شهادت امام حسن مجتبی(ع)

سبک ۴ ـ ذکر / واحد سنگین ـ کوچه
چرا مادر نگروني
چرا اينقدر پريشوني
اومدم تا مثلِ كوچه
دوباره پيشم بموني
وارث کوچه های جنون، ای حسن
چرا طشتت شده لاله گون، ای حسن
چرا لبهات شده پر ز خون، ای حسن
یابن الزهرا یا حسن جان(۴)
شده دل بی سر و سامون
پای این طشتِ پر از خون
پاره‌هاي جگرت را
دیده مادر شده مجنون
ای که نقشِ زمینی عزیزِ دلم
دیده وا کن ببینی عزیزِ دلم
پیش مادر بشینی عزیزِ دلم
یابن الزهرا یا حسن جان(۴)
پاشو مادر كه همينه
سوز و آهِ دل و سينه
همیشه ظلم و جفا بود
مزدِ خوبی به مدينه
چشمِ تارِ خودت وا کن ای مجتبی
مادرت را تماشا کن ای مجتبی
پیش مادر تو نجوا کن ای مجتبی
یابن الزهرا یا حسن جان(۴)
پسرم ا

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 08:33
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

مولای ما کریم ولیکن غریب بود
او دست گیر خلق ولی بی حبیب بود
با او مدینه شد وطن بی نیازها
بعد از خدا سخاوت او بی رقیب بود
غیر از نمک به زخم دل خود دوا نداشت
با انکه بر تمامی عالم طبیب بود
از دشمنان که کینه ی بسیار دیده است
در بین دوستان خودش هم غریب بود
در کوچه زخم خورده ی لبخند قنفذ و...
در خانه هم اسیر زنی نانجیب بود
شرحش هزار روضه ی مکشوفه می شود
در محضر امام مغیره خطیب بود
کابوس کوچه موی سرش را سفید کرد
از کودکی ز حادثه ای بی شکیب بود
دستی سیاه زندگی اش را سیاه کرد
دستی که از مروت دل بی نصیب بود
دل خونِ روزگار که در اخرین نفس
پیش حسین راویِ شیب الخضیب بود

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 10:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سبک ۵ ـ ذکر / شور واحد ـ زخم
وای از غم زمونه
زخمای بی نشونه
الهی هیچ وقت تو خونه اش
مردی غریب نمونه
از پا فتادم نرسید ـ رفت و به دادم نرسید
وقتی که گفتم یه کم آب ـ به این مرادم نرسید
دلم خونه دلم خونه
چشام دریای بارونه
به شادی همسرم می گه
حسن زنده نمی مونه
غریبِ مدینه ـ غریبِ مدینه(۲)
دلم خیلی ستم ديد
مادرم رو دست غم چيد
ضارب سیلی تو کوچه ها
تا من و ديد مي‌خنديد
تو کوچه ها تا می رسید ـ به سینه غوغا می رسید
یه خنده می زد پیش من ـ جونم به لب ها می رسید
من و چشم تر و کوچه
نگا بر اون در و کوچه
همیشه قاتلم می شد
صدای مادر و کوچه
غریبِ مدینه ـ غریبِ مدینه(۲)
خون های لخته لخته
خیلی غریبی سخته
علت این

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 11:29
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

طایر قدسم و بشکسته ز کین بال و پرم
آسمان سوخته از آه و سرشک بصرم

من جگر پاره ی زهرا و علی هستم وآه
به همین جرم شده پاره تمام جگرم

با همه غربت خود فاطمه را داشت علی
حق گواه است که مظلوم ترم از پدرم

یارِ بی مهر مرا قاتل و خانه مقتل
زده از زهر جفا بر دل و بر جان شررم

مجلس صلح به پا کرد عدو سرخ شدم
قاتل فاطمه را روبروی خود نگرم

سالیان است که بگذشته ازآن وقعه ولی
صحنه ی کوچه و سیلی نرود از نظرم

گیسویم گشت سپید از غم زهرا اما
ازجفا چنگ نخورده است دگر موی سرم
*******
شائق

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

بر دردو غم شد اجل طبیبم
حتی در خانه ی خود غریبم
آه و واویلا
خواهرم زینب بیا در برم
گریه کن بر من جای مادرم
آه و واویلا
تنها نه از دشمن جفا دیدم
از آشنا هم طعنه بشنیدم
آه و واویلا
قاتل مادر بر روی منبر
ناسزا می داد بر من و حیدر
آه و واویلا
دیدم پیش چشمم ظالمانه
مادرم را زد قنفذ تازیانه
آه و واویلا
*****
شائق

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

السلام ای زاده خیرالنساء
ای کریم بن کریم یامجتبی
ای کریمان جملگی پابست تو
صدچویوسف هم ندارندروی تو
من فدای آن خم ابروی تو
صدمسیحاازدمت احیاشوند
قطره هاازحب تودریاشوند
یاحسن جان حسین وزینبت
کن نگاهی برغلامان درت
لحظه جان کندم تاکه برم نام تورا
سخت است اما میشودآسان این جان کندنم
یارب اندرروزحشر ده این نوید
برحسن بخشیده گشتی( ای سعید)

*به این سبک خوانده شود*

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 18:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تنهایم و بی یاور و حبیبم
حتی در خانه ی خود هم غریبم
می میرم امشب کجایی زینب
یا فارس الحجاز عجّل ظهورک

غمی که باشد در سینه مرا کشت
کوچه ی تنگ مدینه مرا کشت
دیدم در آنجا گل را زیرِ پا
یا فارس الحجاز عجّل ظهورک

مادر،در کوچه افسردی و دیدم
تو از قنفذ کتک خوردی و دیدم
ازغم نخفتم با کس نگفتم
یا فارس الحجاز عجّل ظهورک
*****
شائق

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 19:15
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

سبک ۱۱ ـ ذکر / واحد سنگین ـ شراره
مجتباي فاطمه شد در شراره
ريزد از لعلِ لبش صدها ستاره
در میان حجره ی تاریک ماتم
زینبش بر غربتش دارد نظاره
پاره‌هاي ماهِ گردون
طشتِ خون را كرده گلگون
سيّد المظلوم یا امام مجتبی(۲)
سیّد المسموم یا امام مجتبی(۲)
در مدينه دم به دم غم حاصلش شد
کوچه و مادر چو زخمی بر دلش شد
بعد عمری خون دل خوردن به کوچه
بین خانه همسر او قاتلش شد
پر كشد مردِ مدينه
مي‌رود مسمومِ كينه
سيّد المظلوم یا امام مجتبی(۲)
سیّد المسموم یا امام مجتبی(۲)
پیش چشمِ خسته ی غمیده خواهر
بال و پر بشكسته افتاده به بستر
اشک غم ریزد به یاد کربلا و
ذكر لبهايش حسین جان ای برادر
طشت خون در بر بگيرد
تا دگر زين

• سه شنبه
• 8
• آبان
• 1397
• ساعت
• 00:36
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک 13 ـ ذکر / واحد ـ جفا
گشته انس و ملك سينه چاكش
شد کبود از جفا جسم پاكش
تا ز لب هاش چكيده ستاره
زد به قلبِ جهانی شراره
خون و طشت و جگرهای پاره

(یا حسن یا حسن یابن الحیدر(2
(یا حسن یا حسن یابن الزهرا(2
طشت و پاره جگر يادگاري
از همان كوچه و بي‌قراري
خون چکد پای لب های خسته
پیش چشمانِ پهلو شکسته
قاسمش در کنارش نشسته
(یا حسن یا حسن یابن الحیدر(2
(یا حسن یا حسن یابن الزهرا(2
زينبش مي‌رسد دل هراسان
شد حسين از غمش ديده گريان
او كريم است و با حال زاري
بر عدویش کند بی قراری
مي‌دهد قاتلش را فراري

(یا حسن یا حسن یابن الحیدر(2
(یا حسن یا حسن یابن الزهرا(2

• سه شنبه
• 8
• آبان
• 1397
• ساعت
• 00:43
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک ۱۵ ـ ذکر / واحد ـ برادر
اي برادر چرا اين چنيني؟
پیش چشمم تو نقشِ زميني؟
از چه رو بين حجره نشستی
بر من و طشت و خون دیده بستی
همچو مادر تو قامت شکستی
یا حسن جان ـ یا حسن جان (۴)
پاي طشتِ جفا خون بباري
در گلویت جگر پاره داري
روز تارم چو شب شد حسن جان
دل دلم تاب و تب شد حسن جان
زينبت جان به لب شد حسن جان
یا حسن جان ـ یا حسن جان (۴)
ديده‌ي قاسمت بي‌قرار است
قلب پاك حسين غصه دار است
غم به چشمانِ بی تابت آمد
ماتم كربلا يادت آمد
تا ابالفضل به ديدارت آمد
یا حسن جان ـ یا حسن جان (۴)

• سه شنبه
• 8
• آبان
• 1397
• ساعت
• 00:48
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک 16 ـ ذکر / ثلاث سنتی ـ مدینه
همچو تو از مدينه دلْ سيرم
كرده غم‌هاي اين مَردم پيرم
چون كه در كوچه ياري‌ام كردي
آمدم تا سرت دامن گيرم
ز جا برخیز ـ که مهمانم
مزن ناله ـ پریشانم
بیا مادر ـ حسن جانم(3)
حسن جانم(2) حسن ای جانِ جانانم
اي بهارم خزان در بر داري
از چه رو بر زمين سر بگذاري
بينِ بستر تو با چشمِ گريان
طشت خونين چرا در بر داري
ز لب ها خون ـ بباری تو
چه بی صبر و ـ قراری تو
مگر مادر ـ نداری تو(3)
حسن جانم(2) حسن ای جانِ جانانم
زهر آخر به جسم تو کاری ست
مادرت را ببین غرق زاری ست
تو صبورِ همان کوچه بودی
پیش مادر چرا اشکت جاری ست
نگاهی بی ـ اثر داری
گلم اشکِ ـ بصر داری
به بر طشت و ـ جگر داری

• سه شنبه
• 8
• آبان
• 1397
• ساعت
• 00:49
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت امام حسن(ع)
◾بند اول
تو مدینه عزا به پا شد
فاطمه امشب صاحب عزاشد
زهرجفا زد شراره بر دل
شاهد کوچه حاجت روا شد
تنی تا نشون شد
کفن لاله گون شد
دل شیعه خون شد
کار دل جنون شد
آه و واویلتا آه و واویلتا(۲)
◾بنددوم
آسمون دل ابریه امشب
جان امامم رسیده برلب
ناله زد از دل امام مسموم
برای یاری آمده زینب
جان من برلب است
سینه زن زینب است
گرد ماه کوکب است
شام عزا امشب است
آه و واویلتا آه و واویلتا(۲)
◾بندسوم
ما که تو عالم به تو مینازیم
هستی خود را به پات میبازیم
دلخوشی ما تو عالم اینه
توی بقیع تاحرم بسازیم
ای تو بال و پرم
چو مرغی میپرم
ای تو تاج سرم
تا حرم میروم
آه و واویلتا آه و واوی

• یکشنبه
• 13
• آبان
• 1397
• ساعت
• 09:37
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

#نذر_تنهایی_غریب_مدینه_اقا_امام_مجتبی ع
#باسبک_یا_حسین_غریب_مادر_سید_جواد_ذاکر

این چه صبر و چه سکوته که لبِ تو وا نمیشه (2)
غمِ تو چِقد بزرگه که تو سینه جا نمیشه (2)

ردِِّ اشکای تو امشب مونده تو چِشِ ستاره
جگرت تو تشتی از خون چه میریزه پاره پاره (2)

الهی هیچکی نبینه غمِ این روزای غربت
تو، تو خونِ دل بغلتی خواهرت کنه نظاره (2)

تا به حال کسی ندیده بریزه خون اینجور از لب
این چنین شعله کشه یه کبوتر تو آتیشِ تب (2)

هر چی از شرحِ تو گفتیم رسیدیم به عمقِ غربت
همسرِ تو جامِ زهر و بنوشونه جای شربت (2)

متحیرم آقا جون زنی از سرِ لجاجت
که دلش چجوری اومد به شما کنه خیانت (2)

آقا جون کارِ تو ساخته زه

• یکشنبه
• 13
• آبان
• 1397
• ساعت
• 11:36
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

دلم میسوخت از داغت، غزل را شعله ور میگفت
تو را تنهاترین سردارِ بی یار و سپر میگفت
فدای غربتت آقا که حتی همسرت جعده(لع)
جوابِ هر سلامت را به همراهِ تشر میگفت
به یادت بود مادر بهترین «ألعفو» هایش را
برای تک تکِ همسایگان شب تا سحر میگفت
تمام عمر بغضی در گلویت بود و هر لحظه
نگاهت از هجوم ِ آتش و از میخِ در میگفت
شنیدم یک حرامی زاده روی منبرِ جدّت
زبانم لال! پیش چشم تو سبّ پدر میگفت
تو مشغول نماز و بیهوا سجّاده را دستی-
کشید از زیرِ پایت! روضه خوان با چشم تر میگفت
دلت از داغ پنهانی که در خود داشت با سرفه؛
به تکّه تکّه های غرقِ در خونِ جگر میگفت!

• چهارشنبه
• 16
• آبان
• 1397
• ساعت
• 13:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

زهر جفا آتش زده بر قلب و جانم
شد قاتل من همسر نامهربانم
هرلحظه در تاب و تبم
جانم رسیده برلبم
ای داد بیداد ای داد بیداد
عمری به یاد مادر،آه از دل کشیدم
یادم نمی رود که در کوچه چه دیدم
شد گیسویم ازغم سپید
در کودکی قدم خمید
ای داد بیداد ای داد بیداد
در بین کوچه مادرم چون لاله پژمرد
دستم به دست مادرم بود و زمین خورد
رویش ز سیلی شد کبود
در چشم او سوئی نبود
ای داد بیداد ای داد بیداد
*****
شائق

• پنج شنبه
• 17
• آبان
• 1397
• ساعت
• 00:24
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

ای طشت یاریم‌ بده دیگر بریده ام
این زهر را به قصد شفایم چشیده ام
کم سن و سال بودم و پیری به من رسید
مانند شمع قطره به قطره چکیده ام
راضی به مردنم که نبینم‌ مغیره را!
من‌ ناز مرگ‌ را به دل و جان خریده ام
عمری ز کوچه رد شدم و سوخت صورتم!
کوچه‌ نرفته ای‌ که‌ بدانی چه دیده ام
نامحرمی به مادر من حرف تند زد
جایی نگفته ام که چه حرفی شنیده ام!
سنگین‌ شدست گوش حسن مثل مادرم
آزرده از صدای بلند کشیده ام!
ناموس مرتضی به کمک احتیاج داشت
فریاد زد حسن! کمکم‌ کن خمیده ام!
این تنگی نفس اثر زهر کینه نیست
از کوچه تا به خانه فراوان دویده ام

• سه شنبه
• 15
• آبان
• 1397
• ساعت
• 21:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تازه شد داغ حضرت زهرا – بی برادر شد زینب کبری
لاله¬ی باغ پیمبر – در خزان گردیده پرپر
وا اماما وا اماما
*****
در مدینه آن رهبر معصوم – بعد بابا بود اولین مظلوم
لاله¬ی باغ پیمبر – در خزان گردیده پرپر
وا اماما وا اماما
*****
آنکه در طفلی داغ مادر دید – غنچه و گل را هر دو پرپر دید
لاله¬ی باغ پیمبر – در خزان گردیده پرپر
وا اماما وا اماما
*****
گل عمرش از کودکی افسرد – مادر او در کوچه سیلی خورد
لاله¬ی باغ پیمبر – در خزان گردیده پرپر
وا اماما وا اماما
*****
آنکه عمری بود در وطن مظلوم – شد به زهر آخر جگرش مسموم
لاله¬ی باغ پیمبر – در خزان گردیده پرپر
وا اماما وا اماما
*****
جای پیغمبر یا بنی هاشم – اشک

• شنبه
• 2
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای کعبه جود و عطا
جانِ زهرا و مرتضی
عشق حسین،خون خدا
کریم آل مصطفی
آقام آقام آقام حسن...

ای صفای باغ و چمن
ای سیّد و مولای من
ای روشنای انجمن
ابا محمّد یا حسن
آقام آقام آقام حسن...

هِجر تو آقا‌ مشکلم
داغ تو گردد قاتلم
ولایت همه حاصِلَم
بقیعت بهشت دلم
آقام آقام آقام حسن...

• چهارشنبه
• 20
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 09:56
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

بُرده از روزِ اَزَل دِلهای ما را یِک نفر
رزق و روزی می دهد بر اهل بالا یک نفر

اَهلِ اِحسان گَر چه بِسیارَند امّا در کَرَم
شُد زَبانزَد دَر میانِ کُلِ دُنیا یک نَفَر

غالباً دورِ کَریمان می شَوَد دائِم شُلوغ
پَس چِرا پیشِ مَزارَش نیست حتی یِک نَفَر

از تَمامیِ خَلائِق دَر زَمین و آسِمان
مَعنیِ اَندوه را فَهمیده تَنها یِک نَفَر

بینِ کوچه بَعدِ سیلی خوردنِ جانِ رَسول
پیر شُد از غُربتِ اُمِ اَبیها یِک نَفَر

شُد پَس از یاسِ نَبی از اِبتدای کودَکی
مثلِ قَبرِ خاکیَش تَنهای تَنها یِک نَفَر

• دوشنبه
• 1
• مهر
• 1398
• ساعت
• 09:12
• نوشته شده توسط
• امیر روشن ضمیر

من کریم آل طاها مجتبایم
در غریبی با همه خلق آشنایم
من غریبم
همسرم با زهر کینه قاتلم شد
کس نمی داند چه خونی بر دلم شد
من غریبم
زنده در پیش نگاهم کوچه می شد
خواهرم دانی که در کوچه،چه می شد
من غریبم
از جفای دومی زخمم نمک خورد
مادرم در پیش چشمانم کتک خورد
من غریبم

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1398
• ساعت
• 12:59
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

دشمنان بر دلم ز غصه آذر زدند
تیر کین بر تن پاک برادر زدند
غم به قلبم نشست دل زهرا شکست
واغریبا

شد عجین قلب من ز درد و رنج و محن
من ز داغ تو غارت زده ام یا حسن
دل به تاب و تب است روز عالم شب است
واغریبا
*******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1398
• ساعت
• 13:04
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

◾شهادت امام حسن(ع)

دو دست بر کمر و ناله از جگر دارم
من از غم تو و هجران تو خبر دارم

به‌طشت‌لخته‌ی‌خون‌دیدم ویقین کردم
که من دوباره ز داغت دو چشم تر دارم

غریب شهر مدینه ز کوچه آمده‌‌ام
هنوز غصه‌ی سیلی و میخ در دارم

چه دیده‌ای تو به کوچه هنوز میلرزی
که من ز داغ و غمت حال محتضر دارم

فدای اشک دو چشمت مرا تماشا کن
چو مرغ از سر شب ناله تا سحر دارم

کریم آل علی هستی و کرم داری
همیشه سایه‌لطفت به روی سر دارم

• جمعه
• 3
• آبان
• 1398
• ساعت
• 16:46
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

(کریم آل طاها حسن
راحت جان زهرا حسن)

اسم تو شیرین تر از عسل
هوامو داری تو از ازل
تا میگم الهی بالحسن
خدا میگیره منو بغل
کریم آل...

تو غریبی من فدای تو
کاری نکردم برای تو
سر به زیرم با این نوکری
من کسی نیستم منهای تو

اجازه می خوام بگم آقام
از تو اذن نوکری می خوام
من کی ام بگم حسنی ام
من خاک پای حسنی یام

ای غریب خسته در وطن
غریب زهرا امام حسن
کی گفته نوکر نداری تو
همه ی ایران نوکرتن

کلید درهای بسته ای
مرهم قلب شکسته ای
تا همیشه مهربانی و
امید جان های خسته ای

غم می باره از نگاه تو
می کشه زهرا رو آه تو
توی سپاه بی شمارتون
یه دل نبوده همراه تو

قاتلت بوده هم صحبتت
نشنیده هیچ کس شکایتت
زره زیر

• دوشنبه
• 6
• آبان
• 1398
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو هوای پاک روضه ها بیا
روضه ی حسن نفس میده بهت
اگه مادرت بیفته رو زمین
دقیقا چه حالی دس میده بهت

• دوشنبه
• 6
• آبان
• 1398
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قلب اسیر در محنم تیر می کشد
از سوز زهر کینه،تنم تیر می کشد

شد زهر کینه با جگرم هم سخن ولی
از کوچه،مغز هم سخنم تیر می کشد

سیلی که خورد مادر من بین کوچه ها
می گفت ای حسن،دهنم تیر می کشد

جان در تنم نبود و به من تیر می زدند
دارد حسین از کفنم تیر می کشد

تابوت مانع است بدن پاره تر شود
با یاد قتلگاه،تنم تیر می کشد

او تیر می خورد ز یسار و یمین ولی
بالله قسم همه بدنم تیر می کشد
******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• پنج شنبه
• 9
• آبان
• 1398
• ساعت
• 00:39
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

چشم من تر ز غم کعبه ی آمال شود
کس نداند که چه با کوکب اقبال شود

این شنیدم که عدو تیر به تابوت زده
قامتم از غم جانسوز حسن،دال شود

تیر بارید ولی زیر سم اسب نرفت
آه از نعل که یک جسم لگدمال شود

چند جا تیر درآورد حسین با زحمت
کربلا خون به دل فاطمه و آل شود

تیر از چشم ابالفضل درآورد حسین
بعد عباس دگر بی پر و بی بال شود

تیر از حنجر ششماهه کشیدن سخت است
با تماشای رباب است که بی حال شود

تیر بر سینه که خورد از کمر آمد بیرون
با تنی چاک حسین،راهی گودال شود
********
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• پنج شنبه
• 9
• آبان
• 1398
• ساعت
• 00:46
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

سخت آشفته شـده مـوی شکن در شکنم
خون دل ریختـه شب تا به سحر از دهنم

سرو بودم که مـرا همچــو نهالــم کـردند
به نسیم مـژه بــر هــم زدنـی می‌شکنـم

آنچـه دیــدم نــرود تـا بـه ابــد از یـادم
شمع خامـوشم و خامـوش دگـر از سخنم

مـادرم در وسط کوچــه نمــی‌دید مـــرا
پیش او بـودم و مـی‌گفت کجـایی حسنم

کس ندیده است چهل تن بزنند یک زن را
آنکه با چشم خود این واقعه دیده است منم

آنچنان خـورد به دیـوار سـرش گفتم مُرد
بهتـر آن است از ایـن حادثه من دم نزنم

صاحب‌خانه به من گفت بگو خانه کجاست
یـاد این خاطـره آتش زده بـر جان و تنم

پیکـرم سـوخت ولـی در تـه گـودال نبود
مرکبــی راه نرفتــه است بــروی بدنــم

خانــه‌ام قتلگهــم بــود ولـی تنـگ نبود
در غـم تنگــی گودالــم و غـرق محنـم
 

• جمعه
• 10
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:07
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

زهر جفا هستـی تو یـار و غمخوارم
صدهـا گره امشب واکـردی از کارم
فغان و واویلا فغان و واویلا

زینب تماشا کـن که بی‌طبیبـم من
یه عمـر حتی در خانـه غریبـم من
فغان و واویلا فغان و واویلا

دائـم بگویـم مـن بـا دل پـرخونـم
زهـر جفـا امشب مـن از تو ممنونم
فغان و واویلا فغان و واویلا

تو کوچه چشمم را به گریه آغشتند
به پیش چشم من مـادرم و کشتند
فغان و واویلا فغان و واویلا

مادر من شمع و من همچـو پروانه
من صاحب‌خانـه بـردم سوی خانه
فغان و واویلا فغان و واویلا

در کوچه‌ها دیدم آن روی حکاکی
بوسـه گرفتـم مـن از چادر خاکی
فغان و واویلا فغان و واویلا

دیدم گل یاس و تو کوچه‌ها چیدند
وقتی گل و چیدند همه می‌خندیدند
فغان و واویلا فغان و واویلا
 

• جمعه
• 10
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

مانده‌ام تنهـای تنهـا کس نمی‌گیـرد نشـانم
خواهـرم زینب کجـایی آمـده فصـل خـزانم
زهر جفای همسرم سوزانده از پا تا سرم
مانند شمع سحـرمآتش گرفتـه جگرم
واویلتا واویلتا

من سراپا رنـج و دردم شد اجل امشب طبیم
خواهرم خودت می‌دونی من تو خونه هم غریبم
پژمــرده پژمـرده‌ام افسـرده افســرده‌ام
ای زینبم تومی‌دونی من توی کوچه مُرده‌ام
واویلتا واویلتا

مـن ز سیلــی بگـم امشب یا بگـم از تازیانه
مادرم دیگه نمی‌دیـد من آوردمـش بـه خانه

آگه ز حال من خداست دلم هنوزتوکوچه‌هاست
صاحب‌خانه هی می‌گفت بگوکه خونمون کجاست
واویلتا واویلتا

زینبم بردن که من را خاطرات کوچه‌ها گشت
به خـدا میـون کوچـه خنده قنفذ مرا گشت
مادرم و چشم ترش بودم همش دور و برش
منمُردموزندهشدم وقتی به دیوارخوردسرش
واویلتا واویلتا

• شنبه
• 11
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 17:05
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

آن امامی که دلش را داغِ بی پایان گرفت
آخرش زهر آمد و از نیمه جانش..جان گرفت

بی رمق شد ناتوان افتاد بر روی زمین..
خواهری آمد سرش را بر روی دامان گرفت

بر سر و بر سینه زد ..نالید دختِ فاطمه
یاحسن گفت و به روی گونه ها باران گرفت

حضرت امّ المصائب طشت را دید و شکست
بعد از آن امیّدِ خود از دلِ درمان گرفت

موپریشان شد بهم زد محفلِ هجرانِ عشق
از حسین و از ابالفضلش سرو سامان گرفت

گفت قربانِ لبانِ چاک پاکت یا حسن..
چه کسی از زینب کبرا..برادرجان گرفت؟

در دمِ رفتن بیا حرفی بزن از کوچه ها..
کوچه ای که از سراپای وجودت جان گرفت

از سکوتِ خویشتن حرفی بگو یارِ غریب
از گذرگاهی که راهِ مادرم شیطان گرفت

رازِ این گوشواره را با من بگو..باشد حسن؟
قلبِ تو از چه سبب یک راز را پنهان گرفت

• پنج شنبه
• 3
• مهر
• 1399
• ساعت
• 17:50
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی