بی تو با این دل من غصه و غم مأنوس اند
واژه ی هجر و فراق با دل من ملموس اند
تا که نیستی به خیالم برسد تا همه عمر
جمعه های بی حضورت همه چون کابوس اند
شاعر: امین بهاری زاده
باران لحظه های پر از خشکـسالـیَم!
احساس آبیِ غزلِ احتمالـیَم!
در این اتاق یک_دو_سه متری م ، دلخوشم
با رنگ آسمانی ِ گلهای قالـیَم
تا کی صدای آمدنت طول می کشد؟
پیغمبر قبیله! امام اهالـیَم!
وقتی غروب می شود و گریه می کنی
آیا نمی شود به نگاهت بـمالـیَم
دنبال ارتفاع ِ خودم آمدم، اگر
اطراف گیوه های تو در این حوالـیَم
ای رمز جدول همه ی "جمعه نامه ها "
تنها جواب آینه های سوالیم!
یک روز هم اذان ترا پخش می کنند
از پشت بام حنجره های بلالـیَم
تو لهجه ی زبان خدایی و من ولی
از پایه ریز های زبانهای لالیم
حالا کنار چشم تو لکنت گرفته ام
من دوستدالمت تو بگو دوست دالیم ؟
شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان
دلم گرفته ازاین جمعه ها که تکراری ست
وسهم روزوشبم بی شماگرفتاری ست
گناه پشت گناه و...... گناه پشت گناه
گناه:نقل ونباتی که بینمان جاری ست
جهان وخلق جهان جمله دست دوم شد
ببین بدون تو عالم شبیه سمساری ست
به نوکران شماطعنه می زند هرکس
که:بیخیال شوید،انتظار سرکاری ست
در این زمانه پستی که نقل لبهامان
دروغ وغیبت وفحاّشی و رباخواری ست
چقدر ندبه بخوانم برای آمدنت اگرچه
این همه ندبه فقط ریاکاری ست
ولی به صورت من یک نگاه کن آقا
لبم ترک زده ....مثل لبان سیگاری ست
ودکتران همه ،مارا جوابمان کردند
فقط ظهور تو آقا علاج بیماری ست
غروب جمعه شدوبی تو بازهم،ای وای
دلم گرفته ازاین جمعه هاکه تکراری ست
شاعر : مجتبی
دانی ز چه جمعه سید الایام است
چون یوم ظهور نیر اسلام است
هرکس که بمیرد و نبیند او را
سوگند به جان فاطمه ناکام است
شاعر : ولی الله کلامی زنجانی
من به گل فاطمه دل داده ام
به آستان کرم افتاده ام
اسیر عشقم ز اسارت چه باک
که سائل مهدی آزاده ام
شاعر : ولی الله کلامی زنجانی
دنیا همه ی زیر و بَمش غم دارد
هرچند همه چیز، فراهم دارد!
وقتی که بزرگ تر شود، می فهمد
در خود، چِقَدَر عشق تو را کم دارد
شاعر : عارفه دهقانی
گلدان پشت پنجره ام، ماه اگر تویی
این فرصت گرامی کوتاه اگر تویی
در کوچه باغ های جهانت وزیده ام
بادم ،نسیم رهگذرم، راه اگر تویی
من آتش قدیمی معبد که هیچ نیست
خورشید سر بلند سحرگاه اگر تویی
خورشید سربلند سحرگاه من بتاب
من خاک زیر پای توأم ،شاه اگر تویی
خاکم،اگر تو ابر شوی می شناسمت
لب تشنه ام به بارش ناگاه اگر تویی
آبم اگر تو چشمه بخواهی ،اگر تو رود
صد برکه، عکس روشن آن ماه اگر تویی
در جستجوی دام،خرامان دشت و کوه
صیاد مهربان کمین گاه اگر تویی
صیاد من ضمانت دل با نگاه توست
پلکی بزن به سمت دلم، گاه اگر تویی
ای کاش جای آتش و آب و نسیم و خاک
من را کبوتری بکنی آه... اگر تویی
شاعر : مستشار نظامی
آقا اجازه ، دل زده ام از تمام شهر
بی تو دلم گرفته از این ازدحام شهر
آقا اجازه ، دست خودم نیست خسته ام
در درس عشق من صف آ خر نشسته ام
در این کلاس ، عاطفه معنا نمی دهد
اینجا کسی به پای تو برپا نمی دهد
یعنی نمی شود که ببینم سحر رسید ؟
درس غریب غیبت کبری به سر رسید
آقا اجازه ، بغض گرفته گلویمان
آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان
استاد عشق ! صاحب عالم ! گل بهشت !
باید که مشق نام تو را تا ابد نوشت
یک روز میرسد که بگویند ز آسمان
آن مرد آمده است ، کجائید عاشقان ؟
آن مرد آمده است که باران عطا کند
تا این کویر غم زده را کربلا کند
آقا اجازه ، مادر پهلو شکسته ات
آیا شود که گوشه چشمی به ما کند ؟
آقا اجازه ، خسته
آسمون چشمام باز داره بارون می باره
درد دوری تو غم روی دلم میذاره
ای بهونه ی خوشی هام ، ای نگاه تو قرارم
خوب خودت اینو میدونی ، جز تو من کسی ندارم
میون این روزای دنیا غروب جمعه چیز دیگه ست
برای شیعه های زهرا غروب جمعه چیز دیگه ست
******
دست التماسم روی دامنت نشسته
موج چشم دریام ، دل به ساحل تو بسته
ترسم اینه من بمیرم ، روی ماه تو نبینم
جون مادرت نگام کن ، نوکر ام البنینم
برا عموت روضه میخونی دل اباالفضلی تو عشقه
وقتی میای خیلی جوونی دل اباالفضلی تو عشقه
شاعر : حمید رمی
دانلود سبک
هوا تو کردم ، دوباره هوای اون صدا تو کردم
بگو کجایی ، یه عمره که می خوام بیام دورت بگردم
دلم شکسته ، شدم از ندیدن تو زار و خسته
گرد و غبار ، غریبی روی چهره ی خسته ت نشسته
مطمئنّم دستامونو بازم این شب ها می گیری
دوس دارم بدونم آقا تو کجا احیا می گیری
یااباصالح یا مولا
******
بغض صدا تو ، انگاری که می بینم اشک چشات و
از غم حیدر ، انداختی روی گردنت شال عزات و
یار صمیمی ، جون من فدای تو عشق قدیمی
جاریه آقا ، بازم میون چشم تو اشک یتیمی
چی می شه امشب بخونی واسه ما روضه ی حیدر
بگی از خون دلی که شده جاری از فرق سر
یااباصالح یا مولا
******
ما رو صدا کن ، ما رو واسه نوکری بیا سوا کن
امشب آقاجون ، بیا و
از غم و دغدغه یار خبر باید داشت
بعد هر غصۀ او دیدۀ تر باید داشت
لحظه ای غافلِ از یار شدن خسران است
پس شب و روز به دلدار نظر باید داشت
"به سخن کار نیاید به هوس رانی نیست"
سال ها سوز دل و اشک سحر باید داشت
"در ره منزل لیلی که خطر هاست در آن"
شرط اول قدم آن است: جگر باید داشت
"رنگ رخساره خبر می دهد از سرّ درون"
بعد عاشق شدن از یار اثر باید داشت
بین مردم، وسط شهر دلم می میرد
گاه گاهی به خرابات گذر باید داشت
نه فقط جان خودم، اهل و عیالم به فدات
پیش مرگ پسران تو پسر باید داشت
شاعر : حسین ایزدی
مهدی ای یوسف زهرا تو که هستی و کجایی؟
چه شود مشکل ما را تو خودت حل بنمایی؟
من که نشناختمت جز به صفا و به محبت
بندۀ خوب الهی و کنی کار خدایی
من که تا چشم گشودم بر سر کوی تو بودم
چه کنم گر نکنم از در لطف تو گدایی
بنده ای خسته و آلوده تر از من تو ندیدی
بینوایم، کرمی کن برسانم به نوایی
چهره ی همسفرانم همه از یاد برفته
چه کنم گر نکنم ناله از این درد جدایی
عاشقت پیر شد از غم به لبش هست تمنا
که دگر صاحب قرآن تو بیایی تو بیایی
شاعر : جواد حیدری
به چَشمت بدوز این نگاهِ مرا
به خود منتهی ساز راهِ مرا
خدایا كدام ابر یا آسمان؟
نهان كرده در خویش ماهِ مرا
عجب كیمیائی شده نامِ تو
كه زَر كرده قلبِ سیاهِ مرا
طلوعِ تو در صبحِ تاریكِ من
پُر از نور كرده پگاهِ مرا
مگیر از سرم سایۀ لطف را
خرابش نكن سر پناهِ مرا
بدونِ تو دارم نفس می كشم
ببخش ای شها اشتباهِ مرا
تو را دوست دارد، از این رو سیاه
سوا كن دلِ بی گناهِ مرا
دمِ حشر در محضرِ مادرت
اقامه مكن دادگاهِ مرا
ببر كربلا جانِ من را بگیر
بخیرش كن عمرِ تباهِ مرا
به یك قتلگاه، آهِ یك خواهری
به عرش خدا برده آهِ مرا
شاعر : محمد علی بیابانی
ای مهر تو و ولای تو ایدۀ من
یاد تو انیسِ دلِ رنجیدۀ من
ای کاش قدم به دیده ام بگذاری
ای خاک ره تو سرمۀ دیدۀ من
***
هر شیعه دعا کند بیایی مهدی
صد شور به پا کند بیایی مهدی
دیگر به دل سوخته ام صبری نیست
این جمعه خدا کند بیایی مهدی
شاعر : سید مجتبی شجاع
دردی به جان رسیده و درمان نمی رسد
آب از سرم گذشته و جانان نمی رسد
از رنج بی حساب سرم را گرفته ام
این رنج بی حساب به پایان نمی رسد
کاری بکن و گر نه من از دست می روم
آیا صدای من به کریمان نمی رسد؟
یا أیها العزیز ببین دست من تهی ست
وقتی ز تو به سفرۀ من نان نمی رسد
باید چو مهزیار فقط محض یار بود
یعنی کسی به وصل تو آسان نمی رسد
قلبی که از نگاه تو محروم بوده است
سوگند می خوریم به ایمان نمی رسد
در رحمت و محبت و بنده نوازی اش
اصلاً کسی به شاه خراسان نمی رسد
هنگام نا امیدی و بن بست های من...
ذکری به پای ذکر حسین جان نمی رسد
**
شاعر : حسین ایزدی
چقدر حرف دلم را به جاده ها بزنم
اجازه هست کمی حرف با شما بزنم؟
اجازه هست کمی درد دل کنم یا نه؟
اجازه هست که قید من و تو را بزنم؟
بنا نبود نیایی، خدا وکیل آقا
چقدر دست به دامان ندبه ها بزنم؟
دلم قرار ندارد خودت که می دانی
چقدر مانده همینطور دست و پا بزنم؟
ببین به جان عزیزت قسم کم آوردم
بعید نیست همین روزها که جا بزنم
اگر دروغ نگویم فقط کمی مانده
رکورد مردم نامرد کوفه را بزنم
خدا کند که بیایی وگرنه از سمتِ
کدام پنجره باید تو را صدا بزنم؟
...
به بازگشت من آقا دگر امیدی نیستش
مگر دوباره سری رو به کربلا بزنم
شاعر : مهدی صفی یاری
بیا كه دستِ زمین را به آسمان بدهی
به جسمِ مُردۀ این روزگار جان بدهی
دوباره جمعه ای آمد كه باز بی تو گذشت
بگو ز مأذنۀ كعبه كِی اذان بدهی
بیا كه خُلقِ علی را و خویِ زهرا را
نشان به مردم دنیا به این جهان بدهی
ببین كه دستِ دل از دامنِ تو كوتاه است
بیا كه دامنِ خود را به دستمان بدهی
همیشه تشنۀ لطف و گرسنۀ مِهریم
نگاه كن كه به ما باز آب و نان بدهی
اگر چه پیشِ تو بد قول و بد حساب شدیم
برای جبران كاش باز هم زمان بدهی
زبانِ ذكر نداریم ما خودت باید
برای بردنِ نامت به ما زبان بدهی
شاعر : محمد علی بیابانی
مى شود فرصت دیدار مهیّا حتماً
بد به دل راه نده مى رسد آقا حتماً
اى كه دنبال دواى غم هجران هستى
مى شود درد نهان تو مداوا حتماً
اگر امروز نشد بوسه به دستش بزنیم
وعده ى ما همه افتاده به فردا حتماً
ثمر گریه ى ما خنده ى روز فرج است
آن زمان مى شكفد خنده به لب ها حتماً
دوره ى غیبت طولانى و تأخیر ظهور
امتحانى است براى همه ى ما حتماً
كار ما منتظران چیست؟ اُمید و تقوا
غم نخور مى شود آخر گره ها وا حتماً
هركه در زُمره ى ما منتظران مى باشد
مى كند تا به ابد پشت به دنیا حتماً
انبیا منتظر آمدنش مى باشند
مى رسد پشت سرش حضرت عیسى حتماً
كاش باشیم و ببینیم كه روز رجعت
مى سپارد عَلَم خویش به سقّا حتماً
زره شیر خدا
اگر دستم رسد بر دامن پر فیض دلدارم
خدا داند كه دیگر دست از او بر نمی دارم
چه می شد باعث رنجیدن یارم نمی گشتم
اگر چه نوكر اویم گنهكارم گنهكارم
ز بسكه دوستم دارد به چشمم اشك بخشیده
كه من هم با زبان اشك می گویم بیا یارم
برای معصیت كردن مرا خلقت نفرمودند
مرا آورده خالق تا كند بر تو گرفتارم
كنون شادم كه مهمان توام اما هراسانم
كه می ماند سلامت دینِ من تا آخر كارم؟
تو تنها آن كسی هستی كه بی منّت كرم داری
نگفته می دهی و می كنی از لطف، سرشارم
تو كه تا حال پوشاندی هر آنچه معصیت كردم
مزن پرده به یك سو رحم كن، من آبرو دارم
شاعر : جواد حیدری
چندی ست از پیالۀ غم آب می خوریم
مانند چشمه از نفس خویشتن پریم
تو صاحب دلی و فراموش کرده ایم
این جام را به ساقی میخانه بسپریم
در دل به جای پنجرۀ انتظار تو
دیوار می کشیم و به دنبال آجریم
پای درخت عاطفه آبی نریختیم
حالا ازا ینکه میوه ندادست دلخوریم
با تار پود غفلتمان یوسف غریب
بر قامت تو پیرهن غصه می بریم
با این همه غلام پر از ادعا چه سود
غربت نشین شدی ... به چه درد تو می خوریم
باید به پای زلف تو عمری به سرکنیم
تا موبه مو حلال کنی، آه بشمریم
شاعر : موسی علیمرادی
پنهان نموده چهره ز ما آه می کشی
تا کی ز آه پرده بر این ماه می کشی؟
دیگر خدا ز قهر نگاهم نمی کند
وقتی گناه می کنم و آه می کشی
آهی که مانده در دل تو از گناه من
پنهان نموده از من و در چاه می کشی
چاهی به قدر آه تو مولا عمیق نیست
ناچار آه نیمه و کوتاه می کشی
کوتاه می کند شب دلتنگی مرا
دستی که بر سرم ز وفا گاه می کشی
شاعر : حسن بیاتانی
من دل شکسته ام تو چرا گریه می کنی؟
داری کدام بغض مرا گریه می کنی؟
گریان غروب ها به کجا خیره می شوی؟
هر روز صبح زود چرا گریه می کنی؟
دارم برای غربت تو گریه می کنم
داری برای غربت ما گریه می کنی؟
عمری ست از تو غافلم و تو برای من
شب های جمعه پیش خدا گریه می کنی
دلشوره های امشب من بی دلیل نیست
سر بر کدام خاک؟ کجا گریه می کنی؟
این ابرها همیشه که باران نمی شوند
شاید تو بغض کرده ای یا گریه می کنی
...
برگشته ایم خسته و شرمنده و فقیر...
یا ایها العزیز...چرا گریه می کنی؟
شاعر : حسن بیابانی
در جاده‌ای آواره ماندم که نمی‌دانم
سمت کدامین سمت خواهد بُرد پایم را
تنهای تنها مانده‌ام در بین آدم‌ها
در خود خلاصه کرده‌ام جغرافیایم را
تو با منی، روشن‌تر از هر صبح می‌بینم
پایان شب‌ها‌ی سیاه ماجرایم را
من زنده‌ام هرچند پابند زمین هستم
هرچند خط زد آسمان پروازها‌یم را
پیراهنی تاریک پوشیده اگر چه مرگ
دنیای من هرگز نمی‌بیند عزایم را
پا‌بسته‌ی خاکم، ولی تا می‌گشایم دست
به آسمان‌ها می‌رسانم هر دعایم را
روزی که هر‌چه کوه با من گرم تکرارست
زیباترین فریاد جاری در صدایم را
روزی که می‌آیی و من با شاخه‌ای لبخند
تقدیم خواهم کرد به تو چشم‌هایم را
می‌آیی و دنیا به باور میرسد من را
وقتی به کرسی می‌نشانم
از حول دام و دانه دلم چون کبوتر است
این روزها دعای فرج خواندنی تر است
آقا! بساط قتل مرا جور کرده ای
مژگان توست تیر و دو ابروت خنجر است
با آن شمایلی که به ارباب رفته است
رویت هزار مرتبه از یوسفان سر است
اصلاً عجیب نیست قیامت به پا کنی
این کار دست گرمی اولاد حیدر است
وقتی قرار نیست که فردا ببینمت
جان دادنم برای تو امروز بهتر است
بوی مدینه می رسد از انتظار تو
چشم انتظار آمدنت، چشم مادر است
در چشم توست ساحل دریای کربلا
در دست توست پرچم سقای کربلا
شاعر : مسعود اصلاني
بازآ كه دل هنوز به یاد تو دلبراست
جان از دریچه نظرم چشم بر در است
بازآ دگر كه سایه دیوار انتظار
سوزنده تر ز تابشخورشید محشر است
بازآ كه باز مردم چشمم ز دردهجر
در موج خیز اشك چو كشتی شناور است
بازآ كه از فراق تو ای غایب از نظر
دامن ز خون دیدهچو دریای گوهر است
ای صبح مهر بخش دل از مشرقامید
بنمای رخ كه طالعم از شب سیه تراست
زد نقش مهر روی تو بر دل چنان كهاشك
آئینه دار چهره ات ای ماه منظر است
ای رفته از برابر یاران" مشفقت"
رویت به هر چه مینگرم در برابر است
گر جان نشود فدات، نمی خواهیمش
گر سر نرود به پات، نمی خواهیمش
علامه ی دهر هم که باشد باشد
آقا، نشود گدات، نمی خواهیمش
×××
گفتم دُری سفتم، او فقط آه کشید
از غصه نخفتم، او فقط آه کشید
من شاعر صاحب الزمانم، اما
هر بار که گفتم، او فقط آه کشید
شاعر : سید مجتبی شجاع
افسرده و بی حال و خرابیم همه
مجهول و سوال بی جوابیم همه
مولا به امید ما مبادا باشی
آرام بیا چرا که خوابیم همه
................................
این غربت سخت باورت می آید؟
هنگام ظهور، یاورت می آید؟
مولا تو بیا اگر نباشد مردی
ششماهه علی اصغرت می آید
شاعر : سعید محمدی
من تشنه ی یک قطره از جام وصالم
کی می دهی بر دیدن رویت مجالم؟
کم کم غروب عمر من گردد نمایان
رحمی نما که عاقبت رو به زوالم
آقا دگر با دوری تو خو گرفتم!
طی می شود بی یاد تو هر ماه و سالَم!
می خواستم تا پر کشم سوی تو، امّا
بار گناهانم شکسته هر دو بالم
دست گنه آخر مرا کرده زمین گیر
از بس که من در زندگی بی اعتدالم!
بی چشم و رویی کردم و قلبت شکستم
آقا به جان مادرت بنما حلالم
دیگر حنای توبه ام رنگی ندارد
در پیش چشمان تو ای مظلوم عالم!
با این بدی هایی که در حقّت نمودم
فهمیده ای که بهر تو وزر و وَبالم
محض رضای مادرت دستم گرفتی
با مجلس روضه نمودی اتّصالم
گفتی که این باشد غلام مادر من
دادی به من سوز دل و
وقتی که نیستی تو بهارم بهار نیست
وقتی که نیستی تو به دلها قرار نیست
این روزهای تلخ که بی تو به شب رسند
آهسته مردن است دگر انتظار نیست
من عصرهای جمعه فقط بغض می کنم
باران اشک های من از اختیار نیست
تسلیم هجر توست دل شرحه شرحه ام
تیغ فراق هست و مسیر فرار نیست
معلوم شد از اینکه به یاد تو نیستم
این ناله ها ز دوری تو جز شعار نیست
وقتی پی هر آنچه بجز یار می روم
فرصت برای عاشقی با نگار نیست
دنیا چو قبله ی دل گمکرده راه شد
آن دل به سوی خیمه ی تو رهسپار نیست
یا ایهالعزیز به ما هم تصدقی
چیزی میان کاسه ی این بد بیار نیست
اصلا تمام سال مرا فاطمیه کن
بی نام مادر تو مرا اعتبار نیست
ما را به نام نوکر زهرا شنا
دل به داغ بي كسي دچار شد ، نيامدي
چشم ماه و آفتاب تار شد ، نيامدي
سنگهاي سرزمين من در انتظار تو
زير سم اسبها غبار شد ، نيامدي
چون عصاي موريانه خورده دستهاي من
زير بار درد تار و مار شد ، نيامدي
اي بلندتر ز كاش و دورتر ز كاشكي
روزهاي رفته بيشمار شد ، نيامدي
عمر انتظار ما ، حكايت ظهور تو
قصّه بلند روزگار شد ، نيامدي
