شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

رفتی میان غصه مراجاگذاشتی
مارادر اوج غم تک تنهاگذاشتی
برداشتی توبار خودت رازبسترو
آن رابروی شانه بابا گذاشتی
یادم نمی رودبخدا لحظه ای که تو
بایاعلی به آتش درپاگذاشتی
مادر لباس محسن خود رانبرده ای
آن رابه زیربالش خود جاگذاشتی
این یادگاری ات جگرم راکباب کرد
دربین شانه موی خودت راگذاشتی
گفتم که چار ساله کجا مادری کجا
این کار رابرای اماگذاشتی
آن بوسه ای که سهم گلوی حسین بود
آخربرای زینب کبری گذاشتی

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:33
• نوشته شده توسط
• یحیی

شدی شهید که غربت عیار داشته باشد
مدینه بعد تو شب های تار داشته باشد
سه آیه ات حسن وزینب وحسین شد اما
نشدکه آخر "کوثر" چهار داشته باشد
چهل نفر وسط کوچه آه فکر نکردند
علی به خانه زنی باردار داشته باشد؟
چهل نفر همه مست سقیفه اند وَ مولا
به یاری از چه کسی انتظار داشته باشد؟
گمان نمی کنم این سان که در شکسته به دیوار
به کوچه فاطمه راه فرار داشته باشد
شفاعتم نکنی درحضورمرگ خوشم که
به احترام تو قبرم فشار داشته باشد
نه درحدود مدینه ست نه به سینه... نگردید
مگر که می شود این زن مزار داشته باشد؟

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

هركس كه مد نام تورا بيشتر كشيد
از كوثرزلال تو لاجرعه سر كشيد
پرواز داشت درقفس بال ياكريم
يافاطمه شنيد وبه افلاك پركشيد
چشمان ابر را به تماشات خيس كرد
گيسوي باد راپي تو دربه در كشيد
نور تورا ستاره ي زهرا كشيدوبعد
خورشيد را گداي همين رهگذر كشيد
يك سوملك كه درحرمت پابرهنه شد
يك سو علي كه پاشنه ي كفش "ور"كشيد
شان نزول سوره ي كوثر سه آيه شد
قنداقه ي تورا چو پيمبر به بر كشيد
در گوش راست اشهدان محمدا
ذكر علي ولي ست به گوش دگر كشيد
از روز اول آمده در پشت در علي
روياي وصل فاطمه ۹سال اگركشيد
۹ سال بعد،فاطمه نزد علي نشست
مردي حسود نقشه اي از خير وشر كشيد
يك كوچه فرض كرد كه با اينكه تنگ بود
آتش به دست،در

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

شبی که گیسوی اطفال خانه شانه نباشد
همان شبی ست که زهرا درون خانه نباشد
علی و فاطمه باشند توی ذهن خدا و
برای خلقت هفت آسمان بهانه نباشد؟
میان این دو به خنده به گریه یا به گلایه
عبارتی نشنیدم که عاشقانه نباشد
خداچگونه بیاید پی جنازه ی عشقش
اگر مراسم تدفین تو شبانه نباشد؟
مزار مخفی زهراست هرکجا که هزاران
پرنده باشد و ردی از آب و دانه نباشد

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

از خدا اول برایت اذن پوشیدن گرفتم
بعد هر شب بین انگشتم نخ و سوزن گرفتم
سوزن مژگان مي آمد با نخ اشکم برایت
از کنار بوریا يي کهنه پیراهن گرفتم
بارها پیراهنت را بر تنت پوشانده آن وقت؛
در خیال خود سرت را نیز بر دامن گرفتم
دیدم آن نامرد را بر سینه ات با تیغ عریان
پیرهن را هر زمان از قسمت گردن گرفتم
پهلویش گر پاره گشته در میان کوچه ای تنگ
پیرهن را از دهان آتش و آهن گرفتم
گرچه چون مشتی ستاره زیر پا و پاره پاره
عاقبت فرزند خود را در میان تن گرفتم

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک نفر بر گرد مولا با سپر چرخیده بود
بهتر است اینکه بگویم با پسر چرخیده بود
سرنوشت شیعه را جور دگر می زد رقم
در به سمت داخل کوچه اگر چرخیده بود
آمده مولا به پای خویش بیعت کرده است
درتمام شهر اینگونه خبر چرخیده بود
تاهمین اندازه می گویم که از بس ضرب داشت
یک نفر سیلی زد اما پنج سر چرخیده بود
می شد از طرز قدم هایش بفهمی با شتاب
دور خود در عرض کوچه یک نفر چرخیده بود
آنکه مصداق شریف جمله ی
"لولاک..."بود
سمت پهلویش چرا لولای در چرخیده بود؟

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

نسیمی دل ندارد تا بر این رو دست بگذارد
چه اینکه گرگ باسیلی به آهو دست بگذارد
توازن نیست در دیدن اگر در موقع چیدن
کبودی ها به یک سوی ترازو دست بگذارد
زنی با شانه ی لرزان و باد و گیسوی دختر
تعجب می کنم گر شانه بر مو دست بگذارد
دوباره چشم بگذارد به بازی و به بازویش
ازاین سو چشم بگذارد از آن سو دست بگذارد
گل یاس علی پرپر بریزد روی سجاده
به بازی دخترش وقتی به بازو دست بگذارد

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

پرواز در دوبال کبوتر دو بخش شد
یک بخش داشت با لگدی در دو بخش شد
یک بخش داشت یاس که در خانه ی علی
تاپشت در نیامده پر...پر...دو بخش شد
دیشب هزار تار به هم بافته ولی
امشب به زور گیسوی دختر دو بخش شد
هی در زدند و خانه به حیدر نگاه کرد
آن قدر در زدند که حیدر دو بخش شد
ما چند نقطه وای در از روبرو رسید
ما...خورد در به پهلو و مادر دو بخش شد
قبلا سه بخش داشت برادر به گفتگو
"محسن" که شد شهید برادر دو بخش شد

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب بود و می رفتند مادر رابشویند

با اشک ها جان پیمبر را بشویند

شب بود و گیسوی سپیدش را ندیدند

با اینکه باید ابتدا سر را بشویند

تطهیر می شد آب در واقع چرا که

با آب بی معنی ست کوثر را بشویند

باران ضرر دارد برای یاس سالم

اینها چگونه یاس پرپر را بشویند؟؟؟

گیرم که شستند و به خاکش هم سپردند

فردا چگونه پهلوی در را بشویند؟

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

شایدكمی...كمی شاید...
دلم همچون قفس یاكه قفس چون قلب من تنگ است؟
نمی دانم ولی انقدرمیدا نم كه دلهاگویی ازسنگ است...
كه دیگر بی وفایی... نه..! نگوننگ است...
صدای گریه ام چون مویه ی چنگ است
وشایدسرخی چشمان من هم بازیه رنگ است!
نمی دانم ولی انقدرمیدا نم كه دلهاگویی ازسنگ است...
كه دراین دوره سرعت مداری مغزهم گویی كه درهنگ است!
وآخردیده شد...عزت برای كیست
وذلت هم
برای شخص سرهنگ است...
راستی آیاهنوزم كه هنوزاست سنگ مال پای لنگ است؟
نمی دانم ولی ا نقدرمیدانم كه دلهاگویی ازسنگ است...
كجارفته صفای مردمان پاك؟
به زیرخاك؟
یاافلاك؟
چه فرقی می كند
برای اوكه عمری پشت میزش بوده و آرام بادسرددرمرداد براومی خ

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

بانو سلام سوزش پهلوت بهترست
درد عمیق وکهنه بازوت بهترست
طرح جدید رخت قشنگت گمان کنم
با دانه دانه قرمز یاقوت بهترست
بااتشی که شعله ان قدکشیده است
ازچوب خشک ،اتش باروت بهترست
دروقت بردن بدن ضربه خورده ات
بانو حجاب وپوشش تابوت بهترست
وقتی به جرم گفتن حیدر شکسته ای
بانو قسم که گفتن یاهوت بهترست
بستر نشینیت دل او را شکسته است
پیش علی گرفتن جاروت بهتراست
خواهی خجالتی نشود از شما علی
پنهان کنی بنفشه برروت بهترست

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

بلند شدم وَ نوشتم قیام یعنی تو
برای علم خداوند نیام یعنی تو
اصولی و فروع و تمامِ دین ما
صلاة و حج و صیام یعنی تو
تو حُسنی و اَحسن ،کمال احسانی
و معنی همۀ خوبیام یعنی تو
برای تو خداوند شدن اگر کفر است
برای حق آینۀ قد تمام یعنی تو
تو عشقی و عاشقت خدا ،عشق است
علی بگو که بگویم تو را عشق است
برای ما تو شبیه پیمبری بی شک
وَ مقتدای دوصدهزار قنبری بی شک
نه این زمین ، نُه سما قلمروت بوده
زِ عرشیان خدا دلبری بی شک
کجا فکنده ای تو بگو آن در قلعه
یگانه فاتح فتح خیبری بی شک
دگر چه کسی بخسبد به بستر احمد؟
به لیلة المبیت به جز حیدری بی شک
کسی که صاحب نهج البلاغه می باشد
برای نفس خدا مورد علاقه می باشد
تو عا

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

پیش پایش آسمان پا می شود
با نگاهش هر مََلَک تا می شود
یاس و لاله عاشق او می شوند
حسن یوسف ها هویدا می شود
علت خلقت برای این زمین
در کَفَش قلب جهان جا می شود
هر قدم بانو فدایی می دهد
در رهش دلها که شیدا می شود
او به زهرای حسینی کرد نظر
سیده هست خالق دا می شود
این سوأل بیخود است ای صاحبش
مثل او خود گو که پیدا می شود؟
محشر کبری شد و روز جزا
دیده ها غرق تمنا می شود
هر زمان دیدی گره پیچیده شد
تو بگو یا فاطمه وا می شود
شیعه هرگز غم مخور مادر که هست
عشق حیدر ضامن ما می شود
بحثِ بین دوستان بالا گرفت
صحبت از آن یار زیبا می شود
گفت یکی من نا امیدم از ظهور
قلبشان چون سنگ خارا می شود
آن یکی گفت می شودهجرا

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

اینچنین بعد از تو "غربت" نیز معنا میشود
چاه،تنها محرم یک مرد تنها میشود
هیچکس در پشت حیدر نیست دیگر،فاطمه!
بعد تو حتی نماز او فرادی میشود
قطره قطره اشک از چشمان حیدر میچکد
سهم او وقتی فقط رنج تماشا میشود
آب میریزد ولی گاهی توقف میکند
زخم های پیکرت دارد معما میشود
هر قَدَر شب باشد و چیزی نبیند همسرت،
هر ورم زیر لباست زود پیدا میشود
آخرش این چوبها گهواره ی محسن نشد
حداقل قسمت تابوت زهرا میشود

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

ز پیش تو علی رفتنم چقدر سخت است
از روی تو چشم بستنم چقدر سخت است
همچون پرنده ای که شکستند بال او
تا آسمان پر کشیدنم چقدر سخت است
گفتی تو پدر که رنج من رنج تو است
سوخته دلم نرنجیدنم چقدر سخت است
با هر نفس جان میرود ز سینه ام
این لحظه ها سخن گفتنم چقدر سخت است
از من مخواه حرکتی و نان تازه تو
شانه زدن به سرِ زینبم چقدر سخت است
با درد پهلو و بازو و گونه ام
اینک دگر قدم زدنم چقدر سخت است
گُل بوده ام که ز ساقه شکسته ام
پژمرده ام وَنَچیدنم چقدر سخت است
تشعیع و تدفین شبانه خمت کند علی
غسل دادن بازو، بدنم چقدر سخت است
در کوچه رسیدم به مسیری نامرد
همراه قباله گذشتنم چقدر سخت است
آمد ز هوا دست عدو وای چه

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

دیگر تو را کمتر صدات خواهم کرد
این لحظه ها فقط تماشات خواهم کرد
بین زُل زدم به دو چشم پُر از نَمَـت
بیشتر از این به نگاهت التفات خواهم کرد
دیگر تو سرفه نکن خون مکن دلم
وقتش که شود از بسترت جدات خواهم کرد
گفتی که میروم و راضی بشو زِ من
همراه رفتنت من هم وفات خواهم کرد
جانی نمانده برای من از غمـت
بینی چگونه آنرا فدات خواهم کرد
غسلت دهم همه کفن و دفن تو به شب
با خجلت از رسول راهی خدات خواهم کرد
ای پارۀ تن و میوۀ دل رسـول
زین پس به یاد تو مرور خاطرات خواهم کرد
گفتی بیا برویم دنبال حق تو
در بین انصار نطق به جات خواهم کرد
رفتی که بگیری حق خود فدک
تا وقت برگشتنت دعات خواهم کرد
هرگز نگفت حسن که در کوچ

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:04
• نوشته شده توسط
• یحیی

گونه اش آینه و آینه ها آیینش
خیره بر در شده با دیده ی رخش آگینش
شک ندارد که گلش رفته ولی می آید
چقدر عشق به چشمان علی می آید
آه... در فصل خزان جای بهارش خالیست
سفره انداخته و بازکنارش خالیست
سینه اش باز پر از عطر گل یاس شده
خیره بر میخ در و چادر و دسداس شده
هر طرف رو بکند خاطره ها میبیند
در همه خانه رخ فاطمه را میبیند
شهر با او شده بیگانه ، دلش میگیرد
دیگر از کوچه و از خانه دلش میگیرد
غصه در سینه ی خود هرچه بخواهی دارد
بام این خانه فقط کفتر چاهی دارد
گفتم این خانه ولی یاد غدیر افتادم
بین دیوار و در قافیه گیر افتادم
نکند مثنوی ام روضه شود رو باشد
نکند قافیه ام صورت و پهلو باشد
ذولفقاری که پر از

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

شهر لبریزاز قوم خدانشناسها
کوچه ها تسخیر پای نحس بی احساسها
حرمت کوثر شکست و شأن قدر آتش گرفت
پاره شد تصویر انزلنا به دست ناسها
قل اعوذُ از مدینه،قل اعوذ از قلاف
قل اعوذ ربنا از نقشه خناسها
ابتران در انتقام از هل اتی جمعند باز
شهر، مالامال از بی خیرها،نسناسها
فصل گلچیدن اگر در شهر گلچینان رسد
وای برحال اقاقی ها و حال یاسها
قصه ی یلدای ظلم این جماعت می رسد
از مدینه تا با کوفه، تیغ ها و داسها
کاش در هر کوچه از شهر مدینه حک شود
گوشه ای از غیرت زهرایی عباسها
ما چه میدانیم این اکسیر و ذکر گنج چیست؟
ذکر یا زهرا به گاه کربلای پنج چیست؟
جای هاجر نذر کردی تا کنی قربان پسر
پای دلبر می فشانی با چه ذوقی ب

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

دل که آشفته شود زلف پریشان هیچ است
پیش مشتاقی ما چاک گریبان هیچ است
کرم اهل کرم بیشتر از خواهش ماست
خواهش دست گدا نزد کریمان هیچ است
آن قدر معجزه ها از هنر تو دیدیم
که بنا کردن این دل، دل ویران هیچ است
سربلندیم اگر سایه ی تو بر سر ماست
پیش این سایه ی تو تاج سلیمان هیچ است
خِلقت طینت تو بس که لطافت دارد
گر بریزند به پای تو گلستان هیچ است
ما به جمهوری زهرایی خود می نازیم
وَرنه بی فاطمه که خطّه ی ایران هیچ است
مِهر زهراست به ما رنگ و بویی بخشیده
نام زهراست به ما آبرویی بخشیده
زیر پای تو می افتد، سر اگر بنویسند
در هوای تو می افتد، پَر اگر بنویسند
نسبت ام ابیهاست که شایسته ی توست
اشتباه است تو را د

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای ز دست و سینه و بازوی تو حیدر، خجل
هم غلاف تیغ، هم مسمار در، هم در، خجل
با غروب آفتاب طلعت نورانی‌ات
گشته‌ام سر تا قدم از روی پیغمبر، خجل
هم صدف بشكست، هم دردانه‌ات از دست رفت
سوختم بهر صدف، گردیدم از گوهر، خجل
همسرم را پیش چشم دخترم زینب زدند
مُردم از بس گشتم از آن نازنین دختر، خجل
گاه گاهی مَرد خجلت می‌كشد از همسرش
مثل من، هرگز نگردد مردی از همسر، خجل
همسرم با چادر خاكی به خانه باز گشت
از حسن گردیده‌ام تا دامن محشر، خجل
خواست زینب را بغل گیرد ولی ممكن نشد
مادر از دختر خجل شد، دختر از مادر، خجل
باغ را آتش زدند و مثل من هرگز نشد
باغبان از غنچه و از لاله‌ی پرپر، خجل
بانگ «یا فضّه خذینی» تا به

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

چون شمع، قطره قطره، وجود تو آب شد
آخر دعای نیمه شبت، مستجاب شد
پروانه وار دور تو گشتم ولی دریغ
پروانه مانْد و در بر او، شمع، آب شد
با بودنت، سلام علی، یك جواب داشت
آن یك سلام هم پس از این بی جواب شد
با من حساب داشت عدو از غدیر خم
از من تو را گرفت و دگر بی حساب شد
یاد جوانــی تو، مرا پیــر می‌كند
آخر چه کس خمیده به عهد شباب شد؟
خانه نشینِ روزم و خانه به دوشِ شب
گر چه علی بدون تو، خانه خراب شد
گلچین به طعنه گفت كه دیدی به دست من
هم غنچه‌ی تو پرپر و هم گل، گلاب شد
یك نیمْ شب نخفت، دو چشم علی ولی
بخت علی، برای همیشه، به خواب شد
شاعر:سید جواد هاشمی تربت

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست من و عنایت و، لطف و عطای فاطمه
قلب من و محبت و، مهر و ولای فاطمه
طبع من و قصیده، و مدح و ثنای فاطمه
جرم من و شفاعت روز جزای فاطمه
ببذل دست فاطمه! به خاک پای فاطمه
منم گدای فاطمه، منم گدای فاطمه
فاطمه‏ یی که حق بود، جلوه ‏گر از شمایلش
فاطمه‏ یی که (هل اتی) آمده در فضایلش
فاطمه‏ یی که آسمان، کشیده ناز سایلش
فاطمه‏ یی که شد نبی شیفته‏ ی فضایلش
کجا دریغ می‏ کند، ز من عطای خویش را؟
ز هی کرم، جواب اگر کند گدای خویش را!
عصمت داوری نبود، اگر نبود فاطمه
حلت و کوثری نبود، اگر نبود فاطمه
هیچ پیمبری نبود، اگر نبود فاطمه
احمد و حیدری نبود، اگر نبود فاطمه
آنچه که آفریده حق، بوده برای فاطمه
گفت از آن سبب

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

شد قبله ی من خیمه گاه بی نشانت
آن خیمه ی سبز قشنگ و بی کرانت
ندبه، توسل، عهد، یا با آل یاسین
هر هفته می خوانم تو را بر استعانت
با این که من عمری ست قلبت را شکستم
امّا مرا آقا بدان از عاشقانت
این فاطمیّه چشم بر راه تو ماندیم
ما چشم بر راه نگاه مهربانت
گفتیم:« یک جمعه میان فاطمیه
می آیی از ره با همه تاب و توانت»
گفتیم : « می آیی و آقا می شویم ما
یک روضه ی پهلو شکسته میهمانت»
اما نشد آقا بیایی تا که یک شب
بر گوش ما آید صدای مادرانه ت
هرشب میان کربلا، یا بیت الاحزان
آید صدای ناله های نیمه جانت
آری پسر از مادر خود ارث دارد
آقا به مادر رفته آن قدّ کمانت
انگار هستی در کنارم، یابن زهرا
عطر مدینه دارد

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

دخت رسول و، این همه خونین جگر چرا؟
فلک نجات و، غرقه به موج خطر چرا؟!
نه سال خانه داری و صد سال رنج و غم
یک مادر جوان و خمیده کمر چرا؟!
مسجد، کنار خانه و زهرا به درد و رنج
می‏رفت بر زیارت قبر پدر چرا؟!
با داعیان صحبت خیر البشر بگو:
چندین جفا به دختر خیر البشر چرا؟
گیرم که بود بغض علی در نهاد تو
سیلی زدن به صورت زهرا، دگر چرا؟!
سیلی زدی به مادر و، دستت شکسته باد!
مادر زدن مقابل چشم پسر چرا؟!
گلچین اگر نداشت عداوت به باغبان
آتش زدن به باغ و شکستن شجر چرا؟
شاعر:سید رضا موید

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

مدینه بعد از این رونق ندارد
که اسلامش دگر بیرق ندارد
مصوب شد به شورا، یار حیدر
برای زنده ماندن حق ندارد
***
قد خیبر شکن بشکست و تا شد
نماز صبر خواند و در دعا شد
به آغوش پدر برگشت زهرا
که گفته آسمان در خاک جا شد
***
یتیمان جز دو چشم تر ندارند
به غیر از خاک غم بر سر ندارند
چو مادر مرده ها باید فغان کرد
که طفلان علی مادر ندارند
شاعر:جواد حیدری

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرا گذاشت و خاطره‏هایش هنوز هست
در مسجد مدینه صدایش، هنوز هست
شهری که بود شاهد غم های فاطمه
پر از صدای گریه، فضایش هنوز هست
از گلشن امید به تاراج حادثات
گل رفته است و عطر وفایش هنوز هست
یاد مصیبتش نشد از سینه‏ها برون
آن داغ بر دل همه، جایش هنوز هست!
در هر دلی که داشت تجلی، بجای ماند
در هر سری که بود هوایش، هنوز هست
در آستانه‏ی در آن روضه‏ی بهشت
بانگ و نوای وا ابتایش هنوز هست!
راز و نیاز فاطمه را تا دهد گواه
محراب هست و، موج دعایش هنوز هست
چون آرزوی خفته در آغوش سرد خاک
محسن به جا نماند و، عزایش هنوز هست!
بر سر زند به کلبه‏ی احزان او کسی
پی می‏برد که شور و نوایش هنوز، هست
سودی نخواست از فدک، ام

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

متاب ماه که گردیده ماه من خاموش
خموش باش که یارم شد از سخن خاموش
چو نخل خشک به یکباره برگ و بارم ریخت
که گشته بلبل زارم در این چمن خاموش
کنار خاک لحد ناله می زنم، تنها
که راز دار دلم خفته در کفن خاموش
چراغ انجمن دل شکستگان برخیز
ببین چگونه شده بی تو انجمن خاموش
پناه زن نه مگر شوهرش ز چه رو ؟
تو تازیانه ز دشمن خوری و من خاموش
نفس به سینۀ تنگم شده است زندانی
که شسته ام تنت از زیر پیرهن خاموش
حسین بهر دل من به خانه کرده سکوت
صدای ناله شده بر لب حسن خاموش
صحابه عهد شکستند و شد سبب "میثم"
که بت به جای خدا بود و بت شکن خاموش
شاعر:غلامرضا سازگار

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن شب میان هاله ای از ابر و دود رفت
روشن ترین ستاره‌ی صبح وجود رفت
آن شب صدای گریه‌ی باران بلند بود
دریا به روی شانه‌ی زخمی رود رفت
روشن تر از زلالی نور آمد و چه حیف
با چند یادگاری سرخ و کبود رفت
بال و پری برای پرستو نمانده بود
آخر چگونه نیمه‌ی شب پر گشود رفت
آتش زده به جان علی با وصیتش
غمگین ترین چکامه‌ی خود را سرود رفت
رحمی به قبر خاکی او هم نمی کنند
این شد که مخفیانه و بی یادبود رفت
مولا خوشی ندیده ز دنیای بعد او
می گفت بعد فاطمه ام هر چه بود رفت
شب ها کنار تربت او یاس کوچکش
زانو بغل گرفته که مادر چه زود رفت
شاعر:یوسف رحیمی

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

درین خاک، آرمیده همسر من
که بی او خاک عالم بر سر من
همه شب اختران آسمانی
برون آیند، الا اختر من!
همین جا از کفم افتاد و گم شد
سلیمانی نگین، انگشتر من!
چراغ آرید و این جا را بگردید
که در این خاک گم شد گوهر من
همین جا، با نسیمی ریخت بر خاک
گل پر خاک و پر خون پرپر من
گلابی بر مزار او بیفشان
به آب دیده، ای چشم‏تر من!
تو زیر خاک و من بر بستر خاک
ولیکن نیست مرگت باور من
چنان داغ تو آتش زد به جانم
که خیزد شعله از خاکستر من
تو ای پرپر به باغ نوجوانی
گل من! یاس من! نیلوفر من
بنوش از آب کوثر، گر چه بی تو
پر از خون کرده ساقی، ساغر من
(ریاضی)! ساحت خلد برین ست
حریم دختر پیغمبر من
شاعر:سید محمد علی ریاضی ی

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

علی ز ماه جمالت چو پرده بردارد
خدا به دیده‏ی او جلوه‏ی دگر دارد
به جلوه‏ای چو ربایی دل از رسول خدا
ز چهره‏ات نتواند نگاه بر دارد
میان خلق شود چون محبتت تقسیم
پیمبر از همگان سهم بیشتر دارد
علی، ندیده عبادت نمی‏کند حق را
خدای را به جمال تو در نظر دارد
سزد که غیر خدا مدحتت نگوید کس
که از جلال تو، تنها خدا خبر دارد
نبی، نبوت خود از تو یافت مستحکم
علی، ولایت خود از تو مستقر دارد
ز برج عصمت تو، یازده ستاره دمید
که هر ستاره، هزار آسمان قمر دارد
به مهر و مه ندهم ذره‏یی ز مهر تو را
که این معامله یک آسمان ضرر دارد
نسیم شهر مدینه به خلد ناز کند
که هر شب از حرم مخفیت گذر دارد
جحیم، غارت دل می‏کند ز اهل به

• چهارشنبه
• 28
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:38
• نوشته شده توسط
• یحیی