شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

تو حجاز یه دشت سبزه که میگن فدک به اونجا
ثمر عزم نبیّه(ص) متعلقه به زهرا(س)
-
خلَف بنی امیه(ل) نمک نبیّو(ص) خورده
زده زیر هر چی حقه سند فدک رو برده
-
این همه ولوله این همه همهمه
از علی(ع) گفتنه از غم فاطمه(س)
-
درِ خونه های چوبی به چی بنده میخ و لولا
بخدا طاقت نداره پهلوی ضعیف زهرا(س)
-
غم و درد فاطمیه(س) غم میخ و سقط و سیلی
غم رخساره نیلی به دلیل بی دلیلی
-
غم پهلوی شکسته غم گوش و گوشواره
غم محسن علیّ(ع) و یه بغل پر از ستاره
-
حسن(ع) و حسین(ع) و زینب(س) همشون سرا رو زانو
علی(ع) و یه کوه غصه شب احترام بانو
-
این همه ولوله این همه همهمه
از علی(ع) گفتنه از غم فاطمه(س)
-
فدک این چه سرنوشته به سر

• شنبه
• 4
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 01:27
• نوشته شده توسط
• محمدرضا فروغی

امشب شب آخر است حیدر
مرگ آمده بر در است حیدر

بنشین به کنار بستر من
این وصیت آخر است حیدر

گرییدن تو به حال زهرا
بر قلب چو آذر است حیدر

تدفین شبانه از تو خواهم
اینگونه مقدر است حیدر

جان تو وجان چار طفلم
این خواهش مادر است حیدر

ازخلق نهان نما مزارم
این قوم ستمگر است حیدر

تنهایی تو علی برایم
برسینه چو خنجر است حیدر

زخمی که به پهلویم نهادند
غرقابه ی خون، تر است حیدر

امشب به بهشت مانده بر راه
چشمان پیمبر است، حیدر

آماده زبهر سوگواریست
غمگین ومکدر است حیدر

این چادر من به زینبم ده
کو بهر تو زیور است حیدر

زهرای خودت حلال بنما
این لحظه ی آخراست حیدر

• سه شنبه
• 26
• دی
• 1396
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

پرم شكسته مثه كبوتر
دلم گرفته كجایی مادر
زنده ام به بوی چادر نمازت
زنده ام به یاد راز و نیازت
كشتی من و با قد خمیده
روی كبود و رنگ پریده
شب ها بدون تو چه سرده
قلبم پر از عزا و درده
مادر دلم هواتو كرده
پرم شكسته مثه كبوتر
دلم گرفته كجایی مادر
تموم این درد با من میمونه
غمت من و كشت تو راه خونه
این زخم كهنه درمون نمیشه
رازی كه دارم پنهون نمیشه
افتادی رو خاك مثل قباله
دیوار كوچه شد باغ لاله
غربت از آسمون می بارید
اَبرا با چشمامون می بارید
دیوار برا تو خون می بارید
مادر دلم هواتو كرده
پرم شكسته مثه كبوتر
دلم گرفته كجایی مادر
مادر دلم هواتو كرده
حسن غریب كریم دنیاست
حسن تمام وجود زهراست
میراث زهراست

• چهارشنبه
• 8
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 15:49
• نوشته شده توسط
• علی

بارون چشام بی امونه
چشمام و ببین غرق خونه
دستام و ببین ناتونه
بابا ، دست و پاهام و که بستند
بابا ، دلم و خیلی شکستند
بابا ، به نظارمون نشستند
دیگه بریدم سینم کبابه
تو روی نیزه من در خرابه
واویلا ، امون از دل زارم3
رنگ صورتم گرچه کبود
هیچ کسی نگفت چرمم چی بوده
بابا به خدا کار یهود
بابا ، قد و قامتم خمیده
بابا ، رنگ صورتم پریده
بابا ، جون من به لب رسیده
بیا کنارم چشمام پرآبه
تو روی نیزه من در خرابه
واویلا ، امون از دل زارم3
دیگه به چشام سویی نمونده
پهلو و سر و رویی نمونده
زیر معجرم مویی نمونده
بابا ، دخترت شد زار و خسته
بابا ، سنجاق سرم شکسته
درد دلام از بزم شرابه
تو روی نیزه من در خرابه

شاعر :

• یکشنبه
• 13
• مهر
• 1393
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• علی

باد خزان زد شعله به دلم
ناله ی طفلان گشته قاتلم
کاش آتش نزنی بر دل من
مشو پرپر همه ی حاصل من
گر بمانی مرا تو آب کنی
گر زنی پر بشوی قاتل من
امان از دل زینب امان
پیش دو چشمم بال و پر زدی
ناله ز پهلو پشت در زدی
کاش در با تو چنین تا نکند
غصه را بر دل من جا نکند
آتش افروزی این نامردان
پیش طفلان تو غوغا نکند
امان از دل زینب امان
ابکی علیک یا بنت نبی
وفقک الله فی صبر جلی
انت مشکورة غمی زهرا
انت صبارة همی زهرا
ای پرستوی سفید حیدر
به ابی و انت و امی زهرا
امان از دل زینب امان

شاعر : رضا باقریان

دانلود سبک

• پنج شنبه
• 7
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 18:56
• نوشته شده توسط
• محمد

برخاست دود و آتش کینه شدید شد
یک روزه شهر ، آنچه که بر خود ندید ، شد
تنها سه روز از سفر مصطفی ، گذشت . .
. . یک سوم از قبیله زهرا شهید شد
یک لشکر از میانه در تا که رد شدند
ساقه شکست و . . غنچه گل ناپدید شد
در سوخت و ... فاطمه مجروح و ... طفل مُرد...
. . . هر نقشه ای که در سر نحسش کشید ، شد
حیدر که جای خود ، ولی از بعد کوچه ها
گفتند ، گیسوان حسن هم سفید شد
جا دارد اینکه شیعه بسوزد الی ابد
ناموسمان کبود ، به دستی پلید شد...
* * *
مأمور صبر بود . . . به این فکر می کند ..
آن را که از زبـان پیمبــر شنیــد ، شـد...

شاعر : یاسر حوتی

• سه شنبه
• 9
• دی
• 1393
• ساعت
• 10:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کابوس یک رویا، در سرخی گرداب این شب ها
تصویر یک کوچه
تا انتهای غربت دنیا
در امتداد تنگِ آن کوچه
تصویر دست کودکی در دست مادر بود
تنها تر از تنها
وقتی هوا تاریک و روشن بود
چشمان کودک سایه ای را دید
در سینه قلب کوچکش لرزید
وقتی که آن سایه
با چشمهایی بی حیا، نزدیک مادر شد
از آسمان چیزی شبیه یاس می بارید
ناگاه از اعماق دوزخ صیحه ای آمد
دستی شبیه داس بالا رفت
از رعد و برق بی نهیبی
تار می شد تار می شد، چشمان اشک آلود مادر
تنهای تنها
وقتی که آن کودک
با مادرش روی زمین افتاد
از لا به لای درزهای سنگی دیوار
اشکی به رنگ لاله می بارید
رویای خاک آلوده ی خو را
با آسمانی درد تا خانه
در سینه نهان می کرد
تنهای ت

• یکشنبه
• 14
• دی
• 1393
• ساعت
• 07:53
• نوشته شده توسط
• محمد

خون است بهر سرخی رنگ پریده ام
ماهم ولی چو صحنه شب گشته نیلگون
سروم ولی به سان نهالی خمیده ام
سنگینی اش بهم شکند چرخ پیر را
بار غمی که من به جوانی کشیده ام
حتی اجل نکرد عیادت ز حال من
با آنکه دل ز عمر ، ز دنیا بریده ام
از دود و آه من شده گردون سیه ولی
با اشک خود ستاره به کهسار چیده ام
تشییع من دی شب و قبرم نهان ز خلق
از این طریق پردهدشمن دریده ام
نشنیده ماند ناله و فریاد و شکوه ام
من کز رسول ام ابیها شنیده ام
رنجی که از تحمل آن عاجز است کوه
بر جان و تن به حفظ امامم خریده ام
شش ماه ام شهید شدو پهلویم شکست
ز آن صدمه ای که از در و دیوار دیده ام
تاریخ شاهد است که من در ره علی
اول شهید داده و اول شه

• یکشنبه
• 14
• دی
• 1393
• ساعت
• 07:55
• نوشته شده توسط
• محمد

مدینه صحنه ی غوغای روز محشر بود
مدینه زخمی یک داغ درد پرور بود
مدینه بر سر هر بام، گرد غربت داشت
مدینه اشگ فشان در غم پیمبر بود
مدینه حادثه ی دور جاهلیت داشت
مدینه مرکز یک جنگ نابرابر بود
الا که حمله به بیداد خصم شوم برید
به کافران مسلمان نما هجوم برید
به گلبن نبوی زاغ ها هزار شدند
زپرده، توطئه ها باز آشکار شدند
منادیان الهی به خانه بنشستند
حرامیان قدیمی زمامدار شدند
غدیریان مدینه سقیفه ای گشتند
مجاهدین بهشتی اسیر نار شدند
تمام شهر به یک خانه حمله ور گشتند
دو روزه از ره عمر رفته برگشتند
چه سخت حقّ علی برده، راحت آسودند
تو گویی آنکه ز آغاز در کمین بودند
دری که ختم رسل بود زائرش بستند
رهی که بود

• یکشنبه
• 14
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:17
• نوشته شده توسط
• محمد

فغان کرد آسیای دستی او
که: دشمن زد شرر بر هستی او!
دل ستان می‏نالید چون رود
که دست او همیشه بر سرم بود!
به مژگاه، فضّه‏اش یاقوت می‏سفت
به دل آهسته می‏نالید و می‏گفت:
چسان در بر رخ دشمن توان بست؟
که در بر سینه‏ی او میخکوب ست!
چه کرد ای اهل دل! مسمار با او؟!
فشار آن در و دیوار با او؟!
که: روزش رنگ شام تار بگرفت
کمک در رفتن از دیوار بگرفت!
ز رفتن بسکه حالش زار می‏شد
عصای دست او، دیوار می‏شد!
چو زهرا دست بر دیوار می‏برد
قرار از حیدر کرار می‏برد!
دل دختر چو مادر بس غمین بود
زبان حال زینب این چنین بود
***
که: مادر! چشم از مسمار بردار!
خدا را دست از دیوار بردار!
به اشک از محسن خود یاد می‏کرد
به جان م

• یکشنبه
• 14
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:19
• نوشته شده توسط
• محمد

رفت پیغمبر ولی زهرای خود را جا گذاشت
جان به روی آیه نص ذوی القربی گذشت
آتشی افروخت دشمن کز شرارش داغ گل
در دل شوریده حال بلبل شیدا گذاشت
شاخه را بشکست و گل را با لگد از شاخه چید
داغ خون با میخ در بر سینه زهرا گذاشت
محسن شش ماهه را کشت و کتاب عشق را
از برای اصغر شش ماهه بی امضا گذاشت
تازیانه خورد زهرا و ز خود این ارث را
یادگاری از برای زینب کبری گذاشت
در میان کوچه سیلی خورد و از خود این نشان
از برای آن سه ساله بعد عاشورا گذاشت
بار غم برداشت مرگ از دوش زهرا در عوض
چوبه تابوت او بر شانه مولا گذاشت
آنقدر گویم من ژولیده داغ فاطمه
آتشی از خود به جا در خانه دلها گذاشت

• یکشنبه
• 14
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:22
• نوشته شده توسط
• محمد

ای مه تابان من رفتی زغم خون شد دلم داغ هجران تو یا زهرا زدآتش بر دلم
رفتی و کردی خزان از غم گلستان مرا بی گل روی تو کی رونق بگیرد منزلم
پیش چشمم روزروشن گشت چون شام سیاه رفتی و خاموش بنمودی چراغ محفلم
بی ای آرام جان در خواب کی چشمم رود سر برآر از خاک وبین حال مرا ای نوگلم
کی گمان می کردم اندر این جهان پرزغم این غم جان سوز گردد درزمانه حاصلم
داغ هجران تو یا زهرا دلم پرخون نمود از مصیبت تو باشد زندگانی مشکلم
کی فراموشم شوداین غم که ازظلم خسان پهلوی بشکسته رفتی زاین جهان ازسا حلم
گشته طفلان عزیزت از فراغ روی تو روز و شب اندر عزایت همچو مرغ بسلم
یا شفیع المذنبین ای در تاج احمدی
از “نصیری”کن قبول ا

• سه شنبه
• 16
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:20
• نوشته شده توسط
• محمد

اینها به دل زخمی ما میخندند
برپیکر سرزتن جدا میخندند
بنگرکه زبعد رفتنت کوفی ها
دارند به آل مصطفی میخندند
این سمت تمام اهل خیمه گریان
آن سمت به حال دل ما میخندند
چشم واکن و این معرکه را بنگرکه
دارند به ناموس خدا می خندند
تو کشته شدی و ما عزادار توایم
اینها به دل زخمی ما میخندند
ای یوسف فاطمه بلند شو از جات
ای کشته علقمه بلند شو از جات
وای از لحظات مضطرت در گودال
بشکسته برادرم پرت در گودال
بر سینه ات ای عزیز زهرا این کیست
بنشسته کنار مادرت در گودال
جسمت ز چه رو به پشت سر افتاده
کی میبرد از قفا سرت در گودال
وای از سم اسب و استخوان سینه
بشکسته تمام پیکرت در گودال
هر کس که رسید یکی دوتایی میزد
جمع

• سه شنبه
• 16
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:22
• نوشته شده توسط
• محمد

به رسم عشق غزل در رسای فاطمه است
غزل که هیچ دو عالم فدای فاطمه است
به مدحش از دل و جان هم که مایه بگزارم
نهایت سخنم ابتدای فاطمه است
تمام زندگی اش جلوه ای خدای نماست
کمال مدح خدا در ثنای فاطمه است
هزار حاتم تایی طلوع یک جلوه
ز بخشش و کرم دستهای فاطمه است
کسی اگر که دلش تنگ شد برای بهشت
نشانی اش درِ عصمت سرای فاطمه است
به وقت رزم اگر ذولفقار افاقه نکرد
سلاح اخر حیدر دعای فاطمه است
ز بعدِ جنگ و جرات ، قوم میدانند
دوای درد محمد صدای فاطمه است
به لحن یا ابتایش دل از نبی میبرد
نیاز کل مریضان شفای فاطمه است
اگر که یک نظر از روی مرحمت خواهی
نخست حب ولایت بهای فاطمه است
کبوتر دل هرکس که جلد بام علی اس

• سه شنبه
• 16
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:25
• نوشته شده توسط
• محمد

هرگز نمی فهمی غم یار جوان را
فصل بهار و سیلی و فصلِ خزان را
هرگز نمی چینی گلی را پیش چشمش
وقتی ببینی گریه های باغبان را
بالا سرت بوده ولی حالا چه سخت است
پشتِ درِ خانه ببینی آسمان را …
خم میشود قدش و این صحنه کمی بعد
خم میکند پشت تمام کودکان را
باید برای رفع دلتنگیِ حیدر
زینب گذارد چادر قامت کمان را …

• سه شنبه
• 16
• دی
• 1393
• ساعت
• 08:27
• نوشته شده توسط
• محمد

برفت از یاد نامردم سفارشهای پیغمبر
ستمها بعد او کردند بر زهرا(س)وبرحیدر(ع)
سقیفه دور هم گرد آمده حق علی(ع) خوردند
معین شد خلاف گفته طاها کسی دیگر
در بیت علی آتش زدند وبا لگد بر در
بشد زخمی زضربت پهلوی محبوبه داور
میان آن در ودیوار چنان بر فاطمه بگذشت
فدا شد محسنش از ضربه های قنفذ کافر
علی را دست بستند و بسوی مسجدش بردند
همان دستان که روزی کند در از قلعه خیبر
میان کوچه زهرایش زضرب سیلی افتاده
نظر با چشم گریان می کند بر حالت همسر
گذشت این روزها ووعده طاها محقق شد
بیامد زندگی دخترش را لحظه آخر
سفارشهای خود را برعلی بنموده وجان داد
شرر بر قلب فرزندان او زد هجرت مادر
علی غسل وکفن کرده درون قبر بنها

• سه شنبه
• 23
• دی
• 1393
• ساعت
• 11:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

او بضعه طاها بود او همسر مولا بود
او بهر پدر مادر او زهره زهرا بود

او عالمه دین بود روشنگر آیین بود
راوی احادیث و بانوی خدابین بود

او سیده وسرور بر جمله زنها بود
از بعد پدر افسوس درمانده وتنها بود

او عامل تنهای اخذ حق حیدر بود
آواره به هر کویی یاریگر همسر بود

دارای سفارشها از جانب طاها بود
لیکن به پس آن در آزرده ز اعدا بود

آن لطمه زن زهرا(س)یک فرد حرامی بود
در پستی وبد خویی یک جانی نامی بود

وقتی به پس آن در یا فضه نوایش بود
فریاد وفغانهایی در عرش خدایش بود

شرمنده ی او مسمار از ضربه به پهلو بود
فریاد پدرجانم آن دم به لب او بود

آنگه که رخ ماهش مضروب زسیلی بود
چشمان علی گریان بهر رخ نیلی

• سه شنبه
• 23
• دی
• 1393
• ساعت
• 11:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هر بار كه فاطمیه می آید
بر سوگ وعزا طلیعه می آید

برارض وسما ندای یا زهرا
ایام عزای شیعه می آید

بر گوش صدای گریه وناله
از خانه آن شفیعه می آید

بنگر كه علی غریب وبی یاور

تا خاك كند ودیعه می آید

پیوسته سوال ما بود یارب
كی منتقم شهیده می آید

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 23
• دی
• 1393
• ساعت
• 11:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

فاطمیه می کنم یاد مدینه
یاد آن در ،ضربه ی مسمار وسینه
یاد آتش بر در بیت خدایی
یاد مظلومی بانویی حزینه
یاد آن بی حرمتی های فراوان
بر سفارش کرده ی شاه مدینه
یاد آن فریاد ادرک فضه ای که
آمد از حلقوم یاس بی قرینه
یاد کوچه یاد آن دست حرامی
صورت نیلی شده از روی کینه
یاد مولا حیدر ودستان بسته
یاد اشکش از غم بازو وسینه
یاد زهرا یاد آن غسل شبانه
گریه طفلان با سنی کمینه
فاطمیه اول غمهای زینب
فاطمیه کربلا را شد زمینه

شاعر : اسماعیل تقوایی

• سه شنبه
• 23
• دی
• 1393
• ساعت
• 11:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

فاطمه جان ِ نبی ِ خـاتم است
فاطمه فخر ِزنانِ عالم است
فاطمه دختِ نبوّت ، مصطفی
همسر ِ شاهِ ولایت ، مرتضی
فاطمه الگوی حُسن و رحمت است
اُسوه ی صبر و وقار و همّت است
فاطمه هرگز تمنّایی نداشت
از علی هرگز تقاضایی نداشت
فاطمه دنباله ی نسل ِ پدر
بحر ِعصمت را چو او نبوَد گهر
فاطمه امّ ِ ابیهای رسول
پاره ی قلب پدر باشد بتول
فاطمه زهرای حیدر بود و بس
فاطمه دخـتِ پیمبـر بود و بس
فاطمه پهلو شکسته، غرقِ خون
وصفِ شأنش از توان ِمن ، فزون
دشمنت زد بر تو سیلی، فاطمه
روی ماهت گشت نیلی ،فاطمه
آسمان نالان ز ِ دردِ فاطمه
کوه حیران، از نبردِ فاطمه
عاقبت ،مرگِ گل ِ یاس ِکبود
شیعه را جز سوگ و جز ماتم نبود
مرتضی بر جس

• سه شنبه
• 30
• دی
• 1393
• ساعت
• 13:36
• نوشته شده توسط
• محمد

زیارت آمده این بار سروی كه خرامان نیست
غریبه نیست بابا دخترت زهراست مهمان نیست
گرفته ابر ظلمت روشنای آسمانت را
ببین كه زهرۀ زهرای تو دیگر فروزان نیست
به لطف بچه ها می آیم اینجا ورنه ای بابا
برایم راه رفتن بی عصا سخت است آسان نیست
سلام شوهرم اینجا جواب دیگری دارد
چنان هستند با حیدر كه انگاری مسلمان نیست
«مرا عهدیست با جانان كه تا جان در بدن دارم»
به پای شوهر مظلوم خود باشم، ولی جان نیست
برای آنچه حقّم بود شاهد خواستند از من
بگو بابا مگر كه حرفِ زهرا حرف قرآن نیست؟!
نگاه زخم هایم هر نفس خون اشك می ریزد
در این ایّام تنها این نگاه تار گریان نیست
به یادت هست طفلی داشتم که بود تا تو بودی
به یادت هست

• چهارشنبه
• 8
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 06:17
• نوشته شده توسط
• محمد

مائیم، ما، دو آینه‌ی روبروی هم
تابانده‌اند صورت ما را به سوی هم
تا خیره می‌شویم به هم با نگاهمان
وا می‌کنیم پنجره‌ها را به روی هم

من مردِ روزِ رزم و تو بانوی اشک شب
نوشیده‌ایم سرّ خدا از سبوی هم

سر خم نمی‌کنیم مگر پیش پای عشق
عالم نمی‌دهیم به یک تار موی هم

قرآن، نزول قدر تو؛ ایمان، قبول من
«یا ایها الذینِ» هم و «امنوا» ی هم

دریا ندیده است، نمی‌فهمد این کویر،
ما غرق می‌شویم چرا در وضوی هم؟

قهر است شهر با من و تو، مثل نی ببین
پیچیده بغض غربتمان در گلوی هم

آنها به فکر هیزم خشکند پشت در
ما خیره در نگاه تر و چاره جوی هم

نه دستِ بسته‌ام و نه بازوی خسته‌ات
طاقت نداشتند بیایند سوی هم

پروانه‌ها

• پنج شنبه
• 9
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 03:14
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بابا تو رفتی خانه ام غرق عزا شد
زهرای تودرگیر با جور وجفا شد

بابا سفارشهاری من کردی به مردم
برخیز وبین حق سفارشها ادا شد

بعد تو بر پا گشت جنجال سقیفه
در جانشینی بعد تو جانا خطا شد

بابا فدک را که عطایت بود بر من
از دست من با حکم بیجایی رها شد

در پشت درب خانه ی جان تو حیدر
با هیزم جهل وجنون آتش به پاشد

با ضربتی بر در سپس بر بهلوی من
نو غنچه ی نشکفته ام محسن فدا شد

گشتم به ضرب دست جانی نقش کوچه
کوچه حسن را بعد از آن ماتمسرا شد

دست علی بستند وبر مسجد ببردند
ناچار او تسلیم این حکم قضاشد

از جور نامردان حاکم بر مدینه
عمر یگانه دخترت غرق فنا شد

پیوست با تو بوده بابا حاجت من
دخت تو با مرگی چنی

• شنبه
• 18
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

فاطمیه یاد زهرا(س) می کنم
یاد ماتمها وغمها می کنم

یاد آتش بر در بیت علی
یاد مظلومی مولا می کنم

یاد اشک حیدری هنگام غسل
بر تن زخمی زهرا(س) می کنم

یاد زینب چادر خاکی بسر
داد بابا را تسلی می کنم

یاد تشییعی که مولامان علی(ع)
بهر همسر داشت بر پا می کنم

یاد هنگامی که حیدر خونجگر
داد زهرا(س) دست طاها می کنم

یاد شیون های طفلان علی(ع)
در غم ام ابیها می کنم

فاطمیه فصل غمهای خداست
بانگ غم زین روی آوا می کنم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• شنبه
• 25
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 07:48
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

(یا علی ) 4

یار دلخسته حیدر تنها امشب راضی شو از دست زهرا

من دیگه شفا گرفتم حاجت از خدا گرفتم

(علی خداحافظ)2

با دلی که غرق خونه می پرم از آشیونه

(علی خداحافظ)2

(یا علی ) 4

شهر نامرداس شهر مدینه افتادم از پا از درد سینه

روی بازویم نشانه هست ز ضرب تازیانه

(علی خداحافظ)2

بلبل شکسته بالم یا علی بکن حلالم

(علی خداحافظ)2

شاعر:؟؟؟

دانلود سبک

• یکشنبه
• 26
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 09:22
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تو بری وعلی بمونه مگه میشه بالا سرت قرآن بخونه مگه میشه

فاطمه و دفن شبونه مگه میشه

(زهرا)4

تو میگی با غربت تو دنیا کنار بیا مگه میشه

با زندگی بدون زهرا کنار بیا مگه میشه

تو میگی با گریه یتیما کنار بیا مگه میشه (مگه میشه)

تو بری وعلی بمونه مگه میشه بالا سرت قرآن بخونه مگه میشه

فاطمه و دفن شبونه مگه میشه

(زهرا)4

تو میگی با پهلوی شکسته کنار بیا مگه میشه

با غصه ای که به دل نشسته کنار بیا مگه میشه

تو میگی با چشم نیمه بسته کنار بیا مگه میشه (مگه میشه)

علی ودرد ماتم تو مگه میشه فاتح خیبروغم تو مگه میشه

گذشتن از عمر کم تو مگه میشه

(زهرا)4

تو میگی با چشم پر ستاره کنار بیا مگه میشه

با دل

• یکشنبه
• 26
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 09:28
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

زینبین و حسین پشت حسن
بین بابای خویش و مادرشان
ای فدای تحیر آن‌ها...
چه می‌آید ای خدا سرشان
حسنش بغض کرده یک گوشه
زینب اما دوان دوان آمد
پسر دیگرش به سر می‌زد
ناله‌هایی ز آسمان آمد

مادر خوب ما... چهل نامرد
و مغیره همان حوالی بود
من بمیرم که حیدر کرار
وای بر من که در چه حالی بود

بغض یک شوهر زمین‌خورده
که شکسته غرور زیبایش
تازه این ابتدای غم‌ها بود
وای بر روزگار فردایش

فضه را هِی صدا... نفس می‌زد
چشم‌هایش پی علی می‌گشت
با خجالت به شوهرش فهماند
چادرش گم شده... ولی می‌گشت

کار بالا گرفت و ای فریاد
بین نامحرمان زمین افتاد
بین گودال، عصر روز دهم
زینب قهرمان زمین افتاد

به تلافیّ آن تحیرشان
مادر ق

• یکشنبه
• 26
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 09:52
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

باز بوی گل یاسی به مشامم خورده است
مست کردست مرا هوش و حواسم برده است

چادرت را بتکان مادر بی همتایم
تا که این دل بشود زنده که اکنون مرده است

هرکسی را که نظر بر دل و جانش نکنی
ضربه خورده به روانش و دگر افسرده است

بسکه پاکی و طهارت نسبی،صدیقه
واژه "طاهره" در پیش شما سر خورده است

بسکه تو عاشق حیدر شده ای ای بانو
بغض حیدر، زتن منکر او افشرده است

بین کوچه چه نهیبی زده ای بر دشمن
عالم از هیبت مردانه تو جاخورده است

ای جوان مادر زینب، چه شکسته شده ای
چه شد اینگونه شدی،برگ گلت پژمرده است

چشمهای صدفت درّ گران می ریزد
بشکند دست هرآنکس که تو را آزرده است

با فشردن بشود عطر گل افشان، ای وای
باز بوی

• چهارشنبه
• 29
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 06:37
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دردا همین که عمر پیمبر تمام شد
لبخندهای گونه ی دختر تمام شد

"کاغذ،قلم" نداد ولی گفت زیر لب:
"ایام کامرانی حیدر تمام شد"

رنج و عذاب فاطمه از لحظه ی هجوم
با ناله های گوشه ی بستر تمام شد

روزی که آمدند دم در، شروع شد
روزی که آمدند دم در، تمام شد

آتش چنان به شعله در آمد که پشت در
آب زلال چشمه ی کوثر تمام شد

دستی به در گرفته و دستی به دست یار
جان پدر به قیمت مادر تمام شد

زینب صدای غائله را دیرتر شنید
وقتی رسیده بود که دیگر تمام شد

مادر برای دختر خود در وصیتش
از سر شروع کرد و به معجر تمام شد
***
پنجاه سال بعد به سودای ابن سعد
قصه به "سر"رسید و نه با سر تمام شد

گفتند "ما رایت" به جز خوبی و خوش

• چهارشنبه
• 29
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 06:40
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کار داریم در این شعر فراوان با دَر
گوییا خورده گره با غزلِ مولا ، در

وَ قسم بَر ترکِ کعبه که حتی دیوار
می شد از عشقِ علی پیشِ علی دَرجا در

جانشینِ نبی الله که شد روزِ غدیر
خستگی های پیمبر همه شد یکجا در

می نشستند یتیمان همه شب منتظرش
خیره بر در همگی تا بزند بابا در

چیره بر قلعه ی قلبِ همِگان شد وقتی
کَنده شد با دَمِ یا فاطمه اش از جا در

شُد دَرِ قلعه ز جا کَنده ولی مرغِ دلم
ناخود آگاه سفر می کُند از در تا در

نکند در غزلم بسته شود دستانش
نکند در غزلم باز شود با پا در

میخِ در داغ شد و مادرمان زخمی شد
او کنون تکیه به دیوار نماید یا در ؟!

آنچنان با لَگدی باز شد آن در که همه
فکر کردند که دیوار یکی شد با در

آه سادات ببخشند ولی خورد زمین
در همین فاصله هم کنده شد از لولا در

رد شدند آن همه سنگین بدن از در با پا
تا که افتاد به رویِ بدنِ زهرا در

بچه سید نشدم دستِ خودم نیست ولی
وسطِ روضه دلم گفت بگویم مادر

کربلا جلوه ی هفتاد وسه تَن می شد اگر
اندکی تاب میاورد در آن غوغا در

آه ای فاطمه؛ ای علتِ لبخندِ علی
رفتی و بعدِ تو انداخت زِ پا او را در

ما فقیریم و یتیمیم و اسیریم همه
جز تو فریادرسی نیست بیا بُگْشا در

با دعای فَرَجت از خودِ خورشید بخواه

تا کمی باز کند روی همه دنیا در...

• جمعه
• 1
• اسفند
• 1393
• ساعت
• 16:17
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار