شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

سایه ای بوده بر این لانه ولی دیگر نیست
مادری بوده در این خانه ولی دیگر نيست

مرد این خانه همان فاتح خیبر بوده
پهلوانی که دگر پا شدنش باور نيست

آنقدر تا شده این ساقه ی بی آلاله
که گمانم قد وبالا ز علی خم تر نيست

عکسی از چادر خاکی به خیالش مانده
دگر این حیدر بی فاطمه آن حیدر نيست

در این خانه محل سجده ی احمد بود
حیف آخر در این خانه دگر آن در نیست

پشت در ،در زده اند و بچه ها نا آرام
که جواب در دهد که خانه را یاور نیست

واي از آن روزی که این خانه پر از آتش شد
آه...،دیگر خبر از گلپر در بستر نيست

خانه ویران شده و مردم شهر آرامند
همه هستند ولی دختر پیغمبر نيست

سیدرضا محبوبی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:50
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دوچشمش بسته اما درد دارد
يقينا بيش از اينها درد دارد
بريز آبِ روان برسنگِ غُسلش
ولی آرام اسما درد دارد

شاعر : حسن لطفی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

منصوره و راضیّه و مرضیّه و زهرا
معصومه و نوریّه و صدّیقۀ کبری

حنّانه و حانیّه و ریحانه و کوثر
انسیّه و حوریّه و انسیّۀ حَورا

این‌ها همگی فاطمه هستند ولی نیست
محبوبیت فاطمه محدود به این‌ها

مادر که نه! بالاتر از اُمُّ الحَسنِین است
دختر که نه! بالاتر از آن، اُم اَبیها

فردوس برین، باغ بهشت است به صورت
فردوس برین خانۀ زهراست به معنا

پیچیده در آن عطر «بِه» و «یاس» و «گل سرخ»
بیرون زده از پنجره‌اش شاخۀ طوبی

روزی که بخندد همۀ شهر بهاری‌ست
آن شب که بگرید شب عالم شب یلدا

آن شب که بگرید همۀ شهر بگریند
آن شب که بگرید...چه می‌آید سر مولا؟

از روی لب مادرمان فاطمه چندی‌ست
لبخند فراری شده کاری بکن اَ

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای مهربانِ من، دلِ ریشم نظاره کن
پشتم شکسته شد به نگاهی تو چاره کن

این کوکب فتاده به پایت حسین توست
خورشید من نظاره به این ماهپاره کن

از داغ غربتت شرر افتاده بر دلم
یکدم نظر بر این جگرِ پرشراره کن

مَشکن به ناله های حَزینت دل مرا
رحمی به چشمهای چو ابرِ بهاره کن

چون مُصْحَفِ ورق ورقی گشته قلب من
قاریِ من قرآئت اوراقِ پاره کن

ای رهسپارِ کوی خداوندگارِ عشق
لختی برای رفتن خود اِستخاره کن

ای یاس قدشکسته براین شام تارمن
دُردانه های شبنمِ اشکت ستاره کن

امید "ساده" روزقیامت نگاه توست
بهرشفاعتش تو فقط یک اشاره کن

مجتبی تاجیک

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 14:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گل بر من و جوانى من گریه مى‌کند
بلبل به هم‌زبانى من گریه مى‌کند

من پیر در بهار جوانی شدم که چرخ
بر پیری و جوانی من گریه می‌کند

از هر نفس که می‌کشم آید شمیم مرگ
گویی به زندگانی من گریه می‌کند

گر مرگ، روزی آید و مهمان من شود
مهمان به میزبانی من گریه می‌کند

پژمرده چون گلم که به هر گوشه بلبلی
بر روی ارغوانی من گریه می‌کند

نخل مدینه شاهد مظلومی من است
بر قامت کمانی من گریه می‌کند

من آشکار گریه نکردم ولی علی
بر گریۀ نهانى من گریه مى‌کند

از درد شانه، شانه نشد موى دخترم
او هم به ناتوانى من گریه مى‌کند

دیگر حسین را نتوانم به بر گرفت
این گل به باغبانى من گریه مى‌کند

سیدمحمد رستگار

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نیازی نیست روضه سر بیاید
نباید روضه خوان دیگر بیاید
برای گریه این ایام کافی ست
فقط گاهی صدای در بیاید ...

شاعر : محمد میرزایی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

فقط نه اینکه تو از انبیاء سری زهرا
که با علی و پیمبر برابری زهرا

تو ام احمد و کلثوم و زینب و حسنین
اصالتاً به امامان تو مادری زهرا

بزرگ لفظ حقیریست در بزرگی تان
ظهور و مظهر الله اکبری زهرا

صحیفه ی تو که شد کاتبش امیر کلام
گواست مثل پیمبر پیمبری زهرا

قسم به لیلة الاسری تو لیلة القدری
قسم به چشمه ی زمزم تو کوثری زهرا

تو کیستی که شبی در قبیله ی کفار
به نور چادرت اسلام پروری زهرا

زمان فتنه که دستان مرتضی بسته است
تو ذوالفقار سخنگوی حیدری زهرا

تو یک تنه، همه ای در مصاف با دشمن
تو کفو شیر خدایی، دلاوری زهرا

درست آخر دنیاست، اول حشر است
اگر که دست به معجر بیاوری زهرا

شاعر : امیر عظیمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گیتی آشفته شداز داغ بیان من وتو
شعله زد سیلی آن کوچه به جان من وتو

دست آن ظالم پرکینه ی پست نامرد
ظلم شیطان صفتان داد نشان من وتو

شده پژمرده ازآن صائقه روی چو گلت
برق آن پنجه شده رمزخزان من وتو

بر سرپنجه ستادم که بگردم سپرت
مانده درخاطرمان قدکمان من وتو

شرحی ازضربه ی سنگین غصاوت بدهد
سوزش وسرخی آن اشک روان من وتو

روز روشن زچه شدتیره به چشم تو ومن
کوچه ی غدبت ما تیره جهان من وتو

مادرا نقش زمین گشتی وماندم خجلت
ناله از بیکسی است ورده زبان من وتو

ازهمان کودکی ام پیر غم تو شده ام
مانده درسینه نهان راز میان من وتو

توبکش چادر خاکی به رخ و دم نزنم
تانسوزد پدر از سر نهان من وتو

میزدی ناله بیا

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:14
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

غم های من از ضربت میخ است به دیوار
آن میخ که پرهای تو را بست به دیوار

این کوچه درِ باغ بهشت است و به ظاهر
خورده است چنان کوچه ی بن بست به دیوار

هر چند که آن کوچه و آن خانه دگر نیست
اما اثر سیلیِ در هست به دیوار

از کوچه به خانه دو قدم بوده و‌مادر
صدبار در این فاصله خورده است به دیوار

با قد خمیده کسی از دور می آید
یک دست به پهلو زده یک دست به دیوار

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

رونقی داشت ، خانه ام با تو
که همان هم به بستر افتاده
غصه ی جانگداز تو بانو
با دل حیدرت در افتاده

یار نُه ساله ام ، بمان با من
تو جوانی هنوز ، رفتن نه !
رحم کن بر دل پر از داغم
حرف رفتن نزن تو با من ، نه !

یار نُه ساله ام ! بمیرم که
تو نداری توانِ یک ناله
سن و سال تو دست خورده شده
شده ای مثل یک نود ساله

سن و سالت به قامتت نخورَد
و به این لرزش تمام تنت
تو نفس می کشی و می میمرم
بهر خونهای روی پیرهنت

مادر بچه های دلخونم !
بچه هایت عجیب دلگیرند
آخرش هم کنار بستر تو
بهر درد تن تو می میرند

دخترت را ببین کنار خودت
دارد امن یجیب می خواند
زیر لب بر خودش دهد امّید
"ماندنش حتمی است ، می ماند"

نا امی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

لبخند تو غم داشت... علی را نگران کرد
غمگین و غم انگیزترین مردِ جهان کرد

لبخند تو آن روز پس از دیدن تابوت
گل بود که رویید ولی زود خزان کرد

اصلا تو بگو فاطمه جان می شود آیا
دریایِ مرا در دلِ یک قطره نهان کرد ؟

مثل تو کمانی شده ام پشت مرا خم -
مرهب نتوانست ولی زخمِ زبان کرد...

زخمی که غم حمزه به قلبِ نبی انداخت
تابوتِ تو با قلبِ علی بدتر از آن کرد

کوچه...در و دیوار... و آن چادر خاکی
بعد از تو مرا پیرترین مردِ جهان کرد

ابراهیم زمانی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:18
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست
آهسته از غم تو زمین و زمان شکست

پرسید آسمان چه نوشتی که اینچنین...
گفتم که فاطمه، کمر آسمان شکست

هجده بهار دیدی و در سوگ تو دلم
بعد از هزار و سیصد و چندین خزان شکست

ای دل بسوز و بشکن تا باورت شود
حتما دری که سوخته را می توان شکست

بانوی نور در دلتان رنگی از خداست
زیباتر است بر قد رنگین کمان شکست

با هر دری که بعد نگاه تو باز شد
انگار در گلوی علی استخوان شکست

شاعر : مهدی مردانی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:19
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

گریه هرکس نکند معرفتش کامل نیست
"گرچه صد مرحله تحصیل اشارات کند"
روز محشر که همه دیدۀ گریان دارند
نوکر فاطمه آن روز مباهات کند

شاعر : عباس احمدی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:20
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

نور با آینه وقتی متقابل باشد
ذره کوچکتر از آن است که حائل باشد

نور، زهراست و آئینه علی، ذره کجاست
که در این بین فقط عاطل و باطل باشد

برترین خلقت دنیاست،‌عجب نیست اگر
که علی نیز به زهرا متوسل باشد

رو به قبله ست همه عمر، خدایا! غلط است
قبله بایست به سمتش متمایل باشد

اگر این طرز نماز است که او می‌خواند
ترس دارم که نماز همه باطل باشد

دل محال است ولی عقل دلش می‌خواهد
بین زهرا و خدا فاصله قائل باشد

یک نفر آمده در را به لگد می‌کوبد
پشت در باز هم ای کاش که سائل باشد

نیمرخ می‌شود، انگار علی آمده است
ماه ،دیگر به دلش نیست که کامل باشد

محمدحسین ملکیان

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:22
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

از در نمی گویم که تقصیری ندارد
جز سوختن این چوب تقدیری ندارد

در بشکند نجار از نو می تراشد
دل بشکند انگار تعمیری ندارد

گاهی لگد آنقدر محکم می شود که
در تا شروع روضه تاخیری ندارد

قانون در، پهلوی مادر، قدّ حیدر
غیر از شکستن فعل تعبیری ندارد

جنگ است و در مرز میان خیر و شر است
اما علی اینبار شمشیری ندارد

باید کسی خود را سپر می کرد و زهرا
جز آیه ی بازوش تفسیری ندارد

دشمن اگر یاغی است پس باید ادب کرد
دیوانه را وقتی که زنجیری ندارد

از کربلا شش ماهه ای اینجاست، دشمن
جز میخ در زهدان خود تیری ندارد

شاعر ندارد واژه ای این درد را و
این پرده را نقاش تصویری ندارد

شاعر : محسن ناصحی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:23
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

صاحب نفسان خاک در حضرت زهرا
محتاج دعای سحر حضرت زهرا

چون فضه و اسما همه شب گرم طواف است
جبریل امین دور سر حضرت زهرا

من معتقدم شعبه ای از عرش الهی است
آنجا که بیفتد نظر حضرت زهرا

ای کاش که باشیم فقط یک شب جمعه
در کرببلا همسفر حضرت زهرا

دارد به دلش هول و ولا ضد ولایت
تا چادر خاکی است سر حضرت زهرا

در پیش دو چشمان علی و حسنینش
خون کرد مغیره جگر حضرت زهرا

هستند چهل بی سر و پا متهمانِ
آتش زدن بال و پر حضرت زهرا

غم بیشتر از این ؟ که علی خانه نشین شد
تا شد ، ز خجالت کمر حضرت زهرا

شاعر : محمد حسین رحیمیان

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:24
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

در شهر اگر هیچ کسی را غم دین نیست
تا فاطمه زنده است علی خانه نشین نیست

ای دست پر از پینه ز چرخاندن دستاس
افلاک در افلاک تو را جایگزین نیست

در کوچه ی مسجد تو زمین خوردی و در ما
جز پینه ی چون زانوی اشتر به جبین نیست

انصار هم از خطبه ی تو شرم نکردند
کردند بهانه که چنان است و چنین نیست

غصب فدک این بود که نام تو نباشد
پیداست که دعوا سر یک تکّه زمین نیست

کو چادر خاکی شده کو دامن مولا
تا کی بزنم چنگ به حبلی که متین نیست

جایی که علی هست معاویه چکاره است
قرآن سر نیزه که قرآن مبین نیست

ای کاش که خود را برسانم به رکوعش
زیرا که بجز نام تواش نقش نگین نیست

مقصود خدا از دو جهان خلقت زهراست
المنّة للّ

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:26
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

هر چه بود از در و دیوار خودم فهمیدم
حاجتی نیست به انکار خودم فهمیدم

راز حبس نَفَس و علت جوشیدن خون
از فرورفتن مسمار خودم فهمیدم

این که یک حادثه رخ داده در آن کوچۀ تنگ
از نهان کردن رخسار خودم فهمیدم

این که دیگر نزنی شانه به موی زینب
از قنوتت به شب تار خودم فهمیدم

از چه لبخند به تابوت زدی بعد سه ماه؟
حاجتی نیست به گفتار خودم فهمیدم

شاعر : سید علی احمدی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:28
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

یقینا در محبت هیچ کس مادر نخواهد شد
و بی شک مادری صدیقه ی اطهر نخواهد شد

کسی را با تو یارای تقابل نیست مادر جان
تمام سوره ها یک آیه از کوثر نخواهد شد

غبار چادرت پیغمبری از جنس آیینه است
هر آنکس با تو ایمان آورد کافر نخواهد شد

قیامت چیست غیر جلوه ی زهرایی زهرا
بدون مادر ما تا ابد محشر نخواهد شد

دعا کن مادرم گاهی برای خود پس از مردم
مگو با من که احوالت از این بهتر نخواهد شد

هم از مسمار معلوم است هم از دوده ی دیوار
یقین دارم در این خانه دیگر در نخواهد شد

شاعر : سید محمد حسینی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:33
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ساکت و آرام دارد اشک می ریزد زنی
در توانش نیست حتی قدرتِ ابراز هم
مادری مانندِ هرشب بغض کرده کوچه را
مادری مانندِ هرشب درد دارد باز هم...

در دلش آتشفشان دارد ولی خاموش و سرد
شهراز سوز صدایِ فاطمه شاکی شده است
چادرش را چند روزی هست پنهان کرده ست
چادری که مثلِ رنگ صورتش خاکی شده است

دست هایش سخت بالا میرود این روزها
باز اَمّا شانه می گیرد به مویِ دخترش
صورتش را باز می پوشاند از چشمِ همه
بیشتر از بچه ها از چشم هایِ شوهرش

دست های آسِمان رفته است سویِ آسِمان
در قنوتش اشک می خواند ولی جایِ همه
اولین بار است فکرِ مردمِ این شهر نیست
یک دعا دارد فقط : " عجل وفاتی فاطمه "

روزهای آخر است و حالِ خانه

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:35
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ویران شود آن کوچه که مادر زمین خورد
بین گذر با دیده های تر زمین خورد

زهرا و حیدر آینه بودند ، هم را
زهرا زمین که خورد ، پس حیدر زمین خورد

در سر وقار مرتضی را با خودش داشت
بد شد ؛ میان جمعیت با سر زمین خورد

اهل زنا که صحبت از دینِ خدا کرد
هم حرمت محراب ، هم منبر زمین خورد

می گفت اگر صدیقه ای ، شاهد بیاور
چه طعنه ها از مردم این سرزمین خورد

حوریه ای که با تلنگر لطمه می دید
با پا لگد که خورد محکم تر زمین خورد

هر جا پیمبر بوسه اش می زد کبود است
یعنی سفارش های پیغمبر زمین خورد

طفلی حسن در کوچه خیلی دست و پا زد
تا پا شود مادر ، ولی آخر زمین خورد

این رفتن و این آمدن ، چه دردسر داشت !
یک گوش سن

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:36
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

غم که آوار می شود اِی وای
درد بسیار می شود اِی وای
خواب دُشوار می شود اِی وای
سُرفه خونبار می شود اِی وای

روضه تکرار می شود اِی وای

غربتِ بی حَدَش به یادش هست
هِق هقِ مُمتدَش به یادش هست
پسرِ ارشدش به یادش هست
قاتلی که زَدَش به یادش هست

تا که بیدار می شود اِی وای

کُن دعا که دِگَر زمین نَخورَد
هیچ زن در گُذَر زمین نَخورَد
لا اقل بی خبر زمین نَخورَد
پیشِ چشمِ پسر زمین نَخورَد

که چنین زار می شود اِی وای

شهر صد رنگ بود و مادر بود
نیَتِ چَنگ بود و مادر بود
کوچه‌ای تَنگ بود و مادر بود
هر طرف سنگ بود و مادر بود

فصل آزار می‌شود اِی وای

خواست پیشَش سپر شود که نشُد
سدِ چندین نفر شود که نشُد
مانع

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:37
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

این شمع وقتی رفته سوسو رو به قبله
خورشید می تابد ازاین سو رو به قبله

وقت نماز فاطمه مانده ست عقلم
قبله به او رو کرده یا او رو به قبله؟

تاکعبه رو به قبله باشد درنمازش
می ایستد زهرا ازاین رو رو به قبله

چشمش همین که تار شد چرخید انگار
یک مرتبه یک دشت آهو رو به قبله

بالای چشمانش هم انگاری نشستند
از بعد آن ضربه دو ابرو رو به قبله

پهلو گرفته روبه مولا کشتی اما
هرشب شده پهلو به پهلو رو به قبله

در ظاهر خانه فقط زهراست بد حال
در بسترند اما سه بانو رو به قبله

روضه همین بیت است مادر می نشیند
جای دوزانو ، چارزانو رو به قبله

شاعر : مهدی رحیمی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خانه ی صدیقه ی اطهر پناه اولیاست
چشم امید تمام انبیاء بر این سراست
بر در این خانه رفتن کار ختم الانبیاست

فاطمه دلبستگیِ شیر مردان بود... حیف!
خانه ی زهرا پناه بی پناهان بود... حیف!

آتش دنیاپرستان شد از این در شعله ور
در میان قبر شد قلب پیمبر شعله ور
شد دل شیر خدا از داغ همسر شعله ور

هتک حرمت شد به قرآن، کوثری در شعله رفت
پیش چشم اهل خانه مادری در شعله رفت

خصم پای درب خانه پافشاری می کند
مادر ما داغ دیده بی قراری می کند
این وسط مسمار در هم کج مداری می کند

با لگد در جابجا شد، پهلوی زهرا شکست
بار شیشه داشت مادر، دشمنش آن را شکست

داغ روی داغ، پیوسته شده، فضه بیا
دست های مرتضی بسته شده، فضه ب

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:39
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

لاله ی نرگس عذار فاطمه
عطر گیسویت بهار فاطمه

یوسف گمگشته ی آل علی
ای مسیحای تبار فاطمه

بهجت قلب رسول خاتم است
یاد تو ای گلعذار فاطمه

ای براهت مانده تا صبح ظهور
دیدگان اشکبار فاطمه

جلوه کن ای مه ز چاه انتظار
تا برآید انتظار فاطمه

امشب آقا کربلایی یا نجف
یا مدینه در کنار فاطمه

چارده گلدسته میسازد ز نور
اشکهایت بر مزار فاطمه

انتقام حق مادر حق توست
ای یگانه یادگار فاطمه

تا نفس در سینه ها جاری بود
شیعه باشد داغدار فاطمه

کاش میشد جان بیمقدار من
در رکاب تو نثار فاطمه

اسماعیل پورجهانی

• سه شنبه
• 7
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 15:45
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

زودتر کاش بمیرم زِ غم اما چه کنم
مانده‌ام با تنِ تو با چه کنم با چه کنم

خواستم تا که نَگِریَم به کنارِ بابا
خواستم تا که نَگِریَم به تو اما چه کنم

گریه سخت است به مَردِ تو ولی می‌گِرید
زیر لب زمزمه‌اش این شده زهرا چه کنم

از سرِ شب که زدی شانه به مویم به لبت...
خون به جایِ نَفَست آمده حالا چه کنم

بسکه خون می‌چکد از پیرهنِ تازه‌ی تو
بارها گفته‌ام ای وای که بابا چه کنم

دیدم آن روز چه آمد به سَرَت در آتش
مانده بودم که در آن همهمه تنها چه کنم

در و دیوار به هم خورد و تو را خُرد نمود
می شنیدم نَفَست را که خدایا چه کنم

من به دنبالِ تو و فکرِ همه کُشتنِ تو
کَس نمی‌گفت که در زیرِ قدمها چه کنم

پل

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:38
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

خواستم دست تو را باز نمایم که نشد
پا به پای تو در آن کوچه بیایم که نشد

همه همدست شدند دست خدا را بستند
خواستم این گره کور گشایم که نشد

ریختند بر سر من، دست زتو بردارم
هر چه کردم نکنند از تو جدایم که نشد

سعی کردم که به پیش تو نیفتم به زمین
قنفذ آنقدر زد ، انداخت زپایم که نشد

دست خود را به در سوخته حائل کردم
جان شش ماهه خود حفظ نمایم که نشد

حیف شد بعد سه ماهی گل من وا می شد
می شد امروز بخوابد روی پایم که نشد

خواستم زودتر از این بروم نزد پدر
زینب اینقدر دعا کرد برایم که نشد

دست بشکسته اگر یاری زهرا می کرد
میشد این قطره اشک تو شفایم که نشد

به همین پهلوی بشکسته حلالم کن علی
خواستم دست تو را

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:40
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

بانو شکسته بال و پرت میکشد مرا
زخم نشسته بر جگرت میکشد مرا

وقتی میان بستر خود آه می کشی
سوز صدای مختصرت میکشد مرا

زهرا به من بگو الف قامتت چه شد؟
دال خمیده ی کمرت میکشد مرا

از بسترت که شکر خدا پاشدی ولی
خونابه های دور و برت میکشد مر ا

قدری قدم بزن که ببیند حسن تو را
این اشک و ناله ی پسرت میکشد مرا

زهرا ببین که طاقت حیدر سر آمده
پهلوی مانده بین درت میکشد مرا

حرف از جدایی و غم دوری نزن بمان
رفتن بدون همسفرت میکشد مرا

شاعر : علی علی بیگی

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:42
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

اين اشك ها براى تو مرهم نمى شود

چيزى ز غصه هاى دلت كم نمى شود

با من بگو عزيز دلم راز كوچه را

كس جز على به راز تو محرم نمى شود

جارو نزن به خانه..براى تو خوب نيست

پهلو شكسته اين همه كه خم نمى شود

زهرا بيا و غصه ى مارا تمام كن

زينب حريفِ اين همه ماتم نمى شود

ظهر دهم حسين تنش زير دست و پاست

لب تشنه مانده است كفن هم نمى شود

آرمان صائمی

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:45
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دخترم، ارثیه ی غربت مادر مال تو
پر کشیدن مال من، این دو سه تا پر مال تو

داغ من مال علی، داغ علی هم مال من
حسنین و غم این دو تا برادر مال تو

خطبه خونی، توی مسجد مدینه مال من
خطبه خوندن، توی کوفه مثل حیدر مال تو

خنده ی همسایه ها، تو راه کوچه مال من
صدای هلهله و خنده ی لشگر مال تو

این سه تا کفن، واسه من و علی و مجتبا
زینبم، پیرهن حسین بی سر مال تو

قصه ی میخ در و کشتن محسن مال من
غصه ی سه شعبه و حنجر اصغر مال تو

بوسه های بی رمق؛ این دم آخر مال من
بوسه های لب گودال برادر مال تو

زخم بستر مال من، اشکای حیدر مال من
یک هزار و چندتا زخمِ تنِ بی سر مال تو

قتل و غارت مال تو، رخت اسارت مال تو
دیدن

• چهارشنبه
• 8
• شهریور
• 1396
• ساعت
• 04:46
• نوشته شده توسط
• ایدافیض