اشکت چکید نم نم و باران لقب گرفت
چشم تو ابر و آه تو توفان لقب گرفت
پیش از تو سربزیر نبودند بیدها
بعد از تو غنچه سر به گریبان لقب گرفت
بانوی آب های جهان خانه ی تو نیست
این گوشه ای که کلبه ی احزان لقب گرفت
بانو چقدر درد علی را گریستی
با دیده ای كه ابر بهاران لقب گرفت
شش گوشه ی بهشت ضریح حسین توست
شش گوشه ای كه روضه ی رضوان لقب گرفت
آن شش هزار و ششصد و اندی به جای خود
تنها سه آیه بود که قرآن لقب گرفت
برخوان «یطعمون » تو دائم نشسته «دهر»
این سوره «هل اتی علی الانسان» لقب گرفت
از خانه ی «لیذهب عنکم» طلوع كرد
نوری که قلب عالم امکان لقب گرفت
پروانه سوخت پشت دری که... خدای من
این بود آتشی که گلستان لق
- دوشنبه
- 19
- فروردین
- 1392
- ساعت
- 07:51
- نوشته شده توسط
- یحیی
