شهادت امام جواد(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم

من جوادم که خون بر دلم شد
یار نامهربان قاتلم شد
کنج حجره ، می دهم جان
ای پدر جان (۲)
◾️◾️
سوزد از تشنگی قلب خونم
خنده بر من کند خصم دونم
جان سپارم ، بهر قرآن
ای پدرجان (۲)
◾️◾️
ای پدر یا رضا کن نگاهم
کنج حجره بود قتلگاهم
جان دهم ، با کام عطشان
ای پدرجان (۲)
◾️◾️
سوزد از زهر کین حاصل من
دخت مامون شده قاتل من
غم بود در سینه ، پنهان
ای پدرجان (۲)
◾️◾️
وا مصیبت که اندر جوانی
شد گلستان عمرم خزانی
بی کس و دور از عزیزان
ای پدر جان (۲)
◾️◾️
شعر از : امیررضا فرجوند

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 20:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تشنگی غالب شده..آه از جفای حجره ها
مانده ام تنهای تنها در سرای حجره ها

می شوم پهلو به پهلو..کاش امدادی رسد
ناله هایم گم شده در لابلای حجره ها

عدّه ای کف می زنند و شادمانی می کنند
من پناهنده شوم آخر کجایِ حجره ها

یادِ جدّم می کنم ..یادِ لبانِ تشنه اش
روضه برپا شد دوباره در خفای حجره ها

بسته اند در را به رویم تا که مرگم سر رسد
آه از افطار شوم و بی حیای حجره ها

همسر نامهربانم باقساوت تر شده...
درد من را چاره کرده با دوای حجره ها

ضجّه هایم را کسی نشنید غیر از مادرم
بوی او پیچیده قطعاً در بنای حجره ها

آمده پهلو شکسته فاطمه بر دیدنم..
بوی جنّت می رسد در جای جای حجره ها

• یکشنبه
• 29
• تیر
• 1399
• ساعت
• 22:58
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت حضرت جواد‌الائمه(ع)
(باملودی و سبک جدید)

◾بنداول
تنم به روی بام و دلم به پیش زهراست
چو مرغ شیدایی در این دل خسته غوغاست
پرم شکسته در بین خانه
آتش گرفته این آشیانه
ز زهر کین شد لبم کبود و
دارم به پیکر صدها نشانه
غریب و تنها ابن‌الرضایم
یاد شهید کرببلایم(۲)

◾بنددوم
شد پاره پاره قلبم از زهر کین میسوزم
این لحظه‌های آخر دیده بدر میدوزم
چشم انتظارم از در در آید
فرزند دلبندم با سر آید
من بیقرارم در حجره امشب
شاید که با چشمان تر آید
غریب و تنها ابن‌الرضایم
یادشهید کرببلایم(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 10:48
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

-لطفا حق روضه ادا شود-

اشک میریزم و رسیده بلا
از غمت حال ِ روضه شد برپا

جعدۂ ثانی آمد و آخر-
فتنه لاجرعه ریخت زهرش را

گُر گرفتی و گوشۂ حجره
دومین مجتبی شدی به خدا

آهِ تو بین هلهله گم شد
اثرِ زهر در تو شد پیدا

رفت و کل می کشید أمّ الفضل(لع)
بر زمین تا که می کشیدی پا

جگرت سوخت و شدی تشنه
بیهوا چنگ میزدی به عبا

نفَسَت سرد و إرباً إربا شد
یا علي اکبرِ امام-رضا(ع)

پیکرت روی بام و پای دلم
رفته تا قتلگاهِ کرب و بلا!

#صلی_الله_علیک_یاأباعبدالله_الحسین
#ألسلام_علیک_یا_جوادالائمه
#عرض_تسلیت

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 15:08
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

یا جواد الائمه(ع)
بازهم غصه ی مردی ز جفای همسر
باز هم قصه ی جانسوز امامی دیگر

باز هم قصه مردی زوطن دور شده
باز هم غربت و زهری و شرر بر پیکر

بازهم شیعه وفقدان امامی مظلوم
بازهم داغ جوانی چو علیِ اکبر

قتل جانسوز جواد، آن گل گلزار رضا
بازهم دشمن غدار و شهی بی یاور

باز هم کودکی وداغ یتیمی بر دل
حضرت هادی وغسل وکفن جسم پدر

مجلس سوگ جوادست بپا در جنت
بازهم فاطمه و ماتم جانسوز پسر

بازهم آخر ذیقعد شد وپر بزند
مرغ دلها به هوای حرم آن دلبر

کاظمین است مراد دل هر شیعه کنون
که زند در حرمش روز عزایش بر سر

شعر:اسماعیل تقوایی

• دوشنبه
• 30
• تیر
• 1399
• ساعت
• 17:57
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

از دیده ام گرفت نگاه تو خواب را
انداخت دوری ات به دلم اضطراب را

خون مرا به عالم و آدم حلال کرد
عشقت حرام کرد اگر خورد و خواب را

جز سر به آستان تو دادن، بزرگی ات
از ما گرفت فرصت هر انتخاب را

ما را محبت تو به اینجا کشانده است
کاری نداشتیم گناه و ثواب را

از راه دور در طلب لطف آمدیم
در می‌زنیم خانه عالیجناب را

آورده هر که قطره اشکی به محضرت
برده ست با خود ادعیه مستجاب را

حتی به پادشاهی عالم نمی‌دهیم
یک تار موی طایفه بوتراب را …

وقتی که حب آل علی نیست، هر نفس
بت خانه ای بساز و بسوزان کتاب را

ای مهربان محض! بیا با تبسمی
بردار از تمام جهنم عذاب را

لب تشنه بین حجره هر آیینه دیده ای
آن صورت شکسته در خون خضاب را ..

بودند دیو و دد همه سیراب و بشکند
دستی که ریخت روبروی تشنه آب را

بس کن رباب، گریه عباس را ببین
بس کن رقیه قصه بزم شراب را

در کوفه رسم بود که در پیش باغبان
از گل درآورند به چکمه گلاب را

• جمعه
• 3
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:03
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دلم در هوای جواد الائمه
گرفته نوای جواد الائمه

بهشت صفا هر که خواهد ، ببیند
به صحن و سرای جواد الائمه

بلند است بر بام قصر سخاوت
هماره لوای جواد الائمه

بزرگی ببوسد زمین ادب را
که افتد به پای جواد الائمه

رها شد " اباصلت" از کنج زندان
ز فیض دعای جواد الائمه

به " یحیی ابن اکثم" عصا کرد اقرار
که دارم ولای جواد الائمه

به پایش وجودم متاعی حقیر است
دو عالم فدای جواد الایمه

اگر درد داری به اخلاص رو کن
به دارالشفای جواد الایمه

خوشا حال آن کس که با اشک آید
به بزم عزای جواد الایمه

جزای کسی که دلش با جواد است
فقط با خدای جواد الایمه

دل سنگ شد آب حتی
ز غمناله های جواد الائمه

گل باغ طاها ، جوانمرگ زهرا
بمیرم برای جواد الائمه

نوای " کمیل" است گاه توسل :
گدایم گدای جواد الائمه

• سه شنبه
• 7
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 16:03
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

بی حیا همسر بی مهر و وفا
خیره بر حالتم آنجا می شد

خنده می کرد به غلتیدن من
خوب سرگرم تماشا می شد

تا در حجره به رویم می بست
غربت فاطمه معنا می شد

ما ز در خاطره ی بد داریم
دیده از اشک دریا می شد

پشت در مادر ما آمده بود
با لگد درب حرم وا می شد

میخ با سینه ندارد نسبت
قامتم از غم او تا می شد

یاد آن روز که در خانه ی وحی
مادرم حامی مولا می شد
*******
شائق
اللّهم عجّل لولیک الفرج

• پنج شنبه
• 16
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 18:13
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

من چه کارت کرده ام اینگونه از من خسته ایی
روی یک مجروح انصاف است در را بسته ای؟

شوکران دادی و از سمش به جسمم تاب نیست
در میان خانه ات بر تشنگیَم آب نیست

اینکه نه آبی نباشد در میان کاسه ها
آب هست اما محیا بهر آن رقاصه ها

می کشندم روی بام اما به زور نیزه نه
روی من بال کبوترهاست نعل تازه نه

از برای غارت انگشترم انگیزه نیست
دیگر اینجا بهر رأس پیکرم جایزه نیست

تشنگی را چون گرفتم یادگار از نینوا
با لب تشنه بگویم کل عرض کربلا

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 18:19
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

غریب و بی کس و تنها و رفته ازیادم
رسید دست اجل عاقبت به فریادم

میان حجره ی دربسته با لبی عطشان
شبیه جدِّ غریبم به خاک افتادم

صدای هلهله ی قاتلم بلندتر است
به گوش عابرِ کوچه نمی رسد دادم

ازاینکه پشت درِخانه قتلگاهم شد
به یادِ مادرِ خویش و مدینه افتادم

چه بود قصه خدایا که مادرم زهرا(ع)
به ناله گفت که فضّه برس به فریادم

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 18:22
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

جوادی و کرم و جودِ تو چه بسیار است
نگاه کن به گدایت ، اگر سزاوار است
تویی همان که ، نگفته ، به ما عطا کردی
گدا برای تو یک امشبی عزادار است

بدونِ لطفِ تو من تا ابد تهِ چاهم
من از تو مشهد و باب الجواد میخواهم

شبِ شهادتت آقا دلم خراسان است
گدا همیشه سرِ سفره‌ی تو مهمان است
کسی که مشکلِ خود را بیاورد اینجا
گره گشای حرم ، قلب و جانِ سلطان است

تو جانِ حضرتِ سلطانی ای امامِ جواد
امیرِ عالمِ امکانی ای امامِ جواد

تویی همان که وقارش وقارِ حیدری است
مقامِ تو ز خلایق مقام برتری است
مورخانِ تواریخ در کُتُب هاشان
نوشته اند جواد الائمه مادری است

شنید روضه‌ی دیوار و در ز بابایش
به خشم و اشک و غضب ، میزند روی پایش

کسی که در همه عمرش فقیر را نان داد
کسی که زندگی اش را به مستمندان داد
چقدر سخت و غریبانه بین خانه‌ی خود
به دستِ همسرِ خود ، همچو مجتبی ، جان داد

درون حجره لبت خشک و چشمِ تو تر بود
غریبیِ تو و اربابِ ما برابر بود

توهم چو جد خودت بین مُلک بغدادی
تو تشنه گوشه‌ی حجره به خاک‌ افتادی
کنیزکان همه کردند هلهله تا که
به شیعیان نرسد از تو آه و فریادی

خداروشکر سرت را کسی نبرد آقا
تنِ مطهرِ تو ، پشت‌ و رو نشد با پا

ولی حسین تمامش اسیرِ غارت شد
به اهل خیمه‌ی او بعدِ او جسارت شد
برهنه ماند تنِ غرقِ خونِ شاهِ حرم...
و سهم زینب و اهلِ حرم اسارت شد

(از زبان حضرت زینب)
حسین ، بعدِ تو من شهره‌ ، بین هر شهرم
به دخترِ علی افتاد چشمِ نامحرم...
شاعر:محمد حسین چاوشی

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 18:36
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

سر ما و ، قدم تو ، امام جواد
توی دستام ، علم تو ، امام جواد
دلا تنگ ، حرم تو ، امام جواد
آقا

میمیرم از ، غمای تو ، امام جواد
تا میگیرم ، نوای تو ، امام جواد
میره دل تا ، سرای تو ، امام جواد
آقا

همه عمر ، بخدا ، شده ام مأنوست
چی میشه ، تا بیام ، حرمت پابوست

وجود تو برامه مراد
با نگات دلامون میشه شاد
مددی یا امام جواد

(مددی یا امام جواد)3

قد و بالات ، به تموم ، عالمه نگین
ولی افتاد ، توی حجره ، به روی زمین
تو رو کشتند ، غریبونه ، با باده ی کین
آقا

خونه کرده ، توی دلها ، مصیبت تو
چی بگم از ، غمای بی نهایت تو
میسوزم از ، ماجرای ، شهادت تو
آقا

فاطمه ، دلش از ، غم تو مضطر شد
قاتل ، تو چرا ، بی وفا همسر شد

آقا جون شدی تشنه چرا
میزدی توی حجره صدا
بی وفا جوابت رو نداد

(مددی یا امام جواد)3

غم عالم خونه کرده میون سینه
دم آخر شده زنده یاد مدینه
داره زهرا غریبی تو رو میبینه
آقا

دم آخر ، اومده تا ، بالای سرت
عزادار ، غمای تو ، شده پسرت
آخه دیده ، پاره پاره ، شده جگرت
آقا

غم کرببلا به یادت افتاده
که حسین روی خاک با عطش جون داده

میسوزه دل تو بخدا
به یاد شه کرببلا
ز حسین داری میکنی یاد

(مددی یا امام جواد)3

• دوشنبه
• 1
• دی
• 1399
• ساعت
• 15:23
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

"بنداول"

پادشاهه عالمینم،عمریه به شوروشینم
روسفیدم روزه محشر،چون گدای کاظمینم

مستم من ز جامه تو،رو لبمه نامه تو
همه ایل وتباره من،آقاجون غلامه تو

یاجوادالائمه،آقایی ماله شماست
یاجوادالائمه،نوکریت ازآنه ماست
یاجوادالائمه،آرزوی این گدا
اربعین کرببلاست

یاجوادالائمه آقام آقام آقام

"بنددوم"

عشقت ازسرم زیاده،مسته شماسبووباده
برترازبهشته اعلا،حرم امام جواده

سائلم من به خدا،بر دره ابن الرضا
حاجتم امشب آقا،کاظمین وسامرا

یاجوادالائمه،سایتون روی سرم
یاجوادالائمه،نوره دیده ی ترم
یاجوادالائمه،آبروم میره نرم
اربعین سمته حرم

یاجوادالائمه آقام آقام آقام

"بندسوم"

توی حجره تک وتنها،آقامون میزد دست وپا
جگرش اززهرمیسوزه،جوونترین امامه ما

همه غرغه هلهله،پشت درب قاتله
کنیزا دف میزنند،غلاما گرمه ولوله

بدنه نهم امام ، بردند حرومیا
زیره نور آفتاب،رو بام کردند رها
باز به یادم اومده،شهیده کربلا
حسین سرجدا

یاحسین مظلوم آقام آقام آقام

"بندچهارم"

جوون امام رضا ،شد شهیده زهره جفا
اما دلا بسوزه بر،شاهه دشته کرببلا

غریب گیرآوردنت،تشنه سربریدنت
توی شیبه قتلگاه ، چقدر آزردنت

یاجوادالائمه،سره تو بود رو بدن
یاجوادالائمه،نشدی صد پاره تن
ولی حسین زهرا،مونده بی غسل و کفن ودور از وطن

یاحسین مظلوم آقام آقام آقام

• سه شنبه
• 5
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 22:37
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

یکبارِ دیگر شد جسارت کنج حجره
مزد محبت شد خیانت کنج حجره

شاگردِ جعده(لع) کار دستِ شیعه داده
فتنه گری کرده سرایت کنج حجره

از زهرِ أمّ الفضلِ ملعون شعله ور شد
قرانِ سرتاسر فضیلت کنج حجره

خیری ندید از همسری که قاتلش بود
انداخت او را بد به زحمت کنج حجره

دور و برش با عشوه ظرفِ آب در دست
کِل می کشید آن بی مروّت کنج حجره

لبهایش از فرط عطش از حرکت افتاد
بیتاب شد در اوج غربت کنج حجره

دلتنگِ بابا بود... دلتنگِ نگاهش
دلتنگِ قدری عشق و رأفت کنج حجره

یخ کرد دستانش، سرش سنگین شد و سخت-
افتاد با پهلو، به صورت کنج حجره

بخشنده بود و تا که محکم بر زمین خورد
ویران شد ارکانِ سخاوت کنج حجره

جان داد در اوج جوانی مثل مادر
میرفت مشتاقِ شهادت کنج حجره

با پای دل میرفت گریان سمت کوچه
با داغ مادر داشت خلوت کنج حجره

شد قاتلش آتش، لگد، غنفذ(لع)،مغیره(لع)
جان داد پایِ این مصیبت کنج حجره!

• شنبه
• 19
• تیر
• 1400
• ساعت
• 16:22
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

اگر تو طالب جودى و مستمند مراد
بيا به ساحت پاكيزه ى امام جواد
امام نهم ما شيعيان آل على
شفيع جمله ى ياران به روز حشر و معاد
خلف صالح موسى الرضا امام غريب
كزوست خانه ى دين در زمان خود آباد
چنان به جود و سخا شهره ى كريمان بود
خدا جواد ورا زين سبب لقب بنهاد
سَمِى ختم رسل نام او محمّد بود
عزيز اهل ولا پاسدار دولت داد
كتاب منتهى الآمال حاج شيخ عبّاس
چنين نوشته در احوال اين امام رشاد
براى شستن جرم و خطاى خود مأمون
و همچنين جهت جلب خاطر افراد
به حيله خواست كند رفع تهمت از سر خود
ز قتل عمد امام رضا، سلامش باد
نكاح دختر خود را به نام، اُمّ الفضل
به نور چشم رضا حضرت جواد بخواند
لذا امام محمّد تقى بدين گونه
به دام مرگ قضا و شهادتش افتاد
نه اينكه زوجه خود از ذات بى بصيرت بود
نگشت واقف اسرار عاشقان جهاد
نديد ظلّ سعادت فكنده سايه بر او
نكرد حسّ محبّت ز كنز مهر و وداد
از آنكه جوهر ايمان نداشت در قلبش
نبود اهل ولايت سليل آل فساد
ز بس سياه دل و كور بود چشم دلش
به سينه كاشت عبث تخم كينه بذر عناد
امام مفترضه الطّاعه بود همسر او
فكنده بود و ليكن به درد و رنج زياد
از اين قضيّه خبر دار شد خليفه ى وقت
لئيم معتصم خائن پليد نژاد
كشيد نقشه ى تحريك روح اُمّ الفضل
كُشد امام خود آن نسل حاكم بيداد
براى نيل به مقصود خائنانه ى خود
تهيّه كاسه ى زهرى نموده بر وى داد
و يا وسيله ى يك خوشه رازقى انگور
به سمّ مهلكى آميخته آن زن شيّاد
به هر طريق ميسّر امام را مسموم
نمود آن زن مكّاره طبق وفق مراد
امام محتضر احوال بود در بستر
شراره در جگر انداخته بود ز هر شداد
به آه و ناله همى گفت تشنه ى آبم
دهيد كاسه ى آبى ز تشنگى فرياد
وجود حجّت معصوم را ز پا انداخت
يتيم گشت على النّقى گل ايجاد
فداى لعل لب تشنه ى حسين عزيز
شهيد دشت بلا حامى و شفيع عباد
هواى داغ لب تشنه سينه ى سوزان
سراسر بدنش خون و زخم بى تعداد
تمام همّ و غمش عفو شيعيانش بود
به روز حشر "صفا" نور ديده ى امجاد

• دوشنبه
• 4
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

خواهی که ببینی کرم وجود و سخا را
بنگر رخ تابان جوادبن رضا را

آن باب مرادست که باز است بعالم
مایوس نرانند از آن باب گدا را

ای بس که بزرگان علوم و ادب و فضل
از مکتبش آموخته تفسیر و دعا را

در عمر کم خویش چنان زیست که بگرفت
آوازه جود و کرم او همه جا را

یک عمر کرم کرد و کرم کرد و کرم کرد
پر کرد طنین کرمش ارض و سما را

ای تشنه فیض ازلی از چه نشستی
برخیز و بجو از لب او آب بقا را

بر دامن او چنگ زن و راه وفا گیر
رو دور شو از خود، بطلب قرب خدا را

مانند امام حسن افسوس فروریخت
در جام دلش همسر او زهر جفا را

ای جان جهان ای نهمین مهر ولایت
داغ غم تو سوخت دل اهل ولا را

با نام عزیز تو گره خورده بزرگی
تاریخ بَرد با عظمت نام شما را

هر نامه که از کلک گهر بار تو جوشید
بخشید به دلهای جفا دیده صفا را

حور و پری و آدمی و جن و ملائک
در سوگ تو کردند به تن رخت عزا را

• یکشنبه
• 14
• شهریور
• 1400
• ساعت
• 14:30
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾شهادت حضرت جواد الائمه(ع)

زهر با تنت چه کرده که اینسان فسرده ای
درحجره دست وپا زده تاجان سپرده ای

با کام تشنه یاد شهیدان کربلا
سیلی ز دست همسرملعونه خورده ای

جسمت به روی بام سه شب مانده از جفا
ره از کجای تا به کجا با که برده ای؟

در هر نفس به یاد غریب مدینه ای
گویا که غصه و غم عالم شمرده ای

از بام جسم پاک تو افتاده روی خاک
چون لاله‌ی خزان زده اِستاده مرده‌ای

عمر کمت گواه غریبانه‌ی تو شد
چون جده‌ات شادی دوران نبرده‌ای

دستت به کم نرفته و جانانمان شدی
جودت زبانزد است به قرآن بیان شدی

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• چهارشنبه
• 8
• تیر
• 1401
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دوباره ماتمی در قلب خاص و عام افتاده
اگر شال عزا بر شانهٔ اسلام افتاده

زنی در قالب همسر دوباره شر به پا کرده
شبیه جعده(لع) در ذهنش خیالی خام افتاده

نشانده نقشه های شوم را در چشمهای خود
جواد إبن رضا(ع) در چنگ مکری تام افتاده

چه برّنده ست شمشیرِ زبانِ نحسِ أمّ الفضل(لع)
کلامش باز هم در ورطهٔ دشنام افتاده

نفس میسوزد از زهرِ هلاهل...جایِ قدری آب
زمین خورده! جوانی تشنه و ناکام افتاده

گلویش شعله ور در آتش و از کنج لبهایش
عطش می بارد و دریا کنار جام افتاده

به سختی گام برمیدارد و از لرزش بسیار
عبا از شانه اش بیتاب در هر گام افتاده

به سختی در میان هلهله مظلوم جان داده
چه تنها کنج حجره پیکری آرام افتاده
*
تنش در زیر سمّ اسب هایِ سخت-جولان نه...
به زیر تابش ِ خورشید، روی بام افتاده!

• چهارشنبه
• 8
• تیر
• 1401
• ساعت
• 16:09
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

نور حی کبریایی یا علی بن جواد
تو ز نسل مصطفایی یا علی بن جواد

روشنی‌بخش تمام عالم هستی تویی
زینت عرش علایی یا علی بن جواد

آسمان دین حق را ای گل زهرا نما
تو مه برج هدایی یا علی بن جواد

ناخدای کشتی بحر ولای مرتضی
لنگر عرش خدایی یا علی بن جواد

دهمین روشنگر دین خداوند ودود
معنی صدق و صفایی یا علی بن جواد

در تمام طول عمر خویش ای خورشید دین
محو ذات کبریایی یا علی بن جواد

تو سراپای وجودت چشمه سار رحمت است
در کرم چون مرتضایی یا علی بن جواد

هم بشیری هم نظیری در کرامت بی نظیر
پیشوا و رهنمایی یا علی بن جواد

بر تمام شیعیان مرتضی تا روز حشر
تو امام و مقتدایی یا علی بن جواد

در کتاب خالق یکتای هستی، معنی
نور و قدر و هل اتایی یا علی بن جواد

در تمام زندگی از لطف خاص کبریا
نوح طوفان بلایی یا علی بن جواد

همچو جدت مصطفی و مرتضی و فاطمه
شافع روز جزایی یا علی بن جواد

من چه گویم در مدیح گلبن زهرا که تو
فوق هر مدح و ثنایی یا علی بن جواد

بس کریمی در کرامت تو قیامت می کنی
منشاء جود و سخایی یا علی بن جواد

هر گره در کار را با اذن خلاق مبین
تو فقط مشکل گشایی یا علی بن جواد

مرقد پاکت بود جنت برای اهل دل
زیب شهر سامرایی یا علی بن جواد

سائلانت را مرانی هرگز از درگاه خود
دستگیر هر گدایی یا علی بن جواد

ای امید عالم هستی پناه شیعیان
چون خدا در قلب مایی یا علی بن جواد

امشب ای نور خدای مهربان از راه مهر
جمع ما را کن دعایی یا علی بن جواد

بر من مسکین زار و خسته و بیمار عشق
داده مهر تو بهایی یا علی بن جواد

پایمردی کرده‌ای چون جد مظلومت علی
پا به سر مهر و وفایی یا علی بن جواد

همچنان جد غریب خود حسین بن علی
با غم و درد آشنایی یا علی بن جواد

در شب جانسوز داغ تو به یاد سامرا
این دلم گشته هوایی یا علی بن جواد

از مدینه آمدی در سامرا اما ز کین
تو گرفتار بلایی یا علی بن جواد

دیده ای از دشمنان بی حیای اهل بیت
صحنه های غم فزایی یا علی بن جواد

آن دمی که وارد بزم شرابت کرده‌اند
یاد شاه سر جدایی یا علی بن جواد

یاد چوب خیزران و یاد رأس پر ز خون
یاد آن تشت طلایی یا علی بن جواد

داشتی در بزم دشمن زآن همه جور و جفا
گریه های بی صدایی یا علی بن جواد

در میان دشمنان دین و آیین خدا
کشته ی زهر جفایی یا علی بن جواد

معتمد از کینه داده بر شما زهر ستم
تو شهید اشقیایی یا علی بن جواد

ذکر لب های تو در آن لحظه ی جانسوز بود
یا حسن بابا کجایی؟ یا علی بن جواد

عسکری دارد کنار پیکر بی جان تو
ناله ی واغربتایی یا علی بن جواد

در ره دین پیمبر ای گل گلزار عشق
جان تو گشته فدایی یا علی بن جواد

در غم داغ جگرسوز شما در سامره
شد به پا بزم عزایی یا علی بن جواد

سوزم و گریم به یاد تو که در روز جزا
تو امید این (رضایی) یا علی بن جواد

• سه شنبه
• 4
• بهمن
• 1401
• ساعت
• 09:49
• نوشته شده توسط
• فاطمه سرسخت

زمزمه امام زمانی امام جواد علیه السلام
غافل شدم از .یاد شما .یوسف زهرا
اما تو زیا.دت نبری .نوکر خود را

با اینکه بدم. روسیهم. غرق گناهم
هستی تو فقط. مثل پدر. پشت و پناهم

تو گریه کنِ ابنُ رضا هستی و داغش
در حجره در بسته نشستی به کنارش

(چون شمع سحر گشتم و پا تا به سرم سوخت
در حجره ی در بسته خدایا جگرم سوخت

یا ضامن آهو به دلم شعله فتاده
صیاد مرا کشت و به من آب نداده
در شعله بسوزد دل پروانه چه سخت است
با قاتل خود ماندن در خانه چه سخت است)

سوزد جگرم اشک غم آید ز دوعینم
یاد عطش و تشنگیِ طفلِ حسینم

(این طفل به کف نیزه و شمشیر ندارد
والله قسم مادر اوشیرندارد
با تیر سه شعبه سرششماهه جداشد
دردانه من باگلوی تشنه فدا شد
افسوس‌که‌خون پسرم‌کرده‌خضابم
خجلت‌زده ازدیده گریان‌ربابم)
ماندم که چگونه بسوی خیمه بیایم
دور از رباب/بردم علی زیر عبایم

بیتهای درون پرانتز از بقیه شعراست.

کسیکه بذری نپاشیده . منتظر باران نیست...
اللهم عجل لولیک الفرج

• یکشنبه
• 28
• خرداد
• 1402
• ساعت
• 00:29
• نوشته شده توسط
• محمد باغدار

یا جوادالائمه

امشب، گشته، مشهد وکاظمین سیه پوش
آید، ز هر سو، ناله ی وا جواد برگوش

بهر رضا نور دوعین است
غرق عزایش عالمین است
وا اسفا و واجوادا۲
___________________________________
همچون، مجتبی،میان خانه بی حبیب است
از، سوی همسر، زهر جفا، براو نصیب است

شد جگر او پاره پاره
نمانده دیگر راه چاره
وا اسفا....
_____________________________________
دور از، مدینه، در غربتش، جان می سپارد
نباشد، هادی اش، که سر بزانویش گذارد

امام ما خیلی جوان است
زسوز زهر، قدش کمان است
وااسفا....
____________________________________
علیِ، اکبرِ، مولا رضا، رود ز دنیا
بگرید،به جنت، برای او حضرت زهرا

تقی شهید راه دین است
شیعه به سوگ او غمین است
وا اسفا....

شعر:اسماعیل تقوایی

• یکشنبه
• 28
• خرداد
• 1402
• ساعت
• 17:20
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

یا جوادالائمه ادرکنی

ناله ها می زند و داغ به حنجر دارد

پشتِ در هلهله بر پاست، که باور دارد..؟!

مخزن جود و سخا بود، کریم بن کریم

گرچه از زهرِ جفا سینه ی پرپر دارد

خانه اش مقتل و اهل حرمش نامحرم

سینه ای سوخته از کینه ی همسر دارد

چون حسن همدم آن زهرِ جگر سوز شده

خواهری نیست که خون از لب او بردارد

تشنگی برده امان از جگر سوخته اش

گریه بر غربت آن تشنه ی بی سر دارد

کاش یک جرعه از آن آب به او می دادند

آه از آب، که اندوهِ مکرر دارد

چه غریبانه در آن حجره ی غم جان داده

نه علی اکبر و نه ساقی لشکر دارد

پیکرش گرچه فتاده است غریبانه به خاک

خوب شد سایه ای از بال کبوتر دارد...

نعیمه امامی .28 خرداد 1402

• دوشنبه
• 29
• خرداد
• 1402
• ساعت
• 12:47
• نوشته شده توسط
• نعیمه امامی اشلق

به سبک: اول فداییه راه ولایت

بند اول :
جواد ابن الرضا گردیده مسموم
افتاده در حجره غریب و مظلوم
او میدهد جان
با کام عطشان
یا صاحب الزمان آجرک الله

بند دوم:
در وقت جان دادن چشم انتظارست
زهرا کنار او دل بیقرارست
میگوید گریان
بابا رضاجان
یا صاحب الزمان آجرک الله
بند سوم:
تنها در حجره و در را می بندند
به آه و ناله و اشکش می خندند
در شهر بغداد
لب تشنه جان داد
یا صاحب الزمان آجرک الله
بند چهارم :
جسمش بالای بام سه روز رها شد
اما جدش کفن در بوریا شد
شد اربا اربا
آه و واویلا

بند پنجم:
شکر خدا نرفت بر نی سر او
نبردند انگشت و انگشتر او
جدش غریب است
شیب الخضیب است
یا صاحب الزمان آجرک الله

• شنبه
• 17
• تیر
• 1402
• ساعت
• 20:51
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند ۱

تو شهری که وفا نداشت
حتی کسی کاری نکرد
تنها بودم یک نفرم
یک قدمم یاری نکرد

میسوزه کل بدنم
آتیش گرفته جگرم
خدا برس به داد من
شعله کشید بال و پرم

رسید صدای آه من
به انتهای آسمون
عالم برای غربتم
ناله بزن روضه بخون

(آقام آقام غریب آقام)

_______________________________
بند ۲

راحت نمیشه دنیا
از این غمت آقای من
از بس که ناله کردم
گرفته باز صدای من

دلم تواین روزا آقا
مدام تو کاظمینه
حالو هوای حرمت
مثل امام حسینه

تاریک و سرده دنیا
سوز غریبی میزنه
پیروهن مشکی آقا
چند روزی میشه تنمه

(غریب آقام غریب آقام)

• چهارشنبه
• 15
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 22:25
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند اول:

این دله من پر زده باز تو کاظمینه
تو حرم و صحنِ غریبه عالمینه
غریبی که عشقِ تمومِ ایرانی هاست
همونی که برا رضا نوره دو عینه

آقام امام جواده و
شاه کرامته
شافعِ ما سینه زنا
روزِ قیامته

جواده دنیام جواده عقبام
جواده رؤیام جواده آقام

مولا جواد

بند دوم:

ناخدای کشتی ، امیره کائناتی
مبدل السیئات باِ الحسناتی
با سنِّ کم چشمه ی احسان و سخایی
منشأ خیرات و نذور و برکاتی

تو امامِ جوادیو
بابُ الْمرادیو
بی نظیری تو عالمین
خَیْر العبادیو

فروغِ زهرا نگار دل ها
به عالم هستی امیر و مولا

مولا جواد

بند سوم:

تو از ازل جوادی و منم فقیرم
از در خونت آقا هیچ جوره نمیرم
پر میشه کاسه ی گداییم همیشه تا
دامن پر مهر و کریمتو می گیرم

تو کریمی و من گدات
هستیِ من فدات
میتونه سر به رام کنه
حتی یه نیم نگات

فدا تو جونم به تو مدیونم
برات دیوونم به پات می مونم

مولا جواد(ع)

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 15:41
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

بند?

میون حجره تشنه لب، دارم میمیرم
بیا بابا رضا برس به داده حالم
بیا بابا ببین که از ظلم کنیزا
قدم کمونه، از عطش اسیره نالم

رو چشمای من
در رو میبندن
بِهِم میخندن

میگم با غم و دردم
اُمُّ الْفَضل جگرم سوخت
با زهری که تو دادی
کل بال و پرم سوخت

? واویلا امون ای دل ?

بند??

این نفسای آخری میاد به یادم
کوچه های مدینه و روضه ی مادر
از این میسوزم که چرا وَ به چه جُرمی
مادره من رو میزدن یه عده کافر

میخونم هر دم
با ناله و غم
با اشک ماتم

نامردا نزنیدش
فاطمه بی گناهه
یک زن بین چهل تا
نامحرم، بی پناهه

? واویلا امون ای دل ?

بند???

تنم روی بومه ولی کبوترا با
بال و پراشون واسه من شدن سایه بون
زنده شده تو خاطرم کرب و بلا و
اونجایی که تنِ حسین میسوخت توی خون

میسوخت تو گودال
تشنه و بی حال
در بین جنجال

غرق خون، زیر مرکب
جسمش شد نامرتب
پیچید تو همه ی دشت
ای وای از دل زینب

? واویلا امون ای دل ?

• چهارشنبه
• 29
• شهریور
• 1402
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

افتاده بين حجره و آبش نمي دهند
ميگويد آب آب و جوابش نمي دهند
اين قوم جاهلي که به دست امام خويش
آب از براي کسب ثوابش نمي دهند
حاجت به آبِ روي زمين ريختن نبود
يک رو به قبله را که عذابش نمي دهند
***
از بسکه کف زدند و شده هلهله به پا
ماندم درون خانه عروسي است يا عزا
در کودکي اي آنکه زدي مشت بر زمين
حالا به جاش آمده زهرا بيا ببين
تو از شنيده هاي غمش قد خميده اي
اکنون ببين هرآنچه که قبلا شنيده اي
در پشت درب بسته ي حجره نشسته است
يك مادري كه خسته و پهلو شكسته است
***
مادر تلاش كرد ولي درب بسته را
دست شكسته اش نتوانست وا كند
اين پشت در نشسته يا افتاده از نفس
دستش بلند شد پسرش را دعا كند
ميگفت اي خدا ن

• دوشنبه
• 17
• مهر
• 1391
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

اي انس و جان گداي تو يا حضرت جواد
شرمنده ي عطاي تو يا حضرت جواد
دائم ز کار خلق گره باز مي‌کند
دست گره ‌گشاي تو يا حضرت جواد
زيباترين دعاي سماواتيان بود
مدح تو و ثناي تو يا حضرت جواد
پيش از شب ولادتم اي آشناي دل
دل بود آشناي تو يا حضرت جواد
چون آيه‌هاي نور، پدر بوسه مي‌زند
بر روي دلرباي تو يا حضرت جواد
زوار پا نهند به بال ملايکه
در صحن باصفاي تو يا حضرت جواد
پر مي‌ زند کبوتر دل‌ ها ز هر طرف
پيوسته در هواي تو يا حضرت جواد
جود از تو جود گشت و کرامت نهاده است
رخ بر در سراي تو يا حضرت جواد
تو کيستي؟ هميشه جواد الائمه‌اي
من کيستم؟ گداي تو يا حضرت جواد
بايد هزار زاده ي اکثم به وقت بحث
صورت نهد به پاي

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:36
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

آي کبوترايي که بالاتونو بهم داديد
رو تن پاک جواد من يه سايبون زديد
سايه اي شديد براي نعش گل به روي بام
تا نسوزونه تن عزيزشو از صبح تا شام
کربلا کجا بوديد تا که بيايد بال بزنيد
که با هم پر بزنيد يه سر به گودال بزنيد
تا که سايه اي بشيد براي پاره ي تنم
زير آفتاب نمونه يوسف بي پيرهنم
رو تن جواد من پر کبوتراست
اما نعل تازه سينه ي حسينمو شکست
آسمون گريه کن پيکر هر دو لاله بود
کار حوري و ملک کنار هر دو ناله بود
من کنار هر دو گل زدم به سينه و سرم
اومدم ناله زدم گفتم غريب مادرم

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 17:04
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

آنکه عمری داغ زهرا شعله زد بر پیکرش
ریخت از روز ازل باران ماتم بر سرش
نخل امید رضا بود و به باغ احمدی
دست ظلمی زد شراره بر همه برگ و برش
از غریبی بی کس و تنها به خود پیچید و باز
شد غبار حجره در بسته او بسترش
او چو شمعی آب می گردید از کینه ولی
هلهله می کرد از شادی در آنجا همسرش
همسر او گر برون حجره می خندد ولی
در درون حجره می گرید به حال مادرش
بشکند دست تو گلچین این گل زهرا بود
با چه جرأت دست افکندی و کردی پرپرش
این جگر از داغ یک سیلی تمام عمر سوخت
آخر ای زهر جفا کردی چرا سوزان ترش
در دو عالم سربلند است و سر افرازی کند
هر که می گردد (وفائی) از وفا خاک درش
***هاشم وفائی***

• شنبه
• 8
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:30
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان