امام هادی علیه السّلام

جوادی معدن جودی محمد
تو عطری عنبری عودی محمد
ولای تو سراسر منفعت ها
کلان و بی کران سودی محمد
تقی و متقی ، ای اهل تقوا
فقیهِ کودکی بودی محمد
به خشکی ِ دلِ اهل محبت
مثال چشمه ای رودی محمد
تنیده بر تنم رختِ ولایت
تو تاری رشته ای پودی محمد
چه زیبا خالقت خَلقَت نموده
مرا هم اینچنین عبدَت نموده
تو دادی بر رضا جانی دوباره
ز کوثر ابتری خوانی دوباره
شده کور از قدومت چشم کفار
شود بدخواهتان فانی دوباره
مریدانت چنین احوالشان بود
رسند بر اوج ایمانی دوباره
غلامم مخلصم عبدم مریدم
بنه بر سفره ام نانی دوباره
خریدِ حرزِ تو گشته چه رایج
کرم کن بر گدا باب الحوائج
دو گنبد میکنند معنا طلا را
چگونه سر کنم من این بلا

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

نقی ای دهم امامم برسد به تو سلامم
که دراین سرای عشقت من بی نوا غلامم
تو امام خردسالی ولی در اوج کمالی
بی جواب نمانده هرگز برای شما سؤالی
نتوان ز تو نگفتن قدرتت هرگز نهفتن
پیش پای تو چو موسی کلِ ساحران بیفتن
دل ما پیشت اسیره جای دیگه ای نمیره
کرمت بسی عظیمه مثل جامعه کبیره
حق به تو داده سزایی آگه از قدر و قضایی
پسر امام جوادی نوه ی امام رضایی
سومین ابوالحسن جان بیش از این مرا مرنجان
بده سامرا نشانم تا که هست بر این بدن جان
مزار دو تا حبیبه سامرا حالش عجیبه
ایشااله بری ببینی که شیعه چقدر غریبه
بسه این همه جدایی گل فاطمه کجایی
داره کم کم میشه تیره قلبامون اگر نیایی
گوش کنید میاد صدایی دلای مست و

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

شهر سامرا - پر ز غم شده - نوکرت الهی بمیره
دل هر عاشق - به ضریح تو – دخیله و آقا اسیره
زهر معتمد – جیگر تو رو – پاره پاره کرده عزیزم
می خوام امشبو – برای شما – جای قطره اشک خون بریزم
ناخن شما – شکسته شده – پاهاتم زخمی شد آقاجون
مث رقیه – خوردی به زمین – دستاتم زخمی شد آقاجون
توی کوچه با – سر و روی باز – پا برهنه تو می دویدی
مثل مادرت – می خوردی زمین – از ته دل آه می کشیدی
وقتی خوردی به – زمین آقاجون – گفتی یا زهرا مادر من
مادرجون ببین – با زهر جفا – معتمد شکسته پر من
بزا دیگه من – باز کنم همین – روضه رو به اذنت آقاجون
گوش رقیه – پاره شده و – گوش رقیه شده پر خون
یکی گوش رو با – گوشواره می کَند

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای جگرگوشه امام رضا
آفتاب غریب سامرا
دوستانت اهالی بالا
دشمنانت قبیله های زنا
جبرئیل خداست سربازت
چه کسی گفته بر شما تنها؟
اسم من خادم النّقی گشته
کوری چشم دشمنت آقا
ای چهارم علیّ این دنیا
دهمین بال آسمانی ما
خاک پای تو هم نمی گردند
یوسف و نوح و آدم و عیسی
به قدومت بهشت بوسه زده
در نگاهت خدا بود پیدا
حرمت شعبهٔ بقیعِ حسن
رفته است غربت تو بر زهرا
علی بن محمد بن علی!
تو کجا و شعور مطرب ها؟
جای تو مجلس شراب نبود
الامان از حکایت دنیا
در میان حرامیان بودی
روضه خوان غریب کرببلا
در دل آن همه جسارت و رنج
بود کارت مرور این غم ها:
زینب و اضطراب و نامحرم
خیزران و حسین و تشت طلا
شاعر:محمد حسین رحیمیان

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوباره مرغ دلم پر زده به سوی شما
غزل فتاده دوباره در آرزوی شما
سلام حضرت هادی! سلام زادۀ نور!
سلام ما به حریم و به خاک کوی شما
شما امیر هدایت گری فقط کافی است
کمی نگاه کند گمرهی به روی شما
گدایی از در لطف شما شرف دارد
به پادشاهی عالم، قسم به موی شما
کجاست حضرت مهدی که هتک حرمت شد
به ساحت و به مقام و به خلق و خوی شما
دوباره می وزد از سمت سامرا مولا
نسیم حامل خاکی ز رنگ و بوی شما
حرم برای شما ساختم میان دلم
چقدر فاصله نزدیک شد به کوی شما
به پای گنبد مخروبه ات دلم خون است
دوباره مرغ دلم پر زده بسوی شما

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

رحمت محض در نگاه او
بر زبانش فقط بیان خدا
راه گم کرده ایم و می جوییم
از رد پای او نشان خدا
آخرین نقطه ی کمال است و
صاحب جامع زیارات است
این که افتاده روی خاک این جا
اصل قبله ست، باب حاجات است
این که در پلک روی هم زدنی
می رود تا به عالم بالا
که بیارد دلیل بر حرفش
طایر جنتی به زیر عبا
این که تنهاست گوشۀ زندان
آیۀ نور و مرد توحید است
دل او در مدینه جا مانده
بیست سالی اگر چه تبعید است
روی پاهاش جای زنجیر و
اشک با دیده هاش مانوس است
و تپش های قلب او مثل
سوسوی شعله های فانوس است
پا برهنه امام ما را بر
خار صحرا دوان دوان بردند
دل زهرا شکسته شد در عرش
خبرش را تا به آسمان بردند
بال و پرهای او پر از زخم

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

یادتان هست نوشتم که دعا می خواندم
داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم
از کلامت چه بگویم که چه با جانم کرد
محکماتِ کلماتِ تو مسلمانم کرد
کلماتی که همه بال و پر پرواز است
مثل آن پنجره که رو به تماشا باز است
کلماتی که پر از رایحۀ غار حراست
خط به خط جامعه آیینۀ قرآن خداست
عقل از درک تو لبریز تحیر شده است
لب به لب کاسۀ ظرفیت من پر شده است
همۀ عمر دمادم نسرودیم از تو
قدر درکِ خودمان هم نسرودیم از تو
من که از طبع خودم شکوه مکرر دارم
عرق شرم به پیشانیِ دفتر دارم
شعرهایم همه پژمرد و نگفتم از تو
فصلی از عمر ورق خورد و نگفتم از تو
دل ما کی به تو ایمان فراوان دارد
شیرِ در پرده به چشمان تو ایمان دارد
بیم آن ا

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

خون می چکد زدیدۀ در خون شناورم
در بهت چشم های گهربار مادرم
سوز عطـش به ریشۀ من تیشه می زنــد
خشکیده شاخه های بلند صنوبرم
در انتـهای مـغرب رنگ کبود رفت
خـورشیــد پـر فـــروغ جمـال مـنورم
از هرم زهر و معجزۀ لخته های خون
یــاقــوت سرخ گـشته لبــان مــطهـــرم
تا مغز استخوان شرر زهر رخنه کرد
تفتیده کوره ای شده گــرمای بســترم
بــا هــر نفس تمــام تنم تیـر می کــشد
چــشم انتــظار قطــع نفــس های آخــرم
در لحظه های آخـر عمــرم هــوایـیم
افتـــاده شــور کرببــلا بــاز در ســرم
این آرزوی لحظۀ جان دادن من است
با ذکـر «یا حسین» رود جــان ز پیــکرم

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

آی عاشقا آی عاشقا باید بریم به سامرا
باید بریم دل رو با یک، غریب کنیم ما آشنا
باید که چشمامون مث، ابرا بباره دوباره
آخه دل هادی داره دیگه میشه تیکه پاره
آقا رو سر برهنه و - پا برهنه می کشیدن
انگار دوباره رگای شهیدارو می بریدن
باید بنالیم برای بزم شراب و مستیشون
باید بنالیم برای ظلم و جفا و پستیشون
بفرما زد ... بیا .... شراب – آقا دلش خونی شده
قصه ی عشق عاشقا لیلی و مجنونی شده
حتی پلنگ وحشیم – آقاشو میشناسه ولی
گرگای شام سر بریدن – از پسر پاک علی
تشنه شدن به خونهای - رگ بریده شامیا
از رگ پاره شنیدم یکی می گفت مهدی بیا
یه ناخن پا دوباره، شکسته و خون اومده
دوباره تو مجلس ما، فرشته گریون اومده
پای

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

سّر دهمین امام هادی
ای چشمۀ جوشِ فیض و رحمت
ای نور تجّلی الهــی
در برج ولایــت و امامت
هر ذرّه که بُرد بر رُخــت راه
شــد غرق تجلّی از حضورت
هر دل که ز جلوه ات جلا یافت
آئینه شد از صـفای نورت
از شهر و دیار خود بریده است
امشب دل من مسافر توست
دانی که عزیز تر ز هر چیــز
ای دوست رضای خاطر توست
هیهات که نیست بال پرواز
شوق تو اگر نباشد امشــب
در آینه نیست شور اشکی
غم دانه اگر نپاشــد امشب
واّلیل اذا ســـــــــجی چگونه؟
بی تو شب من سحر شــود باز
والفجر که بی حضور مِهرت
مِهری نشود ز مشــرق آغاز
بزم از نفس شراب سرمست
من مست تو و شراب شـعرم
یک جرعه مرا غزل بنوشان
امشب به خدا خراب شــعرم
باید چه کـــند

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

با نام نقی به سینه ماتم داریم
با یاد غم تو اشک نم نم داریم
وقتی که به یاد غربتت می افتیم
در سینۀ خود حس محرّم داریم
×××
بغضی نفس مرا چه سنگین کرده
اشکِ بصر مرا چه رنگین کرده
یا حضرت هادی به فدایت گردم
لعنت به کسی که بر تو توهین کرده
×××
بارانی و خیس است دو چشمانت باز
آقا غم و غصه شد هم آغوشت باز
اما ز غم امام هادی امشب
غم های خودت شده فراموشت باز
شاعر:میلاد یعقوبی

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:47
• نوشته شده توسط
• یحیی

در نالۀ ما شور عراقی مانده است
در خاطره یک باغ اقاقی مانده است
ای سامره تو دوباره ترمیم شدی
اما دل ما شسکته باقی مانده است
×××
دستان پلید فتنه چو رو می شد
دنیای قفس پر از هیاهو می شد
از معجزۀ نگاهت ای ابن رضا
شیری که درنده بود آهو می شد
×××

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

سامرا! امشب مدینه می شود گریان تو
آسمان ها اشک می بارند بر دامان تو
شمع روشن می کند چشم ستاره تا سحر
با گلاب اشک می شوید تن سوزان تو
ای حصار آفتاب ای آسمانِ در قفس
یوسفت را می برند از گوشۀ زندان تو
گریه کن خواندند در بزم خدا شعر شراب
گریه کن آتش گرفته سینۀ قرآن تو
چاک زن پیراهن صبرت مگر روشن شود
در غبار چشم ها آیینۀ پنهان تو
دست و پایت سرد شد اما سرا پای تو سوخت
رو به سمت قبله کن پرواز کرده جان تو

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

غربت شهر سامرا، غصۀ هر شب منه
عكس خرابی حرم، آتیش به جونم می زنه
گرد و غبار مرقدت، سرمۀ چشم نوكرات
خیلی غریبی آقاجون! بگو چی شد كبوترات؟
شب شهادت آقا، می خوام یه آرزو كنم
كاشكی می شد با مژه هام، مرقدتُ جارو كنم
آقا بذاركه جونمُ، با هروله فدات كنم
آقا بذار كه رُوم بشه، تو قیامت صدات كنم
سینه زدن با عاشقات، نماز مستیِ منه
این سینۀ خسته باید، یه روز براتُ بشكنه
تو حلقۀ سینه زنی، وقتی برات شور می گیرم
پاك میشه زنگار دلم، آینه می شم- نور می گیرم
این گریه ها روز حساب، توشۀ كوله بارمه
این سینۀ كبود شده، مدال افتخارمه
بندگی رو یادم دادی، با راه و رسم نوكریت
معنی عشقُ فهمیدم، با اون نگاه دلبریت
معجزه ك

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

آیا که شود باز ببینم وطنم را
آرام کنم سینۀ پر از محنم را
دلتنگ مناجات سحرهای بقیعم
با مادر غمدیده بگویم سخنم را
از سوز عطش تار شده راه نگاهم
آخر چه کنم؟ لرزش دست و بدنم را
آتش زده بر جان و دلم صوت حزینی
سخت است تماشا کنم اشک حسنم را
آن روز که در گوشۀ ویرانه نشستم
لرزاند، غم عمۀ سادات تنم را
من کشتۀ بی حرمتیِ بزم شرابم
با آن که نبسته لب چوبی دهنم را
آن روز که آمد به میان حرف کنیزی.
سخت است که تفسیر نمایم سخنم را
ناموس خدا، خیره سری، چشم حرامی
سربسته گذارید بلای کهنم را
در این دم آخر به خدا یاد حسینم
زیر سرم آماده نهادم کفنم را
تشییع تن سالم من کار ندارد
غارت ننموده است کسی پیرهنم را

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

جز درد و غصه سینه ما را مجیب نیست
زخمی به دل نشسته که هیچش طبیب نیست
خاکم به سر به حضرت هادی چه کرده اند؟
دشنام بر سلاله ی زهراعجیب نیست؟
از سامرا صدای تو بر گوش می رسد
اینها جزای کشته شیب الخضیب نیست
آقا دلت شکسته ز تیغ زبان خصم
غصه نخور توقعی از نانجیب نیست
ای یوسف شکسته دل من حلال کن
در ما اگر برای تو خیری نصیب نیست
غافل شدیم از تو و از روزگار تو
ور نه چنین جسور شدن در رقیب نیست
ما زنده ایم و قلب شما را شرر زدند
بر سینه ی تو آتشی از پشت در زدند
این دشمنان که زخم شما را نمک زدند
دیروز، کوچه، مادرتان را
اینان که این چنین دلتان را شکسته اند
در شام روی نیزه سری را شکسته اند
این دست ها که قلب شم

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

گوش کن کرکسِ مردار خورِ درمانده
صیغۀ مرگ و تباهیِ خودت را خوانده
با سخن هات به جنگ چه کسی تاخته ای؟
چه جهنم کده ای بهر خودت ساخته ای؟
بیت ها تیز و برنده است که حاصل کردم
شعر هایم به کمر بسته، حمایل کردم
شاعرم تیغ به کف، بهر نبرد آمده ام
مرد اگر هست که بر کشتن مرد آمده ام
مرد را می طلبم مرد کجا؟ مردی نیست
جز یکی گر زده پشمین، سگ ولگردی نیست
خواندی از کفر و خودت لاشۀ مردار شدی
طعمه ای بر هوس کفر طمع کار شدی
تو که هستی که چنین هجو تو بیچاره کنم؟
و چه بر جهل و نفهمیدنتان چاره کنم؟
نفعت از بردگی لابی الحادی چیست؟
و جسارت به حضور نقی الهادی چیست؟
نام مولا چو به فکر و به زبانت بگذشت
گو چهل روز ز پاکی

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 17:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای دائم از خدا و نبییّن تو را، سلام
وی روی عالمی به حریم تو صبح و شام
ابن‌الرّضای دومی و چارمین علی
جدّ امام منتظرّی و دهم امام
مهر جهان فروز سپهر هدایتی
هادی است کنیه‌ات، بتو و کنیه‌ات سلام
صحن تو در جلال و شرف، مسجدالرسول
کوی تو قبلۀ حرم مسجدالحرام
داری زمام عرش به انگشت و نی عجیب
گر شد بزیر دست تو، شیر درنده رام
وصف تو می‌کنند نبییّن به افتخار
نام تو می‌برند امامان به احترام
هستی زوال گیرد و بذل تو بی ‌زوال
عالم تمام گردد و مدح تو ناتمام
در آسمان قیامت کبری بپا شود
چون از زمین به عزم عبادت کنی قیام
هرگز نخواستیم می از ساغر بهشت
کز کوثر ولای تو ما را پُر است جام
ای باب عسکری پسر حضرت جواد
ای

• شنبه
• 14
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 17:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

امروز دلم میل پریدن دارد
این آه ز سینه ام کشیدن دارد
ای جغد که بر اماممان بد گفتی(1
ای وای سر از تنت بریدن دارد
×××
از داغ جسارت به شما می میرم
از مملکت فاطمی ام دل گیریم
جبران رسانه ای که کوتاهی کرد(2
ده روز برایتان عزا می گیرم
شاعر:علیرضا پورعلی

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

به حلقومت صدا که نه ولیکن دار می آید
صدایت را نبری میثم تمار می آید!
دهان بستیم و هر چه خواستی گفتی که می دانی
چو شیری خفته باشد زوزه از کفتار می آید
تو شاهین نیستی جوجه کلاغ رو سیاه امشب
صدای قار قارت از پس منقار می آید
اگر مولای من خورشید عالم تاب هم باشد
همیشه چشم خفاش از شب انکار می آید
کجا از خوبی دلدار ما کم می کند چیزی
اگر نامش به لب های تو بی مقدار می آید
قنوتی تازه می خواهد جهان لبریز از رحمت
که از آواز تو بوی عذاب النار می آید
بیا با غیرت ما روبرو شو گر چه می دانم
همیشه تیغ نامرد از پس دیوار می آید
تو شاید گرم خواندن هستی و هرگز نمی دانی
صدایت از گلوی سرد استکبار می آید
تو را شمشیر ن

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

باز در مدح شما شاید و اما دارد
این دل بی رمقی که به رهت جا دارد
موج موج از همه سو در طلب فیض کسی ست
باز شوق سخن از حضرت آقا دارد
کوچکم خرده نگیرید ببخشید آقا
قطره ای راه به جولان گه دریا دارد
صحن قدسی ست به هر جای که نامی ز شماست
چون خدا از نفست فخر به دنیا دارد
بارگاهت که فرو ریخت دلم غوغا شد
از غمت زخم ابد خاطره ی ما دارد
خنده ای کرد عدو : «گنبدش از بیخ شکست»
غافل از آن که حرم در دل ما جا دارد
منزلش سرب حمیم! آن که حریم تو درید
چه سرانجام بدی در صف عقبا دارد
بی گمان آن که ز معصومیتت بد گفته است
مذهب شوم دلان را به مدارا دارد
به خداوند قسم می درم آن حنجره را
آن که طرحی ز جسارات به مولا دارد
س

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

از نور تو آفتاب امداد گرفت
از راه تو دین طریق ارشاد گرفت
شیعه ره و رسم عاشقی هایش را
از جامعه کبیره ات یاد گرفت
×××
بی شک گل مرگ خویشتن را بو کرد
آن کس که به دشنام و جسارت خو کرد
بنگر به مرام دشمن بیچاره
هر جا که کم آورد به توهین رو کرد
×××
مستیم ز باده ی تولای نقی
جان هدیه ی کوچکی ست در پای نقی
سر بر تن یاوه گوی ها نگذاریم
سوگند به اسم با مسمای نقی
×××
شاعر:رضا محمدی

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرگز نبوده ایم بجز خاک پای تو
دل مبتلا نبوده مگر مبتلای تو
ای راز عشق سینه اسرار باز کن
اشکیم ما و همسفر گریه های تو
دل های ما که راه به هم دارد این همه
با هم شکسته ایم دل و جان فدای تو
ملک کبیر عشق که ویران نمی شود
بالاتر از مناره و گنبد ، همای تو
رحمی به این دلم کن و بالی بده که ما
عاشق نمی شویم مگر در هوای تو
شاهین پرش شکست و به اوجت نمی رسد
آری حکایتیست به ارض و سمای تو
وقتی که دین عشق سزاوار عاشقیست
مرتد شود کسی که کند ناسزای تو
گویا که این تقاص نقی بودن شماست
ناپاک آن دلی که نگوید ثنای تو
از سامری امید به غیر از خُوار نیست
موسی ظهور می کند از سامرای تو
شاه جهان اگر که شوم هم دوباره باز
آ

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای ازغم تو بر جگر سنگ شراره
وی در همه ی عمر ستم دیده هماره
سنگینی ِ اندوه تو از كوه فزون تر
غمهای فراوان تو بیرون زشماره
كی مثل تو در حبس ستم بازوی بسته
بر قبر خود از جور عدو كرده نظاره
تو آیه ی تطهیری دشمن به چه جرأت
باجام می خود به سویت كرده اشاره
مظلوم وا اماما ؛مظلوم وا اماما
مسموم وا اماما، مسموم وا اماما
ازهجر تو باید كمر كوه شود خم
جایی كه گریبان ولایت شده پاره
تا ماه جمالت به دل خاك نهان شد
بر چهره زچشم حسنت ریخت ستاره
از تیغ زبان زخم فراوان به دلت بود
كز زهر زپا تا به سرت سوخت دوباره
مظلوم وا اماما ؛مظلوم وا اماما
مسموم وا اماما، مسموم وا اماما
ای كعبه ی دل كوی تو یا حضرت هادی
وی قبله

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

روح عالم،اسم اعظم
دل به غم دادی،حضرت هادی
عالم سیه پوشه،دلتنگی و داغش
پرپر شده تو فصل غم، گلهای باغش
هر شب روی هم، غم ناله داره
یه باغ پرپر ،آلاله داره
امشب دل شیعه اسیره
تو چنگ بغضی بی اراده
آخه آقمون و کشیدن
تو کوچه باپای پیاده
روح عالم،اسم اعظم
دل به غم دادی،حضرت هادی
چشمای گریونش،زلف پریشونش
داره حکایت می کنه،از قلب خونش
صداش گرفته،چه نیمه جونه
شبیه عمه، قدش کمونه
از اشک و آهِ بی قراری
باغ نگاش پُر شکوفه است
گاهی به یاد کربلا و
گاهی به یادشام و كوفه است
روح عالم،اسم اعظم
دل به غم دادی،حضرت هادی

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 11:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای كعبه ی دل كوی تو یا حضرت هادی
وی قبله ی جان روی تو یا حضرت هادی
ای چشم همه سوی تو یا حضرت هادی
ای خلق و ثنا گوی تو یا حضرت هادی
ای یارم، دلدارم، دلدارم، ابن الجواد
تو اختر برج نبوی شمس هدایی
ماه علوی،آینه ی حسن خدایی
فرمانده ی ملك قدر و عشق رضایی
آری تو علی بن جواد اِبن رضایی
من آبرو از خاك دره سامره دارم
من خاطره ها از سفره سامره دارم
من جلوی طور از شجره سامره دارم
من عشق دو قرص قمره سامره دارم

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای ارتفاع سر به گریبانِ آسمان
بالاتر از بلندی ایوان آسمان!
قدِّ فلک به قصر بلندت نمی رسد
آغاز بارگاه تو پایان آسمان...
زل می زند به اوج تو و تیره می شود
دنیا به پیش چشم هراسان آسمان!
یک عمر مردمانِ تو را ناشناخته
افسانه ساخته ند از احسان آسمان
غافل که از دو چشم فراوانِ مهر تو
بر خاکیان روان شده باران آسمان
حتی ندیده اند در آغوشِ رحمتت
هر شب ز خواب پر شده چشمان آسمان
او را سپرده دست تو پروردگار و بعد
سوگند داده: جان تو و جان آسمان!
وقتی درخت های زمین با امید تو
دستی رسانده اند به دامانِ آسمان
من هم گدای سکه ی خورشید مانده ام
دستم به دامن تو سلطان آسمان
شاعر:سودابه مهیجی

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

من آن صیدم که بین دام این بیگانه افتادم
من آن شمعم که در این بزم، بی پروانه افتادم
من آن مرغ گرفتارم بیا مادر تماشا کن
به کنج این قفس پر بسته و بی دانه افتادم
مرا بزم شراب آورده ای؟ شرمی کن از زهرا
به یاد عمه ها در مجلس بیگانه افتادم
چو دیدم این همه زیور به روی تاج و تخت تو
به یاد گوش مجروحِ گُلِ دردانه افتادم
به من در حالت مستی جسارت میکنی، یادِ
لب بی آب و چوبِ زاده ی مرجانه افتادم
شاعر:سعید خرازی

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

با گرد ستم سپیده همدم نشود
این آینـۀ زلال مبهم نشود
صد بار اگر حُرمت و قدرت شکنند
از منزلت تو ذرهّ ای کم نشود
×××
دل را غم تو دوباره خونین کرده است
بر دشمن تو فاطمه نفرین کرده است
ای رهبر و مقتدای ما، هادیِ دین
بیزارم از آنکه بر تو توهین کرده است
×××

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

بال كسی به اوج هوایت نمی رسد
حتی ملك به گرد دعایت نمی رسد
دسـتان آسمان به بلنـدای آسمان
بر خاك ریشه های عبایت نمی رسد
آقا بدون نور تو حتی فرشته هم
گمراه می شود به هـدایت نمی رسد
تو چهارمین علیِّ سریر ولایتی
درك زمین به فهم ولایت نمی رسد
فخر گدایی سر كویت همین بس است
صد پادشاه هم به گدایت نمی رسد
ما را غلام حضرت هادی نوشته اند
دیوانگان غیر ارادی نوشته اند
وقتی قرار شد كه كمی سروری كنم
باید همیشه پای شما نوكری كنم
روی زمین كه رد و نشان از شما كم است
باید نظر به نقطه ی بالاتری كنم
وقتی قرار شد به تو نزدیك تر شوم
باید كه التماس به چشم تری كنم
بار رسالت غم تو روی دوش من
پس می توان به عشق تو پیغمبری

• یکشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1392
• ساعت
• 12:13
• نوشته شده توسط
• یحیی