شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

محل دهید جماعت، غریبه ام این جا
غبار پردۀ دل را كمی تكان بدهید
چرا جواب سلامم، نگاه سرد شماست؟
كجاست خانۀ زهرا؟ به من نشان بدهید
شنیده ام كه سه ماهی عجیب بیمار است
گمان کنم که ز حالش کمی خبر دارید!؟
نرفته اید چرا پس عیادتش مردم !!!
از این لجاجت دیرینه دست بر دارید
كجاست حجرۀ یك گل فروش با انصاف؟
كه چند شاخۀ یاس سپید از او گیرم
كجاست مسجد افلاكی پیمبر عشق؟
كه من ز قبل عیادت در آن وضو گیرم
عبور می كنم از كوچه های تنگ شما
شبیه پیر عصادار، كند و آهسته
خدا به داد زمین خورده هایتان برسد!
هراس دارم از این سنگ های برجسته
سلام حضرت مولا، چه آمده به سرت؟
بگو به جان حسینت سراب می بینم
دلم شكست چرا گریه ك

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 17:55
• نوشته شده توسط
• feiz

تازیانه، خصم اگر بر دخت پیغمبر نمی‏زد
کعب نی هرگز کسی بر زینب اطهر نمی‏زد!
گر نمی‏شد حقّ حیدر غصب، تا روز قیامت
پشت پا کس بر حقوق آل ‏پیغمبر نمی‏زد
دشمن بی رحم اگر بر بیت وحی آتش نمی‏زد
عصر عاشورا کسی بر خیمه‏ها آذر نمی‏زد!
محسن شش ماهه گر مقتول، پشت در نمی‏شد
حرمله تیری به حلقوم علی اصغر نمی‏زد!
فاطمه گر کشتۀ راه امام خود نمی‏شد
زینب غم دیده هم بر چوب محمل، سر نمی‏زد!
فرق مولا گر نمی‏شد منشق از تیغ مخالف
تیغ: هرگز خصم بر فرق علی اکبر نمی‏زد!
خار اگر بر دیدۀ مولا علی از کین نمی‏رفت
تیر، کس بر دیدۀ عباس آب آور نمی‏زد!
دختر غم دیدۀ ویران نشین، سیلی نمی‏خورد
خصم اگر در کوچه، سیلی بر رخ مادر نمی‏ز

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:06
• نوشته شده توسط
• feiz

ای شمع سینه سوختۀ انجمن، علی!
تقدیر توست ساختن و سوختن، علی!
ای رهبری که منزویَت کرده جهل خلق
ای آشنای درد! غریب وطن! علی!
من پهلویم شکسته و، تو دلشکسته‏ای
من بر تو گریه می‏کنم و، تو به من، علی!
من سینه‏ام شکسته و، تو سینه سوخته
من با تو گفتم و، تو به کَس دم مزن علی!
بازوی من سیه شده، تو دست روی دست
برگو کجاست بازوی خیبر شکن علی؟!
سر بسته بِهْ، که بَعد حمایت ز حقّ تو
در اختیار من نبوَد دست من، علی!
گفتم که: شب کفن کن و شب دفن کن، ولیک
از تن نمانده هیچ برای کفن، علی!
شاعر : علی انسانی

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:09
• نوشته شده توسط
• feiz

یا فاطمه! در سوگ تو، صبرم کم شد
از داغ جگر سوز تو، پشتم خم شد
ز آن روز که تازیانه‏ات زد قنفذ
تاریک به پیش نظرم، عالم شد
شاعر : حسین یاری (یاری)

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:11
• نوشته شده توسط
• feiz

روزی که به باغ سنبل افتاد آتش
در خرمن صبر بلبل، افتاد آتش
یا رب! چه به روز باغبان می‏آمد
وقتی که به دامان گل افتاد آتش؟!
شاعر : محمد علی مجاهدی (پروانه)

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:20
• نوشته شده توسط
• feiz

رفتی تو، و زینبت ز غم می‏سوزد
آتش ز نوایش به دلم افروزد
این خانه، عزا خانه شود بار دگر
هر گاه نگاه خود به در می‏دوزد!
شاعر : حسین یاری (یاری)

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:25
• نوشته شده توسط
• feiz

تو مظهر ذات لا یزالی، زهرا!
مجموعۀ اوصاف کمالی، زهرا!
با این همه اعتبار، ای طایر قدس
پر سوخته و شکسته بالی زهرا!
شاعر : جواد محدثی

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:26
• نوشته شده توسط
• feiz

زهرا که بود بار مصیبت به شانه‏اش
مهمان قلب ماست غم جاودانه‏اش
دریای رحمت است حریمش، از آن سبب
فلک نجات تکیه زده بر کرانه‏اش
شب های او به ذکر مناجات شد سحر
ای من فدای راز و نیاز شبانه‏اش
باللَّه که با شهادت تاریخ، کس ندید
آن حق کُشی که فاطمه دید از زمانه‏اش
می‏خواست تا کناره بگیرد ز دیگران
دلگیر بود و کلبۀ احزان، بهانه‏اش
تا شِکوه‏ها ز امّت بی مهر سر کند
دیدند سوی قبر پیمبر، روانه‏اش
افروختند آتش بیداد آن چنان
کآمد برون ز سینۀ زهرا زبانه‏اش!
آن خانه‏ای که روح‏الامین بود محرمش
یادآور هزار غم است آستانه‏اش!
گلچین روزگار از آن گلبن عفاف
بشکست شاخه‏ای که جدا شد جوانه‏اش!
شرم آیدم ز گفتنش، ای کاش می

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:28
• نوشته شده توسط
• feiz

کوچه ای بی صدا و یک مادر
عده ای بی حیا و یک مادر
پسرش داشت صحنه را می دید
سیلی بی هوا و یک مادر
نه فقط تازیانه و سیلی
سیلی و ناسزا و یک مادر
موی او شد سفید در کوچه
زخم ها طعنه ها و یک مادر
جای یک دست روی صورت او
دست نامردها و یک مادر
کینه دارند از علی این ها
حملۀ کینه ها و یک مادر
ناگهان راه خانه را گم کرد
ناله ای بی صدا و یک مادر
آخرِ روضه است این جمله
عده ای بی حیا و یک مادر
شاعر : سید علی محمد نقیب

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 18:32
• نوشته شده توسط
• feiz

ریزد از هجر تو اشکم ز بصر، یا زهرا!
شده تاریک جهانم به نظر، یا زهرا!
تا تو از دست من ای نوگل رعنا! رفتی
شد مرا خم ز فراق تو کمر یا زهرا!
خیز از جا و ببین ناله و افغان دارم
ز غم هجر تو شب تا به سحر، یا زهرا!
کاش با نالۀ من جان من آید بیرون
تا نمانم به جهان بی تو دگر! یا زهرا!
تو که از پهلوی بشکسته نگفتی با من
آخر این درد نهان کرد اثر، یا زهرا!
تا نرنجد ز غمت قلب نبی در جنت
غم خود را تو نهان کن ز پدر یا زهرا!
از کبودی رخ و شانۀ آزرده مگو
هم مگو با پدر از صدمۀ در، یا زهرا!
من کنار تو و، در خانۀ تو منتظرند
کودکانت همه با دیدۀ تر یا زهرا!
با که این درد جگر سوز بگوید (خسرو)
که بود قبر تو مخفی ز نظر

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:08
• نوشته شده توسط
• feiz

سینه ای که مخزن الاسرار بود
کی سزاوار در و دیوار بود
مانده است این داغ بر دل های ما
کاش آن در خالی از مسمار بود
درد پهلو، درد بازو، درد یار
دردهای فاطمه بسیار بود
گرد و خاک چادر او حاکی از
ماجرای کوچه ای غم بار بود
با وجود آن همه غم، قاتلش
غصه های حیدر کرار بود
آه در آن شهر نیرنگ و فریب
قحطی دین قحطی عمار بود
شاعر : حسین علاءالدین

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:15
• نوشته شده توسط
• feiz

دو پلک شب شکنت گریه می کند زهرا
برای سوختنت گریه می کند زهرا
چقدر آب شدی این دو هفتۀ آخر!!!
لباسِ در بدنت گریه می کند زهرا
کبودتر شده ای، پس نفس عمیق بکش
تلاش کن، حسنت گریه می کند زهرا
دوباره راز گل سرخ سینه افشا شد
دوباره زخم تنت گریه می کند زهرا
کفن سوا مکن از گنجۀ جهیزیه ات
حسین بی کفنت گریه می کند زهرا
شاعر : وحید قاسمی

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:19
• نوشته شده توسط
• feiz

و روزی نوبت باغ فدک بود...
به روی زخم ها دیدم نمک بود
تمام باغ را تقسیم کردند
ولی سهمیه ی زهرا کتک بود
شاعر : یعقوب پرند آور

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:21
• نوشته شده توسط
• feiz

غم های حنینی اش مرا آتش زد
چشمان حسینی اش مرا آتش زد
آن لحظه که بین در و دیوار شکست
یا فضه خُذینی اش مرا آتش زد
شاعر : ایوب پرند آور

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:23
• نوشته شده توسط
• feiz

مردم شهر چه ها بر جگرت آوردند
شعله بر سوختن بال و پرت آوردند
دست سمت رخ هم چون قمرت آوردند
گل یاسم چه بلایی به سرت آوردند
خواب بودی ورم پلک ترت را دیدم
رفتی از هوش کنارم، به خودم لرزیدم
بعد از آن روز که من سوختنت را دیدم
مُردم و زنده شدم زخم تنت را دیدم
باورم نیست بمانی کفنت را دیدم
غیرت کوچه و اشک حسنت را دیدم
چند وقتی ست که خوابش پر کابوس شده
غیرت کودکمان زخمی ناموس شده
وای اگر بال و پرت میل به پرواز کند
زخم سر بسته ی پهلوت دهن باز کند
از تب نیمه شب تو سخن آغاز کند
باید امروز نگاهت کمی اعجاز کند
ور نه از خس خس راه نفست می میرم
آه، از شهر مدینه چه قدر دلگیرم
اشک چشمان ترت کاش امانت می داد
سوز

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:24
• نوشته شده توسط
• feiz

وقتی بگو بخند تو در خانه جا نشد
لفظ بیا ببند، به زخمت روا نشد
صبح دراز تو سر مغرب شدن نداشت
مویت سفید گشت و رفیق حنا نشد
قدری غذا بخور جگرم ریشِ ریش شد
شاید كه ماندی و سفرت از قضا نشد
در خانه روسری به سرت قاتل من است
قتل كسی به پارچه ای نخ نما نشد
قحط طبیب اشك علی را مضاف كرد
قحطی چنین پر آب، عیان هیچ جا نشد
جان خودم قسم كه همین چند روز پیش
گفتم كه كج كنم سر این میخ را نشد
پهلوی و روی و موی و وضوی جبیره ات
چون من بساط قتل كسی رو به را نشد
شاعر : محمد سهرابی

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:29
• نوشته شده توسط
• feiz

یک خانه در این شهر، دیگر "در " ندارد!
دیگر مدینه، عطرِ نیلوفر ندارد
آهسته و نم نم ببار ای ابر... امشب
اشکی برای شست و شو، حیدر ندارد
آن جا که باید دل ز دریا شست، این جاست
این جا که چشمانش رمق دیگر ندارد
آرام تر ای کودکانم! تا نفهمند
این که حسین بنِ علی، مادر ندارد
البتّه از گیسوی خاک آلودِ زینب
خواهند فهمید او نوازش گر ندارد
باران، تمامِ کوچه را شسته حسن جان!
دیگر نشانِ خون و خاکستر ندارد
بعد از تو زهرا! در دهان ها خواهد افتاد:
قرآنِ ناطق، سوره ی کوثر ندارد
ای کاش می مُردم! نمی دیدید بر "تن"
بابایتان "سر" دارد و "همسر" ندارد
شاعر : عارفه دهقانی

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:33
• نوشته شده توسط
• feiz

نمی شود که بخندی برای من مادر
و یا کنار بیایی کمی از این بستر
برای دختر خود هم حجاب میگیری
نبوده محرم رازت مگر همین دختر
دوباره پیرهن تازه ای به تن داری
دوباره لاله نشسته است بر تن تو مگر
میان خانه ما بوی دود می پیچد
به هر نسیم که آید از آستانه در
ز نغمه های بریده بریده دانستم
که عمر بلبل عاشق نمی رسد به سحر
اگر چه پیرهنت بود بر تنت اما
ندیده زخم تنت را گریست چشم پدر
شبیه شمع زبان دوختی و آب شدی
کفن چه قدر بزرگست بر تنت مادر
شاعر : حامد اهور

• دوشنبه
• 23
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:36
• نوشته شده توسط
• feiz

دست خدا در خلقت زهرا چه ها کرد
سر تا به پا اعجاز را بر او عطا کرد
تا اینکه گنج مخفی اش پنهان نماند
طرح جدیدی از خداوندی به پا کرد
نوری سرشت و مدتی بعد از سرشتن
او را به نام حضرت زهرا صدا کرد
وقتی برای بار اول، فاطمه گفت
آنجا حساب "فاطمیون" را جدا کرد
او جای خود دارد کنیز خانه ی او
با یک نگاهی خاک را مثل طلا کرد
حوریه بود و دستهایش پینه می بست
از بس که در این خانه گندم آسیا کرد
نان شبش در دست مسکین مدینه...
... می رفت یعنی روزه را با آب وا کرد
امشب دخیل چادری پر وصله هستم
آن چادری که بی خدا را با خدا کرد
این هم یکی از معجزات درب خانه است
در سینه چندین استخوان را جابه جا کرد
به نقل از تیشه های ا

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 16:50
• نوشته شده توسط
• feiz

دلیل خلق دو عالم فقط تویی زهرا
در آیه آیه ی مریم فقط تویی زهرا
فقط نه خلقت عالم، خود پیمبر گفت:
دلیل خلقت من هم فقط تویی زهرا!
جدا ز روضه و پرچم نمی شوم هرگز
چرا که صاحب پرچم فقط تویی زهرا
کسی که می کند امضا برات نامه ی ما
درون ماه محرم فقط تویی زهرا
خدا کند که سری هم به قبر ما بزنی
امید شیعه در آن دم فقط تویی زهرا
فقط نه ورد زبان علی و بابایت
که بر زبان خدا هم فقط تویی زهرا
چقدر نور تو در این غزل تلاطم کرد
در آن زمان که سرودم فقط تویی زهرا
شاعر : سید حمید داوودی نسب

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• feiz

دنیا اگر تمام شود پر ز فاطمه
یک تن به مثل دخت پیمبر نمی‌شود
گل‌های عالم ارکه شوندی نثار روى
یک گل به عطر همسر حیدر نمی‌شود
محبوبه خدا نه به جز همسر علی است
این فخر بهر دختر دیگر نمی‌شود

نور دو چشم احمد و هم کفو شیر حق
تفکیک او از این دو میسر نمی‌شود
یک موی فاطمه به شرف با هزار حور
در نزد کردگار برابر نمی‌شود
تشبیه او به حور بهشتی است اشتباه
هر سنگ معدنی دُر و گوهر نمی‌شود
مام شبیر و شبّر و کلثوم و زینب اوست
دیگر زنی چو فاطمه مادر نمی‌شود
خلق بهشت و حوری کوثر طفیلیش
جز او زنی حقیقت کوثر نمی‌شود
بانوی دیگری به علّو مقام وى
پیدا به زیر گنبد اخضر نمی‌شود
شمشاد قامتش به خداوند لایزال
خم جز برای خا

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 17:06
• نوشته شده توسط
• feiz

ای مقدس ترین کلام خدا
بر تو و عصمتت سلام خدا
کوثر چشمه های نوری تو
ای زلالین سبوی جام خدا
بر نبی بعد از آن تجرد محض
تو مطهرترین پیام خدا
مصطفی گفت :دخترم زهرا
محترم شد به احترام خدا
بسکه اعجاز می کند نامت
نام تو هم ردیف نام خدا
وحی مُنزل ز لعل تو می ریخت
خطبه هایت همه کلام خدا
حبّ تو هر دل فراری را
طرفة العین کرده رام خدا
فخرم این بس ز لطف دلدارم
در دلم حب فاطمه دارم
ای سراج المنیر، ماه علی
نور رویت چراغ راه علی
با ولایت مدار تر زهمه
یک تنه بوده ای سپاه علی
پشت گرمی حیدر کرار
سوی چشمان تو نگاه علی
برق لبخند پر محبت تو
نور امید هر پگاه علی
چادرت را تکان بده برخیز
شانه های تو تکیه گاه علی
صورتت

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 17:09
• نوشته شده توسط
• feiz

ابر بارونی و من دل کویرم بی‌بی جون!
بیا اونقدَر ببار تا جون بگیرم بی‌بی جون!
حالا که دامن تو قصه پنهون خداست
به کجا حلقه بشه دست فقیرم؟ بی‌بی جون!
شبای قدر که میاد، هم‌نفس فرشته‌ها
توی محراب دلت اَحیا می‌گیرم بی‌بی جون!

اونقدَر پاکی که از پشت بلور دل تو
افتاده نور خدا روی ضمیرم بی‌بی جون!
من فقیری پیش چشمات، یه یتیمم سرِ رات
نگاه مهربونت کرده اسیرم بی‌بی جون!
روزی که دیوه اومد آتیش به خونه‌ت بزنه
کاش بودم تا پیش پای تو بمیرم بی‌بی جون!
چراغ خونه‌ی حیدر! نکنه تنها بری
به ‌خدا بی‌تو من از زندگی سیرم بی‌بی جون!
شاعر : قاسم صرافان

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:28
• نوشته شده توسط
• feiz

«شق سوزان است بسم الله رحمن الرحیم
هر که خواهان است بسم الله رحمن الرحیم »
کشتی‌ام بی ناخدا دارد به دریا می‌رود
وقت توفان است بسم الله رحمن الرحیم
ختم قرآنِ تو جای «ناس» گویا با «حدید»
رو به پایان است بسم الله رحمن الرحیم...

دست من بسته‌ست، جای من رجز خوان می‌شوی
کوچه، میدان است بسم الله رحمن الرحیم
نقطه‌‌ی «باء» بوده‌ام چون تکیه گاهم بوده‌ای
بی تو لرزان است بسم الله رحمن الرحیم
کیست آتش دارد و از قعرِ آتش می‌رسد؟
جن، نه ! شیطان است بسم الله رحمن الرحیم
رفته‌ام از حال، این «اَمَّن یُجیب» و ناله هم
مال «سلمان» است بسم الله رحمن الرحیم...
«قدر» می‌خوانم و می‌دانم که از نامحرمان
«قدر» پنهان است

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:34
• نوشته شده توسط
• feiz

زهرا همان کسی است که بیت محقرش
طعنه زده به عرش و تمامی گوهرش
او را خدا برای خودش آفریده است
تا اینکه هر سحر بنشیند برابرش
شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست
مردی پیمبر است که زهراست دخترش
مانند احترام خداوند واجب است
حفظ مقام فاطمه حتی به مادرش
یک نیمه اش نبوت و نیمش ولایت است
حالا علی صداش کنم یا پیمبرش
دست توسل همه انبیاء بود
بر رشته های چادری فردای محشرش
ما بچه های فاطمه ممنون فضه ایم
از اینکه وا نشد، پس در پای دخترش
مسمار در اگر چه برایش مزاحم است
اما مجال نیست که بیرون بیاورش
شاعر : علی اکبر لطیفیان

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:30
• نوشته شده توسط
• feiz

ای زینت آسمان هستی
ای عمر جهان و جان هستی
ای نوگل شرمگین عصمت
ای رونق بوستان هستی
ای آینه جمال یزدان
ای درّ گران کان هستی
ای قبله حق نمای توحید
ای قائمه جان هستی
ای جان گران بهای احمد
ای هستی کاروان هستی
ای صبح امید تیره بختان
ای مادر مهربان هستی
ای چشمه فیض بی نهایت
پیوند نبوت و ولایت
ای جلوه آیه های قرآن
ای چهره دلگشای قرآن
زد بوسه به دست تو محمد(ص)
زیرا که تویی لقای قرآن
لبخد تو آیتی است از نور
صوت تو بود صدای قرآن
دردانه نازنین احمد
آینه قد نمای قرآن
ای شاخه نور بخش طوبی
ای گوهر پربهای قرآن
کردی چو به مصطفی شکایت
لغزید به چهره اشکهایت
هر کس که به مهرت آشنا نیست
آگاه ز رحمت خدا نیست
بی نور

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:38
• نوشته شده توسط
• feiz

محمد بحر بی پایان رحمت گوهرش زهرا
علی فلک نجات آفرینش لنگرش زهرا
رسول الله می نازد که دارد دختری چون او
کتاب الله می نازد که باشد کوثرش زهرا
به معراج نبوت گر بگیری اوج می بینی
که گردون هاست در این راه و باشد محورش زهرا
خلایق راست قرآن داور و ، قرآن از آن بالد
که در تفسیر و در تعبیر باشد داورش زهرا
علی در غزوه ها یار محمد بود و می بودی
در امواج غم و اندوه تنها یاورش زهرا
همای قله قاف ولایت ، ملک هستی را
گرفته زیر پر زیرا بود بال و پرش زهرا
درست ام ابیها گر شود تفسیر می بینی
که هر پیغمبری بود از نخستین مادرش زهرا
سلام حق سلام انبیا بر شخص پیغمبر
سلام شخص پیغمبر به تنها دخترش زهرا
عبور ناقه اش چو

• چهارشنبه
• 25
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 19:46
• نوشته شده توسط
• feiz

روضه ی حضرت زهرا (س) و گریز به کربلا

جمعه ها روضه ی مادر چه قَدَر می چسبد
بعد آن روضه ی معجر چه قَدَر می چسبد
و حرامی به خودش گفت ببین این سیلی
جلوی دیده ی حیدر چه قَدَر می چسبد

یک حرامی دگر گفت ببین با هیزم
زدن شعله به معجر چه قَدَر می چسبد
و برای پسری روی زمین در کوچه
دیدن پیکر مادر چه قَدَر می چسبد؟
بین شعله بزند داد : ولش کن نامرد...
حنجر ساقی کوثر چه قَدَر می چسبد
ای خدا .... گفت : .... که آتش زدن یک مادر....
جلوی دیده دختر چه قَدَر می چسبد ؟
جلوی چشم عزیزان خودش یک لاله
بشود لاله ی پرپر چه قَدَر می چسبد
بروم کرببلا ... تیر سه شعبه روی
گردن نازک اصغر چه قَدَر می چسبد
سروده جعفر ابوالفتح

• جمعه
• 27
• بهمن
• 1391
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

مرهم گذار زخم کبود کبوترم
کوچک ولی ستاره ی شبهای بسترم
جای دعای نیمه شبش طعنه می زنند
همسایگان به گریه ی بیمار مضطرم
امروز هم گذشت و نشد شانه موی من
امروز هم گذشت و نشد خوب مادرم

گفتم میان شعله کم از فضه نیستم
رفتم ولی از آتش در سوخت معجرم
امشب میان خواب حسن بغض خود شکست
برخیز مادرم که نمیرد برادرم
چندی است نان تازه نخوردم از این تنور
امشب هوای پخت تو افتاده در سرم
چندی است جای غنچه ی لبخندت ای عزیز
گل کرده زخم پهلوی تو در برابرم
شاعر : حسن لطفی

• سه شنبه
• 1
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 08:16
• نوشته شده توسط
• feiz

من آن گلم که به ضرب لگد گلاب شدم
در آستانه در سوختم کباب شدم
برای خاطر مظلومی علی، بابا
به سان شمع چنان سوختم که آب شدم
به بـوسگاه تو زد بوسه میخ در بابا
که از اصابـت آن آشــیان خراب شدم

شکست پهلویم از در چو درب خانه شکست
الف بودم و چون دال در شباب شدم
چنـان به صورت من سیلی آن ستمگر زد
که پـیش محَرم خود خسته در حجاب شدم
به تازیانه چنــان زد به بازویم قنفذ
که هم چو زلف عروسان به پیچ و تاب شدم
برای خـاطر یاریِ بوتراب پدر
به سان لاله هم آغوش با تراب شد
شعار شاعر «ژولیده» روز و شب این است
ز بعد رفتن تو ظلم بی حساب شدم
شاعر : مرحوم ژولیده

• سه شنبه
• 1
• اسفند
• 1391
• ساعت
• 08:28
• نوشته شده توسط
• feiz