شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

شور ماتم به پا شد همه جا در عزا شد
خون ز سوز غم تو دل اهل ولا شد
رفته ام البنین از دنیا
تسلیت مولا مولا مولا

شده امشب زداغت در مدینه قیامت
همه گویند به ناله سر حیدر سلامت
رفته ام البنین از دنیا
تسلیت مولا مولا مولا

همسر حیدری تو رهروکوثری تو
بعد زهرا و زینب از همه برتری تو
رفته ام البنین از دنیا
تسلیت مولا مولا مولا

تو که ام‌البنینی همسرشاه دینی
چشمه سارولابر شیعه حبل المتینی
رفته ام البنین از دنیا
تسلیت مولا مولا مولا

توز لطف خدا بر اوج عزت رسیدی
همسر شیر یزدان مادرچهار شهیدی
رفته ام البنین از دنیا
تسلیت مولا مولا مولا

بر علی نور عینی همدم زینبینی
در مدینه همیشه گریه دار حسینی
رفته ام ال

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 10:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از ابتدا قیامت او آشکار بود
آنکه بانویی که ممتحن کردگار بود

در بندگی خویش خدای بقیه بود
سرتا به پاش مظهر پروردگار بود

در خانه با کنیز خودش همکلام بود
در سجده با خدای خودش همجوار بود

مردان جنگی از پس او برنیامدند
با اینکه بر جراحت پهلو دچار بود

کاری به این نداشت که تنها و بی کس است
وقت گذر ز کوچه چه با اقتدار بود!

زهرا عجیب غیرتی عشق حیدرست
پای علی برای بلا بی قرار بود

از گرگهای شهر فدک را گرفته بود
کرار بود گرچه خودش خانه دار بود

بستند راه کوچه! مگر کم میاورد؟!
غافل ازآنکه چادر او ذولفقار بود

سیلی زدند جا بزند!گفت یا علی!
یک دم عقب نرفت!سراپا وقار بود

رویش کبود شد،رویشان را سیاه کرد
ب

• پنج شنبه
• 10
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 15:01
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از فاطمه گفتن وسرودن سخت است
در فکر درسوخته بودن سخت است
حالا که هوای آسما نها دارد
ازجان علی غصه ربودن سخت است

سنگین شده شانه ها ودرمانی نیست
بغضی به گلو مانده وبارانی نیست
درحیرتم از فاتح خیبر که چرا
در بازوی محکمش دگر جانی نیست؟

شهری که شده تمام آن الوده
از سوختن در شده هر جا دوده
پروانه شدن دگر نمی ارزد چون
ایمان سر سجاده ی خود فرسوده

از نسل علی کسی زجا برخیزد
دارو به گلوی این جماعت ریزد
زخمی شده جانشان ولی میخندند
از روح کثیفشان شرر می ریزد

اکسیژن این فضا چرا کم شده است
حالا نمک وزخم فراهم شده است
مولا سر خود به زانویش میگیرد
دلتنگیش از جنس محرم شده است

غوغای سکوت او چه دیدن دارد
از

• دوشنبه
• 14
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 10:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از بیت آل طاها آتش کشد زبانه
گوئی شده قیامـت بر پا درون خانه
.
برپاست شورمحشر ازعترت پیمبر
خلق اند مات و مبهوت از گردش زمانه
.
اهریمنان نمودند خون قلب مصطفی را
درنظرخلایق بی جرم و بی بهانه
.
درپشت در فتاده، ام الائمه از پا
دارد فغان زدشمن آن گوهر یگانه
.
زینب به ناله گوید کشتند مادرم را
این یک زضرب سیلی آن یک ز تازیانه
.
در خون فتاده زهرا چون مرغ نیم بسمل
محسـن فتاده چون گل پرپردر آستانه
.
درپشت زانوی غم پژمان نشسته حیدر
مانده حسین مظـلوم حیران در آن میانه

ازقش خون و دیوار پرسد ز حال زهرا
وز زخم سینه گیرد از مـیخ در نشانه
.
داردحسن شکایت از کینه مُغَیره
ریزد ز دیدگانش یاقوت دانه دانه
.
با پهل

• پنج شنبه
• 17
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 17:04
• نوشته شده توسط
• سید محمد حسینی

اسوۀ استقامت است زهرا
عزّ و مام امامت است زهرا
.
او شفیعه برای خلق الله
آبروی قیامت است زهرا
.
مادر با شهامت حسنین
سردبیر شهامت است زهرا
.
درس غیرت که بر حسینش داد
چشمه سار شجاعت است زهرا
.
ای بنازم مقام والایش
تکیه گاه ولایت است زهرا
.
جان عاشق فدای عزّت او
یم مهر کرامت است زهرا
.
دلمان گشته گنبد حرمش
روحمان پُر طراوت است زهرا
.
یاد بادا که «غمکش» هر دم گفت
اسوۀ استقامت است زهرا
.

• پنج شنبه
• 24
• بهمن
• 1398
• ساعت
• 09:09
• نوشته شده توسط
• سید محمد حسینی

فاطمیّه اوج درد و غصّه های حیدر است
یاسِ او از ضربِ سیلی چون گُلِ نیلوفر است
.
خانهٔ شاه ولایت شعله وَر در آتش است
آسمان آتش گرفته یا که روز محشر است؟
.
کوچه مملُوِّ جماعت٬ سیصد و اندی نفر
آنکه مانده پشت دَر٬ دردانهٔ پیغمبر است
.
با هجوم آن جماعت٬ درب سوزان٬ واشد و
ناگهان زینب صدا زد٬ مادرم پشت در است
.
بی بیِ پهلو شکسته٬ پیکرش نقشِ زمین
زین غمِ عظما یقیناً دیدهٔ عالَم تَر است
.
زخم سینه یک طرف٬ سقطِ جنینش یک طرف
غنچهٔ باغ نبی افسرده حال و پَرپَر است
.
شد شهیدِ قومِ کین محسن٬ ولی گهواره اش
هدیه ای از جانبِ محسن برای اصغر است
.
حُرمت بزم عزای فاطمه واجب بُوَد
چونکه مهدی بانیِ بزم عزای مادر است

• پنج شنبه
• 1
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 11:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آسمان از ارتحالت سرخ شد
پشت در رفتی که بالت سرخ شد

لاله روییده‌ست در پهلوی تو؟!
آب غسلت از خجالت سرخ شد

• سه شنبه
• 6
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 11:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اسیر حمله ی طوفان و موج گردابم
شده ست جسم من آب و دو دیده پر آبم

نمانده تاب و توانی به تن مرا،تنها
به یاد غصه و رنج علی ست بی تابم

ز درد صورت و پهلو و سینه و بازو
خدا گواست که هر شب نشسته می خوابم

عدو به در لگدی زد که بر زمین خوردم
صدا زدم که بیا فضه سخت دریابم
*******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• سه شنبه
• 13
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 00:50
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

پشت در انبار هیزم گشته
ناله ات در خنده ها گم گشته
آه و واویلا
از کینه دشمن آتش بر افروخت
صورت زهرا پشت در می سوخت
آه و واویلا
از خمیدنت مادر خمیدم
میخ در را از سینه کشیدم
آه و واویلا
دیدم مغیره چه وحشیانه
بر تو می زد مادر تازیانه
آه و واویلا
رفته از کف طاقت و توانم
تو کتک خوردی پیش چشمانم
آه و واویلا
کس نمی داند که چها دیدم
محسن را زیر دست و پا دیدم
آه و واویلا
آنکه بر پهلوی تو با پا زد
آتش به خیمهٔ کربلا زد
آه و واویلا
مادر نبودی مرا آزردند
چادر از سر سکینه بردند
آه و واویلا
******
شائق
اللّهم عجّل لولیک الفرج

• جمعه
• 16
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

بین دیوار و در فاطمه از پا فتاد
میخ در بوسه بر سینه ی صدیقه داد
از غم فاطمه می کنم زمزمه
وامصیبت
با لگد زد به در پهلوی مادر شکست
گوییا دست و پهلوی پیمبر شکست
می رسد از سما ناله ی مصطفی
وامصیبت
آه از آندم که مولا به دلی شعله ور
محسنش دفن کرده بین دیوار و در
بی خبر می زدند چل نفر می زدند
وامصیبت
******
شائق
اللّهم عجّل لولیک الفرج

• جمعه
• 16
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 15:39
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

قسم بر کعبـه زهـرا کعبه عشق است و آمالم
به دورش در طوافم من تماشایی است احوالم

گره گر خـورده بر کـارم ولی یک فاطمه دارم
منم که بـا وجـود فاطمـه بـر خویش می‌بالم

طبیب من شده بیمار و من هستم پرستارش
پریشان‌حالـی زهـرا پریشـان می‌کنـد حـالم

ازآن روزیک هم ندیدم سرش رابسته فهمیدم
که با سـر بـر زمین افتـاده صید بی‌پـر و بالم

منم دور و بر چشمش چه آمد بر سر چشمش
نمی‌بینـد مـرا بـا دست می‌گـردد بـه دنبالم

نـدا آمـد ز پشـت در کجــایی فاتــح خیبـر
دو چشمت روشن ای چشم خدا کردند پامالم

به سختـی آمدم سـویش عبا انداختم رویش
نبینـد تـا کسـی بـر خـاک یـار هجده سالم

 

• شنبه
• 11
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 17:18
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

ای گل خزانم آتش مـزن بـه جانم
ای پرستـوی مـن مــرو ز آشیـانم
ای امید دلها یا فاطمه یا زهرا

بعد تو بـه عالـم مـن دلخــوشی نـدارم
بی تو بـا کـه گـویم غم‌هـای بی‌شمـارم
من کـه در مدینـه غـریب و بی‌نشــانم
یــار قــد کمـانم بشنــو تــو التمـاسم
ای امید دلها یا فاطمه یا زهرا

یار نیمه‌جانم نگاهت به درد من باشد طبیب
با دل شکسته بخوانم شب تا سحر امن‌یجیب
ای صفای خانه شبانه بـار سفر را بسته‌ای
یار قد خمیده شهیده گمانم از من خسته‌ای
بود و هستم مرو تو ز دستم مرو وای از این جدایی

مانده کنج سینه غم‌های بی‌حسابم
بی‌تـو در مدینـه سـلام بی‌جـوابم
ای امید دلها یا فاطمه یا زهرا

آسمان چشمم شد غرق در ستاره
مـاه در خسـوفم کنم تو را نظاره
ای امید دلها یا فاطمه یا زهرا

کی رود ز یادم غم تـو ای مانده بین کوچه‌ها
کس خبر ندارد ز داغت با من چها کردی چها
کی رود ز یادم که سیلی هست تو را گرفته بود
کی رود ز یادم که زینب دست تو را گرفته بود
بود و هستم مرو تو ز دستم مرو وای از این جدایی
 

• شنبه
• 18
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 15:29
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

تا در افتاد روی پیکر تو
غم به قلبم نشست زهرا جان

دشمنم با تمام بی رحمی
سینه ات را شکست زهرا جان

مثل آیینه تکه تکه شدی
میروی روی دست زهرا جان

به چه جرمی به تو جسارت کرد
مردک بت پرست زهرا جان

تو چه کردی که پیش چشم حسن
کوچه را برتو بست زهرا جان

تا شنیدم که زد به تو سیلی
کمرم را شکست زهرا جان

خون پهلوی پاره پاره تو
عمر من را گسست زهرا جان

تو بمان تا کنم فدای سرت
سرم و هرچه هست زهرا جان

تو بمان ذوالفقار حیدر باش
خوشی روزگار حیدر باش...

• سه شنبه
• 11
• آذر
• 1399
• ساعت
• 11:41
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

آتش زبانه میزد و زهرا به خون نشست
در بین شعله ها گل طاها به خون نشست

مسمار لعنتی به پرش گیر کرده بود
بال و پر پرستوی زیبا به خون نشست

معنای نور و کوثر و توحید را زدند
تفسیر آیه های تولا به خون نشست

روی کبود و پهلوی زخمی و چشم تر
دار و ندار حضرت مولا به خون نشست

سیلی به روی مادر سادات میزدند
روی کبود عصمت کبری به خون نشست

روی کبود و پهلوی زخمی و چشم تر
بانوی قد خمیده طوبی به خون نشست

مریم کنیز و فضه اسیر نجابتش
استاد درس هاجر و حوا به خون نشست

فرصت نشد که محسن خود را بغل کند
اولاد پاک شافع عقبی به خون نشست

وقتی صدای گریه زینب بلند شد
کون و مکان و عرش معلا به خون نشست

وقت گریز روضه شده یا ابا الحسن
در قتلگاه ماه دلارا به خون نشست

وقتی که نیزه آمد و زد بوسه بر گلو
حلقوم خشک رهبر تنها به خون نشست

با چکمه ها به صورت مولا لگد زدند
آن دم تمام عالم معنا به خون نشست

• سه شنبه
• 11
• آذر
• 1399
• ساعت
• 11:43
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

◾نوحه‌ی سینه‌زنی‌
شهادت حضرت زهرا
◾سبک و ملودی جدید

◾بنداول
ای... مادر سادات
روح مناجات
قبله حاجات
منبع خیرات
خیز و ببین علی زپا فتاده
به زانوی غریبی سر نهاده
بیت‌الحزن خانه مرتضی شد
روضه بخونم با زبان ساده
ِآتش کین شرر به معجر زده وای وای
شعله به بال و پر حیدر زده وای وای

◾بنددوم
جان....به‌لب رسیده
غصه دمیده
چشمی ندیده
یاسی خمیده
شد کشته کوثر و شکسته باده
میان کوچه فاطمه فتاده
بهر ولای مرتضی فدا شد
روضه بخونم با زبان ساده
قصه‌ی کوچه غصه‌ی حسن شد وای وای
صاحب عزا امام ممتحن شد وای وای

◾بندسوم
باز....آتش و دوده
علی نبوده
رخی کبوده
چشمام چو روده
اهل ولا کرده خدا اراده
به اذن حق علی اجازه داده
تا صبح محشر به غم فاطمه
روضه بخونم به زبان ساده
یا فِضّهُ خُذینی آید بگوش وای وای
شهر مدینه فاطمه شد خموش وای وای

• جمعه
• 14
• آذر
• 1399
• ساعت
• 08:31
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

از عشق خود جدا شدن آسان نیست
یا دست کم برای من آسان نیست

هر چیز سخت، در سخن آسان ست
مرگ عزیز در سخن آسان نیست

طومار عاشقیست که میپیچم
پیچیدن تو در کفن آسان نیست

آه ای عزیز مصر علی! از تو
راضی شدن بپیرُهن آسان نیست

گیرم که زینبین تو خوابیدند
آرام کردن حسن آسان نیست

خود مرد جنگیَم من و میدانم
با میخ، جنگ تن به تن آسان نیست

دلهای عاشقند که میفهمند
بی عشق خویش زیستن آسان نیست

• شنبه
• 15
• آذر
• 1399
• ساعت
• 16:00
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

یا فاطمه الزهرا(س)
نابکاران دخت پیغمبر زدند
پیش چشم کودکی مادر زدند

فاطمه در کوچه شد نقش زمین
عرشیان نالان شده بر سرزدند

دست نامحرم، رخ یاس کبود
آتش اینسان بر دل حیدر زدند

ظلم کردند بر پیمبر مسلمین
آتش اندر خانه ی دختر زدند

بود پشت در، ناموس خدا
آنزمان که با لگد بر در زدند

غنچه پرپر گشت و گل نقش زمین
بر وجود باغبان خنجر زدند

با غلاف تیغ ناگه ضربه بر
پهلوی همچون گل کوثر زدند

جان بسورد بهر مولامان علی
بند بر دست یل خیبر زدند

نانجیبان با چنین ظلمی، یقین
لطمه ها بر روح پیغمبر زدند

شعر:اسماعیل تقوایی

• یکشنبه
• 16
• آذر
• 1399
• ساعت
• 01:25
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

در خانه به یک لگد وا شد
میخ در بین سینه ای جا شد

شدت ضربه پهلو را بشسکت
قامت مادری جوان تا شد

جلوی چشم فاتح خیبر
سند مرگ عشقش امضا شد

چادری که فرشته میبوسید
پاره پاره ز حمله پا شد

سفره عشق و عاشقی شد جمع
سفره اشک و آه بر پا شد

فاطمه پشت در زمین افتاد
پشت یک درب آتشین افتاد...

• یکشنبه
• 16
• آذر
• 1399
• ساعت
• 09:20
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

شكسته شد در و اي واي خانمم افتاد
هجوم لشكر و اي واي خانمم افتاد
مسير معبر و اي واي خانمم افتاد
نگاه دختر و اي واي خانمم افتاد

هجوم دود ، نديدم چقدر تاريك است
حيا كنيد كمي كوچه تنگ و باريك است

پرند دور و بر تو عقب برو بانو
شكسته بال و پر تو عقب برو بانو
چه آمده به سر تو عقب برو بانو
كه ضربه زد به سر تو عقب برو بانو

خدا كند كه نيافتي دوباره راه برو
سريعتر برو از هجمه ي نگاه برو

فداي زار نگاهت چقدر غم خوردي
مگر چه بوده گناهت چرا بهم خوردي
بگو زچند نفر ضربه پشت هم خوردي
گمان كنم كه زمين خوردي و قدم خوردي

قدت خميده شده بانوي جوان علي
چه زود پير شدي آه مهربان علي

چه شد برام بگو زير دست و پا ماندي
نديدمت وسط ماجرا چرا ماندي؟!
ميان خنده يك مشت بي حيا ماندي
بگو براي علي كه چه شد كجا ماندي

حسن نشسته فقط آه مي كشد بانو
نگاه خسته به اين راه مي كشد بانو

خدا كند كه كسي ضربه ناگهان نخورد
خدا كند كه عزيزي غم جوان نخورد
خدا كند غمِ اينجا به خاندان نخورد
به قلب زينب تو آب هم تكان نخورد

تمام قائله اينجا دگر تمام شود
از اين به بعد فقط نقل احترام شود

• یکشنبه
• 16
• آذر
• 1399
• ساعت
• 10:36
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

دست گلچین زمانه گل یاسی چیده
گل یاسی که نظیرش رو ندیده دیده

گل یاسی که نه تنها به زمین و به سما
بلکه در عرش خدا نکهت او پیچیده

گل یاسی که مثالش رو در این عالم هست
نه کسی دیده و حتی نه کسی بشنیده

گل یاسی که خدا خالق ذرات جهان
ازچنین خلقت یکتا به خودش بالیده

گل یاسی که رسول مدنی وقت قرار
بیقرارش شده و ازدل و جان بوسیده

گل یاسی که علی مفخر حیّ ازلی
از فراقش به وطن خانه نشین گردیده

گل یاسی که ز پرپر شدنش خصم دنی
به سُرور آمده زین درد گران خندیده

گل یاسی که سراپا شرف و عاطفه بود
از جفا و ستم باد خزان خشکیده

گل یاسی که زپرپر شدنش عرش خدا
به فغان آمده از ناله ی او لرزیده

گل یاسی که زپرپرشدنش غنچه و گل
باغبان را شده همراه و سیه پوشیده

گل یاسی که ز رنج و غم پرپر شدنش
گلشن عشق علی را گل غم روئیده

گل یاسی که ز داغ غم او شیر خدا
اشک خونین دل شب بر دل چاه باریده

گل یاسی که آخوندی همه شب تا به سحر
ناله سر داده و یکسر ز غمش نالیده

• چهارشنبه
• 19
• آذر
• 1399
• ساعت
• 23:50
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

خیر با اولاد شر درگیر شد
آه با سیل شرر درگیر شد

کم کم آوردند هیزم پشت در
خانه با موج خطر درگیر شد

ساقه ی گل زیر پا افتاد، آه
یاس حیدر با تبر درگیر شد

آتش بیداد بالا رفت و بعد
شعله ها با موی سر درگیر شد

بازویش با ضربه ی های پشتِ هم
سینه اش با میخ در درگیر شد

ناگهان مادر زمین افتاد و بعد
ناله هایش با جگر درگیر شد

راه بند آمد، نمی دانم چه شد
صد نفر با یک نفر درگیر شد

کوچه من را تا دل گودال برد
لشکری با یک نفر درگیر شد

شمر آمد در میان قتلگاه
دست او با موی سر درگیر شد

خنجری با حنجری درگیر شد
خواهری بالای مقتل پیر شد

• دوشنبه
• 1
• دی
• 1399
• ساعت
• 13:33
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

مادرم خورد برزمین یک روز
پیشِ چشمانِ خسته ی مَردم

من غرورم شکست رویِ زمین
پدرم شرمگیـــن و سردرگُــم

مادرم خورد بر زمین آن روز
ولی انگار ما زمیــن خوردیم

بُغض در بُغض شانه در شانه
مادرم را به خانه می بُردیم

مادرم خورد بر زمیــن ... امّا
بازویش بهتر است نیلی نیست

صورتش هم اگر کمی سُرخ است
رنگِ شرم است رنگِ سیلی نیست

حــال و روزِ پـــدر ولی حالا
شده مانندِ بخــــتِ او تیـــره

با خودش حرف می زند وقتی
به درِ خانه می شود خیــــره

در خودش محو می شود انگار
بُغض هـــایِ نهفتـــه ای دارد

می توان از سـکوتِ او فهمید
اشــک هایِ نگفتـــه ای دارد

با صدایی گرفته از تردیـــد
گفتم آنجا چه چیز را دیدی ؟

گفت دردی که من کشیدم را
شاید این فاطمیّه فهمیدی ...

فاطمیّه رسید... فهمیدم
علّتِ رنـج و دردِ بـابـا را

مـادری باردار بود آنـروز
کودکی هم ندید دنیـا را ...

• دوشنبه
• 1
• دی
• 1399
• ساعت
• 13:52
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

ستراحت کن کمی تا صبح بیداری بس است
پلک هایت سوخته پس گریه و زاری بس است

خانه ام جارو نمی خواهد به خود زحمت نده
با قدی خم ایستادن های اجباری بس است

دستْ بر دیوارْ دردِ سینه را پنهان نکن
خنده های بی رمق از روی ناچاری بس است

بانوی خانه، نفس را هم به سختی میکشی
میشود از پختن نان دست برداری، بس است

صورتِ زخمی و بازویِ کبود و چشمِ تار
فاطمه شرمنده ام از من طرفداری بس است

نا امیدم ای امیدم بسترت را جمع کن
هیچ جایی در لباست نیست گل کاری بس است...

• دوشنبه
• 1
• دی
• 1399
• ساعت
• 15:10
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

یا فِضّه خُذینی که دگر تاب ندارم
مانند علی بی کسم اَحباب ندارم

پیغام مرا زود به حیدر برسانید:
جز گوشه ی اَبروی تو محراب ندارم

باید که بپوشانم از او چهره ی خود را
با زخم و کبودی رخ مهتاب ندارم

طِفلی حسنم دیده که نامرد مرا زد
با گریه بمن گفت: دگر خواب ندارم

فِضّه بگمانم که حسینم زده فریاد:
مادر شده ام تشنه ولی آب ندارم

دیدم که علی خیره به در مانده و با خود
می گوید از این پس گل نایاب ندارم

پنهانی و شب دفن کنید این تن من را
یک دلخوشی از این دو سه اَصحاب ندارم

پهلو و سر و صورت و بازو، در و مِسمار
یا فِضّه خُذینی که دگر تاب ندارم

• سه شنبه
• 2
• دی
• 1399
• ساعت
• 12:39
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

نيلى بوَد ز سيلى بيگانه، روى من
داغ پدر، سپيد نموده‌ست موى من!

شب‌هاى درد و ناله و غم، تا سپيده دم
با پهلوى شكسته بود گفتگوى من!

تابى به تن نمانده و زينب ز روى مهر
وقت نماز آورَد آب وضوى من!

بيزارم از جفاى نفاق افكنانْ پدر!
جز مرگ در جهان نبوَد آرزوى من!

دخت تو از حريم ولايت دفاع كرد
چون بود آبروى على، آبروى من

رخت از جهان به سوى جنان مى‌كشيم ما
از كردگار خواهشم اين‌است: شوى من

تا ننگرد به بازوى آزرده و كبود
از زير پيرهن بدهد شستشوى من

روز جزا پناه دهم "تائب" حزين
گر آيد از طريق محبت به سوى من

مرحوم تائب

• سه شنبه
• 2
• دی
• 1399
• ساعت
• 12:43
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

شبیه ربنایی که دم افطار می پیچد
صدای فاطمه در کوچه و بازار می پیچد

مگر زهرا نبود انگیزه ی ایجاد این عالم
چرا دور سر او گنبد دوار می پیچد
‌
چه غوغایی به راه افتاده از زهرا در این خانه
صدایی که به در خورده است، از دیوار می پیچد

سرش خورده به دیوار و کمی با مکث می افتد
کنار استخوان پهلویش مسمار می پیچد

برای محسنش کاری نمی شد کرد اما او
به سمت مرتضی با حالتی غمبار می پیچد

علی رفته، در افتاده، زبانه می کشد آتش
وجود مادرم در شعله ها انگار می پیچد

همین آتش زبانه می کشد تا خیمه ی اطفال
صدای نازدانه دختری این بار می پیچد

تنم، پیراهنم آتش گرفت ای عمه کاری کن
زمین که می خورم، موهام لای خار می پیچد

• پنج شنبه
• 4
• دی
• 1399
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

رفت زهرا ولي از محنت بسيار نگفت
به من از آنهمه رنج و غم و آزار نگفت

گريه مي کرد ولي از غم مظلومي من
از غم و درد خودش با منِ غمخوار نگفت

درد بسيار به تن داشت که شب خواب نداشت
شب نخوابيد ولي از درو ديوار نگفت

ماه در پرده ابر سيه اش را پوشاند
رو گرفت از من و از سيلي اغيار نگفت

همره هر نفس از سينه او خون مي رفت
به من از ضرب در و سينه و مسمار نگفت

بارها بار غم و غصه ز دوشم برداشت
غصه ها بود درون دلش انبار نگفت

اثر ضرب در و سيلي و مسمار و غلاف
تا که غصه نخورم زان همه آثار نگفت

اين وفاداري او کشت مرا که هرگز
چه سرش آمده از خصم ستمکار نگفت

نتوانست زند شانه به موي زينب
دست بشکسته اش افتاد از اين کار نگفت

همه جا در غم من سنگ صبورم مي شد
اين همه غم به دلش بوده و يک بار نگفت

شاعر:محمدمعارف وند

• پنج شنبه
• 4
• دی
• 1399
• ساعت
• 15:00
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

در شهر حرف کوچه و بازار بشنوم
در خانه طعنه در و دیوار بشنوم

هر بار از کنار در خانه رد شوم
آوای آه... مثل همان بار... بشنوم

هر بار، باز دست برم سوی ذوالفقار
از غیب، باز «دست نگهدار» بشنوم

از کودکان مدام همین یک سؤال را:
«بهتر شده ست مادر تب دار؟...» بشنوم

اینها جدا جدا همه سخت است و سخت تر
حرف جدایی است که از یار بشنوم

سخت است از نفس نفست هم صدای بال...
بال پرنده های سبکبار بشنوم

• پنج شنبه
• 4
• دی
• 1399
• ساعت
• 15:18
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

ای غریب مدینه همسر با وفای من
اینقدر دعا نکن دیگه برا شفای من

بدجوری اسباب زحمتت شدم بسه دیگه
خیر ببینی علی جون سوختی چقد به جای من

شنیدم همسایه ها از دست من خسته شدن
من میرم راحت بشن از دست گریه های من

نفسم در نمیاد از بعد اون دیوار و در
لحظه های آخره درنمیاد صدای من

پهلو وُ بازوم شکسته کمرم درد می‌کنه
کبوده صورتم و میلرزه دست و پای من

شبونه غسلم بده شبونه بسپارم به خاک
نمیخوام قاتل من بیاد برا عزای من

من میرم اما برای بچه هام دلواپسم
بعد من جون توو این سه تا نوگلای من

از کوچه چیزی نپرس که مجتبی دلش پره
من که خوردم رو زمین طفلکی شد عصای من

موهای زینبَمو شونه بزن پریشونه
بگو کم گریه کنه اشک بریزه برای من

شبا رو سر حسینم کاسه ی آب بذاری
خیلی زود تشنه میشه شهید کربلای من

شاعر:مجیدمرادزاده

• پنج شنبه
• 4
• دی
• 1399
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

نور و کوثر نمی فهمیم ما
قدر را آخر نمی فهمیم ما

قدر زهرا را فقط حیدر شناخت
یاس پرپر را نمی فهمیم ما

ما فقط گریه بلد هستیم و بس
روضه ی در را نمی فهمیم ما

درد زهرا که فقط محسن نبود
درد مادر را نمی فهمیم ما

فضه می داند چه شد در آن میان
حرف معجر را نمی فهمیم ما

پیش چشم شوهرش او را زدند
داغ حیدر را نمی فهمیم ما

زخم ابرو را نمی دانیم ما
درد آن سر را نمی فهمیم ما

ناتوان در بین بستر نیمه جان
زخم بستر را نمی فهمیم ما

خانه ی بی مادر و بی تکیه گاه
رنج دختر را نمی فهمیم ما
.....
دختری که می رود تا روی تل
حال خواهر را نمی فهمیم ما

زخم سرخ کندی آن تیغ را
بر روی حنجر نمی فهمیم ما

تا قیامت روضه اش سربسته ماند
جسم بی سر را نمی فهمیم ما

خیمه ها غارت شد اما روضه ی
کشف معجر را نمی فهمیم ما

• شنبه
• 6
• دی
• 1399
• ساعت
• 13:27
• نوشته شده توسط
• taherehsadat