مناجات با خدا

یا مُغِیثَ الْمُذنِبین مُعْطِی السّؤال
یا انیسَ العارفین، یا ذوالجلال

ای ز عشقت هر دلی را مشکلی
وی ز شوقت در جنون هر عاقلی...

شور عشقت شعله در عالم زده
بی‌تو در هر گوشه صد ماتم زده

عقل دانا در رهت بی‌خویشتن
بحر عشقت در دل ما موج‌زن...

جان مشتاقان به دردت شادمان
بندگان خاصت، آزاد جهان...

ای زبان‌ها در ثنایت مانده لال
در هوایت مرغ وَهم افکنده بال...

ای غم عشق تو با جان سازگار
از کرم‌های تو دل امّیدوار

ای خداوند جهان‌دار کریم
لایزال لم یزل، حَیِّ قدیم...

نیست بی فضل تو جان را قوّتی
یا غیاثَ ‌المستغیثین، رحمتی

خانۀ دل را به لطف آباد کن
جانم از بند جهان آزاد کن

مرغ روحم را به وصلت راه ده

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امشب شب آدینه و فردا رمضان ا‌ست
تن در ذَوبان آمد و جان در طیران است

بربند ره لقمه و بگشا ره دیدار
تن طالب نان آمد و جان طالب جان است...

خرسند از آن است که بر سفرۀ ارزاق
هر چند که نانش نرسد، بر سر خوان است

من بندۀ شوقم که بُراقی‌ست سبک‌رو
پروانۀ عشق است ولی شمع جهان است...

کوریِّ تو شد مانع راه تو، وگر نه
چون ماه شب چارده آن دوست عیان ا‌ست...

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم
چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم

دلم با عشق، خویشاوندی دیرینه‌ای دارد
از آغاز جهان، از عهد آدم دوستت دارم

وضوی گریه می‌گیرم در استغفار و می‌ریزم
به پایت جان که ای جانان دمادم دوستت دارم

برای این دل بیچاره همدم، عاشقت هستم
برای زخم‌های سینه مرهم، دوستت دارم

نگو از چشم من افتاده‌ای من چشم در راهم
که از تو بشنوم یک‌بار من هم دوستت دارم

خودم را بین آغوش تو می‌بینم شبیه حُر
که با اشک خودش می‌گفت نم‌نم دوستت دارم

در این دنیا نبردی آبرویم را در آن دنیا
چه خواهی کرد؟! من در هر دو عالم دوستت دارم

مرا حتی اگر در آتش خشمت بسوزانی
زنم فریاد در بین جهنّم دوستت

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 17:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای در تو عیان‌ها ونهان‌ها همه هیچ
پندار یقین‌ها و گمان‌ها همه هیچ
از ذات تو مطلقاً نشان نتوان داد
کآن‌جا که تویی بُوَد نشان‌ها همه هیچ

راه تو به هر روش که پویند خوش است
وصل تو به هر جهت که جویند خوش است
روی تو به هر دیده که ببینند نکوست
نام تو به هر زبان که گویند خوش است

ای آنکه گشایندۀ هر بند تویی
بیرون ز عبارت چه و چند تویی
این دولت من بس که منم بندۀ تو
این عزت من بس که خداوند تویی

عصیان خلایق ار چه صحرا صحراست
در پیش عنایت تو یک برگِ گیاست
هر چند گناه ماست کشتی، کشتی
غم نیست که رحمت تو دریا دریاست

ای قبلۀ هر که مُقبَل ‌آمد، کویت
روی دل مُقبِلان عالم سویت
امروز کسی کز تو بگرداند روی
فردا

• جمعه
• 3
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:27
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

انس سجاده را اگر داری
قدر بشناس کوه زر داری

سمت نامحرمان نگاه نکن
گر به لطف خدا نظر داری

جای اینکه به مرگ فکر کنی
چقدر آرزو به سر داری!

کوله باری ببند کاری کن
توشه آماده کن! سفر داری!

از گناه و حرام بگذر چون
از صراط آخرش گذر داری

خیر دیدی ز عمر خود وقتی
گریه های دم سحر داری..

به امام زمان توسل کن
غصه ات چیست تا پدر داری؟!

کاش میش همیشه با تقوا
باری از شانه هاش برداری

در حسینیه ها پناه بگیر
درحسینیه ها سپر داری

خنده محشر تو دیدنی است
تا که در روضه چشم تر داری

یک سفر کربلا برو حتما
آرزوی بهشت اگر داری

دم افطار یا حسین بگو...
عطش آب هرقدر داری..

نکند کربلا کفن بخری!
تو که از روضه اش خ

• چهارشنبه
• 8
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با بار گناه آمده‌ام بر در تو
با روی سیاه آمده ام محضر تو

در دست من نامه‌سیه چیزی نیست
جز دامن پر ز مهر پیغمبر تو

• جمعه
• 10
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 22:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

الهی آمدم سویت دگر بار
به آهی سینه سوز و چشم خونبار

نموده توبه و توبه شکستم
نه یکبار و دو باره بلکه صد بار

به درگاه تو باز آورده ام رو
دو دستی بر دعا زار و دل افکار

به دو شم کوله باری از گناهان
گنه کارم جفا کارم خطا کار

ز جرم و معصیت آینیه دل
شده تار و سیه همچون شب تار

منم گوید منم گوید به هر جا
زبانی را که دادی بهر اذکار

امان از این زبان آتش افروز
برد آخر مرا در دامن نار

ز بسکه این زبان بنموده غیبت
دیگر خارج شده از دستم آمار

الهی آگهی در این زما نه
چه ها با دل نموده نفس بیمار

چو عبدی روسیه در بارگاهت
بُود دستم تهی و شرم بسیار

دو چشما نی که دادی بهر دیدن
شده بر محرم و نامحرمان یار

ا

• شنبه
• 1
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای پر سرود با همۀ بی‌صدایی‌ات
با من سخن بگو به زبان خدایی‌ات

در عرصه‌عرصۀ ملکوتی کز آنِ توست
پَر ده مرا، به بال بلند رهایی‌ات...

فرخنده طالعی که گُزیده‌ست گوشه‌ای
در سایۀ خجستۀ فرّ همایی‌ات

ای مُعجز پیمبر مکّی! که هر فصیح
خیره‌ست در فصاحت مُعجزنمایی‌ات...

در تو چه آیتی‌ست که هر کس به گوش جان،
یک‌بار چون شنید تو را، شد هوایی‌ات

پر می‌زنند در تو ملائک که صد بهشت
بالیده در کرانۀ قدسی‌سرایی‌ات...

چون یافتم کلید تو را، مهربان‌تری،
با من ز هر چه، با همه دیرآشنایی‌ات

گفتا: بخوان به نام خدا تا که پا نهد
روح‌القدس به حاشیۀ هم‌نوایی‌ات

اینک وضو گرفته به دیدارت آمدم
تا سر نهم به سجدۀ مُشکل‌گشایی‌

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:20
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

سلام بر تو کتاب ای که آفتاب تویی
گران‌ترین و گرامی‌ترین کتاب تویی

کتاب‌های جهان از بدایتِ تاریخ
تمام مشق تو هستند اگر کتاب تویی

سلام بر تو که هم‌صحبتم به بیداری
سلام بر تو که بیداری‌ام ز خواب تویی

نه شعر، ای همه حکمت که در فضیلت تو
بس است این‌که خدا را کلام ناب تویی

همان تجلیِ اعظم که از نهایتِ مهر
خدا نمود به انسانِ خود خطاب تویی

بدون نور تو عالم کویر ظلمت بود
که در زمان و زمین روشنی و آب تویی

وَ در هبوط زمین، تشنگی انسان را
به هر سؤال گواراترین جواب تویی

گواهِ آنچه رسولان رفته آوردند!
میان آن همه خود حُسن انتخاب، تویی...

امانتی که نبی هم‌طراز عترت خویش
به جا گذاشته تا موعد حساب تویی

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

دریاب از این همه پراکندگی‌ام
عمری‌ست که شرمندۀ این بندگی‌ام
یک سجدۀ سهو بود بر ساحت عشق
ای کاش تمام فرصت زندگی‌ام

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
باز آمده‌ام پیش تو تشریح کنم
این مشت گره‌کردۀ خون را، دل را

• چهارشنبه
• 5
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:20
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

آن گوشه نگاه کوچکی روییده‌ست
بر خاک پگاه کوچکی روییده‌ست
آن گوشۀ باغچه، همین صبح انگار
سبحان ‌الله کوچکی روییده‌ست

• یکشنبه
• 9
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

گهی از دل، گهی از دیده، گاه از جان تو را جویم
نمی‌دانم تو را ای یار هر جایی، کجا جویم؟...

ندارم هم‌چنان یک جا قرار از بی‌قراری‌ها
اگر چه در حقیقت حاضری، هر جا تو را جویم

اگر چه از رگ گردن تویی نزدیک‌تر با من
تو را هر لحظه از جایی منِ سر در هوا جویم

ز محراب اجابت می‌شود مقبول طاعت‌ها
نجویم گر تو را ای قبلۀ عالم که را جویم؟

شفا چون آیۀ رحمت شود از آسمان نازل
منِ مجنون علاج خویش از دارالشّفا جویم...

• دوشنبه
• 10
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:38
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

قال الله تبارک و تعالی:
«عبدی أطِعنی حتی أَجعلَکَ مِثلی ، أنا حَیّ لا اَموت اَجعلک حیّا لا تَموت، أنا غنیّ لا أَفتقِر أَجعلک غنیّا لا تَفتَقِر، أنا مَهما أَشاءُ یَکون أَجعلکَ مَهما تَشاء یکون»

ترجمه حدیث:
«بنده ام، از من اطاعت کن تا تو را مانند خود سازم. همان طورى که من زنده هستم و نمى میرم تو هم همیشه زنده باشى. همان طورى که من غنى هستم فقیر نمى شوم تو هم همیشه غنى باشى. همان طورى که من هر چه را اراده کنم مى شود تو را هم همین طور سازم».

این حدیث قدسی با همین عبارت در کتاب «الجواهر السنیة الحر العاملی»، که کلیات حدیث قدسى است در ص۳۶۱ وارد شده است.
البته این حدیث با عبارت های دیگری نیز در سای

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:20
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خداوند سبحان به عيسى(عليه السّلام) فرمود: «اى عيسى! اشك چشمان و خشيت و هراس قلبت را در درگاه من به‏ هديه بياور. بر سر قبور مردگان بايست و آنان را با صداى بلند بخوان تا شايد پند و موعظه ‏ات را از آنان دريافت دارى و با خود بگو كه: من نيز به آنان ملحق خواهم شد.
به خاطر من از چشمانت اشك بريز و قلبت را براى من خاشع گردان.
اى عيسى! در روزگار سختى، از من كمك بخواه كه من گرفتاران را نجات مى‏ دهم و پريشانها را اجابت مى ‏كنم چون من ارحم الراحمين هستم».

منبع: عدة الداعی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در روايت آمده است كه: «بين بهشت و جهنم گردنه ‏اى است كه غير از گريه ‏كنندگان از ترس خداوند متعال، از آن رد نمى ‏شوند»
از رسول خدا(صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) روايت شده است كه فرمود: «پروردگار من به من خبر داد و گفت كه: به عزت و جلالم سوگند! هرگز آنچه را كه گريه ‏كنندگان نزد من دريافت مى ‏دارند، عابدان دريافت نخواهند كرد، من در مقامات بالا برايشان قصرى بنا مى‏ كنم كه ديگران با آنان شريك نخواهند بود».
و به موسى(عليه السّلام) وحى كرد و فرمود: «تا وقتى كه در دنيا هستى، بر خودت گريه كن، از چيزهايى كه موجب آتش و هلاكت مى ‏شود بترس و مبادا زينت و زيبائى زندگانى دنيايى تو را بفريبد».
و به عيسى(عليه

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چشیدم در حریمت طعم عشق لایزالی را
کشیدم در غل وزنجیر،نفس لا ابالی را

خداوندا به شوق بارش باران الطافت
تحمل کرده ام این سالهای خشکسالی را

زمانه از تو دورم کرده وشیطان فراوان است
نمی جویم تو را،گم کرده ام سیر جلالی را

چه شبهای درازی را که بی یاد تو سر کردم
ببخش این سرکشی این سرخوشی این بی خیالی را

برای درد دل کردن در این دنیای وا نفسا
به غیر از تو ندیدم هر چه گشتم این حوالی را

چهل سال است بی تابانه دنبال تو میگردم
چگونه شرح باید داد این آشفته حالی را

چنان در زرق وبرق زندگی غرقم که در سجده
نمی بینم به جز گلهای رنگارنگ قالی را

مرا تنها دو رکعت عشق روزی کن که دلتنگم
تداعی کن برایم باز گلبانگ

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آيينه‌ای و برايت آه آوردم
در محضر تو دلی سياه آوردم
من آينۀ مجسّم شيطانم!
از شرّ خودم به تو پناه آوردم

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:37
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

خلقت پر از هوای خوش استجابت است
دست خدا همیشه به کار اجابت است

خورشید در سکوت خودش گرم گفتگوست
دریا میان موج خودش محو جستجوست

تسبیح می‌کنند صدف‌ها و سنگ‌ها
تسبیح می‌کنند صداها و رنگ‌ها

موسیقیِ بدون کلام ستاره‌ها
دارد به رمز و راز پرستش، اشاره‌ها

گل‌برگ‌ها پر از هیجان شکفتن‌اند
خاموش نیستند، پر از شور گفتن‌اند

ماهی به ذکر نام کسی تازه مانده‌ است
در جاری سلام کسی تازه مانده است

شبنم، سحر به راز و نیاز ایستاده است
بر جانماز گل به نماز ایستاده است

این‌جا شکسته نیست حضور دل کسی
دیوار نیست پیش عبور دل کسی

انسان ولی حضور دلش را شکسته است
با شهر عشق رابطه‌اش را گسسته است

در چرخ‌دنده‌های زمان

• چهارشنبه
• 12
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:10
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

در محضر تو جانان چیزی نگویم
من آمدم پشیمان چیزی نگویم

وقتی که تو خبیری از روزگارم
از لحظه های عصیان چیزی نگویم

عمری بود که نفسم ، داده فریبم
ازخدعه های شیطان چیزی نگویم

این غصه ی فراق و دوریِ از تو
کرده مرا پریشان چیزی نگویم

اصلا خودت که بهتر دانی که هستم
از آن همه گناهان چیزی نگویم

حرفی ندارم آنجا وقتی بپرسی
پیش تو رب رحمان چیزی نگویم

حتی اگر نبخشی، این بنده ات را
حق داری و کماکان چیزی نگویم

جز معصیت ندارم در کوله بارم
در بین جمع خوبان چیزی نگویم

من آمدم گدایی آدابش این است
در ساحت کریمان چیزی نگویم

چشمم به صحبت آمد ، باران گرفته
بهتر که وقت باران چیزی نگویم

از تشنگی روزه روضه بسازم

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس

مرا جز تو کس، یاور و یار نیست
چه گویم که یارای گفتار نیست...

دلم رشحۀ بحر انعام توست
چو ماهی، زبان زنده از نام توست

ندارد فروغی ز خود مشتِ گل
مگر پرتو فیضت افتد به دل...

نبخشی اگر گمرهان را سراغ
نیفروزد از داغ عشقت چراغ

در این تیره‌کاخی که ظلمت سراست
نفس راه لب را چه داند کجاست؟

ازل تا ابد، مدّ احسان توست
به خوان کرم، دل نمکدان توست

میِ عشق، روشنگر سینه شد
به خم‌خانه‌ات، چشم آیینه شد...

ندانسته‌ام کیستم، چیستم
تویی عین هستی و من نیستم

فنا را کجا لاف دعوی رسد؟
مگر دست دعوی به معنی رسد

«حزین»، از میِ بی‌خودی جام کش
زبان مست دعوی‌ست، در کا

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 14:42
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

و في عقاب الأعمال عن أبيه عن سعد عن أحمد بن محمّد عن عليّ بن الحكم عن هشام بن سالم عن سليمان بن خالد قال: سمعت أبا عبد اللَّه عليه السلام يقول: أوحى اللَّه إلى موسى عليه السلام: يا موسى! قل للملإ من بني إسرائيل: إيّاكم و قتل النفس الحرام بغير حقّ فإنّ من قتل منكم نفسا في الدنيا قتلته في النار مائة ألف قتلة مثل قتلة صاحبه.
و رواه البرقيّ في المحاسن عن سليمان بن خالد مثله.

شيخ صدوق در كتاب عقاب الاعمال از پدرش از سعد از احمد بن محمد از على بن حكم از هشام بن سالم از سليمان بن خالد از ابو عبد اللَّه عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود: خداوند به موسى عليه السلام وحى فرمود: اى موسى! به قوم بنى اسرا

• یکشنبه
• 6
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 12:56
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آدمی چیست که اینقدر به خود می نازی؟
داری از عمر خودت می زنی و می سازی

زندگی مثل قماری ست مسلم که در آن
هر قدر خبره شوی آخرسر می بازی

به دوای تو طبیبان همگی دل سردند
چه بلایی به سر روح و تنت آوردند

این قدر زور نزن زندگی ات آمال است
آخر عمر مگر بیش تر از صد سال است؟

به چه دلخوش شده ای موی سر و قد بلند
نفس برده است به تاراج جهانت را چند؟

همه ی زندگی ات را سر این تن دادی
خوب بنگر که به افسار که گردن دادی؟

اینکه اینگونه تورا بند زده شیطان است
روز و شب هی به تو لبخند زده شیطان است

دشمن توست اگر همره راهت شده است
باعث خستگی و روی سیاهت شده است

تو که با دست خودت آفت جانت شده ای
چه قدر پیش همه

• شنبه
• 6
• مهر
• 1398
• ساعت
• 19:41
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

به روی دست آوردم دل غم پرور خود را
صدف از سینه اش بیرون کشیده گوهر خود را

دلم را ساده اندیشانه از پیکر در آوردم
چنان اندیشه ای که اشعری انگشتر خود را

من آن طفل پریشانم که در بازار تنهایی
چنان سرگرم شد ، گم کرده حتی مادر خود را

و روز حشر ، مانند مسلمانی که از غفلت
به جمع انبیاء نشناخته پیغمبر خود را

منم آن واعظی که سالها با نان دین خوردم
شبیه موریانه پایه های منبر خود را

جهان دار مکافات است، جو ، گندم نمی گردد
کلونی خسته ام ، هر بار میکوبم در خود را

به جای نافله با شعرهایم توبه میخوانم
به اشک خویش میشویم تمام دفتر خود را

سرم بر شانه ی مُهر است ، در آغوش سجاده
و غسلِ اشکهایم میکنم پا تا س

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 16:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خداوندا مریضان را شفا ده
به لطف‌خویش آن‌ها را دوا ده

به بیماران اهل روضه؛ دارو
ز داروخانه ی کرببلا ده

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 16:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

میسوزم از اشتیاقِ عشقت در تب
گل کرده «کمالَ الإنقطاعِ» بر لب
مخلوقِ خودت هستم و هستیِ مرا...
از هر چه به غیرِ خود جدا کن یا رب!

• چهارشنبه
• 13
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 19:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هر بار دلم خسته شد از بارِ گناهی
شرمنده و بیتاب کشیدم دو سه آهی

با اشک نشستم دم ِ «ألعفو» گرفتم
در بازدمم دیده نشد ذرّه گناهی

یکبار نشد راه ببندی و بگویی-
برگرد برو! عاصی و گم کردۂ راهی

بخشیدی و گفتم چه کنم؟! چارۂ من چیست؟!
از نور دلم کم شده و مانده سیاهی

این نفْس؛ مرا یکسره از راه به در کرد
از راه به در کرده و انداخت به چاهی

خوردم به درِ بسته! رسیدم به امیدِ
یک گوشۂ چشمی! نظری! نیم نگاهی...

از «أسئلکَ» پُر شده این کاسۂ خالی
دستی برسان! ای کرمت لایتناهی

نزدیکتری از رگِ گردن به منِ بد
پس خوب ترین، خوب ترین پشت و پناهی

این سلسله ی کوهِ خطاهای پیاپی
در سجده شد از لطف ِ تو تبدیل به کاهی

ا

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 17:50
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

از قافلۀ عشق مرا جا نگذارید
در موج بلا یکه و تنها نگذارید

ما را به شهیدان برسانید دوباره
بر موج دلم حسرت دریا نگذارید

ماه سحر و ذکر و ابوحمزه و توبه است
در ماه خدا، دل سرِ دنیا نگذارید

هنگامۀ توبه است، غنیمت شمریدش
هی توبه از امروز به فردا نگذارید

غیر از در این خانه کجا روی بیاریم
ما را به کسی غیر علی وا نگذارید

خوب است سر سفرۀ افطار به یاد
لب های حسین آب گوارا نگذارید

این حرف، خودش روضۀ گودال حسین است
اینقدر نمک بر دل زهرا نگذارید

آهسته تر ای لشکریان، فاطمه اینجاست
اینگونه روی حنجره اش پا نگذارید

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

"دوستت دارم"همین جمله خدا..ارزانی ات
باز هم دعوت نمودی،آمدم مهمانی ات

از تضّرع بهره ای اصلاً ندارم یا کریم..
گریه را یادم بده تا ڪه شوم بارانی ات

پرده پوشی کن که محتاجِ نگاهِ ویژه ام
مسئلت دارم دوباره رحمتِ پنهانی ات

من همان عبد فراری ام که خسته آمدم
پس بغل کن تا شوم در این فضا..زندانی ات

هیچڪس دیگر نمانده تا که یاری ام کند
یاری ام کن ای فدایِ خصلتِ رحمانی ات

هدیه ای بهرت ندارم غیر این بارِ گناه
جانِ من حتّی نباشد لایقِ قربانی ات

مختصر روزه گرفتم یادم آمد از "حسین"
گفتم آقاجان فدایِ حنجرِ عطشانی ات

روضه هایت را شنیدم گریه کردم بی امان
می دهد آخر نجاتم ذرهّ ای دربانی ات

• سه شنبه
• 9
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از آن روزی که ما را آفریدی
به غیر از معصیت چیزی ندیدی

خداوندا بحق هشت و چارت
ز ما بگذر، شتر دیدی، ندیدی

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 09:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور