نور الهدایی ، ابن الرّضایی
آتش زده بر دل شرارِ آهت آقا
شد حجره ی در بسته قتلگاهت آقا
یابن الزّهرا
******
فدای سوز و ، فدای آهت
گرید برای غربتت هر گل به گلشن
با اَلعطش های تو کف می زده دشمن
یابن الزّهرا
******
اگر چه بر تو ، خیلی جفا شد
دیگر سرت را از تنت جدا نکردند
راس بریده را به نیزه ها نکردند
یا ثارالله ، وَ ابنَ الثاره
دانلود سبک
میزد جوون امام رضا ، میون حجره دست و پا
زنده شده داغ روضه ی ، علی اکبر لیلا
زهر جفا شعله ها میزد ، به پیکر مولای ما
پیچیده تو وادیّ بغداد ، عطر نوای یا زهرا
مرثیه میخونیم ، با ناله ما همه
رو چِشا اشک غم ، رو لبا زمزمه
جواد الائمه عزیز فاطمه
******
خراب این غم گردیدم و ، مستِ سبوی کاظمین
کبوترِ دلِ من آقا ، پر زده سوی کاظمین
تا دمِ مردن هستم آقا ، سائل کوی کاظمین
عطر بهشتی داره خیلی ، شمیم و بوی کاظمین
کاظمین شاهدِ ، ناله ها میزدی
از عطش تو حجره ، دست و پا میزدی
جواد الائمه عزیز فاطمه
*****
خدا رو شکر که تنها بودی ، میون حجره ای آقا
بعدِ شهادت هم بردنِت ، به بامِ خانه یا مولا
سایبون پیکر پاکت ،
سوگ جوادالائمه (ع)
آخر ذیقعده سوگی شد بپا
سوگ فرزندی زنسل مصطفی(ص)
اسوه ی جود وجوانی بود او
بین فرزندان پاک مرتضی(ع)
آنکه بودی شهره ی جود وکرم
جان خود بخشید در راه خدا
گشت مسموم از جفای همسرش
همچو مولامان امام مجتبی(ع)
درد جانسوزی امانش را برید
خونجگر شد همچو بابایش رضا(ع)
یادش آمد لحظه مرگ پدر
چون گرفتی راس او را روی پا
رو سوی شهر مدینه کرد او
ناله زد هادی به بالینم بیا
چون علی اکبر جوانمرگ حسین(ع)
در جوانی شد فدا ابن الرضا
دور از شهر ودیار خویش شد
نعش او با خاک غربت آشنا
دفن کردندش کنار جد او
کاظمینی شد نهم ماه ولا
کاش روز آخر ذیقعده را
باشم اندر خاک پاک کربلا
بعد پا بوسی مولایم شوم
رهسپار ک
بر شعله ی جگر، نم باران می آورند
باران نبود، دیده ی گریان می آورند
با هلهله کنار حرم دف نمی زنند
در پیش محتضر به خدا کف نمی زنند
فکری برای غربت یوسف نمی کنند
این جا به تشنه آب تعارف نمی کنند
دلواپس از پلیدی کرکس شدن بس است
مرد غریب خانه و بی کس شدن بس است
تا این که چنگ بر جگر خاک می کشی
رخت سیاه بر سر افلاک می کشی
حرف از غلاف و همسر یعسوب دین بزن
نفرین به دومی کن و مُشتی زمین بزن
خاکی شده تمام عبایت بلند شو
هر طور هست روی دو پایت بلند شو
در آسمان چشم یتیمان قمر بمان
ابن الرضا... بیا و کمی بیشتر بمان
رنگت پرید، قلب رئوفت مذاب شد
از سرفه کردنت دل عالم کباب شد
خون جگر به دامن زهرایی ات ن
باز هم بر دل مظلوم شرر افتاده
باز هم شعلۀ زهری به جگر افتاده
اینهمه زجر بر این جسم جوانش ندهید
وسط حجره جواد است به سر افتاده
دست و پا میزند و هادی خود را خواند
جوهر صوت رسایش ز اثر افتاده
آب شد پیکرش از زهر به دادش برسید
به خدا جان امامت به خطر افتاده
هلهله نیست جواب نفس آخر او
به چه جرمی گل زهرا ز نظر افتاده
حجت حضرت سبحان به تمسخر انگار
گیر بی حرمتی چند نفر افتاده
صاحب عرش الهی ست شده خاک نشین
یاد آشفتگی جدش اگر افتاده...
جگر تشنه او ذکر انا العطشان داشت
از دل حجره به گودال گذر افتاده
این بدن زیر سم اسب نرفته اما
نظرش بر تن مظلوم دگر افتاده
زیر لب روضه شمشیر و سنان میخواند
یاحسین گ
وقتش رسیده است که عرض ادب کنیم
وقتش رسیده حال بکایی طلب کنیم
وقت عزا و گریه و اندوه و ماتم است
امشب عزای اشرف اولاد آدم است
شور قیامت است که گویا به پا شده
زیرا عزای حضرت ابن الرضا شده
او که برای عالم و آدم طبیب بود
حتی میان خانه ی خود هم غریب بود
خواهر نداشت تا برسد پیش پیکرش
مادر نبود تا که کند گریه در برش
از درد زهر کل تنش تیر می کشید
خونابه از لبش به کف حجره می چکید
در وقت احتضار کسی کف نمی زنند
هنگام دست و پا زدنش دف نمی زنند
اما امان ز ظلم و جفای کنیزها
گم شد صداش بین صدای کنیزها
در لحظه های آخر خود بی شکیب بود
او غصه دار روضه ی شیب الخضیب بود
با اینکه تشنه بود ولی نیزه ای نخورد
لب تشنه ز عمق جگرش می گفت : آه
می سوخت به ظلمت غریبی چون ماه
شد ورد لبش لحظه ی آخر ، ناگاه
لا یوم کیومک ابا عبدالله
شاعر : محمد مبشری
ميام توی روضه سينه ميزنم به يادش
به اين اميد كه من بی قيمتو بخوادش
با اشک چشمی كه روی گونه ريخته امشب
امام رضا رو قسم ميدم حق جوادش
حق جوادت!
نگير ازم اين اشک و سوز روضه هارو
بازم نيگا كن اين گدای رو سيا رو
خلاصه ميشه حاجتام تو اين يه جمله
يه كاری كن بازم ببينم كربلا رو
''كرببلا كرببلا / اللهم الرزقنا 3''
حالا كه دست گداييمو دادم نشونش
ميتونم اينو بگم كه هستم روضه خونش
با اشک چشمی كه روی گونه ريخته امشب
امام رضا رو قسم ميدم حق جوونش
حق جوونت!
با سوز دل ميخوام ازت سلطان عالم
يه كاری كن آخر بميرم زير پرچم
خلاصه ميشه حاجتام توو اين يه جمله
منو ببر كرببلا امسال محرم
''كرببلا كرببلا / اللهم الرزقن
دگر اين نيمه جان روی لب آمده
دلم را سوزش عطش آتش زده
عزادار حسينم گرفتار حسينم
واويلا واويلا واويلتا
*******
نگاهم خون شده اسير و مضطرم
به ياد كوچه ها به ياد مادرم
چه گويم من ز سيلی ز اشك و روی نيلی
واويلا واويلا واويلتا
*******
گرفتم آتش از جفای همسرم
كه مي خندد خدا به چشمان ترم
غريب و ناتوانم جوان قد كمانم
واويلا واويلا واويلتا
*******
دگر شد حجره ام شبيه كربلا
شدم پاره جگر شبيه مجتبی
دگر در پيچ و تابم به زير آفتابم
واويلا واويلا واويلتا
شاعر : رضا تاجیک
دانلود سبک
یا جوادالائــمّه
به لطف خــدایِ جوادالائــمّه
گدایم ، گـــدایِ جوادالائــمّه
غریبم نخوانید یاایّهاالنّاس
شدم آشنایِ جوادالائــمّه
رسیدم به آزادگی تا دلم شد
اسیــرِ ولایِ جوادالائـــمّه
ازآن صورت گندمین بوی گندم
گرفتــه هوایِ جوادالائـــمّه
رضایِ خُدایِ امامِ رضا را
بِـجُوْ در رضـایِ جوادالائـــمّه
اگر عاشقی هر نفس مثل سایه
برو در قفایِ جواد الائـــمّه
تو و جنّت و قصر و حور،آی زاهد
من و خـاک پــایِ جوادالائــمّه
مَلَـک در لباس کبوتر می آید
به ایوانْ طلایِ جوادالائـــمّه
نه تنها فلک،عرش هم تکیه داده
به گلدسته هایِ جوادالائــمّه
شمیم دل انگیز مشهد می آید
ز صحن و سرایِ جوادالائـ
یا جواد الائمه
افتاده، بیش از آنکه برخیزد ز جایش
محتاج دلجویی است،دلسوزی برایش
در راه افتاده امیدی دارد اما
در چاه افتاده نمی آید صدایش
در دستگاه آفرینش گم شدن نیست
یوسف درون چاه رفت اما خدایش...
تاریکی شب را طلوعی چاره ساز است
تاریکی دل نیست جز طاعت دوایش
از وصل لذت میبریم از فصل لذت
داده اند طفلی را ز مادر، دست دایه اش
ره توشه ی طی طریقت اشک چشم است
اشکی که رشک آسمان باشد بهایش
ما را گدایی بهتر از فرمانروایی است
هم کیسه بودن با کریمان در گدایی است
ای جود تو ضرب المثل، لطف تو بسیار
باز آمدم در میزنم، با شوق دیدار
هر جا گدایی عار باشد، پشت این در
من سائلم، من سائلم.... هی میزن
علی اکبر سلطان طوس
تو هم شبیه حسن یک کریم ممتازی
امامزاده جوادی و دست و دلبازی
ندیده سفره ی باز مضیفخانه یتان
اسیر یا که یتیم و گدای ناراضی
نه چشم های خدا و نه چشم خلق خدا
ندیده روی کسی را زمین بیاندازی
کسی که نیست غلام شما سرافکنده است
کسی که گشته غلامت ، کند سرافرازی
علی اکبر سلطان طوس ادرکنی
برات کرب و بلا را تو جور میسازی
علیرضا وفایی (خیال)
سلام می دهم از دل به محضرت آقا
رسیده مرغ دلم بین جمعیت آقا
سیاهپوش جوادالائمه ای، جانا
ولیِ نعمت ما، عرض تسلیت آقا
شاعر : محمد جواد شیرازی
بند اول
ای علّیِ اکبر سلطان علی موسی الرضا(۲)
یا جواد ابنُ الرضا(۲)
بند دوم
میزدی در حجره‌ی در بسته از چه دست و پا
یا جواد ابنُ الرضا(۲)
بند سوم
جسم پاکت روی بام خانه‌از چه جا گرفت
ماتمت زهرا گرفت(۲)
بند چهارم
شرح غمهای تو در روی زمین بالا گرفت
ماتمت زهرا گرفت(۲)
شاعر : مرتضی محمودپور
جز معرفت درسی به روی منبرت نیست
ای دل کسی جز او شفیع محشرت نیست
هر کس نشد عمری گدای تو ضرر کرد
بخشنده ای و بخل در خاک درت نیست
حاجتروا می رفت و باور داشت سائل
می بخشی و اینبار؛ بارِ آخرت نیست
إبنُ ٱلرضایی! مشهد از نام تو لبریز
بدبخت آنکه در حرم؛ در محضرت نیست
صاحب عزایت میشود باب ٱلجوادش(ع)
هستند خیل زائران و نوکرت نیست
جا ماندم و گفتی کنار اشک هایم:
اصل زیارت غیر ِ چشمان ترت نیست
با پای دل رفتم همان جایی که امشب
از درد بیتابی! کسی غم پرورت نیست
حالت دگرگون شد؛ حسادت ها اثر کرد
لحظاتِ پایانی٬ پدر بالاسرت نیست
تنها میان حجره با زهری لبالب
خوردی زمین و هیچکس دور و برت نیست
می سوختی اما
دم به دم تا همیشه قلب پدر
با نفس های تو هم آهنگ است
روز و شب قاصدک خبر می داد
دل بابا برای تو تنگ است
تو تمام وجود بابایی
او ولی از وجود خود دور است
بی تو هر لحظه قطره در قطره
اشک او دانه های انگور است
چه فراقی خدا! که از وصفش
دل واژه، دل قلم خون شد
لحظه لحظه نفس نفس بی تو
دم او زهر و بازدم خون شد
می نویسم ولی نمی دانم
پای این روضه تا کجا بکشد
می نویسم ولی خدا نکند
پدرت روی سر عبا بکشد
مو به مو مثل شام گیسویت
چلهء تاک هم پریشان است
اشک تو روی جسم او یعنی
غسل باران به دست باران است
پیکرش غرق گل شد اما باز
گریه کردی دلت کجاها رفت
لحظه ای چشم بستی و دیدی
تیغ و شمشیر و نیزه بالا رفت
روضه خوا
دیوار و در می بینه تنهایی چشامو
یک عمره که شنیده بی تابی صدامو
رفیق تنهایی ی من چشم پر آبه
برا من این خونه یه دنیای عذابه
موندم که حرف سینم و با کی بگم
حرف دل غمیگنم و با کی بگم
دنیا برا مثل زندونه
بیچاره قلبم پریشونه
محرم ندارم توی خونه
نفس ندارم
غربته یارم
خدا رو دارم
چیزی برام نمونده جز این دو دیده تر
جون منو می گیره این سرفه های آخر
گرفته نای وجودم و کینه ی زهر
منو لبهای کبودم و کینه ی زهر
قصه ی زندگی ی من اومد به سر
روی لبم پر شده از خون جگر
من از بین کینه ها میرم
لبِ تشنه تا خدا میرم
منم مثل مجتبا میرم
نفس ندارم
غربته یارم
خدا رو دارم
شاعر : محسن طالبی پور
دانلود سبک
خـدا می دونه درد غــربـت دوا نداره
قلبی رو که سوزوندن دیگه شفا نداره
چشام می باره بارون نم نم
شـــده خـزونی بهار عمرم
از کینه های همسرم
افــتـاده رو خاکا پرم
داره می سوزه جگرم
واغربتاه واغربتاه3
با این لبای گلگون بازم به شورو شینم
تــو کـربلای حـجـره یاد غم حسینم
اینـا سپـاه ابن زیادن
شبیه جدم آبم ندادن
رفتــه دلـم کربــبلا
مـیــون گـودال بـلا
ممنونم ای زهر جـفا
واغربتاه واغربتاه3
شاعر : محسن طالبی پور
دانلود سبک
یکدم بدیدنم بابا رضا بیا
بیا ببین که من افتاده ام ز پا
خون جگر شد حاصلم ای بابا
شد همسر من قاتلم ای بابا
واویلتا واویلتا واويلا
همراه قاتلم،کنیزا اومدن
زخم زبان به من،در حجره میزدن
در پشت در،تا صف زدن بابا جان
به اشک چشمم کف زدن بابا جان
واویلتا واویلتا واويلا
بابا،جوان تو ،چون گل فسرده است
اما به سینه ام لگد نخورده است
خاکی اگر چه صورتم شد اما
کسی نکوبیده به رویم با پا
واویلتا واویلتا واويلا
******
شائق
نوحه شهادت جوادالائمه
دور از شهر مدینه خورده مولا زهر کینه2
(ابن مولا رضا وجواد است
سر به زانوی هادی نهادست)2
یا جوادالائمه محمد4
_______________________
خورده زهر وخونجگر شد
این پسر هم،چون پدر شد
می رود سوی حق در جوانی
همچو اکبر کند جانفشانی
یا جوادالائمه محمد 4
________________________
ای فغان از جور همسر
داده زهر کین به شوهر
حال او چون عمو مجتبی شد
در ره دین جدش فدا شد
یا جوادالائمه محمد 4
__________________________
میوه قلب رضا رفت
شیعیان را مقتدا رفت
پیکرش بین کوچه رها شد
خونجگر دختر مصطفی شد
یا جوادالائمه محمد 4
نوحه شهادت امام جواد علیه السلام از
حسین رئوفی
مادرش آمده و هلهله برپا شده
جَوون امام رضا غریب و تنها شده ٢
واویلا یا جواد الائمه ٢
به لب تشنه ی او واعطشا آمده
کنیزا کف نزنید امام رضا آمده ٢
گشته پر حجره از جود و رأفت
وای از این محنت و درد و غربت
واویلا یا جواد الائمه ٢
می دهد جان بر او زخم زبان می زنند
بدنش را به روی بام چرا می برند ٢
میگردد زائرش ماه گردون
می گرید بر غمش دشت و هامون
واویلا یا جواد الائمه ٢
درون حجره ی دربسته گشته مامنم بابا
بیا یکدم تماشاکن به خاک افتادم بابا
منی که دائما هستم به فکر رافت وبخشش
ولیکن همسرم بوده به فکر کشتنم بابا
صدایم در نمی آید ز سوز زهرو بی آبی
نباشد جوهری دیگر به مادر گفتنم بابا
زظلم همسرِبی مهربانم،لحظه ای بنگر
میان حجره ی دربسته دست وپا زنم بابا
غریب الغربایی و غریبی چون حسین و،من
برایت چون علیِ اکبری درگلشنم بابا
برای بردن جسمم عبالازم نمی باشد
نشد دیگر ز هم پاشیده اعضای تنم بابا
می اندازند جسمم را روی خاک زمین امّا
نباشد دست این وآن دگر پیراهنم بابا
اگرچه پای کوبی کرده اند از داغ من امّا
نگردد زیرو رو جسمم به پای دشمنم بابا
(شائق)
تقدیم به حضرت امام محمد تقی علیه السلام
مدح و مرثیه
ماییم در پناه تو یا حضرت جواد
محتاج یک نگاه تو یا حضرت جواد
هستیم عذر خواه تو یا حضرت جواد
قربان روی ماه تو یا حضرت جواد
ما زنده از عطای جوادالائمه ايم
يك عمر خاك پای جوادالائمه ایم
هر کس که خاک پای تو شد سرفراز شد
از منت عطای همه بی نیاز شد
حرزت در این زمانه ی غم چاره ساز شد
گفتیم یا جواد و در بسته باز شد
غیر از جواد واژه ای اندازه ی تو نیست
لطفی شبیه لطف پر اوازه ی تو نیست
بر این دل شکسته ام ای جان نگاه کن
ماییم و این زمانه ی بحران نگاه کن
بر حال روزگار پریشان نگاه کن
اقا به جان شاه خراسان نگاه کن
ای مرهم همیشگی خسته جانی ام
لطفی نداشت ب
#نذر_شهادت_امام_جواد_علیه_السلام
#مرثیه
امشب دلم در شور و شین است، چون بیقرارِ کاظمین است
جانم به قربانِ گلی که، بر فاطمه نور دو عین است
ای که غمت کرببلا بود، دردت غریب نینوا بود
چون التیامِ زخمِ جانت، عمری فقط این روضه ها بود
در بینِ حجره نیمه جانی ، خود از غمِ خود روضه خوانی
اوجِ جوانی گشته پرپر، ای لاله زخمی از خزانی
مظلوم وا اماما، غریب وا اماما (2)
آید به جان فریاد و آهت، این روزه یا شام سیاهت؟
چی بوده تقصیر و گناهت، شد خانه ی تو قتله گاهت
زهرِ عدو بنشسته جانت، سوزانده مغزِ استخوانت
لختِ جگرِ آمد دهانت، لعنِ خدا بر دشمنانت
در کنج غم با قلبِ محزون، جانت شرر از زهرِ ملعون
خواهر ندار
شهادت حضرت جوادالائمه علیه السلام
گلشن شهادت
از آتش زهر ستم بس که کبابی
درحجره خاموش خودشمع مذابی
بیرون حجره هلهله برپاست، امّا
داری میان غُربت خود انقلابی
ازگلشن سرخ شهادت تا به فردوس
بهر عروج آماده و بی صبرو تابی
دیگر نمی خواهی بمانی،ورنه درعرش
پُرنورتر از هردعای مستجابی
مانند جد خود نهادی چهره برخاک
تا بر همه گویی تو پور بوترابی
لب تشنه وصل حبیب خویش بودی
دیگر کجا تشنه لب یک جرعه آبی
پیک شهادت آمد و رفتی و دیدند
خیل ملائک با شهادت همرکابی
جمعی کبوتر سایه بر جسمت فکندند
دیدند تا برخاک زیر آفتابی
قدر تورا نشناختند ای سوره قدر
مثل شب قدر الهی درحجابی
شد خاکبوس آستان آل یاسین
دارد«وف
بیا یکدم تماشا کن ببین حال پریشانم
بود ذکر لبم هر دم بیا بابا رضا جانم
بیا دامن کشان و بر سر دامن سرم بگذار
که باشد یکسره بابا به درب حجره چشمانم
زسوز زهر می غلتم ازاین پهلو به آن پهلو
به مانند غریب کربلا بنگر که عطشانم
اگر در حجره ی در بسته ماندم من ولی بابا
خیالت جمع در زیر سم مرکب نمی مانم
بخود پیچیده ام اما تنم را برنگرداندند
دراین ساعات آخرهم به یاد جسم عریانم
کنیزان کف زدندو من به یاد شام افتادم
دراین حجره به غیر از روضه ی عمه نمی خوانم
زنان شام دور عمه ی ما هلهله کردند
به یاد عمه ام در کوچه و بازار گریانم
شائق
اثری نیست به جا ازجگر شعله ورت
پاره پاره شده از زهر تمام جگرت
بین حجره به روی خاک بخود می پیچی
پدرت نیست ببیند که چه آمد به سرت
پاکشیدی به زمین همسر تو می خندید
بود خوشحال که می دید روی خاک سرت
وسعت حجره کجا تنگی گودال کجا
شکرحق نیزه دراینجا نبود دور وبرت
به روی بام تنت ماند ولی چکمه نخورد
شکرحق پای کسی نیست به روی کمرت
یک دوبیتی نتواند که بگوید شائق
ز ره لطف نباشد اگر آقا نظرت
شائق
عمری گدای درگه ابن الرضایم
باعترت وقرآن نموده آشنایم
هستم گدایش مست ولایش
شرمنده ام از لطف و عطایش
آجرک الله
بقیه الله
امشب ز سوز غم زنم بر سینه و سر
همراه آل الله،علی،زهرای اطهر
از سوز غمها در شور و شینم
با این دل خون در کاظمینم
آجرک الله
یا بقیه الله
امشب جهان در سوگ او ماتم سرا شد
از داغ آن مظلوم عالم کربلا شد
جانم فدای تربت پاکش
گریم برای غربت خاکش
آجرک الله
یا بقیه الله
امشب به دست همسر نامهربانش
آتش گرفت از زهر کینه جسم و جانش
آن بی قرینه ماه مدینه
گردیده امشب شهید کینه
آجرک الله
بقیه الله
نور دو چشم فاطمه حاجت روا شد
ابن الرضا با زهر کین دردش دوا شد نورخدایی گشته فدایی
در راه دین با
امشب دل من پر زده مولا به هوایت
رفته به حریم تو ودر صحن و سرایت
مظلوم تقی جان(۳)
تونور دل و دیده ی هر اهل ولایی
نهم گل گلزار ولا ابن رضایی
مظلوم تقی جان
امشب تو کرم کردی و من بر تو پناهم
با دست تهی آمده محتاج نگاهم
مظلوم تقی جان
قلب تو ز چه همسر ملعونه شکسته
بر روی تو از کینه در حجره ببسته
مظلوم تقی جان
از زهر هلاهل همه‌ی حاصل تو سوخت
با یاد علی جدّ غریبت دل توسوخت
مظلوم تقی جان
از ظلم و ستم های عدو روز تو شد شام
آن پیکر پاک تو سه روز مانده روی بام
مظلوم تقی جان
تو سوخته عمری ز غم غربت حیدر
ضرب لگد و میخ در و ناله ی مادر
مظلوم تقی جان
تو سوخته ای یادرخ نیلی مادر
آن صورت گلگون شده از سیل
تو گل گلشن مصطفایی
نجل زهرایی ومرتضایی
نهمین منجی آل عصمت
تو جوادی و ابن الرضایی
تو، مظهر ایمانی
تو ،چون مه رخشانی
تو، حامی قرآنی
وای ،تسلیت یا زهرا(۳)
شکرلله که اهل ولایم
سائل کوی ابن الرضایم
عمریه عاشق کاظمینم
شده امشب دوباره نوایم
ای ،تکیه گاهم مولا
ای ،بی پناهم مولا
ای، کن نگاهم مولا
وای ،تسلیت یا زهرا
صحن وایوان تو شد بهشتم
مهرت از کودکی در سرشتم
شکرلله زطفلی اماما
شدعجین با شما سرنوشتم
ای ،مهر تو ایمانم
ای، شامل احسانم
ای،بر شما مهمانم
وای، تسلیت یا زهرا
گرچه تو خوبی ومن بد هستم
دل خود را فقط بر تو بستم
آمدم سوی تو بار دیگر
تا بگیری ز رحمت تو دستم
من،درگلستان خارم
من ،سائل دربارم
من ،
