شهادت امام سجاد (ع)

دست قضا به دفتر من درد میکشد
واژه به واژه پیکر من درد میکشد

شبها میان سجده کمی آه می کشم
از سنگ بی هوا سر من درد میکشد

من ناله های مادرمان را شنیده ام
قلب نجیب مادر من درد میکشد

پایین نیزه عمه ی من گریه می کند
بالای نیزه دلبر من درد میکشد

هر شب برای عمه ی خود گریه میکنم
از چشم هرزه سرور من درد میکشد

لعنت به ساربان همه را خسته کرده است
پهلوی زخم خواهر من درد میکشد

گاهی که روی نیزه سری میخورد تکان
بانو ربابه محضر من درد میکشد

شرمنده میشوم به خدا آب میشوم
وقتی کسی برابر من درد میکشد

هر لحظه فکر کرب و بلا میکشد مرا
این لحظه های آخر من درد میکشد

شاعر : علی حسنی

• جمعه
• 7
• آبان
• 1395
• ساعت
• 14:55
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تجسم نیمی از روضه ست
تجسم نیمی از روضه ست وقتی روضه در پرده ست

تجسم نیمی از روضه ست وقتی روضه در خیمه به خود پیچیده تب کرده ست

خودِ روضه به هر سو چشم می دوزد

خودش تب می کند در خویش و می سوزد

تجسم نیمی از روضه ست وقتی روضه مستور است

تجسم نیمی از روضه ست وقتی روضه از چشم همه دور است

برای فهم این روضه همین روضه که در یک گوشه ی یک خیمه افتاده ست

برای فهم این روضه که نامش گاه زین العابدین و گاه سجاد است

برای فهم این مضمون آیینی

تو باید از حسین بن علی رخصت بخواهی و دو زانو پای شرح کامل این روضه بنشینی

شب چارم

شب بعد از شب طفلی که شد توی بیابان گم

شب قبل از شب پنجم شب طفل امام مجتبی در گو

• دوشنبه
• 3
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:11
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گل تبدار کربلا
جانها فدای آن تن بیمار کربلا
زین العباد دین گل تبدار کربلا

بودی صلاح دین که نبودش توان جنگ
در روز خون وصحنه ی پیکار کربلا

چشمیش پراشک بوده دلش غرق خون شده
هر گه گلی برفته ز گلزار کربلا

بد حالیش فزون شده وقتی پدر بگفت
پشتم شکسته بهر علمدار کربلا

جانش بسوخت در غم اکبر برادرش
سرو روان لیلی و سردار کربلا

رفتش زهوش تا که بیامد به گوش او
هل من معین آن شه بی یار کربلا

وقت غروب بین حرمهای سوخته
دید آن حرامیان ولنگار کربلا

جانش گرفته می شد اگر عمه اش نبود
بادا درود حق به پرستار کربلا

وای از دمی جسم پدر را بخاک کرد
عریان وبی کفن تن سالار کربلا

درشهر شام شهرجسارت چه بد گذشت
بدتر ز

• سه شنبه
• 11
• مهر
• 1396
• ساعت
• 10:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از این، ماتمسرای دنیا
میرم، با کوله بار غمها
خداحافظ مدینه، خداحافظ کربلا
ممنونم از تو ، ای زهرِ کینه مَرهم شدی بر ، داغ توو سینه
مرهم/روضه ی/یک تن ارباً اربا
مرهم/روضه ی/مشک و عمود و سقّا
مرهم/روضه ی/خنجر و ذبح از قفا
وای وای کربلا

دردِ، کهنه ی من شد درمون
طی شد، درد فراق و هجرون
خداحافظ پلک تر، خداحافظ اشکِ خون
همواره بُغضی ، توی صدامه آتیش و خیمه ، پیش چشامه
یادمه/قحطیِ/مردونگی و غیرت
یادمه/آتیش و/هلهله وقت غارت
یادمه/بُردنِ/گوشواره با سماجت
وای وای کربلا

مثلِ ، ابر بهاری نم نم
یک عمر، بارون زده رو گونم
خداحافظ خاطرات ، خداحافظ رنج و غم
امروز من و این ، زهر جفا کشت دیروز غمای ، شام بلا کش

• دوشنبه
• 10
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:11
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

مثل من هیچ‌کس در این عالم وسط شعله‌ها امام نشد
در شروع امامتش چون من اینقدر دورش ازدحام نشد

لشکری از مغیره می‌آمد، خیمه‌ غارت شد و در آتش ‌سوخت
غیر زهرا به هیچ معصومی اینقدر گرم احترام نشد

روضه از این شدیدتر هم هست؟ لحظه‌ای که حسین یاری خواست
و علی بود اسم من اما خواستم پا شوم ز جام، ... نشد

به لب تشنه‌ی علی‌اصغر به لب تیز ذوالفقار قسم
تا به امروز هیچ شمشیری اینقدر تشنه در نیام نشد

رفتن شاهزاده‌ای چون من به اسیری به یک طرف اما
در سفر اینقدر غل و زنجیر گردن بنده و غلام نشد

آهِ زینب و صیحه‌ی شلاق تا شنیدم، ... از اسب با زنجیر
خویش را بر زمین زدم اما باز هم آن صدا تمام نشد

آه زینب کجا و بزم

• سه شنبه
• 11
• مهر
• 1396
• ساعت
• 18:06
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بنا شد است بمانم وَ ذره ذره بمیرم
و جام زهر نه یکباره ، قطره قطره بگیرم

بهانه داد به اشکم صدای گریه ی طفلی
به یاد بوسه ی تیر و گلوی طفل صغیرم

حصیر هست شناور همیشه در دلِ دریا
و رفت حضرت دریا به خاک روی حصیرم

پس از گذشت چهل سال کی روَد زخیالم
بروی نیزه به صورت ، سرِ عموی دلیرم

نمیرود ز سرم لحظه ای گرسنگیِ شام
به یاد زخم زبان ها ز جان غمزده سیرم

میان هلهله ها ، زخم پا و ناله ی طفلان
همیشه در همه جا یاد آن سه ساله ی پیرم

سیاه مشقِ «رئوفی» تمام ، روضه ی باز است
نبود شعر ولی از کرامتم بپذیرم

• دوشنبه
• 17
• مهر
• 1396
• ساعت
• 05:16
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مرد محراب دعا رنگ دعایش فرق داشت
در قنوت بی کسی حال و هوایش فرق داشت

همنشین سفره‌ی شب های تارش گریه بود
تا سحر می سوخت با غم ، ‌هم ‌نوایش فرق داشت

روضه خوانِ پیکر صد چاک شاه تشنه شد
یادگار کربلا سوز صدایش فرق داشت

تکه تکه کعبه را در بوریایی جمع کرد
راهی گودال شد ، سعی و صفایش فرق داشت

آب ، طفل شیره خواره ، بی قراری ِرباب
معنی لب تشنگی دیگر برایش فرق داشت

بسکه روی ناقه‌ی عریان چهل منزل نشست
زخم های مانده روی دست و پایش فرق داشت

کفنْ و دفن خواهرش در شام پیرش کرده بود
گوشه ویرانه ها بزم عزايش فرق داشت

شاعر : علی شکاری

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1396
• ساعت
• 07:57
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بر نیزه سرت دیدم و از خویش بریدم
وز خویش بریدم چو به نی راس تو دیدم

انگار تمامی علی بر سر نیزه‌ست
بار غم و اندوه تو از نیزه کشیدم

معراج تو بر نیزه شده قاری قرآن
من سوره کهف از سر معراج شنیدم

گسیوی پریشان ز چه بر باد سپردی؟
این زلف پریشان تو دادست نویدم

صبح ظفر ماست به نزدیکی یک آه
از ناقه عریان ز پیَت آه کشیدم

در شام بلا گر چه به ما سخت گذشته‌است
شادم که به فیض نظر شاه رسیدم

افسوس که در شام بلا هلهله کردند
در هر نفسی زین همه دشنام،شهیدم

شاعر : مرتضی محمودپور

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

من قاصد پیغام خون کربلایم
من یادگار دشت سرخ نینوایم

محزون ترین آلاله روی زمینم
فرزند پاک عشق زین العابدینم

من شاهد ابدان پاک غرق خونم
من قاری انّا الیه راجعونم

من دیده ام روی پریها جمله نیلی
از ضرب دست دشمنان از جای سیلی

من دیده ام دستان پست و گوشواره
مثل بدنها گوشهای پاره پاره

با اشک سرخ و با نوای بی قراری
بنشسته ام بر ناقه های بی عماری

من زائر آن جسم عریان حسینم
از کربلا تا شام گریان حسینم

از گلستان داغها بس لاله چیدم
من خنده های کوفه بی رحم دیدم

سر را سپر کردم به سنگ بام کوفه
صد لعن بر آن مردم بدنام کوفه

من دیده ام از روی ناقه دست بسته
فرق سری کز چوبه محمل شکسته

من گفته ام صد بار

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:05
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

سی سال در فراق پدر، زار گریه کرد
از داغ غربتِ شهِ بی یار گریه کرد

سی سال نیمه شب سر سجّاده تا سحر
چشمش به هم نیامد و بیدار گریه کرد

سی سال با شنیدنِ «سقّا»، «علم»، «عمو»
یاد لبان خشک علمدار گریه کرد

سی سال هر جوان رشیدی به راه دید
با یاد شبه احمد مختار گریه کرد

سی سال هر زمان که سر سفره‌ای نشست
یک دم نگاه کرد و دوصدبار گریه کرد

سی سال تا که برد کسی نام شیرخوار
یاد رباب و اصغر و گهوار گریه کرد

سی سال تا نظر به قدِ خواهرش نمود
با خاطرات مجلس اغیار گریه کرد

هر کودکی که دید به ره، زیر لب سرود
«دامن»،«شراره»،«سنگ»،«سنان»،«خار»؛ گریه کرد

شاعر : فقیر تهرانی

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:08
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

چهل سال است زخمت از فراق است
بلور اشک هایت چلچراغ است
به یاد غصه هایی که تو داری
تنور اشک چشمم داغ داغ است

قلم زدم بنویسم مدار یعنی تو
اسیر بی کس با اقتدار یعنی تو
پس از شنیدن هر خطبه ات همه گفتند
شکوه هیمنه ی ذوالفقار یعنی تو

شاعر : اسماعیل شبرنگ

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:33
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

چشمان تو تفسیری از قرآن
سر تا به پا حبلُ ٱلمتین بودی
از سجده هایت نور می بارید
الحق که زین ٱلعابدین بودی

جنس سکوتت بود از شمشیر
شد دشمنت یکریز جان بر لب
بودی شهید زنده در خیمه
می سوختی از داغِ دل در تب

لحن تو شد کوبنده و کرّار
شد خطبه ات مردانه سرتاسر
انگار یکبار دگر کَنده-
«در» را علی(ع) از قلعهٔ خیبر

سرشار از شور و ‌پُر از احساس
تکلیف حق یکباره شد روشن
از خاندانت گفتی و تب کرد
بعد از «أنا بنُ» گفتنت دشمن

آمد مؤذن! پس اذانش را
با کینه و با بغضِ بی حد گفت
از جدّ خود گفتی و بلوا شد
تا «أشهدُ أنّ محمد(ص)» گفت

تأثیر حرفت گریه در پی داشت
رنگ یزیدی زاده ها شد زرد
روشنگری کردی به امّیدِ
بیدار-ب

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:35
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

مانند ابر پیش یتیمان گریسته

مردی که پای غصه ی جانان گریسته

هر لحظه زندگی خودش را حسین دید
با این حساب از دل و از جان گریسته

از داغ و غصه های اسارت درون شام
با حال زار و موی پریشان گریسته

قطعا به یاد نیزه ی غربت میان دشت
او یا حسین گفته فراوان گریسته

در تشت چوب بود وحروف مقطعه
عمری برای قاری قرآن گریسته

شاید برای دختر دردانه ی حسین
وقتی که دید خار مغیلان گریسته

قطعا درون زندگی اش سود می کند
هرکس که پای عشق تو از جان گریسته

یعقوب چشم خویش برای حسین داد
کی !؟او برای یوسف کنعان گریسته

شاعر : علی اصغر یزدی

• سه شنبه
• 25
• مهر
• 1396
• ساعت
• 07:07
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

سم اثر کرده جگر از شررش می سوزد
دل خونم شده از زهر جفا خونین تر

راحتم می کند این زهر زبد خاطره ها
خاطرات سفر آخر همراه پدر

سفرکرببلا عاقبتش عاشورا
روز خونین بدنانی ز تبار حیدر

بعد از آن واقعه تا لحظه ی پایانی عمر
داشتم لحظه به لحظه، دل خون،دیده ی تر

هر زمان ذبح ذبیحی نظرم می آمد
یاد می کردم از آن تشنه شهید بی سر

چشم من تا به کمی آب روان می افتاد
یاد می آمدم آن کام عطشناک پدر

تاکه خوش قامت وقد مرد جوان می دیدم
یاد می کردم از عباس وعلی اکبر

تا که قنداقه ی طفلی به کفم می آمد
ناله ها می زدم از بهر علی ی اصغر

هرزمانی که به بازار گذر می کردم
شام در خاطره می آمد وقومی کافر

هر زمان پیرزنی خم

• دوشنبه
• 24
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:46
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بخاطر تو چهل سال محتضر بودم

به یاد تشنگی ات یک جهان شرر بودم

میامدم سرسفره غذا نمیخوردم

چون از گرسنگی ات خوب باخبر بودم

شبیه عمه تنم رج به رج ز شلاق است

شبیه عمه برای همه سپر بودم

برای تو ولیِ دم شدم ولی ای وای

میان قافله با شمر همسفر بودم

شتر که رم بکند میپرد به هر سمتی

بروی ناقه ی رم کرده در خطر بودم

عمامه ام همه اش سوخت بعد سرهم سوخت

ز بام آتشی آمد که بی خبر بودم

غم قضیه ناموسی است در دل من

امان ز لحظه تلخی که در گذر بودم

به خواهرم زن رقاصه ای جسارت کرد

تو حق بده به من اینقدر خون جگر بودم

همان زمان که غلامی کنیزی از ما خواست

میان حلقه آهن شکسته پر بودم

ولی نشد که سرش را جد

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:05
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سید الساجدین(ع)
از یک نسب بین عرب ها بی قرینی

از یک نسب بین عجم ها بهترینی

شکر خدا که مادر تو شهربانوست

اینگونه پس تو بچه ایران زمینی

گفتند علی اکبر شده شبه پیمبر

قطعا تو هم شبه امیرالمؤمنینی

با تو نماز ما که زیبایی ندارد

بین همه تنها تو زین العابدینی

باید که در کرب و بلا زنده بمانی

چون دست تقدیر خدا در آستینی

بی تو از اسلام خدا چیزی نمی ماند

زنده نگهدارنده ارکان دینی

اشک و دعاهایت همه عین قیام است

کذب است در یک گوشه سجاده نشینی

دین خدا را با کلامت زنده کردی

کفار را با حرف هایت بنده کردی

غرق دعایی بین دریای مناجات

بعد از علی هستی تو آقای مناجات

از خواب غفلت شهر را بیدار کردی

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

به ياد واعطشا
در هر زمان و در همه جا گریه می کند

بین نماز و نافله ها گریه می کند

تشنه که می شود وسط روز بیشتر

دارد به یاد واعطشا گریه می کند

در کنج خانه یاد خرابه به یاد تشت

می سوزد و بدون صدا گریه میکند

دارد زمین و عرش خدا ناله می زند

وقتی به یاد خون خدا گریه می کند

او غصه دار غربت خود نیست لحظه ای

آقا به یاد کرب و بلا گریه می کند

طفلی گریست ناله آقا بلند شد...

راوی شنید گفت: چرا گریه میکند؟!

محمد سجاد عادلی

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:12
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو زین العابدینی
سرت در سجده انگاری که در عرش برین باشد

اگرچه ظاهراً سجاده ات روی زمین باشد

پر از اشک و دعا و روضه و حال مناجات است

غزل وقتی که در توصیف زین العابدین باشد

تو زین العابدین هستی و بی شک این لقب یعنی

عبادات تو در حد امیرالمومنین باشد

کتاب الله و عترت، این سخن یعنی برای ما

دعاهای تو باید پیش قرآن مبین باشد

اگر پای پیاده راهی کرب و بلا هستیم

سخنرانی تو آغاز راه اربعین باشد

شفا پیداست در بیماری ات، اعجاز یعنی این

که در بیماری آقای ما احیای دین باشد

در عاشورا اگر تب داشتی پس تشنه تر بودی

اگر راوی حقیقت گفته پس حالت چنین باشد

چنان گریان داغ سروهای ایل خود هستی

که هر کس د

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

غم زین العابدین دارم
اگر که دنیا دارم اگر که دین دارم

کمند لطف تو را چونکه در کمین دارم

برای خواستنت گرچه غرق تردیدم

ولی به اینکه تو می خواهی ام یقین دارم

قدم گذار به چشمم که رستگار شوم

فقط به حرمت خاکی که بر جبین دارم

تو در مقابلم آغوش باز داری و من

فقط مقابل تو روی شرمگین دارم

عزاگرفته ی عالم! چقدر خوشحالم

که چشمی اشک فشان و دلی غمین دارم

شبیه امشب تو روی دوش، شال عزا

و بین سینه غم زین العابدین دارم

بیا و کام مرا با نگات شیرین کن

که در میان دلم شور اربعین دارم

شاعر : محمد علی بیابانی

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

همین که آب می بیند
همین که آب می بیند وَ یاقصاب می بیند

و یاگهواره ای را بین پیچ و تاب می بیند

به پیش چشم هایش چندتا تصویر می آید

ز یک سو در بغل قنداقه، مردی پیر می آید

ز یک سو حرمله باتیر می آید...

جوان وقتی که می بیند به هر گوشه

می افتد یاد بابا و جگر گوشه

به یاد قد وبالای علی اکبر

و جسم اربا اربای علی اکبر

به یاد قاسمی که قامتش گردیده هم پای علی اکبر

و هی تصویر در تصویر می بیند

تمام نخل ها را تیر می بیند

که گویا راه افتاده و رفته از تن زخمی سقا سر در آورده

به طوری که تنش مثل کبوتر پر در آورده...

خودش رفته دلش در کربلا مانده

و ذهنش داخل گودال جا مانده

همان گودال که در آن دهان

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حبلُ ٱلمتین
چشمان تو تفسیری از قرآن

سر تا به پا حبلُ ٱلمتین بودی

از سجده هایت نور می بارید

الحق که زین ٱلعابدین بودی

جنس سکوتت بود از شمشیر

شد دشمنت یکریز جان بر لب

بودی شهید زنده در خیمه

می سوختی از داغِ دل در تب

لحن تو شد کوبنده و کرّار

شد خطبه ات مردانه سرتاسر

انگار یکبار دگر کَنده-

«در» را علی(ع) از قلعهٔ خیبر

سرشار از شور و ‌پُر از احساس

تکلیف حق یکباره شد روشن

از خاندانت گفتی و تب کرد

بعد از «أنا بنُ» گفتنت دشمن

آمد مؤذن! پس اذانش را

با کینه و با بغضِ بی حد گفت

از جدّ خود گفتی و بلوا شد

تا «أشهدُ أنّ محمد(ص)» گفت

تأثیر حرفت گریه در پی داشت

رنگ یزیدی زاده ها شد زرد

ر

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از سرورِ هر دو عالم نزد ما غم بهتر است

گریه بر تو از نماز نیمه شب هم بهتر است

واقعا اشک براى روضه چیز دیگرى است

در سلوکِ ما فرات از آب زمزم بهتر است

گریه هایم را بگیری بی گمان دق میکنم

مردن از دنیاى بی گریه برایم بهتر است

در جواب اینکه شأن گریه کن های تو چیست

از برای این سوال «الله اعلم» بهتر است

هر که به جایی رسید از نوکریِ تو رسید

نوکری تو ز آقایی عالم بهتر است

نوحه دم دادیم و با این دم مسیحا دم شدیم

از دم روح القدس واللهِ این دم بهتر است

یازده ماه از خدا ماه شما را خواستیم

از تمام ماه ها ماه محرم بهتر است

انبیا در آخرِ خط میشوند عبدالحسین

آخرِ این راه از آغازِ آن هم بهتر است

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سری که بر سر نیزه نشسته
جهان برای سری روی نیزه لَک میزد

و صبر آدمیان را خدا محک میزد

سری که بر سر نیزه نشسته بود اما

عروج حنجر آن پله تا فلک میزد

سری که برق نگاهش ، کمان ابرویش

چه خوب تیر یقین را به قلب شک میزد

هجوم باد خزان وحشیانه، سلسه وار

خراش بر پر بی جان شاپرک میزد

درون چشم تری داشت موجی از سیلی

به زخم کهنه ی یک کاروان نمک میزد

نگاه حرزه ی ابلیس های بی غیرت

به جسم نازک حوریه ناخنک می زد

ولی چگونه بگویم شده است بی معجر

زنی که عصمت او طعنه به ملک می زد

زنی که با تن زخمی و روح زهراییش

به روی کرب و بلا طرحی از فدک میزد

کتک نخورد عقیله که دم به دم زینب

به چوب خطبه ی خود فتنه

• جمعه
• 28
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گریه کرد و آه سردی از دل مضطر کشید
آن که با انگشت زخمی لاله ای پرپر کشید
کوچه کوچه شهر پیغمبر سراسر ناله شد
تا شهید زنده ی زینب عبا بر سر کشید
روضه یعنی بعد روز واقعه با دست خود
نیزه ها را یک به یک از پهلوی اکبر کشید
روضه یعنی که عموی خوش قد و بالاش را
تکه تکه مثل طفل کوچکی در بر کشید
از خجالت آب شد در پیش چشمان رباب
هر زمانی که گریزش به لب اصغر کشید
روضه یعنی اینکه این آقا به چشمش دیده است
بی حیا دشداشه اش را تا زد و خنجر کشید
بعد از این در روضه اش قافیه کم می آورد
او پدر را از دل گودال خون بیرون کشید
روضه ام امشب اگر مکشوفه شد شرمنده ام
او خودش مرثیه هایم را به خاک و خون کشید
روضه یعنی دست ه

• شنبه
• 29
• مهر
• 1396
• ساعت
• 12:05
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

(دارد دوباره سينه زنت گريه می كند
از غصه ی نيامدنت گريه می كند)

يعقوبهای چشم من عمريست ای عزيز
دارد برای پيرهنت گريه می كند

دنيايمان اسير حصار هوس شده
در هجر دست بت شكنت گريه می كند

هر شب در امتداد وصال تو چشم من
تا صبح روز آمدنت گريه می كند

يک عمر، نوكرت به هوايت نفس زده
با هر نفس نفس زدنت گريه می كند

آقا فرازهای پر از سوز ناحيه
هر شب بر آتش سخنت گريه می كند

امشب صدای گريه ی سجاد می رسد
دارد به جد بی كفنت گريه می كند

گويد اباالغريب! ببين چشمهای من
هر روز در كنار تنت گريه می كند

شاعر : رضا تاجیک

• دوشنبه
• 1
• آبان
• 1396
• ساعت
• 09:41
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

من یادگار کـرببـلایم
من مرتضای خون خدایم
کاخ ستم رو درهم شکستم
با اشک و آه و سـوز دعایم
زیـن العبادم من امام العارفینم
گریه کن کرببلای شاه دینم
تو دل تنگم روضه ها دارم
روضه ی باز قتگا دارم
آه و واویلاه

دیدم غـروب کرببلا رو
دیدم عروج پروانه ها رو
دیدم سرای رو نیزه ها رو
دیـدم بــدنهای زیر پـا رو
یادم نمی ره نا له های عمه هامو
یادم نمی ره اشک چشم خواهرامو
امون از درد روضه های شام
امون ازسنگ و سیلی و دشنام
آه و واویلاه

نکته: سبک بارگذاری شده با متن سازگاری ملودی دارد. یعنی باید ملودی سبک را بر روی متن فوق اجرا نمایید.

شاعر : محسن طالبی پور

دانلود سبک

• شنبه
• 6
• آبان
• 1396
• ساعت
• 08:23
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

یه عمره دلخوشی ندارم
برای کربلا می بارم
یه عمره وقت گریه کردن
سرم رو روی خاک می زارم
یادمه روزی که تو گودال غوغا بود
سر جسم بابام تو لشگر دعوا بود
یادمه اون روز عمه تو گودال
هی می افتاد و هی می رفت از حال
آه و واویلاه

رو شونه بار غم کشیدم
همه شنیده ها رو دیدم
شبیه خواهرم رقیه
پی سر بابام دویدم
یادمه خولی و شمر بی حیا رو
مسخره می کردن روی نی سقا رو
گریه هام عمری واسه این داغه
خواهرم افتاد از روی ناقه
آه و واویلاه

یادم نمی ره شهر شام و
صدای سوت ازدحام و
یادم نمی ره می کشیدن
با دست بسته عمه هام و
ناموس خدا رو تا بازار کشیدن
یه عده یهودی به ما می خندیدن
روی ما می ریخت خاک و خاکستر
زیر دست و پا ر

• شنبه
• 6
• آبان
• 1396
• ساعت
• 10:15
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

چهل ساله گریه می کنم
با ناله گریه می کنم
آلاله گریه می کنم
آروم نمی شم
شده خزون بهارم غمگینه روزگارم
هر جا برای گریه بهونه دارم
یادم نمی ره درد فراق و
مصیبتای شام و عراق و
آه و واویلاه

کرببلا و قحط آب
خاطره ی طفل رباب
قلب منو کرده کباب
هر روز و هر شب
تیر سه شعبه اومد خونه خرابمون کرد
شش ماهه رو به جای بابا نشون کرد
پرپر شد اصغر پپر شدیم ما
دیدم که داره جون می ده بابا
آه و واویلاه

منزل به منزل در به در
دنبال نیزه ی پدر
با خون دل کردم سفر
همراه عمه
با شعله های کینه عمامه ی سرم سوخت
گریه می کرد رقیه که معجرم سوخت
عمه به روی خاکا می افتاد
تا از رو نیزه بابا می افتاد
آه و واویلاه

شاعر : محسن طال

• شنبه
• 6
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:08
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

یعقوب دشت کربلایم
فرزند شـاه سـرجدایم
عرش خدا زیروزبر شد
(زگریه هایم2)
یه عمریه غم بابا روی قلبم تازه مونده
برا رفتن بی قراره این دل جا مونده
یا ابتاه (بای ذنب قتلت)
آتش میون خیمه دیدم
با پای مجروحم دویدم
دیدم سربابابه نیزه ست
(وقتی رسیدم2)
خودم دیدم روی خاکا تن بابام پر خونه
خودم دیدم توی مقتل عمه پریشونه
یا ابتاه (بای ذنب قتلت)

شاعر : محسن طالبی پور

دانلود سبک

• شنبه
• 6
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

درد در صفحه ی دل پنهان است
ابر هم از غمِ من گریان است

تیرِ شیاد به قلبم بنشست
سینه ام خرد شد و لرزان است

قصه ی درد نوشتن یعنی
خواندنِ شرحِ غم و هجران است

خسته از تیغِ جفایم امٌا
در دلم درد ولی کتمان است!

باغبان دسته گلی می چیند
این چمن خشک شد و ویران است

شرحِ این قصه اگر باز کنم
قصه اش بیشتر از دیوان است

شاعر : هستی محرابی

• شنبه
• 11
• آذر
• 1396
• ساعت
• 09:20
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه