مدح حضرت ابوالفضل العباس

چشم ها قبله گاه دريا شد
صف مژگان دوست تا واشد
همه ديدند خيل مژگان را
چشم خيمه پر از تماشا شد
تا كه بالا روند از دوشش
بين طفلان دوباره دعوا شد
دشمن از دور هم نظر ميكرد
بسكه حيران قدّ و بالا شد
دست بر دامن كرامت او
همه ي آبهاي دنيا شد
صاحب جود و تيغ و مشك و علم
آبروي تمام اهل حرم
تيغ تا در مصاف بر دارد
آسمان هم شكاف بردارد
نيست ممكن كه در برابر خصم
ذرّه اي انعطاف بر دارد
بدن او زره نمي خواهد
تيغ را بي غلاف بر دارد
چه مهيب است نعره اش كه ترك
سينه ي كوه قاف بر دارد
بوسه از خاك پاي او جبريل
لحظه هاي طواف بردارد
تك يل كربلا اباالفضل است
باب حاجات ما اباالفضل است
گره در بين ابروان افتاد
رعد و برقي در

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 14:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بس که دست دلبرم مشکل گشایی می کند

خلق می گویند این سقا خدایی می کند
گر چه از فرط گنه بیگانه گشتم با دلش
اوست دائم با دل من آشنایی می کند
تا بگیرد دست هر کس ناتوان است در جهان
دست هایش از بدن میل جدایی می کند
هر که سوگندش دهد بر مادرش ام البنین
با نگاهی روزی اش را کربلایی می کند
قبله ی اصحاب ممتاز حسین ابروی اوست
بر قلوب عاشقان فرمانروایی می کند
هر که خواهد حاجتی مردانه از باب حسین
این اباالفضل است بر او خوش عطایی می کند
بی نیاز از هر دو عالم می شود بر حق قسم
هر که بر درگاه این آقا گدایی می کند
آن چنان جا در دل زهرای اطهر کرده است
فاطمه در ماتمش صاحب عزایی می کند
چشم او با تیر لب وا کرد و گفت

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای حرمت قبله ی حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما
تاج شهیدان همه عالمی
دست علی، ماه بنی هاشمی
هم قدم قافله سالار عشق
ساقی عشاق و علمدار عشق
سرور و سالار سپاه حسین
داده سر و دست به راه حسین
عمّ امام و اخ و ابن امام
حضرت عباس علیه السلام
ای علم کفر نگون ساخته
پرچم اسلام بر افراخته
مکتب تو مکتب عشق و وفاست
درس الفبای تو صدق و صفاست
شمع شده، آب شده، سوخته
روح ادب را، ادب آموخته
آب فرات از ادب توست مات
موج زند اشک به چشم فرات
یاد حسین و لب عطشان او
و آن لب خشکیده ی طفلان او
ساقی کوثر پدرت مرتضی است
کار تو سقایی کرب و بلاست
هر که به دردی و غمی شد دچار
گوید اگر یک صد و سی و سه بار
شاعر:مرحوم ریاضی یزد

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 05:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست عاقل ز در میکده ات کوتاه است
ز رموزش دل دیوانه فقط آگاه است
مادرت ام بنین نذر حسینت کرده
سرنوشت تو گره خورده به ثارالله است
قمرت خوانده عرب لیک نمی دانسته
شمس هم سائل نورانیت این ماه است
طی صد مرحله بی همرهی خضر کنم
تا مرا رایت عباس حوالت گاه است
مکتبت زینبی و دین تو ثاراللهی
اشهدش ناله و قد قامت آن با آه است
عنصر غالبه ی خلقت تو احساس است
آخرین ذکر سلام همه یا عباس است
مذهبت عشق حسین است و کلامت عشق است
نفست عشق، دمت عشق، کلامت عشق است
تا ابد خلقت تو راز مگو خواهد ماند
خاک در طینت تو نیست تمامت عشق است
آب شد آب ز شرمندگی لب هایت
آن چه معنا شده با خشکی کامت عشق است
در ازل پرتو حسن تو تجلی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای درود خدا به ساحت تان
به قد و قامت قیامت تان
ماه هم پیش تان کم آورده
کوه می لرزد از صلابت تان
همه را کشته راه رفتن تان
همه را کشته این نجابت تان
مثل یک روز روشن است آقا
مهربانی شده است عادت تان
ای سرآغاز تان کرامت محض
با خودم فکر می کنم نهایت تان.
راستی یک سئوال ، با خورشید
از کی آغاز شد رفاقت تان؟!
تو و خورشید عین هم هستید
در بلندای قد و قامت تان
حیف شد چشم تان زدند آقا
شک نداریم در شهامت تان
من از این جا به بعد معذورم
کاش می شد گذاشت راحت تان
در لهوف آمده تفاوت داشت
با همه نحوه شهادت تان
تو زیارت گهی و آمده اند
این همه تیر به زیارت تان
گرد و خاکی بلند شد آن روز
بر سر پرچم و علامت تان
کاش ی

• شنبه
• 18
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

این دشت ندیده است بهارانی از این دست
بر سینه خود نم نم بارانی از این دست
از کوه بپرسید چه آمد به سر ماه
در ساحل امواج خروشانی از این دست
بر پهنه این خاک عطشناک وزیده است
ناگفته نماند که چه طوفانی از این دست
با تیر تو را بدرقه کردند که باشد
بر سفره چشمان تو مهمانی از این دست
بین الحرمینی شد و در عرش درخشید
هر جا که کشیدند خیابانی از این دست
تاریخ نگاران همه گشتند و ندیدند
بر صفحه تاریخ شهیدانی از این دست
از موی پریشان تو الهام گرفتیم
یک عمر در اشعار پریشانی از این دست
وقتی که سلاطین جهان تشنه اینند
تا دست بگیرند به دامانی از این دست
ما بین دو دست تو چرا فاصله افتاد
این قصه چرا داشته پایانی از ا

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر چه آب فقط لشگر عدو دارد
هوای دخترکی را ولی عمو دارد
دلش نیامد از این خیمه ها سفر بکند
که با سه ساله ی این خیمه سخت خو دارد
عمود خیمه ی من بعد رفتنم بکشید
وداع آخر سقا چقدر بو دارد
به شط رسید من از دور دست می بینم
نشسته است و با آب گفتگو دارد
که آب ساقی عطشان خیمه ها هستم
به غیر آب مگر ساقی آرزو دارد
همینکه مشک پر از آب شد خدا را شکر
از این به بعد خدا هم هوای او دارد
خلاصه اینکه به سمت حرم به راه افتاد
اگر چه نیم نگاهی به چار سو دارد
من از عبارت نخل و درخت می ترسم
ز پشت آن کسی انگار قصد او دارد
و دختری که به یک خیمه تکیه دارد هم
تمام حادثه را تلخ مو به مو دارد
زمین برای دو دستش به سجده افتا

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

افتاده بود در تب کشف و شهود دست
وقتی که برد در نفس گرم رود دست
با دست پر اگرچه به ساحل رسید رود
دریا کشید از عطش سرخ رود دست
دریا گرفته بود مسیر حرم ولی
افتاد پیش برق نگاه عمود دست
پیچید در سکوت بیابان اذان آب
بر خاک سر گذاشت به رسم سجود دست
آنجا تمامِ قامت دریا به سجده رفت
افسوس تکیه گاه سجودش نبود دست
باران گرفته بود که آرام میکشید
بر روی ماه، حضرت یاس کبود، دست

شاعر : مهدی شفیعی

• سه شنبه
• 21
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 08:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

"یا من هو اسمه دوا" عبّاس است
"یا من هو ذکره شفا" عبّاس است
کعبه ست حسین و کربلا هم قبله
در مذهب ما قبله نما عبّاس است

منبع : حسینیه نوحه

شاعر : جلیل صفر بیگی

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کرامت قطره آبی از یم اوست

بزرگی خاکسار مقدم اوست
شجاعت آفتاب عرصه ی رزم
شهامت سایه ای از پرچم اوست
پدر بوسیده دستش را به طفلی
برادر از ولادت همدم اوست
کسی را کو علی بوسیده بازو
جهان گر وصف او گوید کم اوست
به خونی کز دو چشمش ریخت سوگند
دل ما عشق درد وغم اوست
امام عالم عشق است عباس
که برتر از دو عالم عالم اوست
به عطر باغ رضوانم چه حاجت
که رویم را غبار ماتم اوست
به زخم پیکر او گریه ها کن
که اشک خسته دلها مرهم اوست
به یاد کعبه دل تشنه جان داد
كه چشم اهل عالم زمزم اوست
سرود وصل در موج خطر خواند
نماز عشق را بی دست و سر خواند

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

سپاه عشق را یار آفریدند
وفا را طرفه معمار آفریدند
گلی خوشتر ز باغ آفرینش
به رنگ و بوی دادار آفریدند
سپهر عزم و ایمان خلق کردند
محیط عشق و ایثار آفریدند
بشارت باد انصار خدا را
که عباس علمدار آفریدند
زهی حسن زهی خلق و زهی خو
محمد را دگر بار آفریدند
علی دست خدا را دست و بازو
خدا را میر انصار آفریدند
یگانه یوسف مصر بقا را
به نقد جان خریدار آفریدند
نه یک مه صد فلک خورشید توحید
نه یک گل بلکه گلزار آفریدند
تعالی اله زهی مهر و زهی قهر
که با هم جنّت و نار آفریدند
ادب را عشق را صدق و صفا را
به یک تابنده رخسار آفریدند
فروغ چشم خیر الناس آمد
خداوند ادب عباس آمد

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 07:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

نمک چشم تو دریای طلب می طلبد
وصف لعل دهنت باغ رطب می طلبد
از غباری که نشسته به لب پر ترکم
می شود گفت قدمهای تو لب می طلبد
روز من را شب گیسوی شما کرده سیاه
اصلاً ای ماه سرودن ز تو شب می طلبد
به خضوعی که خدا در نظرت ریخته است
درک آغوش نگاه تو ادب می طلبد
سخت کرده تب شوق لب تو کار مرا
جگری نیست که بر دوش کشد بار مرا
چه کسی برده در این حاشیه چشمانت را
منکرم نقش زن ناشی چشمانت را
می توانند ملائک بگذارند مگر
آخرین قیمت نقاشی چشمانت را
می کشد با نظر ام بنین جبرائیل
طرح فیروزه ای کاشی چشمانت را
کار و بارش به سر میکده ها افتاده
دیده هر کس که نمک پاشی چشمانت را
آدم از بادۀ چشم تو هوس می افتد
تو اگر جام

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

مائیم و دل و دست و پناه تو اباالفضل
در حسرت یک جرعه نگاه تو اباالفضل
عالم همه بند است به آن گوشه ی چشمت
محشر به همان طَرفِ کلاه تو اباالفضل
دیریست که سینه زن بین الحرمین ایم
زیر عَلَم سبز و سیاه تو اباالفضل
در لحن عراقی و حجازی تو غرق ایم
مدهوشِ رجز های سه گاه تو اباالفضل
دل می بَرَد و می بَرَد و می بَرَد از ما
لبخندی از آن روی چو ماه تو اباالفضل
روزی اگَرَت از عطش و عشق بپرسند
دستان بریده ست گواه تو اباالفضل
ما تشنه ی آب ایم از آن مشک سیاهت
مست نگه گاه به گاه تو اباالفضل
با لشکری از اشک به پابوس تو آئیم
مائیم شهیدان سپاه تو اباالفضل
آن قدر بلند است به تکرار ملائک
در نزد خدا عزّت و جاه تو اباا

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای آن که ز ادراک تو ایمان متصوّر
از پنجه ی لا حولِ تو... طوفان متصوّر
با غرّش تان گشت قیامت متبادر
در علقمه دریای خروشان متصوّر
نام تو نموده ست جهان را مُترنّم
سقّایی و با یاد تو باران متصوّر
«غیرت» رگ جوشیده ی در گردن یار است
تنها به مقام تو شود آن متصوّر
دستان تو آیات بریده ست اباالفضل!
گشته ست چنان سوره ی «رحمان» متصوّر
نام تو کلیدِ ادب و روح نجابت
در پرسش تاریخ، کما کان متصوّر
در شرح تو و دست تو عالم متحیّر
ایثار تو در یاد شهیدان متصوّر
مشک و عَلَم و منصبِ سقّایی ات عباس
در ذهن تو فریاد عمو جان متصوّر
بیچاره فراتی که به کامش نرسیده ست
هستی تو در آن ذهن پریشان متصوّر
تو غرّش پنهان علی در عَ

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

در طریق عشق بازی امن و آسایش خطاست
با بلای عشق عاشق سینه چاک و مبتلاست
مست مستم من الا یا ایها الساقی بیا
یک دو جرعه باز می نوشم می باقی بیا
می مرا از خود جدا کرده به مستی می برد
می مرا هوشیار کرده سوی هستی می برد
می که می نوشم لبانم سرخ و می گونی شود
عاشق لیلای رخسارش چه مجنونی شود
تا که مستم از نگاه او مسلمانی کجاست ؟
چشم او شاعر شده عمان سامانی کجاست ؟
سجده باید کرد بر تولیت چشمان او
تکیه کرده آسمان بر قامت دستان او
جنگ صفین است و با جان رقص شمشیرش ببین
ای صد و ده بیشتر دست علم گیرش ببین
می پرستان را به مستی می کشاند بی نقاب
شب پرستان را کشاند زیر تیغ آفتاب
او نگاهش با نگاه یاس ها معنا شده

• چهارشنبه
• 22
• خرداد
• 1392
• ساعت
• 12:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

#السلام_علیک_یا_قمر_منیر_بنی_هاشم
#السلام_علیک_یا_زینب_کبری_س

خوش بحالِ پدرم ماهِ منّور دارد
و خوشا مادرِ من چون یلِ حیدر دارد

نیست هرگز حسنم در همه‌ی عمر غریب
تا که همچون تو ابوالفضل، برادر دارد

خوش به حالِ تو حسین کرببلا چون کوهی
پشتِ خود حضرتِ عباسِ دلاور دارد

زینبم نایبه ی حضرتِ زهرا هستم
فخرش این بوده که چون سروِ صنوبر دارد!

#اعیاد_شعبانیه_مبارکباد
#هستی_محرابی

• یکشنبه
• 2
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 17:41
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

خدا كُنَد كه كسي تير اينچنين نَخورَد
بدونِ دست به يك لشگر ِ لعين نَخورَد
سه شعبه تا كه رها شد نشستم و گفتم
خدا كند كه به آن چشم ِ نازنين نَخورَد
بدونِ دستْ كسي كه تَنَش پُر از تير است
خدا كند ز بلندي فقط زمين نَخورَد
كنار ِ پيكرت افتاده استخوانِ سرت
خدا كند كه كسي گُرز ِ آهنين نَخورَد
به رويِ دست زدم تا كه دادمت از دست
بدونِ تو كه كسي آب بعد از اين نَخورَد

شاعر : رضا قربانی

• سه شنبه
• 7
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

نفس خسته عیسی فقط عباس است
ذکر جادویی موسی فقط عباس است
سر در قلعه یوسف ز طلا بنوشتند
همه دیوانه و لیــلا فقط عباس است
از دو دست کرمش حاتمیان میگویند
ما گداییم که آقا فقط عباس است
عرشیان لحظه به لحظه به علی میگفتند
مرهـم سیــنه زهرا فقط عباس است
وسط صحبت خود اهل جنان دم زده اند
همگی ساحل و دریا فقط عباس است
رجز عمه سادات میان دشمن :
ما همه تشنه و ســقا فقط عباس است

شاعر : امیر فرخنده

• سه شنبه
• 7
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

ملک سرمست جام اهل بیت است
فلک در زیر پای اهل بیت است
خدا بر بام خلقت یک علم زد
و آن پرچم به نام اهل بیت است
امین وحی با کل ملائک
کبوترهای بام اهل بیت است
میان چارده نور الهی
حسن بدر تمام اهل بیت است
ابالفضل دلاور، عبد صالح
نگهبان خیام اهل بیت است

• سه شنبه
• 7
• آبان
• 1392
• ساعت
• 12:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

تراش خورده غمت مثل کوه الماسی
غمی به عرض دو دستت که نیست مقیاسی
همین که دست رشیدت به خاک می افتد
دوباره تازه شود داغ لاله عباسی
گلی که نام تو و داغ مشترک دارد
گلی که سوژه ی هر دوربین عکاسی
که قاب سینه و دیوارهایشان بشوی
بغل گرفته ترا عشق با چه وسواسی
خوشا به حال تو هنگام پر پر یشانی
گذاشتی سر خود را به دامن یاسی
نصیب من شده باب الحوائجم بشوی
رسیده آرزوی من به جای حساسی
زقطره قطره ی نامت لب مرا تر کن
زمان تشنگی ام مهربان تو عباسی

شاعر : خلیل روبینا

• سه شنبه
• 7
• آبان
• 1392
• ساعت
• 14:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک کهکشان امید در چشمان من می کاشت
دستان سرسبزی که با آئینه نسبت داشت
من بودم و تکرار دلگیری که بامن بود
او آمد این تکرار را از دوش من برداشت
من بودم و تردید و مشکی خالی از غیرت
دستی که حتی سایه ها را تیغ می پنداشت
امّانمی آید ز نسل روشنی دیگر
مردی که حجم "آب"را حتّی به هیچ انگاشت
امروز محتاج همان دستان سرسبزم
دستان سرسبزی که با آئینه نسبت داشت...

شاعر : علیرضا حکمتی

• سه شنبه
• 24
• دی
• 1392
• ساعت
• 16:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

این دل ندارد طاقت آن دلبری ها
کم کم هلاکم کرد این خوش باوری ها
چون مرغ بی بالم که عمری از فراقت
گوشه نشینم کرده بی بال وپری ها
آقا شنیدم دستگیر عالمینی
شاها اسیرم کرده ذره پروری ها
من تازه فهمیدم دلیل خلقتم را
اینکه شوم از خاندان قنبری ها
حالا که دستم را گرفتی لطف کردی
من هم شدم مشغول شغل نوکری ها
گویا مؤدَّب گشته ی دست تو هستم
کین گونه خاکم کرد ، خاک پادری ها
آری بدهکارم ولی ای شاه باید
نادیده گیری این حساب دفتری ها
مدیون لطف بی حساب اهل بیتم
در آمدم از این همه دربدری ها
. . .
عمری به اهل خیمه گه سقا تو بودی
آمد . نیامد دارد این آب آوری ها
آقا تورفتی و عمود خیمه افتاد
از بعد تو شد نوبت غارتگر

• شنبه
• 10
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

جبریل آمده خبر داده
به همه مژده سحر داده
خبر از فیض مستمر داده
نغمه ای عاشقانه سر داده
که خدا رزق بیشتر داده
نخل ام البنین ثمر داده
نسل عشق است و پا به پای ادب
مادرش میشود خدای ادب
روشنی بخش کوچه های ادب
پسر کعبه نا خدای ادب
ماه شب های عشق آمده است
پاسدار دمشق آمده است
هر کسی بوسه از لبش می چید
در نگاهش حسین را میدید
بغل شاه لافتی که رسید
دست و بازوش را علی بوسید
مادرش گفت او فدای حسین
پسرم نذر بچه های حسین
عبد صالح شد و خدایی شد
بسکه مشغول دلربایی شد
روی خورشید از او طلایی شد
سبک جنگش که مجتبایی شد
با حسن گشت و عاقبت یل شد
کسب بازار عشق مختل شد
خطبه ای خوانده در سفر با عشق
از کلامش رسیده ام ت

• یکشنبه
• 11
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 16:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

خـنده هایـت طـلوع امـید است
ابروانت غروب خورشید است
بـین دست تـو کهکشـان ها و
زیر پایـت بهشت جاوید است
ماه شهر مدینه کم نور است
صورت تو به ماه تابیده است
سـجده کـردی بـه دامن مـادر
سجده های تواصل توحید است
بـازی ِ کودکـی ِ تـو خـلـق
زحل ومشتری و ناهید است
روز محشر به توشه ی نوکر
گوشه چشم تو مهر تائید است
نا امیدی گرفته ایم ، بخند
خنده هایت طلوع امید است

شاعر : مجتبی خرسندی

• یکشنبه
• 11
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 17:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

با سجده هاش زینت سجاده ها شده است
سجاده ی عبادتش عرش خدا شده است
مجموعه ی تمام صفات پیمبران
آئینه ی تمام نمای خدا شده است
در حسن چون پیمبر و در زهدچون علی
در مهربانی وکرمش مجتبی شده است
از برکت حضور نفیس ومبارکش
پنجاه وهفت سال جهان با صفا شده است
هم افتخار قوم بنی هاشم از عرب
هم افتخار مردم ایران ما شده است
ارباب بود و از سر لطف و فروتنی
هم سفره ی فقیر ویتیم و گدا شده است
محصول کیسه ی سردوشش به نیم شب
نان و پنیر خانه ی صد بینوا شده است
ز برکت صحیفه ی سجّادیه ست که
باب نجات برهمه ی خلق وا شده است
بیمار مصلحت شده اما به دست خویش
بیماری تمام جهان را دوا شده است
در معرکه نبوده ولی راز دشمنان
با ذو

• یکشنبه
• 11
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 17:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

گلایه کرد به کرات آفتاب از آب
شکستگی سر آب شد جواب از آب
مسلّم است گل‌آلود می‌شود ذهنش
چرا که آمده ابن ابوتراب از آب
گشود برقع خود را و بعد با دستش
گرفت در وسط علقمه نقاب از آب
برای آنکه ببوسد لبان خشکش را
فرات بست به دست عمو طناب از آب
بدون آنکه بنوشیم مست علقمه‌ایم
درست کرده اباالفضل ما شراب از آب
پس از تو آه تعجب نمی‌کنم هرگز
در این دیار بگیرند اگر گلاب از آب
به جای آنکه فرات از لبت ثواب برد
تو با نخوردن خود برده‌ای ثواب از آب
نداد لب چو به عباس بعد از آن خورشید
هنوز ظهر که شد می‌کشد حساب از آب
کتاب دست اباالفضل باز شد در رود
چه شد که بسته درآمد همان کتاب از آب
پس از پسر، همه عمر وقت نوشیدن

• دوشنبه
• 12
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

بندگی را نه به دل حد و حسابی دارم
زندگی را نه به نظر مثل حبابی دارم
هر طرف مینگرم روی حبیبم بینم
با خداوند دل خویش خطابی دارم
بهترین لحظه ی من وقت مناجات من است
او گواه است، عجب چشم پر ابی دارد
دفتر دل چوکنم باز به درگاه حبیب
هر ورق با دل محبوب کتابی دارم
عبد صالح شدنم خارق عادت نبود
بر در درگه این ملک رقابی دارم
طاعتم حول حسین است و خدا میداند
نه غم دوزخ و نه حرص ثوابی دارم
در دلم بود اگر یاری دلبر نکنم
محضر حضرت زهرا چه جوابی دارم
با خود اینگونه بگویید شب و روز چو من
بی حسین است که هرگونه عذ ا بی دارم
من که مشهور در این دهر به خیر الناسم
من گرفتار گل فاطمه ام ، عباسم
گرچه که از روز ازل ال عب

• سه شنبه
• 31
• تیر
• 1393
• ساعت
• 07:44
• نوشته شده توسط
• سبحان

شب مانده که با لطف تو فردا گردد
با نور نگاه تو مصفّا گردد
یک گوشه ی چشمان تو مارا کافی ست
بنده به تولّای تو آقا گردد
آن قطره ی اشکی که به تو بخشیدم
تأیید کنی یک شبه دریا گردد
خوب است که زشتی دل من بانو...
یک پارچه با لطف تو زیبا گردد
گویند برات کربلامان... باید
با جوهر اشک زینب (س) امضا گردد
ای کاش که لااقل برای یک بار...
درب حرمت به روی ما وا گردد
نابودی دشمنان تو این شب ها...
بادست ابالفضل (ع) مهیّا گردد
جان ها همه پاسبان خاکِ زینب(س)
باشعار کلّنا فداک ِ زینب(س)

شاعر : اسماعیل شبرنگ

• شنبه
• 26
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

ذكر نبى مصطفى جانم اباالفضل
ذكر على مرتضى جانم اباالفضل
دستِ خدا بنوشته با خط حسينى
بر روى پيشانى ما جانم اباالفضل
باب الحسين فاطمه عباس عباس
آواز دل هر كجا جانم اباالفضل
محشر به دست فاطمه دست بريده
آنجا دم خيرالنسا جانم اباالفضل
روز قيامت بهر خشنودى زهرا
گويند كل انبيا جانم اباالفضل
چون نيزه را در دست مى‏چرخاند عباس
فرياد مى‏زد مرتضى جانم اباالفضل
شاه كريمان مجتبى او را چو مى‏ديد
مى‏گفت با شور و نوا جانم اباالفضل
لبخند بين گريه‏ى ارباب او بود
ورد لب ارباب ما جانم اباالفضل
زينب كه از ديدار او خسته نمى‏شد
با قلب خود مى‏زد صدا جانم اباالفضل
در علقمه وقتى به خاك افتاد
زهرا مى‏خواند با حال بكاء جا

• چهارشنبه
• 26
• آذر
• 1393
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• محمد

اگر خواهی بدانی عاشقی چیست
و یا عاشق در این عالم فقط کیست

برو ای دل دمادم نزدِ عــــبـّاس
که غیر از یار ما کس دلربا نیست

به دنیا دم به دم فرزندِ مولا
چو بابایش امیرالمومنین زیست

گرفت از او خدا یک امتحانی
که همچون مامِ خود شد نمره اش بیست

چنان محبوبِ حق شد پورِ حیدر
ملک در روضه اش همواره بگریست

شاعر : سیروس بداغی

• جمعه
• 6
• شهریور
• 1394
• ساعت
• 09:49
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار