اسبی در اين حوالی بی تاب و پر تلاطم
هرشب غريب و سركش بر خاك می زند سم
مردی سپيد جامه دستار سبز بر سر
از سمت خرمن نور از كوچه های گندم
مي آيد از كجاها چشمش صدای دريا
وقتي كه شهر تنهاست سر می زند به مردم
تقسيم می كند نور در دست های خاكی
تقسيم مي كند عشق ، نان و گل وتبسم!
آن گاه می تراود لبخند عطر شادی
از خاك خوابديده تا آسمان هفتم !
محسن رضوی
چشمه‌های کفر و کينه باز شد
«دشمنی با اهل بيت(ع) آغاز شد»
مردمی بی مذهب و بی اعتقاد
يک به يک برخود ندارند اعتماد
مردمی بی دين و آيين و شرف
ظلم بر آل‌نبی شان شد هدف
از ميان اين همه جمع کثير
يک نفر آمد که نامش شد امير
نام پاک او اميرالمؤمنين(ع)
مردمان شهر يثرب در کمين
همسر او فاطمه(س)، خيرالنّسا
دخت احمد(ص)، مام ختم انبيا
خانه ی مکر و ريا برپا بشد
بعد احمد(ص)، وضع دين ما چه شد؟
مردمان پيمان ننگين بسته‌اند
دست بيعت با شياطين بسته‌اند
گرد يکديگر شدند اين مردمان
تا نباشد شهر پيغمبر امان
جای خيبرکَن کسانی آمدند
با چه رفتار و لسانی آمدند!
جهل خود را روی هم بگذاشتند
دانه ی ظلم و شقاوت کاشتند
حق علی بود
ای که دريا پيش پايت خاکساری می کند
صبر هم در انتظارات بی قراری می کند
بی تو می خشکد لبان رود، ای باران عشق
عقد اشک و چشم را نام تو جاری می کند
نيست اندر سر هوای هيچ جا جز کوی تو
ناکجا آباد، آن‌جا خانه داری می کند
در تمام سال‌های دوری من از رُخَت
در حضور غيبتت دل داغداری می کند
ای تمام معني يک رود، اندر يک «کوير»
گر نباشی بی تو خشکی حکم جاری می کند
محسن بدره (کوير)
دلم افتاده می دانم که خيلی زود می آئی
کجا يا کی نمي دانم خلاصه زود می آئی
برای بستن زخم قناری ها شده ، حتی
واز دنيا اگر يک لحظه باقی بود می آئی
دل من هرچه مي گردد درونش گم شده چيزی
وتو حتما برای رفع اين کمبود می آئی
سحر،دل خسته از اين انتظار سرد وطولانی
کسی آهسته زيرگوش من فرمود : می آئی
اگر دستی بخشکاند تمام نيل نيلی را
تو با صندوق چوبی از فراز رود می آئی
به دنبالت ورق خواهم زد اين تقويم خالی را
دلم افتاده می دانم که خيلی زود می آئی
جبار نوروزی
خدا کند که بشکند شبي دلم به پای تو
و کاش چاه مي‌شدم که بشنوم صدای تو
تو اوج خوب بودنی، تو حالت سرودنی
به آسمان رسيده‌ای، کجاست انتهای تو
حضور غيبتت بزرگ، دل نماز را شکست
زمين قيام کرده است به شوق اقتدای تو
بيا تمام من بيا بيا که نذر کرده‌ام
که هر چه دارم از غزل بريزمش به پای تو
به انتظار تو دلم نشسته سبز مي‌شود
بيا ببين که شاعرم ولی فقط برای تو
راضيه رجايی
می توان رنگ تو را از گل مهتاب گرفت
سايه‌ات را به بلندای زمين قاب گرفت
تو همان پيک مرادی که دلم می گويد
روشني از رخ زيبای تو مهتاب گرفت
می توان با نظری بر شبح خاطره‌ات،
وعدۀ عشق تو را از سفر خواب گرفت
در نمازی که در آن عشق تجلی کرده است،
می توان از قد رعنای تو محراب گرفت
مي‌توان سدّ دگر ساخت ز ديوارۀ چشم
تلخی حادثه از دامن سيلاب گرفت
کاش میشد که دمی نزد من آيی روزی
تا که اندوه از اين قامت بی تاب گرفت
می توان گفت فراتر ز همه آيينی
با حضور تو توان جنگ ز احزاب گرفت
محرما! توصيه کم گوي که در شط پرآب
می توان پند ز بازيچۀ محراب گرفت.
محمد مهدی سعيدی با تخلص «محرم»
پروانۀ خيال به خالت نشانده‌ام
تا ساحل نجات تو خود را کشانده‌ام
ای ناجي تمامي افتادگان ز پا
بنگر چگونه دست به دستت رسانده‌ام
با ياد عشق خوب تو صدها ستاره را
از آسمان ديده به دامن فشانده‌ام
گل‌های سرخ عاطفه را با نگاه تو
بر شاخه‌های خشک کلامم نشانده‌ام
محتاج يک تبسم از آن شکرين لبم
با اين اميد تا به کنون زنده ماندهام
شب تا به صبح نم‌نم باران ديده را
بر باغ سبز آينۀ دل چکانده‌ام
با خلوت خيال تماشايی رخت
خود را ز دام بار گناهان رهانده‌ام
ای مهربان ترين و صميمی ترين بدان
با گرمی نگاه تو تنها نمانده‌ام
مهدی رمضانی متين
طپش دلم برای توست میون سرم هوای توست
اگه نفسی میاد میره اینا همه از دعای توست
همه کس من تویی تویی
کشته نگات منم منم
تاج سر من تویی تویی
خاک زیر پات منم منم
تویی ستاره تمومه شبای تیره و تارم /دلبر ویارم/ تا تو رو دارم/ غصه ندارم
آروم و قرار دل منی ای باغ و بهارم/ ای کس و کارم/ دار و ندارم/ مونس و یارم
مولا مولا ۴
میزنه برات دلامون پر الهی بشه یه روز آخر
با خود شما بگیریم جشن میلادتون و چه زیبا تر
آرزوی دل تویی تویی
فقیر و گدا منم منم
صاحب کرم تویی تویی
محتاج دعا منم منم
صاحب زمین و زمان و مکان و عرش خدایی/ روح دعایی/ گره گشایی/ دلبر مایی
صفای حرم و خدای کرم و قبله نمایی/ سعیِ صفایی/ آب بقایی/
می رسد از آسمان
نغمه ی صاحب زمان
میرسد حضرت حجه الله آخرین پسر رسول الله
منجی عالم بشریت طالب خون اباعبدلله
در آرزوی کویش طواف حجر رویش
تمام عالم دیوانه
به عشق یک نگاهش نوکری درگاهش
شده دل من پروانه
بیا بیا مولانا 2 بیا بیا یابن الزهرا
با بچه های هیأت
می زنم طاق نصرت
آخرین ستاره ی ولایت با شعارِ هیهات مِنَّ الذّلت
می رسد پیغامی از آسمان آمده طاووس اهل جنت
دلم به زیر بارون شده نوای مجنون
الی متی احار فیک
ظلم و ستم تو دنیاس بساط غصه برپاس
روز فرج شده نزدیک
بیا بیا مولانا 2 بیا بیا یابن الزهرا
لااله الا الله
آمد بقیه الله
می زند قلبم در بین سینه می رسد رهبر بی قرینه
مرکز حکومتش در کوفه هیأت هفت
آروم آروم می باره می باره بارون
شده بازم ولوله توی آسمون
شد حکایت قصه ی لیلی و مجنون
ای امیر همه دلهای سرگردون
عشق دلها/ پسر زهرا/ علم عشق تو همیشه بالا
تو شبای شوم/ می رسی آروم/ تویی تو خلاصه ی چهارده معصوم
بی تو زندگی برام حرومه حرومه حرومه
با تو درد دنیامون تمومه تمومه تمومه
دل مستم بازم در انتظار تو
سر ما و شمشیر ذوالفقار تو
یعنی میشه من ببینم دربار تو
همه دنیا آقا میشن زوار تو
همه عشق من!/ حاجیا میگن/ دوس دارن دور چشم تو بگردن
کی میاد بارون؟/ بین چشمامون/ بزنی آتیش اون دو پست ملعون
آقا تو ذخیره ی خدایی خدایی خدایی
دیر شده پس کی آقا میایی میایی میایی
قراره که تو محل وهابیا
بارون خون راه
سلام دادن بر شما کار هر روزمه آقام آقام ۲
سلام عالم به تو مهدي فاطمه آقام آقام ۲
باغ و بهارم بیا دار و ندارم بیا ۲
والا نشيني و زيباتريني و حبل المتيني و تو مه جبيني و عمود ديني آقام آقام ۲
علي تباري و تو تک سواري و تو ذوالفقاري و باغ و بهاري و هوامو داري آقام آقام ۲
از ازل ميون من و شما عهديِ ۲
زندگي من نذر حضرت مهديِ ۲
وعده ديدار ما با تو صاحب زمان آقام آقام ۲
شب چهارشنبه ها مسجد جمکران آقام آقام ۲
خوندنيه اون نماز به سوي شهر حجاز۲
چه جمکراني و چه بيکراني و چه آسماني و چه آستاني و چه دلستاني آقام آقام ۲
عجب صفايي و عجب شبايي و سه شنبه هايي و حال و هوايي و چه عاشقايي آقام آقام ۲
قلب اين جماع
بشارت نصر من اللهه که منجی دنیا توی راهه
همه می بینن روزی تو دنیا حکومت بقیت اللهه
العجل؛ رو لبم ترانه ی أینَ مُعِزُ الأولیا
العجل؛ بیا ای منتقم ستاره های کربلا 2
بیا ای امیر دل یا حجت الله بیا فرزند نجیب عصمت الله
بیا عزیز دل همه بقیه الله
آقا یابن فاطمه3 بیا
میاد یه روزی آرزوی دل نمی مونه تو دنیا هیچ مشکل
تیتر همه روزنامه ها میشه جاء الحق و زهق الباطل
العجل؛ بیا که کاخ ستم به زیر پات خراب بشه
العجل؛ بیا آقا دعای فاطمه مستجاب بشه
بیا آیینه ی روی غیرت الله بیا ای شبه علی و ای یدالله
بیا عزیز دل همه بقیه الله
آقا یابن فاطمه3 بیا
دارم میگم میون شور و شین ای که داری عالم و زیر دین
آقا زمانه بر
یَابْنَ الْحُجَجِ الْبالِغات، یَابْنَ النِّعَمِ السّابِغات
یَابْنَ طه وَالْمُحْکَمات، یَابْنَ یس وَالذّارِیات
محمدی شمائلی و- تو فاطمی خصائلی و- تو قرص ماه کاملی و- پناه عالمینی
تو چشمه نجابتی و- تو مظهر عدالتی و- تو محشر و قیامتی و- منتقم حسینی
روز ظهورت میون دستات یه پرچم که روش نوشته یا لثارات
یا اباصالح ۳ مولا یا اباصالح
کبوتر دلم داره پر میکشه تا جمکران
نقش پیشونی بندمه أدرکنی صاحب الزمان
آرزوی یه امتی و- خدایی تو قیامتی و- طاووس اهل جنتی و- تشنه یک نگاتم
شور و نوای هر شبم و- تموم دین و مذهبم و- دعای عهدِ بر لبم و- گدای سامراتم
تو شب رؤیا با چشم دریا دارم میخونم العجل بقیه الله
یا اباصال
مژده مژده- که آن دل آرای زیبا رو- محمدی طلعت زهرا رو-می آید
دلبرم از راه می آید - بقیه الله می آید-زدیم تموم کوچه ها رو آب و جارو
هرکه خدا را می جوید- تبارک الله می گوید-بر آن دو چشم ناز و آن کمان ابرو
یا مهدی (عج) ۴
تو کوچه ها- حس می کنم بوی بارون و- بوی گل یاس گلدون و- از مستی
توی همه شهر پیچیده-که ماه زهرا تابیده- میون آسمون کشور دلامون
تموم دلها مسروره- محله هامون پر نوره- چه طاق نصرتی زدیم تو کوچه هامون
یا مهدی (عج) ۴
شاعر : امیر حسین الفت
___________________________
@amirhoseinolfat
کی می رسی عالم و پر ز نغمه الله اکبر بکنی
کی می رسی تا تموم مدینه رو حرم مادر بکنی
جای تو روی چشمم ِ همیشه تو دل منی آقا
کی میای تا که زیر پات همه بتها رو بشکنی آقا
أین معزّ الأولیاء؛ چشمامون غرق بارونه
الی متی احار فیک؛ دلهای ما سرگردونه
أین الحسن، أین الحسین؛ ذکر روی لبهامونه
چشمای ما راه عبور تو منتظر روز ظهور تو 2 آقا آقا
دلداری عاشقای منتظرت کار سه شنبه شبتِ
منتظرا دعا کنید برای من؛ غزل روی لبتِ
جمعه ها دم پنجره می شینم تا بیاد خبر تو
تا غروب همه جا میرم که خرابم و دربه در تو
برای ما عشق شما دردِ و دارو و درمان
برای تو نازل شده سوره والعصر قرآن
جای خالی قدمات بین محراب جمکران
آسمونا زیر
زیر طاق نصرت بازم نشستم ذکر رو لبامه آقا بیا
دل تنگ تو میشه اون مُحرمی که تو بیت الحرامه آقا بیا
پشت سرت آقا دعاهای مادر داری
بین چشمات آقا جذبه های حیدر داری
کی میشه شال مشکی از رو کعبه برداری
یا صاحب الزمان کی برسد جمعه موعود/ بیا
کین بتخانه بهانه است تویی حضرت مقصود/ بیا
الغوث و الامان مددی صاحب الزمان پر می زنم بازم زیر ایوون جمکران 2
اللهم عجل لولیک الفرج 4
(در دعای فوق مستمعین فقط پاسخ می دهند و دست نمی زنند)
سرباز تو هستم فرمان بده تا جانم را بریزم بر پای تو
پس کی می دهی تو اذن جهادم دل در انتظار غوغای تو
مستم من دل بستم بر عشق مهتاب دلها
به به چه روزی میشه روز آزادی ما
عیسی پشت سرت قد
آقام آقام ۲
تا که سربند حسين روي پيشوني تو
همه کشته هاي عالم همه قربوني تو
جون ناقابل ما که چيز قابل داري نيست
وقتي که تموم دنيا شده ارزوني تو
اسمتون قشنگه وذکرتون عبادته آقا امشب دل ماتشنه زيارته
يوسف از شوق نگاهت داره انگشت مي بره
اومده برا تموشا با يه دنيا دلهره
چون که مي ترسه بيوفته ديگه از سکّه رخش
پس نده نقاب و بالا که بهش بر نخوره
اسمتون قشنگه و
ذکرتون عبادته آقا امشب دل ماتشنه زيارته
آقاجون به ما رسيده بي نهايت از شما
داره هي اضافه ميشه رو بدهکاري ما
اگه مي بيني که امشب آقا خيلي سمجم
آخه پر مي زنه مرغ دل من به کربلا
اسمتون قشنگه وذکرتون عبادته آقا امشب دل ماتشنه زيارته
شاعر : امیر
تا دنيا دنياست ديوونه نامش هستم
تا دنيا دنياست هميشه غلامش هستم
به شوق ديدارش رؤيايي دارم تو گوشه چشمام دريايي دارم
نمي دونيد من چه آقايي دارم
دوستش دارم به وسعت درياها آره آره والله
کي به حقيقت مي رسه رؤياها آره آره والله
هم شب قبله عالمين هم شب زيارت حسين(ع)
ولادت صاحب الزمان(عج) زائرم تو بين الحرمين
مولانا مولانا مهدي جان ۴
هزار ماشاالله بگو چه خم ابرويي
هزار ماشاءالله چه نقش رو بازويي
از آسمان بارون داره مي باره چه نقش بازوي زيبايي داره
فرشته با حاجت پاي گهواره
دلبر من سر از همه دلبرهاست آره آره والله
خلاصه تموم پيغمبرهاست آره آره والله
هم شب قبله عالمين هم شب زيارت حسين(ع)
ولادت صاحب الز
زهی جمال رخش کرده پرتو افشانی
به ماه چارده و آفتاب رخشانی
زهی ولی خدا قطب عالم امکان
جهان جود و کرم پیشوای یزدانی
ظهور قدرت دادار حجت بن حسن
که ظاهر است از او کبریای سبحانی
نجات امت مظلوم و خلق مستضعف
امید مردم محروم و فیض رحمانی
سپهر مجد و شرف شمس آسمان جلال
جمال غیب ابد شاه ملک امکانی
اگر چه پر شده عالم زفتنه و زفساد
مسلط اند به دنیا جنود شیطانی
به نام صلح و دموکراسی و وطن خواهی
زنند ضربه به شخصیت مسلمانی
گرفته است بشر راه انحراف و خطا
به هر مکان نگرم تیره است و ظلمانی
بگیرد ار همه اقطار محنت ایام
شب فراق شود هر چه بیش طولانی
بمان به جا و مشو ناامید چون آید
امام و منجی کل مقتدای پایانی
سلیل
بیا تا نغمه شوق از نهاد خاک برخیزد
غبار از خاطر آیینه افلاک برخیزد
اگر در جلوه آری گوهر پاک و جودت را
صدف از دامن دریا گریبان چاک برخیزد
گل شوق تو را در دیده می کارم،مگر امشب
دل از خواب گران آرزو چالاک برخیزد
اگر پا در رکاب آری به پابوس سمند تو
هزاران لاله خونین جگر از خاک برخیزد
ببار ای دیده امشب قطره قطره اشک بر دامن
که از دل شعله شعله آه آتشناک برخیزد
به هنگام ظهور تو، تو ای خورشید نورانی
به پیش پای تو چون خاکیان ز افلاک برخیزد
مگر حرف مرا تکرار سازد ای گل نرگس
سخن با کوه می گویم کز او پژواک برخیزد
به شوق نرگس مست تو ای مهر جهان آرا
بسی گلنغمه مستی ز نای تاک برخیزد
نیمه ی شعبان گل نرگس شکفت
چلچله از شادمانی شب نخفت
آبشار یک لحظه آرام شد ، نریخت
تا که رازش با گل نرگس بگفت
سرو حیران شد از آن فر و جلال
ماه فرو مانده در آن حسن جمال
آسمان از شوق بارش سر گرفت
کوه حیران ماند از آن عرف و کمال
اطلسی در باغچه خندید و شکفت
لحظه ی سبز دعا با غنچه گفت
هر چه زیبایی خداوند افرید
جملگی در غنچه ی نرگس نهفت.
باز امشب رونق دل پا گرفت
بهر یاری دلنشین احیا گرفت
یاد کرد از دلبری زیبا جبین
ماه روئی طلعت و خوش همنشین
آمده یوسف دوباره بر زمین
خوشگلی بالابلند و دلنشین
آمده زهرا سرشت جان فروز
لیلی جان و جهانی سینه سوز
آمده حیدر مثال دیگری
تا نماید شیعیان را رهبری
آمده حُسن حَسن از ماسوا
آمده زیبا ترین رویای ما
آمده شیری زنسل کربلا
بهترین سرمایه ی ارباب ما
ای فدای نغمه ی زهرائی ات
جان فدای شیوه ی آقائی ات
ای ابرمرد غریب یکه تاز
کهنه شد دردت بیا ای دلنواز
ای امید دردهای بی کسان
ای امیر بی سپاه این زمان
خیمه دوش غصه های شیعیان
ای شهنشاه و امیر بی نشان
کی می آئی تا که سَربالا کنم
بین مردُم تا سری پیدا کنم
کی م
دردل اهل ولا خانه گرفتي نرگس
خانه محفل جانانه گرفتي نرگس
دل زهر عاقل و ديوانه گرفتي نرگس
كز يَم فاطمه دردانه گرفتي نرگس
ديده روشن برخ مهدي عثني عشرت
جان به قربان تو و ماه جمال پسرت
**
اين پسر آينه روي خدا مي باشد
اين پسر مشعل انوار خدا مي باشد
اين پسر سيد جمع سُعَدا مي باشد
اين پسر طالب خون شهدا مي باشد
اين همان است كه دلها همه ديوانه اوست
اين همان است كه جانها همه پروانه اوست
**
افق نسل علي را قمري پيدا شد
خلق را رهبر صاحب نظري پيدا شد
پدر پير خرد را پسري پيدا شد
بلكه بر ملت قرآن پدري پيدا شد
هر كه خواهد رخ تابنده احمد بيند
چهره منتقم آل محمد(ص) بيند
**
اي صفا بخش و شفا بخش دل و جان همه
اي طب
بلبل طبعم به وصل روى گل
حضرت مهدى ولى اللّه كلّ
همچو بلبل چون خزان آيد به پيش
.سر همى برده به زير بال خويش
چون به وصل گل رسد نالان شود
.در هوا و عشق گل افغان كشد
هان ببينم در دلم رَوح جنان
چونكه آمد ماه شعبان در ميان
هرطرف روىِ دلم آورد روى
مى شنيدى طَيب و رَوح مُشك بوى
كرد روى دل به باغ احمدى
ديد يك گل بردميده سرمدى
بوى مشكينش چنان گشته عيان
اين جهان گشته از او رشك جنان
دلنواز آوازى آمد بر دلم
حلّ از آن شد صد هزاران مشكلم
بلبل عاشق چرا افسرده اى
در فراق گل چرا چون مرده اى
گل چو احمد روى خود را وا نمود
چون محمّد جنةُ المأوى نمود
جوشى آمد بر سرم كز هوش برد
هوش آمدبرسرم چون جوش خورد
آمدم از بى خ
هميشه رهسپرم سوي جاده ي خورشيد
منم مسافر پاي پياده ي خورشيد
چه فرق ميكند از پشت ابر هم باشد
به طالبش برسد استفاده ي خورشيد
منم كه كاسه به دستم منم كه ظلماتم
دو جرعه نور دهيدم ز باده ي خورشيد
اگرچه دورم از آقاي خود ولي از او
جدا نگشتنيم چون بُراده ي خورشيد
شناسنامه ي من صبح اول ايجاد
چنين نوشته منم بنده زاده ي خورشيد
سلام ميدهم از عمق اين دلِ تاريك
به آخرين پسر خانواده ي خورشيد
**تويي تو معني يا نور و عمق يا قدوس
بگو كه حضرت خورشيد كِي رسم پابوس؟
كبوتران خدا مژده ي سحر دادند
تمام از شب ميلاد تو خبر دادند
كلاغهاي دِهِ ما به يمن آمدنت
چو بلبلان همه آواز عشق سر دادند
بهار حُسن خداوند با رسيدن تو
ب
رخساره ی ماهِ توست آیینه ی عشق
سینای دلت، ستاره سینه ی عشق
گویند که سر زنی ز گلدسته ی نور
در کعبه ی یار، روزِ آدینه ی عشق
…
در خواب بدیدم آن قمر آمده است
وان یار عزیزم از سفر آمده است
آن ماهِ شبِ چارده از مشرق نور
با سیضد و سیزده نفر آمده است
شاعر: سید علی اصغر صائم کاشانی
…
به راه عشق شد پیکار یک روز
سری بر نیزه و بر دار یک روز
یقین دارم که منجی خواهد آمد
محرم می شود تکرار یک روز
شاعر : حسین سنگری
امشب ازمیمنت مقدم جان پرورگل
بادهء جذبه به جوش آمده درساغرگل
تاهمه فصل شود فصل طرب خیز بهار
گل خورشید برآورده سر از خاور گل
ساغر سرخ دل اهل نظر بار دگر
موج زد بانفس صبح و شمیم تر گل
سر زد ازآینهء دامن نرگس دم صبح
آخرین حجت عشق وشرف منبرگل
پلک آغشته به خون فلق آهسته شکفت
تا چو خورشید قدم زد به جهان رهبرگل
تا که هر ذره هستی شود از شوق به رقص
آمده جوهرهء جوهرهء جوهر گل
شادی عسکری و نرگس عصمت امشب
تابه عیوق رود غلغلهء عسک گل
ای شده ساکن ظلمت کدهء شک بنگر
آیهء روشن عشق"احد" از منظر گل
غزل طایر قدسی از لسان الغیب
دارم امید که نور بصرم باز آید
آنکه غایب شده است از نظرم باز آید
گرمیِ دل خنکای جگرم باز آید
اگر آن طایر قدسی ز درم باز آید
عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید
چار تکبیر به محراب عبادت بزنم
باده با یادِ رخش از سر عادت بزنم
خیمة عشق به صحرای ارادت بزنم
کوس نو دولتی از بام سعادت بزنم
گر به بینم که مه نو سفرم باز آید
روز شب خورده‌ام از غیبت او خون‌جگر
گر نشد کارگشا نالة شب آه سحر
گوش بر پیک خبر ماندهام و چشم به در
دارم امید بر این اشگ چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم باز آید
آنکه در مشکل ما عقده‌گشا رایش بود
در سوید‌ای دلِ پاکدلان جایش بود
قبلة اهل نظر روی دل آرای
صدای سبز تو را می خواهد،سکوت زرد زمین ای باران
کویر شد همه جنگلهاش،خودت بیا و ببین ای باران!
نسیم نوحه گر آمد نالید،غم از صدای خوشش می بارید
که در نبود تو باید خواندن،ترانه های حزین ای باران!
«به دستهای فقیرم بنگر!بیا و باز شکوفایم کن!»
چه غمگنانه ولی می گوید،درخت با تو چنین ای باران
سراب مثل دروغی زیبا،از انحنای افق می جوشد
تو صادقانه ولی می باری،بر این زمین به یقین ای باران
چه ابر های سرور انگیزی!چه رعد های غرور انگیزی
به زیر گام تو دیدن دارد،زمان فتح زمین ای باران
شاعر : حمیدرضا شکارسری
صبحی دگر می آید ای شب زنده داران
از قله های پر غبار روزگاران
از بیکران سبز اقیانوس غیبت
می آید او تا ساحل چشم انتظاران
آید به گوش از آسمان اینست مهدی!
خیزد خروش از تشنگان اینست باران!
از بیشه زارِ عطرهای تازه آید
چون سرخ گل بر اسب رهوار بهاران
آیینه آیین حق ای صبح موعود
ماییم سیمای تو را آیینه داران
دیگر قرار بی تو ماندن نیست در دل
کی می شود روشن به رویت چشم یاران
شاعر : حسن حسینی
