امام حسین علیه السلام

شعر ها باشد قشنگ،حرف دل اما...خوب نیست
ظاهراً خیس است چشمم....باطناً مرطوب نیست

گفته باشم... در مسیرت مرد میدان نیستم
در میان کوره ی دل جلوه ای از چوب نیست

آمدم تا که به خود دیدم که اشکم رفت رفت
کاسه ی چشمم شکسته ، جنس آن مرغوب نیست

چشم هایت را به روی کار های من ببند
کار و بارم سکه گشته ، زندگی مطلوب نیست

گوشه ای...افتاده ام...پس کی تکانم می دهی؟..
محتَضَر صبرش شبیه حضرت ایوب نیست

نیتم آزار تو هرگز نبوده...به خدا..
هرچه بد باشم...دگر.. فکرِ دلم معیوب نیست

هتک حرمت کرده ام...ای کاش می شد آخرش..
که به گوش من رسانی...فعل تو مکتوب نیست

گیرم اینکه بی وفایم ...باز هم در قلب من..
هیچ کس در حد

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 14:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

من زمین گیرم ، گرفتارم.. دعایم کن حسین
از خودم والله بیزارم ..دعایم کن حسین

ناظر من بودی و من ملتفت بودم ولی..
باز هم آلوده رفتارم ..دعایم کن حسین

روبه موتم چون که باشد دردهایم لا علاج
سال های سال بیمارم..دعایم کن حسین

می کنم توبه ولی دنبال عصیان می دوم!!!
به خدا خسته ز تکرارم ...دعایم کن حسین

نیستم پیش تو و پشتم به جایی گرم نیست
در بیابان بوته ای خارم....دعایم کن حسین

هرچه من بد می کنم تو مهربانی می کنی
من به تو خیلی بدهکارم....دعایم کن حسین

از تو دورم که رفیق خلوتم شیطان شده
زخم خورده از همین یارم ..دعایم کن حسین

تو نگاهم می کنی و من خجالت می کشم
نوکرم..افسوس سربارم!! دعایم کن حسین

ص

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 14:29
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تا به کی گویم" بیا" آقا پریشانم..بیا..
مثل طفلی گشمده از خانه، گریانم ..بیا

سر تکان داده...هر آن کس که تبم را دیده است
گوشه ای افتاده ام محتاج درمانم...بیا

چون زمین بایِری ماندم هوا ابری شود
تا مگر لطفی کند باران به دامانم ...بیا

عاشقانی که تمام روز دنبال تو اند...
با تو هستند و ..ولی .. من غیر از ایشانم...بیا

ترسم آخر جان دهم در آرزوی دیدنت
آرزویی که نصیبم نیست...می دانم...بیا

آنقدر بی آبرویم، پا زند هرکس به من
مثل موری بین املاک سلیمانم....بیا
دورم از تو.. عاشق هر کس شدم..من را ببخش
خاک عالم بر سرم شد...بی تو ویرانم ...بیا
کلبه ای آباد بودم ، ساخت کارم را چه زود!!
سیل آمد بی خبر ...در ب

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 14:30
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بال پرواز گشایید که پرها باقی‌ست
بعد از این، باز سفر، باز سفرها باقی‌ست

پشت بت‌ها نشود راست پس از ابراهیم
بت‌شکن رفت ولی باز تبرها باقی‌ست

گفت فرزانه‌ای، امروزِ شما عاشوراست
جبهه باقی‌ست، شمشیر و سپرها باقی‌ست

جنگ پایان پدرهای سفر کرده نبود
شور آن واقعه در جان پسرها باقی‌ست

گرچه پیروزی از آن من و تو خواهد بود
شرط‌ها باقی‌ست، اما و اگرها باقی‌ست

«شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
در ره منزل لیلی که خطرها» باقی‌ست

نیست خالی دل ارباب یقین از غصه
فتنه‌ها می‌رود و خونِ جگرها باقی‌ست

سخن از فتنه شد و چُرت غزل شد پاره
واژه‌ها دربه در و قافیه‌ها آواره

قصه تلخ است چه تلخ است! بگویم یا نه؟
صبرتان

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 14:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در راه غمت هر چه بلا بود خریدیم
یک عمر از این روضه به ان روضه دویدیم
یک روز در اغوش پدر روز دگر هم
با پای عصا سینه زنان سینه دریدیم
یک عمر از این نافله ها بار نبستیم
از اشک عزایت به کجاها که رسیدیم
هر ذکر که گفتیم پری باز نکردیم
یک اه برای تو کشیدیم و پریدیم
حسرت به دل هر نفس سوخته هستیم
جز ان نفسی را که برای تو کشیدیم
صد بار چو ایینه به پای تو شکستیم
یک بار اگر روضه گودال شنیدیم

شاعر : حسن کردی

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

کِی شود حُر شَوَم و توبه ی مردانه کنم؟!
سینه ام را ز چه مَنزلگهِ بیگانه کنم؟!

سینه ویران شده ی توست به ولله حسین
گنج را من طلب از سینه ی ویرانه کنم

ای تو مستانگی من! چه لزومی دارد
عشقِ تو باشد و من باده به پیمانه کنم

میروَم‌ هیئت و در بَدو ورودَم زین پَس
مشکلی نیست اگر نیّت میخانه کنم

خنده ای کُن بوَزَد بویِ خوشِ سیبِ حرم
وَ اناری بده تا با دل و جان دانه کنم

آه اگر شمع تویی تا به اَبد شرمَم باد
خنده بَر حالِ پُراز گریه ی پروانه کنم

ای سَرِ نیزه نشین کاش نسیمی بودم
تا که گیسویِ پریشانِ تو را شانه کنم

بارها توبه شکستَم تو ولی بخشیدی
کِی شَوَد حُر شَوَم و توبه ی مردانه کنم؟!

شاعر : محسن ک

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از رمق افتاده ام ... دلدار دستم را بگیر
رفتم از دست و شدم بیمار دستم را بگیر

دور ماندم از تو .. دست آویز این و آن شدم
من زمینگیرم خودت اینبار دستم را بگیر

خواهشی دارم ولی از تو خجالت می کشم
داده ام گرچه تو را آزار دستم را بگیر

با گناهانم خودم را هم کلافه کرده ام
خسته ام از این همه تکرار دستم را بگیر

از خودم از توبه هایم واهمه دارم هنوز
غصه ها را از دلم بردار ، دستم را بگیر

نفس دائم می دهد بازی مرا با خدعه اش
ول کن من نیست لاکردار ، دستم را بگیر

از زیارت کربلا جامانده ام .. رب الحسین
آمدم هی می کنم اصرار " دستم را بگیر"

من خودم اینجا .. دلم شد زائر کرب و بلا
ای حسین جان بین آن زوار دستم

• چهارشنبه
• 20
• بهمن
• 1395
• ساعت
• 15:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شوق وصال تو منو میکشه هیأت
غبار روی پرچماته مثل تربت
حسینیت حکم حرم روداره آقا
اینجوری که معلوم میام زیارت

*اذن دخوله مجلس روضت
ذکر قشنگ یازهرا
هیأت برامن مثل بهشته
فارغ می شم ازاین دنیا

*فرش روضه های توبال ملائکه
رولب سینه زناحلت بفنائکه
پیرغلام توآقا بعدعمری نوکری
عارف بالحقه والله که سالکه

*به فدای مجلس تو
نوکرای خالص تو

ج)یاحسین بن علی نوکرتم
—------------------------—
روضه ی تونشون می ده راه سعادت
سینه زنیش مثل نمازه وعبادت
کسی که اسم تویه بار بگه حسین جان
تموم قرآنو آقاکرده تلاوت

* حضرت صادق کرده روایت
چشمی که واست باشه تر
عزرائیل آقا لحظه مرگش
میشه رئوف ترازمادر(۲)

*اگه راه من حسی

• دوشنبه
• 2
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 20:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خسته ام از روزهای بی تو بودن خسته ام

دست من که نیست, باور کن به تو وابسته ام

بادلم زائر شدم پیش تو, بی دل آمدم

دل به دلبر داده ام که اینچنین دلبسته ام

هر شب جمعه به یاد کربلا ری میروم

تو چه کردی با دلم که واله و سرگشته ام

قول دادم مادرم را کربلا راهی کنم

از همان روزی که از پیش شما برگشته ام

آبرویم را بخر ای آبروی عالمین

که دخیل حاجتم را پای این در بسته ام

شاعر : نوید طاهری

• شنبه
• 7
• اسفند
• 1395
• ساعت
• 12:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

سلام شاه کرم، آبرو بده به گدا
شکسته بال و پرم، آبرو بده به گدا

چه می شود که شب جمعه زائرت باشم
دوباره کنج حرم، آبرو بده به گدا

گرفته حالمو و دلتنگ روضه های توام
تو را به چشم ترم، آبرو بده به گدا

کسی به جز تو دری وا نکرد بر رویم
دوباره در به درم، آبرو بده به گدا

سیاه رویم و رنگ تو نیستم اما
بیا بیا بخرم، آبرو بده به گدا

فدای دست کریمت، دوباره دستت را
بکش به روی سرم، آبرو بده به گدا

قسم به زینب قامت خمیده رحمی کنم
به قلب پر شررم، آبرو بده به گدا

به ساعتی که سرت را فراز نی می دید
به کربلا ببرم، آبرو بده به گدا

شاعر : وحید محمدی

• جمعه
• 22
• اردیبهشت
• 1396
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

به همه گفته ام ادا ممنوع
در حوالی ام ادعا ممنوع
شده در مَسلکم ریا ممنوع
حُر شدم چون تو لطف فرمودی

سالها در خلاف چرخیدم
تهِ آن هرچه بود را دیدم
آخرش بینِ روضه فهمیدم
به منِ کم چقدْر افزودی

مادرت چای روضه را دم کرد
و مرا چای روضه آدم کرد
آخرش هم کسی که یادم کرد
در زمینگیری ام خودت بودی

همه رفتند و‌مانده ای به بَرَم
چه بگویم که سخت بی ثمرم
که برای تو دائماً ضررم
که برایم ‌تو‌ دائماً سودی

این که در روضه ی تو مهمانم
لطف بوده وگرنه می‌دانم
که اگر هم به لَب رسَد جانم
تو برایم هنوز هم زودی

گوشه چشمی به عاشقَت بنما
گرچه بی شک به گُفته ی عُلَما
وقتِ غم هایمان تو بیش از ما
گریه داری و بُغض آلودی

ذبحِ تو لحظه ای که شد آغاز
می چکید اشکِ شوقِ راز و نیاز
این همه دیده ای مصیبت و باز
از خداوند خویش خشنودی

از قَفا ذبح با لبِ عطشان
کودکانت‌ میانِ زجر و سنان
تو برای نجاتِ عالمیان
چقدَر راهِ سخت پیمودی

حَتم دارم هنوز گریانِ
غارت خیمه و پریشانِ
گریه های زنان و طفلانِ
مانده در بینِ آتش و دودی

جامه ای پاره و تنی عُریان
بدنی مُثله و سُم اسبان
نیست دوش نبی مگر به میان
که تو بر ریگ داغ آسودی

یاحسین ای همه امیدم‌ تو
آن که کرده ست روسپیدم تو
گم شدم در مسیر و دیدم تو
یک میان بُر به سمت معبودی

خسته ام از همه بیا ببرم
به همان کوچه های دور حرم
گاه در خاطراتِ توی سرم
طعمِ شَعریه و دَمِ عودی

ای مهارِ عنان گسستگی ام
ای تو تنها رفیقِ خستگی ام
آمدی وقت دلشکستگی ام

تو سلامی بدونِ بدرودی…

• سه شنبه
• 2
• خرداد
• 1396
• ساعت
• 09:04
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دلم گرفته برای غمی که میدانی

برای وسعتِ آن ماتمی که میدانی

دوباره آمده ام سر به زیر و شرمنده

دچار حال بد و مبهمی که میدانی

چقدر گریه کنم تا به من محل بدهی

قبول کن! منم آن محرمی که میدانی

مرا به حال خودت واگذار کن آقا

دعا بکن نشوم آدمی که میدانی

دوباره بغض دلم را گره زدم محکم

به روی حاشیهٔ پرچمی که میدانی

فراق کرب و بلا جان سپردن محض است

تو را خدا برسان مرهمی که میدانی

سکوتِ کنج ضریحت چه عالمی دارد

مرا ببر به همان عالمی که میدانی

به پای بوسی شش گوشه ات مرا بطلب

نخواه جان بدهم از غمی که میدانی!

شاعر : مرضیه عاطفی

• شنبه
• 6
• خرداد
• 1396
• ساعت
• 09:08
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بسم حق

#شور_احساسی #اباعبدالله_الحسین

-------------------------
آقا، هوائیه دلم
با تو، خدائیه دلم
مثل کبوترای رو
گنبد طلائیه دلم...

هیأتت شده مکتب من
با تو، سر شه روز و شب من
تا زنده م همین ذکر «حسین»
می مونه به روی لب من!

***ثارالله ابا عبدالله***

هر چند، زیاده از سرم
میگم، برا تو نوکرم
جونم، رو می فروشم و
نیمه نگاتو می خرم...

کاسه لیس تو ای ارباب
جون غلام پر از احساسه
جای افلاکیه دخترت
شونه های عمو عباسه...!

***ثارالله ابا عبدالله***

حَیِّ، عَلی به شور و شین
سینه زنی برا حسین
اسم قشنگ تو شده
ذکرم، برا شهادتین...

«حسین» افضل الاذکاره
حکم اسم اعظم داره
از کنج لب سینه زن
«اَحْلی مِنَ ا

• شنبه
• 7
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:53
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

به پای روضه نشستیم و اشک ناب شدیم
قنوت گریه گرفتیم و مستجاب شدیم

و ما که در پی خورشید نیزه ات بودیم
شبانه نور گرفتیم و آفتاب شدیم

دوباره اشک" گناه نسوز" ما را سوخت
دوباره پاک شدیم و پر از ثواب شدیم

مدینه بود و تو بودی و رأی مادر بود
که ما برای عزای تو انتخاب شدیم

میان سینه زدن بال و پر گرفتیم و
کبوتر حرم صحن بوتراب شدیم

شبیه چشم تو و مشک خالی عباس
دوباره گریه کن کودک رباب شدیم

شاعر : رحمان نوازنی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شکر خدا که نور ولایت به ما رسید
الطاف خاندان کرامت به ما رسید

وقتی برای خون خدا نوحه خوان شدیم
بالاترین مقام عبادت به ما رسید

اسلام را محرم او زنده کرده است
این نکته هم ز پیر طریقت به ما رسید

روز ازل که موسِم تقسیم رزق بود
از آن میانه، ذکر مصیبت به ما رسید

اشکی چکید و این دل تیره شفا گرفت
تا قطره ای ز زمزم تربت به ما رسید

ذکر لبان ما صف محشر بوَد: حسین
بعد از هزار سال که نوبت به ما رسید

ما نوکران فاطمه ایم و عجب مدار
روزی اگر مقام شفاعت به ما رسید

مَستیم ما ز بادۀ "احلی من العَسل"
اینگونه شد که شهد شهادت به ما رسید

از نالۀ یتیم حسن زیر سمّ اسب
راز وفا و عزّت و غیرت به ما رسید

شاعر : ع

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 05:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این راز پُر از عذاب پیشت باشد
تصویر منِ خراب پیشت باشد

شاید که محرمت نبودم آقا !
این اشک علی‌الحساب پیشت باشد

شاعر : وحید قاسمی

• دوشنبه
• 9
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 13:44
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ملک دلم همین که به نام حسین شد
عبدی گناهکار غلام حسین شد

آرامشی نداشت وجودم به هیچ وجه
تا که به اذن فاطمه رام حسین شد

قند مکرر اسم "حسین" است، والسلام
شیرین ترین کلام، کلام حسین شد

«با یک سلام صبح به ارباب بی کفن »
روزم پر از جواب سلام حسین شد

یادم نمی رود که خدا هر زمان ز من
قهرش گرفت، واسطه نام حسین شد

یک شب دوباره نوکری آمد به خواب من
حرفش دوباره حرف مرام حسین شد

نوکر از آب خوردن خود آب می شود
بین دو نهر؛ آب، حرام حسین شد

شاعر : امیر عظیمی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:51
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

مستی از جام تو سر منزل هوشیاری ماست
بیدل از عشق شدن شیوۀ دلداری ماست
مبتلای تبِ عشقیم و تجلی داریم
درد بیچارۀ این، لذت بیماری ماست
بیدلی اول راه است خدا را عشق است
دل ز ما دلبری از یار ز همکاری ماست
هو کشان قد علم اندر صفِ رندان کردیم
چوبۀ دار فقط مسند سرداریِ ماست
هرکجا جلوۀ یاراست همانجا عرش است
نمک خانه اش اسباب گرفتاری ماست
دل ما میکده و صاحبِ میخانه حسین
می حسین باده حسین ساغر و پیمانه حسین

هنرِ عشق به تصویر کشیده آهی
دلِ ما را به حریم تو نموده راهی
نوکر خانۀ تو عارفِ بالله شود
علی اکبر بشود «جُونِ» سیاهی گاهی
نوکرت پیر که شد دلبری اش بیشتراست
ماجرایی شده این قصۀ خاطرخواهی
زلفِ خود پهن ن

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:53
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بی وقفه بی مقدمه هیئت گرفتنی ست
هیئت گرفتنی ست سعادت گرفتنی ست

از موقع ورودیه تا آخر دعا
هر حاجتی در این دو سه ساعت گرفتنی ست

یک جای روضه رفته دلت که مسافری
حتی در این معادله قسمت گرفتنی ست

در گود چشم، اشک نشسته ست منتظر
ذکر حسین مرشد و رخصت گرفتنی ست

با اشک از دو چشم، چنین از ولیِ دم
در دادگاه روضه رضایت گرفتنی ست

گیرم شفا نبود تو از بس قیامتی
دامان تو به روز قیامت گرفتنی ست

زائر شدن به قسمت و دعوت همیشه نیست
ای بی خبر بکوش زیارت گرفتنی ست

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:56
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

پر از متانت سبزی وقار داری تو
درخت نور به هر لحظه بار داری تو

نفس نفس زدن نفس من به خاطر توست
که ریشه در نفس بیقرار داری تو

به خواب ناز برو ماه من که شب همه شب
بسی ستاره ی شب زنده دار داری تو

مناسب آمده زلف تو و سر عشاق
برای این همه منصور دار داری تو

شعیب و صالح و یحیی تو را گریسته اند
چقدر گریه کن کهنه کار داری تو

پیمبران همگی چشمشان به دست شماست
ز بس که پیش خدا اعتبار داری تو

همیشه سنگ مزارت به گریه می شویم
چرا که بین دو چشمم مزار داری تو

شاعر : میلاد حسنی

• سه شنبه
• 10
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 18:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دنیا پُر است از نفحات نوای تو
لبیک یاحسین ،به سوز صدای تو

بر نیزۀ غریبی اگر تکیه داده ای
عالم شنید، تا به قیامت ندای تو

بدبخت ،آن کسی است که تَرد از تو میشود
خوشبخت ،هر که آمده زیر لِوای تو

ذَراتِ عالمند مطیعِ ولایتت
کور است آن کسی که نفهمد ولای تو

قُم یاحسین را ،که خدا با دلِ تو گفت
آغاز شد قیام تو و کربلای تو

میخواست اینکه کشته ببیند تو را خدا
تا دینِ خویش، بیمه کند با عزای تو

تو هر چه داشتی ،به خدا دادی ای غریب
او هستی اَش ، چگونه نریزد به پای تو

عالم اگر برای غمت گریه ها کند
جبران نمیشود نَمی از گریه های تو

دنیا اگر به درد و بلایا شود دچار
یک ذَره کم نمیشود از ابتلای تو

یک موی اصغ

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:27
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یک وقت از ما نوحه و دم را نگیری
سینه زنی و شور و ماتم را نگیری

خیلی میان روضه هایت سود کردیم
یک موقع از ما روضه و غم را نگیری

سینه زدم تا که گناهم را بریزی
این کمترین چیزی که دارم را نگیری

حال بد ما با وجود روضه خوب است
از دست نوکرهات مرهم را نگیری

آقا برای ما محرم خیرها داشت
از ما گنهکاران محرم را نگیری

با هم خریدی خوب و بد را بین روضه
این گریه کردن های با هم را نگیری

در بین روضه التماست می کنم من
جانم بگیری،گریه هایم را نگیری

در بین هیأت کار من پرچم زدن شد
دستان من خالیست...پرچم را نگیری!

یک شب میان روضه ات گفتم خدایا
از نوکران شاه دو عالم را نگیری

شاعر : علی سپهری

• چهارشنبه
• 11
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:34
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شوری میان این دل دیوانه پا گرفت

بیچاره ای به لطف تو نان و نوا گرفت

من عاقبت بخیر شدم ، عاقبت بخیر

در گاهواره بودم و چشمت مرا گرفت

شکر خدا بزرگ شدم زیر پرچمت

هر آن چه خواست مادر من از خدا گرفت

هر کس شنید نام مرا بی اراده گفت

او در کنار منبر روضه بها گرفت

آقا کمک ! دوباره دل بی قرار من

حرف تو شد بهانه کرببلا گرفت

یا ایهاالعزیز بهم ریخت نوکرت

آقا بده بدات حرم جان مادرت

شکر خدا که دار و ندارم فقط تویی

لیلا و دلربا و نگارم فقط تویی

تنها دلم خوش است که هستم غلام تو

کی گفته بی کسم کس و کارم فقط تویی

من با کمک ز نام تو آرام می شوم

ممنونم از خدا که قرارم فقط تویی

یا منتهی الرجا ، و یا

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دل من لک زده تا کنج حرم گریه کنم
دو قدم روضه بخوانم…دو قدم گریه کنم

بروم سمت ضریحی که بهشتم آنجاست
برسم پیش نگارم…برسم گریه کنم

دست خود را گره بر گوشه ی شش گوشه کنم
درد دل با خود ارباب کنم…گریه کنم

کارم این است که سمت حرمش رو کنم و…
از همین دور سلامش بدهم گریه کنم

چاره ای جز غم دوری حرم نیست که نیست
بگذارید به بیچارگی ام گریه کنم

قسمتم نیست که من زائر شش گوشه شوم
بروم بر بد اعمال خودم گریه کنم

سال نو آمد و من کرب و بلایی نشدم
دل من لک زده تا کنج حرم

زینب کلانکی ….

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 06:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دست دلم باز به دامان توست
منتظر جوشش احسان توست

گفت پیمبر به تو ای نور عین
جنت حق وقف محبان توست

غصه روزی نخورد هیچ کس
روزی ما دست گدایان توست

حاتم طایی شدن آسان بود
این کرم کوچکی از خوان توست

افضل الاعمال شب قدر من
گریه برای لب عطشان توست

حال مرا روضه دگرگون کند
باز گدا بی سر و سامان توست

ای گلِ از ساقه جدا تشنه لب
آب لبت آب بقا تشنه لب

در و گوهر از دهنت ریخته
همچو عقیق یمنت ریخته

مثل نقابی به روی قرص ماه
زلف شکن در شکنت ریخته

بر روی هر صفحۀ خاک بلا
عطر خوش پیرهنت ریخته

دشمن بی شرم تو دور و برت
تا که کند بی کفنت ریخته

مصحف صد پارۀ زینب شدی
گوشۀ گودال تنت ریخته

ضربۀ سر نیزه کجا خور

• یکشنبه
• 22
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 04:59
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زبان حال ذاکرین

هست عمری نوکریت افتخارم یاحسین

زین جهت بر لطف تو امیدوارم یا حسین

سالها در هیئتت خدمتگزاری می کنم

از زمان کودکی عشق تو دارم یا حسین

وقف تو کردم صدایم،تحفه ای ناقابل است

اینچنین وقفی نماید رستگارم یا حسین

مرثیه خواندم برایت،مدح خواندم بیشمار

ذاکری تو بداده اعتبارم یاحسین

لطف ارباب است همواره ،امید نوکران

دستگیری تو باشد انتظارم یا حسین

کاش گردد قسمتم در کربلایت جان دهم

سالها باشد که بهرت جان نثارم یا حسین

باشد امیدم که شام اول قبرم دمی

شامل لطفت شوم آیی کنارم یا حسین

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 24
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 12:23
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

السلام علیک یا اباعبدالله

تمام دلخوشیم اینکه نوکرت باشم
تمام عمر غلامی چو قنبرت باشم

به‌راه‌عشق‌توخواهم که بی‌کفن‌گردم
غبارکوی تو پیشمرگ اکبرت باشم

کنار علقمه با مشک تا سخن گفتم
به یاد لعل لب خشک اصغرت باشم

به خاک تربت تو سر نهادم و گفتم
تمام عمر عزادار مادرت باشم

به تل زینبیه تاکه‌سینه زن شده‌ام
نوا گرفته‌ام‌ و یادخواهرت‌باشم

میان روضه یکی آب دست من میداد
نخوردم آب حسین فکراصغرت باشم

صدای نعره‌ی شمر آیدم بگوش،حسین
فدای لعل لبت، یاد حنجرت باشم

خدا کند که شب جمعه کربلا باشم
بدرد عاشقیت یا که مبتلا باشم

• پنج شنبه
• 27
• دی
• 1397
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

نامحرم آوردم دل و محرم گذشتم
بر دل نوشتم: "دوستت دارم..." گذشتم

عشق است و عاشق هرچه دارد نذرِ عشق است
از مادرم، دار و ندارم هم گذشتم

گمراه بودم، گریه کردم در عزایت
از نسلِ آدم بودم و آدم گذشتم

از کودکی ام بین هیئت ها نشستم
من پای عشقت از همه عالم گذشتم

فرهادم و با دردِ شیرینی که دارم
از خیرِ طب و بهره ی مرهم گذشتم

یک روز زیر پرچمت من را رساندند
عمری است از زیرِ همین پرچم گذشتم

امشب شبیه تو که درهم می خریمان
از هر کسی ناراحتم درهم گذشتم

شب های جمعه در فراقِ کربلایت
از شهر ری با سینه ای پر غم گذشتم

کم کم مرا سوزاند داغِ روضه هایت
از شعرها... از روضه ها... کم کم گذشتم

مقتل به دستم مانده

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بشنو از من دارم از یارم حکایت می کنم
سینه ای دارم کز آن شرح محبت می کنم

هر جوانی را دلی هر عاشقی را سینه ای است
من دلی دارم که آن را وقف هیات می کنم

عشق در کرببلا و زندگی در کربلاست
گر کسی راهم نداد آنجا، سماجت می کنم

غبطه خوردن کار خوبان است کار من که نیست
این وسط اما به حُر گاهی حسادت می کنم

کافرم خواندند آنهایی که دیدند آیه را
حا و سین و یا و نون دارم قرائت می کنم

مردم این شهر از من خسته ، من هم خسته ام
در اگر وا کرد یارم ، رفع زحمت می کنم

شاعر : محسن ناصحی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در حرم پیچید عطر سیب زائر فیض برد
هر کسی در بارگاهت بود حاضر فیض برد

با بیان روضه‌هایت پلک من هم خیس شد
چشمهایم چون زمین خشک و بایر فیض برد

قطره‌های خون تو سهم زمین شد بیشتر
بیشتر از آسمانها خاک حائر فیض برد

منبرت شد گاه روی نیزه، گاهی بین طشت
خواهرت با گریه پای این منابر فیض برد

بر تن عریان تو این بیتها مرثیه خواند
اشکهای مادرت تا ریخت، شاعر فیض برد

بین اصحابت دو دفعه جان به تو تقدیم کرد
بیشتر یعنی، حبیب بن مظاهر فیض برد

گرم در آغوش تو، بیش از طلاهای ضریح
بوریای کهنۀ بیت عشائر فیض برد

شاعر : محسن حنیفی

• شنبه
• 4
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• ایدافیض