شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

بگذر ز خود كه طی كنی آن راه دور را
مؤمن به غیب بشو كه بیابی حضور را
شایسته نیست در ره او تكیه بر خرد
شایسته است مشق جنونش مرور را
تكلیف چیست؟ منتظران ظهور یار
آماده‌ایم ما همه آیا ظهور را؟
آن شیعه صادق است كه در محضر امام
فرمان اگر دهد بپذیرد تنور را
موسی‌صفت بخوان ز اولاد فاطمه
روشن كنند در دلِ تو شمع طور را
یا فاطمه جوانه زده اشك‌های تو
در كوچه‌باغ آینه گل‌های نور را
بانو از آن‌چه می‌شود و آن‌چه شد بگو
از راز سربه‌مُهر كرامات خود بگو
بانو! بگو ز لطف زمین و زمان به تو
از لحظه‌‌ی توسل رزمندگان به تو
آنان كه قلبشان ز تو رخصت گرفته بود
سربندشان به نام تو زینت گرفته بود
از لحظه‌ای بگو كه شلمچه غر

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

بادعاشق شده و آمده گیسو بوسی
پردرآورده در از شوق به پهلو بوسی
دست بر شانه ی دیوار گرفتی ٬ آتش
مثل پروانه جهید از عطش رو بوسی
دود برخاست که در پیش تو زانو بزند
حلقه زد ٬ حلقه ٬ در این حلقه گیسو بوسی
شانه ات خم شد و ناگاه زمین افتادی
خم شد از گوشه در ٬ "میخ "به زانو بوسی
آتش و باد ٬ در و میخ ٬ به هم پیچیدند
تا در آغوش تو افتند به بازو بوسی
بی شک از حضرت آیینه تاسی کردند
آتش و باد ٬در و میخ ٬ در این رو بوسی

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

به کوچه ای قدم زدم،که داشت جای پای تو
کبوتر رهای من،چه خاليست جای تو
در آسمان سبزت ای لطافت ترانه ها
چه عاشقانه می پرد،کبوتر رهای تو
کنون که سوگ رفتنت نشسته در نگاه من
به جزء که گريه سر دهم،چه دارم از برای تو
ز بس ترانه گفته ای و عاشقانه گفته ای
ز بوی شعر پر شده، هوای روستای تو
پرنه سپيد بال آسمان سبز ما
هميشه شعرهايمان پر هست از صدای تو
غروب بود و با دلی گرفته تر ز آسمان
به کوچه ای قدم زدم، که داشت جای پای تو

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای به فدایت همه جان جهان
خاك رهت سرمه‌ی افلاكیان
وصله‌ی بر جامه‌ی تو جان من
بخیه‌ی آن رشته‌ی ایمان من
دور فلك حلقه‌ی خلخال توست
عرش برین زیر پر و بال توست
لطف تو كز عالم بالا رسید
مائده بر مادر عیسی رسید
پاسخ «أنّی لكِ هذا» تویی
نزد خداوند تعالی تویی
خانه‌ی تو حسرت جنت شده
مائده از مطبخ تو آمده
خوشه‌ای از گندم احساس تو
آرد شده در دل دستاس تو
خرده‌ی نانی كه ز دستت فتاد
نان وسط سفره‌ی هستی نهاد
شمس بود ذره‌ی در كوی تو
بال گرفت از پر جادوی تو
عرش خدا را كه تویی قائمه
از چه شدی خاك‌نشین فاطمه
منت حق بود كه بر ما رسید
روح تو را بر همه عالم دمید
تا كه نماز تو رقم می‌خورد
حركت افلاك به هم می‌خورد
خیل

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای به فدایت همه جان جهان
خاك رهت سرمه‌ی افلاكیان
وصله‌ی بر جامه‌ی تو جان من
بخیه‌ی آن رشته‌ی ایمان من
دور فلك حلقه‌ی خلخال توست
عرش برین زیر پر و بال توست
لطف تو كز عالم بالا رسید
مائده بر مادر عیسی رسید
پاسخ «أنّی لكِ هذا» تویی
نزد خداوند تعالی تویی
خانه‌ی تو حسرت جنت شده
مائده از مطبخ تو آمده
خوشه‌ای از گندم احساس تو
آرد شده در دل دستاس تو
خرده‌ی نانی كه ز دستت فتاد
نان وسط سفره‌ی هستی نهاد
شمس بود ذره‌ی در كوی تو
بال گرفت از پر جادوی تو
عرش خدا را كه تویی قائمه
از چه شدی خاك‌نشین فاطمه
منت حق بود كه بر ما رسید
روح تو را بر همه عالم دمید
تا كه نماز تو رقم می‌خورد
حركت افلاك به هم می‌خورد
خیل

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدینه! شهر نبی! تربت چهار امام
به نقطه نقطه‏ی خاکت ز ما سلام، سلام!
اگر چه ساکت و آرام می‏رسی به نظر
دلی نمانده که گیرد به یاد تو، آرام
مزار چار امامی و، شهر پنج تنی
ز شش جهت به سویت حاجت آورند مدام
چراغ محفل جان، مسجد الحرام دلی
که بر طواف حریم تو، بسته دل احرام
سزد چو نام شریف تو بر زبان آرم
به حرمت سخنم، انبیا کنند قیام
دوای درد دو عالم، ز گرد صحرایی
سلام بر تو! که آرامگاه زهرایی
شرار غم ز وجودم زبانه می‏گیرد
ز گریه، مرغ دلم آب و دانه می‏گیرد
نه آرزوی بهشتم بود، نه شوق وطن
دلم به یاد مدینه بهانه می‏گیرد
ز هر نشانه گذر کرده، با هزار نگاه
سراغ از آن حرم بی‏نشانه می‏گیرد
سلام باد به شهری که نا

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

امان بده،نده معجر به دست غیرت باد
چرا که صبر خدا را به باد خواهی داد
هبوط قطره ی اشکت مدینه را لرزاند
هزار رعشه به ارکان آسمان افتاد
بیا دوباره بزرگی کن و صبوری کن
بیا و رحم کن آخر به این خراب آباد
دل شکسته ی خود را نزن الهه ی عشق
به آب های خروشان هر چه باداباد
به جان محسن مان سوی خانه ات برگرد
سفارشات نبی را نبر دمی از یاد
ببین که مرد و زن شهر پنبه در گوش اند
در این مدینه به جایی نمی رسد فریاد!

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

همه گفتندکه بارانی وحزن انگیزی
بازبااین همه سرسبزترین پاییزی
آه ازدردمکش، آینه ام رامشکن
روبروی توبه جزشرم ندارم چیزی
آه،پروانه ی پرسوخته ام همچون شمع
پای من آب شدی بازنمی پرهیزی
توخودت بی خبری حلقه به حلقه اشکت
تاشودقاتل من ساخته حلق آویزی
من نه ماهم که به هررفتن وهرآمدنم
مثل دریایی،می افتی وبرمی خیزی
کوه امیدمراباپراین پلک کبود
گاه میسازی وناگاه به هم می ریزی

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

بعدتوگشته درپریشانی
آسمانم همیشه بارانی
ای ستون دل علی بی تو
رفته این خانه روبه ویرانی
باغ هجده بهارزندگی ات
چقدرزودشدزمستانی
تورسیدی به ساحلی آرام
من به این لحظه های طوفانی
سوره کوثرم،سرقبرت
کارمن گشته فاتحه خوانی
ای رهایی دهنده ازآتش
دل من راچرابسوزانی؟
این همه می زنم صدات اما
تومرالحظه ای نمی خوانی
سخت سردرگمم بگو چه کنم
بین این کوچه های حیرانی
منم صدهزاردرددلم
توئی ویک مزارپنهانی

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما عمر خويش وقف خرابات كرده ايم
از لطف باده كسب كمالات كرده ايم
با ميگسارها همه شب تا دم سحر
با خالق يگانه مناجات كرده ايم
يارب به كوه طور نرفتيم،چون تو را
در روضه ي رقيه ملاقات كرده ايم
معراج ما مجالس سالار زينب است
با بال گريه سير سماوات كرده ايم
با اين لباس نوكري ظاهرا سياه!
بر مردم زمانه مباهات كرده ايم
ما رقص زير تيغ غمش را هزار بار
با لطمه هاي هروله اثبات كرده ايم
دل را به جرم حب علي،با همين دو دست
بالاي دار عشق مجازات كرده ايم
شكر خدا كه ما ز ازل اين دو چشم را
نذر عزاي مادر سادات كرده ايم

شاعر : وحید قاسمی

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

نیمه شب است و مانده علی که چه ها کند
باید بساط غسل کسی را به پا کند
حیدر بنا نداشت که بی فاطمه شود
اما بناست خانه قبری بنا کند
با گریه کار غسل خودش را شروع کرد
باید که مثل شمع نباید صدا کند
بعد از سه ماه رو زدن و رو ندیدنش
وقتش رسیده فاطمه را رو نما کند
هر عضو شستشوش یکی را ز هوش برد
مانده علی چه با جگر بچه ها کند
دستش کجا رسید که دادش بلند شد
مجبور شد که کار خودش را رها کند
مانده که گرم شستن زخم تنش شود
یا فکر جابجا شدن دنده را کند
زهرا چه راحت است و علی پر جراحت است
دنیا نخواست با جگرش خوب تا کند

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

این قدربین رفتن وماندن نمان بمان
پیرم مکن ز بارغمت ای جوان بمان
خورشیدمن به جانب مغرب روان مشو
قدری دگر به خاطراین آسمان بمان
مهمان نه بهارعلی پامکش زباغ
نیلوفر امانتی ِ باغبان بمان
ای دل شکسته آه توماراشکسته است
ای پرشکسته پرمکش ازآشیان بمان
دیگرمحل به عرض سلامم نمی دهند
ای هم نشین این دل بی همزبان بمان
راضی مشو دگر به زمین خوردنم مرو
بازی نکن تو با دل این پهلوان بمان
روی مرااگر به زمین می زنی بزن
اما بیا بخاطراین کودکان بمان
درکارخیرحاجت هیچ استخاره نیست
اینقدر بین رفتن وماندن نمان بمان

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک خانه در این شهر، دیگر "در " ندارد
دیگر مدینه، عطرِ نیلوفر ندارد
آهسته و نم نم ببار ای ابر... امشب
اشکی برای شست و شو، حیدر ندارد
آن جا که باید دل ز دریا شست، این جاست
این جا که چشمانش رمق دیگر ندارد
آرام تر ای کودکانم! تا نفهمند
این که حسین بنِ علی، مادر ندارد
البتّه از گیسوی خاک آلودِ زینب
خواهند فهمید او نوازش گر ندارد
باران، تمامِ کوچه را شسته حسن جان!
دیگر نشانِ خون و خاکستر ندارد
بعد از تو زهرا! در دهان ها خواهد افتاد:
قرآنِ ناطق، سوره ی کوثر ندارد
ای کاش می مُردم! نمی دیدید بر "تن"
بابایتان "سر" دارد و "همسر" ندارد

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

ما را غبار چادر زهرا کشیده اند
از عاشقان حضرت مولا کشیده اند
در عاقبت که محشر و روز جزا بود
ما را کنار حضرت سقا کشیده اند
از ان تگاه مست اقاقی به مشک خود
ما را غمین و غرق به دریا کشیده اند
وقتی که از بلندی مرکب پرید و رفت
ما را حزین ز ناله ی صحرا کشیده اند
ما را به پیروی ز امام غریبمان
چون کشتی شکسته و تنها کشیده اند
هر کس به پای کار خودش رنگ و بو دهد
ما را به رنگ گنبد خضرا کشیده اند
گر عاقلان و جمله فقیهان به جنتند
ما را ز جزو روضه ی فردا کشیده اند
از بس ز داغ کرب و بلا گریه کرده ایم
ما را کنار گنبد غمها کشیده اند

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

آفریدند تو را مادر عالم باشی
آفریدند تو را تا که مقدم باشی
آفریدند تو را پیش تر از هرچه که هست
تا که محبوبه ی حق باشی و اعظم باشی
آفریدند تو را نور دهی چون خورشید
مایه ی روشنی عالم و آدم باشی
آفریدند تو را پاک تر از حور و ملک
که تو پاکیزه تر از حضرت مریم باشی
اسوه ی ناله و اشک و غم و دردی زهرا
که تو مظلومه ترین بانوی عالم باشی
یثرب از گریه ی تو یک شب آرام ندید
لحظه ای بود مگر فاطمه بی غم باشی ؟
به کبودی تو سوگند محبان توایم
تو دعا گوی اهالی محرم باشی

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

مرا ببین و برای سفر شتاب مکن

بیا و بر سر من خانه را خراب مکن

تمام حرف دلت را غروب با من گفت

و شرح سرخیه خود را چه خوب با من گفت

حضور ساده ی احساس عشق بودی تو

مدار چرخش دستاس عشق بودی تو

غمت چو دانه که فردا جوانه خواهد زد

هزار مرتبه ام تازیانه خواهد زد

هنوز هم به شفایت امید دارم من

میان شام عزا شام عید دارم من

قبول مکن که ز تنهاییم خبر داری

دلم به همره تو رفت همسفر داری

مگر ز داغ پیمبر چقدر میگُذَرد
که باغ سبز تو را این شب خزان ببرد
مگر قرار نشد غمگسار من باشی
میان معرکه ها ذوالفقار من باشی
مگر نه قبل ورودم قیام میکردی
و گاه پیشتر از من سلام میکردی
ز جای خیز جواب سلام میخواهم
نگاه ن

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

درب وا شد و به گوش همه
تق ترقهای استخوان آمد
مادرم فرصت دفاع نداشت
پشت هم ضربه ناگهان آمد
شعله بالا گرفت و انگاری
مادرم بین شعله ها میسوخت
میخ هم داشت مادر من را
لای دیوار و در به هم میدوخت
و صدایی شکستنی در گوش
بند بند پدر زهم بگسست
فضه فریاد زد : گمانم که
فاطمه بار شیشه اش بشکست
پدرم گفت اینچنین با این
دل رنجور تا مکن زهرا
این قدر پیش چشمهای علی
کفنت را جدا مکن زهرا
حالتان خوب نیست کدبانو
نان چرا می پزی عزیز دلم؟
حین برخاستن ز بستر خود
لب چرا می گزی عزیز دلم؟
تو که خوردی زمین به خود گفتم
مرد خیبر چه بی زره شده است
معجـرت را بگیر... می دانم
گیسوانت گره گره شده است
معجـرت را بگیر می دانم
مثل ی

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

بی بی سلام شعر نوشتم برای تو
باید دوباره پر بزنم در هوای تو
اینجا اگر چه که همه با من غریبه اند
شکر خدا که من شده ام آشنای تو
خوشحالی توباعث خوشحالی خداست
یا فاطمه رضای خدا در رضای تو
خیلی شباهت است میان تو و پدر
قربان این جمال پیمبر نمای تو
ای بضعه ی نبی کلماتم چه کوچکند
وقتی پدر گشوده زبان در ثنای تو
یکروز روی عرش و یکروز روی فرش
جبریل راه میرود از رد پای او
یعنی خدا یکی است و زهرای ما یکی
یعنی نیامده است به دنیا دوتای تو
چندین هزار هاجر ومریم از این قبیل
باید شوند ریزه خور سفره های تو
ای مظهر نجابت و عصمت به هر زمان
حتی فرشته هم نشنیده صدای تو
در کربلاست زینب والا مقام که
دارد که در می آورد

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

نشسته اند همه در کمین ... تو را بزنند
نگاه کن ، بنگر ..و .. ببین !... تو را بزنند
تعجب است همه با علی جدل دارند ؛
به کینه های قدیم آن و این ، تو را بزنند
زیاد کار بدی نیست ؟ پیش چشم همه
همین که حمله کنند و ... همین تو را بزنند ؟؟
چگونه شرم نکردند و رویشان می شد !!؟
علی نگاه کند ... اینچنین تو را بزنند !!!؟
بهانه ای که ندارند لاجرم باید
گره زنند به دستان دین .. تو را بزنند
نگفت با خودش این را حسن که می بیند ؛
کنار خانه یتان بر زمین تو را بزنند
خدا به خیر کند این لگد زدن ها را
قرار بود که بد تر از این تو را بزنند
شاعر: مجتبي كرمي

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

سلام روضه خوان را گریه کردم
زمین را ، آسمان را گریه کردم
مدینه رفتم و دیدم همانجا
در و دیوارتان را گریه کردم
شنیدم گفته شد مادر نداری
غم تازه جوان را گریه کردم
گرفتم شال مشکی را به چشم و
قنوت نیمه جان را گریه کردم
به صورت می زدم سیلی و ماه
به رنگ ارغوان را گریه کردم
به روی سینه جای زخم ماند و
عبور کاروان را گریه کردم
نفس ها را به سختی می شمارم
شکست استخوان را گریه کردم
به یک یا فاطمه قلبم شکست و
سلام روضه خوان را گریه کردم
شاعر: وحيد محمدي

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

مادر گیتی نزاید همچو زهرا دختری
دختری که می کند بر کل زنها سروری
چشم گیتی تا ابد هرگز نبیند همچو او
دختری کو که کند در حق بابا مادری
در رثایش بس بود اینکه اگر زهرا نبود
نه فلک بود و نه حیدر بود و نه پیغمبری
خلقت عالم طفیل خلقت زهرا بود
بانویی که باشد از هر رجس و هر زشتی بری
بسکه دارد منزلت در پیشگاه خالقش
قبطه دارند بر مقامش جن و حوری و پری
می زند بوسه به دستش حضرت ختمی رسل
وه چه زیبا حالتی و وه چه زیبا منظری
گاه قامت بستنش در بین محراب نماز
فاش می گویم کند او از خدایش دلبری
شاهکار دست خالق بی گمان زهرا بود
محشری که می کند در صبح محشر محشری
حتم دارد که پیمبر هیچ گه باور نداشت
که ببیند روی زهرا

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

قلم به دفتر حق نقش شوکتت انداخت
تمام جلوه ای از شرح آیتت انداخت
نبود جاده و پایی قدم در آن بزنم
خدا دلم به مسیر محبتت انداخت
زمین نبود ولی صد هزار مرتبه شکر
مرا میان حریم ولایتت انداخت
در آن زمان که گدایی نبود و دست عطا
کرم،عنایت و احسان به عادتت انداخت
سخن نبود و زبانی نبود و فهمیدم
که عشق بین زبان ها حکایتت انداخت
دلیل بود و نبود جهان توان فهمید
نگاه مختصری گر به خلقتت انداخت
تو بیکرانه ترین بحر معرفت هستی
نمی توان نظری بر نهایتت انداخت
به رنج شانه زدی گیسوان زینب (س) را
چقدر دست شکسته به زحمتت انداخت
هزار آیه ی((تَبَّت یدا...))برآن گرگی
که جای پنجه ی خود را به صورتت انداخت
نسیم چشم ترم را غ

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

رسيد لحظه ي غسل گل جوان علي
چه تازه گشته دوباره غم نهان علي
خدا نمانده تواني به بازوان علي
و خيره مانده به تابوت ديدگان علي
آه، داغ عظيميست ميان جان علي
دوباره مثل نبردش به رمز يازهرا
مدد زحق گرفت و بلند شد از جا
براي غسل عزيزش رفت ولي تنها
خداكند كه نميرد علي از اين غمها
قيامتي شده برپا به آشيان علي
به فاطمه نظري كرد و گفت بسم ا...
ز ديده اشك روان كرد و گفت بسم ا
و بغض خود به گلو كرد و گفت بسم ا.
شروع به شستن او كرد و گفت بسم ا.
سيه شد از غم ان لحظه آسمان علي
خدا كند كه نبيند شكسته پهلويش
و رد مانده به جا روي دست و بازويش
و لخته خون ميان سپيدي مويش
خدا كند كه نبيند كبودي رويش
و زخم سينه كه گر

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

علی بود صدف عشق و گوهرش زهراست
علی است اهل کسائی که محورش زهراست
علی است صاحب بیت شرافت و عظمت
علی ابوالحسنین است و همسرش زهراست
کسی که سینه سپر می کند برای علی
یقین،که دادرس روز محشرش زهراست
قسم به صاحب محشر که تشنه لب نشویم
علی است ساقی حوضی که کوثرش زهراست
شناسنامه ی ما روشن است هم چون صبح
علی بود پدر شیعه،مادرش زهراست
غمی نداشت نبی تا که مرتضی را داشت
غمی ندارد علی تا که یاورش زهراست
علی است حیدر کرّار خیبر و احزاب
میان کوچه ببیند که حیدرش زهراست
کشید فاطمه آه و مدینه گشت سیاه
بگفت:أشهد أنّ علی ولیّ الله
شاعر: علي اصغر انصاريان

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

سينه لبريز فراق يار، حتي بيشتر
دل اسير خنده‌ي دلدار، حتي بيشتر
گفت احمد، حسن اگر شخصي شود1
مي‌شود ار فاطمه سرشار، حتي بيشتر
با خرامان رفتنت آذر به حيدر مي‌زني
اي براي مرتضي غمخوار، حتي بيشتر
هيچ مي‌داني کدامين سينه را آتش زدند؟
سينه‌ي گنجينه‌ي اسرار، حتي بيشتر
آري آن گنجينه‌ي اسرار را سوراخ کرد
ضربه‌هاي محکم مسمار، حتي بيشتر
از فشار سينه و ضرب لگدهاي عدو
ناله زد بين در و ديوار، حتي بيشتر
شاعر: عادل

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

کوچه پر از صداست، دلم شور می زند
این ناله از کجاست؟ دلم شور می زند
دستی زمخت، آمده بالا در ازدحام.
این مرد بی حیاست، دلم شور می زند
از اشک، کودکی نفسش بند آمده
دشوار روی پاست، دلم شور می زند
بی خار بود و در تن او خار می برند
یاسی که آشناست، دلم شور می زند
انگار دست موج به ساحل نمی رسد
بندی به دستهاست، دلم شور می زند
یک درب، یک شقایق و یک غنچه بود، وای
این اوج ماجراست، دلم شور می زند
پیوند خورد آتش و خون، "آه" دود شد
ذکرم خدا خداست، دلم شور می زند
ناگاه درب... نقش زمین، نقش یاس شد
گلبرگ ها جداست، دلم شور می زند
رفتند... نیمه های شب آمد ولی فقط
نُه دست بر دعاست، دلم شور می زند
انگار حرف های دل ا

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 07:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوبـاره زینب کبـری بـدون مـادر شـد
علـی امیـر عرب هـم بـدون همسـر شد
عزیـز ارشـد زهـرا بـه گـریـه افتـاده
که قاتـل حسنـش ضـرب دست کافـر شد
ز ناله هـای حسین اهل آسمـان گریـان
مگـر که گشت محـرم ، حسین بی سـر شد
نه فاطمیه بُـود یـار مرتضـی جـان داد
دو چشـم شیعه شبیـه دو چشـم کوثـر شد
بـرای دخت پیمبـر بلنــد گریـه کنیـد
که شب رسیـده دگـر وقت غسل پیکـر شد
برای غسـل مهیـا شـد و بـه اسمـا گفـت
ببین که مـادر طفـلان من چـه لاغـر شد
ز چاه خانه بـرون می کشیـد اسمـا آب
چـه لحظه لحظه ی تلخی برای حیـدر شد
بـرای غسـل علی آستیـن چو بـالا زد
ز ناله هـای دلش گـوش هر ملک کـر شد
فتـاد چشـم علـی بـر کبـودی چهـره
ب

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 07:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتی که با صدای رسا گریه می کند
گویا تمام کرب و بلا گریه می کند
راحت بخواب مشک تو خالی نمانده است
مادر نشسته مشک تو را گریه می کند
با یاد دست های تو هی سینه می زند
زیر علم برای شما گریه می کند
وقتی به روی فرق سرش مُشک می زند
حتماً از آن عمود جفا گریه می کند
مادر فدای روی خجالت کشیده ات
زهرا برای تو به خدا گریه می کند
مادر چه شد که باز نگشتی به خیمه ها
دیدی که شیرخوار خدا گریه می کند
یک دست تو که بر سر راه حسین بود
آن دست دیگرت به کجا گریه می کند
آن دست را مدینه به یک کوچه دید که
...بر روی دست مادر ما گریه می کند
مادر فدای وفایت شود ببین
....ام الوفا برای وفا گریه می کند
من پا شدم که راه بیفتم،

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز زانو زده دل پشت بقيع
تا زند دست به دامان شفيع
حزن اين خاك به دل بنشسته
دل مغموم، دل بشكسته
دل بشكسته ز غربت ز جفا
غربت عشق ز عشاق خدا
مركز دايره كون و مكان
خفته در مرقد بي سنگ و نشان
يك طرف آينه ذوالمنن است
زينت دوش پيمبر حسن است
آنكه حسن است نمي از يم او
وآنكه جنات عطاي كم او
قدمي پيشتر آ تا بزني
بوسه بر خاك مه انجمني
آنكه فكرت همه ماتش مانده
وآنكه حق زين عبادش خوانده
وآنكه در سجده چو نجوا ميكرد
جمله دهر تماشا ميكرد
ملكوتش به تماشا مبهوت
تا كه ميگفت "الهي" به قنوت
وآنكه پور علي و زهرا بود
وارث ماتم عاشورا بود
بر روي ناقه عريان ديده
جسم بابا و سر ببريده
پدرش در يمي از خون خفته
محرمانش به ا

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 07:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

با پر و بال شکسته پرزدن آسان نیست
سوختن ساختن و دم نزدن آسان نیست
وَرم بازوی تو قاتل جانم شده است
دیدن زخم تن ِ پاره ی تن آسان نیست
می چکد خون به روی شانه ام ازتابوتت
گفتن ازصورت تو پیش حسن(ع) آسان نیست
چه کنم فاطمه(س) جانم؟!چه غم سنگینی؟
حرف گلبرگ کبود گل من آسان نیست
ردِّی از پنجه ی کینه به روی خود داری
با تماشای تو والله(جل) سخن آسان نیست
بغچه ی خــاطره های تو و اشک زینب(س)
فکرگودال و حسین(ع) بی کفن آسان نیست
ندبه می خوانم و می سوزم ازاین دردولی
سوختن ساختن و دم نزدن آسان نیست
شاعر: حسين ايماني

• سه شنبه
• 27
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 07:14
• نوشته شده توسط
• یحیی