شهادت حضرت رقیه

ابر هی در صورت مهتاب بازی می کند
باد دارد توی زلفت تاب بازی می کند
لب ز چوب بی حیای خیزران پاره شده
مثل آن ماهی که با قلّاب بازی می کند
گفته ام با بچه ها بابای من می آید و
دامن من را پر از اسباب بازی می کند
آسمان دیده، که هرشب تا دم صبحی رباب
با علیِ اصغرش در خواب بازی می کند
عمه گفته قحطی آب است تا پایان راه
پس چرا آن مرد دارد آب بازی می کند؟
من اگر دردانه ات هستم به جای من چرا
باد دارد توی زلفت تاب بازی می کند؟
شاعر :مهدی رحیمی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 06:53
• نوشته شده توسط
• feiz

از سفر عاقبت سرت آمد
نور بر چشم دخترت آمد
شامیان طعنه ام دگر مزنید
پدرم از مسافرت آمد
عمه جان خیز و خانه جارو کن
پدر من برادرت آمد
زیر باران سنگ سنگدلان
چه بلائی سر، سرت آمد
لحظه سربریدنت بابا
با خودم گفتم که آخرت آمد
زیر خنجر به گوش خسته من
سوز آواز حنجرت آمد
یاد داری ز ناقه افتادم
خصم پست و ستمگرت آمد
تازیانه به دست با چکمه
بهر آزار دخترت آمد
کس نداند چها آنشب بر
یاس پاک و مطهرت آمد
قافله رفته بود و من تنها
مانده بودم که مادرت آمد
یاد داری شبی میانه راه
دختر تو برابرت آمد
دست آورد و بر لبت نرسید
ولی از روی نی سرت آمد
جان من با لبم پدر دیگر
روی لبهای پرپرت آمد

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 06:58
• نوشته شده توسط
• feiz

تنها به روی خاک خرابه نشسته است
بر چشم نیمه باز پدر چشم بسته است
دیگر به سر رسیده شب انتظار او
حالا پدر به دامن دختر نشسته است
بال و پری برای پریدن ندارد او
مثل کبوتریست که بالش شکسته است
با زحمتی تمام تو را در بغل گرفت
دست ضعیف و بی رمقش سخت خسته است
از آن قدیم مانده برایش فقط همین
یک جفت گوشواره ، که آن هم شکسته است
شاعر : محمد رضا شمس

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:01
• نوشته شده توسط
• feiz

میل پریدن هست اما بال و پر، نه
هر آن چه می خواهی بگو اما بپر، نه
حالا که بعد از چند روزی پپش مایی
دیگر به جان عمه ام حرف سفر، نه
یا نه اگر میل سفر داری، دوباره
باشد برو اما بدون همسفر، نه
با این کبودی های زیر چشم هایم
خیلی شبیه مادرت هستم، مگر نه؟!
از گیسوان خاکیم تا که ببافی
یک چیزها یی مانده اما آنقدر نه
‏ دیشب که گیسویم به دست باد افتاد
گفتم: بکش، باشد ولی از پشت سرنه
‏امروز دیدم لرزه های خواهرم را
در مجلسی که داد می زد: (ای پدر نه)
تو وقت داری خیزران ها را ببوسی
اما برای این لب خونین جگر نه؟!
ای میهمان تازه برگشته چه بد شد
تو آمدی و شامیان خوابند ورنه...
علی اکبر لطیفیان

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:04
• نوشته شده توسط
• feiz

من غنچهٴنشکفتهٴ بستان حسینم
من نو گل پرپر به گلستان حسینم
پژمرده گلی ریخته از گلبن زهرا
من طفل نو آموز دبستان حسینم
من کودک معصومم و مظلوم رقیّه
از جسم حسینم من و از جان حسینم
یک آه جگر سوز ز سوز دل زینب
یک قطرهٴاشک از سر مژگان حسینم
من گنج نهان در دل ویرانهٴشامم
من شمع شب افروز شبستان حسینم
آن شب که به دیدار من آمد به خرابه
وقتی پدرم دید پریشان حسینم
همراه سر خویش مرا پای به پا برد
تا جنّت فردوس به دامان حسینم
جان بر سر سودای غمش دادم و شادم
کامروز حسین از من و من زان حسینم
قربانی حق شد پدرم شاه شهیدان
فخر من از آن است که قربان حسینم
شاعر : ریاض یزدی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:07
• نوشته شده توسط
• feiz

مشعل فروز ولایت، آیینه کوثرم من
زهرای زهرا خصایل ریحانه الحیدرم من
هر چند هستم به ظاهر، طفل یتیمی سه ساله
حتی چهل سا لگان را درکودکی مادرم من
طفلم ولیکن چه طفلی، طفل حسین شهیدم
یک فاطمه صبر و ایثار، یک زینب دیگرم من
طفل صغیر حسینم، نی نی، سفیر حسینم
فریاد سرخ ولایت، خون را پیام آورم من
ناموس بیت الولایم، شام است کرب و بلاپم
با یک مدینه کرامت، یک کربلا لشکرم من
وجه خدا شمع بزمم، ویرانه میدان رزمم
شام است تسلیم عزمم، ازکوه محکم ترم من
دیروز میدان عشقم، شمشیر فتح دمشقم
با عمه قهرمانم، هم گام و هم سنگرم من
با قامت کوچک خود، یک اسوه استقامت
با صورت نیلی خود، خورشید روشنگرم من
یاقوت از دیده سفتم، با

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:10
• نوشته شده توسط
• feiz

گر چه از ضعف تن از جا نتوان بر خیزم
مژدهٴوصل تو کو کز سر جان برخیزم؟
کن قدم رنجه که چون خاک به ره بنشینم
پیشتر زآنکه چو گردی ز میان برخیزم
گر شبی با من ویرانه نشین بنشینی
از سر خواجگی کون ومکان بر خیزم
طفلم و آمده پیری به سراغم تو بیا
تا سحر گه ز کنار تو جوان برخیزم
اگر از دست شدم پا به سر خاکم نِه
تا به بویت ز لحد خنده کنان برخیزم
شاعر : علی انسانی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:13
• نوشته شده توسط
• feiz

ز نور روی تو ویرانه طور سینا شد
من از تجلی آن، چون کلیم مدهوشم
فشار غصه چنان بر گرفته راه نفس
که صد حدیث بِدل هست لیک خاموشم
به یاد آن رخ گل گون سرشکِ خونینم
هزار خرمن گل می کند در آغوشم
اگر گذشت زمان نام من برد از یاد
غم فراغ تو حاشا شود فراموشم
خرابه باغ و سر تو گل و منم بلبل
من این خرابه به باغ بهشت نفروشم
لباس تیره چه حاجت به تن مرا که مدام
ز دود آه جهانسوز خود سیه پوشم

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:15
• نوشته شده توسط
• feiz

تا آخرین ستاره شب را شمرده است
‏اما سه شب گذشته و خوابش نبرده است
دست پدر نبود اگر بالشی نداشت
سر را به سنگ های خرابه سپرده است
حتی برای پلک زدن هم توان نداشت
اصلأ نداشت باور این که نمرده است
جا باز کرده حلقه زنجیرهای سرخ
از بس که زخم های تنش را فشرده است
با یاد زجر نبض دلش تند می زند
یعنی تمامی بدنش زخم خورده است
با آستین پاره سرش را گرفت و گفت
عمه بگوکه رو سری ام راکه برده است؟
تا آخرین ستاره شب را شمرده باز
حالا سه شب گذشته و چیزی نخورده است
شاعر : حسن لطفی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:20
• نوشته شده توسط
• feiz

پدر من پسر فاطمه مهمان من است
عمه مهمان نه که جان من و جانان من است
کنج ویرانهٴشام و سر خونین پدر
آسمان در عجب از این سر و سامان من است
از بهشت آمده آقای جوانان بهشت
یوسف فاطمه در کلبهٴاحزان من است
اوست موسای من و غمکده ام وادی طور
آتش نخلهٴطور از دل سوزان من است
یاد باد آنکه شب و روز مرا می بوسید
اینکه امشب سر او زینت دامان من است
گر لبش سوخته از و سوز جگر
به خدا سوخته تر از لب او جان من است
می زنم بر لب او بوسه که الفت ز قدیم
بین این لعل لب و دیدهٴگریان من است
شاعر : موید مشهدی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:25
• نوشته شده توسط
• feiz

ای رفته بی خبر به سفر از سفر بیا
خواهی کسی خبر نشود بی خبر بیا
ای آفتاب سایه مگیر از سرم ببین
دامن پر از ستاره بود چون قمر بیا
چشمم چنان دو پنجرهٴانتظار شد
تا باز مانده پنجره هایم ز در بیا
از بس که سنگ روی تو بر سینه ام زدم
از سوزم آب شد دل سنگ ای پدر بیا
دانم که شه گذار به ویران نمی کند
امشب تو راه کج کن از این رهگذر بیا
بنمای روی و جان مرا رو نما بگیر
مپسند خون جان به لبی را هدر بیا
ایثار عمه بود اگر زنده مانده ام
او شد کمان ز بسکه مرا شد سپر بیا
شوق رخ تو پا نکشیده ز دل هنوز
از پا فتاده ام به سر من به سر بیا
شاعر : علی انسانی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:56
• نوشته شده توسط
• feiz

ای جانِ باب از چه نگیری ببر مرا
افکنده ای چو اشک چرا از نظر مرا؟
ای مهربان پدر ز چه نامهربان شدی
مهر تو پیشتر بُد از این بیشتر مرا
رنجیده ای ز من که جوابم نمیدهی؟
دستی به رُخ بکش غمی از دل ببر مرا
نی پرسشی نه مرحمتی نی نوازشی
طاقت نمانده جان پدر این قدر مرا
با همرهان طریق وفا را مده ز دست
هرجا که می روی ببر ای همسفر مرا
بُد سایه تو بر سر و این است حال من
زین پس که نیستی تو چه آید به سر مرا
خورشید من تو بودی و ماهم تو، بی رخت
گو روز تیره شو شب از این تیره تر مرا
شاعر : وصال شیرازی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 07:59
• نوشته شده توسط
• feiz

یه دخترى تو خیمه‏ ها خواب اسیرى مى ‏بینه
خواب مى ‏بینه رو صورتش اشك یتیمى می شینه
خواب مى ‏بینه سربابا رو نیزه قرآن مى‏ خونه
مى‏ خواد لباش رو ببوسه نمى ‏تونه نمى‏ تونه
خواب می بینه که نیمه شب گم شده تو بیابونا
یه خانم قد خمیده بهش میگه بیا بیا
خواب مى ‏بینه تنگ غروب خیمه ‏ها رو مى ‏سوزونند
راه فرار بسته شده بچه‏ ها رو مى ‏سوزونند
خواب مى ‏بینه گهواره رو دارند به غارت مى‏ برن
بچه ها رو توى قتلگاه برا زیارت مى ‏برن
خواب مى ‏بینه محاسن بابا تو دست دشمنه
به زیر دشنه عدو چه دست و پایى مى ‏زنه
خواب مى ‏بینه جلو چشاش سر بابا را مى ‏برن
خواب مى‏ بینه سواره‏ ها گوشواره‏ ها را مى ‏برن
خواب مى‏ بینه به ر

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:02
• نوشته شده توسط
• feiz

كنج خرابه ‏اى شام به باغبون خسته
یاس سه ساله‏اى داشت رنجور و دل شكسته
گلهاى ناز باغش از بس که خسته بودند
بر دستهاى یاسش زنجیر بسته بودند
در پشت ناقه هاشان با گریه مى‏ دواندند
جسم نحیف و زارش برخاك مى‏ كشاندند
دشمن میانه‏ ى راه بى عذر و بی بهانه
مى ‏زد به جسم زارش سیلى و تازیانه
جلادهاى ظالم تا پیش مى‏ رسیدند
نازش به ضرب سیلى با خنده مى ‏خریدند
یاس عزیز بابا در نیمه شب دعا كرد
باباى مهربان را از عمق دل صدا كرد
با سر چو باغبان رفت یاس سه ساله ترسید
چون خورده بود سیلى چشمش دگر نمى ‏دید
با گریه گفت اى سر در پیش من نشستى
حالا بگو كه آیا باباى من تو هستى؟
چون دید باغبان را در خاك و خون نشسته
پیشانى

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:06
• نوشته شده توسط
• feiz

فخرم اینه تو دنیا كه دلم با رقیه است
سبب خلقت من گفتن یا رقیه است
دل دیوونه من جز تو طالب نداره
بذا پات رو چشمام نگن صاحب نداره
الهى در همه عمر، در خونت بمونم
اسیر و دل سپرده فقط از تو بخونم
اگه عشقت نباشه همه دنیا حقیره
بمیره هر كى مى ‏خواد تو رو از من بگیره
همه عالم بدونه بى رقیه حقیرم
اسیر غصه و غم بى رقیه مى‏میرم
شماها كه به دنیا مایلید و اَسیرید
نمك زندگیمو دیگه از من نگیرید
همه عالم بدونه بى ‏بى مشكل گشایى
خدا نیستى تو اما كار خدایی داری
بى بى مهربونم همه بود و نبودم
بى‏بى تو رو مى ‏خوامت من با همه وجودم

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:08
• نوشته شده توسط
• feiz

سلام اى آخرین دلدار شیعه
سلام اى مونس وغمخوار شیعه
سلام من به اعماق دل تو
كه باشد معدن اسرار شیعه
سلام من به خال هاشمى ‏ات
كه گردد محو آن انظار شیعه
سلام اى عاشقان سینه چاكت
نثارت اى گل بى خار شیعه
قسم برذات پاك كبریایى
كه نبود غیر تو كس یار شیعه
بیا بنما فرج كز دورى تو
گره افتاده اندر كار شیعه
بیا در بزم زهراى سه ساله
كه باشد قصه غمبار شیعه
سلام من به آن طفلى كه باشد
گل نیلوفر گلزار شیعه

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:10
• نوشته شده توسط
• feiz

بیا امشب در این ویرانه‏ ى من
بیا اى سر در این كاشانه‏ ى من
بیا تا با نگاه با صفایت
شود ویرانه چون میخانه‏ ى من
بیا گردد سبو لبهاىِ خشكت
دوچشم خونى ات پیمانه‏ ى من
بیا تا زلف پر خاكستر تو
بیاید در میان شانه من
بیا تا بوسم آن روى چو ماهت
صفا یابد دل مستانه‏ ى من
بیا بر دامنم مهمان من شو
دهم جان را به تو جانانه‏ى من
بیا در شام غمها شمع من باش
به تو گردد، دل پروانه ى من
بیا تا كه لبان خونى ‏ات را
بشوید اشك دانه دانه ‏ى من
بیا بگشا دو چشم غرق خونت
ببین این محنت غمخانه ‏ى من
بیا لیلى من یك دم نظر كن
كه مجنون هم شده دیوانه‏ ى من
بیا تا در شب تاریكِ ویران
سرت گردد چراغ خانه ‏ى من
بیا تا همره هم سوى زه

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:14
• نوشته شده توسط
• feiz

آینه در آینه حیرانی ام
پیچ و خم زلف پریشانی ام
اول این قصه کجا بود و کی؟
سوره ی انگورم و آیات می!
رگ رگ من – تاک – جنون در جنون
ریشه ی در – خاک – جنون در جنون
مستم و در خویش شرابم کنید
در خم تشویش شرابم کنید
مستم و از جام شما جرعه نوش
شمعم و در عشق شما شعله پوش
پرسه ی پروانه ی در آتشم
شعله ی شمع است که سر می کشم
دستخوش باده و باد سحر
آتش و خاکستر من در به در
آتش و خاکستر من دست باد
عقل مرا ، عشق تو بر باد داد!
عشق ، مرا باز به طوفان سپرد
عشق ، مرا تا به خرابات برد
گوشه ی ویرانه خرابات من
دخترکی پیر مناجات من
دخترکی مرد تر از هر چه مرد
خانه خراب دل و خاتون درد
دخترکی نادره در نشئتین
شاهرگ زینب

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:29
• نوشته شده توسط
• feiz

مثل یک کبوترم پر میزنم پر میزنم امشب
گفته بابام که بهت سر میزنم امشب
دیگه از همسفران دل میکنم امشب
چه خوشه پیش بابام جون کندنم امشب
دیگه جون خسته بر لبهام میاد امشب
به دلم برات شده بابام میاد امشب
دختر شاه می شنید حرفهای من امشب
تو بابات قشنگه یا بابای من امشب
مثل بارون بهار اشکهام میاد امشب
به دلم برات شده بابام میاد امشب
دست روی دست نگذارید بابام میاد امشب
لباس نو بیارید بابام میاد امشب
خونه رو جارو کنید بابام میاد امشب
موهامو خوشبو کنید بابام میاد امشب
دل و دیوونه کنید بابام میاد امشب
موهامو شونه کنید بابام میاد امشب

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:30
• نوشته شده توسط
• feiz

نیلوفر تشنه چه لاغر می­نمایی
گهواره جنبان مثل مادر می نمایی
با تو سه ساله داغ جان فرسا چه کرده
سی ساله­ها را هم فراتر می نمایی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:32
• نوشته شده توسط
• feiz

گنجشك پر جبریل پر بابا سه نقطه
من پر تو پر هركس شبیه ما سه نقطه
عمه نه عمه بالهایش پر ندارد
حالا بماند در خرابه تا سه نقطه
این محو یكدیگر شدن در این خرابه
یا اینكه ما را می پراند یا سه نقطه
اصلاً چرا من خواستم پیشم بیایی
بابا شما كه پا نداری تا سه نقطه
یادت می آید روزهای در مدینه
دو گوشواره داشتم حالا سه نقطه
وقتی لبت را زیر پای چوب دیدم
می خواستم كاری كنم امّـا سه نقطه
انگشت خود را جمع كرد و ناگهان گفت
انگشت پر انگشتر بابا سه نقطه
شاعر: علی اکبر لطیفیان

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:34
• نوشته شده توسط
• feiz

رؤیای هر شب دلخوشی من
نوازشم کرد سیلی دشمن
‏یادش بخیر مدینه برو بیایی داشتیم
‏بذر محبتو ما تو دلامون می­کاشتیم
یادش بخیر مدینه دلم ندید رخ غم
‏بابا نشد یه روزکه بیاد به ابروهام خم
یادش بخیر مدینه وای که گذشت چقدر زود
‏روی دوش عمو چون زیر پام آسمون بود
حالا ببین بابا چون، تو چنگ غم اسیرم
‏دلم می­خواد یه گوشه، سر بذارم بمیرم
بابا دلم غمینه ز روزگار کینه
بالش من به جای زا نوت روی زمینه
‏بیار جلوگوشاتو با قلب زار و محزون
‏به عمه من نگفتم،گرسنمه بابا جون
سر تو روی نیزه، می رفت به چشم گریان
‏به زیر لب می­گفتم، بابا نخون تو قرآن
از اون روزی که رفتی یه روز خوش ندیدم
‏بابا به روی خارا، ز ترس زجر دویدم

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:41
• نوشته شده توسط
• feiz

روزی که بر سر نی، دیدم سر تو بابا
‏خون شد ز غضه قلب، نیلوفر تو بابا
‏آن روز روی نیزه، با من تو وعده کردی
‏امشب در این خرابه، آمد سر تو بابا
‏خوش آمدی ولی پس، تنها چرا به یک سر
‏برگو چه کرده دشمن، با پیکر تو بابا
‏پیشانی ات چرا با، سنگ جفا شکسته
‏خون از چه می چکد از، چشم تر تو بابا
رفتی و تازیانه شد مرهم تن من
‏دشوار تو از این بود، تشت زر تو بابا
‏آن خیزران به یک سو، شمر و سنان به یک سو
‏از زجر ناله دارد، این دختر تو بابا
‏شرح سفر نگویم، از حالتم بخوان خود
‏گردیده دختر تو، چون مادر تو بابا
شاعر : محمد علی شهابی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:43
• نوشته شده توسط
• feiz

دل آسمان میل دارد ببارد
‏خرابه نشینی ما گریه دارد
سرانگشت مشکل گشایم ضعیف است
‏که خار ازکف پای من در بیارد
الا خیزران خورده­ی مجلس طشت
‏غم تو گلوی مرا می­فشارد
بیا تا تماشا چیانت نگویند
که این طفل آواره بابا ندارد
عجب روزگار عجیب و غریبیست
‏یهودی مرا خارجی می شمارد
شاعر :سعید حدادیان

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:45
• نوشته شده توسط
• feiz

در آسـمان دلـم یـک شـهاب مـی آیـد
سوار بر طبق و با شتاب می آید
به سـر دویـده ز کاخ یزید تا اینـجـا
بدون نیزه خود ، بی رکاب می آید
و شاه عالمیان بی سپا ه و تشریفات
جبین شکسته،محاسن خضاب می آید
در این سکوت مقدس به گوش ثانیه ها
صــدای آمـدن انقـلاب می آید
وزیده باد یتیمی ، دلم پر آشوب است
به سمت دیده تارم سحاب می آید
میان صفحـه پر چیـن چـهـره عـمـه
خطوط دلهر ه و اضطراب می آید
رسیده بهر عیادت ، نه بردن طفـلش
پدر به نـیـت امری ثواب می آید
طبق چه بوی عجیب و زننده ای دارد
دوبـاره رایـحـه التـهـاب می آید
تویی که از نفست عطـر سیب می آید
چرا ز موی تو بوی شراب می آید
غمین مباش که فطرس برای خاطر ما
ز عرش

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:50
• نوشته شده توسط
• feiz

بی حیا كی بخت من پا می دهد ؟
كودك و سیلی چه معنا می دهد ؟
هر چه می خواهی بزن بر گو چرا
نعل اسبت بوی بابا می دهد !!؟
شاعر : حجت الاسلام انجوی نژاد

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:53
• نوشته شده توسط
• feiz

بـر شـیـشـه بـلـور دلـم پـا گذاشتند
در نیمه های راه ، مرا جا گذاشتند
رفتنئد و این سه ساله غمدیده را پدر
در دشت ترس و واهمه تنها گذاشتند
رفتند و زخـم کـهـنـه دل شـوره مـرا
بـار دگـر بدون مداوا گذاشتند
رفتند و دست کوچک یخ کـرده مـرا
در دست گرم حضرت زهرا(س)گذاشتند
رفتند و شان قدسی من را ،مسیح عشق
در زیر چکمه های یهودا گذاشتند
رفتند و فـهـم آیـه بـغـض رقـیـه را
بر گـردن شعور لگد ها گذاشتند
بعد از دو روز ، بر سر بازار شهرشان
همچون کنیزکان به تماشا گذاشتند
شاعر : وحید قاسمی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:56
• نوشته شده توسط
• feiz

باباجون بگو کجانی می­دونم که سر جدایی
عمه می­گه سفری تو پس کی از سفر میایی
بابا خسته­ام می دونم این و از چشام می خونی
کاش می­شد بیای و امشب تا سحر پشم بمونی
توی صحرا تک و تنها افتادم از ناقه بابا
‏یاد حرف عمه بودم داد زدم مدد یا زهرا
ناگهان دیدم یه بانو نیمه شب اومد به اون سو
یه کمی قدش کمون بود دستش و می ذاشت به پهلو
بغلم گرفت و بوسید نوازشم کرد و خندید
وقتی شونه کرد موهام و می­دیدم دستش می­لرزید
اون دل شب دشمن بد یه دفعه جلوم در اومد
‏نه یه حرفی نه یه سؤالی با لگد به پهلویم زد
نبودی چها کشیدم توی راه چیا شنیدم
صد دفعه مردم بابا جون تا به قافله رسیدم
من پیاده او سواره چی بگم غم بی شماره
اونقد

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 08:59
• نوشته شده توسط
• feiz

آیا شود که جام مرا پر سبو کنی
در این خرابه با من دلخسته خو کنی
‏آن قدر می زنم به سر و صورت و لبم
تا قصه سر و لب خود بازگو کنی
‏ای ماه من که طی سفر گشته ای هلال
باید که شرح واقعه را مو به مو کنی
‏من حاضرم که باز بیفتم ز ناقه تا
با مادرت دوباره مرا رو به رو کنی
‏از تو نمانده لب و زبانی، ولی بدان
باید که با سه ساله خود گفتگو کنی
‏با چشم بسته از طبقت دل نمی کنم
تا این که هدیه سفر خویش رو کنی
‏گیسو به زیر پای سرت پهن می کنم
تا فرش نخ نما شده ام را رفو کنی
بابا تمام بال و پرم درد می کند
مویم کشیده اند و سرم درد می کند

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 09:01
• نوشته شده توسط
• feiz

ای سر بی تن و خونین که به دامان منی
‏من تو را دختر و تو جانی و جانان منی
به تمام اسرا فخرکنم کین دل شب
‏در میان همه ای ماه تو مهمان منی
من نگویم که زمن بی­خبری چون دیدم
سر نی دیده به من داری وگریان منی
‏نه ز سیلی و نه از آبله گریم با تو
‏که تو مجروح تر از پیکر بی­جان منی
شرم دارم که کنم شکوه ز آشفتگی­ام
‏که تو آشفته­تر از موی پریشان منی
گر نشد پیش سرت بر سر پا برخیزم
عفوکن چون به بر پیکر بی­جان منی
از نگاه تو هویداست مرا می بری­ام
به فدایت که به فکر دل نالان منی
شاعر : حیدر توکلی

• پنج شنبه
• 23
• آذر
• 1391
• ساعت
• 09:04
• نوشته شده توسط
• feiz