امام حسین علیه السلام

به پای روضه نشستیم و اشک ناب شدیم
قنوت گریه گرفتیم و مستجاب شدیم

و ما که در پی خورشید نیزه ات بودیم
شبانه نور گرفتیم و آفتاب شدیم

دوباره اشک" گناه نسوز" ما را سوخت
دوباره پاک شدیم و پر از ثواب شدیم

مدینه بود و تو بودی و رأی مادر بود
که ما برای عزای تو انتخاب شدیم

میان سینه زدن بال و پر گرفتیم و
کبوتر حرم صحن بوتراب شدیم

شبیه چشم تو و مشک خالی عباس
دوباره گریه کن کودک رباب شدیم

شاعر : رحمان نوازنی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شکر خدا که نور ولایت به ما رسید
الطاف خاندان کرامت به ما رسید

وقتی برای خون خدا نوحه خوان شدیم
بالاترین مقام عبادت به ما رسید

اسلام را محرم او زنده کرده است
این نکته هم ز پیر طریقت به ما رسید

روز ازل که موسِم تقسیم رزق بود
از آن میانه، ذکر مصیبت به ما رسید

اشکی چکید و این دل تیره شفا گرفت
تا قطره ای ز زمزم تربت به ما رسید

ذکر لبان ما صف محشر بوَد: حسین
بعد از هزار سال که نوبت به ما رسید

ما نوکران فاطمه ایم و عجب مدار
روزی اگر مقام شفاعت به ما رسید

مَستیم ما ز بادۀ "احلی من العَسل"
اینگونه شد که شهد شهادت به ما رسید

از نالۀ یتیم حسن زیر سمّ اسب
راز وفا و عزّت و غیرت به ما رسید

شاعر : ع

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این راز پُر از عذاب پیشت باشد
تصویر منِ خراب پیشت باشد

شاید که محرمت نبودم آقا !
این اشک علی‌الحساب پیشت باشد

شاعر : وحید قاسمی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ملک دلم همین که به نام حسین شد
عبدی گناهکار غلام حسین شد

آرامشی نداشت وجودم به هیچ وجه
تا که به اذن فاطمه رام حسین شد

قند مکرر اسم "حسین" است، والسلام
شیرین ترین کلام، کلام حسین شد

«با یک سلام صبح به ارباب بی کفن »
روزم پر از جواب سلام حسین شد

یادم نمی رود که خدا هر زمان ز من
قهرش گرفت، واسطه نام حسین شد

یک شب دوباره نوکری آمد به خواب من
حرفش دوباره حرف مرام حسین شد

نوکر از آب خوردن خود آب می شود
بین دو نهر؛ آب، حرام حسین شد

شاعر : امیر عظیمی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مستی از جام تو سر منزل هوشیاری ماست
بیدل از عشق شدن شیوۀ دلداری ماست
مبتلای تبِ عشقیم و تجلی داریم
درد بیچارۀ این، لذت بیماری ماست
بیدلی اول راه است خدا را عشق است
دل ز ما دلبری از یار ز همکاری ماست
هو کشان قد علم اندر صفِ رندان کردیم
چوبۀ دار فقط مسند سرداریِ ماست
هرکجا جلوۀ یاراست همانجا عرش است
نمک خانه اش اسباب گرفتاری ماست
دل ما میکده و صاحبِ میخانه حسین
می حسین باده حسین ساغر و پیمانه حسین

هنرِ عشق به تصویر کشیده آهی
دلِ ما را به حریم تو نموده راهی
نوکر خانۀ تو عارفِ بالله شود
علی اکبر بشود «جُونِ» سیاهی گاهی
نوکرت پیر که شد دلبری اش بیشتراست
ماجرایی شده این قصۀ خاطرخواهی
زلفِ خود پهن ن

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:53
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بی وقفه بی مقدمه هیئت گرفتنی ست
هیئت گرفتنی ست سعادت گرفتنی ست

از موقع ورودیه تا آخر دعا
هر حاجتی در این دو سه ساعت گرفتنی ست

یک جای روضه رفته دلت که مسافری
حتی در این معادله قسمت گرفتنی ست

در گود چشم، اشک نشسته ست منتظر
ذکر حسین مرشد و رخصت گرفتنی ست

با اشک از دو چشم، چنین از ولیِ دم
در دادگاه روضه رضایت گرفتنی ست

گیرم شفا نبود تو از بس قیامتی
دامان تو به روز قیامت گرفتنی ست

زائر شدن به قسمت و دعوت همیشه نیست
ای بی خبر بکوش زیارت گرفتنی ست

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پر از متانت سبزی وقار داری تو
درخت نور به هر لحظه بار داری تو

نفس نفس زدن نفس من به خاطر توست
که ریشه در نفس بیقرار داری تو

به خواب ناز برو ماه من که شب همه شب
بسی ستاره ی شب زنده دار داری تو

مناسب آمده زلف تو و سر عشاق
برای این همه منصور دار داری تو

شعیب و صالح و یحیی تو را گریسته اند
چقدر گریه کن کهنه کار داری تو

پیمبران همگی چشمشان به دست شماست
ز بس که پیش خدا اعتبار داری تو

همیشه سنگ مزارت به گریه می شویم
چرا که بین دو چشمم مزار داری تو

شاعر : میلاد حسنی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دنیا پُر است از نفحات نوای تو
لبیک یاحسین ،به سوز صدای تو

بر نیزۀ غریبی اگر تکیه داده ای
عالم شنید، تا به قیامت ندای تو

بدبخت ،آن کسی است که تَرد از تو میشود
خوشبخت ،هر که آمده زیر لِوای تو

ذَراتِ عالمند مطیعِ ولایتت
کور است آن کسی که نفهمد ولای تو

قُم یاحسین را ،که خدا با دلِ تو گفت
آغاز شد قیام تو و کربلای تو

میخواست اینکه کشته ببیند تو را خدا
تا دینِ خویش، بیمه کند با عزای تو

تو هر چه داشتی ،به خدا دادی ای غریب
او هستی اَش ، چگونه نریزد به پای تو

عالم اگر برای غمت گریه ها کند
جبران نمیشود نَمی از گریه های تو

دنیا اگر به درد و بلایا شود دچار
یک ذَره کم نمیشود از ابتلای تو

یک موی اصغ

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یک وقت از ما نوحه و دم را نگیری
سینه زنی و شور و ماتم را نگیری

خیلی میان روضه هایت سود کردیم
یک موقع از ما روضه و غم را نگیری

سینه زدم تا که گناهم را بریزی
این کمترین چیزی که دارم را نگیری

حال بد ما با وجود روضه خوب است
از دست نوکرهات مرهم را نگیری

آقا برای ما محرم خیرها داشت
از ما گنهکاران محرم را نگیری

با هم خریدی خوب و بد را بین روضه
این گریه کردن های با هم را نگیری

در بین روضه التماست می کنم من
جانم بگیری،گریه هایم را نگیری

در بین هیأت کار من پرچم زدن شد
دستان من خالیست...پرچم را نگیری!

یک شب میان روضه ات گفتم خدایا
از نوکران شاه دو عالم را نگیری

شاعر : علی سپهری

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شوری میان این دل دیوانه پا گرفت

بیچاره ای به لطف تو نان و نوا گرفت

من عاقبت بخیر شدم ، عاقبت بخیر

در گاهواره بودم و چشمت مرا گرفت

شکر خدا بزرگ شدم زیر پرچمت

هر آن چه خواست مادر من از خدا گرفت

هر کس شنید نام مرا بی اراده گفت

او در کنار منبر روضه بها گرفت

آقا کمک ! دوباره دل بی قرار من

حرف تو شد بهانه کرببلا گرفت

یا ایهاالعزیز بهم ریخت نوکرت

آقا بده بدات حرم جان مادرت

شکر خدا که دار و ندارم فقط تویی

لیلا و دلربا و نگارم فقط تویی

تنها دلم خوش است که هستم غلام تو

کی گفته بی کسم کس و کارم فقط تویی

من با کمک ز نام تو آرام می شوم

ممنونم از خدا که قرارم فقط تویی

یا منتهی الرجا ، و یا

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دل من لک زده تا کنج حرم گریه کنم
دو قدم روضه بخوانم…دو قدم گریه کنم

بروم سمت ضریحی که بهشتم آنجاست
برسم پیش نگارم…برسم گریه کنم

دست خود را گره بر گوشه ی شش گوشه کنم
درد دل با خود ارباب کنم…گریه کنم

کارم این است که سمت حرمش رو کنم و…
از همین دور سلامش بدهم گریه کنم

چاره ای جز غم دوری حرم نیست که نیست
بگذارید به بیچارگی ام گریه کنم

قسمتم نیست که من زائر شش گوشه شوم
بروم بر بد اعمال خودم گریه کنم

سال نو آمد و من کرب و بلایی نشدم
دل من لک زده تا کنج حرم

زینب کلانکی ….

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دست دلم باز به دامان توست
منتظر جوشش احسان توست

گفت پیمبر به تو ای نور عین
جنت حق وقف محبان توست

غصه روزی نخورد هیچ کس
روزی ما دست گدایان توست

حاتم طایی شدن آسان بود
این کرم کوچکی از خوان توست

افضل الاعمال شب قدر من
گریه برای لب عطشان توست

حال مرا روضه دگرگون کند
باز گدا بی سر و سامان توست

ای گلِ از ساقه جدا تشنه لب
آب لبت آب بقا تشنه لب

در و گوهر از دهنت ریخته
همچو عقیق یمنت ریخته

مثل نقابی به روی قرص ماه
زلف شکن در شکنت ریخته

بر روی هر صفحۀ خاک بلا
عطر خوش پیرهنت ریخته

دشمن بی شرم تو دور و برت
تا که کند بی کفنت ریخته

مصحف صد پارۀ زینب شدی
گوشۀ گودال تنت ریخته

ضربۀ سر نیزه کجا خور

• یکشنبه
• 22
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زبان حال ذاکرین

هست عمری نوکریت افتخارم یاحسین

زین جهت بر لطف تو امیدوارم یا حسین

سالها در هیئتت خدمتگزاری می کنم

از زمان کودکی عشق تو دارم یا حسین

وقف تو کردم صدایم،تحفه ای ناقابل است

اینچنین وقفی نماید رستگارم یا حسین

مرثیه خواندم برایت،مدح خواندم بیشمار

ذاکری تو بداده اعتبارم یاحسین

لطف ارباب است همواره ،امید نوکران

دستگیری تو باشد انتظارم یا حسین

کاش گردد قسمتم در کربلایت جان دهم

سالها باشد که بهرت جان نثارم یا حسین

باشد امیدم که شام اول قبرم دمی

شامل لطفت شوم آیی کنارم یا حسین

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 24
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

السلام علیک یا اباعبدالله

تمام دلخوشیم اینکه نوکرت باشم
تمام عمر غلامی چو قنبرت باشم

به‌راه‌عشق‌توخواهم که بی‌کفن‌گردم
غبارکوی تو پیشمرگ اکبرت باشم

کنار علقمه با مشک تا سخن گفتم
به یاد لعل لب خشک اصغرت باشم

به خاک تربت تو سر نهادم و گفتم
تمام عمر عزادار مادرت باشم

به تل زینبیه تاکه‌سینه زن شده‌ام
نوا گرفته‌ام‌ و یادخواهرت‌باشم

میان روضه یکی آب دست من میداد
نخوردم آب حسین فکراصغرت باشم

صدای نعره‌ی شمر آیدم بگوش،حسین
فدای لعل لبت، یاد حنجرت باشم

خدا کند که شب جمعه کربلا باشم
بدرد عاشقیت یا که مبتلا باشم

• پنج شنبه
• 27
• دی
• 1397
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

نامحرم آوردم دل و محرم گذشتم
بر دل نوشتم: "دوستت دارم..." گذشتم

عشق است و عاشق هرچه دارد نذرِ عشق است
از مادرم، دار و ندارم هم گذشتم

گمراه بودم، گریه کردم در عزایت
از نسلِ آدم بودم و آدم گذشتم

از کودکی ام بین هیئت ها نشستم
من پای عشقت از همه عالم گذشتم

فرهادم و با دردِ شیرینی که دارم
از خیرِ طب و بهره ی مرهم گذشتم

یک روز زیر پرچمت من را رساندند
عمری است از زیرِ همین پرچم گذشتم

امشب شبیه تو که درهم می خریمان
از هر کسی ناراحتم درهم گذشتم

شب های جمعه در فراقِ کربلایت
از شهر ری با سینه ای پر غم گذشتم

کم کم مرا سوزاند داغِ روضه هایت
از شعرها... از روضه ها... کم کم گذشتم

مقتل به دستم مانده

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بشنو از من دارم از یارم حکایت می کنم
سینه ای دارم کز آن شرح محبت می کنم

هر جوانی را دلی هر عاشقی را سینه ای است
من دلی دارم که آن را وقف هیات می کنم

عشق در کرببلا و زندگی در کربلاست
گر کسی راهم نداد آنجا، سماجت می کنم

غبطه خوردن کار خوبان است کار من که نیست
این وسط اما به حُر گاهی حسادت می کنم

کافرم خواندند آنهایی که دیدند آیه را
حا و سین و یا و نون دارم قرائت می کنم

مردم این شهر از من خسته ، من هم خسته ام
در اگر وا کرد یارم ، رفع زحمت می کنم

شاعر : محسن ناصحی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در حرم پیچید عطر سیب زائر فیض برد
هر کسی در بارگاهت بود حاضر فیض برد

با بیان روضه‌هایت پلک من هم خیس شد
چشمهایم چون زمین خشک و بایر فیض برد

قطره‌های خون تو سهم زمین شد بیشتر
بیشتر از آسمانها خاک حائر فیض برد

منبرت شد گاه روی نیزه، گاهی بین طشت
خواهرت با گریه پای این منابر فیض برد

بر تن عریان تو این بیتها مرثیه خواند
اشکهای مادرت تا ریخت، شاعر فیض برد

بین اصحابت دو دفعه جان به تو تقدیم کرد
بیشتر یعنی، حبیب بن مظاهر فیض برد

گرم در آغوش تو، بیش از طلاهای ضریح
بوریای کهنۀ بیت عشائر فیض برد

شاعر : محسن حنیفی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

من و شور و نوا، شب‌های جمعه
وَ قلبی مبتلا، شب‌های جمعه

قیامت می‌شود در صحن قلبم
به یاد کربلا شب‌های جمعه

شاعر : یوسف رحیمی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

میشه با یک پرچم
یه‌جا هیئت باشه
میاد اونجا زهرا
حتی خلوت باشه

این کلام معصوم
زینت منبرهاس
دو نفر که باشن
سومیشون زهراس

شور و شوق روضه‌ت
توی عرش اعلاس
جمعیت اینجا نیست
جمعیت اون بالاس

تو نگفته خوندی
حرف ناگفتم رو
فکر هیات پر کرد
همه‌ی هفته‌م رو

تا دیدم بی‌تابم
تا دیدم پردردم
فرشای هیات رو
آب و جارو کردم

یه بساط چایی
گوشه‌ی میخونه
مجلسارو گرم کرد
عطر آبدار خونه

سرمو خم کردم
زیر پام عزت ریخت
خیر ببینه اونکه
تو چاییت تربت ریخت

اشکمو به زخمات
آقا هدیه کردم
خیلی وقتا شد که
تنها گریه کردم

اشکا و لبخندام
با خودت شد قسمت
حاجتم رو دادی
پای دیگ هیات

زندگیمو دستِ
خودتون میسپارم
کفشارو جفت کردم
جف

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دل آشفته ی ما شیفته ی کرببلاست
عاشق مرقد شش گوشه و ایوان طلاست

رحمت واسعه من نوکر دربار توأم
حرم محترمت آینه ی عرش خداست

سجده بر تربت تو وقت سحر می چسبد
دل سرگشته من خاک کف پای شماست

شهره ی شهر شدم شاه شهید ادرکنی
دل من دربه در روضه شاه شهداست

حرم و قبله و محراب فدای حرمت
حُرمت مرقد تو بیشتر از سعی و صفاست

دردمندیم و پی نسخه درمان نرویم
خاک بین الحرمین تو به هر درد دواست

حضرت شاه تو اربابی و من بنده تو
علق خلق جهان نوکری آل عباست

روی سنگ لحد من بنویسید حسین
روضه های تو امید دل هر اهل بُکاست

من شنیدم که لبه تشنه شهیدت کردند
زینت جنت الأعلای خدا شال عزاست

من شنیدم وسط معرکه گیر افتادی
خ

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آقا سلام وقت گدایی رسیده است
عشقت دوباره چند گدا را کشیده است

روز ازل خدا ز گل و آب کربلا
بی شک مرا برای شما آفریده است

نوکر همان کسی ست که با جمع دوستان
هر جا بساط روضه علم شد دویده است

من عاشق تو ام همه دنیای من حسین
از روح تو خدا به گل من دمیده است

با خاطرات کرببلا زنده مانده ام
با اینکه قدّم از غم زینب خمیده است

هر روز و شب به اشک و دعا لعن میکنم
آن کس که از قفا سرتان را بریده است

داریم آرزو که بمیریم از غمِ
دردانه ای که حرف کنیزی شنیده است

محمد قاجار

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 17:10
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

• دوشنبه
• 6
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 17:21
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دل نیست ، مگر آنکه شود جای حسین
غمناک شود ، آب شود ، پای حسین

عشقست و یا معجزه ای است شگفت
جمعیت بی دین ، شده شیدای حسین

در خلـــق جهان نَگـــرد پیدا نشـــود
مانند و شبیه و مثل و همتای حسین

رحمت به روان مادرم روحش شـــاد
بر من بِگُذاشتـــ نــامِ زیبـــای حسین

مانند سپـــر ، تو را نگـــه می دارد
از روی لبتـــ نیفتـــد آوای حسیـــن

ممنون دعـــای مادرش فاطمه ایـــم
دعوت شده ایم اگر به دنیای حسین

با دست شکسته هم دعامان میکـــرد
یارب تو ببخش گریه کن های حسین

سیدحسین میرعمادی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ما گره خورده به گیسوی حسینیم فقط
در کمند خم ابروی حسینیم فقط

هر که با هر چه که مست است خودش می داند
ما که مست رخ خوشبوی حسینیم فقط

به دم حضرت عیسی چه نیاز است که ما
همگی زنده به یک هوی حسینیم فقط

این حسینیه دل وقف غم ارباب است
همه مداح و ثناگوی حسینیم فقط

بر در میکده از روی نیاز آمده ایم
در پی باده مینوی حسینیم فقط

هر کسی هست گرفتار رخ دلبر خویش
ما گرفتار گل روی حسینیم فقط

«کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود»
ما مسلمان شده ی کوی حسینیم فقط

یک نفر با سر زانوش به گودال آمد
همه دلواپس پهلوی حسینیم فقط

شاعر : محمود مربوبی

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بـا نیـم نگــــــاهِ مهـربانــــت بنویــــس
آقـا بــه عطــای بی کــرانت بنویـــــس

مـــا را بنویس هـر کـجا ، جـــا داری !!
روزی خورِ خــرده های نانَــت بنویــس

«سالی که نکــوست از بهارش پیداست»
امسال مـرا گـدای خوانــت بنویــس

دل را به تو می سپارم این اول ســال
نزدِ حـرمِ خویش ، امانــت بنویــس

یکبـار مـرا هــم امتحان کـن آقــا
لطفـی کن و از مُـدافعانـت بنویــس

نوکـر بنویس ، یا گــدا فرقی نیست
یک جا بنویـس ؛ پاسبانـت بنویــس

***
آمـد دگر ، آخرین شـب جمعه ی سـال
در زُمـره ی خِیـل زائرانـت بنویــــس

سیدحسین میرعمادی

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 08:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دارم امشب از گناهانم خجالت می کشم
از گناهان فراوانم خجالت می کشم

سر به زیر انداختم، از روی تو شرمنده ام
بازهم سر در گریبانم، خجالت می کشم

اشک را از من گرفته این گناه لعنتی
دارم از خشکی چشمانم خجالت می کشم

من زمین خوردم دوباره، باز دستم را بگیر
من از اینکه سست ایمانم خجالت می کشم

پر نمی گیرم به سوی آسمانت چون شده
این هوای نفس زندانم، خجالت می کشم

لطف های بی حسابت زود یادم می رود
من که قَدرت را نمی دانم خجالت می کشم

باز آوردی مرا که چوب کاری ام کنی
من از اینکه باز مهمانم خجالت می کشم

دارم از این حسرت کرببلا دق می کنم
من که از دوری جانانم خجالت می کشم

از همان روزی که بین روضه می گفتم حسین

• چهارشنبه
• 22
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باز این چه شورش است
دارد صدای ماه تو نزدیک می‌شود

گوش دلم به اسم تو تحریک می‌شود

شهر م شبیه شام ده سال شصت و یک

یکسر برای داغ تو تاریک می‌شود

اینجا کتیبه‌ها محک سنگ عاشقند

دارد مسیر عشق تو باریک می‌شود

اسفند و طبل و سینه زنی خیمه و علم

باز این چه شورش است که افتاده در دلم

ای محتشم دوباره دلم شور میزند

شعرم رسیده بر سر آتش،زنان ،حرم...

وقتی که بغض روضه گلوی مرا گرفت

نای نوشتن از تو ندارد دگر قلم

من را به شهر گریه شب های غم ببر

شبهای اشک و نیزه و گودال و تیغ و سر

اسفند روی آتش این روضه ها منم

من را ببر به نقطه اوج غم و شرر

این روسیاه دائمی ات را کتیبه کن

بین کتیبه های سیاه غمت ب

• پنج شنبه
• 23
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 08:07
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

آرزومه بیام کربلا
چشامو می بندم سفر می کنم

میرم اونجا که آرزومه برم

چشامو که وا میکنم روبروم

نمی بینم اصلا چیزی جز حرم

حرم باز دوباره پر از زائره

هوای ضریح خوب نه ، عالیه

نگا کن دوباره تو اون جمعیت

می بینی بازم ... جای من خالیه

همه اومدن هیچکی جامونده نیست

ولی اونکه راهش ندادی منم

بازم میگم این رو به تو به خودم

که انگار تو اونجا زیادی منم

تو حق داری اما منم حق دارم

میدونم که زشتم سیاهم بدم

منم آرزومه بیام کربلا

چقدر التماس کردم و رو زدم

دل تو میاد حال من بد بشه ؟!

دل تو میاد باز ، هق هق کنم ؟!

هوام ابری شه بغض من بشکنه

بشینم تو تنهاییام دق کنم ؟!

دل تو میاد باز ، رسوا بشم ؟

• پنج شنبه
• 23
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 09:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

سنگینی هجران
وقتش شده اشکم چنان باران ببارد

سنگینی هجران دلم را می فشارد

سهمم فراق است و فراق است وفراق است

تقویم، دائم فصل هجران می شمارد

به زائری که با خودش جان مرا برد

گفتم برایم ذره ای تربت بیارد

در عشق آنکه واقعاً دنبال قرب است

دل را به دست صاحب دل می سپارد

چیزی نمی خواهم از آقایم همینکه

در روضه راهم داده مِنَت می گذارد

در آخرت لبخند می چیند یقیناً

هر کس که بذر گریه در دنیا بکارد

گفتند اشکم مرهم زخم حسین است

ای کاش چشمم تا دَم مرگم ببارد

از کودکی که روضه هایش را شنیدم

بیزارم از اسبی که نعل تازه دارد

شاعر : مرضیه نعیم امینی

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 07:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دل منو برده نگاه تو
حرم تو و بارگاه تو
یه روزی میمیرم به راه تو
میون صحنت آقاجون

مست می صهبای عشقتم
خریدار سودای عشقتم
آواره ی صحرای عشقتم
تو لیلی و من هم مجنون

وقف توئه آقا هرچی دارم
گریه واسه ی تو کاروبارم
لحظه ای بیا سر مزارم ، یاور و یارم

آقام آقام آقام

همه ی وجودم نثار تو
دل دیوونم بیقرار تو
آرزوم اینه در جوار تو
خدا بگیره جونم رو

آرزومه مثل کبوترا
بیام و توی اون صحن و سرا
بشم جلد اون گنبد طلا
بدی تو آب و دونم رو

مستم آقا به خدا ز جامت
افتاده دل منم به دامت
ارباب منی و من غلامت ، خیلی میخوامت

آقام آقام آقام

بهشت منه بزم روضه هات
جهنمه دنیا دور از نگات
جونم به فدای گریه کنات
جداییه

• جمعه
• 24
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:04
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار