شهادت امام موسی بن جعفر الکاظم

زندان شده نورانی از مـــــاه جمال تو
‍ دشمن به غل و زنجیر بسته پروبــال تو

دلها از داغ تو گردیده مضطر
جانم فدایت یا موسی ابن جعفر

(( یاباب الحوائج موسی ابن جعفر ))

نور بصر زهــرا از چه شده زنـــــدانی
در بند غل و زنجیر آن جلوه ربانی

با بغض و کینه میزد بی بهانه
دشمن بر پیکر تو تازیـــــانه

(( یاباب الحوائج موسی ابن جعفر ))

این زهر ستم آخر آتش زده بر جانت
زهرا به جنان گرید برحال پریشــانت

برلب داری دم آخـــــر نوایی
ای رضا ای رضاجانم کجایی

(( یاباب الحوائج موسی ابن جعفر ))

لب تشنه دم آخر یاد شهدا بودی
باذکر حسین جانم در کرببلا بودی

در تشییع پیکرت شد جسارت
اما نرفتـــــه دخترت اســـارت

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:27
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

{ گنبد زیباتو عشقه
یا موسی بن جعفر ۳

إیوون طلاتو عشقه
یا موسی بن جعفر ۳ } ۲

أباالرضائی
بیا و سوزی به چشمای ترم بده

أباالرضائی
آقا فطرس کوی توأم ، بال و پرم بده

أباالرضائی
بیا رزق همه نوکراتونو ، حرم بده

{ منم ... اونی که نوکره
توئی ... اون که تاج سره
دلم ...همیشه تا حرم می‌پره } ۲

( یا باب الحوائج ، یا موسی بن جعفر ) ۴
•
ای شه دنیا و عُقبا
یا موسی بن جعفر ۳

عشق علی ، عشق زهرا
یا موسی بن جعفر ۳

أباالرضائی
آقا روضه های تو همیشه یه همنفسه

أباالرضائی
تو دعایی کنی آقاجون بخدا دیگه برام بسه

أباالرضائی
کسی جز تو به داد دلم آقا نمی‌رسه

دلم ... با کرمت خوشه
هوایه ... حرمت خوشه
غمه ... دوری ت

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 10:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آقای من به گوشه ی زندان چه می کنی
عرش برین جای توست آنجاچه می کنی
دور از وطن جدا زعیال و زخانمان
تنها،غریب و خسته به آنجا چه می کنی
جرمت مگر چه بود که بال تو بسته اند؟
در زیر تازیانه ی دشمن چه می کنی
جسم توو شکنجه ی سندی به یک طرف
باکینه اش به حضرت زهرا چه می کنی
میزد تو را چنان که ز حق مرگ طلب کنی
با کِند پا و آن قُل گردن چه می کنی
معصومه ات نشان تو از هر کسی گرفت
با غصه ی فراق رضایت چه می کنی
هر دل، مثال (لاله) بود پرپر از غمت
با عاشقی که گشته اسیرت چه می کنی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 21:25
• نوشته شده توسط
• عادل لاله چینی

ای نور چشمِ آل پیمبر
ای یادگارِ زهرا و حیدر
باب الحوائج موسی بن جعفر...

ای هَل اتیٰ و طاها و یاسین
ای حجت حق،روشنگر دین
باب الحوائج موسی بن جعفر...

عشق تو مولا شد سرنوشتم
ای کاظمینَت باغِ بهشتم
باب الحوائج موسی بن جعفر...

در قعر زندان در اوجِ غم ها
دشمن نموده بر تو ستم ها
باب الحوائج موسی بن جعفر...

سِندیِ ملعون زد بی بهانه
بر پیکرِ تو با تازیانه
باب الحوائج موسی بن جعفر...

زد تازیانه آن رَذلِ رُسوا
دوباره زنده شد داغ زهرا
آه و واویلا آه و واویلا...

گناهِ زهرا آخر چه بوده است
دست و بازویش از چه کبود است
آه و واویلا آه و واویلا...

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند1

با اینکه درک نمیکنم‌ روضه رو
به والله ترک نمیکنم روضه رو

حتی شده یک نفری
روضه خونی بر پا میشه
برکت همین گریه هاست
گِرِهی اگه وامیشه

واسه حل شدن مشکلامون
چیزی هست مگه از گریه بهتر
سفره سفره ی باب الحوائج
روضه روضه ی موسی بن جعفر

حاجتم شده این شبها یه چیز
اللّهم اشفِ کلَّ مریض

بند2

برای فاطمه صدام آشناس
دلیلش هم فقط همین گریه هاس

بابام بهم گفته از این
خونواده دست نکشم
از راه حرم اومدن
یه وقت پامو پس نکشم

انگار که توی دنیا تمومه
درها بسته به روم غیر از این در
سفره سفره باب الحوائج
روضه روضه ی موسی بن جعفر

حاجتم شده این شبها یه چیز
اللهم اشفِ کلَّ مریض

بند3

کی میگه اشک و روضه تعطیل

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 21:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند1

دیگه نمیرسه به هیچ کجا صدام
میسوزه گونه های من با اشکای چشام
نگام‌ به راهه تا بیاد بالاسرم رضام

با دستای بسته توی زنجیر
به سوی خدا تو مناجاتم
دعای رو لبهامه خلصنی
با اینکه خودم باب حاجاتم

مجروحم ساق پام شکسته دیگه شدم از زمونه بیزار
روزارو روزه میگیرم تازیونه روزیم میشه هر افطار
شبهارو روضه میگیرم وای از این همه دردو رنج‌و آزار

خلصنی یارب بحق زینب

بند2

یا فاطمه میگم‌ تا میخورم زمین
مادر بیا و امشبو کنار من بشین
روصورتم شبیه دست قنفذو ببین

با سنگینیه هردوتا دستش
که بی هوا میزد منو سیلی
به یاد توو کوچه افتادم
همونجا که شد صورتت نیلی

ای مادر مثل تو شده پیکرم ضعیف و پراز کبودی
ای مادر

• سه شنبه
• 27
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 21:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

افتاده است روی زمین درد میکشد
پایش شکسته زیر فشار شکنجه ها
با تازیانه روزه ی خود باز می کند
مردی که مانده بین حصار شکنجه ها

کنج سیاه چاله به این فکر می کند!
معصومه ام میان مدینه چه می کند؟
دارد مدام پهلوی او تیر می کشد
از بس که یاد فاطمه و کوچه می کند

لحظه به لحظه چهره ی او زرد میشود
جسمش به زیر بار بلا تیر می کشد
با دستهای بسته ی خود روی خاک ها
تصویر یک جراحت زنجیر می کشد

• سه شنبه
• 21
• فروردین
• 1397
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

طائر قدسم و بسته در زنجیر بیداد

سوره ی نورم و گوشه ی زندان بغداد

اشک چشمم ستاره ی شب من

ذکر خلصنی یارب بر لب من

سیدی سیدی موسی ابن جعفر

دیدنی شد نماز شبم با دست بسته

حلقه ی آهنین ساق پایم را شکسته

شاهد غربتم اشک شبانه

به ملاقاتم آمد تازیانه

سیدی.....

آه من زد شرر پیکر هفت آسمان را

من به جانم خریدم بلای شیعیان را

ای خدا رنگ لاله بدنم شد

جگرم پاره از زهر ستم شد

سیدی.......

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 13:21
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#امام_کاظم_شهادت
#حضرت_موسی_بن_جعفر_شهادت

بدنش را به روی در به کجا می بردند
چار حمال غریبانه چرا می بردند

پایش از یک طرف افتاده، سرش از طرفی
لااقل کاش تنش بین عبا می بردند

کاش معصومه خبردار نگردد، او را
باهمان سلسلهء بسته به پا می بردند

بدنش ماند روی خاک، ولی بعد سه روز
بر روی دست، چو قرآن و دعا می بردند

جسر بغداد، چو بازار گل و لاله شده
چقدر گل به هوایش به هوا می بردند

کاش آنها که بر او پنج کفن آوردند
یک کفن هم که شده کرببلا می بردند

کوفیان. بر تن صد چاک حسین ابن علی
عوض شاخهء گل سنگ جفا می بردند

بدنش روی زمین بود و به روی نیزه
سر او را به سوی شام بلا می بردند

یا اباالفضل: ببند بر سر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 02:33
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

#حضرت_موسی_بن_جعفر_شهادت
#امام_کاظم_شهادت

یا از قفس مرا ببرید و رها کنید
یا بر عزیز فاطمه کمتر جفا کنید

(پای شکسته را که توان فرار نیست)
از ساق پای من غل و زنجیر وا کنید

(دختر اگر یتیم شود پیر میشود)
فکر غم یتیمی معصومه را کنید

قعر سیاه چال نفس تنگ میشود
زنجیرها شما گلویم را رها کنید

دیگر امید نیست به آزادیم زحبس
با من برای مرگ من امشب دعا کنید

ای روزه دارها رمضان موقع اذان
یاد از من و رقیه به افطارها کنید

افطار من سیلی و شلاق سندی است
پنهان ولی ز دخترم این ماجرا کنید

با ناسزا به مادر من میزند مرا
من را خلاص از کف این بی حیا کنید

بعد از شهادت این تن مجروح و خسته را
در خاک با همین غل و

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 05:05
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

بسوز ای دل پریشان شد پیمبر
شده صاحب عزا زهرای اطهر
بیا از دیده خون جاری کن امشب
برای حضرت موسی ابن جعفر

امید ما امین ما
همه دنیا و دین ما
امام هفتمین ما

گل زهرا فدای دین و قرآن شد
دلش خون در میان کنج زندان شد

آه واویلا واویلا واویلا (2)

بگو تا حضرت معصومه آید
زدیده خون دل جاری نماید
خبر کن حضرت موسی الرضا را
که شعر ماتم بابا سراید

همه ارض و سما غم شد
عزاداری و ماتم شد
دو چشم شیعه زمزم شد

از این ماتم که خون قلب پیمبر شد
عزای حضرت موسی ابن جعفر شد

آه واویلا واویلا واویلا(2)

کجایی ای گل بابا، رضایم
غل و زنجیر من گرید برایم
اگر چه جان دهم در کنج زندان
ولی گریان شاه کربلایم

همه صحرا واویلا

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 11:58
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

امشب شب شهادت موسی ابن جعفر است
یعنی شب زیارت موسی ابن جعفر است

در حیرتم ز غربت آن هفتمین امام
زندان گواه غربت موسی ابن جعفر است

از دامنش بگیر که باب الحوائج است
این منصب از جلالت موسی ابن جعفر است

یک چشم او به مشهد وچشم دگر به قم
اینجا دو تا امانت موسی ابن جعفر است

شب ها به کنج محبس و راز و نیاز او
اوج نشان عزت موسی ابن جعفر است

هرگز به شکوه لب نگشود از جفای دهر
این درس استقامت موسی ابن جعفر است

گفتم به دل کجا ببرم درد خود بگفت
انجا ببر که هیئت موسی ابن جعفر است

آنکه تو را کشانده به این محفل عزا
دارم یقین که دعوت موسی ابن جعفر است

گر (احمدیه)مامن عشاق باصفاست
آنهم ز لطف دولت موسی ابن

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 17:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یا حضرت کاظم(ع)
به گلزار امامت بار دیگر غنچه ای وا شد
تبسم بر لبان حضرت صادق(ع)هویدا شد

ز دامان حمیده حق به مولامان پسر داده
به دنیا آمد او وبهترین مخلوق دنیا شد

میان مکه وشهر مدینه گلفشان گردید
ستاره پیش پایش ریخته از آسمانها شد

بیامد او که باب حاجت بیچارگان باشد
زمین وآسمان بر درگهش غرق تمنا شد

ملایک آمده بینند روی حضرت موسی
به لبهای همه گلواژه به به شکوفا شد

بگو تبریک برمولا رضا زیرا پدر آمد
به مشهد جشن میلادی نکو زین روی بر پا شد

سلام شیعیان بر حضرت کاظم که میلادش
سبب بر شادمانی دل اهل تولا شد

زند مرغ دل ما در هوای کاظمینش پر
زسوی شیعه این عیدی زمولایش تقاضا شد

شعر:اسماعیل تقوایی

• پنج شنبه
• 31
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 16:08
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

نوحه شهادت حضرت کاظم(ع)
در گوشه ی زندانم ودر فکر عزیزان2
از ظلم عدو، آمده، بر لب من جان2
وای از غریبی، وای از غریبی، وای از غریبی2
___________________________________
دور از وطن افتاده، غریب الغربایم
دیگر شده مرگم، به هر روز دعایم
عجل وفاتی، عجل وفاتی، عجل وفاتی
وای از غریبی...
__________________________________
آتش زده بر پیکرمن زهر هلاهل
شادم که با زهر عدو حل شده مشکل
پاره جگرم من، پاره جگرم من، پاره جگرم من
وای از غریبی...
___________________________________
ای کاش رضا آید ودر لحظه ی آخر
بر زانوی پر، مهر بگیرد، ز من سر
ای وای رضایم، ای وای رضایم، ای وای رضایم
وای از غریبی...
_______________

• چهارشنبه
• 28
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 19:35
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

پناهِ ما همه
توي اين واهمه
برس به دادمون
يوسف فاطمه

توي اين، روزگـار ، خيلي دل ، واپسم
هوامو ، داشته باش ، جون زهرا قسم

بوي بقيع گرفته
اين روزا حرمِ امام رضا
سخت ميگذره آقاجون
واسه دونه به دونه نوكرا
از همه جا مونده ايم
تو ديگه نروني مارو آقا

يابن الحسن ، آقا بيا

شالِ عزا و غم
رو دوشته آقا
واسه يتيميه
آقام امام رضا

بعد عمري فراق ، تا كه آوردنش
روي تخته دري ، بي رمق بردنش

آقاي ما رو كشتن
غريبونه تو دخمه عاقبت
روزا كه روزه بود و
شبا هم كه كتك ميخورد فقط
اين روزاي آخري
حرف مادر و ميكشيد وسط

واويلتا ، واويلتا

هرجووي شد آخر
كفن آوردن و
رو تابوت آقا
هِي گل ريختن و

خدا رو شكر نشد ، دخترش رُخ

• یکشنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هر كه يك دفعه سر اين سفره مهمان مي شود
مور هم باشد اگر روزي سليمان مي شود
سر به زير انداختن ذاتش توسل كردن است
دردها در اين حرم ناگفته درمان مي شود
اين كريمان لطفشان هر چند آماده ست، ليك
نام مادر كه وسط باشد دو چندان مي شود
ما پدر را خواستيم و از پسر خيرش رسيد
در رجب ها كاظمين ما خراسان مي شود
نیستی پیغمبر اما ظاهراً پیغمبری
هر كه مي بيند تو را، از نو مسلمان مي شود
نسل موسايي تو طبع مسيحا داشتند
يك نفر از آن همه پير جماران مي شود
اين دلِ ما، سينه ي ما، عرش ما، حتی بهشت
هر كجا موسي بن جعفر نيست زندان مي شود
نيستم آهو ولي سگ هم به دردي مي خورد
لااقل يك گوشه از صحنت نگهبان مي شود

شاعر : استاد عل

• چهارشنبه
• 30
• مرداد
• 1392
• ساعت
• 07:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

افتاده است روی زمین درد میکشد
پایش شکسته زیر فشار شکنجه ها
با تازیانه روزه ی خود باز می کند
مردی که مانده بین حصار شکنجه ها

کنج سیاه چاله به این فکر می کند
معصومه ام میان مدینه چه می کند؟
دردی شدید سوی دو پهلوش می رود
وقتی که یاد فاطمه و کوچه می کند

لحظه به لحظه چهره ی او زرد میشود
جسمش به زیر بار بلا تیر می کشد
با دستهای بسته ی خود روی خاک ها
تصویر یک جراحت زنجیر می کشد

گر چه میان مَحبس تاریک مانده بود
اما چه خوب شد که کنارش کسی نبود
با یاد عمه زینب خود زار می زند
وقتی که دست بسته کنارش سکینه بود

شاعر : محمد حسن بیاتلو

• دوشنبه
• 16
• مرداد
• 1396
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

باب الحوائج یعنی – غریبه ای میون زندون
با دست و پای بسته محزون – آروم آروم داره می ده جون
باب الحوائج یعنی – مرد گره گشای دنیا
وارث گریه های زهرا – كنج سیاه چاليه تنها
***
باب الحوائج یعنی – خزون شده تموم باغش
فدای غصه های داغش – شکسته استخون ساقش
باب الحوائج یعنی – از یهودی ببینی آزار
سیلی بزنه روزی صدبار - بخوره صورتت به دیوار
***
باب الحوائج یعنی – ناله های پیاپی هرشب
خلصنی یا الهی یارب – تو رو به حق عمه زینب
باب الحوائج یعنی – داغی و سنگینی زنجیر
توهین و ناسزا و تحقیر – زخم زبونا مثل شمشیر

• سه شنبه
• 21
• فروردین
• 1397
• ساعت
• 11:15
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

هرجا گرفتار است حتماً باب حاجت هست
قبله که باشد هر طرف عرض ارادت هست
مرغ دل ما را اگر شوق زیارت هست
در سینه‌ها روحیه و میل شهادت هست
ما ساکن عشقیم باب‌القبله می‌خواهیم
چشم تری گاهی شبیه دجله می‌خواهیم

این خانواده میثم تمار می‌خواهند
در تنگنای حادثه عمار می‌خواهند
مثل زُراره چند صد تا یار می‌خواهند
چون بوذر و مقدادها بسیار می‌خواهند
هر لحظه می‌پرسند احوال فقیران را
حتی خبر دارند حال مستمندان را

لطف کریمان در عطا شاید نخواهد شد
اینجا کسی که آمد اصلا رد نخواهد شد
در این حرم‌ها استخاره بد نخواهد شد
وقت شهادت هیچ‌کس اَسوَد نخواهد شد
باب‌الحوائج هرکجا باشد کرم دارد
از دستشان او جود و کرم بسیار می‌

• شنبه
• 19
• خرداد
• 1397
• ساعت
• 10:58
• نوشته شده توسط
• جواد

شانه های آسمان لرزید از بار غمت
دیده ی افلاکیان شد ابر خونبار غمت

عرش حق زد ناله و افتاد بر روی زمین
خرد شد ارکان آن در زیر آوار غمت

پیکرت تشیع شد بر دوش زخمی نسیم
شد مشام عرش پر از عطر سرشار غمت

عرش حق شد کاظمیه ، نوحه خوان شد جبرئیل
تا طنین انداز شد امروز اخبار غمت

آسمانها زیر تابوتت کمر خم کرده اند
ریختند افلاکیان در پای دیوار غمت

حنجر مرثیه ام زخمی داغ روضه ات
پیکر شعرم اسیر درد بسیار غمت

می توان دیوان نوشت از جوهر اشک شما
صد غزل مرثیه شد در بین آثار غمت

رشته ی عشق تو را بین کلافی بسته ام
تا که باشم موجب گرمی بازار غمت

مدخل باب المرادت پنجره فولاد ماست
تذکره می خواهد امشب این گرفتا

• پنج شنبه
• 8
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گوشه ی زندان شدم گرچه فرسوده
می شوم با مرگ خود ازغم آسوده
ای رضا جانم بیا3

*
گرچه اززنجیر کین پایم آزرده
ازفراق روی تو گشتم افسرده
ای رضا جانم بیا3

*
شاهد مظلومیم داورم باشد
این مناجات شب آخرم باشد
ای رضا جانم بیا3

*
امشب ازچشم فلک اخترافتاده
آسمان برغربتم ناله سرداده
ای رضا جانم بیا3

*
باغبان با دیدن گل شود خندان
با وصال خود نما قلب من شادان
ای رضا جانم بیا3

*
روز آزادی اگر می شوم دلگیر
دسته گل برگردنم مانده از زنجیر
ای رضا جانم بیا

• پنج شنبه
• 8
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اندر این محبس که جانم بر لب است
ذکر من یا حی و یارب یارب است

بی کس و تنها در این زندان تار
بیقرار و غمزده دور از دیار

غصه ها شمع شب تارِ من است
کنده و زنجیر غمخوارِ من است

بر خدای خود توکل میکنم
گاه بر زینب توّسل میکنم

عمه ام درمانده را مشگل گشاست
نام او بر درد بی درمان دواست

دوش این ناله سپردم بر صبا
جان به لب آمد کجایی ای رضا

پیش من ای نور چشمانم بمان
روضه ای از مادرم زهرا بخوان

روضۀ رخسارۀ نیلی بخوان
از رخ نیلی و از سیلی بخوان

شاید از یُمنش دلی آباد شد
شاید این پر بسته هم آزاد شد

• پنج شنبه
• 8
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#حضرت_موسی_بن_جعفر_شهادت
#دوبیتی

دم مغرب مرا آزار می داد
به من دشنام او بسیار می داد

الهی صورتش آتش بگیرد
که با سیلی به من افطار می داد
__

#عبدالحسین

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 05:30
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

#امام_کاظم_شهادت
#حضرت_موسی_بن_جعفر_شهادت

گوشه زندان که جای موسی جعفر نبود
گوئیا او یوسف صدیقه اطهر نبود

روزهایش چون شب و شبهاش از شب تیره تر
جز غل و زنجیر او را مونس و یاور نبود

هر پسر از مادرش ارثی برد اما مگر
غیر سیلی خوردن او را ارثی از مادر نبود

من نمی دانم که زنجیر جفا با او چه کرد
آنقدر گویم رمق بر پیکرش دیگر نبود

عاقبت زیر غل و زنجیر او جان می سپرد
احتیاج قاتلی چون سندی کافر نبود

تا نبیند جسم بابا روی تخته پاره ای
خوب شد پشت در زندان دگر دختر نبود

وای بر حال سکینه دید بین قتلگاه
بر تن بابای مظلوم و غریبش سر نبود

خواست بوسد دست بابا را به هنگام وداع
دید در دست پدر انگشت و انگشتر

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• عبدالحسین میرزایی

سی ساله غم تو سینمه
زنجیر و غل به گردنم
ساق پاهام شکسته و
زخمی که موند روی تنم

اینا همش کنار و، یه غم تواین دل آشفت
دیدم یه نانجیبی ، به مادرم چیزی گفت

گفتم بهش بزن ولی، چیزی نگو به مادرم
نمک نزن به زخم من، چیزی نموند از پیکرم

مظلوم آقام مظلوم آقام۲

کاشکی رضا پیشم بودی
مرهم آه و گریه هام
کاشکی میاوردی بابا
یه جرعه ی آبی و برام

گریم میگیره از غم ، بابا تواین سیاه چال
از مادری تو کوچه ، از خواهری تو گودال

از ظلمت اینجا دلم ، شکسته و پر ناله شد
یادم اومد خرابه ای ، که قبر اون سه ساله شد

واویلتاه واویلتاه

خیلی هوا معصومه رو
تو داشته باش نذار بابا
یه لحظه تنها بمونه
نذار باشه ازت جدا

غصمه

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گريونه آقام ، لرزونه صداش
تو كنج قفس ، درده تو نگاش
هِي آه ميكشه ، از ساقِ پاهاش

با چشاي خون ، ميگفت نزن
با قد كمون ، ميگفت نزن
با يه بُغضِ غم ، توي گلوش
قد آسمون ، ميگفت نزن

مادرم داره ، منو ميبينيه
اين حالِ زاره ، منو ميبينه
سيلي بِم نزن ، ميشكنه دلش
چشماي تاره ، منو ميبينه

امون امون امون از غريبي ٣

قلب آقا رو ، غصه ميسوزوند
دوري و فراق ، قلبش رو شكوند
عمري روضه ي ، گودال و ميخوند

تا صداميزد ، معصومشو
ياد كربلا ، ميكرد آقا
ياد دختري ، كه خيره شد
به چشم بابا ، پا نيزه ها

روضه ها ميخوند ، كنج قفس
تا جلوش ميديد ، يه ظرف آب
هِي ميگفت حسين ، از جگرش
گريه ها مي كرد ، برا رباب

امون امون امون

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 11:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گداي ، موسي بن جعفرم
فداي ، موسي بن جعفرم
ايشالا ، تا عمر دارم فقط
به پاي ، موسي بن جعفرم

شاه ، سلام الله ، عليك يا ، اباالسلطان
ما ، همه قطره ، تويي دريا ، اباالسلطان

اباالسطان ، يه سفارشي كن آقا
اباالسلطان ، به امام رضا برا ما
اباالسلطان ، تو رو به حضرت زهرا
اباالسطان....

اباالسلطان ، باب الحوائج
اباالسطان ، موسي بن جعفر

غلامِ ، موسي بن جعفرم
به نامِ ، موسي بن جعفرم
يه عمره ، من ريزه خواره اين
مرامِ ، موسي بن جعفرم

با ، تو آقاجون ، يه عمريه ، كه هم كيشم
تا ، سلام ميدم ، به سمتت زائرت ميشم

اباالسلطان ، اي خداي جود و احساس
اباالسطان ، هستي عافين عن الناس
اباالسطان ، ببرم تو صحن عباس

ابا

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 11:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

چه آقايي و چه گداهايي
گداهات دارن با تو دنيايي
فداي تو صد موسىِ عمران
تو موسايي و عشق زهرايي

بذار تا عمر دارم زير پرچم باشم
بذار باشم حتي اگرم كم باشم
آخه اينقدْ جذبه ي نگاهت بالاس
بهشتي ميشم حتي جهنم باشم

ميرسي به دادم
آقا توي محشر
وقتيكه ميخونم
يا موسي بن جعفر

يا موسي بن جعفر (سلام الله عليهما)

ارادت دارن همه اجدادم
به گوهر هاتون يا اباالسلطان
يكي خاتون حضرت معصومه
يكي سلطانم صاحب ايران

من و عشقِ امام رضا يه عشقِ محضه
رفاقت با اين آقا چقَدَر مي ارزه
دلم ميخواد اون ساعتي كه ميميرم
باشم تو بغلِ امام رضا اون لحظه

دستامو ميگيره
سلطانه اين كشور
وقتيكه ميخونم
يا موسي بن جعفر

يا موسي بن جعفر

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 12:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

كُنج اين ، دخمه تنهام ، آه آه آه
ميسوزه ، ساق پاهام ، آه آه آه

يه عمره كُنج اين زندون
منو غريب گير آوردن٣

مثل كبوترِ بي جون
منو غريب گير آوردن٣

روزا همش روزه دارم
منو غريب گير آوردن٣

سيليه وقت افطارم
منو غريب گير آوردن٣

شبا ، دلم ، داره ، نوا
با اشك ، ميگم ، آه ، رضا

آه رضا ....

هر آهم ، يه دنيا درده ، آه آه آه
اين سندي ، خيلي نامرده ، آه آه آه

يجوري دستِ منو بسته
نميتونم قنوت بگيرم ٣

يجوري پاهامو شكسته
كه هِي دعامه زود بميرم ٣

با گريه گفتم بزن اما
چيزي نگو به مادر من ٣

آي بي حيا ديگه بسه
نخند به اشكاي تر من ٣

ببين ، غمين و مضطرم
چيزي ، نگو ، به مادرم

جوان ننه كمان ننه

روزا من ،

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول

کنج زندان بلا،هستم و میسوزم و
ناله ی خلصنیه،ناله ی جانسوزم و
تازیانه میخورم،میشنوم حرف بد و
زیر بار ظلمم و،تاریکه هر روزم و

همدم من شد،این غل و زنجیر
کی میشم راحت من از این دنیای دلگیر
خون میاد از پام،بی جونِ دستام
من کجا و این سیه چال،این همه تحقیر

راحتم کن ای خدا
من کجا زندان کجا
من کجا و طعنه و
زخم زندان بان کجا

(راحتم کن ای خدا)

بند دوم

گوشه گیر غربتم،سر رسیده طاقتم
رد دست سندیه،ای خدا رو صورتم
ضرب شلاقش شده،قوت هر روز و شبم
مثل مادر فاطمه،من خمیده قامتم

مَحرم من شد،این در و دیوار
کی میشم راحت من از این سندیه بیمار
خسته ام خسته،خسته از اینجا
من کجا و این سیه چال،این همه آزار

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 12:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور