اشعار حضرت ابوالفضل العباس (ع)

دل خونین دیدۀ گریان از زمین برداشت دست سقا را
ببوسد با سینۀ سوزان حامی قرآن، شاخ طوبی را
زادۀ زهرا سبط پیغمبر (2)، یا اَبوفاضل 2
دو دست خود بر کمر بگرفت، گفت و عباسم جان به قربانت
چرا در خون خفته ای جانا، رسم شقائی بوده پیمانت
چرا گلگون گشته از خونت چهرۀ همچون ماه تابانت
کنم بر سر از غمت جانا، یکه و تنها خاک صحرا را
زادۀ زهرا سبط پیغمبر (2)، یا اَبوفاضل 2
تو در خواب و در حرم طفلان، گشته بی خواب و تشنۀ آبند
به خاکِ غم خفته اند جانا، کام عطشان و زار و بی تابند
زادۀ زهرا سبط پیغمبر (2)، یا اَبوفاضل 2

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

خزان شده ای خدا، دست گل یاس من
فتاده در موج خون، پیکر عباس من
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم 2
چه کرده با این بدن، نیزه و شمشیرها 2
کیست برون آورد، ز پیکرش تیرها
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم 2
کیست به زینب دهد، ز علقمه این خبر
که آمده از جنان, فاطمه با چشم تر
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم 2
شکسته دشمن به راه کین پر و بال من
گرفته از من عدو، ساقی اطفال من
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلَم 2
در انتظار عمو، چشم سکینه بُود
به خون خود غوطه ور، ماه مدینه بود
گشته ز بازو قَلَم، دو دست صاحب عشلم 2

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای حَــــــــــرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تـــــــو تسبیح و مناجات ما
تــــــاج شهیدان هـــــــمه عالَمی
جـــــــانی و جانان بنی هاشمی
دست عــــــــلی ماه بنی هاشمی
ای حرمت قبلۀ حـــــــاجات ما
دست علی ماه بنی هــــــــاشمی
ای حرمت قبلۀ حـــــــاجات ما
سرور سالار سپـــــــــــاه حسین
داده سرو دســـــت براه حسین
عَـــــمّ امــــــــام و اَخّ واِبن امام
حضرت عبــــاس علیه السلام
ای حَـــــــــرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تســــــبیح و مناجات ما
یــــــــاد حسین و لب عطشان او
وان لــــــب خشکیدۀ طفلان او
ساقی کوثر پدرت مرتضی است
کــــــــــار تو سقای کربلاست
ای حَـــــــــرمت قبلۀ حاجات ما
یــــــاد تو تس

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای تو گنجینــــــــۀ حیا عباس
وی تـــــو سرچشمۀ وفا عباس
اَسَد بــــــــیشۀ فـضیلت و علم
در شجاعت چو مرتضی عباس
چشم گردون دگـر نخواهد دید
چون تـــــو سردار با وفا عباس
عقل مات است در جوانمردی
که چه کــــردی تو بارها عباس
بنـــــــــــــــدۀ صالح خداوندی
زان شرف داده است خدا عباس
بـــــــــه امام زمان خود بردی
تو وفا را بــــــــــــه انتها عباس
ای همـــــــــه دردها دوا از تو
وی درت قبلۀ دعــــــــــا عباس
دردمندم عـــــــلاج می خواهم
تو طبـــیبی به دردها عــــــباس
تا نگیرم شفـــــــای خود از تو
نکــــــــــــــم دامنت رها عباس

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

لب تشنه بر لب آب، از خون وضو گرفتم 2
پـــــــــــاداش نوکری را، خون گلو گرفتم 2
دستم ز تن جدا شد، در راه دین فدا شد2
عشق عزیز زهرا، باشد عبادت من 2
زهرا چرا نیاید، بهر عیادت من 2
دستم ز تن جدا شد، در راه دین فدا شد 2
من افتادم از پا، او می زند به سینه 2
لب تر نکردم از آب، یاد لب سکینه2
دستم ز تن جدا شد، در راه دین فدا شد 2

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

عبـــاس، عباس
اَبــــــو فــــــاضل
لالــــــــۀ پـرپر
اَبــــــو فــــــاضل
لالــــــــۀ احمر
اَبــــــو فــــــاضل
سیـــد و سرور
اَبــــــو فــــــاضل
ســــــاقی لشکر
اَبــــــو فــــــاضل
نــــور دو عینی
اَبــــــو فــــــاضل
جـــــان حسینی
اَبــــــو فــــــاضل
دست خـــــدایی
اَبــــــو فــــــاضل
دلـــــــــبر مایی
اَبــــــو فــــــاضل
تشنـــــــه لبی تو
اَبــــــو فــــــاضل
مــــــــاه شبی تو
اَبــــــو فــــــاضل
مـــــــــــاه مدینه
اَبــــــو فــــــاضل
جـــــــــلوۀ حیدر
اَبــــــو فــــــاضل
دلبـــــــــــر دلها
اَبــــــو فــــــاضل
یکه و تنــــــــها
اَبــــــو فــــــاضل
در صــ

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 05:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست ابا الفضل از تن جدا شد 2
پاینده از او، دین خدا شد 2
میان علقمه، دریای خون شد
جسم بی دست سقا لاله گون شد
اباالفضل، اباالفضل، جانم اباالفضل 2
بگذشته از جان، در راه جانان
لب تشنه جان داد، سقای طفلان 2
شد دو تا، فرقش از عمود آهن
چشم او شد سپر از تیر دشمن
اباالفضل، اباالفضل، جانم اباالفضل 2
نقشِ لب او، اَدرِک اخا بود
در انتظار خون خدا بود
تا که آید گُل گلزار زهرا
شُویَد از اشک دیده روی او را
اباالفضل، اباالفضل، جانم اباالفضل 2

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای عـــــــــــلمدار در خون خُفتۀ من
خیــــــــــــز و کن یاریَم، در بین دشمن
بر روی من، دیده بگشا یا ابا الفضل
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
قد رعنــــــــــای تو، در خون نشسته
کمــــــــــــــــــرم از غم، داغت شکسته
بی تو گشتم، یــــکه و تنها ابا الفضل
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
کـــــــــودکان گفته اند عموی ما کو؟
نخــــــــــل امـــــــید و آرزوی مــا کو؟
خیـــزو رو سویِ حَرَم بنما ابا الفضل
یا ابا الفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
ای کــــــــــــه هستی تو ماه بی قرینه
ســـــــــــاقی دسته گلهــــای مدینه
از عطش پــژمرده اند گلها ابا الفضل
یا ابا الفضل، یا ابا ال

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

مـــــن گـــــــدایم گدای ابوالفضل
مـــی کنم جـــان فدای ابوالفضل
مِهــــــر او در دلــــــــم جا گرفته
زنـــــــــده ام با ولای ابوالفضل
فخـــــــرم این بس که هستم بعالم
خــــــــادمی در سرای ابوالفضل
روز و شب اشک ریزم به دامان
در غم و در عـــــزای ابوالفضل
بســـــکه جـــــانسوز باشد غم او
جان بقربان فرق دوتای ابوالفضل
بود سقـــــــا و لب تشنه جان داد
ای بنـــــــــــــازم وفای ابوالفضل
گشت قـــــــــــــــربانی راه داور
علقمـــــــــــــه شد منای ابوالفضل
شد جــــــــــدا از بدن بهر اسلام
نـــــــــــــازنین دستهای ابوالفضل
بــــــــــــاز باشد به روی خلایق
بـــــــــــــاب دارالشفای ابوالفض

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای امید یوسف زهرا ابا الفضل
هم تو سردار، هم تو سقا یا ابا الفضل
یا اباالفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
ای فرات از تو خجل تو از سکینه
ای امید دسته گلهای مدینه
یا اباالفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
مهربان تر از تو آقا کس ندیده
تشنه لب تر از تو سقا کس ندیده
یا اباالفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
دختران فاطمه چشم انتظارند
ل به روی خاک خیمه می گذارند
یا اباالفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل
تا کنار علقمه در خون نشستی
از غمت پشت برادر را شکستی
یا اباالفضل، یا ابا الفضل، یا ابا الفضل

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

چرا ای غرق خون از خاک صحرا بر نمی خیزی
حسین آمد به بالینت تو از جا بر نمی خیزی
نمــــــاز ظــــــــــهر را با هم ادا کردیم در مَقتل
بُود وقت نماز عصر تو از جا بر نمی خیزی
خیام کودکان خـــــــــالی از آب است و پر افغان
را سقای من از پیش دریا بر نمی خیزی
عدو از چار سو آهنـــــــــــــگ یَغمای حرم دارد
چرا آخر برای دفع اعدا بر نمی خیزی
منــــــــــــم تنها و تن های عزیزانم بخون غلطان
چرا بر یاری فرزند زهرا بر نمی خیزی
شکست از مــــرگ تو پُشتم برادر مرگ تو کُشتم
که می دانم دگر از خاک صحرا بر نمی خیزی
دستم تکیه کن بــــــــــــــرخیز با من در برِ زهرا
چو می بینم زبی دسیت کز جا بر نمی خیزی

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

جمال حق ز ســــــر تا پاست عباس
به یکتــــــایی قَسم یکتاست عباس
شب عُشــــــــــاق را تا صبح محشر
چــــــــراغ روشن دلهاست عباس
اگــــــــــــــر چه زاده ام البنین است
ولیـــکن مادرش زهراست عباس
عَلم در دسـت و مشک آب بر دوش
که هم سردار و هم سقاست عباس
بنـــــــــــازم غیت و عشق و وفا را
که عطشان بر لب دریاست عباس
هنوز از تشنه کامان شرمگین است
از آن در عـــــلقمه تنهاست عباس
نـــــــــــــه در دنیا بُوَد بابا الحوائج
شفیع خلـــــــق در عقباست عباس
چه بـاک از شعله های خشم دوزخ
که در محشر پنـــــاه ماست عباس
سراسر صحنـــــــه های کربلا را
به هر سو بنگری پـــیداست عباس
شفیعان چون به مـحشر روی آرن

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل صفــــــــــــــــا گرفته امشب ز گل یاس علی
من مــــــی خواهم امشب بشَم گدای عباس علی
بــــــــــــــــــــــرای کرببلا دلهای ما می زنه
در خـــــــــــــــــــانۀ اباالفضل علی در می زنه
قـــــــــــــــــــــربون فــــــــــــرق دو تایت شوم
فـــــــــــــــدای دســـــت جــــــــــدایت شوم
شنیـــــــــدم تو علقمه، با صورت افتاد رو زمین
فــــــــــــــــاطمه گفت پسرم بر پر پسر ام البنین
یـــــــــــــا حسین زهــــــرا شــــده جلوه گر
یــــــــــــا حسین حــــالا مـــــی گــــم برادر
بچه ها تو خیمه ها می گن که ما آب نمی خواهیم
بـــــابا جان قربون تو که ما فقط عمو می خواهیم
قـــــــــــــربون ف

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای پسرم تاج سرم لب بگشا یا علی
بر پدر خون جگرت رحم نما یا علی
یا علی اکبر
بردی تو جان از تن من اکبرم
آمده تا جان ندهم خوا هرم
یا علی اکبر
برسر تو در بر تو از نفس افتاد ه ام
هر که مر ا دید چنین گفت که جان داد ه ام
با زانو یم در بر تو آمدم
بر سر زخمی تو بو سه زدم
یا علی اکبر
پیش دشمن مپسند این همه من گریه کنم

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

در غربت این سرزمین افتاده پرپر بر زمین یاس جوانمرگ من
دریای خون گشته دلم اتش گرفته حاصلم جانی نمانده به تن
صورت بذارم بر گل رخساره ی پر خون او
اشک روانش ده به روی پیکر گلگون او
خاک زمین شد آشنای گریه ام
پیچیده در صحرا صدای گریه ام
اکبر من وای وای
خون می چکد از تیرها از نیزه ها شمشیرها خون گل پرپرم
دارم کنار جسم او روی لبانم اسم او ای وای علی اکبرم
آخر چگونه این تن صد پاره را با خود برم
آه ای جوانان بنی هاشم بیایید از حرم
ای وای من ای وای من ای وای من
شد آیه آیه سوره ی طاهای من
اکبر من وای وای

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 06:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلاور خیمه های من مؤذن کربلای من علی جان
به شام غریبی طلوع احساسی
برای پیمبر تو اشبه الناسی
سروش الله و اکبری
ز دشمنان زهره می بری
آیینه ی حیدری علی اکبرم
بستی تو بال و پر مرا
سوزانده ای پیکرمرا علی جان
کنار تو بابا شدم تماشایی
که شاید به رویم دو دیده بگشایی
ای کوکب آسمان من
پیرم مکن ای جوان من
آمد به لب جان من علی اکبرم
ز داغ تو غرق آتشم
ز پهلویت نیزه می کشم
عدو خنده کرده به گریه هایم
ببین دست عمه شده عصای من
میمیرم آخر ز ماتمت
به دیده دارم اشک غمت
فدای عمر کمت علی اکبرم

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 07:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بیا برو ای پسرم دست خدا به همراهت
اما کمی آهسته تر تا که کنم خوب نگاهت
نمک تو هیچ کسی تو دنیا نداره
بدون تو دنیا دیگه معنا نداره
می لرزه کرب و بلا به زیر قدمهات
با رفتن تو دیگه جون بابا نداره
علی جان4
زیر بازوهام رو باید دیگه اباالفضل بگیره
آخه با دیدن تنت به خیمه ها پام نمیره
با دیدن تو ز جون سیر می شم علی جان
کنار جسمت زمین گیر می شم علی جان
جوون رعنای بابا پیش تن تو
همه می بینن که من پیر می شم علی جان
توی دلم می گم بازم ایشالله برگردی حرم
بهونه تشنگیت باشه تو رو ببوسم پسرم
علی جان (4

• سه شنبه
• 22
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 07:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

این آب ها که ریخت، فدای سرت که ریخت
اصلا فدای امّ بنین مادرت، که ریخت
گفته خدا دو بال برایت بیاورند
در آسمان علقمه، بال و پرت که ریخت
اثبات شد به من که تو سقای عالمی
بر خاک، قطره قطره ی چشم ترت که ریخت
طفلان از این که مشک به دست تو داده اند
شرمنده اند، بازوی آب آورت که ریخت
گفتم خدا به خیر کند قامت تو را
این قوم غیض کرده به روی سرت که ریخت
وقت نزول این بدن نا مرتّبت
مانند آب ریخت دلم؛ پیکرت که ریخت
معلوم شد عمود شتابش زیاد بود
بر روی شانه های بلندت سرت که ریخت
اما هنوز دست تو را بوسه می زنم
این آب ها که ریخت فدای سرت که ریخت

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• یکشنبه
• 12
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 09:57
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آرامش چشم مست، دیدن دارد
این چهره ی هر که هست، دیدن دارد
آن روز به جای لافتی حق می گفت:
عباس (ع) علم به دست دیدن دارد
*******
از حیرت مشک خشک، تر چشمانم
در اوج بلا فاطمه را می خوانم
یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا.
ناگاه صدا رسید: جانم جانم

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

زانو شکست و سینه زنان گفت علقمه
چشم از خروش با هیجان گفت علقمه؛
این حالت همیشگی روضه ی من است:
مردی نشست و گریه کنان گفت علقمه
ناگاه تا که دید صدایی نمی رسد
مکثی نمود و دل نگران گفت علقمه.
دیروز دختری- به گمانم سه ساله بود-
با گریه گفت مرثیه خوان گفت علقمه
ای کربلا چه دسته گلی داده ای به آب
خورشید با تمام توان گفت علقمه
« از هرچه می رود سخن دوست خوش ترست»
این جمعه هم امام زمان گفت علقمه

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

کاروانی کهکشانی غرق نور
در بیابان سمت باران میرود
ابرهای تیره را پس میزند
با چراغ عشق و ایمان میرود
میرود تا عشق را معنا کند
دشت را با خون خود دریا کند
عزم حج کردست تا در کربلا
قبله ی شش گوشه ای برپا کند
نور میبخشد علی بر آسمان
با نگاهش دُبّ اکبر روشن ست
کهکشان راه شیری آمده
آسمان با نور اصغر روشن ست
در فرات افتاده عکس ماه عشق
آسمان علقمه مهتابی ست
آب را با عکس خون پیوند زد
چون که رنگ عاشقی سرخابی ست
در دلش خورشید میسوزد ولی
خاک اینجا بوی باران میدهد
قطره قطره آب میشد آفتاب
قطره قطره بوی قرآن میدهد
تکه تکه کهکشان آیینه شد
تکّه هایش انعکاس نور داشت
کربلا پایان راه او نبود
پس قدم در راه تازه میگ

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

عباس لب رود و لبش تشنه ترین است
این مرد به انگشتر خورشید نگین است
او کاشف اندوه حسین است! اباالفضل
به به! چه وقاری! عجب این مرد متین است
او سرو بلندی ست که در محضر ارباب
چشمان درشتش به ادب سوی زمین است
یا حضرت عباس... ! مراد همه دلهاست
آن خال که در صورتتان گوشه نشین است
هی دست بیفشان و سر انداز و پر از خون
لبخند بزن! شیوه ی عشاق همین است
تو می روی و مشک تو بر دوش، علمدار!
ای سرو قد ...ای ماه قبا پوش...علمدار
تو آن قمری آنکه غلام ات شده هستی
مسحور تو و سحر کلام ات شده هستی
محکم تری از کوه ... شکستت نتوان داد
تسلیم بلندای قیام ات شده هستی
قحطی وفا آمده و عشق! اباالفضل...
لب تشنه ی یک جرعه مرام ا

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

عبٌاس ، یعنی چون قمر ، در ساحت کربِ بلا
عبٌاس ، یعنی بِخردی ، مجذوب در عینِ وِلاء
سقٌاء ، علمدار و مَطَر، پاک از نژاد و از گهر
ایثار چون صدهانفر ، اسطوره در دشت بلا
عبٌاس ، یعنی عاشقی ، دلدادگی ، مهر و وفا
عبٌاس ، یعنی معتضد در صحنه ی «حول ولا..»
باب الحوائج ، بوالفضل، با مشک خود در مُحتمَل
بوی نسیم وی گهر ، خاک قدم هایش طلا
عبٌاس یعنی مشتعل ، در شور و شهدِ وصلِ وی
شیعه شده مدیونِ او ، خلقی به عشقش مبتلا
فریادِ حقٌ وی : صلا! ، عشقش دهد ما را جلا
راه گریزی نیست چون ، از پیروی از این علاء
در یک کلام : اسطوره یِ خدمت به این خلقِ خدا
درس است ، درس کربلا ، درس است درس کربلا.

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

نوشتم ردیفی که آخر نیفتد
که با این بهانه دلاور نیفتد
اگر واژه ی سنگ هم باشد آن را
به نوعی بگویم کبوتر نیفتد
که این ماجرا را از اول؟ از آخر؟
چگونه بگویم برادر نیفتد؟
دو دستش برید و از اسبش زمین خورد
چگونه بگویم که با سر نیفتد؟
چرا این ردیف آخرش این چنین شد؟
چرا سرنوشت غزل بر "نیفتد"
نگاه زنی از بلندی به گودال
الهی که چشمش به خنجر نیفتد
نبینم که اینگونه افتاده باشی
تو برخیز... تا اینکه دختر نیفتد
از اسبش زمین خورد و با خود دعا کرد
که چشمش به چشمان مادر نیفتد
گذشتم از این شعر و تکرار آن... چون
فقط خواستم او مکرر نیفتد.
َشاعر:سید علی رضایی

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

آنکه دارد احترام یاس را
می شناسد حرمت « عباس » را
در طریق عاشقی دلداده است
دست بیعت با برادر داده است
چشم عالم واله و شیدای او
می درخشد ماه از سیمای او
او علمدار سپاه کربلاست
معنی و مفهوم و مصداق وفاست
درشجاعت او یلی نام آور است
از شراب وصل جانان ، مست مست
همچو کوهی سرافراز و استوار
آشنا با رمز و راز کارزار
دشمن از نامش هراسان می شود
شیرمرد رزم و میدان می شود
لرزه افکنده طنین گام او
درمیان دشمنان ، پیغام او:
« گر شود با خون من ، دین استوار
بر من ای باران خنجرها ، ببار
گر شود دستم جدا از پیکرم
برندارم دست من از دلبرم»
چشم دل بگشا ، که بینی عزم او
می شکافد قلب شب را رزم او
از شجاعت پرچمی افراشته

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

ماه هاشم دشت را مهتاب مي كرد
مشك را با اشك چشمش آب مي كرد
مثل دريا دستهايي با سخاوت
خيمه ها را با تنش سيراب مي كرد
كودكان را ظهر عاشورا چه زيبا
روي دستان بريده خواب مي كرد
نحر ميدان باز مي راند عطش را
مثل اينكه حمله بر مرداب مي كرد
موج بر مي دارد از رويش فرات
چون كه عكسش آب را بي تاب مي كرد
شاعر:مجتبی اصغری فرزقی-مشهد

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

پشتم شکست و با قد خم راه می‌روم
از این به بعد در دل غم راه می‌روم
راهم جداست از همه در راه‌ماندگان
من با شکوه زلزله هم راه می‌روم
پایان رودهای خداوند کربلاست
رودم که با دو دیده‌ی نم راه می‌روم
در متن شهرهای جهان جار می‌زنند
با کوله‌بار داغ و الم راه می‌روم
تقصیر دست‌های به شمشیر رفته نیست
تقصیر تیرهاست که کم راه می‌روم
طعم شراب علقمه از جنس زمزم است
با کوثر کریم کرم راه می‌روم
زائر نحیف و تشنه و خسته نمی‌شود
سقایم و کنار علَم راه می‌روم
آن قهرمان به عشق خدا بوسه زد به خاک
یعنی همیشه گرد حرم راه می‌روم
دارد هنوز پشت زمان تیر می‌کشد
دارم هنوز بی‌کمرم راه می‌روم

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

اهل عالم هنر ار خصلت عباس من است
عشق در سایه شخصیت عباس من است
منم آن یار امین حامی دین ام بنین
هرچه دارم همه از دولت عباس من است
همسرم شیر خدا و پسرانم همه شیر
شیر مردان وله از صولت عباس من است
در شب چاردهم ، ماه که پرنورتر است
عکسی از نیم رخ صورت عباس من است
هنر آن نیست که لب تشنه بمیری به کویر
هنر آن است که در طینت عباس من است
تشنه لب داخل دریا شد و عطشان برگشت
این همان قطره ای از همت عباس من است
غیرت الله علی بی بدل است ، اما گفت
بدل غیرت من غیرت عباس من است
نه فقط یثرب و شامات و نه ایران و عراق
کرده کاری همه جا صخبت عباس من است
هر کسی را نتوان باب الحوائج گفتن
به حقیقت قسم این شهرت عباس م

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

عباس یعنی نینوا و کربلا
عباس یعنی خلقت اهل ولا
عباس یعنی چلچراغ اهل دل
اهل دل باشد ز جود او خجل
عباس یعنی بخشش و لطف و کرم
هر شیعه باشد خادمش در آن حرم
عباس یعنی یاور یاران عشق
ر‌‌أس او شمع شبستان دمشق
عباس یعنی نگاهی مهربان
او عاشقش را می کند شاه جهان

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

ناگهان لشگری ازتیر گرفتارش کرد
به زمین خوردن درعلقمه وادارش کرد
اولین مرتبه اش بود نشد برخیزد
تن بی دست خجالت زده از یارش کرد
دستش افتادونیفتاد علم از دستش
رحم الله به شیری که علمدارش کرد
ترگ خشگ لبش رو نمی انداخت به آب
غم چندین لب تاول زده ناچارش کرد
آبرو درخطرومشک به دندانش بود
تیر نامرد به یک طفل بدهکارش کرد
گرچه خم شدکمرکوه ولی فایده داشت
سجده برهمت دریایی ایثارش کرد
سردرهم شده اش راسرنیزه بستند
زخمش انگشت نمای سربازارش کرد

• چهارشنبه
• 14
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:06
• نوشته شده توسط
• یحیی