اشعار مدایح حضرت فاطمه زهرا

ثمر بابا مدد امّ ابیها
یا انسیةَ الحورا یا فاطمه یا زهرا
قمر بابا یا صدیقةَ الکبریٰ
ای همسنگر مولا یا فاطمه یا زهرا
به تولیّٰ دل زارم شده خانهٔ مهر و ولایت
گل طاها مَهِ مولا همه زندگی ام به فدایت؛آه
امّ ابیها،عصمتُ اللهِ الکبری،یا فاطمه یا زهرا..
همه هستِ تو قربانِ راه دلبر،شدی یاور رهبر،گل یاسِ گشته پرپر
پسرت فدا شده در پشت آن در،از ظلم خصم کافر،چه کند زین غصه حیدر
کرمی کن که بمانم همه عمرم خاک حریمت
من و فقر و این نداری تو و رحمتِ دستِ کریمَت،آه
امّ ابیها،عصمتُ اللهِ الکبری،یا فاطمه یا زهرا..

• جمعه
• 16
• آذر
• 1397
• ساعت
• 10:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نور هدایت یا فاطمه
یار ولایت یا فاطمه
خورشید دلها،صدّیقه زهرا،امّ ابیها یا فاطمه
مهر دل آرا،ای جان مولا،امّ ابیها یا فاطمه
زهرا یا زهرا زهرا یا زهرا زهرا یا زهرا یا فاطمه...
جانها به قربانت ای عزیز ختم رسولان یا فاطمه
پای تولّایتان بمانیم ای روح ایمان یا فاطمه
جان دو عالم فدای تو
صدها چو حاتم گدای تو
نورُالهدایی،جانان مایی،خیرالنسایی
یا فاطمه...
تو جان سپردی تا که شریعت زنده بماند تا به ابد
اهل دو عالَم باید بگیرد از محضرت یاری و مدد
دلگرمیِ روز محشری،همسنگر و یارِ حیدری
نورُالهدایی،جانان مایی،خیرالنسایی
یا فاطمه...
رویم سیاه و عمرم تباه و کارم گناه و عصیان شده
ای مِهرِ محشر بنگر که چشمم زین ش

• سه شنبه
• 20
• آذر
• 1397
• ساعت
• 18:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سلام بر نور دو دیده حضرت احمد
سلام بر دختِ شهیدهٔ حضرت احمد
نامش برای ما،گردیده زمزمه
یارِ شهیدهٔ،مولا یا فاطمه
زهرا یا فاطمه...
شدی قربانیِ راه سرخ ولایت
گل یاس علی هستی ام به فدایت
بر وادیِ کرم،هستی تو خاتمه
یارِ شهیدهٔ،مولا یا فاطمه
زهرا یا فاطمه...
حسین بگرفته زِ تو درس استقامت
حسین دارد ز تو آن شور و آن شهامت
ای عصمت خدا،نورِ معظّمه
یارِ شهیدهٔ،مولا یا فاطمه
زهرا یا فاطمه...

• سه شنبه
• 20
• آذر
• 1397
• ساعت
• 19:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چرخید قلم‌ از دل و دلدار نوشت
از باغ گذشت از گل و گلزار نوشت
افتاد قلم به خاک و در خون غلطید
هر بار که از آن در و دیوار نوشت

• سه شنبه
• 27
• آذر
• 1397
• ساعت
• 20:43
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اگر به شکوه، لب خویش وا کند زهرا
مدینه را به خدا کربلا کند زهرا
مدینه، شب همه شب، وسعت فضای تو را
ز موج نالۀ خود، غم‌فزا کند زهرا
مدینه، بر سرِ این باغ گل چه آمده است؟
که سر به زانوی غم، «ربّنا» کند زهرا
مدینه، با چه امیدی پس از پیمبرِ عشق
دل شکستۀ خود را رضا کند زهرا؟
به سوی کلبۀ احزان اگر روان نشود،
علاج عقدۀ دل را کجا کند زهرا
به احترام حریم ولایت علوی‌ست،
که سینه را سپر صد بلا کند زهرا
همین که می‌کند آهنگ خطبه در مسجد
قیامت از سخنانش به پا کند زهرا
مدینه، خاطر همسایه کی خبر دارد؟
که در نماز شب، او را دعا کند زهرا
مدینه، باز مکن بال مرغ آمین را
اگر که خواهش مرگ از خدا کند زهرا
مدینه، با چه

• چهارشنبه
• 28
• آذر
• 1397
• ساعت
• 11:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

...عطر او آفاق را مدهوش کرد
دشت و صحرا را شقایق‌پوش کرد
شمع جمع اهل‌بیتِ نور بود
دست ظلم، او را ولی خاموش کرد
شمع بزمی شد که منشور آفرید
آسمان در آسمان، نور آفرید
آفتابِ نور او، اعجاز کرد
ذرّه‌ها را، آسمان‌پرواز کرد
در نیستان، هر نی‌ای، با یاد او
عقده را از بندبندش باز کرد
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند
وز جدایی‌ها شکایت می‌کند»
ای مدینه! درد و داغت تازه شد
حجم اندوه تو، بی‌اندازه شد
رفت آن اسطورۀ عصمت، ولی
عمر کوتاهش بلندآوازه شد
ای مدینه! زود بی‌زهرا شدی
با علی، تنها شدی، تنها شدی
یاد آن روزی که نیت کرد و، رفت
تکیه بر حکم مشیت کرد و، رفت
با سکوتی سهمگین، یک شهر را
در شگفت از آن «وصیت» کرد و، ر

• پنج شنبه
• 29
• آذر
• 1397
• ساعت
• 18:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای عشق نبی سرشته با آب و گِلت
ای مِهر علی، روشنیِ جان و دلت
ای سورۀ کوثر از نگاهت جاری!
یک‌آیه بخوان: «باَیِّ ذنبٍ قُتِلَت؟»

• پنج شنبه
• 29
• آذر
• 1397
• ساعت
• 19:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چون «فاطمه» هیچ واژه‌ای ناب نبود
روشن‌تر از او، آینه و آب نبود
شب‌ها که به محراب عبادت می‌رفت
محتاج، کسی به نور مهتاب نبود

• پنج شنبه
• 29
• آذر
• 1397
• ساعت
• 19:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از آتشی که در حرمش شعله‌ور شده‌ست،
شهر مدینه از غم زهرا خبر شده‌ست
آتش زبانه می‌کشد از آستان وحی،
یا آهِ آتشین کسی شعله‌ور شده‌ست؟
نگذشته از غروب رسالت، شبی هنوز
موج دعای خسته‌دلان بی‌اثر شده‌ست
در خانه‌ای که شامِ غریبان گرفته‌اند
غرق ستاره، دامن پاک سحر شده‌ست؟
هرچند سوخت گلشن طاها، گمان مدار-
- نخل وفا شکسته و بی‌برگ و بر شده‌ست
می‌جوشد از دلش عطشِ یاری علی
یعنی تمام هستی او بال و پر شده‌ست
همچون چراغ صاعقه، آهی زمانه‌سوز
از آسمان سینۀ او جلوه‌گر شده‌ست
دارد هنوز رایحۀ بوسۀ نبی
دستی که در حمایت مولا سپر شده‌ست
یک آسمان مصیبت و، یک قامت صبور
اینجا شکوهِ صبر و رضا بیشتر شده‌ست
شرمنده از سکوت ز

• جمعه
• 30
• آذر
• 1397
• ساعت
• 14:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

من که از سایۀ اندوه، حذر می‌کردم
رنگ غم داشت به هرجا كه نظر مى‌كردم
شوق دیدار پدر بود، پس از هجرت او
آرزویى كه من سوخته‌پر مى‌كردم
«چون صدف، قطرۀ اشكى كه به من مى‌دادند
مى‌زدم بر لب خود مُهر و، گهر مى‌كردم»
شعلۀ آهی اگر از دل من سر می‌زد،
روز را شام غریبانِ دگر می‌کردم
خسته‌دل بودم و با صوت دل‌انگیز بلال
زنده در خاطر خود یاد پدر مى‌كردم
تا شنیدم ز پدر مژدۀ‌‌ رفتن، خود را
از همان روز مهیاى سفر مى‌كردم
من و اندیشه ز طوفان حوادث؟ هیهات!
پیش امواج بلا سینه، سپر می‌کردم
من و این پهلوى آزرده، خدا می‌داند،
شب خود را به چه تقدیر، سحر مى‌كردم
محرم سرّ جهان بود على، اما من
فضه را باید از این راز خبر مى‌

• جمعه
• 30
• آذر
• 1397
• ساعت
• 14:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هزاران سالِ نوری مانده قبرِ مادری پنهان
خدا این گونه دارد از جَلالش مَظهری پنهان
یقیناً در قیامت جِلوه هایش می شود پیدا
اگرچه دارد او در این جهان هم مَحشری پنهان
نَبُوَّت اصلِ توحیدِ خودش را دیده در زهرا
خدا می خواست باشد فاطمه پیغمبری پنهان
کنارِ این تنورِ نان، حَرای نورِ حَنّانَه است
که می گوید سخن با فاطمه وحی آوری پنهان
علی اصلاً سپر یا ذوالفقارش را نمی خواهد
میانِ خانه اش زهراست مثلِ لَشکری پنهان
ولی آشفته بازاری است چندین ماه، این خانه
دو همسر بازوی خود می کنند ازدیگری پنهان!
یکی زیرِ عَبا از دردِ غُربت اشک می ریزد
یکی هم صورتش را می کند با روسَری پنهان
درِ بیتِ ولایت شُد مَحَلِّ فاتِحه

• سه شنبه
• 18
• دی
• 1397
• ساعت
• 18:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بالت شكسته وليكن خوب مى شوى
حرف از جدايى نزن...خوب مى شوى
ديدم كنار بستر تو گريه مى كند
گفتى ولى به حسن،خوب مى شوى
گفتى سر نماز خدايا ببخششان!
اى دلشكسته ى من،خوب مى شوى
چادر نكن به سر همه ى باور على
جانى نمانده به تن،خوب مى شوى؟؟
اصلاً بيا به فكر گذشته نباش...خب؟
حرف از جدايى نزن...خوب مى شوى

• سه شنبه
• 18
• دی
• 1397
• ساعت
• 19:50
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از صَدفِ دیده به گونه گُهَرَم ریخت
از اثرِ دَردِ زَخم، بال و پَرَم ریخت
خانه ی حِیدر مَگو که گُلشَنِ زَهراست
با نَفَسَم بَس که لاله دور و بَرَم ریخت
پُشتِ دَرِ خانه که اُفتادم، عَلی گفت:
وای دانه های اَنارِ جِگَرَم ریخت
سوخت دَر و ، سُست شُد و ، رویِ مَن افتاد
داد زَدم؛ فِضِّه بیا که ثَمَرَم ریخت
دستِ عَلی بَسته بود و دَستِ همه باز!
می زدند و می زدند و... بَرگ و بَرَم ریخت
صُحبتِ تابوت شد، زِینبِ مَن مُرد
خاکِ یَتیمی به سَر، گُل پِسَرَم ریخت

• چهارشنبه
• 19
• دی
• 1397
• ساعت
• 17:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یاعلی گفت با تمام وجود تا همه‌عمر با علی باشد
با علی باشد و طنین دلش دم‌به‌دم ذکر یاعلی باشد
آمد و چشم خانه روشن شد از حضورش، تلألؤ نورش
آمد و جلوه کرد تا با عشق، محو نور خدا، علی باشد
خانه یعنی بهشتی از احساس، زن این خانه تا که فاطمه است
خانه یعنی جهانی از امید، مرد این خانه تا علی باشد
شرح این زندگی فقط عشق است، داستانی که خط به خط عشق است
حرفی از درد نیست وقتی که یار دردآشنا علی باشد
شب جشن است آمدم مادر! شاعر لحظه‌هایتان باشم
شعر زیباست تا زمانی که نور این بیت‌ها علی باشد
به دعای تو سخت محتاجم! مهربانِ علی دعایم کن!
تا دلم آنچان که می‌خواهی شیعۀ مرتضی علی باشد
ورد لب‌های من به لطف شما از ا

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شد فاطمه در عالم اعلا مُتجَلّی
از فاطمه شد نور به هر جا مُتجَلّی
یا فاتح و یا فاطر و یا فاطمه آمد
این‌گونه شد آیینۀ اسما متجلی
از شوق مشرف شدنش بر کرۀ خاک
آدم متحول شد و حوّا متجلی
شیث آمد و نوح آمد و هود آمد و ادریس
عیسی متولد شد و موسی متجلی
در تیرۀ توحیدی سادات قریشی
عشق آمد و شد سید بطحا متجلی
در سورۀ مکی مدنی‌های مقدس
کوثر متلألی شد و طاها متجلی
در کعبه علی آمد و دیدند ملائک
زهراست در این آیۀ عظمی متجلی
چل روز محمد به حرا رفت و دعا کرد
تا اینکه شود چهرۀ زهرا متجلی
شب‌های یتیمی محمد به سر آمد
شد آمنه در ام ابیها متجلی
از فاطمه انوار کثیری جریان یافت
از فاطمه شد این همه دنیا متجلی
در امر فر

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

با هم صدا کردند ماتم‌های عالم را
وقتی جدا کردند همدم‌های عالم را
از عطر یاسم بادهای باغ‌های دور
از یاد می‌بردند مریم‌های عالم را
تا صبح بر گلبرگ زردش اشک خواهم ریخت
شرمنده خواهم ساخت شبنم‌های عالم را
انگار یک‌جا بر سرم آوار می‌کردند
تیغ تمام ابن‌ملجم‌های عالم را
من پشت پرچین بهشت کوچکم دیدم
هیزم‌به‌دوشانِ جهنم‌های عالم را
ماهم هلالی می‌شد و من در حلولی سرخ
می‌دیدم آغاز محرم‌های عالم را

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:18
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ببین، تاریخ در تکرار مانده‌ست
جهان در حسرت بسیار مانده‌ست
نمی‌آیی چرا؟ چشم‌انتظارت
گلی بین در و دیوار مانده‌ست

دل سبز و جوانی دارد این گل
ولی قدِّ کمانی دارد این گل
بیا، چشم‌انتظار توست آخر
مزار بی‌نشانی دارد این گل

تو هم گم‌کرده‌ای چشم‌ترت را
دلت را، بوی یاس پرپرت را
بیا در سینۀ ما جست‌و‌جو کن
مزار بی‌نشان مادرت را

جهان در انتظار آفتاب است
تمام رنج‌هایش بی‌حساب است
کسی با ذوالفقار از دور پیداست
جهان در معرض یک انقلاب است

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بانو! نمی‌یابیمت
اما کنار تو، گریه مرسوم است
مگر می‌توان پهلوی تو بود
و شکسته نبود؟

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

محبوبۀ ذات پاک سرمد زهراست
جان دو جهان و جان احمد زهراست
ما را شده از «بضعةُ مِنّي» معلوم
زهراست محمّد و محمّد زهراست

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را می‌شد سپر دیوار و در...
دختر پیغمبر و تدفین پنهانی به شب؟!
وای بر امت! کند لب وا اگر دیوار و در
حیرتی دارم من از صبری که بر حیدر گذشت
ذوالفقار آرام بود و شعله‌ور، دیوار و در
استخوانی در گلو، خاری به چشم، آتش به جان
ناله‌ها در چاه گاهی، گاه بر دیوار و در
از فدک تا کربلا، یک خطّ طغیان بیش نیست
سوخت آنجا خیمه، اینجا در شرر دیوار و در

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به بوسه بر قدمت چشم من حسادت داشت
به حیرتم که چرا خاک این سعادت داشت؟
تو ای بهانۀ هستی، خمید پشت فلَک
به این بهانه که بر خلقتت ارادت داشت
تو سر رسیدی و دیدیم در حریم رسول
درخت سبز امامت، گُلِ ولادت داشت
حضورِ سینۀ دریایی تو تنها بود،
که یازده دُرِ دُردانه رشادت داشت
من از غروبِ غریبِ ستاره دانستم
که بر سجودِ تو خورشید و ماه عادت داشت
چو می‌نشست به سجّادۀ فلَک، خورشید
فقط به سوی تو پیشانیِ عبادت داشت
بمیرم آن صدفِ گوهرِ امامت را
که روی دامن خود، مکتب شهادت داشت

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 13:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو قلّه‌نشین بام خوبی‌هایی
تنها نه نشان که نام خوبی‌هایی
ای مادر آب‌های جاری در نور
تو آینۀ تمام خوبی‌هایی

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 13:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آن نور همیشه منجلی فاطمه است
سرّ ابدی و ازلی فاطمه است
آن گل که به آفاق دهد بوی بهشت
زهرای محمد و علی، فاطمه است

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 13:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

و قصه خواست ببیند یکی نبودش را
بنا کند پس از آن گنبد کبودش را
خدای قصه یکی بود و سخت تنها بود
یکی نبود و خدا در دلش سخن‌ها بود
یکی نبود که جانی به داستان بدهد
و مثل آینه او را به او نشان بدهد
یکی که مثل خودش تا همیشه نور دهد
یکی که نور خودش را از او عبور دهد
یکی که مَطلع پیدایش ازل بشود
و قصه خواست که این مثنوی غزل بشود
نوشت آینه و خواست برملا باشد
نخواست غیر خودش هیچ‌کس خدا باشد
نوشت آینه و محو او شد آیینه
نخواست آینه‌اش از خودش جدا باشد
شکفت آینه با یک نگاه؛ کوثر شد
که انعکاس خداوندی خدا باشد
شکفت آینه و شد دوازده چشمه
و خواست تا که در این چشمه‌ها فنا باشد
و چشمه‌ها همه رفتند تا به او برسند

• پنج شنبه
• 20
• دی
• 1397
• ساعت
• 13:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گل شمّه‌ای از آیۀ تطهیر تو باشد
گر آینه در آینه تکثیر تو باشد
خود کیستی ای سورۀ کوثر که حسینت
تا کرب‌وبلا رفت که تفسیر تو باشد
بر سفرۀ نان و نمکت دست علی هم
برداشت نمک را که نمک‌گیر تو باشد...
در آب به تصویر کسی زل زده عباس
عشقش فقط این است که تصویر تو باشد
ای دست پر از پینه ز چرخاندن دستاس
عالم همه در گردش تقدیر تو باشد
در خوابِ شهیدان جهان یکّه‌سواری‌ست
کی می‌رسد از راه که تعبیر تو باشد

• جمعه
• 21
• دی
• 1397
• ساعت
• 17:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید
حق هرچه آفرید از این دختر آفرید...
جوشید چشمه در دل قرآن به نام او
اعجاز تشنه بود و خدا کوثر آفرید
یک ذره نور فاطمه رار یخت روی خاک
لولاک گفت و این همه پیغمبر آفرید...
ازعرش تا به فرش کسی لایقش نبود
از جلوۀ جلال خودش حیدر آفرید
می‌خواست تا خلاصه شود عشق در کلام
از بین واژه‌های جهان مادر آفرید

• جمعه
• 21
• دی
• 1397
• ساعت
• 17:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ندیدم چون محبت‌های مادر
فدای شأن بی‌همتای مادر
همین که فاطمه مادر شد، از شوق،
بهشت افتاد زیر پای مادر

• جمعه
• 21
• دی
• 1397
• ساعت
• 17:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
هم شرفش بگذرد ز عرش الهی
هم نسبش می‌رسد به سید بطحا
زهره مخوانش که گشته زهره کنیزش
دخت مخوانش که گشته اُمّ أبیها
سنگ صبورش نبی راضی مرضی
محرم رازش علی عالی اعلا
تربت پاکش نهان ز دیدۀ مردم
چون شب قدری نهفته در سه شب اَحیا
گر نود و نه بُود اسامی باری
هست یکی زین میانه اعظم و عظمی
از پی دستاس توست چرخش گردون
زینت نعلین توست گنبد مینا
سورۀ کوثر به نام توست مزیّن
آیۀ تطهیر شد ز نام تو معنا
ره نبَرَد در بهشت روز قیامت
هر که تو بر نامه‌اش نکرده‌ای امضا
حبّ تو جنت شده‌ست و بغض تو دوزخ
ای به قیامت معاندان تو رسوا
سوی تو آید نبی به روز تحدی
سمت ت

• جمعه
• 21
• دی
• 1397
• ساعت
• 18:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
حرمت بخشیده معنی مادر را
شاعر بشناس سورۀ کوثر را

• جمعه
• 21
• دی
• 1397
• ساعت
• 18:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قدم برداشت محض خاطر حق پدر آنجا
شهيد اول راه ولايت شد پسر آنجا
شكايت دارم از دل سنگي ديوار بيش از در
ولي آسيب اصلي را رسانده ميخ در آنجا
اگر چه روز روشن بود هتك حرمت آنها
نميدانم چرا افتاده پشت در قمر آنجا
براي چيدن گل يك نفر كافي ست در واقع
گلي چيده شده با دست هاي چل نفر آنجا
گذشتم ديگر از آنچه كه آنجا اتفاق افتاد
غزل تنها رها كرده مرا با چشم تر آنجا
كشيده ميشود روضه ميان كوچه بعد از اين
مغيره آمد و قنفذ به پا كردند شر آنجا
چهل تن وحشي نامرد يك سو فاطمه يك سو
شده با دست زهرا از علي رفع خطر آنجا
ولي دستش دگر از كار افتاده پس از كوچه
شكسته غير پهلويش يقين از او كمر آنجا
نبود آنجا اگر زهرا نبود

• سه شنبه
• 25
• دی
• 1397
• ساعت
• 19:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور