شهادت امام سجاد (ع)

ای به قدرت سنگ را لعل بدخشان ساخته
ماه را منجوق این پیروزه ایوان ساخته
صف شکافان سپاه شوق یعنی عاشقان
خویش را در کیش سودای تو قربان ساخته
***
گلبنان و بلبلان را کارساز لطف تو
عود سوز و عود ساز بزم بوستان ساخته
انس و جان را بارها از آتش دل سوخته
اهل دل را کارها در عالم جان ساخته
***
رفتم به کلیسای ترسا و یهود
دیدم همه با یاد تو در گفت وشنود
با یاد وصال تو به بت خانه شدم
تسبیح بتان زمزمه ذکر تو بود

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

امام عابدین منم – سید ساجدین منم
زنجیر خونین می دهد گواهی از گردن مجروح به بیگناهی
آزرده شد اعضای من خون می چکد از پای من
امام عابدین منم – سید ساجدین منم
آنکس که غل بر دست و پیکرم زد در بین راه سیلی به خواهرم زد
جانم ز غم آمد به لب مرگ از خدا کردم طلب
امام عابدین منم – سید ساجدین منم
من رنگ زینب را پریده دیدم در طشت زر سر بریده دیدم
ویرانه بوده منزلم داغ سه ساله دیدم
امام عابدین منم – سید ساجدین منم
محمکم ترین زنجیر را ببندید اما به اشک عمه ام نخندید
من جسم بی سر دیده ا قلبهای پرپر دیده ام
امام عابدین منم – سید ساجدین منم

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

ه هر جا بنگرم اکنون ، عزای شاه دین بینم زمین و هر جا زمان گریان ، برای عابدین بینم
نه تنها ناله اهل زمین بر آسمان باشد فغان ساکنین آسمان را تا زمین بینم
به هر جا بنگرم اکنون ، عزای شاه دین بینم زمین و هم زمان گریان ، برای عابدین بینم
نه تنها جنّ و انس اکنون عزادارند و گریانند تمام خلق عالم را پریشان و حزین بینم
به هرجا بنگرم اکنون ، عزای شاه دین بینم زمین و هم زمان گریان ، برای عابدین بینم
امام چهارمین مقتول از هر جفا گشته روان آن روح پاکش را سوی خلد برین بینم
به هرجا بنگرم اکنون ، عزای شاه دین بینم زمین و هم زمان گریان ، برای عابدین بینم
امام پنجمین را در فراق آن شه خوبان ز راه دل سر قبرش نزا

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

کسی گُل را به چشم تر نبوسید کسی گل را ز من بهتر نبوسید
کسی چون من گلش نشکفت در خون کسی چون من گل پرپر نبوسید
کسی غیر از من و زینب در آن دشت به تنهایی تن بی سر نبوسید
به عَزم بوسه لَعل لب نهادیم به آن جا که پیغمبر نبوسید
چو گل در بستر خون دیدم او را چو برگ یاسمن بوسیدم او را
گل حَسرت بدست آسان نیامد سَحر از شاخۀ غم چیدم او را
گلِ صد برگِ زهرا بی کفن و د خودم در بوریا پیچیدم او را

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

این کریمی است که دشمن همه شرمندۀ او است
این اسیریست که آزادی ما بندۀ او است
این خطیبی است که خون شهدا زنده از او است
این فدایی است ولی خلق جهان بندۀ اوست
این تجلاّی جمال ابدی می باشد
این علی ابن لاسی بن علی می باشد
اینکه خورشید غبار کف پایش گردد
اینکه گردون سپر تیر بلایش گردد
اینکه مَلِک الحاج فدایش گردد
قتلگه مروه و ویرانه صفایش گردد
آفرینش همه بر دامن او چنگ زدند
غم ندارد گرش او بام بر او سنگ زدند
عشق و آزادی و ایثار و وفا مکتب او است
بین طوفان بلا ذکر خدا بر لب او است
می دهد جان به مَلَک زمزمۀ یا رب او
غُل و زنجیر شده محو نماز شب او
در غُل جامعه از جامعه می بود جدا
پای تا قد خدا بود و خدا ب

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

جماعت من سلیل مصطفایم معظم سبط میر اولیایم
سرور سینه خیر البریه فروغ دیده خیر النسایم
منم استاد دانشگاه قرآن که هم عالم به عالم ما سوایم
دبیرستان ایمان را دبیرم دبستان ولا را مقتدایم
منم مصباح مشکاة هدایت فروغ افزای مصباح الهدایم
بود حیران ز صبرم صبر ایوب که من صابر به آلای قضایم
منم آن مه که در شبهای تاریک به بزم بیکسان تا بد ضیایم
منم آن شه که از روی یتیمان غبار رنج ومحنت می زدایم
منم فرزند بیت الله و زمزم ولید مشعر و رکن و منایم
ذبیح کعبه دارد آرزویم
که من پور ذبیح کربلایم

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای به اورنگ ولا مظهر سبحان سجاد ای رخت آئینه طلعت جانان سجاد
تو امامی و به دست تو بود پرچم حق بعد من ای شجر گلشن قرآن سجاد
زین عبادی و داده است خداوند قدیر زینت از نام تو بر عالم امکان سجاد
تب سوزان و تن خسته و زنجیر گران زین سفر هست نصیب تو به دوران سجاد
یار و غمخواراسیران ستمدیده توئی می رسد بر تو ستم های فراوان سجاد
یادگاری تو عباس و علی اکبر من ای مراد دل طفلان پریشان سجاد
دین حق را نبود بعد من ای راحت جان جز تو ، زینب غمدیده نگهبان سجاد
مسجد شام در آن جمع تو را می طلبد تا شود نور حق از تو رخشان سجاد
تا ز برق سخن عالمه آل رسول بر دل خصم فتد آتش سوزان سجاد
یاوری جز و ندارد حریم نبوی در دل س

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

می برد امّا به روی ناقۀ عریان چرا؟
می دهید اینگونه بر آزار ما فرمان چرا؟
ما زیَثرب آمدیم آنجاست منزلگاه ما
می برید اینک به شام و کوفه ویران چرا؟
تازیانه بر تن گلهای زهرا می زنید
می کُنید آخر چُنین دل جویی از مهمان چرا؟
لحظه ای آهسته تر تا خویش را سامان دهیم
می برید اینگونه ما را بی سر و سامان چرا؟
بال و پر بستید از مرغان گلزار نبی
نیل گون گردید از سیلی رُخ طفلان چرا؟
گر که می دانید ما زُرّیۀ پیغمبریم
بُردن این خاندان در گوشۀ زندان چرا؟

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن که نورش بر خلائق یکّه و ممتاز بود آن که از حیث وجودش مایه اعجاز بود
آن که دائم با خدایش سرگرم راز بود آن که با علم و عمل از هر جهت پیشتاز بود
آن که با نورحقیقت دیدگانش باز بود آن که لطفش بی نهایت با همه دم ساز بود
آن که باسیرسلوکش شائق پرواز بود آن که با حلم حلیمش مونش و همراز بود
آن که با خلق نکویش چون پیمبر نازبود آن که با نور دعایش صاحب اعجاز بود
آن که چون شمعی مدام در حال سوز و ساز بود آن امام الساجدین است و امام العارفین
هم امام المتقین باشد و زین العابدین آن علی بن الحسین است وامام چارمین
رهنای دین ودانش و منبع نور مبین رهبر اهل یقین است و شفیع المومنین
دست عدنان در دو عالم هست برداما

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

چو گل در بستر خون دیدم او را چو برگ یاسمن بوسیدم او را
گل حسرت به دست آسان نیامد سحر ازشاخه غم چیدم او را
به سروستان سبز دل نشاندم کنار گلبن امیدم او را
گل صد برگ زهرا بی کفن بود خودم در بوریا پیچیدم اورا
***
فلک کوس وداع آخرین زد ملک بر صبر زینب آفرین زد
زمیدان اسب بی صاحب که آمد به تصویر گمان رنگ یقین زد
سکینه گفت در گوشش چه زمزی که آتش در دل آن بی قرین زد
خبر دارم که آن اسب وفادار کنار خیمه ها سر بر زمین زد
***
مکن منعم مدام ار گریه کردم غم خود را نهان در گریه کردم
گلاب اشک من گلگون اگر بود به آن گلهای پرپر گریه کردم
به باغ کربلا با هم سرایان به داغ شش برادر گریه کردم
شب تنهاییم در خلوت خوی

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

با ما بگو زتسویه ی بی مرامها
از چشم هرزه و نظر ازدحامها
دیدم محاسن تو زخونت خضاب شد
از بس که سنگ خورده ای از پشت بامها
گویا شبیه شهر مدینه به کوفه هم
با خنده داده اند جواب سلامها
تا نام فاطمه زدهان شما پرید
گویا دوباره تازه شده انتقامها
نا مردمان کوفه فراموششان شده
از آن سفارشات و از آن احترامها
با تازیانه بر تن اطفال می زدند
بس وحشیانه پیش نگاه امامها
(مسلم)به پای غربت مولا قیام کن
دیگر بس است صحبت خود را تمام کن

شاعر : هاشم طوسی

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

این امامی که چنین سلسله برپادارد
به خـداونـدقسم دست توانا دارد
گرچه ازگردن آزردۀ اوخون ریـزد
درره عشـق دل و جـان شکیبا دارد
چهره اش سرخ شده گرچه زخون جگرش
نورتوحیــد درآئینــۀ تقــوا دارد
آسمان ازشـررآه دلش می سـوزد
ناله اش سخت اثر در دل خارا دارد
اشک برغربت وتنهائی او می ریـزد
ین هـلالی که سرنیـزه تماشا دارد
لحظه هایش همه پرشورتراست ازشب قدر
برلبش زمـزمه ای داردو احیا دارد
درره دوست به تقدیرخداوندرضاست
باخداونـد توگوئی سـرسـودا دارد
گاه برعترت یاسین نگهش دوخته است
گه نظـر برسـرببـریـدۀ بابا دارد
شامیان! شرم نکردیدزحق؟برسرتان
آسمان گرکه شـرربار شودجادارد
هرچه خاکستروآتش به سراو ریزید
شمع ازسوخ

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

مثل من هیچ کس در این عالم وسط شعله‌ها امام نشد
در شروع امامتش چون من این قدر دورش ازدحام نشد
لشکری از مغیره می‌آمد، خیمه‌ غارت شد و در آتش ‌سوخت
غیر زهرا به هیچ معصومی این قدر گرم احترام نشد
روضه از این شدیدتر هم هست: لحظه‌ای که حسین یاری خواست
و علی بود اسم من اما خواستم پا شوم ز جام... نشد
به لب تشنه علی اصغر به لب تیز ذوالفقار قسم
تا به امروز هیچ شمشیری این قدر تشنه در نیام نشد
رفتن شاهزاده‌ای چون من به اسیری به یک طرف اما
در سفر این قدر غل و زنجیر گردن بنده و غلام نشد
آهِ زینب و صیحه‌ی شلاق تا شنیدم،... از اسب با زنجیر
خویش را بر زمین زدم اما باز هم آن صدا تمام نشد
تل و گودال و نعل و علقمه

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

سینه ام از کینه خستند قلب بیمارم شکستند
مثل بابای غریبم دستهای من ببستند
آرزو هایم پریدند دشمنان از ره رسیدند
گر چه من بیمار بودم بستر از زیرم کشیدند
آرزوهایم پریدند خیمه را آتش کشیدند
خواهران کوچک من پا برهنه می دویدند
یادم آمد از رباب و شیرخواره اصغر او
حرمله تیر سه شعبه زد به زیر حنجر او
خصم می زد کودکان را ظالمانه وحشیانه
آن یکی با کعب نیزه این یکی با تازیانه
آن طرف جلاد مردی مشت او پر گوشواره
این طرف مردی شتابان روی دوشش گاهواره

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

غم و اندوه و مصیبت همه جا یارش بود
روز پیوسته ز محنت به شب تارش بود
كربلا از نظرش دور نمى ‏شد آنى
یاد آن حادثه دایم پى آزارش بود
پیش رویش سر پرخون پدر بر سر نى
پا به پا همسفرش بود و جلودارش بود
آن شنیدم كه پس از واقعه كرببلا
بیشتر گریه بیاد شهدا كارش بود
آب مى‏دید به یاد لب عطشان پدر
اشكش از دیده سرازیر به رخسارش بود
گریه كودك بى شیر به یاد اصغر
شرر خرمن جان و دل افكارش بود
پیش چشمش همه سیراب شدند از دم تیغ
چرخ با آل پیمبر سر پیكارش بود
شرح مظلومى هفتاد دو غلطیده بخون
روشن از چشمه چشمان گهربارش بود
زینب آن رهسپر راه برادر تا شام
در اسارت همه ‏جا مونس و غمخوارش بود
خطبه سید سجاد كه در مسجد شام

• یکشنبه
• 26
• آبان
• 1392
• ساعت
• 15:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر صبح و ظهر و شام و سحر ضجه میزنی
همراه اشک و سوز جگر ضجه میزنی
سجاد خانواده ای و وقت نافله
بر آخرین نماز پدر ضجه میزنی
از داغ آن سفر که تورا پیر کرده است
وقتی که میروی به سفر ضجه میزنی
حق داری ای امام جوانم به دیدن
شمشیر و تیغ وتیر و تبر ضجه میزنی
بر پاره پاره پیکر پیغمبر حسین
بر گریه پای نعش پسر ضجه میزنی
گاهی به سوی مشک و علم خیره میشوی
با یاد زخم های قمر ضجه میزنی
وقتی که میرسی به کنار شریعه ای
بر سر عبا و دست به کمر ضجه میزنی
بادیدن سواره نظام های لشگری
با دیدن عمود و سپر ضجه میزنی
لالاییِ ...ربابه امانت بریده است
با یاد حلق و تیر سه پر ضجه میزنی
"وقت غروب..." ، "عمه..." ، "علیکن بالفرار

• دوشنبه
• 27
• آبان
• 1392
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای تمـام آفـرینش تشنـة اشک شبت
وی خدا و خلق او مشتاق یارب یاربت
ای مسیحای دعا در هـر نفس، لعل لبت
سینه‌های سوخته یک شعله از تاب و تبت
باب حاجت باب رحمت باب ایمان باب دین
قـطب عرفان، سیّـدسجّـاد، زین‌العابدین
****
ای مزار بی‌چراغت نور چشم و چشم نور
ای منـاجات شبـت آل محمّـد را زبـور
سجده‌گاهت در عبادت طور نور و نور طور
چشم ظلمت از تو و روی منیرت دور دور
حـاجت خلـق جهـان در آستانت ریخته
وحی ساعد در سماوات از دهانت ریخته
آفتابـا مـاهتاب از جـلوه رویـت خجل
طوبی از قد، جنت از رخ، لاله از بویت خجل
پادشاهـان از گدایـانِ سـرِ کویت خجل
حلقه‌های سلسله از دست و بازویت خجل
نیست تنها دوستان را دست بـر دامـ

• دوشنبه
• 27
• آبان
• 1392
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

مانده بر دوش زمین ، رنج مسیر سفرت
آسمان هم شده با گریه ی خود نوحه گرت
سفر کوفه و دروازه ی ساعات و حلب..
چه سفرها... چه سفرها که نکرده ست سرت!
مجلس شام و تنور و طبق و تشت طلا..
چند تابوت ..که افتاده به آنها گذرت؟
کوهی از درد :سراسیمه دوان است پی ات
رودی از ناله سرازیر شده پشت سرت
راه افتاده به تشییع سرت، شهر به شهر
پابه پای تو نسیمی که شده همسفرت
می روی...بر دل گلهای جهان خواهد ماند
داغ هفتاد و دو پروانه ی بی بال و پرت
...
آه دریا ! چه گذشته ست به روزت که چنین
مانده بر دوش زمین رنج مسیر سفرت؟

شاعر : مریم سقلاطونی

• دوشنبه
• 27
• آبان
• 1392
• ساعت
• 07:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

حکم از بالا برایم آمده تب داشتن
کاسه ی چشمی پر و اشک لبالب داشتن
مصحفی دارم ورق ها دل٬ زبانم هم قلم
اشک من جاری ست از باب مرکّب داشتن
روضه و اشک است کارم روز و شب در کاروان
روضه ها را روز دیدن اشک را شب داشتن
پای دل تاول زد اما می دوم دنبال او
در خیالم هم ندارم فکر مرکب داشتن
سهم هر کس در میان کربلا تقسیم شد
سهم من از کربلا این است٬ زینب داشتن
خاک صحرا می شود سجاده ام وقت نماز
دانه دانه اشک ها تسبیح این راز و نیاز
دوری این راه ترتیب نمازم را شکست
که شکستن پشتش از اندوه و درد ما شکست
ما راَیت و فی البلا الا جمیلا گفته ایم
یک جهان حرف است از پیروزی ما تا شکست
سر شکستن ارث فامیلی ما از کوفه است
ز

• پنج شنبه
• 30
• آبان
• 1392
• ساعت
• 13:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

سبک: خرابه روشن شد
تو شام پر غصه دستام که می‌لرزید
گفتم که کاش مادر. منو نمی زایید
روضه ی الشام الشام نشسته بود رو لبهام
شبیه بارون می ریخت ستاره های چشمام
موی سرم سوخته بود و بال و پرم سوخته بود و
تو شعله ی زخم زبون وای جگرم سوخته بود
زنجیر رو شونه هام بود و رو نیزه ها بابام بود و
بدتر از این عزا رو دل غصه ی خواهرام بود و
ای خدا این حق بچه های مرتضی نبود
ای خدا مقصد ما که شام پر بلا نبود
ای خدا سهم بابام ز کوفه بوریا نبود
واویلا واویلتا واویلتا واویلتا
چشمای بارونیم با غصه مانوسه
مشکلترین روضه روضه ی ناموسه
چشمای ناپاک بود و بچه های پیغمبر
اون همه بغض و کینه فقط ز نام حیدر
نگم چی شد شام بلا م

• شنبه
• 2
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• یحیی

سبک: وتر الموتور
عمرم سر شد، غرق در گریه کار من هر شب، تا سحر گریه
همه ی سالم محرم همه جا کربلاست
به پیش چشمام همیشه سر رو نیزه هاست
ای خدا هشام تو ماه حرام منو می کشه شبیه بابام
وای
غم‌های من ، قدر یک دریاست شریک غمهام، زینب کبراست
مثل یک پروانه زینب دور من پر می زد
پر و بالش سوخته بود و به روی سر می زد
همه هستشو دست غم سپرد صد دفعه به جام تازیانه خورد
وای
مردم شام، بد دهن بودند همه اهل طعنه زدن بودند
بی حیا گفت ناسزا به ساحت مادرم
به پیش چشمای من زد تو گوش خواهرم
دست خسته ام بین یک طناب آتیشم می زد ناله ی رباب
وای

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• شنبه
• 2
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

روی گردنم مونده رد زنجیر شدم من پیر خدا بعد از اسارت.
در بزم شراب مردم هزار بار از هجوم اون همه ظلم و جسارت.
صدقه دادن اعدا به فرزندان زهرا یه تیکه نون و خرما
حسین سالار زینب
3
توی کوچه ها با دستای بسته مارو بردن با پیرهن های پاره.
سنگ میزدن و جار میزدن مردم شریک باشین که اجرش حد نداره
ماهارو مردم شام زدن با سنگ رو هربام زمین خورد راس بابام
حسین سالار زینب
3
در خاطرم هست داغ علی اصغر که لبهاشو بهم می زد چو ماهی
عصرعاشورا سینش شدش پر شیر رباب اما نداشت فایده الهی
میگفت با قلب مضطر بالای قبر اصغر لالالالایی مادر
بخواب اصغرم لالایی اصغرم لالایی لالایی اصغر

شاعر : رضا تاجیک

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوباره باز سینه ها غم نصیبه نوحه نوشته روی هر کتیبه
عقده قلب شیعه ها همینه سرزمین مادریمون غریبه
تو مدینه نمی‌بینم هیات تو بین دلم موج میزنه تلاطم غربت تو
روم نمیشه چطور باید نیگا کنم به‌ صحنی که نداری و به بقعه خلوت تو
السلام علی پیمبر کربلا
امام اشک و دعا پسر زمزم و منا
تو مدینه کجا باید ببارم سر روی چه بیرقی من بذارم
به یاد سجده های تو آقا جون پای در بقیع سجده میارم
من بمیرم نداری یک سنگ مزار صحن و سرای تو شده آقا پر از گرد و غبار
اون روزی که حریم تو ساخته میشه یه گوشه ای پایین پا برای من کنار بذار
السلام علی همسفر روضه ها.
غریب شام بلا جانشین خون خدا
یه بار شدم آقا مجاور تو شبیه یک مرغ مها

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

امشب دلم از خانه ی تن آزاد است

از برکت الطاف شما آباد است

آقای غـریـب کـربـلا ادرکنی

جاری به لبم واژه ی یا سجاد است

"شاعر: محسن زعفرانیه"

• پنج شنبه
• 7
• آذر
• 1392
• ساعت
• 18:46
• نوشته شده توسط
• علي احمدي

با غل جامعه در هم بفشارید تنم را
هدف سنگ نمائید ز هر سو بدنم را
می‌توان پوست برید از تن رنجور من امّا
نتوان دوخت ز گفتار حقایق دهنم را
لالۀ گلبن مولای جوانان بهشتم
خاک ویرانه‌سرا کرده خزان یاسمنم را
نیزه و کعب نی و سنگ جفا بود جوابم
سر بازار شنیدند چو مردم سخنم را
راز مظلومیم آن روز شود بر همه ظاهر
که پس از مرگ برآرند ز تن پیرهنم را
هدفم نشر پیام پدرم بود در این ره
که عدو کرد هدف دست و سر و پا و تنم را
به همه خلق بگوئید که با پیکر عریان
بوریائی کفن آمد پدر بی، کفنم را
نظم «میثم» همه جوئید و به هر بیت بخوانید
قِصّۀ غُصّه و اندوه و ملال و محنم را

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلش را داغ و غم بیت الحزن کرد
وجودش را پر از رنج و محن کرد
نمی دانم چگــونه با چـه حالی
تن صـد چــاک بابا را کفن کرد
***
ز اشک داغ چشمان ترم سوخت
نه تنها چشم، از پا تا سرم سوخت
کنــار جسـم صـد چاک تو بابا
دلم آتش گرفت و پیکرم سوخت

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

آیه های نور حک گردیده بر پیشانیش
مهر و مه ماتند در آئینۀ حیرانیش
رو به سوی قبله می افتاد چون سجاده ای
آنکه محراب دعا زد بوسه بر پیشانیش
از شرار عشق و شیدائی ز بس آتش گرفت
اشک گل انداخت بر رخسارۀ قرآنیش
می تراوید از وجودش عطر اخلاص و یقین
سید سجاد شد از سجدۀ طولانیش
صف به صف در آسمان قدوسیان صف می زدند
بسکه دیدن داشت اشک و حالت روحانیش
در منای عشق و ایثار و وفا روز ازل
با ذبیح خویش ابراهیم شد قربانیش
مصحف او را زبور آل یاسین خوانده اند
عارفان را فیض بخشد مصحف عرفانیش
مصف پاکش شقایق پوش شد زانفاس او
جلوه کرده در همین گلزار گل افشانیش
شاهد عشق و شهید زندۀ کرببلاست
شاهدانِ غرقِ در خون و شهید ارزان

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلی آواره آوردم کنارت
کنار آستان پر غبارت
نگاهی کن که باشد قلب من هم
یکی از یا کریمان مزارت
***
فرات خون شده چشم تو سی سال
میان روضه ها می رفتی از حال
دل تو هروله می کرد یک عمر
میان خیمه گاه و تلّ و گودال

شاعر : یوسف رحیمی

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 05:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

رخسار یاس و سیلی دست خزان کجا
قدّ کمان و قامت سرو روان کجا
آل رسول و شام غم و مجلس یزید
بزم شراب و رأس امام زمان کجا
ای کاش می شکست قلم تا نمی نوشت
قرآن کجا و طشت زر و خیزران کجا
خیزید ای ذُراری زهرا ندا دهید
زینب کجا و مجلس نامحرمان کجا
در مجلس یزید نپرسید یک نفر
هفتاد داغ و این همه زخم زبان کجا
گیرم نبود سبط رسول خدا حسین
چوب جفا کجا و لب میهمان کجا
حورا کجا و دوزخیان آه وای من
بازوی ده فرشته و یک ریسمان کجا
از زخم های سیّد سجّاد بشنوید
زنجیر خصم و پیکر جان جهان کجا
ای اهلبیت گر نگشایید باب لطف
ما رو بَریم از در این آستان کجا
فیض از شماست و رنه بدان کثرت گناه
"میثم" کجا و این همه سوز بیان کج

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

نور تابد به فلک از در کاشانۀ ما
گنج عشق است نهان در دل ویرانۀ ما
ما دل خویش نبستیم بر این عالم خاک
عالم قدس بود منزل و کاشانۀ ما
زمزم و سعی و صفا و حجر از ماست اگر
کعبه گردد همه دم دور حرمخانۀ ما
گر که اعجاز کند با ید بیضا موسی
در ازل باده زده از میِ میخانۀ ما
ما از آن سوختگانیم که از آتش غم
هیچ پروا ننماید پر پروانۀ ما
گر به شمشیر غم دوست سر خویش دهیم
در ره دوست بود همت مردانۀ ما
به شهادت به اسارت سوی منزل ببریم
این امانت که سپردند روی شانۀ ما
با خبر باش نخندی تو به اولاد رسول
کار صد تیغ کند نالۀ مستانۀ ما
نَهَراسیم ز شمشیر و ز زنجیر ستم
که پر از شهد شهادت شده پیمانۀ ما
گر که دلسوختۀ ماست «وف

• شنبه
• 9
• آذر
• 1392
• ساعت
• 06:05
• نوشته شده توسط
• یحیی