شهادت حضرت رقیه

من از فراق تو غم غربت گرفته ام
افسرده و شکسته و محنت گرفته ام
اذن دخول دیدن تو گریه کردن است
با گریه برتو اذن عیادت گرفته ام
امشب برای اینکه به سوی تو بپرم
از جانب خدای تو رخصت گرفته ام
این هفته حال و روز دلم دیدنی شده
این هفته رنگ و بوی شهادت گرفته ام
این تکه روسری که سرم هست عاریه است
از شامیان سه روزه امانت گرفته ام
این بازوی شکسته و این چهره ی کبود
سوغاتی است که من ز اسارت گرفته ام
مانند مادرت کمرم درد می کند
این درد را ز پای جسارت گرفته ام
شهزاده ام ولی دو سه روز است بدون تو
در این خرابه شکل رعیت گرفته ام
دیگر زبان دخترکت وا نمی شود
با با باب ببین مر مرا که لک لکنت گرفته ام
ای کعبة الحرام

• پنج شنبه
• 21
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

لحظه ای هم جان زهرا مادرت بابا حسین
چشم خود وا کن به روی دخترت بابا حسین
خواهم امشب با سرشک خود نمایم شستشو
این سر و روی پر از خاکسترت بابا حسین
این خرابه گوئیا بیت الحرام من شده
تو شدی کعبه و من هم زائرت بابا حسین
خار رفته در کف پای من و عفوم نما
گر نمی خیزم کنون در محضرت بابا حسین
بر روی نیزه چها دیدی که گریه کرده ای
دخترت قربان این چشم ترت بابا حسین
کاش دستی داشتی و می گرفتی ام به بر
تا که بوسه می زدم بر حنجرت بابا حسین
چون تو بابا من هم از عمه خجالت می کشم
بسکه زحمت داده ام بر خواهرت بابا حسین
ای فروغ دیده زهرا تو هم چیزی بگو
با کلامت جان بده بر دخترت بابا حسین
بسکه از سیلی به رویم رنگ نیل

• پنج شنبه
• 21
• آذر
• 1392
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

لب های او جز ناله آوایی ندارد
دیگر برایش خنده معنایی ندارد
اکنون که اینجا آمدی باید بگوید
جز این خرابه دخترت جایی ندارد
باید بگوید از غم تنهایی خود
چون هم نشینی غیر تنهایی ندارد
یادش بخیر آن بوسه های گرم بابا
حالا لبش سرد است و گرمایی ندارد
در کوچه های شام او با گریه می گفت
یک کاروان نیزه تماشایی ندارد!
تفسیری از ایثار و غیرت می شود چون
از نسل زهرا است و همتایی ندارد
هر چه مصیبت بود از آنجا شروع شد
وقتی که فهمیدند بابایی ندارد...

شاعر : محسن زعفرانیه

• شنبه
• 23
• آذر
• 1392
• ساعت
• 12:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

خسته از زخم زبونم - باباجونم - بابا جونم
بیا ای تاب و توونم - باباجونم - باباجونم
توکه میدونی ، چی کشیدم توکه میدونی، چی شنیدم
از غمت ببین بابا جونم خمیدم
توکه میدونی ، بی قرارم توکه میدونی ، حال ِ زارم
برا پرکشیدنم لحظه شمارم
دیگه من نمیگم از گوشواره هامون
دیگه من نمیگم از خلخال ِ پامون
دیگه من نمیگم از غارت ِ روسریامون
یا اب المظلوم باباحسینم
شرر افتاده به جونم - باباجونم - بابا جونم
اسیر ِ دست ِ خزونم - باباجونم - بابا جونم
توکه میدونی ، پر ِ دردم توکه میدونی ، آه ِ سردم
نگا کن ببین رخ کبود و زردم
توکه میدونی ، خیلی خسته م توکه میدونی ، دل شکستم
عمه میگه شبیه مادرت هستم
دیگه من نمیگم از حرص

• یکشنبه
• 24
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

می آید آخرسر، سرت ... چیزی نمانده
ا جان بگیرد دخترت ... چیزی نمانده
با چادری گلدار و سنجاق و عروسک
می آید این جا مادرت ... چیزی نمانده
خورشید ویرانه! قدم رنجه نمودی
دیر آمدی از اخترت چیزی نمانده
«عجّل وفاتی» گفتنم را که شنیدی
از عُمر یاس پرپرت چیزی نمانده
من خواب دیدم که در آغوش تو هستم
حالا ولی از پیکرت چیزی نمانده
داری نگاهم می کنی با چشم بسته!
از پلک چشمان ترت چیزی نمانده
زیبایی ام را شامیان از من گرفتند
از گیسوان دخترت چیزی نمانده
لکنت زبانم علتش سیلی زجر است
از نور چشم کوثرت چیزی نمانده
با تازیانه روز و شب مأنوس بودم
یعنی که از نیلوفرت چیزی نمانده
زخم مرا با تکّه های معجرش بست
از روسری خو

• دوشنبه
• 25
• آذر
• 1392
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

تیر غمت ز بال و پرم شرم می کند
ته نیزه هم دگر ز سرم شرم می کند
سر نیزه ای که دست رئیس اراذل است
تا داد می زنم "پدرم" شرم می کند
زخمی است پای من چه ورم کرده صورتم!
عمه ز جای زخم و ورم شرم می کند
اینجا پر از حرامی و نامحرم است .... وای ....
آیا کسی ز اهل حرم شرم می کند؟

شاعر : جعفر ابوالفتحی

• سه شنبه
• 3
• دی
• 1392
• ساعت
• 14:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

مناجات با حضرت سیدالشهداء ع و گریز به روضه ملیکه ی عشق حضرت علیا مخدره رقیه خاتون (س)

آبرو دار عرب آبرویم را بخرد.....
اقیانوس ادب آب جویم را بخرد....
من هم از جوی دو دیده، وضویی می سازم
کاش یک قطره از آب وضویم را بخرد
آرزوم است که تا بام حرم پر بزنم
آرزو ساز اگر آرزویم را بخرد!!!!

سائلانه به درش ملتمسم یا الله
ذکر لبهای دل غمزده ام \"ثارالله\"

ای کریمی که کرم از کرمت باب شده
قلب جبریل ز غمهای تو بی تاب شده
هفته ی پیش گدای حرمت یادت هست
دیدمش او ز عنایات تو ارباب شده
تو چه کردی که دل بی سر و پا و سیهش
بعد دیدار ضریح تو چو مهتاب شده

آن نگاهی که به حر کردی و حر شد آزاد
کاش بر ما بکنی تا شود

• دوشنبه
• 18
• خرداد
• 1394
• ساعت
• 09:02
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

تو گفته ای که روضه برایت به پا شود
از کربلا به شام حسینیه وا شود
تاریخ از حماسه ی تو قد کشیده است
باور کنم که قد بلند تو تا شود ؟!
طفلِ یتیمِ گوشه ی ویران چه کوچک است
ای واژه بر مقام رقیه جفا شود
گفتی بزن به حرمله و خولی و سنان
اصلا بزرگ هر که شود با بلا شود !
سیلی ، لگد ، کبودی صورت بهانه بود
تا حق روضه خوانی بابا ادا شود
گمنام بودی و به تو نام رقیه داد
باید که قاب نام قشنگت طلا شود
از گوشواره می گذرم شرم می کنم
باید که حق روضه ی مادر ادا شود !
نام رقیه روضه ی مادر می آورد
در پهلوی شکسته دو تا روضه جا شود !
تازه عزای حضرت زینب رسیده است
وقتی رقیه از سر بابا جدا شود !!!

شاعر : محمد موحدی

• یکشنبه
• 13
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

خوش آمدی و شدی شمع محفلم بابا
مگو چرا شده ویرانه منزلم بابا
تو آفتاب منی و ز ابر خون هر بار
نگاه می کنی و میبری دلم بابا
درست شکل تو بود آن سری که می دیدم
به روی نی همه جا در مقابلم بابا
مگر که عمه به تو گفته از چه خیره شدی
به پای خسته و زخم و پر آبلم بابا
بهانه ی تو گرفتم طعام آوردند
مگر کند از تو دمی غافلم بابا
به روی دامن خود هم دمی مرا بنشان
بگو رقیه گل ناز و خوشگلم بابا

• یکشنبه
• 27
• بهمن
• 1392
• ساعت
• 11:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

مرغ دلم عاشق هوای رقیه است
عالم امکان همه برای رقیه است
عرش ، قلم ، لوح ، همه ارض و سماوات
شمس، قمر، نور، مبتلای رقیه است
خون خدا قبل هر نماز و دعایش
روی لبش نام دلربای رقیه است
کل جهان را به پای دختر خود ریخت
شاه ، رضایش فقط رضای رقیه است
سر در قلبم نوشته با خَطِ الماس
جای کسی نیست فقط جای رقیه است
از چه تو رفتی به درب خانه ی حاتم؟
حاتم طائی خودش گدای رقیه است
قلب ابوفاضل بن حیدر کرار
عاشق آن روی مه لقای رقیه است
دست جدا شد ولی علم که نیفتاد
چون که به دستان او لوای رقیه است
کاش بگویند به من در صف محشر
"جعفر" بی دل غزل سرای رقیه است
سروده جعفر ابوالفتحی

• شنبه
• 10
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 06:22
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

مرغ دلم عاشق هوای رقیه است
عالم امکان همه برای رقیه است
عرش ، قلم ، لوح ، همه ارض و سماوات
شمس، قمر، نور، مبتلای رقیه است
خون خدا قبل هر نماز و دعایش
روی لبش نام دلربای رقیه است
کل جهان را به پای دختر خود ریخت
شاه ، رضایش فقط رضای رقیه است
سر در قلبم نوشته با خَطِ الماس
جای کسی نیست فقط جای رقیه است
از چه تو رفتی به درب خانه ی حاتم؟
حاتم طائی خودش گدای رقیه است
قلب ابوفاضل بن حیدر کرار
عاشق آن روی مه لقای رقیه است
دست جدا شد ولی علم که نیفتاد
چون که به دستان او لوای رقیه است
کاش بگویند به من در صف محشر
"جعفر" بی دل غزل سرای رقیه است

شاعر : جعفر ابوالفتحی

• شنبه
• 10
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 12:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک دو سه شبها اشک ها را می شمارم
این غصه ی بی انتها را می شمارم
حالا که امشب آمدی با دست زخمی
بر صورت تو زخمها را می شمارم
خواب از دو چشمم رفته شبها تا بخوابم
برنیزه سرهای شما را می شمارم
تا که حساب دشمنانت را بدانم
روی تن خود ردَ پا را می شمارم
هر روز پای نیزه ی سرخ علمدار
این چشم های بی حیا را می شمارم
این دردها آخر مرا از پا در آورد
این درد های بی دوا را می شمارم

احمد شاکری

• سه شنبه
• 7
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 13:06
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

من ديگه بال پريدن ندارم
من ديگه حال دويدن ندارم
بعد از اين ديگه سراغ من نيا
گيسويي برا كشيدن ندارم
ميشه روناقه سوارم نكني
گلمو اسيره خارم نكني
ميشه گوشوارمو برداري بجاش
با لگد ديگه بيدارم نكني
يه نفر نگفت كه دختره نزن
پر و بالم كه نميپره نزن
بخدا اگه يه لحظه صبر كني
عمه مياد منو ميبره نزن
ساقه ام شكسته ميشود نزن
تازيانه بزن و لگد نزن
حالا كه دل پري داري باشه
بزن اما ديگه حرف بد نزن
بنشينيد موهامو حنا كنيد
ليلة الوصل منو نيگا كنيد
من ديگه مسافرم بايد برم
پس ديگه رخت منو جدا كنيد

• چهارشنبه
• 14
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 06:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

ابر مستی تیره گون شد باز بی حد گریه کرد
با غمت گاهی نباید ساخت باید گریه کرد
امتحان کردم ببینم سنگ می فهمد تو را
از تو گفتم با دلم کوتاه آمد گریه کرد
ای که از بوی طعام خانه ها خوابت نبرد
مادرم نذر تو را هر وقت «هم زد» گریه کرد
با تمام این اسیران فرق داری، قصّه چیست؟
هر کسی آمد به احوالت بخندد گریه کرد
از سر ایمان به داغت گاه می گویم به خویش
شاید آن شب «زجر» هم وقتی تو را زد گریه کرد
وقت غسلت هم به زخم تو نمک پاشیده شد
آن زن غسّاله هم اشکش در آمد گریه کرد

شاعر : کاظم بهمنی

• چهارشنبه
• 28
• اسفند
• 1392
• ساعت
• 05:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

شب ميان دفترم باباي بي سر مي كشم
جاي اين سر را ميان دست دختر مي كشم
قاري قرآن خود را در شب تاريك شام
با نواي سوره ي والفجر و كوثر مي كشم
ماجراي قتلگه بابا به گوش من رسيد
آه، حالا خنجري را روي حنجر مي كشم
ياد آن شام غريبان مي كنم با اشك خود
بر فراز نيزه ها يك ماه احمر مي كشم
بين نقّاشي خود يادي ز سقّا مي كنم
من عموي خويش را مانند حيدر مي كشم
كودكم امّا شبيه مادرم تا گشته ام
خويش را در صورت زهراي اطهر مي كشم
تا كنم تفسير حرفم را براي عمّه ام
عدّه اي نامرد و يك زن پشت يك در مي كشم
حيف باشد درد خود را من نگويم اي پدر
راز پنهان دلم را خطِّ آخر مي كشم

شاعر : حمید رمی

• چهارشنبه
• 6
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:25
• نوشته شده توسط
• یحیی

خيلي بزرگ بود قدم هاي كوچكت
دنيا فداي خشكي لب هاي پوپكت
سيلي اگر چه واژه ي تلخي ست خوب من
امّا وزيد بر گل رخسار ميخكت
تو خواهر گلايل و نيزه شكسته اي
هرگز مخواه اين كه بخوانند كودكت
تو در شناسنامه مگر دست برده اي؟
اصلا نمي خورد به سن و سال اندكت
آن روز، جمله خصم به بازي گرفته شد
هر چند تير و نيزه و ني شد عروسكت
آن روز چند لاله از آتش شكفته شد
بر تار و پود دامن سرخ مشّبكت
با اين كه در خيال نمي گنجد اين حديث -
امّا بزرگ بود قدم هاي كوچكت

شاعر : نادر حسینی

• پنج شنبه
• 7
• فروردین
• 1393
• ساعت
• 14:00
• نوشته شده توسط
• یحیی

هرکی رسید با مشت می زد
من و به قصد کشت می زد
یه دختر شامی من و
با چوب و سنگ، از پشت می زد

شاعر : سیدمحمد سلیم بهرامی

• دوشنبه
• 1
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 05:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

دو چشم دخترك تَر شد سه نقطه...
پريد از جا كبوتر شد سه نقطه...
اگر چه غنچه بود امّا بميرم -
به دست باد پرپر شد سه نقطه...
صداي ضربه ی سيلي و آنگاه
گمانم دخترك كَر شد سه نقطه...
تمام گردنش خون بود و خون بود
بميرم مثل مادر شد سه نقطه...
كبودي رخ و زخم سرِ او
برايش مثل معجر شد سه نقطه...
نزن آقا، نزن آقا يتيمم
به قرآن طاقتم سَر شد سه نقطه...
خودم مي آيم آقا كعب ني نه
بيابان روز محشر شد سه نقطه...
وَ عمّه بعد آن شب در خرابه
عصاي دست دختر شد سه نقطه...
دو چشمش را به سختي باز كرد و -
كمي مهمان يك سر شد سه نقطه...
و حالا دختري كنج خرابه
مريض احوال، بدتر شد سه نقطه...
صدايش در نمي آمد به گريه
وَ اينجا

• پنج شنبه
• 4
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 13:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

تکیه گاهم پدر ـ بی پناهم پدر
خوش آمدی به کنج ویران
ای ماه من یوسف کنعان
بابا حسین بابا حسین جان (2)
..................................................
ای بهارم حسین ـ برگ و بارم حسین
از ناقه افتادم به صحرا
بالین من آمده زهرا
بابا حسین بابا حسین جان (2)
..................................................
صورتش چون کبود ـ جرم زهرا چه بود
گشتم شبیه مادر تو
قدش خمیده دختر تو
بابا حسین بابا حسین جان (2)
..................................................
آمدی از سفر ـ ای پدر ای پدر
بر صورتم مانده نشانه
می زد مرا با تازیانه
بابا حسین بابا حسین جان (2)

شاعر : روح اله گائینی

دانلود سبک

• دوشنبه
• 15
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

نکند باد بیاید، سَرِِ نِی خم بِشَود!
و از این باغچه، یک شاخه ی گل کم بشود!‌
نکند ابر بخواهد، همه ی بغضش را
در غزل خوانی یک گریه ی نم نم بشود
نکند… آه! پدر جان به خشونت امشب
سر زلف تو پریشان شده، در هم بشود!
کهکشان آمده پایینِ سَرِِ هفده نی
که شب گمشدگان، صبح دمادم بشود
باز کن لب، که روایت بکنم قرآن را
که دلیل تو برای همه، محکم بشود
تا تو بالای نِی ای، مرهم پایم زخم است
اگر این دشت سراسر، گل مریم بشود
چشم کوبیده به نی، هی، مِی شش ساله‌ی تو
وای! اگر چهره ی خندان تو در هم بشود!
کوه اگر بود می‌افتاد ز پا، پس چه عجب
قامت دختر شش ساله اگر خم بشود!
مکّه تا کوفه، چهل سال بر این «مِی» رفته
که خروشان شد

• یکشنبه
• 28
• اردیبهشت
• 1393
• ساعت
• 06:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

در اين شب جمعه طبع ما دل تنگ است
بي روضه نفس كشيدن ما ننگ است
من گريه كن دختريم كه فرمود
از خون لبت لب لبم پر رنگ است

شاعر : اصغر چرمی

• یکشنبه
• 4
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

کلب ، وقتی کاسه میلیسد خدا را شاکِر است
العجب... از دید برخی کلب هم یک کافِر است
کلب دربار رقیه برتر است از جن و انس
این سِمَت از آن سِمَت های به نام و فاخِر است
قطره اشکی که برایت ریختم مستم نمود
اشک هم چیز عجیبی هست چیزی نادِر است
خلق فرموده تمام قلبهای مست را
ای گداها بر تمام فعل ها او قادِر است
من رقیه مذهبم سنگم زنید ای مومنان
این گدا بهر دم افشانی برایش حاضر است
مکتب بی بی رقیه مکتب صوم و صلات
خوش بحال آنکه درس و مکتبش را ناشر است
هر که در دل با رقیه جنگ دارد یک کلام :
کافِر است و کافِر است و کافِر است و کافِر است
مدح بی بی را ز لبهای ابالفضلش شنو
این فقط تعریف عقل ناقص یک شاعِر است
مدح

• چهارشنبه
• 14
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 08:13
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

بادست کوچکش گره ها باز می کند
طفل سه ساله یست که اعجاز می کند
بال وپرش شکسته ولی او بدون بال
باذکرنام فاطمه پرواز می کند

شاعر : امیر فرخنده

• یکشنبه
• 18
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 07:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

بیست سالش شده ، چه محشر شد
خانمی دلربا و دلبر شد
درحجاب و وقار ودین داری
از تمامی دختران سر شد
مثل عمه مـفـسّر قرآن
بر زنان مدینه سرور شد
خواهر وتکیه گاه اصغر شد
عمه ی بچه های اکبر شد
هر زمان خنده بر لبش آمد
خستگی از تن پدر در شد
شب جشن عروسیش بود
آسمان روشن و منور شد...
***
شاعری خواب های خوش میدید
ناگهان خواب ها مکدّر شد
یادش آمد سه ساله ی ارباب
گوشه ای از خرابه پرپر شد
سنّ کم ، موسپید ، قامت خم
اندک اندک شبیه مادر شد
منتظر بود تا پدر آید
با سری در طبق برابرشد
درد و دل کرد با سر ، اما حیف
قصه و عمر هر دو تا سر شد . . .

شاعر : مجتبی خرسندی

• سه شنبه
• 27
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 07:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

هر آنچه پيش آمده ديگر گذشته است
گريه نكن كه قِصه ی معجر گذشته است
گوشم اگر كه پاره شده خوب ميشود
ديگر زمان غارت زيور گذشته است
من حرفِ خاتم يمنت را نميزنم
تو هم بگو كه حرف گُل سر گذشته است
چادر عبا ، عمامه ي تو روسری من
هرچه گذشته است برابر گذشته است
گفتم به عمه ام پیِ غسّاله ای رود
كار از طبيب و مرهم و بستر گذشته است
امشب به غُسل، گيسوی من خيس ميشود
آن گيس كه ز شانه ی اكبر گذشته است
اصلاً بيا و صحبتمان را عوض كنيم
هر آنچه پيش آمده ديگر گذشته است

شاعر : امیر فرجی

• پنج شنبه
• 29
• خرداد
• 1393
• ساعت
• 07:07
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رقیه بنت الحسین (علیهما السلام)

از خود بیا رها شو بگو یا رقیه جان (س)
با عشق آشنا شو بگو یا رقیه جان(س)
ای سر بیا به خاک کف پاش بوسه زن
از گردنت جدا شو بگو یا رقیه جان(س)
عالم تمام ، وقف عزای سه ساله اند
وقف همین عزا شو بگو یا رقیه جان(س)
مانند ما که کلب حریم رقیه ایم
کلب حرمسرا شو بگو یا رقیه جان(س)
چون کل انبیای عظامند سائلش
همرنگ انبیا شو بگو یا رقیه جان(س)
چشمان خویش زیر قدمهای او گذار
قالی نخ نما شو بگو یا رقیه جان (س)
گفتی: زمین کرببلا را ندیده ای ؟ !!!!!
راهیّ کربلا شو بگو یا رقیه جان(س)
هر کس غزل بگوید از او اهل جنت است
جعفر غزلسرا شو بگو یا رقیه جان(س)
سروده جعفر ابوالفتحی

• سه شنبه
• 10
• تیر
• 1393
• ساعت
• 13:35
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

اگر دست پدر بودی به دستم
چرا من در خرابه می نشستم
اگر می بود بابای نکویم
نمی زد شمر دون سیلی به رویم
***
بابا چرا سر از خاك یک لحظه بر نداری
حق داری ای پدر جان زیرا که سر نداری
ما را رسوا کردند با ضرب تازیانه
بابا مگر تو با ما ، عزم سفر نداری
***
بیاای عمه جان کامشب زمرگ خودخبردارم
هوای دیدن رخسار زهرا را به سر دارم
خبر کن دختران شام را از بهر دیدارم
که تا ثابت کنم من هم در این عالم پدر دارم
***
من دختر سه ساله ی حسینم
در باغ دین آلاله ی حسینم
نامم به لوح عشق جاویدانست
دیباچه ی رساله ی حسینم

• چهارشنبه
• 8
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 15:34
• نوشته شده توسط
• علی

گفتن ندارد،گفتن ندارد،گفتن ندارد
كوچه شلوغ و جای یك سوزن ندارد
نامرد مردم حق علی و فاطمه خوردن ندارد
مادر به خود گفت:شاید كسی كاری به كار زن ندارد
من از نبی ام حتماً كسی كاری به كار من ندارد
افتادن زن در پیش چشم دیگران دیدن ندارد
برخیز مادر برخیز مادر زینب پناهی غیر این دامن ندارد
وقتی حسینت در لحظه ی گودال پیراهن ندارد

دانلود سبک

• چهارشنبه
• 8
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 15:41
• نوشته شده توسط
• علی

بابا جونم السلام، خوب نمیبینه چشام
فقط میگم یک کلام،کودکی پیرم،میخوام بمیرم
خمیده قدمو زمین گیرم،حالا که نیستی از جونم سیرم
واسه مُردن بهونه میگیرم،شد عمر کوتاه، خرج غم و اه
سلسله ی موی تو، سُرخی گیسوی تو
شکافه ابروی تو، زده شرارم، برده قرارم
دور و بَرَم یه دنیا نامرده، تو اوج غم دلم پر از درده
دنبال یک بهونه میگرده، که دل پریشون، جون بده آسون
خون خدایی، شدم هوایی، تازه رسیده ابن الشهیده
مثل تو خون از چشام چکیده
یا اباالمظلوم
با آه و اشک روون، واسَت میگیرم زبان
ای بابای مهربون، ای مو پریشون، ماهِ پر از خون
ببین که ناله و پریشونی، برده دلم رو، رو به ویرونی
پیشت میمیرم، آروم میگیرم
خرابه حالم شک

• شنبه
• 18
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 13:46
• نوشته شده توسط
• علی

چشم یعقوبی من بابا هنوزم به دره
بوی پیراهن تو داره دلم رو می بره
یه دسته گل بنفشه دارم برات می چینم
اگه بیای کنار درد دلات می شینم
دردای منو نگاه تو باید شفا بده
تا که حاجت دل منو امشب خدا بده
مثل همیشه توی آغوشت من رو جا بده
مردم از جدایی، ای پدر کجایی
کاش یه جفت گوشواره از بهشت برا من بیاری
دستای کبودم و تو دست زهرا بزاری
زخمای صورتت رو اشکای من می شوره
بابا چرا رو پلکات خاکستر تنوره
قربون چشات یه بار دیگه تو عمه رو ببین
خیلی دلتنگه روی دامن عمه هم بشین
خیلی توی راه برا خاطر من زمین
مردم از جدایی، ای پدر کجایی
وقتی تو تشت طلا به دندونات چوب می زدن
کاشکی پر خون می شدن به جای تو لب های من
خشت

• دوشنبه
• 20
• مرداد
• 1393
• ساعت
• 06:08
• نوشته شده توسط
• علی