شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

دیده ای اشکبار دارد
حالتی خونبار دارد

پدرم را مکشیدش
مبریدش یار دارد

مادرم روی زمین و
مزنیدش بار دارد

ای مغیره دست نگه دار
دلی از غم زار دارد

نه فقط در بین کوچه
چشمی از اشک،تار دارد

روی تل لحنش عوض شد
بر تن گل، خار دارد.....

......مبریدش شد مبرید
او تنی زخم دار دارد

ای جماعت از قفا نه
از قفا بس کار دارد

گل زهرا چیدنی نیست
سر بریدن دیدنی نیست
*******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج
*سروده ۸۴. کامل شده ۹۸

• شنبه
• 21
• دی
• 1398
• ساعت
• 15:58
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

◾زمزمه و زمینه‌ی سینه‌زنی
◾ایام فاطمیه

◾بنداول
کوثر قرآن منم همسر شیرخدا
ام حسین و حسن مادر کرببلا
فاطمه‌ام فاطمه‌دختر پیغمبرم
میان‌کوچه‌شدم‌زضرب‌سیلی‌فدا
محسنم در کوچه شد فدا
فدای خط سرخ ولا
واویلا... واویلا...ای خدا(۲)

◾بنددوم
سینه و پهلوی من ز ضرب در تا شکست
میخ در خانه‌ام بر روی سینه نشست
ناله‌ی من فضةُ خُدینی از خانه شد
رشته‌ی امید من خصم در آنجا گسست
بسته شد دستان مرتضی
محسنم در کوچه شد فدا
واویلا.... واویلا... ای خدا(۲)

◾بندسوم
مدینه در آتش است تیره شده آسمان
فاطمه شد از ستم بانوی قامت کمان
یا ابتا ناله‌اش از پس در بود و گفت
یاس کبودت شده میان آتش خزان
بابا جان حالم را کن نظر
زهرا را

• پنج شنبه
• 26
• دی
• 1398
• ساعت
• 15:49
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شهادت حضرت زهرا س
امشب گل رنجیده ام بردی شکیبای علی
دیگر نخواهم زندگی مینو و مینای علی
امشب چه خوش رفتی سفر بهر ملاقات پدر
بر گو تو با آن همسفر شرح معمای علی
امشب تو ای سرو چمان قدت چراگشته کمان
برخیز ای والا مکان بهر تسلای علی
امشب دو ابر دیده‌ام چون سیل بنیان می‌کَند
این قلب و این جان مرا ای یار همتای علی
امشب نباشد مرهمی بر این دل زار علی
اشک یتیمان تو شد شرحی به غوغای علی
امشب (ضیاء)دیده ام ای همسر رنجیده ام
بنگر دل غمدیده ام ای چشم بینای علی

• پنج شنبه
• 26
• دی
• 1398
• ساعت
• 19:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آتش گرفته خانه‌ام یا رسول الله
می سوزد این کاشانه ام یا رسول الله
تو شمع و من پروانه ام ای پدرجانم
نالم ز درد شانه ام یا رسول الله
من شاهد قتل پسر در قفای در
رفت از کفم دردانه ام یا رسول الله
از سینه و مسمار و در لب فرو بستم
خون ریزد از پیمانه ام یا رسول الله
سوزد پدرجان سینه ام در غم مولا
آن یاور جانانه ام یا رسول الله
حبل دین بر حبل کین دشمنت بسته
من شاهد و پروانه ام یا رسول الله
دیگر نخواهم زندگی در جهان دون
نور و (ضیاء) خانه‌ام یا رسول الله

• پنج شنبه
• 26
• دی
• 1398
• ساعت
• 19:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در بین در و دیوار دلدار خجل گردید
از ناله به کنج دار دلدار خجل گردید
از شعله و سوز در زهرا به فغان افتاد
از سوز سر مسمار دلدار خجل گردید
شد خون دل زهرا از سینه او جاری
از خون دل افکار دلدار خجل گردید
بین محسن شش ماهه بر خاک کف خانه
از خون در و دیوار دلدار خجل گردید
شد ‌نور رخ زهرا در ابر کبود خون
از روی کبود یار دلدار خجل گردید
شد اشک یتیمانش آتش به دل و جانش
از رحلت آن بیمار دلدار خجل گردید
افتاده دو طفلانش بر سینه سوزانش
از ناله آن بیدار دلدار خجل گردید
از ناله حوران شد باغ دوجهان گلخن
از صبر خوش دادار دلدار خجل گردید
از نور و (ضیاء)اوشمع دو جهان روشن
از مغرب آن انوار دلدار خجل گردید
در قبر

• پنج شنبه
• 26
• دی
• 1398
• ساعت
• 19:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اگرچه توانش به پیکر نبود
مگر میشود یار حیدر نبود

چه می آمد آیا به روز علی
اگر فاطمه پشت آن در نبود

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 09:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

فاطمه سرچشمه‌ی وحی است، کوثر شاهد است
باء بسم‌اللهِ قرآن تا به آخر شاهد است

فاطمه سوغاتی عرش است، در تندیس سیب
لیلة‌المعراج، می‌داند؛ پیمبر شاهد است

«اشهد انَّ علیّاً حجة‌ الله» است، نیست ؟!
فاطمه آیینه‌ی مولاست، حیدر شاهد است

شأنش از هر مأذنه گویاست، با شعرِ اذان
نیست بالاتر از آن؛ الله‌اکبر شاهد است

روضه‌اش اشکِ قلم را ریخت، کاغذ گُر گرفت
داغش آتش زد به جانِ شعر، دفتر شاهد است

لشکرِ هیزم به دستان آب را آتش زدند
آتش از هرمِ خجالت آب شد؛ در شاهد است

سنگ‌های کوچه بارِ شیشه را انداختند
غنچه‌ی نشکفته پرپر؛ روزِ محشر شاهد است

گریه‌اش انداخت، مسجد را به هق‌هق عاقبت
شانه‌ی محراب هم لرزید، منب

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 12:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ب۱

فرقی بین خوبا و بدات نیست
وقتی خوبات با بدا رفیق ن
خوبا شاید کم بیان سراغت
بدا تو رفاقتا عمیقا

آسمونی شدن خوباتم
سرّیه که مادرت میدونه
خوشبحال اون بدی که عمری
تو رفاقت با خوبا میمونه

زندگی با شماها قشنگه
شما که خوب و بد میبینی
این که چیزی نیست از این کرامت
آخه تو امیر مومنینی

یا حیدر یا اباالاحرار

ب۲

حالا که دلیل عاشقی می
قدر خوبات و میخوام بدونم
من دلم میخواد که واس مادر
از سلیمانی هاتون بخونم

دربدر تو سنگرات بیدار بود
تا نشون بده به بدها عشق و
روضه زهرا براش میخوندن
تا نگهداشت با خوبا دمشق و

حالا دونه دونه شهیدات
مست روی پسرت حسین ن
اونا که ممات شون حیاتِ
مست بوی پسرت حسین ن

یا ح

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 14:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جوری زدند آینه از چند جا شکست
در بین خلق حرمت شیر خدا شکست

ای کاش می شکست...نه ...آیینه خورد شد
در پیش چشم های علی سینه خورد شد

تا دست های حیدر کرار بسته شد
گویی که ذوالفقار غرورش شکسته شد

می سوخت بی صدا پر پروانه ی علی
آتش گرفته بود در خانه ی علی

سخت است باورش که چهل مرد، هم زمان
در کوچه می بَرَند علی را کشان کشان

افسوس ...غیرِ فاطمه ی در میانِ دود
یک شهر روبه روی علی ایستاده بود

از ذوالفقار حیدر کرار کینه داشت
آن کس که روی چادر زهرا قدم گذاشت

□

یاس علی! بریده بریده نفس نکش
با قامتی که سخت خمیده نفس نکش

بودی به دور حیدر کرار در طواف
شد ناتمام حج تو با ضربه ی غلاف

در شعله دیدنی شده ر

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چه قدر،شیشه ی عمر تو زود می شکند؟
کبوتری که پرش شد کبود می شکند

سقوط اگر چه سرآغاز پرشکستن هاست
پرِ پرنده ی تو در صعود می شکند

علی نرفت به بیعت بنابراین زهراست
که حرمتش به نگاهی حسود می شکند

چنان که او به لجاجت غلاف می چرخاند
بدن که هیچ،بگیرد به خوود می شکند

چه شد که شاخه ی نخل علی میان هجوم
همین که شعر ثمر می سرود می شکند؟

شب تو گریه و روزت شبیه شب گریه
دلی که معدن درد است زود می شکند

قیام توست قعود و قعود توست قیام
چه ساده مرز قیام و قعود می شکند

خدا کند که نبیند کسی در این عالم
زنش به پشت در و موج دود می شکند

تو را به نام مسلمان زدند و باید دید
که پهلوی نوه ات را یهود می شکند

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 14:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

درد تو نیست به جز معجزه درمانش،آه!
عمرتو نیست به جز تلخی پایانش،آه!

ترس زینب همه از غصه ی فردای تو بود
و از آرامشِ قبل از شبِ توفانش ،آه!

گرچه باران غم اینگونه سرش می بارید
ذره ای کم نشد از وسعت ایمانش،آه!

روز آخر به لبت غنچه ی لبخند نشست
زینب آخر چه کند در پی جبرانش ،آه!؟

غصه ی دختر تو شانه به موهایش نیست
دست لرزان تو آتش زده بر جانش ،آه!

و چه سرّی ست که در کودکی و در پیری
زینب است و غم گیسوی پریشانش ،آه!

سختیِ زینب اگر این که بیان کردم نیست
وای از آن دم که شد این لحظه ی آسانش ،آه!

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اصلاً خودَش می خواست اینجا کَم ‌بماند
او رفت تاکه هم نماند هم بماند

عالِم ترین عَلامه ها گفتند : او رفت
تا در غمِ این عالِمه عالَم بماند

از بس که عفت داشت باید روضه اش هم
در چادری از جنس ابریشم بماند

(دَر)ها همه یک روضه ی بازند تا باز
این زخمِ بازِ شیعه بی مَرهم بماند

در روضهْ چایِ (قند پهلو) هم برآن شد
تا داغمان در (سینه) تازه دم بماند!

بانو نشد در مهربانی سُست هرگز
تا پایه های عَرش هم محکم بماند

شُد صورتَش یک سیبِ سُرخ امّا بَدان را
بخشید تا روی زمین آدم بماند

آری شکستند و شکستند و شکستند
هم حرمتَش را هم دلَش را هم... بماند!
.
.

• شنبه
• 28
• دی
• 1398
• ساعت
• 17:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرغ خیال من پر زد - تا صحن با صفای تو
مُهر نمازمه خاک - پای تو
میدونی درد دل هامو - مادر فقط میگم با تو
هیشکی نمیگیره واسه - من جاتو
مادر ای سایه سرم / مادر امید آخرم
اشکای روضت آبرومه
مادر دردت به جون من / نذر راه تو خون من
مردن پای تو آرزومه
تو مایه فخر خدایی * توو لحظه راز و نیازت
میپیچه بوی جنت حق * وا میشه تا که جانمازت
مادر - روحی لکِ الفداء ۳

〰️〰️〰️〰️〰️〰️

بی تو پر از غم و دردم - با تو دیگه ندارم غم
تا وقتی که تو رو دارم - خوشبختم
باشی اگه ازم راضی - پیش خدا سرافرازم
لبخند تو میشه بالِ - پروازم
مادر بانی خلقتی / مادر باب شفاعتی
واسم حبت اصل اصوله
مادر راز ونیاز من / مادر حتی نماز من
تن

• یکشنبه
• 29
• دی
• 1398
• ساعت
• 18:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با لگد زد وحشي نامرد آن در را بماند
ديد تا نقش زمين ياس پيمبر را بماند

لااقل اي كاش حرفي از مسلماني نميزد
نه،نميگويم كه او آيات كوثر را بماند

مرتضي انداخت روي روضه ي مادر عبا را
فضه آمد غنچه ي نشكفته پرپر را بماند

قصد آنها هتك حرمت بود،روضه دارد اين حرف
پس طنابي كه به آن بستند حيدر را بماند

كوچه بود و آن همه نامحرم و ناموس هستي
بي خبرها از خدا بازوي مادر را بماند

روضه دارد ميبرد گودال با خود بيت ها را
نيزه اي آزرده خاطر كرده حنجر را بماند

يك نفر پيراهنش را آن يكي انگشترش را
ميبرد خولي شبانه با خودش سر را بماند...

• یکشنبه
• 29
• دی
• 1398
• ساعت
• 18:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

درحسابِ فاطمه س مزد رسالت دشمنان..

هيزم وضرب ِدر و سيلي وآتش ريختند

• دوشنبه
• 30
• دی
• 1398
• ساعت
• 14:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نُه سال با پیغمبر و نُه سال با من

من با تو خوشحال و تو هم خوشحال با من

دنیای من از عشق مالامال با تو

دنیای تو از عشق مالامال با من

یک یا علی گفتی و عشق آغاز کردی

عهد وفا بستی تو از آن سال با من

از ذوالفقارم دورم و باکی ندارم

هستی دلیرانه در این جنجال با من

گریه برای دست های بسته با تو

گریه برای چادر پامال با من

برخیز تا با هم دوباره پر بگیریم

میل پریدن با تو زهرا ، بال با من

تعبیر شد رویای تلخ این سه ماهم

از مرگ میگویی زبانم لال با من

عجل وفاتیِ تو شد مقبول تر از

اَمّن یُجیبُ المضطرِ اطفال با من

حالا که دیگر تو نمیمانی کنارم

باشد،قرار بعدی ات گودال با من

شیون برای زخمی گودال

• دوشنبه
• 30
• دی
• 1398
• ساعت
• 17:08
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سخت آزرده شد و وقتِ سفر درد کشید
بسکه از دست قضا، دستِ قدَر درد کشید

تار میدید و شنیدم که حدودِ دو سه ماه
با همان چشم ِ ورم کرده و «تر» درد کشید

از همان لحظه که، گستاخیِ آتش گل کرد
جگرش سوخت و از داغِ پدر درد کشید

میخ با آتش و دیوار تبانی می کرد
بیهوا تا که لگد خورد به «در»! درد کشید

جانش آمد به لب و آنچه نباید می شد
تا که شش ماهه پسر گشت سپر درد کشید

پشتِ در آیه ای از سورۂ کوثر جان داد
گفت «یافضّه خذیني» و کمردرد کشید

با همان دست که با آه می آمد بالا
دستمالی به سرش بست و چه سردرد کشید

در خودش ریخت غمش را همۂ روز، ولی...
شب چه بیتاب شد و تا به سحر درد کشید

به علی(ع) گفت عزیزم به خدا رف

• سه شنبه
• 1
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

غلاف گفت که او بی دلیل افتاده
زبانه گفت نه از ظلم ایل افتاده

ز تازیانه شنیدم میان بلوا گفت
پس از کشیدن آهی طویل افتاده

به میخ در نرسیده به چشم گریان گفت
ز رنج دوری طفلی قتیل افتاده

ولی ز سقط جنین نه ز درد بازو نه
ز شوق دیدن رب جلیل افتاده

علی نداشت به زانو اگر رمق حق داشت
کنار اینهمه هیزم خلیل افتاده

پدر به صورت دختر چقدر حساس است
رسول در بغل جبرییل افتاده

ورم تمام تنش را گرفت اما باز
غلاف گفت که او بی دلیل افتاده

• سه شنبه
• 1
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شاید بنا نبود جهانی بنا شود
چشم زمان به روی زمین آشنا شود

شاید بنا نبود که از پیله عدم
پروانه وجود زمانی رها شود

صبح ازل به لطف طلوعی نیاز داشت
تا اینکه بخت خلقت، از خواب پا شود

نوری به نام فاطمه شد خلق تا به خلق
اسرار آفرینش حق برملا شود

باید می آفرید خدا این ملیکه را
تا اینکه حق واژه "خالق" ادا شود

کافی است یک نگاه غلامش که روز حشر
از کار شیعیان گره کور وا شود

صدها ابوذرند اگر خاک راه او
باید که خاک پای کنیزش طلا شود

با اینهمه مقام نه تنها خودش، که خواست
در راه مرتضی پسرش هم فدا شود

حالا علی که بود؟ فراتر ز درک هاست
دریا چگونه در دل یک کوزه جا شود؟
.
.
▪️
دل بر "فمن یمت یرنی" بسته ام

• چهارشنبه
• 2
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 17:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

صبحت بخیر! همسر من!هم قطار من!
یکروز دیگر است که هستی کنار من..

شکرخدا!گمان کنم امروز بهتری!
پیراهن جدید مبارک! بهار من!

نان که تو می پزی چقدر مزه میدهد!
نان پخته ای که سر برسد انتظار من

از آتش تنور کمی فاصله بگیر!
آتش بد است با من و با روزگار من..

مثل قدیم باز "علی جان" صدام کن
دستی بکش بروی دل بی قرار من

زهرا! برات لقمه گرفتم!قبول کن!
روزه بس است آب شدی روزه دار من!

افتاده ام‌ به پات!بمان!جان من بمان!
رحمی بکن به گریه اطفال زار من

اسما!برای خانه دوتابوت لازم است..
مرگ من است لحظه ی مرگ نگار من

من‌ بودم و کسی به تو با تازیانه زد؟!
تا عرش رفت آه دل ذولفقار من

روز دهم قرار من و تو دم غ

• چهارشنبه
• 2
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 17:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بودجسم تو زهرا رو به رویم
کنار تو بود این گفتگویم
شده خم قامتم از سوز داغت
چگونه پیکر پاکت بشویم

صفای خانه ی من فاطمه جان
گل کاشانه ی من فاطمه جان
نباشد باورم تو در جوانی
روی از خانه ی من فاطمه جان

صفا بخش دل و بانوی خانه
که هستی در همه عالم یگانه
خدا داند که با سوز و غم و اشک
تو را غسل و کفن کردم شبانه

چگونه بنگرم بانوی خانه
به رخسارت که دشمن زد نشانه
بسوزم از غم و با دست لرزان
بشویم جای ضرب تازیانه

دلم را از همه عالم گسستم
کنار تو دخیل گریه بستم
به یاد آن همه عشق و محبت
به وقت غسل تو از پا نشستم

کندحیدر کنارت بی قراری
تو را شوید علی با اشک جاری
به اشک دیده همراه حسینت
کند زینب برایت سوگ

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای مونس و همسنگر بی نظیرم
رفتی و بی تو دگر از جانم سیرم
مظلومه ی عالم یا زهرا یا زهرا(۲)

ای گل حیدر که از کینه پژمردی
رفتی و با خود جان علی را بردی
مظلومه ی عالم یا زهرا یا زهرا

از داغ تو یا فاطمه دل غمینم
چگونه سنگ لحد بر تو بچینم
مظلومه ی عالم یا زهرا یا زهرا

یا فاطمه صبر من بعد از تو کم شد
از داغ جانسوز تو قامتم خم شد
مظلومه ی عالم یا زهرا یا زهرا

ای که بودی عمری تو محرم رازم
فاطمه جان باحال زینب چه سازم
مظلومه ی عالم یا زهرا یا زهرا

زینب کوچکم کند خانه داری
هم خانه داری کند هم سوگواری
مظلومه ی عالم یا زهرا یا زهرا

می سوزند از داغ تونوردو عینت
حسن می‌گرید و می‌نالد حسینت
مظلومه ی عالم

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:08
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بزم ماتم به هرکجا برپاست
در مدینه زسوز غم غوغاست
شده خم قامت علی از غم
چون عزادار فاطمه مولاست
آه و واویلا آه وواویلا(۳)

فاطمه جان رفتی تو از دستم
بیقرار توو غمت هستم
گل حیدر با دیده ی گریان
کنار پیکر تو بنشستم
آه و واویلا آه و واویلا

زچه گشتی ز زندگی خسته
می روی با پهلوی بشکسته
ای صفابخش خانه ی حیدر
در کنار تو علی بنشسته
آه و واویلا آه و واویلا

روز من گشته در غم تو شب
جان من در غمت بودبرلب
دختر تو نالد و می‌گرید
سوزم و گریم از غم زینب
آه و واویلا آه و واویلا

ریزد اشکم ز دیده چون دریا
بهر داغ تو ای گل طاها
وقت غسل و کفن نمودن تو
ذکر حیدر شده مدد زهرا
آه و واویلا آه و واویلا

ای صفابخش خانه

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای گل خانه من به کنار تو هستم
ای صفا بخش قلبم رفته ای تو ز دستم
روح پیکرمن یا زهرا
رفتی از برمن یا زهرا
آه و واویلا واویلتا(۲)

ای بهار دل من بی تو برگ خزانم
سوز داغ تو زهرا زده آتش به جانم
روح پیکرمن یا زهرا
رفتی از برمن یا زهرا
آه و واویلا واویلتا

ای امیددو عالم جان حیدر فدایت
خانه در ماتم تو گشته بزم عزایت
روح پیکرمن یا زهرا
رفتی از برمن یا زهرا
آه و واویلا واویلتا

آمده در کنارت جان من بر لب من
گشته باگریه ی من خون جگر زینب من
روح پیکرمن یا زهرا
رفتی از برمن یا زهرا
آه و واویلا واویلتا

ریزداشک از برایت حسنم نور عینم
زده آتش به جانم گریه های حسینم
روح پیکر من یا زهرا
رفتی از برمن یا زهرا

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

وصیت کرده ای بر من
که شب دفنت کنم زهرا
کنار پیکر پاکت
بسوزد زینب کبرا
واویلا آه و واویلا(۴)

به وقت غسل تو ای گل
دگر صبر علی کم شد
صبور عالم هستی
ز داغت قامتم خم شد
واویلا آه و واویلا

به وقت غسل و دفن تو
بدیدم صورتت نیلی
گل من تازه فهمیدم
چه کرده با رخت سیلی
واویلا آه و واویلا

صفا بخش دل حیدر
بسوزد از غمت این دل
چگونه این تن پاکت
نهم زهرا به زیر گل
واویلا آه و واویلا

نمیشد باورم هرگز
لحدچینم برای تو
غریب و خسته و تنها
نشینم در عزای تو
واویلا آه و واویلا

تمام هستیم بودی
که رفتی امشب از دستم
کنار قبر تو زهرا
دخیل گریه بر بستم
واویلا آه و واویلا

خدا داند گل حیدر
چه کردی با دلم امشب
نمی دانم

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

من در کنار پیکر پاکت زهرا نشستم
بر جسم تو من دخیل گریه زهرا ببستم
ای گل حیدر(۳)

ای گل حیدر دخت پیمبر رفتی ز دستم
من در کنار پیکر تو با گریه نشستم
ای گل حیدر

کنار جسمت آمده زهرا جان بر لب من
حسین بگرید با مجتبی و با زینب من
ای گل حیدر

ایکه توهستی برهمسرخود نور دو دیده
درپشت آن در بانوی حیدر گشتی شهیده
ای گل حیدر

روی بسوی جنت ورضوان پهلو شکسته
کنار جسم پاک و نحیفت علی نشسته
ای گل حیدر

تورفته ای و من مانده ام ای بانوی خانه چگونه
شویم با گریه ام جای تازیانه
ای گل حیدر

چگونه شویم فاطمه جانم من روی نیلی
غسلت دهم من بازوی مجروح وجای سیلی
ای گل حیدر

تاکه بدیدم رخسار نیلی خون شددل من
این داغ عظم

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گل با صفای من خون شده از غمت دلم
سوز داغت فاطمه شرر زده بر حاصلم
دختر پیغمبر ای همه ی هستم
شرمنده ام از تو رفته ای از دستم
گل علی زهرا(۴)

گل من با رفتنت مدینه بی صفا شده
یاس بی قرینه ام حیدرتوتنها شده
رفته دگر از تن توان و تاب من
این لحظه ی آخر بده جواب من
گل علی زهرا

چقدر زود فاطمه از مدینه خسته شدی
سوی جنت رهسپر پهلوی بشکسته شدی
ای همزبان من یار جوان من
بهار من بی تو شده خزان من
گل علی زهرا

چگونه فاطمه جان تورادهم غسل وکفن
پیش چشمان حسین دیده ی گریان
حسن کنار جسم تو جانم بودبر لب
به یادغم هایت ناله زنم زینب
گل علی زهرا

بازوی کبود تو بر دل من زد شرری
من چگونه غسل دهم رخساره ی نیلوفری
چهاک

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مدینه یاران در عزا شد
بزم عزا یاران به پا شد
ماه علی گردیده خاموش
با دست حیدر شد کفن‌پوش
حسین وزینب شد سیه پوش
واویلتا آه و واویلا (۳)

غسل داده جای تازیانه
گشته کفن زهرا شبانه
جان علی رسیده بر لب
حسین بود در ذکر یارب
سرشک از دیده ی زینب
واویلتا آه و واویلا(۳)

راحت شد از ظلم وستم ها
رود به جنت سوی بابا
نیمه ی شب غسل و کفن شد
روان به سوی ذوالمنن شد
گریان داغ او حسن شد
واویلتا آه و واویلا

مدینه دیگر بی صفا شد
ذکر علی واویلتا شد
تابوت فاطمه شبانه
شد سوی قبرستان روانه
تشییع او شد مخفیانه
واویلتا آه و واویلا

یارب در این تشییع جنازه
داغ پیمبر گشته تازه
حیدر گلش را با دل چاک
با دیده ی گریان و غمنا

• پنج شنبه
• 3
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

• شنبه
• 5
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این صفا بخش قلبم شده شام غریبان
چه کند همسر تو باغم و اشک طفلان
شده شام غریبان زهرا
همسرت گشته گریان زهرا

ای امید دل من گشته ام بی قرارت
علی با اشک و ناله شده شمع مزارت
شده شام غریبان زهرا
همسرت گشته گریان زهرا

علی از سوز داغت شده قامت خمیده
در کنار مزارت ریزد اشکم ز دیده
شده شام غریبان زهرا
همسرت گشته گریان زهرا

آمده همسر تو در کنارت نشسته
از چه رفتی ز پیشم بانوی دل شکسته
شده شام غریبان زهرا
همسرت گشته گریان زهرا

ای امیددو عالم از تو شرمنده هستم
رفته ای از کنارم بی تو من زنده هستم
شده شام غریبان زهرا
همسرت گشته گریان زهرا

ایکه همچون پیمبر بوده ای بودو هستم
نور چشمان حیدر رفتی از چه زدستم

• شنبه
• 5
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 10:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور