شهادت امام جعفر صادق

در نگاهش تبسم باران
در وجودش صلابت دریا
مرد پاکی به نام روح الله
پسر خانواده ی زهرا

عزم او عزم حیدر کرّار
نهضتش نهضت حسینی بود
روشنابخش خانه ی خورشید
رهبر عاشقان ، خمینی بود

شاخص اصل انقلابی ها
قبله گاه تمام یاران بود
کعبه ی مردمان مستضعف
قلب ایران ما ، جماران بود
@hosenih
آنکه با جلوه ی مسیحایی
زنده کرده تمام امّت را
رهبر لاله های جان بر کف
داده معنا قیام امّت را

آن گذر کرده با دلی آرام
آن سفر کرده با ضمیری شاد
انتظار فرج مرامش بود
فرج یار و نیمه ی خرداد

آن عزیزی که در شب حسرت
آمد ، امّید ناامیدان شد
آن امامی که لحظه ی طوفان
اسوه ی تک تک شهیدان شد

آن قیامی که نیمه ی خرداد
نقطه ی عطف انقلاب است و...
در مسیر کمال این هجرت
تن نداده به هیچ بن بست و ...

در مسیر تعالی این راه
شب هواخواه نور می مانَد
مکتب انقلاب روح الله
تا سحر ، تاظهور می مانَد

یاد روح خدا بخیر ، که گفت
در بلا تکیه بر خدا داریم
غم نداریم تا که در بحران
روضه های حسین را داریم

یاد روح خدا بخیر ، که او
یک نشان از پیام صادق بود
صادقانه همیشه شاگرد ِ
درس های امام صادق بود

از مدینه به سینه غم دارد
پیر مردی که بی عصا می رفت
آه ، شیخ الائمه ی عالم
بی عمامه ز کوچه ها می رفت
@hosenih
آتش در چه کرده با قلبش
بین شعله به یاد مادر بود
دست ِ بسته به روی خاک افتاد
با دل خسته یاد حیدر بود

پیر مردی که در تمامی عمر
هر نفس محضر خدا می رفت
ناله ی یاحسین سر می داد
با همین ناله کربلا می رفت

السّلام ای امام عاشورا
ای که خدّالتّریب گودالی
السّلام ای سلام آلُ الله
ای که شیبُ الخضیب گودالی

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 18:34
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

بند اول:

مدینه دوباره شده تداعی
می سوزه توی آتیشا یه خونه
بدون عمامه و دست بسته
یه آقا رو میبرنش شبونه

می برنش
تازیونه تو کوچه ها می زننش
دیگه نایی نمونده توی بدنش، واویلا

واویلا واویلا
واویلا یا، مظلوم امام صادق

بند دوم:

رو خاکا میکشنش پشت مرکب
نداره پایی واسه ی دویدن
میفته وقتی رو زمین با صورت?
می خندن، چه قده اینا پلیدن

سوخته پرش
از وقتی اومدن اینا دور و برش
پیشش حرف بد می زنن به مادرش، واویلا

واویلا واویلا
واویلا یا، مظلوم امام صادق

بند سوم:

واویلا زنده شده واسه آقا
غمای کربلا و کوفه و شام
می بینه اهل بیتو انگار الان
از مردم دارن میشنون هی دشنام

بزم شراب
اومده افتاده یادِ داغِ رباب
میدنش با تعارف مشروب، عذاب، واویلا

واویلا واویلا
واویلا یا، مظلوم امام صادق

• جمعه
• 14
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 18:51
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

دینِ خدا را عده ای در دام می بردند
تحریفِ خود را در دِلِ اسلام می بردند

با دیدنِ ریشِ سفیدش دشمنان ای کاش
حداقل او را کمی آرام می بردند

عمامه ی صدق خدا روی تنش باز است
شاید شهید عشق را احرام می بردند

وقتی رئیس مذهب شیعه ست یعنی که
پخته ترین را جاهلانی خام می بردند

داغی که افتاده به قلب شیعیان این ست
تطهیر را با گفتن دشنام می بردند

وقتی که فکر حاکمان شهر مسموم ست
یعنی که مذهب را سوی اعدام می بردند

با حبّه ای انگور زهر آلود عالم را
آنان به سمت غربت فرجام می بردند

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

امشب از دردِ‌ عشق سرشاریم
آتشی داغ، در نهان داریم
هم‌نوا با امامِ منتظران
اشک بر دیده و عزاداریم

یک نفر در پیِ حقایق نیست
هم‌دمِ غربتِ شقایق نیست
جهل غالب شده، کسی این‌جا
در رکابِ امامِ صادق نیست

مرقدش تکه‌ای زِ افلاک است
مدفنِ چار پیکرِ پاک است
در حقیقت بقیع، ویران نیست
سینه‌ی ماست این‌چنین چاک است

باغ همراهِ برگ و بارش سوخت
برگ‌ریزان شد و بهارش سوخت
خانه نه،... بلکه "مهبطِ وحی" است
آن‌چه آن‌روز در کنارش سوخت

دلِ بی‌تابِ شیعه را خون کرد
بر پلیدیِ خویش افزون کرد
لعن و نفرین به قاتلش منصور
تیغ را از غلاف بیرون کرد

هرچه شمشیر را نشان می‌داد
منصرف می‌شد و امان می‌داد...
...عاقبت زهر کارِ خود را کرد
ششمین نور، داشت جان می‌داد

جام را سرکشید و رفت از حال
سینه‌اش از مَلال مالامال
آخرین لحظه یادِ جدش بود:
السلام ای قتیلِ در گودال!

خوب شد باز تشنه‌کام نشد
هدفِ سنگِ پشتِ بام نشد
رشته‌های رگِ بریده‌ی او...
سخنم باز هم تمام نشد

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 15:26
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

رنگش پرید و رفت پریشان، کشان کشان
آخر رسید روی لبش جان، کشان کشان

سِنّی گذشته بود از او و توان نداشت
میرفت پابرهنه، شتابان، کشان کشان

مانند مادرش چقدَر خورد بر زمین
با زانوان خسته و لرزان، کشان کشان

در کوچه بُرده شد به روی سنگ های سخت
با ریسمان؛ تشیّع و عرفان...کشان کشان

در پشتِ سر برای دو دستان زخمی اش
خون گریه کرد عالم امکان، کشان کشان

میرفت زیر پا و دلم تکه تکه شد
پایِ عبایِ مشکیِ ایشان، کشان کشان...

پشتِ امام ِ صادقمان(ع) تازیانه خورد
افتاد لرزه بر تنِ قران، کشان کشان

شیخ الائمه(ع) را شبِ تاریک، روی خاک
بردند پشت مرکبِ عریان، کشان کشان

جانم فدای جدّ غریبش که نیزه خورد
افتاد از دهان دو سه دندان، کشان کشان

آمد نفس زنان، نه که با پا! به دست شمر(لع)...
در قتلگاه! سیدالعطشان کشان کشان!

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 15:28
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

تقدیم به غُربتِ امامِ صادق علیه السلام

شبانه در غُل و زنجیــر صُبحِ صادق را
به پایِ بغضِ پدر ، دست بسته میبردند
سکــوتِ مأذنه ها جــاری از جَهالت بود
نمــازِ کـامــلِ مـا را شکسـته می بردند

کسی نبــود بگـــوید به ابـرهایِ سیاه
هلالِ ماه ، مگـر تازیانــه می خواهد ؟
همین که صـادقِ آلِ عَبا بدونِ عَباست
بس است روضه مکشوف را نمیخواهد

شناسنامـه ی این خــانواده غــم دارد
نه بارگاه ، نه گلدسته ، نه حَــرم دارد
هنوز کوچــه و دستانِ بسته و ... آری
فقط مصیبتِ این شعر شعله کــم دارد

و سوخت خانه در آتش...امام میخندید
به شــعله هـا که گلستـــانِ راهِ او بودند
به ریسمان که پناهنده شد به دستانش
به لات ها که حقیــــرِ نگـــاهِ او بودند

چقــدر آیه به آیه اصـولِ دیـــــن افتاد
بزرگ آیتِ عُظمــایِ دیـن ، زمیــن افتاد
به تیــرِ فتنه ی لامذهبِ شرارت پـوش
کمانِ خم شده ، در چلّه ی کمیـن افتاد

مدینه شهرِ غریبانه های تاریـــخ است
به قدّ و قامتِ این شهر گریه پوشاندند
شبیهِ باقر و سجّاد و مجتبی ...این بار
به روحِ مکتبِ اســلام زهــــر نوشاندند

بقیع از همه ی شهر خســته تر شده بود
حصارِ سینه اش از درد بسته تر شده بود
چهار پاره ی غُربت همین ‌که شکل گرفت
مزارِ مخفــیِ زهـرا شکســـته تر شده بود

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 15:33
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

یا صادق آل محمد(ع)
ای تنت رنجور از ظلم کثیر ظالمان
صادق آل محمد پیر دیر عاشقان

آتش افروزان حاکم خانه ات آتش زدند
درمیان شعله ها بودی براهیم زمان

آتشی در خانه ات دیدی دلت آتش گرفت
یادت آمد مادر وآن ناله های الامان

همچو بابا وعمو وجد نیکوی خودت
از دهانت خون دل با زهر ظالم شد روان

لحظه های آخر عمرت کنار بسترت
بود موسای تو گریان، دل غمین وقد کمان

تا که روح از آن تن رنجوروارت پرکشید
مجلس ماتم بپا شد در زمین و آسمان

امر تشییع عظیمت شهره ی آفاق شد
جان بسوزد بهر آن تشییع زهرای جوان

در عزایت پر زند مرغ دلم سوی بقیع
آه و واویلا زقبر بی حرم، بی سایبان

شعر:اسماعیل تقوایی

• شنبه
• 15
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 19:55
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

از رویِ دیوار ، از دور و برِ او ریختند
نیمه شب با ریسمانی بر سر او ریختند

کاش در آن نیمه‌شب زهرا نمی‌دیدش چه شد
بر سرِ او در قنوتِ آخرِ او ریختند

خانه‌اش شد خیمه‌گاه و چوب‌های شعله‌ور
بِینِ خانه پیشِ چشم دختر او ریختند

فاطمه نالید مادر پهلویت را نشکنند ...
تا که با آتش جماعت بر در او ریختند

چندباری بر زمین خورد و میان راه دید
ناکسانی را که دورِ مادر او ریختند

آنقدر او را کشیدند و به هر سویش زدند
سنگهای کوچه قدری از پَرِ او ریختند
**
شهر آنشب کربلا بود و زمینش قتلگاه
تشنه‌ای را دید قومی بر سرِ او ریختند

قوَتش را جمع کرد و گفت: «آبی» سوختم...
نیزه هاشان را ولی بر حنجر او ریختند

دستهای خواهرش زخمی شد اما زد کنار
تیغهایی را که روی پیکر او ریختند

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 21:50
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

کاش درد فراق درمان داشت
یا که هجران یار پایان داشت

در مدینه شب شهادت تو
دسته های عزات جریان داشت

خواستم در مدینه گریه کنم
هرکجا رفته ام نگهبان داشت

کاش شهر تو جای وهابی
شیعیانی شبیه ایران داشت

از تو و مکتب شما بوده
هر فقیهی که درس عرفان داشت

این دوچشمان ابری ام آقا
در غم تو هوای باران داشت

اول روضه با خودم گفتم
کاش امشب مدینه مهمان داشت

از تو و ماجرای تو خوانده
تا زمانی که نوکرت جان داشت

• یکشنبه
• 16
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 21:59
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

هرآنکه از سوی تو انتخاب خواهد شد
به ذره بودن خود آفتاب خواهد شد
میان طایفه مرجع حساب خواهد شد
فقیر دست تو عالی جناب خواهد شد

گدا کجا و تو با این مقام آقا جان
به منبری که نشستی سلام آقا جان

مقام علم، مقام تورا نشان داده
کلام نور تو بر حوزه ها توان داده
کنیز خانه ات آقا به مرده جان داده
حسین گفتن تو عرش را تکان داده

بساط روضه و گریه بپاست هرهفته
و صحن خانه ی تو کربلاست هرهفته

تو بین سجده ای و شعله ها بلند شده
چه دودی از در بیت الولا بلند شده
صدای نعره ی یک بی حیا بلند شده
کسی برای جسارت ز جا بلند شده

طناب دست علی بسته شد به دستانت
نگاه کن به زن و بچه ی هراسانت

غریب در وسط شهر آشنا شده ای
عمامه از سرت افتاد و بی عبا شده ای
میان عربده ها بی سرو صدا شده ای
شبیه عمه گرفتار اسب ها شده ای

نفس بگیر ندو بین کوچه ها اینقدر
که اذیتت نکند باز درد پا اینقدر

اگرچه زندگی ات آه و سربه سر درد است
اگرچه رد شدنت از سر گذر درد است
اگرچه بغض تو مابین صدنفر درد است
بگو که سهم تو هم از لگد کمردرد است؟

بگو که بر کف پای تو خار افتاده؟
گذار تو طرف نیزه دار افتاده؟

به هرطرف بدنت را که لشگری نکشید
کسی لباس تورا پیش مادری نکشید
کسی ز اهل و عیال تو روسری نکشید
ز گوش و گردن اطفال زیوری نکشید

به جسم بی رمق تو عصا زدند اصلا؟
سر تو را بروی نیزه ها زدند اصلا؟؟

• سه شنبه
• 18
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 20:12
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

آسمان در سجده افتاد است پیش پای تو
عرش آرام است زیر سایه ی طوبای تو
بادها را مسخ کرده عطر جان افزای تو
ماه،فانوسی برای شب نشینی های تو

تو تجلّی اصولی،تو بنای منطقی
تو امام راستینی،تو امام صادقی

از قنوت صبحگاهت تا دعایی می رسد
مستمند تو به یک نان و نوایی می رسد
پای درس ات روح آدم تا رهایی می رسد
جابرِ حیّان در این مکتب به جایی می رسد

طایر علم لدُنّی جلد بامِ صادق است
شیعه هرچه دارد از قالَ الامام صادق است

خط ابروی تو سرمشق شب هر فاضل است
خواندن املای گیسوی سیاهت مشکل است
کسب علم از غیر باغ دانشت بی حاصل است
طفل ابجدخوانِ دَرسَت هم فقیه کامل است

نور علم ات را به ژرفای جهان تابانده اند
بعد از آن مردم تو را شیخ الائمه خوانده اند

حال عاشق نیمه شب با چشم بارانی خوش است
پس سحر لطفی کنی من را بگریانی،خوش است
یک نظر تنها،به سمتم،سربگردانی خوش است
در تنور عشق من را هم بسوزانی،خوش است

خواب شیرینی به چشم خیسِ فرهادم بده
مثل "هارون" راه و رسم عاشقی یادم بده

می چکد عطر خدا از اَلسّلام آخرت
شش قدم می خواست تا معراج، چشمان ترت
جبرئیل افتاد وقتی باز شد بال و پرت
بندگی ات شیعه را انداخت یاد مادرت

اشک را مانند مادر می کنی آب وضو
آنقدر،مولای من،زهراخِصالی که نگو

فصل کوچ عاشقی دل را پرستو می کنم
شالِ ممسوسِ به اشک روضه را بو می کنم
دست چشمم را کنار قبر تو رو می کنم
بارگاه خاکی ات را آب و جارو می کنم

کاش در خاک بقیع تو حرم می ساختیم
چارتا گنبد در آنجا دسته کم می ساختیم

بارها گفتی که اشک روضه ها مشکل‌گشاست
دردمندان گریه بر هر درد بی درمان دواست
ختم منبر هایت آغاز گریز کربلاست
قاتلِ جان تو آقا روضه ی طشت طلاست

اشک های گریه کن ها را شمارش کرده ای
گریه بر جدِّ غریبت را سفارش کرده ای

آه از آن شب که کوچه باز بوی غم گرفت
آسمان قلبش شکست و بارشی نم نم گرفت
روضه خوان"دیوار"شد "در" پا به پایش دم گرفت
دخترت از ترس دامان تو را محکم گرفت

نیمه شب بال و پر پروانه را آتش زدند
پیش چشم دختر تو خانه را آتش زدند

پیش پایت اشک های همسرت افتاده است
جای جای این گذر بال و پرت افتاده است
تکه ای از شعله بر روی سرت افتاده است
رد میخ آیا به روی پیکرت افتاده است؟

ریسمانِ بی مروّت‌ها اسیرت کرده است
ناسزای بی حیا در کوچه پیرت کرده است

بین این کوچه تو را در نیمه ی شب می کِشند
بی عمامه بی عبا در پشت مرکب می کشند
تا گذر از جمعیت می شد لبالب می کشند
ذهنِ ما را سمت شام و داغ زینب می کشند

سوخت در بین گذر بال و پر پروانه ها
عمه جانت سنگ خورد از پشت بام خانه ها

گیسوان کودکی با پنجه شانه می خورد
پیش چشمانش رقیه تازیانه می خورد
طفلکی از زجر سیلی بی بهانه می خورد
دست سنگینی به رویِ کودکانه می خورد

دور تو شکر خدا انبوه شامی ها نبود
معجر ناموس تو دست حرامی ها نبود

• سه شنبه
• 18
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 20:14
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

کاسه ی چشم حضرتش انگار
شده از غصه و غریبی پُر
وسط کوچه های بی شرمی
نبریدش برهنه پا اینطور

از همین کوچه های نامردی
خاطرات بدی به دل دارد
توی گوشش صدای یک سیلی ست
مثل ابر بهار می بارد

وسط نافله کجا بردید
پیرمردی که بی کس و تنهاست
قصه ی تلخ بردنش امروز
چقدر مثل روضه ی مولاست

از غم چهره ای کبود انگار
روزگارش همیشه در غم بود
آسمان ِنگاه ِخونش خیس
قامتش مثل مادرش خم بود

دست شعله رسیده بود ای وای
بر دری که زبانه اش می سوخت
ناگهان در میان آتش داشت
همه ی آشیانه اش می سوخت

بین دود و شراره ها آنجا
فکر گلهای پرپرش افتاد
در ِآتش گرفته را می دید
چقدر یاد مادرش افتاد

در ِآتش گرفته را می دید
به لبش بود آه و واویلا
گریه می کرد و صحنه را می دید
آتش ِخیمه های عاشورا

گریه می کرد و صحنه را می دید
گیسوانی که آخرش می سوخت
وسط شعله های نامردی
عمه ای را که معجرش می سوخت

گریه می کرد و صحنه را می دید
غارت خیمه های زنها را
روضه می خواند در دلش آنجا
بر نوک نیزه اشک سقا را

• سه شنبه
• 18
• خرداد
• 1400
• ساعت
• 20:17
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

اختری روشن ز اسپهر ولا
صادق آل رسول کبریا

بود امام ششم اثنی عشر
ناشر دین مفخر ابن البشر

صاحب علم و کمال و منزلت
ساطع از کرداراو شد معرفت

بر یم علمش جهانی تشنه لب
خوان احسان را گشوده روز وشب

صد چو لقمان میشود شاگرد او
خرمن جودش بما داد آبرو

شیعیان را نام او حبل المتین
پایگاه نسلهای آن و این

شد کلامش آتشی بر اشقیا
خونخواه پادشاه کربلا

کرده قصد جان او منصور دون
گفت آریدش بقصر ما کنون

مجری فرمان او ابن الربیع
آل احمد را عدو ابن الربیع

ظلمتی از جرگه ی اهریمنان
نور باخود میبرد اما چسان

دست بسته،پابرهنه،بی عبا
حضرت صادق امام الاولیا

تازیانه میزنندش بی امان
گه زمین افتد گهی خیزد گمان

سوی قصر حاکم پست لعین
این چنین آمد امام المتقین

بر کشیدش تیغ منصور دغا
تا سر حضرت کند از تن جدا

لرزه ای بر پیکر نحسش فتاد
شد رها تیغ از کف آن بی مراد

گفت بند آزاد کن از شانه اش
باز گردانید او را خانه اش

مردی از منصور پرسید این سخن
قصد جانش کرده بودی تو علن

پس چرا آزاد کردی تا رود
نزد ماها لغو دستورت شود

گفت تیغم را کشیدم تا زنم
لرزه ای افتاد بر جان و تنم

دیدم آندم زد نهیبم مصطفی
گفت ای ظالم جفا کردی مرا

از عقوبات ستمها یاد کن
پاره ی جان مرا آزاد کن

گر زنی بر صادق ما خنجرت
میشود این قصر ویران برسرت

(نادرا) از حضرتش حاجت طلب
بر ادای مطلبت گردد سبب

• شنبه
• 12
• تیر
• 1400
• ساعت
• 17:00
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

امام باقر امشب سوگوار و دیده خونبار است
ز جور کینۀ منصور جانی او عزادار است
گوید ای خالقم بین حال صادقم
مسموم از کینه شد فرزند لایقم
جعفر صادقم جعفر صادقم

رخ شمس امامت زیر خاک تیره مدفون شد
محبّان امام ششمین از غصّه دلخون شد
دوباره خاطر زهرای اطهر زار و محزون شد
می گفت ای خالقم بین حال صادقم
مسموم از کینه شد حجّت فائقم
جعفر صادقم جعفر صادقم

ضمیر عالم از اندوه و غم چون نی نوا دارد
مسلمانان درون خود ز غم ماتمسرا دارد
پیمبر در جنان تا روز رستاخیز عزا دارد
گوید ای خالقم بین حال صادقم
مسموم از کینه شد قرآن ناطقم
جعفر صادقم جعفر صادقم

امام هفتمین بر غسل و تکفینش مهیّا شد
ز سیل اشک چشمان جهانی مثل دریا شد
علی با احمد و با حضرت زهرا هم آوا شد
می گفت ای خالقم بین حال صادقم
مسموم از کینه شد فرزند صادقم
جعفر صادقم جعفر صادقم

شهید راه قرآن شد عزیز و یار محرومان
غریب و بی کس و دور از وطن شد کشتۀ دونان
چنین می گفت و می نالید حسین در روضۀ رضوان
خدا ای خالقم بین حال صادقم
مسموم از کینه شد قرآن ناطقم
جعفر صادقم جعفر صادقم

رواج مذهب اثنی عشر از همّت او شد
هزاران رافضی از فضل او عمری ثناگو شد
سرود هجرتش آواز هر قمری و کوکو شد
یا رب ای خالقم بین حال صادقم
مسموم از کینه شد حجّت فائقم
جعفر صادقم جعفر صادقم

• دوشنبه
• 4
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾شهادت امام صادق(ع)
سبک به سمت گودال

◾بنداول
شیخ‌الائمه هستم دلم ز کین شکسته
کشوندنم تو کوچه شبانه دست بسته
نموده‌ام زیر لب واُّما زمزمه
نفس نفس میزدم چو مادرم فاطمه
واغریبا واغریبا واغریبا واغریبا(۲)

◾بنددوم
خانه‌ام آتش گرفت به پیش چشمان من
به گوش من میرسد ناله‌ی طفلان من
پای برهنه مرا کشان کشان میکشید
عاقبت از زهر کین نموده من را شهید
واغریبا واغریبا واغریبا واغریبا(۲)

◾بندسوم
نیمه‌ی شب تا که من شدم ز کین گرفتار
یاد رقیه کنم ناله زنم زار زار
فتاده ام روی خاک ز بس کتک خورده‌ام
پیر میان سالم و چو لاله پژمرده‌ام
واغریبا واغریبا واغریبا واغریبا(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• دوشنبه
• 2
• خرداد
• 1401
• ساعت
• 23:46
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

◾روضه امام صادق(ع)

پیرمردی نفس‌نفس میزد
عاطفه بین مردمان مرده
پیر مرد قبیله‌ی خورشید
چند باری ز کین زمین خورده

بسته شد در رسن.... زبانم لال
خانه‌اش بین آتش و دود است
پا برهنه پیاده در کوچه
اشک چشمش شبانه چون رود است

هرم آهش چو آتشی سوزان
هق هق گریه‌اش چو مادر بود
چین پیشانیش عرق کرده
تا نگاهش به آتش و در بود

چند باری میان کوچه ز کین
دست بسته به صورت افتاده
داد میزد مرا مکش معلون
میکشید و امام جان داده

ناله‌هایش غریب مادر بود
اشکهایش چو سیل در صحرا
واحسینا حسین حسین میگفت
گوئیا گشته شام عاشورا

یاد طفل سه ساله میافتاد
تا زمین خورد گفت ای مادر
کوچه ،سیلی و مادری تنها
یاد یاسی که شد ز کین پرپر

یک پسر بچه همره مادر
لرزه بر قامت پسر افتاد
دست نحسی به صورتی تاخورد
ناگهان مادری به سر افتاد

چشم خورشید تیره و تار است
لکنت افتاد بر زبان پسر
مادرش را صدا زد اما حیف
نارسا گفت، ما....ماما.... مادر

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• چهارشنبه
• 4
• خرداد
• 1401
• ساعت
• 01:07
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت امام صادق(ع)
(سبک و ملودی جدید)

◾بنداول
از آسمون‌امشب داره غصه میباره
مدینه قبر تو دگر زائر نداره
غربت تو مثل علی گشته زبانزد
توی مدینه‌ صادق آل محمد
شبونه دستات و که بستن
قلب خدائیت و شکستن
آتیش زدن خونه‌ت و آقا
شبونه چون خونه‌ی زهرا(۲)
واویلتا آه و واویلا(۳)

◾بنددوم
داغ غمت آتش زده به تار و پودم
همش میگم کاشکی که من مدینه بودم
اونجا برات روضه به پا میکردم آقا
لباس سیاه ببین برات به تن نمودم
آتیش گرفته قلب زارم
پناهی غیر تو ندارم
اگه بیام یه روز مدینه
سر روی قبرت میگذارم
واویلتا آه واویلا(۳)

◾بندسوم
صادق آل فاطمه عزیز زهرا
اسیر غصه و غمی یکه و تنها
شنیده‌ام توی کوچه با دست بسته
کشوندنت پای پیاده همچو مولا
امام و شاه عالمینی
آقا چرا به و شور وشینی
ناله زدی با دست بسته
یاد سه ساله‌ی حسینی
واویلتا آه واویلا(۳)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• یکشنبه
• 24
• اردیبهشت
• 1402
• ساعت
• 23:12
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شهابی گم میان کهکشان شد
بهار عمر مولایم خزان شد
نمی دانم چه داغی زین مصیبت
به قلب مهدی صاحب زمان شد
بسوزاند دلت را این مصیبت
که زهر بر سینه آمد داستان شد
نشست بر جان مولا زهر کاری
امام صادق از زهر ناتوان شد
گلستان امامت باز می سوخت
سرشکم جاری از باران جان شد
اجل با او سر سازش ندارد
تمام حاصل عمرش نشان شد
شقایق سوخت از زهر دل او
امام کاظم امشب روضه خوان شد
در و دیوار خانه شعله می زد
مدینه در گلو چون استخوان شد
دوباره یادم آ مد کوچه و در
عزای مادرش از غم عیان شد
گهی پای پیاده پشت مرکب
حسین بر مجلس ما میهمان شد
عجیب است روضه ی امام صادق
مدینه ،کربلا ،اشکم روان شد

• یکشنبه
• 18
• تیر
• 1402
• ساعت
• 15:26
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

امشب مدینه ماتم و غربت گرفته
قلب تمام شیعیان را غم گرفته
امشب نه زائر خادمی بالا سر تو
گویا که زهرا روضه بر صادق گرفته
گویاخموش است قبر خاکی تو مولا
بر گو نداری زائری امشب تو آقا
در جای جای کشورم بزم عزایت
تاریک و خاموش آن صحن و سرایت
خاک است صحن و بارگاهت صادق ما
آخر رسد آن یوسف کنعان سوی ما
شیعه بسازد در بقیع صحن و سرایت
بر پا کند بزم عزای شاه خوبان از برایت
چون خانۂ ات هر هفته بود یک بزم روضه
شب های جمعه پا کند روضه برایت
خواهیم ساخت اندر بقیع بین الحرم را
دیگر نباشد سوت و کور روضه به پایت
دلهای ما غرق عزای کیست صادق
در سینه ها صحن و سرای کیست صادق
شیخ الائمه صاحب حلم و صبوری
در دانش و علم و فضیلت همچو نوری
تو صادق آل محمد معدن علم
داری نشان چون جد خود ای صاحب حلم
ای روضه خوان روضۂ مادر کجایی
در نیمۂ شب پشت مرکب در کجایی
هستی پیاده او سواره می برد گو
ابن ربیع با پیر مرد سختی چگونه
در زیر لب می گفت ای مظلومه مادر
با دست بسته همچو حیدر بی کسانه
ای کشتۂ زهر جفا از کینه و درد
مهدی عزادار است آقا در غم و درد

• دوشنبه
• 19
• تیر
• 1402
• ساعت
• 15:29
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند 1

شب عزا رسیده باید بباره بارون
مثل غروب پاییز گرفته این دلامون
شده تموم دنیا از غم تو پریشون

تو کوچه ها دویدی پای برهنه آقا
خونتوهم سوزوندن نامردا مثل زهرا
دلای ما تلاطم داره شبیه دریا

تو غریبی و قلب آسمون از غم تو شکست
گرد ماتم تو آقا توی سینه ی ما نشست

غصه داری و از تمومی دنیا خسته شدی
چی کشیدی و بی قراری و دلشکسته شدی

مولا غریب امام صادق

بند 2

برای زخم قلب تو مطلقا دوا نیس
کشوندنت روخاکو سهم تو این جفا نیس
تو سینه ی تو مولا جز غم کربلا نیس

مونده روی دل تو زخم جفا و کینه
یه غربت عجیبی حاکمه تو مدینه
میزنم از غم تو آقای من به سینه

گریه میکنی بی قراری برا عزای حسین
از غم فریاد العطش لبای حسین

سوختی و توی سینه تو دیگه نمونده نفس
واسه داغ تو گریه میکنه دل نمیکنه بس

مولا غریب امام صادق

• یکشنبه
• 12
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 16:48
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

?بند اول:

کشته شد از زهر کینه صادق آل عبا
بار دیگر شد مدینه وادی کرب و بلا
(یا ابا صالح بیا ۴)

همچو زهرا خانه اش سوزد میان شعله ها
میزند ناله شبیه فاطمه مهدی بیا
(یا ابا صالح بیا ۴)

?بند دوم:

از در و دیوار خانه شعله بالا می رود
دست بسته پا برهنه مثل مولا می رود
(بر علی آئینه اس ۴)

میکند گریه به یاد غصه های مرتضی
یک نفر حتی نشد همیار او در کوچه ها
(بر علی آئینه اس ۴)

?بند سوم:

بی عصا و بی عبا و بی عمامه میرود
پیرمردی پا برهنه، پشت مرکب میدود
(صادق آل عبا ۴)

دشمنش گویا ندارد ترسی از خشم خدا
با جسارت میزند سیلی به رویش بی حیا
(صادق آل عبا ۴)

?بند چهارم:

رفته از ظلم عدو در مجلس و بزم شراب
اشک میریزد به یاد زینب و یاد رباب
(صادق آل عبا ۴)

بی قرار و مضطر و غمگین و بی تاب و تب است
او قتیل داغ های بی شمار زینب است
(صادق آل عبا ۴)

?بند پنجم:

میکشد پا روی خاک حجره از سوز جگر
یاد خشکی لب جدش دو چشمش گشته تر
(آه و واویلا حسین ۴)

قاتل او قلب او سوزاند با زهر جفا
قاتل جدش سر او را جدا کرد از قفا
(آه و واویلا حسین ۴)

?بند ششم:

مکتب ما جعفری و مذهب ما حیدری
کار او فرمانروایی کار ما هم نوکری
(صادق آل عبا ۴)

عطر قال الصادقش فیض دمادم می دهد
او به ما سینه زنان رزق محرم می دهد
(صادق آل عبا ۴)

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند اول:

تنم
میسوزه از سَم
زیرِ لب هر دم
مرگمو میخوام
از خدا کم کم

شده
این زهرِ کاری
تو خونم جاری
با لبِ تشنه
جون دارم میدم

میسوزم از زهر، این دمه آخر
رویِ لبهامه مادر ای مادر

ندارم نایی و، شدم رنگ خزون
شبیه مادرم، شدم قامت کمون

یا صادق یا غریب

بند دوم:

زده
این زهرِ کینه
آتیش به سینه
بی حُرمتی ها
خیلی سنگینه

دلم
دریای درده
پاییز و سرده
شِکوه دارم از
شهرِ مدینه

زخمیِ کُلِّ بال و پره من
کردن جسارت، به مادره من

منو رو خاک غم، کشیدن بی هوا
شبیه مرتضیٰ، میون کوچه ها

یا صادق یا ‌غریب

بند سوم:

مُدام
میونه بستر
با چشمای تَر
روضه میخونم
از شاه بی سر

نکش
خنجر رو حنجر
دست بردار از سر
داره می بینه
مادری مُضطر

وقتی که رأسش، رو نیزه ها رفت
زینب به کاخِ طشت طلا رفت

امون از بزمِ مِی، امون از ازدحام
امون از کوچه ی، یهود و شهرِ شام

غریب آقای من

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 19:01
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بانی مکتب ، رئیس مذهب
نغمه ی هر لب ، جانم صادق
روح قرآن و ، دین و ایمان و
جانان جان و ، عشق عاشق

تو شیخ الائمه ایی سالاری
ابن الفاطمه ایی و دلداری
در علم و فقاهت و در منبر
سرداری

یا رب العلوم ، عشقت آبروم
بمیرم برا تو اینه آرزوم

هرکی لایقه ، یا که عاشقه
واللهِ مدیونه قال الصادقه

بند دوم :
نور مسیرم ، نعم الامیرم
کرده اسیرم مرام تو

ای بیکرونه، ماه نمونه
عالم مدیونه کلام تو

راوی همیشه ی دوران ها
تو هستی مروج العاشورا
روضه خوان روضه های سخته
کربلا

نور نیرین ، شاه عالمین
تو هستی وارث مولانا حسین

یابن مرتضی ، یا خیر الوری
امضا کن اربعین برم کربلا

بند سوم :

رمز حقایق ، فوق خلایق
امام صادق ، جونم فدات

اگر چه آقا ، غریبی اما
افتاده دلها ، به زیر پات

به عشق و ولایتت می نازیم
هستیمونو پای تو می بازیم
به زودی میایم بقیع ، یک حرم
میسازیم

مولای عزیز ، نور شب ستیز
در جام دل من معرفت بریز

شاه بی حرم ، دل بردی ازم
کم نشه قیامت سایت از سرم

• سه شنبه
• 18
• مهر
• 1402
• ساعت
• 12:52
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

به لطف مکتب حیدری
خوشم به منصب نوکری
شدم غلام و رعیتِ
رئیس مذهب جعفری
دم سینه زنا واویلاس / غم صادق آل طاهاس
توو بقیعِ دلم دوباره / چه غوغاس
آه - مدینه امشب چه خبره
آه - مزار آقام بی زائره ۲
آه - واصادقا واصادقا ۳

با ناله و با چشم تری
می خونه روضه یه مادری
شرار آتیش و خونه ی
رئیس مذهب جعفری
توو دل ما چه ماتمیه / شده روضه ی صادقیه
مثه روضه های شبای / فاطمیه
آه - شده با قامت کمونش
آه - شبیه مادر جوونش ۲
آه - واصادقا واصادقا ۳

با حال خسته و مضطری
می سوزه این دم آخری
با هر نفس میگه یا حسین
رئیس مذهب جعفری
بریده نفسش خدایا / دویده پی مرکب اما
نمونده بدنش به زیرِ / سُمّ اسبا
آه - توو خاک و خون نمونده تنش
آه - چی کشید جد بی کفنش ۲
آه - واحسینا واحسینا ۳

• جمعه
• 28
• مهر
• 1402
• ساعت
• 11:20
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

هر چی که داره شیعه - از قال الصادقه
امشب توی بقیعه - هر قلبی که عاشقه
به سینه ی سائلی - دست رد نزده
یه عمره مثل مادر - بی صحن و گنبده
شامل حال شیعه است / رحمت عام صادق
می باره چشم عالم / برا امام صادق
بارون تنها زائر این مزاره
جبریل سر رو خاک بقیع میذاره
آقام غربتش تمومی نداره
مددی امام صادق ۳

این طایفه رسمشون - آتیش زدن دره
آقام توی شعله ها - فکر غم مادره
مادر تو پشت در - بار شیشه داشت آقا
روضه امشب ما - بسته باشه بهتره
خلاصه میشه روضه / توو آتیش مدینه
چه کرد با قلب حیدر / میخی که رفت توو سینه
بستن دست تو رو مثل مرتضی
افتاد عمامه از سر تو آقا
واست تازه میشه باز داغ زهرا
مددی امام صادق ۳
.

• چهارشنبه
• 24
• آبان
• 1402
• ساعت
• 19:09
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾واحد سینه زنی
◾توسل به امام صادق(ع)

صادق آل عبایم که ز پا افتادم
دست بسته بین کوچه ز جفا افتادم

بین این شور شرربار میان خانه
ناله دارم ولی از نای و نوا افتادم

نیمه شب وقت مناجات و دعا بودم لیک
ز جفا بوده که بر موج بلا افتادم

وارث مادر مجروح و شکسته پهلو
پشت در در دل آتش بیهوا افتادم

بین این خانه کسی همسر من را نزده
یاد درد و غم ناموس خدا افتادم

عصر ظهر عطش و آتش بین خمیه
یاد عمه ز غم کرببلا افتادم

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• جمعه
• 7
• اردیبهشت
• 1403
• ساعت
• 23:53
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

یکی نیست بین شما غیرتشو محک کنه
دستای بستمو وا کنه به من کمک کنه

من پیر مرد تحمل دویدن ندارم
قدرت ایستادن و دوباره رفتن ندارم

منو با خنجر و شمشیر جفاتون بکُشید
اما اینقدر توی کوچه های این شهر نکشید

کوچه ای که بین اون سیلی به زهرا می زدند
یاس هجده ساله ی حیدر و تنها می زدند

ظلم و بیداد شما قلب منو خون می کنه
دل خون من یاد رقیه خاتون می کنه

منو عمه ام رقیه هر دو تا مثل همیم
هر دو تامون پی ناقه ی شماها دویدیم

همونی که معجر از سر رقیه می کشید
منو با سر برهنه از خونه بیرون کشید

همونی که عمه ام رقیه رو کتک می زد
من پیرمرد و با تازیونه کتک می زد

همونی که عمه ام رقیه رو مسخره کرد
تو کوچه با خن

• سه شنبه
• 14
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• علی

خانه ام را سوختند و سوخت جانم ، چون علي

ظـالـمـان بـستـند مـحكـم بـازوانـم ، چون علي

پـابــرهـنـه ، سـربـرهنـه ، بي عبـا ، دركـوچـه ها

مي كشاندند و پر از خون شد دهانم ، چون علي

حـرمت سـبط پـيمبـر پيشكش ، بـر پيري ام

لحظه اي مهلت ندادند و امانم ، چون علي

او سوار اسب خود مي تاخت ، من هم در پي اش

دست بسته ، خسته و گريان ، دوانم ، چون علي

جرم من بر شرع ماندن ، راستگويي ، عصمتست

مـن حـريف خـار چشم و استخـوانم ، چون علي

آه ، اي مادر چه دردي داشت سيلي خوردنم؟

قفـل شـد از فرط اين سيلي زبانم ، چون علي

سر اگر افكنده ام ، از شرم يا از ترس نيست

نــاي اِســتــادن نــدارد زانــوانـم ،چون علي

ا

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 14:04
• نوشته شده توسط
• علی

دل من باز روضه مي خواند ، روضه ي غربت شقايق را

روضه ي حرمت و شكستن را ، روضه ي گريه هاي صادق را

روضه اي را كه باز مي خواهند، پر پروانه را بسوزانند

اصلاً انگار شيوه ي خصم است ، نيمه شب خانه را بسوزانند

وحشيانه هجوم آوردند ، دشمنت داشت خنده سر مي داد

با طنابي كه بست دست تو را ، تا كشيدند عمامه ات افتاد

نه عبايي به روي دوشت بود ، پا برهنه زِ خانه ات بردند

اي محاسن سفيد شهر رسول ! خون دل اهل خانه ات خوردند

بين آن كوچه اي كه باريك است چه غم گريه آوري داري

از زمين خوردن تو فهميدم چقَدَر ارث مادري داري

ارث آن مادري كه در كوچه صورتش در هجوم سيلي بود

بعد از آن ضربه، سخت پا مي شد پلك هايي كه

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• علی

سیـــــــــــــّدی یـــــــا بن الحسن 2
رخــــــــــت مـــــــــــــــــاتم کن به تن 2
مُجریَ احکام دین، قرآن ناطق کُشته شد2
نوح آل مصطفی، امام صادق کشته شد2
سیّـــــــــــــــدی یــــــابن الحسن 2
رخــــــــــت مـــــــــاتم کـــــــــن به تن 2
در مَه شوال بر پا شورِ عاشورا شده 2
شهر یثرب کربلا، خونین جگر زهرا شده
سیـــــــــــــّدی یـــــــــــــــابن الحسن 2
رخـــــــــــــت مـــــــــــــــاتم کن به تن 2
میوۀ قلب نبی چشم و چراغ بو تراب 2
پیکـــــــــرش از آتش زهر ستم گردیده آب
سیّـــــــــــــــدی یـــــــــــــابن الحسن 2
رخــــــــــــت مـــــــــــــــاتم کن به تن 2
گرد غم بر قبر بی زوّ

• یکشنبه
• 20
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 16:33
• نوشته شده توسط
• یحیی