شهادت امام جواد(ع)

#امام_جواد_شهادت

غریب و بی کس و بی آشنایم ای مادر
به درد و غصه و غم مبتلایم ای مادر

رسیده لحظه آخر ولی کسی نبود
که سوی قبله کشد دست و پایم ای مادر

به کنج حجره زبس آب آب گفتم من
بیا ببین که گرفته صدایم ای مادر

نگویم اینکه بگرید به حال من یارم
بگو که کف نزند در عزایم ای مادر

اگر چه تشنه دهم جان به کنج حجره ولی
به یاد تشنه لب کربلایم ای مادر

تنم سه روز به بام و ولی کبوترها
کنند سایه به قد رسایم ای مادر

#عبدالحسین
.

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 04:08
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

#امام_جواد_شهادت

آتش زهر اگر شعله به پیکر میزد
شعله بر جان و دلش کینه همسر میزد

نوجوان بود ولی سیر شد از زندگیش
بسکه آذر به دلش یار ستمگر میزد

گله از دشمنی دشمن و بیگانه نداشت
ناله از کینه و بی مهری همسر میزد

همسرش پشت در حجره به دست افشانی
مادرش فاطمه بر سینه و بر سر میزد

طائر باغ رضا بود ولی کنج قفس
همچو مرغی که پرش سوخته پرپر میزد

همچو جدش طلب آب زدشمن میکرد
ناله واعطشا تا دم آخر میزد

تشنه لب بود ولی کی عوض آب روان
خصم بر پیکر او نیزه و خنجر میزد

کی دگر همچو حسین تشنه به زیر خنجر
دست و پا پیش دو چشم تر خواهر میزد

#عبدالحسین

.

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 04:13
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

بند اول:

میونِ حجره تشنه لب ، دارم میمیرم
بیا بابا رضا برس ، به داده حالم
بیا بابا ببین که از ، ظلمِ کنیزا
قَدَّم کمونه ، از عطش دارم مینالم

رو چشمایِ من
در رو میبندن
بِهِم میخندن

میگم با غم و دردم
اُمِّ فضل جگرم سوخت
با زهری که تو دادی
همه بال و پرم سوخت

واویلا امون ای دل

بند دوم:

این نفسای آخری ، میاد به یادم
کوچه های مدینه و روضه ی مادر
از این میسوزم که چرا وَ به چه جُرمی؟
مادره من رو میزدن یه عده کافر

میخونم هر دم
با ناله و غم
با اشکِ ماتم

نامردا نزنیدش
فاطمه بی گناهه
در بینِ شما مَردا
تنها و بی پناهه

واویلا امون ای دل

بند سوم:

تنم روی بومِ ولی کبوترا با
بال و پراشون واسه من شدن

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

برخیز ای جوان سر خود بر زمین مکش
تو زخم دیده ای پر خود بر زمین مکش

ای مادری تر از همه کم دست و پا بزن
پهلو شبیه مادر خود بر زمین مکش

بر تار گیسوان تو جای لب رضاست
این گیسوی مطهر خود بر زمین مکش

اسباب رقص و شادی زن ها شدی چرا
صورت به پیش همسر خود بر زمین مکش

اینان ز دست و پا زدنت کیف می کنند
طاقت بیار و پبکر خود بر زمین مکش

بر روی نازنین لب تو خاک و خون نشست
پس آیه های کوثر خود بر زمین مکش

شکر خدا که نیست تماشا کند رضا
گوید دو دیده ی تر خود بر زمین مکش

در کربلا پدر به پسر التماس کرد
برخیز ای جوان سر خود بر زمین مکش

بس کن حسین آبروی خویش را مبر
زانو کنار اکبر خود بر زمین مکش

کار عباست ب

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کسی خبر نشد از غربت نهانی من
نیامده به سرم بهر همزبانی من

فقط غریب مدینه غم مرا فهمد
که همسرم شده در خانه خصم جانی من

کجایی ای پدرم؟حال و روز من بینی
کمی تو گریه کنی بهر ناتوانی من

برای مادرم انقدر گریه کردم تا
غم جوانی اش امد سر جوانی من

بیا و خوب ببین کوچه ی بنی هاشم
به جلوه آمده در وقت قد کمانی من

بیا و در رخ من روی مادرت را بین
کبود گشته چو او روی ارغوانی من

میان هلهله ها گمشده نوای دلم
ز بسکه کف زنند وقت روضه خوانی من

چگونه جسم مرا تا به روی بام کشید
عیان بود ز مچ پای ریسمانی من

هزار بال کبوتر نیابتا ز حسین
رسید تا که کند کار سایه بانی من

سلام بر بدن بی عزیز خدا
سلام بر تن عریان

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گوشة حجره ،جان سپاری

یک نفر یاور،هم نداری

تو علیِ اکبر رضایی

می زنی ناله باباکجایی

یادِ مظلومِ کرببلایی

آه و واویلا

همچنان مادر ،درجوانی

پیکرِخودرا،میکشانی

میکش خودرا باناله هرسو

همچنان مادرآشفته گیسو

هردوست تو مانده به پهلو

آه و واویلا

بال وپرهاشد،سایه بانت

کس نداده با،پا تکانت

کربلا درپیشِ چشمِ زینب

پیکرِ جدت شد نامرتب

زیرو ورو میشد با سُمِ مرکب

آه و واویلا

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تمام هستِ رضایم*شهیدِ زهرِ جفایم

به کامِ عطشان بیادِ*ذبیحِ کرببلایم

جوادم-قرارِ قلبِ بابا

دهم جان – ولی تنهایِ تنها

شدم در-جوانی مثلِ زهرا

گرفته آتش سر تا به پایم

غریب وبی یار وآشنایم

میانِ خنده ها گم شده دیگر صدایم

واویلا جوادابن الرضا

عطش افتاده به جانم*ترک خورده این لبانم

ولی چون جدِ غریبم*نخورده ضربه دهانم

امان از –شهی که بین گودال

تمام تنِ –اوگشته پامال

رود با-شتابِ ضربه ازحال

به پیش چشمان ِ خواهر او

بریده میشد از تن سرِ او

اسیرِ گرگ کوفه شده بود پیکراو

واویلا جواد ابن الرضا

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

توآرامِ جانِ رضایی*عزیزِ آل مرتضایی

جوادی و مشگل گشائی *واویلا

بهاری همرنگ خزانی*زپا افتادی درجوانی

شبیهِ مادر قدکمانی*واویلا

واویلا-تو درخانه هم بی کس وبی یاری

به خاک غریبی سرت بگذاری- چرا بی قراری

زکنج حجره *آید صدایِ تو

فتاده لرزه *بردست و پایِ تو

گوشة خانه*شدکربلایِ تو

واغریبا*آه و واویلتا

در حجره بسته به رویت*گرفته خون راه گلویت

شده خیلی آشفته مویت*عزیزم

مگر جان دادن خنده دارد*زدیده اشکِ خون ببارد

یکی رفته آبی بیارد*عزیزم

واویلا- زسوزِ عطش خسته و بی حالی

فقط یادِ تشنه لبِ گودالی-توآشفته بالی

جدا نگشته *باضربه هاسرت

نرفته غارت*یک عضو پیکرت

نخورده سیلی*درکوچه دخترت

واغریب

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هر قدر که اشک چشمان ترش هم بیشتر می شد.
بین خانه خنده های همسرش هم بیشتر می شد.

بیشتر که بر زمین پا می کشید و دست و پا می زد.
بی قراری های زهرا مادرش هم بیشتر می شد.

دم به دم تا تشنگی بر جان آقا چیره تر می گشت.
خشکی لبها و کام و حنجرش هم بیشتر می شد.

هر قدر آوای آه و ناله اش می رفت بالاتر.
پایکوبی های در پشت درش هم بیشتر می شد.

بر در و دیوار می خورد از تب و لرزی که در تن داشت.
لحظه لحظه از عطش درد سرش هم بیشتر می شد.

چرخ می زد با اجل دور سرش غم ها و هر ساعت.
ناتوانی ها و ضعف پیکرش هم بیشتر می شد.

گشته مرغ بسملی که حنجرش، خنجر نبوسیده.
مو به مو تشبیه او با اکبرش هم بیشتر می شد.

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 17:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گر چه نیامد بر گلویت زخم خنجر.
بسمل شدی با زهری از دستان همسر.

پا می کشیدی بر زمین با چشم گریان.
یا پیش بابا می زدی در حجره پرپر.

جسمت اگر در ظاهر آسیبی ندیده.
پاشیده جانت از درون از پای تا سر.

چشمت سیاهی رفته بود از تشنه کامی.
آبی نبود اما لبی با آن کنی تر.

از کودکی تا آخرین لحظه ی عمرت.
یک دم نگشتی غافل از روضه ی مادر.

با هلهله دورت کنیزان زنده کردند.
در دیده ی سلطان ایران داغ اکبر.

جسمت ندید آزاری از گرمای خورشید.
شد سایه بانت بال یک دسته کبوتر.

هر روضه ات یک شعبه از کرببلا بود.
هر داغ تو یک داغ از آن شاه بی سر.

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 17:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

غزل شهادت حضرت امام جواد(ع)
همسرت پر زدنت را می دید
لرزه های بدنت را می دید
ناله می کردی و او کف می زد
تا کبودیِ تنت را می دید
پایِ هر گریه ی تو می خندید
خون به لب آمدنت را می دید
تشنه بودی و تو را آب نداد
زخمِ خشکِ دهنت را می دید
همره آب که می ریخت زمین
بر زمین ریختنت را می دید
چه شبیه است غریبیِ شما
مجتبایی شدنت را می دید
کاش خواهر به کنارت می بود
حالِ همچون حسنت را می دید

• چهارشنبه
• 9
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 18:02
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

شهادت امام محمد تقی(ع)
می سوزم ومی نالم وبی یار وحبیبم
منهم چو پدر مانده به یک شهر غریبم

زانروز که بغداد شده جایگه من
جز رنج وستم نیست در این خطه نصیبم

با دست خودی زهر به جانم شرر انداخت
پاره جگرم دربر من نیست طبیبم

جانکاه بود درد من وتاب ندارم
با اینکه جوانم زکف رفته شکیبم

ای کاش به بالین من آید پسر من
این لحظه که بر خاتمه عمر قریبم

این زهر مرا راحت از جور عدو کرد
آزاد ورها از ستم خلق فریبم

لب تشنه ام وکرببلا آمده یادم
می گریم ویاد پدر وابن شبیبم

شعر:اسماعیل تقوایی

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 02:34
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

جان می دهد غریب ترین غریب ها
دف می زنند دور سرش نانجیب ها
افتاده بود و طاقت برخواستن نداشت
جز خاک و خون نشانه ی دیگر به تن نداشت
از بس که در غریبی خود دست و پا زده
تنها و خسته جان نفسش بند امده
می سوزد از عطش ولی ابش نمی دهند
هستند اهل خانه،جوابش نمی دهند
خون می چکد ز لعل لب اسمانی اش
گویا خنک شده جگر یار جانی اش
از خاک تا به بام تنش را کشیده اند
حالا کبوتران خدا سر رسیده اند
بی احترام شد بدن حجت خدا
اما سرش نشانه نشد روی نیزه ها
هرچند تا سه روز تنش افتاب خورد
از نعل تازه کی بدنش خاک و اب خورد؟
هرچند خاک و خون ز لبانش جدا نشد
دیگر به خیزران لب او اشنا نشد

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 09:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول

(مدد جواد ابن الرضا ای شاه بغداد
سیدنا اشفع لنا یا باب المراد)

صاحب جودی و کرم یا ابا الهادی
دستی بکش روی سرم یا ابا الهادی

مرهم زخم دل ما یا ابا الهادی
حل بنما مشکل ما یا ابا الهادی

میگن آقا تو میدی حاجت دنیایی
شبیه بابات داری دم مسیحایی

اونقده کرم داری و مهربونی تو
حرف ناگفتمو از دلم میخونی تو

آره آرزوم اینه یه بار بیام به کاظمین
امسال اربعین برم پیاده بین الحرمین

خودت جوونی میدونی آرزوها دارم
حب حسن حب حسین عشق زهرا دارم

هر چی دارم تو زندگیم از شماها دارم
قطره ی ناچیزم آقا حب (مِیل) دریا دارم

(مدد جواد ابن الرضا ای شاه بغداد
سیدنا اشفع لنا یا باب المراد)

بند دوم

شنیدم تو

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 09:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شعر شهادت حضرت جواد الائمه(ع)
از غمش نُه فَلك عزادارست
جن و انس و ملَک گرفتارست
در عزای جوانِ آل الله
دیده ی مصطفی گوهربارست
تا جواد الائمه می نالد
مرتضی گریه می کند زارست
بين حجره به خود که مي پيچد
ذكرِ مادر جمیع الاذکارست
هر نفس از جگر که می آید
آن نفس را رضا خريدارست
وای از آن خانه ای که مأمن نیست
مردِ زخمیِ خانه بی یارست
همسرِ بی وفا و بی مهری
هر زمانی به فکرِ آزارست
بین خانه صدای دف آید
بین حجره غریب و بیمارست
این طرف جام و رقص و خندیدن
آن طرف هم لبی که خونبارست
آتشِ خنده های ام الفضل
رمزِ تلخیِ آخرِ کارست
ای خدا بسته باشد این حجره
چون حریمِ غم است غمخوارست
مادری در کنار فرزندست
فاطمه آمد

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 11:09
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک ۲ ـ ذکر / واحد سنگین ـ دردانه
من اگر پر مي‌زنم لب تشنه كنجِ لانه‌ام
من جوادم بر علي موسي الرضا درّدانه‌ام
همسرم بیگانه شد
قاتلِ کاشانه شد
با شرارِ زهرِ او
قتلگاهم خانه شد
يا جواد بن الرضا (۴)
من كه چون شمعِ سحر مي‌سوزد از پا تا سرم
بر مشامم مي‌رسد اكنون شميمِ مادرم
همسر با ساز و دف
با كنيزان صف به صف
پای حجره می زنند
پیش مادر دست و کف
يا جواد بن الرضا (۴)
من نگويم كف مزن يا كه به رويم در مبند
مادرم اينجا نشسته پيش چشمانش نخند
مادر و من، زارِ هم
هر دو هستيم يارِ هم
هر دو قامت خم شده
هر دو تا غمخوارِ هم
يا جواد بن الرضا (۴)

• پنج شنبه
• 10
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 18:46
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

چند سالشه ، مگه که این
گل پسر ، امام رضا
پا می کشه ، روی زمین
از اثر ، زهر جفا
به سر اومده ، لحظه ی آخرش
می بینه کنیزا ، رو بالا سرش
دارن می زنن کف ، به دور و برش
جواد الائمه (۲)
منتظره ، اومدن
مادرشه ، از مدینه
آرزوشه ، این لحظه ها
که مادرش ، رو ببینه
روی خاک غم ، دست و پا می زنه
داره مادرش رو ، صدا می زنه
آتیش بر دل ، ماسوا می زنه
جواد الائمه (۲)
جلو چشا ، ی مادرش
تو حجره هی ، می کشه آه
یه بار دیگه دل ما رو
کشید میون قتلگاه
تن پاکش اون روز که می شد کفن
شدم روضه خونِ یه بی پیروهن
همون شاه زخمی و عریان بدن
جواد الائمه (۲)

• جمعه
• 11
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 09:25
• نوشته شده توسط
• اصغر چرمی

ای پدر از نفس فتادم من
بین حجره ز بس که پیچیدم
بدتر از سوز زهر و تشنگی ام
کف زدنهای یار خود دیدم
با کنیزان همسر من پشت در صف زدند
میزدم من پرپر وآنها همه کف زدند
گر چه ز جفا شده خون جگرم
من یاد در و سینه ی مادرم

با که گویم ز محنت و اندوه
بین خانه غریب و تنهایم
زهرکین زد شرر وجودم را
از درون گشته پاره اعضایم
از عطش مانند جدم دائم روم از حال
خاک این حجره کجا و خاک ته گودال
ای وای من از خولی بی حیا
میزد به بدن نیزه ای بی هوا

• جمعه
• 11
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 18:20
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

در جوانی خزان شده بهارم خدا
همدمی غیر چشم تر ندارم خدا
ناله ها می زدم
دست و پا می زدم
واغریبا
زهر کینه به جان زد شررم ای پدر
یارم آتش زده بر جگرم ای پدر
پشت در صف زدند
همگی کف زدند
واغریبا
همچو جدم حسین کشیدم از سینه آه
خاک حجره کجا و گودی قتلگاه
نیزه باران شده
تنش عریان شده
واغریبا
*******

• شنبه
• 12
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:44
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

چون شمع سحر گشتم و پا تا به سرم سوخت
در حجره ی در بسته خدایا جگرم سوخت

مسموم جفایم
من ابن رضایم

یا ضامن آهو به دلم شعله فتاده
صیاد مرا کشت و به من آب نداده

مسموم جفایم
من ابن رضایم

چون مادر مظلومه بود سوز غم من
گل گریه کند بر من و بر عمر کم من

مسموم جفایم
من ابن رضایم

در شعله بسوزد دل پروانه چه سخت است
با قاتل خود ماندن در خانه چه سخت است

مسموم جفایم
من ابن رضایم

• یکشنبه
• 13
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 11:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بسم الله الرحمن الرحیم

زاده ی شاه خراسان بی کس و نالان چرا
در برویش بسته اُم الفضل بی ایمان چرا
گوئیا پیوسته زیر لب بگوید آب ، آب
منع آب از شاه دین و حجت یزدان چرا
عاقبت کُشتی مرا ای ظالم دور از خدا
غم نصیب و دل پریش و لعل لب عطشان چرا
مر گناهی مرتکب گشتم ایا شوم لعین
اینچنین ظلم و ستم بر خسرو خوبان چرا
آن کنیزک خواست تا آبی برد بهر امام
آب را پاشید بر خاک آن زن نادان چرا
همچو جدش شاه دین آن خسرو لب تشنه گان
جسم او افتاده بر خاک ، بی کس و بی جان چرا
این ( فرج ) را در عزای پور آن سلطان طوس
خون بریزد جای اشکش از سَرِ مژگان چرا

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 11:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بسم الله الرحمن الرحیم

من جوادم که خون بر دلم شد
یار نامهربان قاتلم شد
کنج حجره ، می دهم جان
ای پدر جان (۲)
◾️◾️
سوزد از تشنگی قلب خونم
خنده بر من کند خصم دونم
جان سپارم ، بهر قرآن
ای پدرجان (۲)
◾️◾️
ای پدر یا رضا کن نگاهم
کنج حجره بود قتلگاهم
جان دهم ، با کام عطشان
ای پدرجان (۲)
◾️◾️
سوزد از زهر کین حاصل من
دخت مامون شده قاتل من
غم بود در سینه ، پنهان
ای پدرجان (۲)
◾️◾️
وا مصیبت که اندر جوانی
شد گلستان عمرم خزانی
بی کس و دور از عزیزان
ای پدر جان (۲)
◾️◾️
شعر از : امیررضا فرجوند

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 20:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تشنگی غالب شده..آه از جفای حجره ها
مانده ام تنهای تنها در سرای حجره ها

می شوم پهلو به پهلو..کاش امدادی رسد
ناله هایم گم شده در لابلای حجره ها

عدّه ای کف می زنند و شادمانی می کنند
من پناهنده شوم آخر کجایِ حجره ها

یادِ جدّم می کنم ..یادِ لبانِ تشنه اش
روضه برپا شد دوباره در خفای حجره ها

بسته اند در را به رویم تا که مرگم سر رسد
آه از افطار شوم و بی حیای حجره ها

همسر نامهربانم باقساوت تر شده...
درد من را چاره کرده با دوای حجره ها

ضجّه هایم را کسی نشنید غیر از مادرم
بوی او پیچیده قطعاً در بنای حجره ها

آمده پهلو شکسته فاطمه بر دیدنم..
بوی جنّت می رسد در جای جای حجره ها

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 22:58
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت حضرت جواد‌الائمه(ع)
(باملودی و سبک جدید)

◾بنداول
تنم به روی بام و دلم به پیش زهراست
چو مرغ شیدایی در این دل خسته غوغاست
پرم شکسته در بین خانه
آتش گرفته این آشیانه
ز زهر کین شد لبم کبود و
دارم به پیکر صدها نشانه
غریب و تنها ابن‌الرضایم
یاد شهید کرببلایم(۲)

◾بنددوم
شد پاره پاره قلبم از زهر کین میسوزم
این لحظه‌های آخر دیده بدر میدوزم
چشم انتظارم از در در آید
فرزند دلبندم با سر آید
من بیقرارم در حجره امشب
شاید که با چشمان تر آید
غریب و تنها ابن‌الرضایم
یادشهید کرببلایم(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 10:48
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

-لطفا حق روضه ادا شود-

اشک میریزم و رسیده بلا
از غمت حال ِ روضه شد برپا

جعدۂ ثانی آمد و آخر-
فتنه لاجرعه ریخت زهرش را

گُر گرفتی و گوشۂ حجره
دومین مجتبی شدی به خدا

آهِ تو بین هلهله گم شد
اثرِ زهر در تو شد پیدا

رفت و کل می کشید أمّ الفضل(لع)
بر زمین تا که می کشیدی پا

جگرت سوخت و شدی تشنه
بیهوا چنگ میزدی به عبا

نفَسَت سرد و إرباً إربا شد
یا علي اکبرِ امام-رضا(ع)

پیکرت روی بام و پای دلم
رفته تا قتلگاهِ کرب و بلا!

#صلی_الله_علیک_یاأباعبدالله_الحسین
#ألسلام_علیک_یا_جوادالائمه
#عرض_تسلیت

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 15:08
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

یا جواد الائمه(ع)
بازهم غصه ی مردی ز جفای همسر
باز هم قصه ی جانسوز امامی دیگر

باز هم قصه مردی زوطن دور شده
باز هم غربت و زهری و شرر بر پیکر

بازهم شیعه وفقدان امامی مظلوم
بازهم داغ جوانی چو علیِ اکبر

قتل جانسوز جواد، آن گل گلزار رضا
بازهم دشمن غدار و شهی بی یاور

باز هم کودکی وداغ یتیمی بر دل
حضرت هادی وغسل وکفن جسم پدر

مجلس سوگ جوادست بپا در جنت
بازهم فاطمه و ماتم جانسوز پسر

بازهم آخر ذیقعد شد وپر بزند
مرغ دلها به هوای حرم آن دلبر

کاظمین است مراد دل هر شیعه کنون
که زند در حرمش روز عزایش بر سر

شعر:اسماعیل تقوایی

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 17:57
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

بسم الله الرحمن الرحیم

سیرم از زندگانی ، یا زهرا یا زهرا (۲)
میمیرم در جوانی ، یا زهرا یا زهرا (۲)
◾️◾️
مثل تو با دلی خون، میمیرم در جوانی
از زهر کینه گشته ، باغ گلم خزانی
وای از این ناتوانی، یا زهرا یا زهرا
◾️◾️
ای مادر شهیدان ، بنگر جواد خود را
در حجره ی غریبی، باشد به یاد زهرا
خصمم شد یار جانی، یا زهرا یا زهرا
◾️◾️
ای اُم فضل ملعون ، کُشتی امام ما را
با حلق تشنه ی خود ، رفته ز دار دنیا
دارم غمِ نهانی ، یا زهرا یا زهرا
◾️◾️
مظلوم کاظمینم ، امیر عالمینم
اما درون حجره ، در ذکر یا حسینم
دیدم نامهربانی ، یا زهرا یا زهرا
◾️◾️
غم خانه شد دلِ من ، میسوزد حاصل من
اما به ناله هایم ، می خندد قاتل من
دارم ز غم نشانی ، یا زهرا یا زهرا
◾️◾️
شعر از : امیررضا فرجوند

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 19:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

از دیده ام گرفت نگاه تو خواب را
انداخت دوری ات به دلم اضطراب را

خون مرا به عالم و آدم حلال کرد
عشقت حرام کرد اگر خورد و خواب را

جز سر به آستان تو دادن، بزرگی ات
از ما گرفت فرصت هر انتخاب را

ما را محبت تو به اینجا کشانده است
کاری نداشتیم گناه و ثواب را

از راه دور در طلب لطف آمدیم
در می‌زنیم خانه عالیجناب را

آورده هر که قطره اشکی به محضرت
برده ست با خود ادعیه مستجاب را

حتی به پادشاهی عالم نمی‌دهیم
یک تار موی طایفه بوتراب را …

وقتی که حب آل علی نیست، هر نفس
بت خانه ای بساز و بسوزان کتاب را

ای مهربان محض! بیا با تبسمی
بردار از تمام جهنم عذاب را

لب تشنه بین حجره هر آیینه دیده ای
آن صورت شکسته در خون خضاب را ..

بودند دیو و دد همه سیراب و بشکند
دستی که ریخت روبروی تشنه آب را

بس کن رباب، گریه عباس را ببین
بس کن رقیه قصه بزم شراب را

در کوفه رسم بود که در پیش باغبان
از گل درآورند به چکمه گلاب را

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:03
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دلم در هوای جواد الائمه
گرفته نوای جواد الائمه

بهشت صفا هر که خواهد ، ببیند
به صحن و سرای جواد الائمه

بلند است بر بام قصر سخاوت
هماره لوای جواد الائمه

بزرگی ببوسد زمین ادب را
که افتد به پای جواد الائمه

رها شد " اباصلت" از کنج زندان
ز فیض دعای جواد الائمه

به " یحیی ابن اکثم" عصا کرد اقرار
که دارم ولای جواد الائمه

به پایش وجودم متاعی حقیر است
دو عالم فدای جواد الایمه

اگر درد داری به اخلاص رو کن
به دارالشفای جواد الایمه

خوشا حال آن کس که با اشک آید
به بزم عزای جواد الایمه

جزای کسی که دلش با جواد است
فقط با خدای جواد الایمه

دل سنگ شد آب حتی
ز غمناله های جواد الائمه

گل باغ طاها ، جوانمرگ زهرا
بمیرم برای جواد الائمه

نوای " کمیل" است گاه توسل :
گدایم گدای جواد الائمه

• سه شنبه
• 7
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:03
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بی حیا همسر بی مهر و وفا
خیره بر حالتم آنجا می شد

خنده می کرد به غلتیدن من
خوب سرگرم تماشا می شد

تا در حجره به رویم می بست
غربت فاطمه معنا می شد

ما ز در خاطره ی بد داریم
دیده از اشک دریا می شد

پشت در مادر ما آمده بود
با لگد درب حرم وا می شد

میخ با سینه ندارد نسبت
قامتم از غم او تا می شد

یاد آن روز که در خانه ی وحی
مادرم حامی مولا می شد
*******
شائق
اللّهم عجّل لولیک الفرج

• پنج شنبه
• 16
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 18:13
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی