شعر امام زمان (عج)

بازآ كه دل هنوز به یاد تو دلبراست
جان از دریچه نظرم چشم بر در است
بازآ دگر كه سایه دیوار انتظار
سوزنده تر ز تابشخورشید محشر است
بازآ كه باز مردم چشمم ز دردهجر
در موج خیز اشك چو كشتی شناور است
بازآ كه از فراق تو ای غایب از نظر
دامن ز خون دیدهچو دریای گوهر است
ای صبح مهر بخش دل از مشرقامید
بنمای رخ كه طالعم از شب سیه تراست
زد نقش مهر روی تو بر دل چنان كهاشك
آئینه دار چهره ات ای ماه منظر است
ای رفته از برابر یاران" مشفقت"
رویت به هر چه مینگرم در برابر است

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

گر جان نشود فدات، نمی خواهیمش
گر سر نرود به پات، نمی خواهیمش
علامه ی دهر هم که باشد باشد
آقا، نشود گدات، نمی خواهیمش
×××
گفتم دُری سفتم، او فقط آه کشید
از غصه نخفتم، او فقط آه کشید
من شاعر صاحب الزمانم، اما
هر بار که گفتم، او فقط آه کشید

شاعر : سید مجتبی شجاع

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

افسرده و بی حال و خرابیم همه
مجهول و سوال بی جوابیم همه
مولا به امید ما مبادا باشی
آرام بیا چرا که خوابیم همه
................................
این غربت سخت باورت می آید؟
هنگام ظهور، یاورت می آید؟
مولا تو بیا اگر نباشد مردی
ششماهه علی اصغرت می آید

شاعر : سعید محمدی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

من تشنه ی یک قطره از جام وصالم
کی می دهی بر دیدن رویت مجالم؟
کم کم غروب عمر من گردد نمایان
رحمی نما که عاقبت رو به زوالم
آقا دگر با دوری تو خو گرفتم!
طی می شود بی یاد تو هر ماه و سالَم!
می خواستم تا پر کشم سوی تو، امّا
بار گناهانم شکسته هر دو بالم
دست گنه آخر مرا کرده زمین گیر
از بس که من در زندگی بی اعتدالم!
بی چشم و رویی کردم و قلبت شکستم
آقا به جان مادرت بنما حلالم
دیگر حنای توبه ام رنگی ندارد
در پیش چشمان تو ای مظلوم عالم!
با این بدی هایی که در حقّت نمودم
فهمیده ای که بهر تو وزر و وَبالم
محض رضای مادرت دستم گرفتی
با مجلس روضه نمودی اتّصالم
گفتی که این باشد غلام مادر من
دادی به من سوز دل و

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 06:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی که نیستی تو بهارم بهار نیست
وقتی که نیستی تو به دلها قرار نیست
این روزهای تلخ که بی تو به شب رسند
آهسته مردن است دگر انتظار نیست
من عصرهای جمعه فقط بغض می کنم
باران اشک های من از اختیار نیست
تسلیم هجر توست دل شرحه شرحه ام
تیغ فراق هست و مسیر فرار نیست
معلوم شد از اینکه به یاد تو نیستم
این ناله ها ز دوری تو جز شعار نیست
وقتی پی هر آنچه بجز یار می روم
فرصت برای عاشقی با نگار نیست
دنیا چو قبله ی دل گمکرده راه شد
آن دل به سوی خیمه ی تو رهسپار نیست
یا ایهالعزیز به ما هم تصدقی
چیزی میان کاسه ی این بد بیار نیست
اصلا تمام سال مرا فاطمیه کن
بی نام مادر تو مرا اعتبار نیست
ما را به نام نوکر زهرا شنا

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل به داغ بي كسي دچار شد ، نيامدي
چشم ماه و آفتاب تار شد ، نيامدي
سنگهاي سرزمين من در انتظار تو
زير سم اسبها غبار شد ، نيامدي
چون عصاي موريانه خورده دستهاي من
زير بار درد تار و مار شد ، نيامدي
اي بلندتر ز كاش و دورتر ز كاشكي
روزهاي رفته بيشمار شد ، نيامدي
عمر انتظار ما ، حكايت ظهور تو
قصّه بلند روزگار شد ، نيامدي

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

این جمعه هم نیامدی و گریه سر کنم
باید دوباره بی تو شبم را سحر کنم
آخر نمی شود که فقط کنج خلوتی
زانو بغل ز هجر رخت دیده تر کنم
ا کی برای غربت و تنهایی ات عزیز
ماتم بگیرم و همه را خون جگر کنم
یک بار می شود که دهی رخصتم شبی
من از کنار خیمه ی سبزت گذر کنم
یا که به صحن مسجد سهله ببینمت
یک عمر روشن این دلم از آن نظر کنم
دل کندنم ز غیر تو کار مبارکی ست
خوش آن زمان ز دلبر جز تو حذر کنم
حالا که روضه خوان تو به شش گوشه می شوی
میل سفر به کرب و بلا بیشتر کنم

شاعر : رضا رسول زاده

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

پلکی بزن مولا ! که ایمان جان بگیرد
تا از ظهور روشنت قرآن بگیرد
ای مهر عالمتاب خوبی ! جلوه گر شو
تا عشق در روی زمین سامان بگیرد
پلکی بزن تا دشت ها گندم برقصند
بوی طراوت بشکفد ، باران بگیرد
پلکی بزن تا غنچه ها شبنم بخندند
باغ از بهار خنده ی گل ، جان بگیرد
پلکی بزن تا ریشه های شب بخشکد
تا صبح صادق ، عمر جاویدان بگیرد
ایمان به فصل سرد ؟ هرگز ، تا تو هستی
هرگز مبادا فصل یخبندان بگیرد
از دیو و دد ، مولا ! ملولم ، جلوه گر شو
تا زندگی بوی خوش انسان بگیرد
مولا ! بهار خنده ات را منتشر کن
تا فصل سرما در زمین پایان بگیرد

شاعر : رضا اسماعیلی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

از زندگی بی تو بیزاریم مولا
دیگر بیا خیلی گرفتاریم مولا
غیر از ظهور تو نخواهیم از خداوند
شب تا سحرهایی که بیداریم مولا
با دلبری غیر از تو ما کاری نداریم
در سینه تا مهر تو را داریم مولا
امیدوارانه به کف جان را گرفتیم
دنبال تو در بین بازاریم مولا
با دیده هایی که بجز تو هرچه دیده !
روی تو را مشتاق دیداریم مولا !
پیش طبیب دیگری جز تو نرفتیم
حالا که افتادیم و بیماریم مولا
تنها ز چشم مهربانت بر می آید
بخشیدن ما که گنهکاریم مولا
پر مدعا هستیم اما هیچ و پوچیم
از تو تهی ، از خویش سرشاریم مولا
ما وصله ی ناجور در بار تو هستیم
در چشم های خیس تو خاریم مولا
آیا شود روز فرج ما هم ببینیم
در لشکرت یار و فداکار

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما اه سرد از دل مضطر کشیده ایم
بار فراق با مژه تر کشیده ایم
همساز روزگار به عشق تو بوده ایم
از دوری تو رنج مکرر کشیده ایم
از بس که از فراق تو افسرده دل شدیم
بر سینه نقش نرگس ژرژر کشیده ایم
اقایی تو باعث این شد به عاشقی
پا از گلیم خویش فراتر کشیده ایم
ما بر تسلی دل تو در حسینیه
هر جمعه ناله مادر کشیده ایم

شاعر : حمید کریمی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی که تو نیستی سراسر سردیم
پاییز و بهار ،وجودت زردیم
ای عقربه ها!باِیستید او چون نیست
از دَق دَقِ این دقیقه ها دِق کردیم
***
از داغِ تو دارم آتشِ تب...برگرد
جان بی تو رسیده است بر لب...برگرد
پایانِ شبِ سیَه،سپید است...بیا
دل دل نکن ای روشنی...امشب برگرد
**
بی عشقِ شما کم شده بودیم آقا
بازیچه ی عالم شده بودیم آقا
دنیا که بهشتِ ما نبود! از اول
سرگرمِ جهنم شده بودیم آقا
***
در جاده ی انتظار،کم آوردیم
مثل خود روزگار،کم آوردیم
هر لحظه شما قدم قدم با مایید
ماییم که بی شمار کم آوردیم
***
ایمان به خدا کم است کم...برگردید
جانها به لب آمد از ستم...برگردید
تا جمعه ی وصلتان هزاران دفعه
میمیرم و زنده میش

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

هزار شکر که هر شب هوای ماداری
چقدر روزیه و روضه برای ما داری
برای ما فقط از خویش خرج میکنی آقا
چه حرفها که برای خدای ما داری
چه اشک ها که تو بر چشمهای مادادی
چه ناله ها که تو با های های ماداری
ز راه میرسی و بوی سیب می آید
چقدر عطر خوش از کربلای ما داری
ز راه میرسی و گیسوان تو خاکی است
گمان کنم خبر از سرجدای ماداری
بگوحسین بمیرم بگو که زنده شوم
مریض عشقمو باخود دوای ماداری
نشسته ایم که پرپر کنیم گلها را
بیا که منصب صاحب عزای ماداری
گرفته ایم از این روضه ها نشان بقیع
نشسته ایم کنار کبوتران بقیع

شاعر : مهدی میری

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

دلم گرفته ز یارم خبر نمی آید
چرا خزان جدایی به سر نمی آید
به راه آمدنت خشک شد دو چشم ترم
چرا مسافر من از سفر نمی آید
کسی که عادتش احسان سجیعه اش کرم است
چرا سراغ من محتضر نمی آید
در این دیار که عشاق تو فراوانند
دگر غلام تو مد نظر نمی آید
چه در زمان فراق ، چه از وصال از ما
به غیر نوکریت بیشتر نمی آید

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا کی در انتظار خودت می گذاری ام ؟!
آقا بدون لطف تو در بی قراری ام
هر روز بی تو روز عذابی برایم است
از فکر روز بی تو سپردن فراری ام
مولا نشان خیمه ی نورانی ات کجاست ؟
آیا به راه خیمه ی خود می سپاری ام ؟!
یک ذره ام مقابل دریای نوکران
کی می شود کنی به کف پات جاری ام ؟!
فرماندهی از آن شما … زیر دست ، من
هر وقت آمدی من در خاکساری ام
هر روز بی تو حال و هوایم خزانی است
آقا بیا و با نظرت کن بهاری ام

شاعر : حجت رجبی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

این روزها خیلی دلم تنگ است آقا
طبل جهان ضربش بد آهنگ ست آقا
سرتاسر جغرافیای خاک مفلوک
از جنس تلخ مکر و نیرنگ است آقا
لبخند از لبهای باران رخت بسته ست
بر دوش شب سنگینی سنگ است آقا
بین زمین و آسمان و ماه خورشید
بین برادرهایمان جنگ است آقا
یک پای ایمان از درون پوسیده انگار
پای دگر از بیخ و بن لنگ است آقا
از انتظاری تلخ و دروی شعر گفتن
یک جزء تکراریه فرهنگ است آقا
حتی همین ابیات زردی را که خواندید
با مردمان کوچه همرنگ ست آقا
این روزها خیلی دلم تنگ است آقا

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

عمریست که وصف تو شنیدیم و ندیدیم
وز باغ تو یک غنچه ی ناچیز نچیدیم
شاها نظری سوی گدایان درت کن
ما دل ز گدا خانه اغیار بریدیم
«ای حجت حق! پرده ز رخسار برافکن
کز هجر تو ما پیرهن صبر دریدیم»
جانا بنگر بر دل ما کاین همه ره را
از بهر تماشای تو تا قاف دویدیم
یک جلوه از آن غمزه مستانه به ماکن
ما ناز تو را با همه ی شوق خریدیم
با رمز اباالفضل(ع) بیا از پس پرده
ما تیغ به روی همه ی خصم کشیدیم
چون ابر سیاهیم که در حسرت خورشید
هر لحظه به خون جگر خویش چکیدیم
گم کرده ی راهیم در این شام ضلالت
از منتظران خبر صبح سپیدیم

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

چه غم اگر که نگاه تو جوابم کرد
نگاه مادرت انگار حسابم کرد
نگاه مادر تو بود و آمین رسول
خدا برای رضای تو مستجابم کرد
بگو بهشت که بر ما قلم کشد، زهرا
برای خاک حسینیه انتخابم کرد
مرا نوشت کبوتر کربلایم برد
مرا نوشته گریان، خودش پر آبم کرد
نفس بده که بسوزم من از نفسهایت
که سنگ بودم و نام حسین آبم کرد
حسین کشت تو را بس که می کنی گریه
تو هم مرا بکش آقا که غم خرابم کرد
غبار بودم و شش گوشه عقیقم کرد
گناه بودم و لطف شما ثوابم کرد
دلم قرار ندارد گمان کنم حالا
که آه تو پُرِ دلشوره ربابم کرد

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

اهل حرف و حدیثها هستیم
در عمل یار تو کجا هستیم؟!
در عمل از تو دور و مهجوریم
شرحی از کوفه و ریا هستیم
سرو جان نه! به پای یاریت
تا نباشد غم و بلا هستیم
ما تو را امن و ساده می خواهیم
دور از دقدقه بیا، هستیم
حرف جان را مزن که می ترسیم
صلح و آرام و خواب را هستیم
کربلایی شود مسیر ظهور
در شب حادثه جدا هستیم
نینوایی نباش آقا جان
بیعتیهای مجتبی هستیم
از جهاد و حماسه هیچ نگو
تا ابد اهل ربنا هستیم
سر ماها کجا و نیزه کجا؟
در عمل یار تو کجا هستیم؟!

شاعر : حسین ایمانی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

نگار دلتنگ است دنیا ، یار می خواهد
خسته است از کم لاجرم بسیار می خواهد
خسته است از تکرار تاریکی و بی تردید
یک منبع نورانی سرشار می خواهد
عقل جدا از وحی ویران کرد دنیا را
حالا هوا در زیر این آوار می خواهد
دارد به هر در می زند دنیا ، مسیحایی -
شاید که احیایش کند ؛ انگار می خواهد -
ثابت کند دیگر به خود حتی امیدی نیست
یار از تو گاهی یأس از اغیار می خواهد
باید دوباره ساخت این ویرانه را اما
قطعاً دوباره ساختن معمار می خواهد
مابین دنیا و خدا دیوار لازم نیست
این خانه طرحی بی در و دیوار می خواهد

شاعر : پیمان آل ابراهیم

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

اين يك مصيبت است( نبودي و زيستم )
تنها براي عـرض ارادت گريـستـم
سجاده پهن كردم و... دراوج گريه ها
دراشتياق جنت و حور و پريستم
پاي ركاب خود، طلب مرد مي كني
بي پرده گويمت كه نبودم ... كه نيستم...
اي خاك بر سرم ، به خدا ورشكسته ام
ديگر توان نمانده كه بر پا بايستم
درالتهاب برزخ ِ وهم و جنون خويش
درحيرتم چگونه ... كجا .... يا كه كيستم ؟
ننگ سياه چهره زردم مشخص است
عادت شده است غيبتتان چون كه زيستم

شاعر : یاسر حوتی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

قلبم چو کویر و چشم هایم دریاست
یک سال گذشت و غصه هایم بر جاست
ای کاش کنار هفت سینم بودی
این سفره ی ما بدون تو بی معناست
امسال بیا منتقم آل علی(ع)
امسال به نام مادر تو زهراست
امسال سر سفره ی زهرا هستیم
"سالی که نکوست از بهارش پیداست"
این فاطمیه کنار مان می آیی؟
با شوق ظهور روضه خواندن زیباست
امروز برای مادرت خیمه زدی؟
ای وای امام بی نشانم تنهاست
فردا به کدام رو به رویت نگرم؟
فردا که حساب حشر هم دست شماست
امسال بیا برای ما گریه نکن
تو گریه نکن عزیز٬ مشگل از ماست

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

تقصير كيست اين همه مدت كه نيستی ؟
تقصير كيست در پس غيبت تو زيستی ؟
می ريزد آبروی من آن لحظه كه ملك
می آورد به محضر پاك تو ليستی...
حق می دهم مرا نپذيری و رد كنی
و تا ابد تو بر سر حرفت بايستی
تقصير دست و پا و دو چشم و زبان ماست
آقا ، اگر كه نیمۀ شبها گريستی
تقصير ماست چون كه نفهميده ايم كه
از جنس چيستی و خلاصه كه كيستی !
ای كاش در سوال ، من آقا مقصّرم ؟
پاسخ دهی به من كه ، مقصّر تو نيستی

شاعر : محسن مهدوی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

در گناهم غم جانسوز تو از یادم رفت
حالتی گشت که یاد تو ز افکارم رفت
در تمنای طمع ورزی دنیا غرقم
گرم دنیا شده ام گرد تو ازیادم رفت
دل فریبان زمینی همه دلبرگشتند
موسم عاشقی و لعل تو از یادم رفت
بی خبر از نگهت مست گناهم روزها
در حضورت نم چشمان تو ازیادم رفت
راهم ازراه تو گردیده جدا درظلمت
راه منزلگه دیدارتو از یادم رفت
شهره گشتم به جهان ازسربدعهدی خود
عهد خود بستم وپیمان تو ازیادم رفت
رفته عمرم ز کفم از سر صد وعده دل
عاقبت وقت قضا کردنش از یادم رفت
شرم چشمان تو از شمع جبینم پیداست
پس چه شد وعده دیدار تو از یادم رفت

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

کاش می آمدی عزیزدلم ، تا شود سبز روزگاردلم
کاش می آمدی ُّو گل می کرد ، خنده برلعل غصِّه دار دلم
بس که از دل خبر نمی گیری ، روزگارم سیاه وتلخ شده
کاش می آمدی که برگردد ، شهد شادی سرِ گذار دلم
فاطمیِّه گذشت وفاطمه ماند ، چشم برراه تاتو برگردی
کاش می آمدیُّ و مادر را ، شاد می کردی ای قراردلم
یاس وعبّاس را به یک روضه جمع کردیم و روضه رضوان است
کاش می آمدی بهشت خدا ، به بهشتم به شاهکار دلم
حرف دل دلنشین ترین حرف است ، به خود دل قسم دلم تنگ است
کاش می آمدی بهانه ی دل ، سحر جمعه ای کنار دلم
کعبه را مفتخرکن از قدمت ، انتظار تقاص یاس بیا
کاش می آمدی حرم می ساخت ، شیعه درصحن پر غبار دلم
آسمانی به آسمان

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

از هرچه دلگرمیست، دستانت مرا بس
اقلیم روح انگیز چشمانت مرا بس
دشتی سراسر یاسمن در سینه داری
گل بوته هایِ دشت و دامانت مرا بس
در جان من آتش به پا کردی به یک چشم
این آتشِ پر شور و سوزانت مرا بس
شب می‌شود، گم می‌شود چیزی درونم
شب گریه های هجر و حرمانت مرا بس
دنبال تو هر جا که باشی مثل سایه
روحی که سرگردان و حیرانت...مرا بس
تعبیر جنگل های باران خورده و خیس
رویای گیسوی پریشانت مرا بس
جسمی که چیزی بر حیاتش مبتنی نیست...
این جانِ نیمه عمر و ویرانت مرا بس
هنگام پژمردن، دمی بر ما گذر کن
باغی پر از لبخند و بارانت مرا بس
خواهی اگر در لحظه ای جانم ستانی...
اندیشه‌ی لرزانِ مژگانت مرا بس
هر لحظه حسی تازه در

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای نفست بـاعث بـودِ جـهان
زُلف حیات همگان بست توست
رزق دو عالم همه در دست توست
نـور ملک از یَـد بیضایی ات
از نـفـسِ سبـزِ مسیحـایـی ات
آدم و خـاتم همـه دیـوانـه ات
سـاقـی کـوثـر دَرِ مـیخـانه ات
دام بـلا سلسله ی مــوی تـو
قبـله ی عـالم خـم ابـروی تو
جلوه ی لبخند تو طـاوس عـشق
نغمه ی زیبـای تو نـاقـوس عـشق
گـردش چشمان تو مـأوای ما
عشق تـو سجـاده ی دلـهـای مـا
ای به فدایت همه ی هست ما
رشته ی زلفت بِـده در دست ما
تا که چنین چهره نهـان مـی کنی
خـون به دل منتـظران مـی کنی
عشـق مجـسّـم ، پـسر فـاطمه
کی به شب هجـر دهـی خـاتمه
عـالم و آدم همه در انتـظار
کـی ز پَـسِ پـرده شوی آشکار؟
آه ببین ای شَـهِ هف

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

آقا بيا كه بي تو زمين بر مدار نيست
ديگر صداقت و شفقت افتخار نيست
والله اين قدر كه شده باب بينمان
تقصير از زمانه و اين روزگار نيست
ما شيعه ايم؟ نه ! به خداوندي خدا
هم وزن ارزني دلمان با تو يار نيست
تــرســم بيايي و نَـرِسم در ركـاب تـو
از بس كه در دلم تپش انتظار نيست
تا ندبه خواني ام شده عادت به جمعه ها
معلـوم و واضحست درخـتـم به بار نيست
گل هاي آرزو همه پژمرده مي شوند
اينجا دگر خبـر ز شكوه بهار نيست
مَـولايَ لَـسْـتُ أَصْـبِــرُ حِـيـنَ فراقِـك
غير از گره نشان دگر بين كار نيست
دستي بِـكِـش بـه زلف پريشان اين تبار
جز شيون و دريغ كسي در ديار نيست
تـا تـــو نَــبـاري و نَـشَــوي بـركــت زمـيــن
م

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

از غم دلدار عشق، منجی و غمخوار عشق

دل همه شب می زند، پنجه به گیتار عشق

از عطش دیدنش ، تا دم بوسیدنش

خون چکد از گوشه ی، چشم علمدارعشق

در اُحد روزگار، وز پس این انتظار

سینه ی ما را درید، هند جگرخوارعشق

عاقبت از ماتمش، بر سر دار غمش

ما به یقین می شویم، میثم تمّارعشق

قصه ی اصحاب کهف، می رود از ما به وصف

حبس ابد خورده ایم، گوشه ای از غار عشق

کرده کمین تکسوار، ماهر و آرش تبار

مرکز دل را نشان، تیر کماندارعشق

لشکر تیمور غم، دم زده شیپور غم

کشور جان را گرفت، غصه ی سردارعشق

هاتف رندان بگو ، نای نیستان بگو

کی زند آن شهسوار، تکیه به دیوارعشق

مستم و ویران شده، ماتم و حیران زده

این همه آوار

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

شیعه فریاد انا الحق می‌زند
اودم از‌هادی ِمطلق می‌زند
مشت محکم بر دهان دشمنان
درلوای پرچم حق میزند
درنماز خویش سرمست ازدعا
بانک تکبیر بلند همراه ِیاحق می‌زند
می‌پرستان سرخوشند از مستی جام شراب
جام خالی را چنان بی باده ی حق می‌زنند
هرکجارفتم نبودش درمیان خاص وعام
همچو مولایم نقی :بانگ انا الحق میزند
ساقی عالم بیا ای مهدی صاحب زمان
مرغ دل از عشق تو بی تاب حق حق می‌زند

شاعر : فاطمه خمسی

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 08:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

بي تو شد حجره ي من كلبه ي احـزان چه كنم

روز و شب بـا غم سـوزنده ي هجـران چه كنم

گـاه در حجـره و گـه مسجـد و گـه شهـر و ديـار

بـه رهت در بـه در و بـي سـر و سـامان چه كنم

از وجـود حـسد و مكـر زليخـاي زمـان

گـاه در چـاهم و گـه گـوشه ي زنـدان چه كنم

دل سيـلـوي بـشـر خـاليِ از گنـدم عشـق

فصلِ قحطي است بگو يوسف كنعـان چه كنم

و در ايـن قحـطـي دوران فـراموشـي عشـق

آدمی جـيـره خـور مـعبـد شيـطان چه كنم

كـاهنـان در دل معـبد همگـي جـمع شـدنـد

بـاز هـم در سـرشـان فتنـه و طـوفان چه كنم

ذره ذره دل مـردان شـده بـي غـيرت و سـرد

زلف غیـرت زحیـا گشته پـريشـان چه كنم

تـيـغ گـيسـوي زنــان، حـلـق حـي

• سه شنبه
• 29
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 12:18
• نوشته شده توسط
• یحیی