شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

در چشم هایم تا که می شد جلوه گر طفلم
با من سخن می گفت هرشب تا سحر طفلم

بسکه برایش از کمالات علی گفتم
خوشحال بودم می شود مثل پدر طفلم

خیلی دلم می خواست قنداقش کنم، اما
از من جدا افتاد با خونِ جگر طفلم

زیر فشار در صدای محسنم آمد
با من همان جا بود که زد بال و پر طفلم

در باز شد با یک لگد، روی پرم افتاد
من باخبر بودم ولیکن بی خبر... طفلم

من تازه دستم را سپر کردم زمین خوردم
دیگر چه آمد بر سرِ این بی سپر طفلم

از چارچوبِ در نشد که فاصله گیرم
می سوختم پشت در اما بیشتر طفلم

اذن شهادت را خدا اول به محسن داد
میخ در از سینه که رد شد خورد بر طفلم

شاعر : رضا باقریان

• سه شنبه
• 18
• آبان
• 1395
• ساعت
• 20:23
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

نشد اونروز توو اون کوچه
برای تو سپر باشم
گرفتن محسنو از من
نشد بازم پدر باشم

یه حرفی توو دلم هست که
در و دیوار میفهمه
چقد آتیش نامرده
چقد مسمار بی رحمه

چی میشد بچه مون محسن
یه لبخندی به ما می زد
گلم ای کاش می موندو
منو بابا صدا می زد

آخه چی شد توو اون کوچه
که اینجوری زمینگیری
آخه چی شد که انقد زود
داری از دست من میری

شاعر : مجید تال

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 08:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

روزگاریست که جان بر لبِ خونبار رسید
آه ای مرگ بیا نوبتِ دیدار رسید

زحمت خانه شدم بسکه زمین گیر شدم
وقتِ شرمندگی از دخترکی زار رسید

باز هم پیرهن تازه ی من خونین شد
باز با پیرهن تازه پرستار رسید

ولی از بسکه نخوابید زِ بی خوابیِ من
جانب بستر من دست به دیوار رسید

گرچه دلتنگِ تماشای حسینم اما
چشمِ زخمیِ مرا نیمه شبی تار رسید

لابه لای نفسم لخته ی خون می بینم
از همان روز که بر سینه ام آزار رسید

از همان روز که آتش به سراغم آمد
از همان روز که در بود و ستمکار رسید

شعله ای حلقه زد و چادر من را سوزاند
ناله ای تا که زدم خنده ی انظار رسید

خویش را در پس در جمع نمودم شاید
نرسد زخم به محسن ولی انگار رس

• شنبه
• 27
• آذر
• 1395
• ساعت
• 08:43
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گرچه وقت ایستادن دردهایش بیشتر بود

درد اندوه علی از درد پایش بیشتر بود

عشق یعنی تا علی از راز او سر در نیارد

هرچه دردش بیشتر، لبخندهایش بیشتر بود

عشق یعنی گرچه می دانست روز آخرین است

بر امور خانه اما اعتنایش بیشتر بود

کوچه های شهر خاکی هست اما این اواخر

رد پای خاک کوچه بر ردایش بیشتر بود

وقت پیری نه، عصای دست مادر در جوانی است

این اواخر بر حسینش اتکایش بیشتر بود

کار با آن کس که اسمش را نمی گویم ندارم

کاش اما شعله ی آتش حیایش بیشتر بود

من که از این رازها سر در نمی آرم ولی باز

سوره ی کوثر الهی نقطه هایش بیشتر بود

از کرم باشد نه از مکنت، اگر در کل کوفه

بر در این خانه از هر جا گدایش

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 18:58
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شأنش ز حدِّ فکر و گمان ها فراتر است

وز هرچه گفته اند و شنیدیم، برتر است

عالَم اگر همه ز سبوی علیست، مست

امّا ز یک تجلّی او، ماتْ حیدر است

وقتی بیان معنی او کار لفظ نیست

باید خلاصه مثل خدا گفت، کوثر است

گر او نبود، خلقت هستی یقین نبود

از نور اوست مِهر فروزان منوّر است

مرضیّه و محدٌثه و طاهره..؛ بتول؛

صدّیقه و زکیّه و زهرای اطهر است

تا بر علی عیان نشود آن رُخ کبود

صدّیقه گفت:دفنِ شب از روز،بهتر است

دیوار و در که جای خودش قاتل علیست

تیرِ خلاص جان علی، میخِ آن در است

دارد وصی‍ّت این دم آخر به زینبش

روضه ز دشت کربُبَلا، حرف مادر است

روزی ز تَل تو راهی گودال میشوی

وقتی که میرسی، بدن

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 18:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بچه ها را دور هم عشق به مادر جمع کرد

تک تک ما را خود زهرای اطهر جمع کرد

فاطمه به شیعیان درس ولایت داده است

شیعه را عشق به حیدر پای منبر جمع کرد

افتخارات زیادی با دعای فاطمه

شیر حق در نهروان و بدر و خیبر جمع کرد

هیچ جا شأن و مقامی این چنین پیدا نشد

آبرو و اعتباری را که قنبر جمع کرد

هرکه عمرش را به پای اهل این خانه گذاشت

در مسیر زندگی اش دُرُّ و گوهر جمع کرد

بی گمان از برکت این سفره غافل بوده است

هرکه رزق خویش را از راه دیگر جمع کرد

هرکسی که درهمی را خرج آل الله کرد

شک ندارم بعد از ان چندین برابر جمع کرد

رزق و روزی همه را بین روضه ریخته

خوش به حال هرکسی آمد و بهتر جمع کرد

فاطمه ی

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای زمین خوردۀ آسمانی

ای بهارِ اسیرِ خزانی

مادر از حال و روز تو پیداست

چشم پوشیدی از زندگانی

پشت این خانواده به کوه است

تا تو هستی و آرام جانی

دوست دارم کنارم بمانی

حیدرت آشنایی ندارد

زخم روحش شفایی ندارد

بعد از آن اتفاقی که افتاد

چشم تو روشنایی ندارد

از زمانی که در بستری تو

سفرۀ ما صفایی ندارد

بی تو اصلاَ چه آبی چه نانی

مثل پروانه افروختی تو

صبر را از که آموختی تو

در ز تو شرم دارد ز بس که

دیده بر میخ در دوختی تو

فضه می داند این را که مادر

تا چه حد پشت در سوختی تو

کاین چنین خسته و ناتوانی

مادرم بود و ستر و عفافش

کعبه مشتاق و گرم طوافش

مادرم بود و غم بود و کوچه

قنفذ آمد ب

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دنیاست که بیت الحزن فاطمه است

چون آینه غرق محن فاطمه است

گر شیعه به سختی نفس از سینه کشد

امشب شب پرپر شدن فاطمه است

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:02
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

قلم در دست من در پیچو تاب است

مرکب درمیان جام ناب است

قلم نی از نیستان جنون است
نه این مدحم فقط کار کنون است

که قبل از من هزاران شعر زیبا
شده توصیف در اوصاف زهرا

الا ای دل هواست هست اینجا
تو قطره میکنی مدحت زدریا

زدریایی که دست حق کشیده
به قطره قطره اش صدها قصیده

تمام آ فرینش از وجودش
ملایک غرق حیرت از سجودش

دلیل خلقت کونو مکان است
اگر چه قبر زهرا بی نشان است

پیمبر ملتزم بر احترامش
به عمق جان نشیند هر کلامش

دخیل نام او گردیده آ دم
فقیر خانه اش هوا و مریم

گل از خوشبویی اوعطر دارد
به اذن فاطمه باران ببارد

تمام عرشیان مبهوت جاهش
جهنم شد پدید از سوز آ هش

پسرهایش جوانان بهشتند
گل ما را

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:07
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای مسیحا نفسم از چه بریده نفست
رفتی و زود برآرورده شد آخر هوست

با پرزخم چگونه تو شکستی قفست
زتو شرمنده نشد تاکه شوم دادرست

بی وداع از برمن رفتی وحسرت خوردم
کاش ای فاطمه جان قبل تو من می مردم

خبرت را که شنیدم بدنم لرزان شد
دیده ام سیل شد و رود شد و باران شد

شعله شد آه من و ناله من طوفان شد
گریه کردم بخدا قاتل تو خندان شد

وقت پیروزی دشمن شد و حیدر افتاد
پیش مردم به خدا شیر تو با سر افتاد

ای جوانی که خوشی زعمر ندیده برخیز
هیجده ساله از غصه خمیده برخیز

ای گلی که به تنت چکه دویده برخیز
چه کسی پارچه بر روت کشیده برخیز

شاه این عالمم و بی تو بدون تاجم
قبله حاجت من ،سخت به تو محتاجم

چه کنم کار

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فيض روح القدس عالم معنا زهرا
تا به معراج کشانده ست نبى را زهرا

مصطفى خواسته اش خواستن فاطمه بود
رفت معراج که آخر برسد تا زهرا

به زمين آمدنش آمدن ساده نبود
دست بر سينه نبى گفت: بفرما زهرا

سر آوردن اين سوره کوتاه چقدر
گفت جبريل: على، گفت نبى: يا زهرا

اينکه حق با على است، اينکه على با حق است
معنى هر دو اش اين است: "على با زهرا"

قرب آن است که در سجده به زهرا برسند
سر سجاده رسيده ست به زهرا، زهرا

يک على داشت خدا، فاطمه هم داشت يکى
بخدا نيست کسى فاطمه الا زهرا

مرتضی مثل نبی بوسه به دستش مي زد
حجت الله علی، حجت اعلا زهرا

من ز طيف عرفاى نجفى هستم که
ذکرم امروز بود فاطمه، فردا زهرا

کاروبار دل

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

همه خوبانِ جهان عبد و غلامت زهرا
همه عالم شده دلبسته به دامت زهرا

هرکه دارد به جهان رتبه ای و منزلتی
میخورَد غبطه بر آن اوجِ مقامت زهرا

بی علی خلق نمی شد نبی و بی تو علی
لوح و کرسی و قلم خورده به نامت زهرا

هرکه دارد به دلش ذرّه ای از مهرِ تو را
داده جایش به جنان حق زِ کرامت زهرا

کوثرِ جانِ نبی...دختر و هم مادرِ او
زوجه و حامی و هم مامِ امامت زهرا

نخی از چادر تو هر دو جهان ما را بَس
ای امید دو سرا شافعِ امت زهرا

ردِّ پا بر بدنت آتش و سیلی مسمار
همه شد سهم تو در پای امامت زهرا

داریوش جعفری

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کیستم من مدحتم زهرا کنم؟
لب به توصیف جلالش وا کنم

کی سزد از چون منی این گفتگو
کرده در کوثر خدا توصیف او

خس کجا و مدحت گلشن کجا
مدحت زهرا کجا و من کجا

قطره و توصیف دریا ای عجب؟
بنده و اوصاف زهرای ای عجب

عرصه ی سیمرغ و جولان مگس
وادی عشق و خیال بوالهوس

ننگ نیست از ذره ی بی قدر وپست
دامن خورشید را گیرد به دست

ساقی امشب می پرستم کرده است
پاک مست مست مستم کرده است

من کی ام آوای مستی سر کنم
وصف یاس باغ پیغمبر کنم

ورنه خار و خس کجا و باغ یاس
گلخنی کی گردد آخر گلشناس

فاطمه یاس بهشت مصطفی
رونق باغ علی المرتضی

فاطمه نفس نفیس کاینات
فاطمه سرمنشا آب حیات

فاطمه نخل حقایق را ثمر
باغ وحدت را نهال

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سر به روی شانه ی دیوار...در سنگین شده
که نمی چرخد به دورش آنقدر سنگین شده

کوچه های شهر را برهم زده با گفتنش
باد لکنت دارد از بس که خبر سنگین شده

آن چنان کوچه دلش از رد پاها سیر بود
که برایش طاقت یک رهگذر سنگین شده

درد سیلی٬زخم پهلو٬خنده ی همسایه ها
مادرم فکری بکن٬ بار سفر سنگین شده

از صدای آه اهل خانه می شد حدس زد
توی کوچه ضرب دست یک نفر سنگین شده

آن قدر سنگین که سیلی بدون شرح را
مادرش خورده ولی گوش پسر سنگین شده

درب از یک سو و دیواری که در نزدیکی است
موقع برگشت سیلی بیشتر سنگین شده

آن قدر سنگین که از آن لحظه عمری را حسن
با تمام کوچه های شهر سر سنگین شده

شاعر : مهدی رحیمی

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 19:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فضای غم
مدینه خانه ای را غم گرفته
درونش مرتضی ماتم گرفته

به سوگ همسرش زهرای اطهر
بغل او زانوان غم گرفته

به دورش کودکان گریان ونالان
به نوحه زینب او دم گرفته

به سوز ناله طفلان زهرا
عزایش را همه عالم گرفته

یل خیبر شکن حامی ندارد
قدوبالاش شکل خم گرفته

برای سوگ دختر مجلسی را
به جنت حضرت خاتم گرفته

شاعر : اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 4
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 04:45
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بی تو چسان بسر کنم همسر مهربان من
گشته زداغ مرگ تو غم زده آشیان من

زود نصیب من شده درد فراق فاطمه(س)
خون شده دل زهجر تو تازه گل جوان من

ای تو پناه مرتضی حامی بی قرینه ام
بی تو غریب مانده ام رفته زکف توان من

شیر خدای بوده ام در صف جنگ با عدو
حیرت دیگران شده قامت چون کمان من

زاری کودکان تو در غم چون تو مادری
درد گران وخون دل می کند ارمغان من

چادرخاکی تو را زینب تو بسر کند
دختر پنج ساله شد بانوی آشیان من

دور زچشم کودکان سر به مزار می زنم
خاک غمت بسرکنم مه شده نوحه خوان من

زیاد من نمی رود ضرب در وفغان تو
خاطره اش همی زند لطمه به روح وجان من

شاعر : اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 4
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 04:47
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

با زهرا
لگدی بر در آتش زده ای کوبیدند
گل نیلوفری باغ علی را چیدند

بین دیوار ودری ناله زهرا(س) برخاست
عرشیان همره او ضجه زده گرییدند

مرتضی دست ببستند به مسجد ببرند
کودکان گریه کنان سخت به خود لرزیدند

پیش چشمان علی فاطمه بر خاک افتاد
نانجیبان به علی وغم او خندیدند

آتش ودود بپا بود که زهرا نالید
ابتا..غنچه نشکفته ما را چیدند

جانیانی که به آن خانه هجوم آوردند
جمله در آتش دوزخ به ابد جاویدند

شاعر : اسماعیل تقوایی

• چهارشنبه
• 4
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 04:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مهبط وحی
خانه ای را که بودمهبط وحی
هیزم آورده در بسوزاندند

بر در سوخته لگد بزدند
داخلش اسب کینه را راندند

گل یاسی وغنچه ای نارس
بین دیوار ودر غلطاندند

ناله زد یاس، فضه دریابم
بر دلم داغ غنچه بنشاندند

ناله فاطمه به عرش رسید
عرشیان نوحه ی عزا خواندند

عده ای حمله بر علی کردند
کودکان را به قهر ترساندند

دست حیدر به ریسمان بستند
سوی مسجد بزور بکشاندند

ناله زد فاطمه، علی مبرید
ناله با تازیانه خواباندند

فضه وزینبین با حسنین
اشک خون از دو دیده افشاندند

روزهایی گذشت ودر یکشب
خاص اصحاب را فرا خواندند

نعش زهرا به دوششان بردند
درمیان مزار خواباندند

وامحمد ندای آنها بود
ناله سر داده قبر پوشاندند

• دوشنبه
• 9
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 04:09
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

امشب دلم گرفته برای دلت حسن
قربان بیقراری و چشم ترت حسن

یک گوشه ای نشستی و هی آه می کشی
تصویر کوچه آمده در خاطرت حسن

هر بار وقت ضربه ی سیلی که میرسد
خود را گذاشتی عوض مادرت حسن

او پیش چشم تو به زمین خورد و ناله زد
این داغ تا ابد نشود باورت حسن

تو بهر گوش پاره ی او ناله ها زدی
او گفت زیر لب که فدای سرت حسن

امشب کمی ملاحظه کن آه کم بکش
در پیش چشم خواهر غم پرورت حسن

شاعر : حسین شادمند

• دوشنبه
• 9
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 08:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

این ناگهانی مرگ تو باور ندارم
باور ندارم سایه ات بر سر ندارم
تو رفتی وگشته دعایت استجابت
من ماندم واین غم،دگر مادر ندارم
زاندم که دیدم آن هجوم جانیان را
جزاشک چشم ولرزه ی پیکر ندارم
من زینبم دخت یتیم پنج ساله
کاری بجز دلداری حیدر ندارم
در روز آخر شانه بر مویم کشیدی
دیگر توان شانه ای بر سر ندارم
فریاد مادر مادرم بر عرش رفته
جز چادر خاکی تو در بر ندارم
سرمی نهم بربسترت با اشک وناله
مادر دعاکن سر زبستر برندارم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• دوشنبه
• 9
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 10:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میان دود وآتش زند ناله زنی زار
بیا فضه مدد کن شده زهرا گرفتار

در بیت پیمبر به ضرب کین شکستند
شدم آزرده پهلو میان درب ودیوار

خدایا کودک من در این غوغا فدا شد
گل نشکفته من شده پرپر به گلزار

علی را دست بسته به مسجد می کشانند
نگاه شرمگینش بمانده بر من زار

مگر رفته پیمبر زیاد اهل یثرب
که تنها یادگارش دهند اینگونه آزار

چه رسمی باشد اینجا، که بعد مرگ بابا
اسیر ظلم دونان شود دخت عزادار

بود مرگم دعایم خدایا کن اجابت
که هستم بعد بابا زدنیا سیر وبیزار

شاعر : اسماعیل تقوایی

• دوشنبه
• 9
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 10:26
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بر گردنم عمری ست حق مادری دارد
خورشید گونه رسم ذره پروری دارد

وقتی خدا فرمود: لو لا فاطمه...یعنی
بر کل مخلوقات زهرا برتری دارد

وقت نمازِ با شکوهش فاطمه انگار
پشت سر خود از ملائک لشکری دارد

روز قیامت بی گمان گریان نخواهد بود
هر کس برای فاطمه چشم تری دارد

زهرا خریدار است، از این جمله معلوم است
اینجا غلامِ بی نوا هم مشتری دارد

هم زهره هم زهراست، هم آیینه ی طاهاست
صدیقه ی کبری ست اهل عالم بالاست

زمزم ببین می جوشد از رد قدم هایش
جبریل هم بوده ست در خیل خدم هایش

آموخته درس نجابت مریم از زهرا
عمری ست می گیرد مدد این عالم از زهرا

نذر یتیمان می کند نان شب خود را
خرج علی کرده همه تاب و تب خود را

• دوشنبه
• 9
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 10:30
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زهرای من هجران تو آتش به جانم می زند
داغ تو همچون نیشتر براستخوانم می زند

با مرگت ای یار جوان احساس پیری می کنم
باخنده دشمن طعنه بر قد کمانم می زند

هرگه به یادم آورم افتاده بودی پشت در
خجلت ز رویت لطمه بر روح وروانم می زند

بی تو دگر این زندگی لطفی ندارد فاطمه
آه ای بهارم رفتنت رنگ خزانم می زند

مخفی نمودم قبر تو از دیده ی نامحرمان
قلبم همیشه بهر تو در نهانم می زند

زینب به جای مادر خود خانه داری می کند
با اشکهای خود شرر برآشیانم می زند

یارب عطا کن صبر را بر حیدر بی فاطمه
سختی بی زهراییم برجان زیانم می زند

شاعر : اسماعیل تقوایی

• دوشنبه
• 14
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 14:24
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خانه بی روی تو ماتمکده ایی ویران است
فاطمه س بعد تو این دهر فقط زندان است
کودکانم همه بی تاب بگو تا چه کنم
دیده بر داغ دلم تا به ابد گریان است

شاعر: کاوه خلیلی

• دوشنبه
• 14
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 14:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زینب ومادر
زینبت تنهای تنها می شود با رفتنت
جانم از تن می رود با رفتن جان از تنت

کودکم، از بهر من بی مادری زود است زود
دوست دارم سر گذارم باز روی دامنت

من نمی دانم چه می سازد پدر با هجر تو
ترسم او نابود گردد از پس نابودنت

درکنار بستر تو اشک می ریزد پدر
چشم پوشانده نبیند لحظه جان کندنت

خیز مادر بار دیگر شانه بر مویم بزن
کن نصیب دختر خود لذت بوسیدنت

تو دعا کردی بمیری، من دعا بهر شفا
مستجاب الدعوه،کردی قسمت ما مردنت

ابرهای غم فضای خانه را پر کرده است
چشم خود بگشا ببر غم با کمی خندیدنت

حال من خوش نیست اما می دهم دلداریش
مرتضی را که نباشد باورش نادیدنت

زینبت ام المصائب می شود از بعد تو
بنگر

• دوشنبه
• 14
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بانو سلام روضه ی مادر شروع شد

شبهای بی قراری حیدر شروع شد

آتش زبانه می زد و می سوخت بال و پر

بی حرمتی به زهره ی اطهر شروع شد

گفتند روز واقعه زهرا شفیع ماست

آن سوی در شکستی و محشر شروع شد

تابوت را شبانه ببر ... در سکوت شهر

اینها وصیت است به شوهر... شروع شد

بغض علی شکست ، حسن بی قرار شد

اشک حسین و زینب مضطر شروع شد

فضه ... بریز آب ، بر این آیه های زخم

غسل شکسته پهلوی کوثر شروع شد

شرمنده ام امانتی ات پرشکسته است

درد دل علی به پیمبر شروع شد

در دست شانه دارد و گیسوی بی قرار

هر دم بهانه گیری دختر شروع شد

سیلی نشست بر رخ مادرکه خیمه ها

آتش گرفت و غارت معجر شروع شد

جان دادن حسین تو د

• دوشنبه
• 14
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 16:55
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

خون می بارد از چشم شعله پشت در

میخ شیون دارد از سقیفه پشت در

شرم دارد سیلی روی گونه پشت در

یاس می سوزد می گردد خمیده پشت در

شاعر: مریم موسوی

• دوشنبه
• 14
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 16:57
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

میان دود وآتش زند ناله زنی زار
بیا فضه مدد کن شده زهرا گرفتار

در بیت پیمبر به ضرب کین شکستند
شدم آزرده پهلو میان درب ودیوار

خدایا کودک من در این غوغا فدا شد
گل نشکفته من شده پرپر به گلزار

علی را دست بسته به مسجد می کشانند
نگاه شرمگینش بمانده بر من زار

مگر رفته پیمبر زیاد اهل یثرب
که تنها یادگارش دهند اینگونه آزار

چه رسمی باشد اینجا، که بعد مرگ بابا
اسیر ظلم دونان شود دخت عزادار

بود مرگم دعایم خدایا کن اجابت
که هستم بعد بابا زدنیا سیر وبیزار

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 15
• فروردین
• 1396
• ساعت
• 06:27
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سینه اش بویید پیغمبر که مینوی من است

فاطمه هم فکر و هم سیما و هم خوی من است

یاد از بشکستن پهلوی او چون کرد گفت

بضعه من، روح ما بین دو پهلوی من است

شاعر : حبیب الله چایچیان

• جمعه
• 22
• اردیبهشت
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شرمنده ی روی یاس زهرا حیدر

غم خوار شکسته بال بادا حیدر

آخر چه کند علی ز غم با یک چاه

فریاد کند خدا خدا را حیدر

شاعر : مریم موسوی

• پنج شنبه
• 4
• خرداد
• 1396
• ساعت
• 07:58
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار