذر از من در ، نیمه ی این ماه
اَستَغفرالله اَستَغفرالله
******
نور قیامم ، روح قعودم ، حال رکوعم ، ذک سجودم
شرمنده ام ای ، حیّ متعال ، هنگام ِ گناه ، یادت نبودم
ببین در حَبسَم ، اسیر نَفسَم ، در راه تقوی ، افتادم در چاه
اَستَغفرالله اَستَغفرالله
******
با لطف خاصت ، ای حیّ اعلا ، خاک مرا کن ، خک شهدا
الهی العفو ،
یا صاحب الزمان ، ای ماه جمکران
رویی نشان بده ، آقای بی نشان
اینه دعای ما ، هر لحظه ای آقا
ذکر لبامونه ، یابن الحسن بیا
دیگه بسه جدایی یابن الحسن
اسیر غصه هایی یابن الحسن
تا کی باید بخونیم با اشک و آه
آقای ما کجایی یابن الحسن
یا صاحب الزمان ، الغوث و الامان
******
بارون می باره از ، چشمای تار من
بی تو سیاه شده ، این روزگار من
بی تو جوونامون ، از غصه پیر شدن
پیرای ندبه خون ، تو خاک اسیر شدن
تو رو میشه ببینم یابن الحسن
ز هجر تو غمینم یابن الحسن
جمعه به جمعه بین ندبه آقام
به راه تو می‌شینم یابن الحسن
یا صاحب الزمان ، الغوث و الامان
******
دستم به دامنت ، روحی لک الفدا
با موسم وصال ، دردم رو کن دوا
ای که تو هستی دلخوشیم ای که به هر سو می کِشیم
نرگس نرجس به کجایی به کجایی
شب همه شب بیدار توام تو گلی و من خار توام
تا به کی از من تو جدایی تو جدایی
ای روی تو ماهم من دیده به راهم
بر سر راه تو نشستم که بیایی
ای یوسف زهرا ای گمشده ی ما
جلوه نما تا که نمردم زجدایی
******
ای که بود رویت محترم خال لبت باشد حَجَرَم
تا به ابد من به تو نازم به تو نازم
اشک تو دُر ناب من است ابروی تو محراب من است
روی تو قبله بود و من به نمازم
من مستم ز جامت من هستم غلامت
روز ازل در دل من حک شده نامت
در شور و نوایم این باشد دعایم
ای همه هستی که تو باشی به سلامت
******
ای که مسیحایی نفسی من که ندارم جز تو کسی
من به تو مش
آه ، بشنو آوای من ، ای گل یاسمن ، حجت بن الحسن
خورشید پنهان از نظر ما بنگر به آه و چشم تر ما
العجل ای ، دلگرمیّ مستضعفین ، اُمید مؤمنات و ، یار مؤمنین
العجل حجت الله مولا بقیة الله
یا مهدی یا مهدی یا مهدی یا مهدی
العجل حجت الله مولا بقیة الله
******
آه ، امامُ المنتَظَر ، شام دل را سحر ، نور ثانی عشر
لاله به صحرا کرده صدایت پشت در زهرا کرده صدایت
منتقم غربت زهرا ، العجل ، آرامش تمام دلها ، العجل
العجل حجت الله مولا بقیة الله
یا مهدی یا مهدی یا مهدی یا مهدی
العجل حجت الله مولا بقیة الله
******
آه ، بر نبی نور عین ، سروَر عالمین ، روضه خوان حسین
ای غصه دار دلبر بی سر العجل حقّ پیکر بی سر
تشنه ی
ای دلبرم من دل به گیسوی تو بستم
ای عمر من عمری سر راهت نشستم
محراب من ابـروی تو یا بن الزهرا
ای قبــله من روی تو یا بن الزهرا
ای شـام قدرم موی تو یا بن الزهرا
از دیده خون افشانده‌ام یا بن الزهرا
چشم انتظارت مـانده‌ام یا بن الزهرا
هر جمعه ندبه خوانده‌ام یا بن الزهرا
******
كی میشود از خاك پای تو بوسه گیرم
كی میشود دورت بـگـــردم و بمیرم
من دیده بر راه توام یا بن الزهرا
من عبـد درگاه توام یا بن الزهرا
محو رخ مـــاه توام یا بن الزهرا
روی تو بـاشد قمرم یا بن الزهرا
خال تو بـاشد حجرم یا بن الزهرا
ناز تو با جان می‌خرم یا بن الزهرا
******
مادر به زیر تازیانه زد صـدایت
بین در و دیوار خانه زد صدایت
ز
تا به كی از من تو جدایی گل نرگس
من نمی‌دانم به كجــایی گل نرگس
ای تمــام بود و هستم دل به گیسوی تو بستم
عمر من عمری بود من بر ســر راهت نشستم
******
به خم موی تو اسیــرم گل نرگس
وای اگر من بی تو بمیرم گل نرگس
از دو دیده خون فشاندم دیده بـــر راه تو ماندم
از نفس افتــادم از بس جمعه‌ها من ندبه خواندم
******
روی تو باشد قمر من گل نرگس
خال تو باشد حجر من گل نرگس
می‌زنم ای بی قــرینه سنگ عشقت را به سینه
دیده بر راهت نشسته كوچـه تـنــــگ مدینه
******
زائر بین الحــرمـیـنی گل نرگس
به طواف قبر حسینی گل نرگس
در میان اشك و آهی هر طرف محو نگاهی
به گمانم یابن الزهرا در میان قتلگـــاهی
******
لاله و صحــرا
آقای من! تنها در این دوره زمانه
بار فراقت می کشم بر روی شانه
کاری ز دستم بر نمی آید ببخشید
جز این که صبح جمعه می گیرم بهانه
آقا! اجازه می دهی تا که بگویم
حرف دل خود را به شکل عامیانه؟
مانند اجدادت تو هم خیلی غریبی
دیگر ندارد شهر ما از تو نشانه
خیمه نشین! مانند آن خانه نشینی ...
... که بسته شد دست غیورش ظالمانه
هر کس به فکر زندگی و رشد خویش است
فکر حساب و دخل و خرج سالیانه
کاری به کار تو ندارد آن کسی که
از حرص و آز افتاده بین دامِ دانه
جای دعا و پند و اندرز و روایت
گردیده گوش ما همه پُر از ترانه
پیداست آقا جای عکس جمکرانت
تصویر نامحرم روی دیوار خانه
این جا فقط با هیزم دنیا و شهوت
از هر وجودی می
بـه کعبـه روی نهـادم کـه دور یـار بگردم
کجـای خانـه بـه دنبـال آن نگـار بگـردم
میان این همه حاجی کجاست حاجی زهرا
کـه هـر نـفس بـه فدایش هزار بار بگردم
مقام و زمزم و رکن و حطیم را همه گشتم
کنـار حجـر روم، یـا بـه مستجـار بگردم؟
میـان خلـق دویـدم که در کنار تو باشم
بگـو چقـدر بـه هر گوشه و کنار بگردم
دلم گرفته بگـو ای عزیـز فاطمـه تا کی
تو را نبینم و بر گرد ایـن جـدار بگردم؟
به شوق این که فقط زیر سایۀ تو بمیرم
چو آفتاب به هر کوه و کوهسار بگردم
اگر چـه گـرد رهم با نسیم در به درم کن
که در هوات به هر شهر و هر دیار بگردم
خدا گـواست که نـومید نیستم ز وصالت
اگر چـه دور تو تـا دور روزگار بگردم
بـه انتظ
نشان توست در آن ، هر گلی که بو کردیم
جمال توست عیان ، هر طرف که رو کردیم
نماز سوی تو یار ندیده می خوانیم
که در فراق تو با خون دل وضو کردیم
اگر لیاقت دیدار تو نداشته ایم
ولی وصال تو را در دل آرزو کردیم
به رعیتی در خانه ی تو می نازیم
که از گدایی تو کسب آبرو کردیم
به گوش تو که رسیده گمان کنم یک عمر
شکایتی که از این بغض در گلو کردیم
به عصر جمعه و دلگیری اش گرفتیم انس
به گریه های سحرهای بی تو خو کردیم
برای اینکه قدم رنجه ای کنی آقا
به اشک ، این دل آلوده شستشو کردیم
بیا نشان بده آن گمشده مزار کجاست
نیافتیم به هر جا که جستجو کردیم
شاعر : رضا رسول زاده
حرف هجران شده بسیار به هم ریخته ام
باز از دوری دلدار به هم ریخته ام
کاش ای کاش فقط نیمه نگاهی می کرد
به منِ عاشق بیمار ... به هم ریخته ام
به گمانم پسر فاطمه با من قهر است
نشدم لایق دیدار به هم ریخته ام
کار دستم دهد این بار گناهانی که
روی هم گشته تلمبار به هم ریخته ام
با همه بار گناهی که به گردن دارم
مثل حُر آمدم این بار ... «به هم ریخته ام»
دگر از دست خودم خسته شدم از بس که
شده ام مایه ی آزار به هم ریخته ام
من گنه می کنم و دائماً او می بخشد
من که از این همه تکرار به هم ریخته ام
«مرد صابونی» ام و میل به دنیا دارم
اصلاً انگار نه انگار به هم ریخته ام
فتنه معلوم کند که چه کسی پاکار است
نیستم عاشق
کاشکی آمده بودی و زمين سرد نبود
اين همه روی زمين آدم نامرد نبود
خسته ام! مهدی من! حال مرا می فهمی؟
حال من را که نصيبم به جز از درد نبود
تو بهاری و اگر آمده بودی، گل ها -
دلشان منتظر حادثه ای زرد نبود
تو اگر آمده بودی همه انسان بوديم
نفسمان اين همه هرجايی و ولگرد نبود
هيچ کس اهل ريا کاری و تزوير و فريب
هيچ کس مدّعی آن چه نمی کرد نبود
ندبه ها و فرج و العجل و عهد... چه سود؟
کاش اين شهر پر از آدم بی درد نبود
شاعر : وحیده افضلی
این جمعه هم گذشت و خبر از شما نشد
من منتظر نشستم و دردم دوا نشد
کردم دعاکه یوسف زهرا ببینمت
آقا چه شد که حاجت قلبم روا نشد
هر شب به یاد خیمه سبزت نشسته ایم
در خواب هم،خیال تو از دل جدا نشد
ما اهل روضه ایم و یقین شد برای ما
بی لطف و بی دعای تو روضه به پا نشد
دارالشفای ما همه این ذکر روضه هاست
چیزی به غیر روضه که دارالشفا نشد
سالی دگر رسید و زدم ناله از درون
از چه دوباره قسمت من کربلا نشد
شاعر : عباس شاکری
آقا بیا که قلب مرا غم گرفته است
بی طاقتم بدون تو حالم گرفته است
بی تو کنایه پشت کنایه شنیده ام
ازدست دشمنان تو آهم گرفته است
هر جا صدای تو زده ام یا بن فاطمه
حس کرده ام ز فیض تو کارم گرفته است
بر خال هاشمی شما دل سپرده ام
قلبم هوای گیسوی پر خم گرفته است
صاحب عزای ماه محرم بیا دلم
حال و هوای ماه محرم گرفته است
مهدی آل فاطمه جد غریبتان
عزم سفر به کشور ماتم گرفته است
گویا صدای کوفه میا می رسد به گوش
مسلم کنار مقتل خود دم گرفته است
شاعر : عباس شاکری
این دلم کی بر تو مهمان می شود
باده نوش از جام قرآن می شود
چشم من کی در طواف چشم تو
در سحرگه مات و حیران می شود
جان ناقابل ندارد ارزشی
غیر از آن روزی که قربان می شود
گرمی دست تو را گر حس کنم
دست من هم دست جانان می شود
نام من گر بر لبت جاری شود
آرزوی من به پایان می شود
ای که حق داری بگویی از چه رو
عاشقم بشکسته پیمان می شود
ای که دانم از گناه و غفلتم
دیده ات همواره گریان می شود
یا بیا یا که اجل را هدیه کن
ورنه عمرم صرف عصیان می شود
گر تو آیی نام زهرا و علی
در همه عالم فراوان می شود
شاعر : جواد حیدری
وقتی شبها میام هیئت ، تا با تو می کنم صحبت
پشت پا می زنم آقا ، میون روضه بر جنّت
وقتی از کربلا میگم ، ذکر مهدی بیا میگم
همیشه مهربونی تو ، میون هیئتا می گم
غرق شور عشقم من ، شور عشق تو
یا اباصالح
******
همیشه چشم تو دریاست ، می دونم از گناه ماست
دلتو می شکنیم دائم ، ولی عشقت پناه ماست
دل عاشق پریشونه ، شهر ما بی تو زندونه
باشه از ما تو دوری کن ، دنیا این جور نمی مونه
غرق شور عشقم من ، شور عشق تو
یا اباصالح
شاعر : محمد مهدی روحی
دانلود سبک
نمی شه جمعه بیاد و
چشمام و دریا نگیره
یاکریمِ دلِ زارم
هوای شما نگیره
نمی شه غروبا وقتی
دلِ آسمون می گیره
عاشقت برا ظهورت
دستاش و بالا نگیره
نمی شه تو غم بشینم
جمعه تو ماتم بشینم
خبری از تو نیاد و
اشک چشمام پا نگیره
نمی شه باشی کنارم
ای همه دار و ندارم
چشم من تو رو نبینه
ذکر ای خدا نگیره
نمی شه تو صحرا باشی
ببینم که تنها باشی
دل من آروم بشینه
برا تو عزا نگیره
نمی شه با این همه غم
نزدیک ماهِ محرّم
تو بری کربُبَلا و
عاشقت نوا نگیره
نمی شه این دل شیدا
این دو تا چشمای دریا
زائرحسین نباشه
بوی کربلا نگیره
نمی شه تو غم نسوزم
به تنم کفن بدوزم
ولی جسم آقامون و
غیر بوریا نگیره
شاعر : رضا باقریان
ما در زمان غيبت تو كم گذاشتيم
تنهايتان به خيمه‌ي ماتم گذاشتيم
با كارهاي زشت و قبيح و گناهمان
مرهم نه، بر دل تو فقط غم گذاشتيم
چشمانمان به جرم و گنه تا كه باز شد
بر چشم‌هاي ناز تو شبنم گذاشتيم
ما غم نداشتيم كه تنهايي و غريب
تا شد تو را ميان همين غم گذاشتيم
غير از گنه، به پيش تو كاري نكرده‌ايم
ورنه كجا به زخم تو مرهم گذاشتيم
ديديم داغت از همه عالم فزون‌تر است
اما دو چشم را به روي هم گذاشتيم
با هر نگاهِ فعل حرام ای امام من
تيري به سينه‌ي تو دمادم گذاشتيم
مايي كه كارمان به تباهي كشيده است
بر روي سينه‌ات غم عالم گذاشتيم
نام تو را براي قسم حفظ كرده‌ايم
ورنه براي آمدنت كم گذاشتيم
ما عاملانِ بي عملِ د
امروز هم باید دوباره غم بگیرم
بی تو دوباره جمعه را ماتم بگیرم
در انتظار تو دگر راهی ندارم
غیر از همینکه دامن اشکم بگیرم
وقتی خبر از تو نمی‌آید برایم
باید سراغت را شب از آهم بگیرم
وقتی امیدی نیست رویت را ببینم
از چشم‌هایم اشک را نم‌نم بگیرم
گرچه ندارم پیش رویت اعتباری
وقت ظهورت دامنت خواهم بگیرم
داغ فراق و داغ بی تو بودنم را
باید میان سینه‌ام با هم بگیرم
این جمعه هم آمد خبر از تو نیامد
این بار هم باید دوباره غم بگیرم
شاعر : رضا باقریان
شکسته شد دل پر درد و پی درمان است
تمام درد من از لحظه های هجران است
خوشم به اینکه غلامیّ تان نصیبم شد
شنیده ام که غلام شما سلیمان است
اسیر خال سیاه و جمال هاشمی است
اگر اویس قرن در هوای جانان است
نشان خیمه ی سبزت نسیم می داند
به مهزیار به خیمه قسم بیابان است
شمیم عطر که می آید از تمامی شهر؟
گمان که یوسف گمگشته ام به کنعان است
رسیده ماه عزا وسیاه می پوشی
در این دهه دل آشفته ات پریشان است
مسافر حرم کربلا شب جمعه
سحردعا بنما که حریم سلطان است
بخوان به صبح حجاز و به شام کرب بلا
که جدّ بی کفن من غریب وعطشان است
شاعر : حمید قلی زاده
مَحرمِ غـم شـدم ای یار مـرا یاری كن
این دو ماه از دلِ ما خوب نگهداری كن
یـوسفانه خبـری پخش كـن از آمدنت
و مرا در پـیِ خود راهیِ بـازاری كـن
ظاهراً دستِ دعـایِ فرجِ مـن فلج است
بر نیاید که ز من کار، خودت کاری کن
ایـن مُحرّم بـرَس از راهِ درازِ فَـرَجَت
سینه را خالی از این قِصۀ تكراری كن
ای عـزادارترین صاحبِ ایـن بَزمِ عزا
کمی از لطف در این جمع عزاداری كن
نوحه ای دَم بده تا پایِ تو سینه بـزنیم
یا كه با روضۀ خود اشكِ مرا جاری كن
شاعر : محمد بیابانی
هرچند کمی فرج تمنّـا کردیـــــــم
آقا ز سر خویش تو را وا کردیــم
شرمنده ولی خلاصه تر می گوییم
با واژه انتظـــار ،بد تا کردیــــــم
شاعر: محمدمهدی عبداللهی
در حسرت شب های حضورت هستیم
در خلوت خود فکر عبــــورت هستیم
هر جمعه پس از ندبه فقط مـــی گوییم
ما منتظر صبح ظهــــــــورت هستیم
شاعر: محمدمهدی عبداللهی
مانند کویر خشک، بی جان هستیم
دلواپس لحظه های طوفان هستیم
از اوّل شب تا سحـر هر جمــــعه
ما منتظر امام بـــــاران هستیم
شاعر: محمدمهدی عبداللهی
