مناجات با خدا

من را سحر برای خودت انتخاب کن
با توبه آمدم روی من هم حساب کن

طومار جرم من نکند رو کنی به حشر
ستار باش و پرده بپوشان، حجاب کن

"من مستحق آتشم از کرده های خویش"
اشک مرا بیار و حساب و کتاب کن

بخشش همیشه کار بزرگان بُوَد..خدا
من کرده ام گناه، تو امّا ثواب کن

بد کرده ام خدا، تو بسوزان مرا ولی
دوزخ نه، کربلا ببر، از غم کباب کن

روزی که بر سرم لحد آوار می شود
خاکم به زیر پای علی بوتراب کن

عمریست زیر پرچم سالار زینبم
آن را که نیست اهل ولایت عذاب کن

شاعر : وحید دکامین

• پنج شنبه
• 18
• تیر
• 1394
• ساعت
• 19:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

برزخم‌های سینه‌ی عاشق دوا بس است
داغ ندیدنت به جگرهای ما بس است
بی تو شبیه کوچه‌ی تنگ است شهرمان
ای زائر شهید مدینه بیا بس است
پرکن دوباره کِیل مرا ایها العزیز
هرگز نگو تصدق این بی نوا بس است
برخشکی لبان من افطار چاره نیست
قدری غبار از کف پای شما بس است
غفلت مرا به مجلس عیش و گناه برد
رفتم خلاف میل شما هرکجا بس است
من دوست دارمت که نشستم ببینمت
بیرون نکن نگو که برو بی حیا بس است
ای صاحب اختیار من و قدرهای من
دست مرا خودت بدهی بر خدا بس است
قرآن به سر گرفتم و گفتم فقط علی
یعنی علی اگرکه ببخشد مرا بس است
این بالحسین‌های تو دست مرا گرفت
حتما برای توبه‌ی من کربلا بس است
آقا به گریه‌ی صبح و مسائتان

• یکشنبه
• 21
• تیر
• 1394
• ساعت
• 05:59
• نوشته شده توسط
• علی

یا رب قسم به خونِ شهیدان مرا ببخش
مولا به قطره قطره ی باران مرا ببخش

من تحبسُ الدعاء شدم از بارِ معصیت
افتادم ار دوباره به زندان مرا ببخش

از جهل و بی بصیرتی ام ای خدایِ من
سیلی زدم به صورتِ قران مرا ببخش

گفتی ز مکر و فتنه ی شیطان ولی خدا
گشتم مطیعِ مطلقِ شیطان مرا ببخش

هنگامِ معصیت که سراسر بود سَراب
غافل شدم زِ آتشِ سوزان مرا ببخش

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
یا رب به حقِ پاکیِ آنان مرا ببخش

با صد امید آمده ام بر دَرت کنون
سوگند بر علی شهِ خوبان مرا ببخش

گفتی نظر کنم همه دم سویِ عاشقان
من آمدم به محفلِ خوبان مرا ببخش

دائم (بداغی) از گنهش گریه میکند
گوید خدا به حرمتِ انسان مرا ببخش

• یکشنبه
• 18
• مرداد
• 1394
• ساعت
• 20:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سلام خدا دلم گرفته خيلي
نه عاشقم نه مجنونم نه ليلي

بهم بگو خدا جونم كجايي
جز تو نميخوام ديگه آشنايي

بيا بشين يه امشبو كنارم
آخه هزار تا حرفِ تازه دارم

از اون روزي كه من رو آفريدي
آره قبول ، غير گناه نديدي

هزار دفعه گفتي گناه سرابه
بنده ي آلوده خونه ش خرابه

گفتي گناه آدم و بَد ميكنه
راه اجابتامــو سَد ميكنه

گفتي به جز من همه چي دروغه
سرابه و‌ شعله ي بي فروغه

گفتي كتابم پُرِ رمز و رازه
جاش توي قلبه نه تو‌جانمازه

گفتي بهم كه قانون زمينه
چشم بشر غير خدا نبينه

گفتي كه آدم صاف و مهربونه
آخه تكبر كه مالِ شيطونه

آخه بشر اصل تو بوده نُطفه
اصلا شده به فكرت اين بيفته؟

قبول داري يه روزي مُردار

• جمعه
• 4
• دی
• 1394
• ساعت
• 18:31
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خاک عالم بر سرم ای وایِ من ای وایِ من
با تَقی آخر چرا وا می رود تقوایِ من

پیچ تقوا را اگر محکم نسازم روز و شب
میشود بالله قسم در نزد شیطان جای من

من گنه کردم در این دنیا خدایا رحم کن
وای از آن روزی که نالان میشود مولای من

فکر این دارد مرا الساعه پیرم می کند
فکر آن روزی که از دم رو شود سیمای من

دیگر آنجا حرف ما را کس خریدارش مباد
هر چه میگویی که شیطان کرده بود اغوای من

شاعر : سیروس بداغی

• یکشنبه
• 15
• فروردین
• 1395
• ساعت
• 18:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ماه رمضان
ماه رمضان ولوله ی راز ونیاز است
صد شکر نما بنده ،در میکده باز است
خمخانه ی حق باز نموده سر خم ها
بر ریز به جام دل خود هرچه نیاز است
در اول مه عرش خدا در بگشودست
ماه رمضان بهر عروج تو جواز است
در لیله ی قدرش بشود هرچه مقدر
با روز ی یکساله ی هر بنده تراز است
این ماه به قرآن خداوند بهار است
دردست همه بهر قرایت به فراز است
اوقات سحر تا دم افطار چه زیباست
بر روزه بگیران همه گه خاطره ساز است
در نیمه ی مه شادی ما گشته دوچندان
میلاد حسن باشد و او بنده نوازاست
باشد دهه ی سوم آن شیعه عزادار
در سوگ علی(ع)غم زده در سوزوگداز است
شکرانه ی درک مه زیبای خدایی
ای بنده تو گر جان بدهی امر مجاز است

شاع

• چهارشنبه
• 19
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سائل بی دست وپایم حال زارم را ببین
باز هم کردم ضرر، دارو ندارم را ببین

درب بیچاره سرا شد باز،من هم ٱمدم
خویش را بیچاره کردم روزگارم را ببین

یاد آن دوران که آه و سوز و اشکی داشتم
سرد و خشک افتاده ام حال خمارم را ببین

پیش مردم رو سفیدم پیش تو رسوا ترین
اعتبار باطن بی اعتبارم را ببین

ای پناه امن عبد پر گناه بی پناه
حاصلم بی حاصلی شد کوله بارم را ببین

تا دلم شد خانه شیطان شدم خانه خراب
خانه ی سرد دل بی بند و بارم را ببین

بی تو کم آورده ام بدجور خوردم بر زمین
حاصل رحمان گریزی و فرارم را ببین

من به خود بد کرده ام، خود کرده را تدبیر نیست
حد بزن اما دل امیدوارم را ببین

با حسینت آمدم ردم نکن جا

• یکشنبه
• 23
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خدایا من گنهکارم، خودت گفتی که می بخشی
خودت گفتی که غفارم، خودت گفتی که می بخشی

خدا، بازار خوبانت از آن سمت است من اینجا
بساط معصیت دارم، خودت گفتی که می بخشی

مرا از مسجدت زاهد، مرا از میکده ساقی
برون کردند آواره ام، خودت گفتی که می بخشی

در این عالم که دزد دین لباس دوست پوشیده
کسی را جز خودت دارم؟! خودت گفتی که می بخشی

گنه کردم، غلط کردم! خطا کردم، نفهمیدم!
نده این قدر آزارم، خودت گفتی که می بخشی

دو راهی بهشت و دوزخ سمت صراط و قبر
به دست توست افسارم، خودت گفتی که می بخشی

خدا در ترکشم یک تیر ماند، آن هم حسین توست
حسین را دوست می دارم، خودت گفتی که می بخشی

دعای فاطمه روز جزا با دست عباس ا

• یکشنبه
• 23
• خرداد
• 1395
• ساعت
• 05:42
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

من مانده ام با کوله باری از گناهم
در ورطه ی عصیانم و گم کرده راهم

این بار هم شرمنده از روی تو هستم
آقا غلط کردم دوباره عذرخواهم

من خود به خود آتش گرفتم از خجالت
دیگر به روی من میاور اشتباهم

نفسم مرا از درگه تو دور کرده
حتی نمانده لذتی در اشک و آهم

شیطان نشسته در کمینم یاالهی
من بی کس و کارم بده امشب پناهم

ترسیدم از اینکه ملائک هم ببینند
مخفی نمودم روی از عصیان سیاهم

جان همان بانو که دستش را شکستند
لطفی کن و یک لحظه ای بنما نگاهم

شاعر : رضا باقریان

• دوشنبه
• 7
• تیر
• 1395
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

در طبع گرفتار به جز عجز و دعا نیست
درمانده هر آن دیده که لبریز بکا نیست

از نفس خطاکار که فرمان به بدی کرد
از رب خطاپوش که جز جود و سخا نیست

پیوسته بیا بر در این خانه طلب کن
در محضر او لفظ برو حرف نیا نیست

عمری سر این سفره نمک خورده ام حالا
مسکین برود جای دگر شرط وفا نیست

افتاده به کارم گره از دست گناهان
در دام هوس مانده ام و راه رها نیست

آنجا که فقط قلب مرا می کند آرام
جایی به جز از پنجره فولاد رضا نیست

حالا که شفیعم شده آقای خراسان
مرهم بگذارید به دردی که دوا نیست

"اشک" آمده سلطان بدهد رزق محرم
نوکر نشود کرببلایی که روا نیست

درمان گرفتار فقط ذکر حسین است
جز گوشه بین الحرمین خانه ما نی

• یکشنبه
• 13
• تیر
• 1395
• ساعت
• 05:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

گرچه دعا و توبه من کیفیت نداشت
بخشید، چون برای خودش خوبیت نداشت

شیطان ز شش جهت طرفم حمله میکند
یارب کمک عبادت من امنیت نداشت

جان خودم که همت من عبد بودن است
اما چه سود نیت من فعلیت نداشت

آن عاشقی به قرب خدایش رسید که
کاری به کار جمعیت و کمیت نداشت

آن کثرتی خوش است که خلوت بیاورد
اهل سحر، کمیل علی جمعیت نداشت

افطار من به فکر فقیری نبود وای
خاکم به سر که روزه من ماهیت نداشت

دل را ه سمت مقصد خوبی نمی برد
آن عالمی که جلوه ربانیت نداشت

با چند التماس دعا گیج میشود
در سیر خویش عابد اگر ظرفیت نداشت

در سرگذشت حر ریاحی برو ببین
صاحب نفس نمی شد اگر تربیت نداشت

مدیون گردگیری یار است این دلم
بین غبار آینه شفافیت نداشت

من با علی به بندگی ام فخر می کنم
که جز علی عبادت حق تولیت نداشت

در اصل کعبه تا به ابد ملک حیدر است
وقتی نجف به غیر خدا ملکیت نداشت

من بی حسین سوی خدا هم نمی روم
بی روضه ذکر و ادعیه جذابیت نداشت
**********
کف می زدند دور و بر حرمله سپاه
شش ماهه را زدن بخدا تهنیت نداشت

رو زد حسین حرمله اما سه شعبه زد
این نانجیب ذره ای انسانیت نداشت

• چهارشنبه
• 7
• مهر
• 1395
• ساعت
• 03:53
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

خسته ام خسته زِ افعالٍ بدم
شد کمان از گنه همواره قدم
قَسمت میدهم الساعه تو را
نکنی از درت ای دوست ردم

شاعر : سیروس بداغی

• پنج شنبه
• 8
• مهر
• 1395
• ساعت
• 04:42
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خداوندا اجابت کن دعا از لعلِ یاران را
به مولامان مدد فرما بلا جویانِ دوران را

به فضلت دم به دم یا رب سراسر انقلابی کن
چه این طُلّاب را در قم چه باقی در خراسان را

تمنا می کنم یا رب چو آقامان صلابت ده
برادرهای افغانی سلحشورانِ لبنان را

قسم بر راهِ آزادی قسم بر خون ثارالله
بگیر از ماهر آن خواهی نگیری طعمِ ایمان را

برو ای شیخِ بی تقوا بمیر از دردِ بی دینی
در این دنیا اگر دیدی دمی لبخند شیطان را

شاعر : سیروس بداغی

• دوشنبه
• 12
• مهر
• 1395
• ساعت
• 13:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آورده ای دوباره بدهکارمان کنی

فکری به حال غم زده و زارمان کنی

اینجور که دوباره به ما راه می دهی

اصلا بعید نیست طلبکارمان کنی

با اینکه ما به دست تو پرونده داشتیم

یک دم نخواستی تو خدا، خارمان کنی

تو مهربان ترینی و اصلا نمی شود

با آتشِ جهنمت، آزارمان کنی

ما را زمین زده است گناهان بی شمار

باید که فکرِ این دل بیمارمان کنی

من آمدم دوباره رفیقت شوم خدا

لطفی اگر کنی تو و بیدارمان کنی

این چشم ها که بوی شهادت نمی دهد

تا با شهید کرببلا یارمان کنی

با گریه های فاطمه ات گریه می کنیم

تا روضه خوان روضه دیوارمان کنی

آتش گرفته ایم در این اضطراب تا

پهلو شکسته از تب مسمارمان کنی

شاعر : وحید محمد

• شنبه
• 6
• خرداد
• 1396
• ساعت
• 09:10
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اگر چه بنده ي غافل ، اگر چه نادانم
به زير دين تو هستم ،هميشه ميدانم

دليل دارد اگر چشم من ندارد اشك
مرا زمين زده اين كثرت گناهانم

خراب كرده ام و روز و شب كريم الصفح
ميان سجده ي توبه تورا تورا خوانم

دلي كه جاي تو باشد سراسرش نور ست
سيه شده دل من ،چون رفيق شيطانم

دروغ و غيبت و تهمت مريض كرده مرا
طبيب من به علي پيش توست درمانم

به غير تو همه دنبال نفع خود هستند
ازينكه دل نسپردم به تو ، پشيمانم

انيس واقعي من فقط خودت هستي
بدون نور حضور تو جسم بي جانم

كرم نما كه كريمي و واسعه الرحمه
رسيده ام به تباهي خداي رحمانم

هميشه ارزويم بوده تا كه جان بدهم
به راه مهدي زهرا ، امام دورانم

بيا به جان حسينت

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو خطا بخش و خطا پوش و توئی ،تو به پذیر
من خطاکار و پشیمان و گناه آلوده
رمضان رو به تمام است ولی رحمت ، نه
نشود بسته دری را که خدا بگشوده
نه که در جرم و خطا قصد جسارت دارم ...
تو رئوفی که خیالم شده باز آسوده
پا کشیدن ز درِ لطف تو بی معرفتی است
من که با نیم نگاه تو شدم بخشوده
گرچه آلوده ام اما نکنم قطع امید
از خداوند رئوفی که خودش فرموده
" که بخوانید مرا تا که اجابت بکنم "
دوست دارم همه را غرق عنایت بکنم

تو به عصیانِ من و جرم و گناهان من و
من به لطف تو و سودای تو عادت کردم
چاره ای کن خود تو بغضِ گلو گیرِ مرا
به دعاهای سحرهای تو عادت کردم
به ابو حمزه و جوشن به عدیله به مجیر
نیمۀ شب به تمنّای تو

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

من و دعای پیمبر چه ماه خوبی بود
کنار سفرۀ حیدر چه ماه خوبی بود

که دیده بر سر یک سفره نوکر و ارباب
و همنشینی مادر چه ماه خوبی بود

من و غریب مدینه ، چه خلوتی، به به
به میزبانی کوثر چه ماه خوبی بود

به افتتاح و ابوحمزه و کمیل و مجیر
شدیم جوشن یکسر چه ماه خوبی بود

بخاطر شب قدرش گناه ما بخشید
و یک تولد دیگر چه ماه خوبی بود

چقدر گریه به غمهای کربلا کردیم
برای چادر و معجر چه ماه خوبی بود

شدیم یاور مظلومه ای به گودالی
که بوسه داشت به حنجر چه ماه خوبی بود

گریستیم به لبهای خشک سقا تا
گلوی اکبر و اصغر چه ماه خوبی بود

شبی خرابه نشین سه ساله ای بودیم
سر پدر، شب دختر، چه ماه خوبی بود

سری زدیم گهی در

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بهترین فصل دعا بود نمی‌دانستم
مرغ آمین* همه جا بود نمی‌دانستم

یا كریم دل من سی شب و سی روز تمام
در قفس بود و رها بود نمی‌دانستم

«ندهد فرصت گفتار به محتاج، کریم»
لطف، بی‌چون و چرا بود نمی‌دانستم

عابر كوچۀ دلتنگی و حیرت بودیم
خانه‌ی دوست كجا بود؟ نمی‌دانستم

و خدا را به علی! باز قسم خواهم داد
صحبت از عشق خدا بود نمی‌دانستم

شاعر : یوسف رحیمی

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:31
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چشم های به در خداحافظ
لحظات سحر خداحافظ

روزهای مقدس رمضان
لحظات غریب تا به اذان

حال و احوال قبل افطاری
قدرهای بلند بیداری

چه قدر مانده است تا ساحل
رمضان رفت ای دل غافل

رمضان رفت کوله بارت چیست؟
نکند جز گناه در آن نیست؟

شب بیست و نهم بخوان و بسوز
به خودت آمدی در این سی روز؟

کاری اصلا برای دل کردی؟
باید امشب به خویش برگردی

روزها را مرور کن آری
حاصلت چیست از چه بیزاری؟

از گناه و دروغ و صد رنگی؟
ای بمیری که مایهء ننگی

ای بمیری من دروغ و ریا
شب آخر شده به خویش بیا

دست بردار از دغل بازی
به چه چیزت هنوز می نازی؟

به گناهان بیشتر ز حدت؟
به فریب و به کارهای بدت؟

راه را اشتباه برگشتی
باز هم ب

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:32
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای ماه تنزل ملائک! بدرود
نور ملکوتِ جان سالک! بدرود

ای خواهش عارفان، بهار قرآن!
ای مطلع فجر «َامرِ رَبِّک»! بدرود
***
ما را به تبسم دعا بردی تو
تا روشنی فرشته‌ها بردی تو

ما را ز فریب اهرمن کوچاندی
تا حضرت دوست، تا خدا بردی تو
***
ای ماه عزیز! حق نگهدارت باد
خورشید، فدای چشم بیدارت باد

ای لیلۀ قدر! در دل بیداران
تا صبح وصال، شوق دیدارت باد
***
ای فرصت ناب عشق‌بازی با او
تفسیر فصیح آیه " الّا هو "

حقا که فراق جانگدازی داری
ای ماه عزیز! مژدۀ وصل‌ات کو؟!
***
ای سورۀ دل‌نواز! نشناختمت
ای مایۀ سوز و ساز! نشناختمت

سی روز شکوه «رَبَّنَا» را دیدم
یک ماه گذشت و باز نشناختمت!
***
یک ماه، فرشته همنشی

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آخرین عصرجمعۀ رمضان، دل من بی قرار می ماند
گرچه غرق گناه و معصیت است، پای این انتظار می ماند

قدر این ماه را ندانستم ،چشم بر هم زدم که رفت از دست
جمع شد سفره،شک ندارم که، کرم سفره دار می ماند

سفره دار کرم، امام کریم، دست من را رها نکن آقا
بی عطایت دل شکستۀ من، خجل و شرمسار می ماند

مکه چشم انتظار آمدنت، یوسف جان اسیر پیرهنت
بانگ یا اهل العالمت آقا، تا ابد یادگار می ماند

کاش باشم در آن زمانی که، باهزاران نوید می آیی
رد دستان پر غرور شما، بر روی ذوالفقار می ماند

زائر قبر مخفی زهرا ، وارث روضه های عاشورا
تانیایی به سینه ها داغِ، مادر بی مزار می ماند

مجتبی عسکری

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ذره ذره معصیت کل وجودم را گرفت
بنده ی دنیا شدن، بال صعودم را گرفت

خواستم وارد شوم بر اهل توبه ناگهان
مشکلی عارض شد و راه ورودم را گرفت

من ضرر از آرزوهای بلندم دیده ام
غافل از محشر شدن یک عمر، سودم را گرفت

وای از بی خیریِ این چشم بی تقوا شده
اشک های روضه ام، بود و نبودم را گرفت

عهد بستم با امام عصر خود آدم شوم
غفلتم، قولی که بر او داده بودم را گرفت

غافل از صاحب زمان سرگرم کار خود شدم
کم کم این غافل شدن حال سجودم را گرفت

من زمین افتاده ام اما به دادم می رسد
آن که مهرش روز اول تار و پودم را گرفت

روزگاری می شود نام حسین بن علی
با دعای فاطمه گفت و شنودم را گرفت

جان فدای خواهری که ناله زد در

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سفره دارد جمع می گردد، گدا را عفو کن
باز هم خوبی کن و این مبتلا را عفو کن

دیگر از این توبه ها دارم خجالت می کشم
یا رب این شرمنده غرق خطا را عفو کن

بر در این خانه من بهر امیدی آمدم
پس، نگیر از من تو این حال و هوا را، عفو کن

دست خالی آمدم، با دست خالی می روم
یا کریم این روسیاهِ بی نوا را عفو کن

پیش مردم آبروی بنده ات را حفظ کن
خوب و بد، در هم بخر، ای یار، ما را عفو کن

جان آقای خراسان، جان سلطان غریب
هم وطن های علی، موسی الرضا را عفو کن

من گنهکار و تویی غفار، یا رب الحسین
جان اربابم بیا این بنده ها را عفو کن

بوده ام این روزها مصداق فابک للحسین
گریه کن های غم کرببلا را عفو کن

جان آن که دست

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 08:55
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بگذارید بر احوال خودم گریه کنم
نیمه شب گشته و برحال خودم گریه کنم

چند سالیست گنه دور وبرم می گردد
بر سیه رویی هر سال خودم گریه کنم

من الف بودم و بار گنهم دالم کرد
بر قد تا شده و دال خودم گریه کنم

بخت یارم نشد و آخر عمری باید...
بنشینم که بر اقبال خودم گریه کنم

هر چه من فال گرفتم همگی بد آمد
باید از این بدی فال خودم گریه کنم

هربلایی سرم آمد به خدا حقم بود
کاش بر زشتی اعمال خودم گریه کنم

پروبالی که شکسته به سما هم نرود
باید از بی پری و بال خودم گریه کنم

شاعر : حبیب باقرزاده

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مسکینِ همه شبم ، بک یا الله
من فاطمه مذهبم ، بک یا الله

قرآن به سرم گرفتم و گُل کرده
ده مرتبه بر لبم ، بک یا الله

مسکینم و با ربِّ جلی می گویم
شرمنده ام از گنه ولی می گویم

تا آنکه ببخشی تو گناهانم را
ده بار الهی بِعلی می گویم

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 10:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اولین شب پیشِ تو با آه و زاری آمدم
شرمسارم دیر شد، با شرمساری آمدم

کوهِ عصیان هرچه با خود داشتم را باد برد
مستکینم، هر چه در دستم بذاری آمدم

دست هایِ خالیَم را کرده ام پیشت دراز
دست هایم را ببین با این نداری آمدم

پشتم از سنگینیِ عصیانِ بی حد خم شده
وای بر من، باز هم با اشکِ جاری آمدم

از همه رانده شدم، آغوشِ خود را باز کن
خوش به حالِ من که سوی خوب یاری آمدم

غیرِ تو حتی به اشکِ چشمِ من بی اعتناست
از همه دنیا شدم دیگر فراری، آمدم

اعتبارم را دوباره پیشِ تو دادم ز دست
رحم کن، گر چه که با بی اعتباری آمدم

شاعر : رضا باقریان

• پنج شنبه
• 12
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:41
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما بین خوبانت به بدها هم نظر کن
یکبار هم از کوچه اینها گذر کن

خیلی گناه آورده ام اینجا ببخشی
شام مرا با نور آمرزش سحر کن

من بند بندم با گناهان انس دارد
آتش بزن!جسم مرا زیرو زبر کن

هرتیررا شیطان بسمت قلبم انداخت
یا نور و یاقدوس هایم را سپر کن

بی گریه میمیرم تو را حق سه ساله
سهمیه چشمان من را بیشتر کن

این بنده سرکش به تو امیدوار است
خیلی بدم اما تو با من خوب سر کن

هربار رفتم کربلا لطف حسن بود
یا مجتبی! ما را توراهی سفر کن

هرموقعی امضا زدی شش گوشه ام را
در روضه ی زینب گدایت را خبر کن

• پنج شنبه
• 12
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باید به التماس گدایان نظر کنند
آنانکه خاک را به دم خویش زر کنند
امشب بناست با من آلوده سر کنند
سرمایه بکای مرا بیشتر کنند

حالا هجوم خیل گدا را قبول کن
یا رب بحق فاطمه ما را قبول کن

از هرچه زشتی است خدا توبه میکنم
از زندگی بدون دعا توبه میکنم
از غیبت و دروغ و ریا توبه میکنم
از دور بودن از شهدا توبه میکنم

بد کرده ام به حق خودم عفو کن مرا
با قوم و خویش قهر شدم عفو کن مرا

شب های جمعه خیری و خیرات من چه شد
یاسین برای شادی اموات من چه شد
آن برکتی بود به اوقات من چه شد
انس همیشگی به روایات من چه شد؟!

از یاد یار غفلت من اشتباه بود
با این و آن رفاقت من اشتباه بود

امشب تمام نغمه لبها علی علی است
ذ

• پنج شنبه
• 12
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چشم من خشک شد و گوهرم از دستم رفت
دل من تیره شد و دلبرم از دستم رفت

من که با گریه همه چیز به دست آوردم
با گنه برکت چشمان تر از دستم رفت

پای امروز به فردای خودم بد کردم
عبد دنیا شدم و محشرم از دستم رفت

آنقدر خدمتشان را ننمودم یک عمر
که دعاهای پدر ؛ مادرم از دستم رفت

حیف شد نان حلالی که حرامش کردم
شُبهه آمد وسط و باورم از دستم رفت

یا علی گفتن من کیسه ی من را پر کرد
درِ این خانه حساب کرم از دستم رفت

همه گفتند حسین و همه رفتند حرم
خاک عالم به سر من حرم از دستم رفت

شب سوم شده ؛ از نیزه صدا می آید
ساربان تند مران دخترم از دستم رفت

دختری در وسط معرکه فریاد کشید
آه بابا کمکم کن پرم از دستم رفت

• پنج شنبه
• 12
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:50
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تا به کی با دل آواره پریشان باشم
همه ردم بکنند از خود و حیران باشم

رفتم از کهف تو بیرون و زمین گیر شدم
حقم این است که اینقدر هراسان باشم

دامن آلوده منم دست دعایم خالیست
تو لیاقت بده تا دست به دامان باشم

خشکسالی ثواب است به عمرم ای وای
وای اگر تا به دم مرگ بیابان باشم

کاش در موقع غفلت تو نگاهم نکنی
کاش در موقع غفلت زتو پنهان باشم

من نه آنم که چو یوسف بکنم دل ز گناه
نفس را ما بزنم راهی زندان باشم

آرزو عیب نباشد به من و میخواهم
در نجف پیش علی باشم و دربان باشم

هرکجا حرف حسین آمده جنات من است
چه صفایی است اگر محضر جانان باشم

اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید

• پنج شنبه
• 12
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض