شهادت امام جواد(ع)

«قبله گاه کاظمین»
این منم سرمست عطر بوى سیب
میهمان خانه‏ ى ابن الغریب
دل شده مستانه ‏ى ابن الرضا
مى ‏روم تا خانه‏ ى ابن‏الرضا
دل برد جان را به راه کاظمین
اى جوانمرگ على موسى ‏الرضا
نخل بى برگ على موسى الرضا
اى جوانمرگ على موسى الرضا
زهر کین شد حاصلت اى واى من
همسرت شد قاتلت اى واى من
با دل پر غصه قلب چاک چاک
در درون حجره افتادى به خاک
از عطش مى‏ سوختى آبى نبود
چون شرار افروختى آبى نبود
در کنار پیکرت دف مى ‏زدند
تو به خون غلطان چرا کف مى ‏زدند

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:14
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«لب تشنه»

من جوادم که خدا خوانده جواد

من چه کردم به تو اى بد بنیاد

عوض آن که مرا یار شوى

بر دل غمزده غمخوار شوى

رفتى و در به روى من بستى

با کنیزان همگى بنشستى

گفتى از آب مرا منع کنند

شادى و هلهله آن جمع کنند

تو که آتش به دلم افکندى

حال ایستاده ‏اى و مى ‏خندى

تن بى تاب مرا تاب بده

جگرم سوخت به من آب بده

بدن زار من تشنه جگر

بعد قتلم به روى بام ببر

تا که لب تشنه به زیر خورشید

جان سپارم چو حسین، شاه شهید

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:15
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«جفاى همسر»
بسوزم از جفاى همسر و زهر جفا مادر
شرر افکنده زهرکینه از سر تا بپا مادر
جوادم من ه بر هر درد بى درمان دوایم من
ولى درد مرا گویا نمى ‏باشد دوا مادر
تو از ضرب لگد افتاده‏ اى از پا و لیکن من
میان حجره در بسته افتادم ز پا مادر
ندارم وقت جان دادن کسى را بهر امدادم
ولى تو فضه را بهر کمک کردى صدا مادر
تو را از ضرب در کشت و مرا از زهر کین دشمن
بگیرد داد ما را از عدوى ما خدا مادر
(هنرور) در عزاى ما سروده این مصیبت را
بگیرد دست او را لطف ما روز جزا مادر

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:16
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«التهاب عطش»
از من گرفته همسر من خورد و خواب را
زهر جفا ز جان و دلم برده تاب را
واى از عناد دختر مامون که از جفا
مسموم کرد زاده‏ ى خیر المآب را
تنها نه جان من که از این شعله سوختند
جان رسول و فاطمه و بوتراب را
پى مى ‏برد به سوختن جسم و جان من
هر کس که دیده سوختن آفتاب را
اى آنکه التهاب عطش را شنیده ‏اى
بنگر به عضو عضو من التهاب را
افکنده است شعله به جان من و هنوز
از من کند دریغ یکى جرعه آب را
من مى‏ کنم به العطش از او سوال آب
او مى‏ دهد به هلهله بر من جواب را
یارب تو آگهى که براى بقاى دین
بر جان خریده‏ ام این مستم بى حساب را
جان مى‏ دهم به غربت و عطشان که خون من
تضمین کند تداوم اسلام ناب را
با

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:17
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«جواد بن الرضا»
در میان حجره یارب کیست غوغا مى ‏کند
شکوه زیر لب ز بى رحمى دنیا مى‏ کند
ز آتش زهر جفا چون شعله مى‏ پیچد به خود
دود آهش روز را چون شام یلدا مى ‏کند
خاک عالم بر سرم گویى جواد ابن الرضاست
کز عطش مى ‏سوزد و خون، قلب زهرا مى ‏کند
آب را مى‏ریزد آن بیدادگر روى زمین
هر چه آب آن تشنه لب از او تمنا مى‏ کند
در سنین نوجوانى همچو زهرا مادرش
جان شیرین را به راه دوست اهدا مى‏ کند
تا بپرسد حال آن پهلو شکسته در جنان
از پى دیدار او خود را مهیا مى‏ کند
تشنه لب با قلب سوزان جان به جانان مى ‏دهد
قاتلش جان دادن او را تماشا مى‏ کند
شد دل (ژولیده) خون از داغ جان فرساى او
کز غمش اشعار او خون در دل ما مى

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:19
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«چشمه ‏ى جود»
از من گرفته همسر من خورد و خواب را
زهر جفا ز جان و دلم برده تاب را
واى از عناد دختر مامون که از جفا
مسموم کرد زاده‏ ى ختمى ماب را
افکنده است شعله به جان من و هنوز
از من دریغ مى‏ کند یک جرعه آب را
من مى‏ کنم به العطش از او سوال آب
او مى‏ دهد به هلهله بر من جواب را
جان میدهم به غربت و عطشان که خون من
تضمین کند تداوم اسلام ناب را
پى مى‏ برد به سوختن جسم و جان من
هر کس که دیده سوختن آفتاب را
باشد ز فیض دوستى ما اگر به حشر
آسان کند خدا به موید حساب را

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:21
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«آواى غربت»
هر دم هزار نوبت جان از بدن برآید
تا آه سینه سوزى از قلب من برآید
بس کوه غصه بردم بس خون دل که خوردم
گویى که از لبم خون جاى سخن برآید
از بس که یار قاتل سوزم نهفته در دل
ترسم که جاى آهم دود از دهن برآید
دیگر نمانده هیچم تا کى به خود پیچم
اى مرگ همتى کن تا جان ز تن برآید
امروز بین حجره فردا کنار کوچه
آواى غربت من از این بدن برآید
نیکوست زهر دشمن در راه دوست از من
هم سوختن به آتش هم ساختن برآید
از بس که رفتم از تاب از بس تنم شده آب
بر من صداى فریاد از پیرهن برآید
نبود عجب که بر من هنگام دفن این تن
خون در لحد بجوشد سوز از کفن برآید
جانسوز شعر(میثم) خیزد ز دل دمادم
مانند ناله ‏اى کز بیت

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:22
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

«کشته محراب»
کان تقى خصلت جواد اهل بیت
آنکه در وصفش فرو ماند کمیت
از هجوم رنجها خون شد دلش
همسر نامهربان شد قاتلش
همچو شمع کشته محراب شد
سوخت کم‏کم تا وجودش آب شد
سوختند از غم ولى الله را
با که گویم این غم جانکاه را
کز گل زهرا گلابى مانده است
پرتویى از آفتابى مانده است
وانکه با اسرار حق محرم‏تر است
عمر او از عمر گل هم کمتر است
دشمن او خار راهش مى ‏شود
خانه‏ ى او قتلگاهش مى ‏شود
بسته بر رویش همه درها کنند
سایه بر جسمش کبوترها کنند
منبع : هیئت بلاگ

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:23
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

اشعار سینه زنی و زمینه برای شهادت امام نهم شیعیان امام جواد (ع)
« مدد، مولا جواد إبن الرضا »
از شـرارِ زهر غم ، می سوزه بال و پرش
پُرِ خون شده دلش ، از جـفای همسـرش
روی خاک حجره پا می کشه با چشمی پر آب
آخه از سوز عطش غرقِ در آه و التهاب
کبود و خشکه لباش وای
بارونی شده چشاش وای
بی أمونه گریه هاش وای
شکرلله که تو اون ، لحظه های آخرش
بابای پریشونش ، نبوده بالا سرش
بسوز ای دل به یاد قتلگاهی که غوغا شد
تن آلاله ای پیش باباش ارباً اربا شد
علی اکبر من ، وای
لالة پرپر من ، وای
شبیه مادر من ، وای
سبک زمینه
*******************

شاعر : یوسف رحیمی

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:25
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

« واویلتا ، واویلتا ، جواد الائمه »
پروانه وار ، با اشک و آه ، می ریزه بال و پر
قلبش خونه ، بی سامونه ، از جفای همسر
براش موندن تو این دنیا عذابه
دلـش لـبریـز آه و التـهابـه
آخـه لب تشـنة یک جرعه آبه
می سوزه پیـکرش غریبونه ، خیلی حالش زار و پریشونه
عمریه که با گریه‌هاش هر شب ، روضه های مادرو می‌خونه
« واویلتا ، واویلتا ، جواد الائمه »
پر کشید از ، خاک غربت ، با دل پر خونش
اما هنوز ، روی خاکه ، پیکر گلگونش
کـبوتر ها در اوج مهـربونی
می سـاختند با پرای آسمونی
روی جسم آقامون سایه بونی
کبوتر های عاشق و بی تاب ، خـالی بود جاتون کنار ارباب
که سه روز پیکر پر از خونش ، بی کفن مونده بود زیر آفتاب
دانلود

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

« غریب آقام ، غریب آقام ، وای وای »
یه مردجوون شده قدکمون دلش درتب ناله‌س
دلش غرق خون غمش بی‌کرون چشاش باغی از لاله‌س
خدا میدونه سینه ای پر شرر از غصه و غمها داره
یه عمره که غصه های فاطمیه توی دلش جا داره
روی خاکای حجره ، داره می زنه پـرپر
با حال پریشونش ، همش میگه وای مادر
« غریب آقام ، غریب آقام ، وای وای »
با چشمای تر میگه از سفر پریشون و بی تابه
چه خشکه لباش کبوده چشاش آخه تشنة آبه
هم آب میشه آروم آروم از سوز زهر مثل یه شمع پیکرش
هـم شـبیه پروانـه ای از داغ دل می سوزه بال و پرش
تو اون هلهله آقا ، شاید گفته زیر لب
بیاد شام و کوفه ، امـون از دل زینب
دانلود سبک نوحه واحد شهادت امام جواد(ع)

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:42
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

لاله می ریزه از حرارت صداش از نفس پر شررش
تو قفس غربت و تنهایی و غم ریخته همه بال و پرش
شـبیه شـمع آروم آروم که آب می‌شه
همه دنیا پیش چشماش سراب می‌شه
آتیش زده وجودشو شرارة زهر و عطش
رو خاک غم پا می کشه با ناله و گریه همش
«غریب و خسته ، دلش شکسته
روی لباش آلالة سرخی نشسته»
شکر خدا وقتی که دست و پا می زد نبود باباش بالا سرش
نبود ببینه که چطوری جون می‌ده یاس کبود و پرپرش
بریم امشب تا اون مقتل که غوغا شد
پیـش بـابـا شقـایق ارباً اربا شـد
تو قتلگاه باز می بوسه آیه های پیکرشو
از رو زمین جمع می‌کنه دسته گل پرپرشو
دانلود سبک نوحه واحد

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ماه کاظمین
سلام من به نور عین زهرا
جواد ، ماه کاظمین زهرا
سلام من به غربت حریمش
به کاظمین و صاحب کریمش
سلام من به قلب بیقرارش
که سوخته ز یار نابکارش
سلام من به غربت نگاهش
به چشم های منتظر به راهش
سلام من به حال احتضارش
به لحظه های سخت انتظارش
دلش به دام عشق مبتلا بود
در انتظار مقدم رضا بود
به حال مرگ فتاده محتضر بود

دلش به دام عشق مبتلا بود
در انتظار مقدم رضا بود
به حال مرگ فتاده محتضر بود
منتظر هم پدر و پسر بود
درون حجره بسکه ناله ها زد
شراره بر تمام لاله ها زد
قتلگهش میان مسکنش بود
وای خدا قاتل او زنش بود
سیلی کین به چهره شرف زد
کنار پیکرش نشست و کف زد
درون حجره قلب لاله میسوخت
برون حجره خص

• پنج شنبه
• 6
• آبان
• 1389
• ساعت
• 19:28
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

در مصیبت جواد آل محمد ص
بحر جود و احسان در جهان جواد اســت
صاحـــــــب لـوا و حكم عدل و داد اســــت
كز حريم جاءالحــق
هسـت والي منطق
يا كريــــم يــــــــا رب
جان به جسم عالم
نوح كشتــي جـــــان
مظهر جلال اســت
دستگيـــر امكــــــــان
سدره قوانين اســت
او مروج دين است
يا كريـــــــم يــــــا رب
شد شهيد از كيـــن از جفا و نيرنــــــگ
پيشــــــواي اييـــن شد زغصه دلتنـــــــگ
در مصائب ان شـاه
يا كريم و يــــا رب
كام خشك وعطشان
همچــــــــو جد اطهر
دل شكسته، محزون
زاده پيـــمــــــــبـــــــــر
انكه قلب او خستــــه
در به روي اوبستـه
يا كريــــــم يــــــــا رب
چون حسين جسمش بوده وا مصيبــــــت
با

• سه شنبه
• 11
• آبان
• 1389
• ساعت
• 18:29
• نوشته شده توسط
• مهدی نعمت نژاد

آنکه عمري داغ زهرا شعله زد بر پيکرش
ريخت از روز ازل باران ماتم بر سرش
نخل اميد رضا بود و به باغ احمدي
دست ظلمي زد شراره بر همه برگ و برش
از غريبي بي کس و تنها به خود پيچيد و باز
شد غبار حجره ي در بسته او بسترش
او چو شمعي آب مي گرديد از کينه ولي
هلهله مي کرد از شادي در آنجا همسرش
همسر او گر برون حجره مي خندد ولي
در درون حجره مي گريد به حال مادرش
بشکند دست تو گلچين اين گل زهرا بود
با چه جرأت دست افکندي و کردي پرپرش
اين جگر از داغ يک سيلي تمام عمر سوخت
آخر اي زهر جفا کردي چرا سوزان ترش
در دو عالم سربلند است و سر افرازي کند
هر که مي گردد«وفائي» از وفا خاک درش
شاعر :وفایی

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

ای جود خدا سلام بر احسانت
ای جان رضا دست من و دامانت
در روز شهادتت براتی بفرست
زانو بزنم کنار آن ایوانت

شاعر : اصغر چرمی

• جمعه
• 4
• مهر
• 1393
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

عاشقی را به وجد می آری
یوسفانه تبسمی داری
به کدامین ملیح رفتی که
چهره ای سبز و گندمی داری؟
وصف آیینه کار شاعر نیست
از لب خود شنیدنی هستی
دوست دارم خودت بگویی که
از خودت چه تجسمی داری
مرهم و زخم در نگاه شماست
حلقۀ اتحاد خوف و رجاست
بر سر مهربانیِ چشمت
مژه هایی تهاجمی داری
با یقین می رسم به این معنی
چارده نور واحدی، یعنی
عشق از هر نظر خودت هستی
با خودت چه تفاهمی داری
کفر را جذبه های لبخندت
چاره ای نیست جز مسلمانی
خنده کن یا مکارم الاخلاق
معجزات تبسمی داری

• شنبه
• 15
• مهر
• 1391
• ساعت
• 05:46
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

دل من را چه مبتلا کرده
جلوه هايي که دم به دم داري
حضرت عشق! حضرت باران!
در دل خسته ام حرم داري
در هواي زيارت حرمت
در به در مي شويم مثل نسيم
السلام عليک يابن رئوف
السلام عليک يابن کريم
دل به آفاق جود مي بندد
هر کسي آمد و اسيرت شد
در جواني دل شکسته‌ی ما
سرو قامت خميده پيرت شد
از نگاهت مراد مي گيرم
شده قلبم مريد چشمانت
شاهد لحظه هاي دلتنگي!
دل تنگم شهيد چشمانت
جان من! بين خانه‌ی خود هم
به خدا آنقدر غريبي که
غربتت را کسي نمي فهمد
تويي و قلب بي شکيبي که
قفس غربت و دلي مجروح
پر و بال پرنده مي ريزد
گريه مي باري و کنارت باز
ام فضل است خنده مي ريزد
سر به ديوار بي کسي داري
در غروب غريب فاصله ها
گم شده ن

• شنبه
• 15
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:40
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

یک نفر بین حجره ، ناله زند ای وای
یاد مادر فتاده ، گریه کند های های
مسموم از جفا شد ، جامش پربلا شد
همچون جد عطشان ، لب تشنه فدا شد
یا جوادالائمه باب الحوائج
******
ای خدا دارم از این غصه به نزدت گله
همسرش پشت درب حجره کند هلهله
سمی در دل جام ، ریزد آن سیه کام
بنهاد آن سیه رو ، جسمش بر روی بام
یا جوادالائمه باب الحوائج
******
کاظمینت اماما ملجأ روح و دلم
عشق تو شد سرشته تا به ابد با گلم
تو عین صفایی ، مظهر سخایی
عشق من تو هستی ، چون ابن الرضایی
یا جوادالائمه باب الحوائج

شاعر : حسین رضائیان

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 2
• مهر
• 1393
• ساعت
• 07:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

به زمین خوردی و آهت دل ما را سوزاند
جگرت سوخت و این؛ قلب رضا را سوزاند
پشت این حجره در بسته چه گفتی تو مگر
که صدای تو مناجات و دعا را سوزاند
عمر کوتاه تو پایان غم انگیزی داشت
جگر تو جگر ثانیه ها را سوزاند
بی حیا لحظه سختی که به تو آب نداد
با چنین کار دل عرض و سما را سوزاند
بس که در فکر رخ حضرت زهرا بودی
داغ آن صورت مجروح شما را سوزاند
گرچه مثل پدرت سوختی از زهر ولی
مجتبائی شدنت آل عبا را سوزاند
شیشه عمر تو را هلهله ها سنگ زدند
این جوان بودن تو بود خدا را سوزاند
طشت ها تا که به هم خورد خودت میدیدی
خیزران روی لب خشک، حیا را سوزاند
تا کبوتر به تو و صورت تو سایه فکند
ماجرایی دل خون شهدا را سوزاند

• شنبه
• 15
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:00
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

در عزایت فَلک عزادار است

دردِ هجرت، مَلک گرفتار است

ناله های دلِ پر از خونت

لحظه لحظه رضا خریدار است

خانه را مأمنی برایت نیست

همسر بی وفا تو را یار است

خنده های جفای ام الفضل

سینه ات را چو تیغِ آزار است

می زنی ناله از درون نای

آن چنان که نی از نوا زار است

بین حجره به خود چو می پیچی

فاطمه مادر از تو غمخوار است

یادِ مادر تو را کند گریان

ذکر مادر چو آخر کار است

جان دهی در هوای جد خود

کار قلبت سرشک خونبار است

شاعر: حسن فطرس

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سر را ز خاك حجره اگر بر نداشتي
تو رو به قبله بودي و خواهر نداشتي
خواهر نداشتي كه اگر بود ميشكست
وقتي كه بال ميزدي و پر نداشتي
از طوس آمدم كه بگِريَم در اين غمت
ياري به غير چند كبوتر نداشتي
وقتي كه زهر بر جگرت چنگ ميكشيد
جز يا حسين ناله ي ديگر نداشتي
ختمي گرفته اند برايت كبوتران
لبخند ميزدند و تو باور نداشتي
تو تشنه كام و آب زمين ريخت قاتلت
چشمت به آب بود و از آن بر نداشت
كف ميزدند دور و برت تا كه جان دهي
كف ميزدند و تاب به پيكر نداشتي
كف ميزدند وليكن به روي دست
دست ز تن جداي برادر نداشتي
شكر خدا كه پيرهني بود بر تنت
يا زير نيزه ها تن بي سر نداشتي
شكر خدا كه لحظه ي از هوش رفتنت
خواهر نداشتي ، غ

• شنبه
• 15
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:18
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

میان حجره غریبانه دست و پا میزد
همانکه ناله اوشعله تاخدامیزد
میان اشهد خود گاه یا رضا میگفت
و گاه مادر مظلومه را صدا میزد
تمام حاجت او انتقام سیلی بود...
....از آن که مادرشان را به کوچه ها میزد
صدای ناله ی او: آه سوختم ،جگرم
شراره ها به دل حضرت رضا میزد
صدای هلهله و تشنگی و کاسه آب
گریز روضه او را به کربلا میزد
دلش گرفت برای کسی که در گودال
عدو به پیکر او نیزه بی هوا میزد
همین که چشم به هم میگذاشت او می دید
که روی نیزه سر شیر خواره را میزد
همان کسي كه سر شاه را جدا کرده
سه ساله را طرفی برده و جدا میزد
برای اینکه نبیند دوباره این ها را
میان حجره غریبانه دست و پا میزد
شاعر: کربلایی مهدی نظری

• شنبه
• 15
• مهر
• 1391
• ساعت
• 04:25
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

سوخت از زهر هلاهل جگرم مادر جان
تيره شد روز به پيش نظرم مادر جان
من در اين حجره ‏ى در بسته خود مى ‏پيچم
كس نداند كه چه آمد به سرم مادر جان

نكشد گر كه مرا زهر جفا خواهد كشت
خنده‏ ى همسر بيدادگرم مادر جان
من جوادم كه به ياد تو سخن مى‏ گويم
چون ترا از همه مشتاق ترم مادر جان
همچو شمعى اثر زهر ستم آبم كرد
سوخت پروانه صفت بال و پرم مادرجان
همسرم پشت در خانه به دست افشانى
من به ياد تو و مسمار درم مادر جان
چون تو در فصل جوانى ز جهان سير شدم
كه زده داغ تو بر جان شررم مادر جان
به لب خشك من غمزده آبى برسان
كز عطش سوخته پا تا به سرم مادر جان
شعر (ژوليده) گواهى دهد از غربت من
دوست دارم كه بيايى به برم ماد

• پنج شنبه
• 28
• مهر
• 1390
• ساعت
• 14:37
• نوشته شده توسط
• سعيد رضايي

همه بابالهای خود اثر استاد لطیفیان
این­ها به جای اینکه برایت دعا کنند
کف می زنند تا نفست را فدا کنند
یا جای اینکه آب برایت بیاورند
همراه ناله­ی تو چه رقصی به پا کنند
باید فرشته ها، همه با بال­های خود
فکری برای چشمِ پر اشک رضا کنند
هر چند تشنه ای ولی آبت نمی دهند
تا زودتر تو را ز سر خویش وا کنند
این قدر پیش چشم همه دست و پا مزن
اینها قرار نیست به تو اعتنا کنند
بال فرشته های خدا هست پس چرا؟
این چند تا کنیز تو را جابجا کنند
حالا که می­برند تو را روی پشت بام
آیا نمی­شود که کمی هم حیا کنند
تا بام می­برند که شاید سر تو را
در بین راه، با لبه­ای آشنا کنند
حالا کبوتران پر خود را گشوده اند
یک سایبان برا

• سه شنبه
• 26
• مهر
• 1390
• ساعت
• 10:15
• نوشته شده توسط
• ایمان

عرض تسلیت بمناسبت شهادت امام جواد ع
ایمان غلامی(باب الجنه)
پاى عشقى فتاده از نفسم
کاروانى نهفته در جرسم
مفلسى از تبار شوق توام
دامن آلوده­ی تو در هوسم
موج آهم، شکسته ‏تر ز دلت
غیر یار کریم نیست کسم
نَفَسِ من مقیم سینه­ی توست
من صدایى شکسته در قفسم
سایه مرحمت شدن چه‏خوش‏است
نور تو مى‏رسد ز پیش و پسم
تا مرا از تو یاد مى‏آید
به لبم یا جواد مى‏آید
پى وصلى شکسته‏ بال‏ توام
منتسب بر توام که مال توام
تا مگر لب نهم به ‏لعل لبت
گوئیا کوزه­ی سفال توام
جز تو را گر حرام مى‏دانم
پى یک بوسه حلال توام
صبغة اللَّه، روى دیدنى‏ات
سائل رنگى از جمال توام
نقص را مى‏کشم به پرده اوج
ناقصم گرچه، با کمال توام
گر جنون

• سه شنبه
• 26
• مهر
• 1390
• ساعت
• 10:42
• نوشته شده توسط
• ایمان

زير تازيون خورشيد در هجوم سرد مهتاب
روي بومه يك پرستو كه سه روزه خفته در خواب
آخه غمم اندازه داره دلم براش چه بيقراره
چه بي كس و ياره
شرار غم دل رو سوزونده ديگه برام تابي نمونده
به غم گرفتاره
واي جواد ابن الرضا
***********
با جوون آل حيدر آشنا ببين چه كرده
پشت در ز آه مولا بي امون عدو مي خنده
بازم نفس عين عذابه دل زمان ز غم كبابه
آقا چه بي تابه
فلك ببين شرح غماشو تركهاي خشك لباشو
كه تشنه ي آبه
واي جواد ابن الرضا
***********
باز دوباره موج دردو باز دوباره آه حسرت
يك پرستو پر ميگيره خسته توي اوج غربت
بازم غم و يك گل زهرا كه مونده باز بي كس و تنها
به حلقه ي اعدا
از آسمون غصه مي باره گل رضا نفس ند

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:26
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

چشمای آسمونیا مثه دریاس سینه ی اهل جنت خدا غوغاس
نوحه ی دسته ی فرشته های عرش آه و واویلتای حضرت زهراس
دوباره رو قلب پاک مادر
نشسته داغ علی اکبر
دیده های همه ز غم شده گریان می رسه صوت غصه داری قرآن
با عزای جواد ابن الرضا امشب تمومه فرصت زیارت سلطان
گرفته بازم دلم بهونه
به یاد دم نقاره خونه
دوباره خیره ی گنبد طلاشم من کفتر خسته ی ایوون طلاشم من
دوباره تشنه ی نفس کشیدن تو هوای مشهد و صحن و سراشم من
نوای امام رضاگرفتم
برات کرببلا گرفتم
کربلا وادی حسین و توحیده چشم حق اوج بندگیش و می دیده
خدا میگه مثه مناجات ارباب صدایی عاشقانه تر که نشنیده
حسینه؛ تموم زندگیمه
حسینه؛ شکوه بندگیمه

شاعر: رضا تاجیک

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:45
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

آتيشي افتاده به جونم مي بره تشنگي امونم
با لب تشنه توي حجره روضه جدمو مي خونم
رو خاك حجره سر مي ذارم آخه من محرمي ندارم
كه بشه بر سر مزارم بعد مرگم فاتحه خونم
تو آتيش مي سوزم ببين حال و روزم 2
خدا! ؛ من عزيز فاطمه ام من جواد الائمه ام 2
آقام يا ابن زهرا(س) 4
شده عاشق اين دل ساده دلم امشب پي مرادِ
يه دلم توي كاظمين و يه دلم تو باب الجوادِ (ع)
اگه مي خواي سعي و صفا رو دم مردن امام رضا (ع)رو
يا شب جمعه كربلا رو همه اين ها دست جوادِ (ع)
گرفتارم آقا تو رو دارم آقا 2
آقام! ؛ بده تو در راه خدا شب جمعه كرببلا 2
آقام يا ابن زهرا(س) 4
تو جوون امام رضايي نفس تو حق خدايي
بده امشب به ما مدينه يه شب جمعه كر

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 06:51
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان

من مریدم مراد می‌خواهم
وصل خیرالعباد می‌خواهم
کمم اما زیاد می‌خواهم
از امام جواد می‌خواهم

یا جوادالائمه ادرکنی

خاک ابن‌الرضاست در گِل من
مهر او روز حشر، حاصل من
همه جا اوست شمع محفل من
نقش بسته به مصحف دل من

یا جوادالائمه ادرکنی

روسیاهم سفید شد مویم
گرد عصیان نشسته بر رویم
هر چه هستم گدای این کویم
با تمام وجود می‌گویم

یا جوادالائمه ادرکنی

گر چه یا سیدی گنهکارم
تو مرا یار و من تو را عارم
تو سراپا گلی و من خارم
به همه گفته‌ام تو را دارم

یا جوادالائمه ادرکنی

ای ولایت تمام ایمانم
کاظمین تو قبلۀ جانم
من همه دردم و تو درمانم
کی گذاری ز درد درمانم

یا جوادالائمه ادرکنی

تو جوادی و من گدای توا

• یکشنبه
• 16
• مهر
• 1391
• ساعت
• 07:02
• نوشته شده توسط
• مرتضی پارسائیان