ماه مبارک رمضان

السلام ای ماه پنهان پشت استهلال ما
ما به دنبال تو می‌گردیم و تو دنبال ما

ماهِ پیدا، ماه پنهان، ماه روشن، ماه محو
رؤیت این ماه یعنی نامۀ اعمال ما

خاصه این شب‌ها که ابر و باد و باران با من است
خاصه این شب‌ها که تعریفی ندارد حال ما

کاش در تقدیر ما باشد همه شب‌های قدر
کاش حَوِّل حالَنایی‌تر شود احوال ما

ما به استقبال ماه از خویش تا بیرون زدیم
ماه با پای خودش آمد به استقبال ما

گوشۀ چشمی به ما بنمای ای ابروهلال
تا همه خورشید گردد روزی امسال ما

• پنج شنبه
• 2
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ما با سه ساله قدرِ خود را بیمه کردیم..
تقدیر ما باشد به دستان رقیه

آلوده ایم اما امید ما نمرده..
العفوهای ما و احسان رقیه

سوگند بر آن آب و نانی که نخورده..
افطارها هستیم مهمان رقیه

• چهارشنبه
• 8
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 14:45
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#شب_جمعه_حسرت_شش_گوشه

دلم از دوریِ تو بی قراره
شبیهِ یه کویرِ شوره زاره

دعایم کن حسین جان از دعایت
سرم بارونِ ایوونت بباره

یه جرعه از نگاهِ مهرَبونت
منو تا ساحلِ امنت بیاره

که تا هر گوشه از صحن و سرایت
منو در حسرتِ رویت نذاره

دلم شد در هوای تو هوایی
به غیرِ تو سرم شوری نداره

امیدم، آرزویم، غرقِ رویاست
دو چشمم در تمنای بهاره

به گوشم میرسه آوای حزن و
فغان اشک و آهِ شیر خواره

چقد امشب رقیه بی قرار و
چقد حالم هوای روضه داره

چقد زینب به جولانِ بلا وُ
چِقدم بر زمین نعشِ ستاره

به یادِ غربتِ شهزاده اکبر
پدر ماند و وَ جسمِ پاره پاره

من امشب، ضامِنم سیلابِ اشک و
گواهم قلبِ پر خونِ اناره

حسین

• پنج شنبه
• 9
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 20:22
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

وداع با ماه رمضان‌الکریم
شبهای آخر ماه صیام

خداحافظ ای ماه راز و نیاز
خداحافظ ای آه و سوز و گداز

خداحافظ ای ماه غفران من
خداحافظ ای وصل و هجران من

خداحافظ ای افتتاح و مجیر
دعای ابوحمزه‌ی دستگیر

دعای سحر سرّ بیداریم
تو ای شاهد و شور بازاریم

خداحافظ ای ماه جود و سخا
خدایی شدم با تو ماه خدا

خداحافظ ای لیله‌القدر من
خداحافظ ای ماه من بدر من

شده شاملم رحمت واسعه
توکردی‌همه‌لطف خود را هبه

خداحافظ ای گریه‌ی نیمه شب
خداحافظ ای کام خشکیده لب

زخشکی لب گفتم و سوختم
چو شمعی سراپای افروختم

دلم یاد کرببلا میکند
مرا از گناهان جدا میکند

به پا میکنم روضه‌ی علقمه
که شاید ببخشد مرا فاطمه

ز دستان سقا

• دوشنبه
• 13
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 02:46
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

خداحافظ ای ماه خیر کثیر
که دربین ماهها تویی بی نظیر
خداحافظ ای ماه لطف وعطا
مه بخشش کوه جرم و خطا
خداحافظ ای ماه باب النجات
که بنموده‌ حق بر همه التفات
خداحافظ ای ماه طاهر شدن
مه محرم حی قادر شدن
خداحافظ ای ماه شوق وصال
مه میهمانی ،مه شور و حال
خداحافظ ای ماه بزم صفا
که دادی به دلها تونوروضیا
خداحافظ ای ماه حی مبین
که بودی پناه همه مسلمین
خداحافظ ای ماه دارالامان
که در توبود رحمت بیکران
خداحافظ ای ماه بخشندگی
که رونق زتویافته زندگی
خداحافظ ای ماه سرمگو
که دادی به خیل گدا آبرو
خداحافظ ای ماه صبر و رضا
که شدمستجاب ازکرم هر دعا
خداحافظ ای ماه پروردگار
که بودم دراین ماه من بیقرار
خداحافظ ای ماه بی

• پنج شنبه
• 30
• خرداد
• 1398
• ساعت
• 19:32
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کم نوش می تلخ که ایّام صیام است
چون ماه صیام است دگر باده حرام است

در دست چو جام است به دور افکن و بشکن
هنگام صیام است و تمسّک به دوام است

آسایش و خواب همه مردم شده تسلیم
هر دم که بر آرد همه ذکر است و کلام است

از پرده بر آمد مه نو لب ز غذا بند
کیّام گذر کرده و فرداش تمام است

ماه رمضان است بکن بندگی حق
هر روز زبان بسته سحر کار قیام است

مهمان خدایند همه در مه روزه
مهمان خداوند همه پخته و خام است

در ماه خدا گشت شهید آن شه مردان
آن کس که مه و شمس ورا عبد و غلام است

آن کس که شهادت به دم مردن خود یافت
نامش علی و دور ز ننگ است و ز نام است

گرید همه کس ناله ی بسیار نماید
زیرا که در این ماه عزاد

• دوشنبه
• 3
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سعی کن در عزت سی‌پارهٔ ماه صیام
کز فلک از بهر تعظیمش فرود آمد پیام...

چون درِ دوزخ، دهان گر چند روزی بسته شد
باز شد چندین در از جنت به روی خاص و عام

خال روی مه‌جبینان گر ز مشک و عنبر است
از شب قدر است خال چهرهٔ ماه صیام

نیست در سالی دو عید افزون و از فرخندگی
عید باشد مردمان را سی شب این ماه تمام

لذت افطار در دنبال باشد روزه را
صبح اگر بندد دری ایزد، گشاید وقت شام

روزه سازد پاک «صائب» سینه‌ها را از هوس
زآتش امساک می‌سوزد تمناهای خام

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1398
• ساعت
• 17:21
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

ماه رمضونه اما ، دل بیقراره آقا
مهمونی بی وجودت، صفا نداره آقا

این روزا که دلامون ، بوی خدا گرفته
حس میکنیم که ازما ، دل شما گرفته

آخه چقدغریبی ، مگه یکی دو روزه
هزارواندی ساله ، دلت به آه و سوزه

هزار و اندی ساله ، تنهات گذاشتیم آقا
مارو ببخش هوای ، تورو نداشتیم آقا

برای دیدن تو ، چقد ترانه گفتیم
توروندیدیم !آخه ، براشما نگفتیم

ما تشنه ی جمالت! ، نه -تشنه ی سرابیم
دل تورو شکستیم ، مستحق عذابیم

*****

برام دعا کن آقا ، ای آبروی روزه
پرونده مو می بینی ، بازم دلت می سوزه

چرا توی بیابون ، خیمه زدی عزیزم
بیا به خونمون تا ،هستیمو پات بریزم

کجاعبادت من ؟!، کجا عبادت تو؟
کجا این عبدعاصی ؟! ، ک

• پنج شنبه
• 13
• تیر
• 1398
• ساعت
• 13:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دو سه شب مانده فقط، فرصتمان محدود است
رحم کن گرچه گدای تو گنه آلود است

وای بر من اگر امشب نخری بارم را
آه پس من چه کنم نفس خطاکارم را؟

هیچ کس مثل من خسته پریشان نشده
روزه‌هایم سپر آتش سوزان نشده

دانه دانه‌ گنه من شده صدها خروار
ماندم از فیض نمازی که قضا شد هربار

در سرم جز هوس و خواهش نفسانی نیست
خبری دیگر از آن سجده‌ی طولانی نیست

جای مظلوم، ستم‌پیشه هم‌آغوشم شد
از علی گفتم‌و اَیتام فراموشم شد

معصیت کم کم از این خانه مرا دورم کرد
خویِ دنیاطلبی بود که مغرورم کرد

سَیدی، صید شدم در شهواتم، الغوث
سخت دلواپس میزان‌و صراطم، الغوث

بی‌نوایم، به گدا نان‌و نوایی برسان
درد دارم چه کنم؟ زود دوایی ب

• شنبه
• 15
• تیر
• 1398
• ساعت
• 11:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ماه خدا برای تو دلتنگ می شوم
یکسال در هوای تو دلتنگ می شوم
هر روز وقت مغرب و هنگامهء اذان
با یاد ربنای تو دلتنگ می شوم
دارند سفره های تو را جمع می کنند
با دوری از فضای تو دلتنگ می شوم
سی ، نیمه شب دعای سحررا شنیده ام
ای ماه ، بی دعای تو دلتنگ می شوم
نزدیکتر شدم به ابالفضل با عطش
پس بهر روزه های تو دلتنگ می شوم
این حال خوش که سرزده در تار و پود من
ای کاش ماندگار شود در وجود من

تا اسمه دواست، دوا را گرفته ایم
تا ذکره شفاست ، شفا را گرفته ایم
این رحمت خداست که یاری نموده تا
دامان لطف شیر خدا را گرفته ایم
شکر خدا که نیمهء ماه خدا به لب
ذکر کریم آل عبا را گرفته ایم
با یاد لحطه لحطهء ارباب بی کفن
ح

• شنبه
• 15
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو خطا بخش و خطا پوش و توئی ،تو به پذیر
من خطاکار و پشیمان و گناه آلوده
رمضان رو به تمام است ولی رحمت ، نه
نشود بسته دری را که خدا بگشوده
نه که در جرم و خطا قصد جسارت دارم ...
تو رئوفی که خیالم شده باز آسوده
پا کشیدن ز درِ لطف تو بی معرفتی است
من که با نیم نگاه تو شدم بخشوده
گرچه آلوده ام اما نکنم قطع امید
از خداوند رئوفی که خودش فرموده
" که بخوانید مرا تا که اجابت بکنم "
دوست دارم همه را غرق عنایت بکنم

تو به عصیانِ من و جرم و گناهان من و
من به لطف تو و سودای توعادت کردم
چاره ای کن خود تو بغضِ گلو گیرِ مرا
به دعاهای سحرهای تو عادت کردم
به ابو حمزه و جوشن به عدیله به مجیر
نیمۀ شب به تمنّای تو

• شنبه
• 15
• تیر
• 1398
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

می روی بااین شتاب آخرکجاماه خدا؟
ای قراراین دل مضظر؛کجاماه خدا؟
من دلم راباتوشستم ازگناه
ای زلال چشمه کوثر؛کجاماه خدا؟
درهوای پاک تو؛نزدیکی عرش خدا
می نشتم تاسحر؛آخرکجاماه خدا؟
تازه بامهرتوخوکرده دلم
ای برایم بهترازمادر؛کجاماه خدا

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رمضان آمده و غرق گناهم چه کنم
معصیت گشته همه عمرِ تباهم چه کنم

غل و زنجیر شدم من به هوای نفسم
غافل از ذکر خدا و ته چاهم چه کنم

لکه های معصیت قلب مرا کرده سیاه
بر سر این سفره با روی سیاهم چه کنم

"یا اله العاصین"پشت و پناه من تویی
آن دمی که نبود پشت و پناهم چه کنم

بارالها به دلم شوق مناجات بده
به حسین تو قسم آخر راهم چه کنم

دلم از حسرت دیدار حرم لبریز است
همه چیزم شده این قلب پر آهم چه کنم

ترسم این است که در ولوله روز جزا
نکند حضرت ارباب نگاهم؛ چه کنم

روح این بنده زمین گیر شده میدانم
بیقرار حرم حضرت شاهم چه کنم

• چهارشنبه
• 19
• تیر
• 1398
• ساعت
• 10:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رمضان رفت ولی بار گناهم مانده
به همان سفره ی تو خیره نگاهم مانده
گفته بودم به خودم توبه کنم خوب شوم
رمضان رفت ولی روی سیاهم مانده
داده ام دل به علی ضامن این بد بشود
خط نزن نام مرا راه نجاتم مانده
به همان رّبنا بر دم افطار سوگند
که براین گداییم هستم خدایا خرسند
شده ام آتش نمرود گلستانم کن
تشنه ی اب حیاتم تو سیرابم کن
نیمه شب وقت سحر دست به دعا برداشتم
خجل و شرمنده ام دست از شما برداشتم
مزد این سی شبه را برات کربلا بده
تو به جای گریه هام یه ایون طلا بده
عید فطر امده است عیدی به من برات بده
تو به من مجوز رد شدن از صراط بده
هرکه گفت حسین حسین آقا خودت نجات بده
شاعرت خسته شده جوهری به گدات بده

• یکشنبه
• 24
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 23:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ما را برسانید به شهری ڪه خدا هست
در ماهِ عزیزی ڪه در آن مهر و وفا هست

باید به طراوتت برسم با نَفَسِ صبح
باید برسم ماهِ مبارڪ که صفا هست

با دستِ تهی آمدنم عیب ندارد..
در خوانِ کریمانه ی او برگ و نوا هست

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است
وقتی که به درگاهِ خدا،رویِ گدا هست

با یک تنِ مجروح رسیدم به حضورش
قطعاً که در این خانه ی معبود دوا هست

از دودِ گناه است نَفَس خوب نیاید..
صد شکر که در ماهِ خدا حال و هوا هست

ماگریه کُنان را برسانید به ارباب..
صد شکر که در بینِ زمین کرببلا هست

با تربت ششگوشه کنم سجده به اللّه..
در تربتِ شاهِ شهدا اصلِ شفا هست

• دوشنبه
• 25
• فروردین
• 1399
• ساعت
• 22:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مناجات
شبهای رمضان الکریم

سفره‌ی ماه صیافت باز شد
ماه غفران و دعا آغاز شد

میهمانی بر کریمان عار نیست
شور مهمانی دوباره ساز شد

میزبان سفره‌ی رحمت خداست
شاعر اینجا قافیه پرداز شد

گر که بی بال و پرست اما ز لطف
مرغ دل آماده‌ی پرواز شد

آنقدر لطف مضاعف دیده که
بنده‌ی بی‌آبرو طناز شد

آبرویم رفته ای با آبرو
کآینه در سینه‌ام غماز شد

عاصیم درمانده‌ با روی سیاه
آمدم چون موسم ابراز شد

بگذر از عصیان من رب جلی
جان احمد جان زهرا و علی

• شنبه
• 6
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 03:32
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

يا رب الشهر الرمضان

آغاز شد ماه خدا، پايان ندادم غصه را
واي از وَلَمْ تَغْفِرلَها، اِرحم لنا يا رَبَّنَا

آغاز غفران آمده، در بند ؛شيطان آمده
شهرُالرمضان آمده، ارحم لنا يا رَبَّنَا

وَاسْمَع دعائي يا رحيم، وَاسْمَع ندائي يا كريم
يا صاحب العرش العظيم، ارحم لنا يا رَبَّنَا

ياغافر الذنب الكثير، يا راحم الشيخ الكبير
يا رازق الطفل الصغير، ارحم لنا يا رَبَّنَا

اَفْنَيْتُ عمري يا اله، عمرم به خسران شد تباه
بگذر ز عبد روسياه، ارحم لنا يا رَبَّنَا

جام گنه نوشم شده، مُردن فراموشي شده
شيطان هم آغوشم شده، ارحم لنا يا رَبَّنَا

آلوده گشته دامنم، ناجي تويي راجي منم
از تو فقط دم ميزنم، ارحم لنا يا رَبَّن

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 08:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای کاش دعای سحرم را بپذیری

با دست تهی چشم ترم را بپذیری

بی توشه ام و آه دل مختصری هست

آیا شود این مختصرم را بپذیری

منظور من از توبه رسیدن به تو باشد

شرمنده منم تا نظرم را بپذیری

ماه رمضان است و گدا آمده شاید

درهم بد و خوب ثمرم را بپذیری

صد بار گنه کردم و باز آمده ام من

تا عذر گناه دگرم را بپذیری

دل شعله ور از نار ندامت شده ایکاش

با توبه دل شعله ورم را بپذیری

من گر چه بدم نوکر دربار حسینم

امید که این مرغ حرم را بپذیری

یارب چه شود گر ز ره لطف و کرامت

این سائل ارباب کرم را بپذیری

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پشت درب خانه ات بر خاک، صورت می کشم
تا که تحویلم بگیری، از تو منت می کشم

بندگان مخلصت آماده ی مهمانی اند
آن قدر خالی است دستانم، خجالت می کشم

غفلتم باعث شد از چشمت بیافتم با گناه
هر چه خواری می کشم از دست غفلت می کشم

کور خوانده نفسِ اماره، دلم دست علی است
هرچه هم باشم مگر دست از ولایت می کشم؟!

با ولای مرتضی آقای این عالم شدم
بی علی یک لحظه هم باشم، حقارت می کشم

دور ماندم از وطن، از صحن ایوان نجف
یاد انگور ضریحش، آهِ حسرت می کشم

تا که چشمم تر شود یاد لب خشک حسین
جای سرمه، بر دو چشمم خاک تربت می کشم

دور از هیئت شدن یعنی نفس تنگیِ من
زیر این پرچم، نفس، آرام و راحت می کشم

یک توسل بر رقیه ح

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بیچاره ام، دل خسته ام، زارم، نزارم
باز آمدم چون ابر بارانی ببارم

قلب سیاه و چشم خشک آورده ام من
اشکم نمی آید، گره خورده به کارم

غیر از گناه و معصیت انگار اصلا
کاری نمی آید از این چشمان تارم

حرف جدایی را نزن، دق می کنم من
من که به جز این خانه جایی را ندارم

چیزی به جز بار گنه بر شانه ام نیست
بار مرا بردار که افتاده بارم

هی قول توبه می دهم اما چه سودی
دیگر به قول خویش اطمینان ندارم

من را بسوزان اعتراضی که ندارم
نا اهلم و می دانم اصلا اهل نارم

بد جور دلتنگ غروب کربلایم
ای کاش میشد سر بر آن تربت گذارم

این روزه ها، روضه به پا کردند در من
این روزها یاد لب خشک نگارم

.....

قربان آن خواهر که پ

• یکشنبه
• 7
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از زبان حضرت زینب به عبدالله‌بن‌حسن:

انقدَر توی گودال، پُر شد از مردِ نامرد
خواهش عمه اینه، برگرد

تُو دلاشون خدا نیست نرو
جای تو قتلگا نیست نرو

تُو دلم هُرم آتیشه عمه
لااقل تو بمون پیش عمه

همه رفتند، تو هم میری
جلو چشمم، زمین‌گیری

سمت گودال قتلگاه، نرو عبدالله
آه، نرو عبدالله
....................................
التماسم رو بشنو، من دیگه نا ندارم
تو بری پس کی باشه، یارم؟

اونجا بارون تیره نرو
عمه بی تو می‌میره نرو

از پسِ نیزه‌ها برنمیای
از تُو گودال دیگه درنمیای

تنِ تو و حسین امشب
میره زیر سم مرکب

کشته میشی تو بی‌گناه، نرو عبدالله
آه، نرو عبدالله
....................................
من

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 09:39
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

باز آمدم با چشم‌های تر شب سوم
افتاده‌ام از پای پشتِ در شب سوم

بال و پری بشکسته آوردم نگاهم کن
چهره بپوشان از رویم کمتر شب سوم

توبه شکستم، پایِ عهدِ خود نماندم من
شرمندگیِ من شده بدتر شبِ سوم

بُهتَم زده از ترسِ روزِ رستخیز، اما
با گریه حالم می‌شود بهتر شب سوم

بسته شده بال و پرم در معصیت‌هایم
این معصیت‌ها گشته دردِ سر شب سوم

حال و هوایِ کودکیَّم رفته از دستم
مثلِ گذشته نیستم دیگر شب سوم

بینِ مناجات و دعاهای سحر دیدم
نامِ رقیه گشته جلوه‌گر شب سوم

آنقدر دلتنگِ مُحَرم می‌شوم شب‌ها
یاد رقیه می‌کنم در هر شب سوم

با روضه‌های شام و کوفه می‌زنم پرپر
در روضه‌اش جان می‌دهم آخر شب سوم

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 09:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

من از این و از آن حذر میکنم
عزیزم فقط با تو سر میکنم

تو که احتیاجی نداری به من
منم که ز دوری ضرر میکنم

شبانه میایم در خانه ات
به حسرت نگاهی به در میکنم..

خودت‌ را بده مابقی را بگیر
ببین بعدش اما اگر میکنم؟!

دراین کوچه ها بی قرار توام
نه اینکه گدایی زر میکنم

عجب امتحانی گرفتی ز من!
کمک کن!که حس خطر میگنم

من آن اه جانسوز نیمه شبم
برای تو باشم اثر میکنم

بغل باز کن نوکرت امده
چنان طفل میل پدر میکنم

کنون که مرا راه دادی‌ خوشم
به جز گریه کاری مگر میکنم؟

اگر باز شد صحن قبل از همه
سریعا به مشهد سفر میکنم

شب جمعه ها یاد گودال شاه
به سر میزنم دیده تر میکنم

نزن شمر با خنجرت بر سرش
به تل ایستاد

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 09:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

این چارمین شب است که محتاجِ رحمتم
امشب برای توبه به دنبال فرصتم

شبها گذشت و رویِ سیاهم نشد سفید
تا کِی بناست تیره شود بختِ صورتم

نَفسَم مرا زمین زد و بالم کبود شد
افتادنم به خاک شد ای وای قسمتم

روزیِ هر شبِ سحرم نیست جز ضرر
این ورشکستگی نشد هربار عبرتم

ظلمت تمامِ زندگیَم را گرفته است
آه ای خدا فراری از این شهرِ ظلمتم

پیشانی‌ام شکسته ز بس خورده‌ام به سنگ
این سر شکستگی نشد آخر سعادتم

راهی نشان بده که پناهم همان شود
بی تکیه ‌گاه هستم و در فکرِ عزتم

آیا دوباره می‌شود آسوده، خاطرم؟
آیا دوباره می‌دهی از لطف مهلتم؟

چندی است با نماز و دعا قهر کرده‌ام
بسکه به فکرِ جلوه نمایی و شهرتم

کاری برای

• چهارشنبه
• 10
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 09:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آمده غرق گناهی روسیاهی روسیاهی
ذکر این عبد گنهکار یا الهی یا الهی
یا الهی یا الهی(۲)

تو کرم کردی خدایا ماه حیدر ماه رحمت
آمدم بادست خالی گشته ام سوی تودعوت
یا الهی یا الهی

تو به من یاروحبیبی دردمن را تو طبیبی
بهرهر بنده عاصی بی شکیبی بی شکیبی
یا الهی یا الهی

گشته ام تنهای تنها اشک من گردیده دریا
این دل غرق گناهم بار دیگر کن تو احیا
یا الهی یا الهی

درمه مهمانی خود توخودت دادی نویدم گر که برگردم بسویت نزد زهرا رو سپیدم
یا الهی یا الهی

گرچه یارب بی بهایم این بود شورو نوایم
با وجود جرم و عصیان عاشق کربلایم
یا الهی یا الهی

غرق عصیانم خدایا من پشیمانم خدایا
آمدم سوی تومن با چشم گریانم خدایا
یا

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 10:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گفتی بیا و من سوی تو دعوتم
مهمان تو خدا در ماه رحمتم
یارب مرا ببخش(۲)

غرق گناهم و خود آگهی بدم
سوی تو ای خدا با دعوت آمدم
یا رب مرا ببخش

در طول عمر خود بد کرده ام خدا
کوه گناه و جرم آورده‌ام خدا
یا رب مرا ببخش

من دلشکسته ام تنها و خسته ام
باز آمدم سویت دل بر تو بسته ام
یا رب مرا ببخش

من کرده ام خطا تو کرده ای عطا
از توز مرحمت خواهم کمک خدا
یا رب مرا ببخش

ای تکیه گاه من پشت و پناه من
امشب بود خدا بر تو نگاه من
یارب مرا ببخش

ادعونی استجب از تو شنیده ام
شرمنده گشته با اشک دو دیده ام
یا رب مرا ببخش

خارم به روزگار پروردگار من
بگذر زجرم من ای کردگار من
یا رب مرا ببخش

از تو تمام عمر شرمنده ام

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دوباره آمدم به سوی تو
تا که بگیرم عطرو بوی تو
کرده ای من را تو دعوت
ای خدا در ماه رحمت
در کنار سفره ی تو
فارغم از رنج و محنت
یا رب العفو(۲)
یا رب یا رب یا رب العفو(۲)

یارب شامل احسانت منم
در ماه رحمت مهمانت منم
بر همه یار و حبیبی
درد ما را تو طبیبی
بر یکایک بندگانت
خالق من بی شکیبی
یا رب العفو
یارب یارب یارب العفو

گرچه خدایا بنده ای بدم
دعوتم کردی یارب آمدم
بر تو هستم بنده یارب
از تو ام شرمنده یارب
از خجالت ماه رحمت
سر به زیر افکنده یا رب
یا رب العفو
یارب یارب یارب العفو

تا که شوی از بنده ات رضا
بر من بده یا رب حال دعا
یاد تو بنشسته ام من
از گناهان خسته ام من
بگذر از جرم و معاصی
دل به عفوت

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رمضان آمد و مهمان تو خواب است، خدایا

وقت دیدار، به دنبال ثواب است، خدایا

نیست ساقی و زمین یک دلِ آباد ندارد

حال مردان خرابات، خراب است، خدایا

میهمان را تو بخوانی و در آغوش نگیری؟

دل بی‌تاب، به دنبال جواب است، خدایا

از توام، آمده‌ام تا که در آغوش تو باشم

قدر من، درکِ همین لحظه‌ی ناب است، خدایا

کی شود، سوی تو بی‌رنگ و سبک‌بار سفر کرد؟

تا دل، این‌قدر پر از رنگ و لعاب است، خدایا

آبرو، با بر و رویی برود، گر تو نگیری

نقشِ دینداری ما، نقش بر آب است، خدایا

این که، این سوی نقاب است، که دل می‌‌بَرَد از خلق

بُگذر از آن که، در آن سوی نقاب است، خدایا

اصلا آن آتش سوزانِ جهنم، به جهنم

زندگی بی

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به دنبال تو سرگردانم ای مولا درین شبها
به کویت می رسد آیا دل تنها درین شبها

دو چشم خویش را دادم به دست موجی از باران
به شوق دیدنت شد دیده ام دریا درین شبها

ندارد حاصلی اشک من و سوز مناجاتم
چه سازم از فراق روی تو آقا درین شبها

تمام کوله بارم پُر شده از اشک تنهایی
فقط با یاد وصلت می کنم نجوا درین شبها

نفس در سینه ام سنگین تر از هر بغض پنهان است
من و این بغض سنگین و دل رسوا درین شبها

ببین حال تضرّع دارم از هجران چشمانت
بیا بنگر ز من حال تضرّع را درین شبها

به سجده می برم پیشانی محتاج نورت را
به نورت می رسد پیشانی ام آیا درین شبها

شکوفا کن دو چشمت را برای لحظه ای حتّی
معطّر کن مرا ای یوسف زه

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 16:32
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw

هر طپش میل تشنگی دارد
هر که در راه سید الشهداست
ماهِ «مهمانی» و "عطش" یعنی
رمضان ماه سید الشهداست

مثل ماه محرمش سی شب
می رود قلب ما ته گودال
خود بی بی رقیه در روضه
سفره را پهن می کند هر سال

اینکه مهمانی خداست، قبول
ما برای حسین آمده ایم
اینکه ماه عبادت است، درست
به دعای حسین آمده ایم

تشنه ماندن تقرب محض است
پیش لبهای خشک طفل رباب
یا اباالفضل هر کجا گفتند
بعد افطار هم نخوردیم آب

چند ساعت که تشنه می مانی
دیده ات تار می شود کم کم
تشنه باشی و گرم هم باشد
ضعف بسیار می شود کم کم

تشنگی در جگر نفوذ کند
بی رمق می شود تمام تنت
زخم شمشیر و نیزه هم بخوری
دیگر از دست می رود بدنت

آب دیدی دلت شکست بگو:

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 16:43
• نوشته شده توسط
• TzwSVsOw