شهادت حضرت رقیه

روح بزرگش دمیده‌ست جان در تن کوچک من
سرگرم گفت و شنود است او با من کوچک من

وقتی که شب‌های تارم در آرزوی سپیده‌ست
خورشید او می‌تراود از روزن کوچک من

یک لحظه از من جدا نیست بابای خوبم، ببینید
دستان خود حلقه کرده‌ست بر گردن کوچک من

می‌خواستم از یتیمی، از غربت خود بنالم
دیدم سر خود نهاده‌ست بر دامن کوچک من...

در این خزان محبت، دارم دلی داغ‌پرور
هفتاد و دو لاله رُسته‌ست از گلشن کوچک من

از کربلا تا مدینه گل‌فرش داغ دل ماست
با ردّ پایی که مانده‌ست از دشمن کوچک من

دنیا چه بی‌اعتبار است در پیش چشمی که دیده‌ست
دارالامان جهان را در مأمن کوچک من

آنان که بر سینه دارند داغ سفر کرده‌ای را
شاخه گلی می‌

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1398
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

بیا پدر که غمی بی حساب دارم من
ببین که صورتی از خون خضاب دارم من

ز بس گریسته چشمم،دو چشم چشمه ی آب
بیا که بهر گلوی تو آب دارم من

گرفت همسرت از طشت راس ماهت را
ز کار اوست که در سینه تاب دارم من

تو را کشم به خرابه که تا کنم ثابت
که عزم و همتی،همچون رباب دارم من

نه گوش مانده برایم نه معجری اما
ببین ز خون سر خود نقاب دارم من

اگر کشید ز سر،چادر مرا دشمن
ولیک غصه مخور حرف ناب دارم من

ندیده هیچ کسی گیسوان طفلت را
پدر ز هاله ی نوری حجاب دارم من

از آن زمان که سر شیرخواره بر نی شد
خدا گواست که قلبی کباب دارم من
******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• جمعه
• 1
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 19:37
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

خرابه گشته منزل دخترت

گرفته ام به روی دامن سرت

آمدی غرق خون

با رخی لاله گون

داغ تو بر جانم نشسته

پیشانی ات چرا شکسته

دیده گشا که دخترت شده پیر

از غم تو شدم ز زندگی سیر

بیا امشب پدر

دخترت را ببر

هرگز نمی رود ز یادم

بی تو من از ناقه فتادم

• شنبه
• 2
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شد کنج خرابه غرق اشک وناله

محشر گشته بر پا از آه سه ساله

زبون گرفته یه دختری می خونه

بابا کجایی امون از این زمونه۳

یا ابتا

جان بر لب شدم از این چشم انتظاری

بعضی ها میگن که تو بابا نداری

خودت میدونی دلم برا تو تنگه

چرا روی صورت تو جای سنگه۳

یا ابتا

با دیدن رویت بر زخمم نمک خورد

دخترت به دور از چشم تو کتک خورد

بابا ببین دارم از جفا نشانه

تنم کبود است ز جور تازیانه

یا ابتا

• شنبه
• 2
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول

ویرانه شده روشن
از نور رخت بابا ۳
این دختر غمدیده
افتاده دگر از پا۳
از بس دویده ام پی قافله
پایم از ره گردیده پر آبله
یا ابتا حسین بابا حسین جان

بند دوم

با اشک بصر شستم
خون لخته ز رخسارت۳
لب تشنه ام ای تشنه
لب تشنه دیدارت۳
سوزد از داغ تو همه وجودم
دیده بگشا ببین روی کبودم
یا ابتا حسین بابا حسین جان

• شنبه
• 2
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمه جان آمد پدرم از راه – امشب این ویران شد زیارتگاه
چشم من گرید برایش – جان من گردد فدایش
ای پدر جان ای پدر جان
****
عطر زهرا را جویم از بویش – بوسه بردارم از گل رویش
چشم من گرید برایش – جان من گردد فدایش
ای پدر جان ای پدر جان
****
جان گرفتم از یک نگاه او – تا کنم تقدیم جان برای او
چشم من گرید برایش – جان من گردد فدایش
ای پدر جان ای پدر جان
****
از روی نیزه ماه تابانم – آمده امشب روی دامانم
چشم من گرید برایش – جان من گردد فدایش
ای پدر جان ای پدر جان
****
کرده لبهای خشک او پیرم – بوسه از جای خیزران گیرم
چشم من گرید برایش – جان من گردد فدایش
ای پدر جان ای پدر جان
****
با پدر گویم از رخ نیلی – ق

• شنبه
• 2
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آمدی و همه دیدن که پدردارم من،
در سماوات دلم قرص قمر دارم من،

خوب شد آمدی و باغ دلم گلشن شد،
آمدی از قدمت دیده ی من روشن شد،

تا تو رفتی پدرم ما چه سیه بخت شدیم،
گیر در چنگ چنین دشمن سرسخت شدیم،

رفتی و پایه ی کاشانه ی ما ریخته شد،
باده ی غصه به پیمانه ی ما ریخته شد،

پدرم رفتی و ما خسته و بی تاب شدیم،
در میان شرر دشمن دین آب شدیم،

تا تو رفتی ز برم بی سر و سامان گشتیم،
دربه در خانه نشین کنج بیابان گشتیم،

تا تو رفتی پدرم ظلم جسارت کردند،
برتن آل نبی رخت اسارت کردند،

رفتی و قافله ات قافله ای از غم شد،
همسفر باحرمت لشکر نامحرم شد،

نگه خیره ی اینان تب و تابم را برد،
خارجی خواندن اینان دل من ر

• سه شنبه
• 5
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمه آمده مهمانم
جاگرفته بر دامانم
مرهم لب پر خونش
گشته دیده ی گریانم

با دو دیده ی پر ز اخترم
این شده همه حرف آخرم
با پر شکسته کبوترم

میبوسم با قد کمان
من جای چوب خیزران

-بند دوم

گوشه ی خرابه دارم
از نگاه تو می بارم
بعد ماجرای بازار
دیگر از سفر بیزارم

از سفر رسیدی مسافرم
خود نظاره کن حال مضطرم
مثل تو شکسته شده سرم

بی تو در رنج و مشکلم
دوری ات گشته قاتلم

-بند سوم

مهربان من ...بابایی
بی قرارم از تنهایی
مثل صورت و پهلویم
قامتم شده زهرایی

مثل مادرت قد خمیده ام
بار غم به شانه کشیده ام
بسکه در پی نی دویده ام

قاری نی سوار من
هستم مثل تو بی کفن

التماس دعا

• جمعه
• 8
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:56
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مهمانم از در آمدی
بر یتیمانت سر زدی
با دیدنت داغی دگر بر دل نشست
از چوب کی دندان اطهرت شکست
بابا حسین بابا حسین بابا حسین

آن که سرت را بریده
می زد به طفلت کشیده
از ضربت سیلی شدم نقش زمین
ای سر جدا روی کبودم را ببین
بابا حسین بابا حسین بابا حسین

از ظلم و جور دشمنان
شد قامتم مثل کمان
از لخته خون گوش دخترت رنگین است
دست مردان شامی خیلی سنگین است
بابا حسین بابا حسین بابا حسین
*******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• جمعه
• 8
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 22:15
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

این همه زخم که بر پیکرِ من جا انداخت

هستی ام را بخدا از نَفَس و نا انداخت

از همان نیزه به من خیره شدی،می دانم

دیدنم خوب تو را یاد دو غمها انداخت

اوّلین غم که اسارت زده ام در پیشت

دوّمین غم که کسی با لگد امضا انداخت

سینه و پهلو و بازو.. همه‌ی اعضایم

یادِ زخمی بدنِ حضرت زهرا انداخت

وقت غارت ، کسی آمد ببرد گوشواره

گوشِ من پاره نمود و طرفم پا انداخت

دیدم از دور که‌ قرآن ز لبت جاری بود

و کسی سنگِ بزرگی ، سویِ لبها انداخت

کاش می مُردم و این صحنه نمی دیدم که

حرمله کعبِ نی ای را طرفِ ما انداخت

شاعر :محسن راحت حق

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:37
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

برای فاطمگی -گرچه او مثال ندارد

سه سال بیشتر این نازنین مجال ندارد

به حکم اینکه همه نور واحدند، در این قوم

بزرگواری‌ ربطی به سن و سال ندارد

به آب دیده بشویند هر چقدر غمش را

مصیبتی است که از سینه ها زوال ندارد

به سر رسیده صبوری، چقدر غصه و‌ دوری

سر بریده که دیگر سر قتال ندارد

چقدر سفره که هر گوشه پهن گشته به نامش

حرام باد اگر لقمه ی حلال ندارد

به لاعلاج ترین دردهای شهر بگویید

به جز شفا سر این سفره احتمال ندارد

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:38
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

چشمش به راه بود وشبی پر ستاره داشت

رویش به ماه بود و غمی بی شماره داشت

ازآه جانگداز ،گلویش گرفته بود

از داغ روی داغ دلی پر شراره داشت

هربار تازیانه به سویش اشاره کرد

دستش به سمت نیزه ی سقا اشاره داشت

وقتی که خورد روی زمین دست بسته بود

پایش برهنه بود و زمین سنگ خاره داشت

بابا که بود قسمت او گوشواره بود

بابا که رفت دختر او گوش پاره داشت

سر تارسید قصه ی دختر به سر رسید

بابا برای غصه ی او راه چاره داشت

شاعر:محسن درویش

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:53
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

آخر به شام غم سحر آمد – آخر ز بابایم خبر آمد
منزل به منزل صوت قرآنت شنیدم
طفل سه ساله از غمت بابا خمیدم
بابا حسین جان (2)
******
از کوفه تا شام رفتم اسارت – بر نیزه بودی کردن جسارت
منزل به منزل صوت قرآنت شنیدم
طفل سه ساله از غمت بابا خمیدم
بابا حسین جان (2)
******
دراعتکاف سرت نشستم – با معجر خود سر تو بستم
منزل به منزل صوت قرآنت شنیدم
طفل سه ساله از غمت بابا خمیدم
بابا حسین جان (2)
******
در نیمه¬ی شب دیدم رسیده – یک بانویی که قدّش خمیده
منزل به منزل صوت قرآنت شنیدم
طفل سه ساله از غمت بابا خمیدم
بابا حسین جان (2)
******

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 19:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمه جان بیا و بنگر
که رسیده نور چشمان تر من
بر طعنه زنان بگو که
این سر بریده باشد پدر من
وای، شام تارم سحر شد ـ غصه¬هایم به سر شد
وای، ای پدر در فراغت ـ دخترت خونجگر شد
بابا حسین جان
حالا که، کنارم هستی
بنشین تا درد دل¬هایم بگویم
از خار صحرا و از این
آبله¬های کف پایم بگویم
وای، یک شبی در بیابان ـ گم شدم ای پدر جان
وای، زجر ملعون رسید و ـ حال من شد پریشان
بابا حسین جان
یادت هست که روزگاری
در مدینه بین آغوش تو بودم
بنگر اینک ای پدر جان
پای پُر آبله و تنِ کبودم
وای، ای بلایت به جانم ـ کرده داغت خزانم
وای، شده کم سو دو چشمم ـ همچو زهرا کمانم
بابا حسین جان
با این که ، شبیه عمه
شده¬ام پیر و زمین¬گیر

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تنت زخمی لباست پاره پاره – شمار زخم و دردات بی شماره
ز دست سیلی سنگین شامی – نه گوشی داری و نه گوشواره
مولاتی رقیه، رقیه جانم
********
روز نیزه سر باباتو دیدی – تو بیابون روی خارها دویدی
پاهات پر از زخم و پر از آبله – چقدر خار از توی پاهات کشیدی
مولاتی رقیه، رقیه جانم
********
می کشم خجالت از عمه زینب – بعد از تو عمه بود از غم جان بر لب
شبی افتادم از ناقه به صحرا – خانمی را دیدم به نام زهرا
مولاتی رقیه، رقیه جانم

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اشک من چو باران – می چکد به دامان
کرده ام چراغان – که از سفر رسیده مهمان
رنگ من پریده – قد من خمیده
ای سر بریده – خوش آمدی به کنج ویران
سر تا به پا، پا تا به سر تمام دردم
عمع کمک کن تا که من دورش بگردم
بابا حسین بابا حسین بابا حسین جان (2)
******
سحرم خوش آمد – قمرم خوش آمد
پدرم خوش آمد – من بوسه از رویش بگیرم
من به جستجویم – گرم گفتگویم
باشد آرزویم – امشب کنار او بمیرم
ای قاری عمه لبت چون ارغوان است
بابا گمانم جای چوب خیزران است
بابا حسین بابا حسین بابا حسین جان (2)
******
من به پیچ و تابم – ای تو آفتابم
تو بگو جوابم – ای سر چرا سرت شکسته
من که بسته ام لب – ای عزیز زینب
آمدم من امشب – سوی طَب

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

وبرانه ی من دارد تماشا
مهمان من شد ماه دل آرا
عمه ببین من از لبش بوسه بگیرم
عمه دعا کن با همین بوسه بمیرم
بابا حسین جان (۲)
******
امشب بگویم از گوشواره
امشب بگویم از گوش پاره
تو باغبان هستی و من نیلوفر تو
بابا ببین هستم شبیه مادر تو
بابا حسین جان (۲)
******
کسی نگیرد از من نشانه
در کنج ویران جز تازیانه
امشب بیا نازم بخر ای میهمانم
امشب مرا با خود ببر ای میهمانم
بابا حسین جان (۲)
******

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دل شب آمده ز ره مهمان من
نشسته میهمان روی دامان من
به گیسویش اسیرم – ز رویش بوسه گیرم – کنارش من بمیرم
پدر جانم پدر (3)
*****
گل یاست پدر شده نیلوفری
گمانم ناز من تو امشب می خری
منم در اشک و ناله – منم دلخون چو لاله – منم پیر سه ساله
پدر جانم پدر (3)
*****
چرا لبهای تو شده چون ارغوان
بگیرم بوسه من ز جای خیزران
بقربان سر تو – بگو کو پیکر تو – چه شد انگشتر تو
پدر جانم پدر (3)
*****
به زانویم دگر نما باشد رمق
نشساه آمدم کنار این طبق
تو با چشمان خونبار – ببین در این شب تار – بود دستم به دیوار
پدر جانم پدر (3)
*****
ببینی گر مرا به چشمان ترت
پدر جان می کنی تو یاد مادرت
ببین ای نور دیده – شبیه آن شه

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ز ره رسیده ماه دل آرا
مهمانم امشب دارد تماشا
بابا حسین جان (۲)
*****
بگو کجایی ای قرص ماهم
سیلی گرفته نور نگاهم
بابا حسین جان (۲)
*****
به پای مهمان من سجده کردم
عمه کمک کن دورش بگردم
بابا حسین جان (۲)
*****
تو را به دامن می گیرم امشب
پای سر تو می میرم امشب
بابا حسین جان (۲)
*****
پیر سه ساله افتاده از پا
هستم سراپا شبیه زهرا
بابا حسین جان (۲)
*****
عمه کجایی در این شب تار
می میرم امشب خدا نگهدار
بابا حسین جان (۲)
*****

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دخترم٬ دختر سۀ ساله من

در گلستان عمر٬ لالۀ من

ای که دائم کنار بابایی

همه شب غمگسار بابایی

ای که جانت به جان من بسته ست

جان ما چون دو حلقه٬ پیوسته ست

ای که از در چو می‌روم بیرون

دیده پر اشک می‌کنی٬ دل خون

لیلی ای مونس روان پدر

گل مأنوس با خزان پدر

دل چون شیشه‌ات قوی‌تر کن

غم این عشق٬ معنوی‌تر کن

گر دو روزی ز من جدا باشی

بهتر آن است با خدا باشی

چون دلت تنگ شد برای پدر

غربت اهل بیت یاد آور

اهل بیتی که بهر حلقۀ دین

گوهری چون رقیه کرد نگین

دختری از خیال٬ نازک‌تر

از نسیم بهار٬ چابک‌تر

دختری مثل تو سه ساله٬ ولی

از بزرگان خاندان علی

دختری بیکرانه چون دریا

دامنش مثل دامن زهرا

پد

• دوشنبه
• 11
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• alatashekoodakan

خدا کند که دگر خیمه ای بنا نشود
بنا اگر شده بی صاحبش رها نشود

خدا کند که قد و قامت یلان غیور
کنار جسم برادر ز غصه تا نشود

خدا کند که اگر هر که داغ دید و شکست
شبیه آینه ی خُرد کربلا نشود

عموی ساقی من رفته آب بردارد
دعا کنید که دستش ز تن جدا نشود

ستون خیمه که افتاد عمه ام آمد
به معجرم گره ی کور زد که وا نشود

• پنج شنبه
• 21
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اشکم از حسرت تو میل چکیدن دارد
قلب با دیدن تو شوق تپیدن دارد
.
امشب ای ماه بخون خفته زپیشم نروی
صد گل بوسه ز لبهای تو چیدن دارد
.
شوق وصل تو مرا زنده نگه داشته بود
روحم از جسم دگر میل پریدن دارد
.
عمه جان ناز ترا میکشد امشب بابا
ناز کن ناز که ناز تو کشیدن دارد
.
این چه زخمی است که افتاده به کنج لب تو
نقطه هر جا غلط افتاد مکیدن دارد
.
عمه ام گفته به من گریه کن امشب چونکه
ماه در برکۀ چشمان تو دیدن دارد
.
تا سحر گوش ز تو نالۀ جانسوز زمن
درد دلهای من خسته شنیدن دارد
.
یک نفر کاش به این شمر ستمگر میگفت
حنجر تشنۀ این شاه بریدن دارد؟؟
.
«بابک» اینجا ثمن عشق کلاف جان است
یوسف فاطمه بالله که خریدن دارد

• یکشنبه
• 24
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:44
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بابایی‌ کاش من نبینم سر تو رو دیگه غرق خون
حالا که اومدی یه کم دیگه پیش دخترت بمون
موهای سرم ببین سفیده
فصل پیریه منم رسیده
بابایی بهم بگو ببینم
سه ساله ی اینجوری کی دیده

امشب میگم هِی با دل خون
بابا پیش دخترت بمون

حالا که اومدی شده این خرابه دیگه غرق نور
الهی من بمیرم که رفته سرت گوشه ی تنور
از غصه ی تو دارم می میرم
بابا تو رو من بغل می گیرم
تازیانه شد شام شب من
از شام و از این زمونه سیرم

امشب میگم هِی با دل خون
بابا پیش دخترت بمون

ازجا کنده قلب منو غصه های کوچه های شام
نمیدونی چی کشیدم بابایی از سنگ روی بام
ما و این همه اذیت و آزار
هِلهِله توی کوچه و بازار
ما و این همه چشم حرامی
دختر تو

• یکشنبه
• 24
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

من سه ساله ی پیرم
جانم آمده بر لب
رفته دیگر از یادم
کودکی و تاب و تب

من شبیه فاطمه ، شکسته پهلویم
وای ازین قد خم و ، کبودی ِ رویم

السلام و علی سیدنا المظلوم
............
خواب خوش بدون تو
رفته دیگر از یادم
ای پدر خبر داری
من ز ناقه افتادم

زجر بی حیا مرا ، چه بی هوا میزد
من همین که می زدم ، تو را صدا می زد

السلام و علی سیدنا المظلوم

سبک امیر حسین الفت

• یکشنبه
• 24
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از خیمه بیرون می زنی، اما کجا دختر!
این چیست که بی تاب تر کرده تو را دختر

گم کرده ای چیزی مگر؛ یا تشنه ای شاید!
اینسان که می گردی به دور نیزه ها دختر

اطراف را آرام می گردی، هراسانی
از حرمله اینقدر می ترسی چرا دختر!

ناگاه چشم دخترک بر نیزه ها افتاد
می دید روی نِی، نشانی آشنا دختر

یک سر، که از مجموع سرهای جهان سر بود
یک سر که بوسیدست آن را بارها دختر

یک سر، که روی نیزه چون خورشید می تابد
بغض اش شکست و کرد آن سر را صدا دختر

:بابا! دلم خون است؛ می بینی و می دانی
جز سایه سار تو ندارد هیچ جا دختر

قربان چشمت، باز کن جانِ جهانم را
تا با تو درد دل کند این خوش ادا دختر

بعد از تو سوزاندند و گریان

• سه شنبه
• 2
• مهر
• 1398
• ساعت
• 08:58
• نوشته شده توسط
• امیر روشن ضمیر

خمار بود به یک جرعه بوسه از بابا
ولی دریغ سبو روی نیزه ها،میرفت....

• چهارشنبه
• 3
• مهر
• 1398
• ساعت
• 11:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

درِ این خانه که جبریل ارادت دارد

سگ دربار به یک شیر شرافت دارد

قلمم لال شد از وصف،چه گویم وقتی

کمترین نوکرشان حکم شفاعت دارد

ره صد ساله کند یک شبه طی با سرعت

هرکسی با علی و فاطمه وصلت دارد

ام اسحاق همان ام رقیه، جز او

کیست بر همسری شاه لیاقت دارد

شده روشن حرم وقلب حسین از قدمش

که از این حیث به او ماه شباهت دارد

غرق شد در صفت رحمت کشتی نجات

اینچنین شد که خودش باب کرامت دارد

هر فقیر از در او رفت خودش حاتم شد

بذل خانم به گدا نیز سرایت دارد

چند سالی شده هم دوش حسن،پس قطعا

با کریمان جهان سخت رقابت دارد

چقدر رفته در این باب به دختر،مادر

بسکه بر سینه زنان لطف و محبت دارد

فضلش این بس

• پنج شنبه
• 4
• مهر
• 1398
• ساعت
• 19:22
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

#نذر_غربت_حضرت_رقیه_س

کنجِ ویرانه گلی حالِ پریشان دارد
از فراقش دلِ ما روضه ی طوفان دارد

می خراشد جگرم را عطشِ فریادش
او که در پای خودش خارِ مغیلان دارد

بی حیا بر لب خشکیده ی او چوب مزن
آخر این لاله ی پژمرده مگر جان دارد

چشم پر حسرتِ او منتظر باران است
قدرِ عالم به دلش روضه ی هجران دارد

گریه اش دردِ فراق است به کنجِ ویران
مثلِ مادر ز غمش کلبه‌ی احزان دارد!

#هستی_محرابی

• یکشنبه
• 7
• مهر
• 1398
• ساعت
• 22:44
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

#نذر_غربت_حضرت_رقیه_س

شنیدم که رقیه بی پدر شد
شنیدم در خرابه در به در شد

شنیدم عصرِ عاشورای خونین
ز آتش دامنِ او شعله ور شد

شنیدم زیرِ دست و پای دشمن
یتیمی نازدانه محتضر شد

شنیدم کربلا تا کوفه و شام
که با راسِ بریده همسفر شد

شنیدم او لگد خورده ز دشمن
چه زخمی بر رقیه کارگر شد

تصوّر کردنش هم سخت باشد
که بینی جوجه ای بی بال و پر شد

چها بگذشته بر گل مثلِ مادر
دچارِ درد پهلو و کمر شد

ببینی ظالمی با چکمه هایش
در آنجا کودکی را حمله ور شد

ببینی غربتِ کنجِ خرابه
که ایامِ گلی اینگونه سر شد

ببینی در طبق راسِ بریده
به پیش دیده ی او جلوه گر شد

خرابه، کجِ ویران، راسِ بابا
بیا عمه شبِ تارم سحر شد!

• دوشنبه
• 8
• مهر
• 1398
• ساعت
• 18:51
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

دختری در آرزوی دیدن روی پدر
یک شبی در گوشه‌ی ویرانه‌ای خوابیده بود
.
ناگهان از خواب جَست و انقلابی شد پدید
گوییا در خواب، آن دختر، پدر را دیده بود
.
کرد با آه و فغان از عمّه بابا را طلب
کی کسی مانند زینب در جهان، غم‌دیده بود؟
.
ناله‌ها می‌کرد دختر از غم روی پدر
بلبلی از دوری گل کی چنین نالیده بود؟
.
گشت وارد در خرابه رأس پُرخون حسین
لیک خاکستر، رخ آن ماه را پوشیده بود
.
تا که سرپوش طبق را یک طرف زد ناگهان
دید رأسی را که خون حق بر آن پاشیده بود
.
با نگاهی آن سه ساله خوب بابا را شناخت
گر چه مدّت‏ها همی روی پدر نادیده بود
.
دست برد و آن سر خونین به دامانش نهاد
بوسه‌ها زد آن لبی را کز عطش خشکیده ب

• چهارشنبه
• 10
• مهر
• 1398
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور