قاسم بن حسن (ع)

ای ماه من که چشم و چراغ نبوتی
ریحانهٔ بهشتی باغ نبوتی
ای جلوه کرده حُسن تو چون گوهر از صدف
ای یادگار سبزترین گوهر شرف
ای آیه‌های حسن تو وَاللَّیل و وَالنَّهار
ای سرو سرفراز پس از سیزده بهار...
ای متّصل به وحی و نبوّت وجود تو
ماه شب چهاردهم در سجود تو
دُرِّ یتیم من، قدمی پیش‌تر بیا
یعنی به دیده‌بوسی من بیشتر بیا
گرد یتیمی از رخ تو پاک می‌کنم
لب را به بوسهٔ تو طربناک می‌کنم
ای نوبهار حُسن در آفاق معرفت
پیشانی تو مطلع اشراق معرفت...
ای نوجوانی تو، سرآغاز شورِ عشق
ای روشنای دیدهٔ موسای طورِ عشق
عشق و عقیده، آینهٔ روشن تو شد
تقوا و معرفت، زره و جوشن تو شد
ای پاگرفته سروِ قدت در کنار من
ای چون علی ق

• جمعه
• 7
• دی
• 1397
• ساعت
• 15:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هم انا ابن الحسنم
هم شبيه پدرم شير جمل بت شكنم

بازوانم علوي ست
واي اگر تيغ بگيرم به كف و سر بزنم

جانتان در خطر است
لشگري ريخت بهم با سر زين پا شدنم

بي زره آمده ام
تا بدانيد كه استاد اويس قرنم

شده ام عبد حسين
عشق حيران شد در طرز نگاه و سخنم

نهراسم ز كسي
نام معشوق نوشتم به تمام كفنم

بهر ياري عمو
نائب حضرت بابام غريب وطنم

همه ي زندگيم
به فداي سرگيسوي عمو جان و تنم

من كه با پاي خودم
آمدم در ره معشوق خدا سر شكنم

اين غزل يعني چه
شير شير است بيائيد بفهميد مثل يعني چه

پسر عايشه ها
ميكنم ثابت تان شير جمل يعني چه

تو بيا ازرق شام
آمدم تا كه ببينيد كه يل يعني چه

بعد از اين شك نكنيد
در كتب ها ب

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یلی در هیبتِ شیر خدا بود
مُعزِ المؤمنینِ کربلا بود
تمام کربلا در زیر پایِ
غزال تیز پای مجتبیٰ بود

• چهارشنبه
• 12
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پیراهنت از بهار عطرآگین‌تر
داغت ز تمام داغ‌ها سنگین‌تر
کام همه تلخ شد ز داغت امّا
در کام تو مرگ از عسل شیرین‌تر

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1398
• ساعت
• 15:38
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

قلب حسن در سینه این نوجوان بود
زیباترین گلواژه این کاروان بود

مانند یک خورشید رویش میدرخشید
گاهی به دورش هاله رنگین کمان بود

قدش کمی کوتاه و اندامش کمی ترد
سیمای جڌابش شکوهی بیکران بود

سنش نمیخورد اینکه مرد جنگ باشد
پای غرور چشمهایش در میان بود

شوق شهادت در وجودش موج میزد
سمت نگاهش انتهای آسمان بود

تنها عمو نه هیچکس راضی نمیشد
قاسم رود میدان ز بسکه مهربان بود

حس کرد آغوش پدر را لحظه ایکه
دستش به دور گردن اربابمان بود

میدان که میرفت از نگاهش یاس میریخت
چون برگ گل در معرض باد خزان بود

میگفت تا کامل شدن راهی نمانده
وقتی عمو آمد کنارش نیمه جان بود

حس کرد نجمه در دلش چیزی شکسته
زینب شنید آ

• شنبه
• 26
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:51
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ای لاله ی خونین بدن قاسمم
لب بگشا بگو سخن قاسمم
شد حلقه حلقه از تو تن قاسمم
تا که من زنده ام از تو شرمنده ام
قربان رنج و محن تو
خون می چکد از دهن تو

تنت شده پاره تر از پیرهن
نمانده جای سالمی روی تن
مثل زره زره زره شد بدن
ای گل معطر شدی مثل اکبر
وقتی رسیدم بر سر تو
دیدم گسسته پیکر تو

داماد کربلا تماشا شدی
هم قد و هم قامت سقا شدی
زیر سم اسب ز هم ما شدی
ای عزیز دلم داغ تو مشکلم
شکسته شد آیینه ی تو
کی نیزه زد بر سینه تو
*****
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• یکشنبه
• 3
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 22:04
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

عمو بیا به سوی من
قاتل گرفته موی من
راه نفس به سینه ام بسته عدو
خنجر فرو کرده به گودی گلو
عمو جانم عمو جانم عمو جانم

جسمم به خاک و خون تپید
مرکب روی جسمم دوید
عمو حسین یکدم بالینم بیا
از خاک صحرا کن جدا جسم مرا
عمو جانم عمو جانم عمو جانم

دانی چه آمد بر سرم
از هم جدا شد پیکرم
زیر مرکب ها پیکرم گم شد عمو
جسمم مثل خاک تیمم شد عمو
عمو جانم عمو جانم عمو جانم
*******
شائق

• جمعه
• 8
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 23:26
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

از کودکیش مثل پدر درد کشیده

همپای یتیمی چقدر درد کشیده

سخت است بفهمد كه کسی درد کسی را

درکش نتوان کرد مگر دردکشیده

آنجا که شکستند سر و سینه ی او را

فهمید که مادر چقدر درد کشیده

روی بدنش هروله کردند و فهمید

مادر چقدر در پس در درد کشیده

او بی زره از این همه شمشیر گذشته

ای وای که از زخم تبر درد کشیده

خون می چکد از زخم سر و سینه ی او هم

آهی اگرم همره هر درد کشیده

سجاده ای از خون شده بر دامن این دشت

ارثیه زهراست اگر درد کشیده

این درد قدیمی است که از ضربه پهلو

این طایفه از چند نفر درد کشیده

از قنفذ و از ضربه ی سیلی مغیره

از آن لگد در پس در درد کشیده

• شنبه
• 9
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:57
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

عمو بر دیدنم نمی آیی چرا
تماشایی شده عزیز مجتبی
زند قاسم صدایت – بیا ای من فدایت – فدای خاک پایت
عمو جانم عمو (3)
*******
پر از خون شد تنم بیا خون خدا
به زیر دست و پا زدم من دست و پا
بیا ای قرص ماهم – نگاهم کن نگاهم – که من دیده به راهم
عمو جانم عمو (3)
*******گل پزمرده ام ندارم باغبان
به هر سو می کشد مرا باد خزان
بیا چشم انتظارم – بیا من بی قراربم – بیا بابا ندارم
عمو جانم عمو (3)
*******تب و تابم بیا تب و تابم بده
عمو جان تشنه ام بیا آبم بده
بیا من نیمه جانم – اگر چه نوجوانم – شکسته استخوانم
عمو جانم عمو (3)

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 20:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نمیرسید قمر هم به پای زیباییش
میان هاشمیان شهره بود یکتاییش

صداش تازه کمی مثل مردها شده بود
اگر چه فاصله کم بود تا شکوفاییش

جواز عاشقی اش رونوشت بابا بود
که بسته بود به بازو به رسم شیداییش

همیشه آرزویش بود چون عمو باشد
نشد، که شکل بگیرد خیال سقاییش

همینکه مقتدرانه بسوی میدان رفت
همینکه خواند رجز با دم مسیحاییش

هراس و لرزه بر اندام دشمنان انداخت
احاطه بود به لشکر توان یاراییش

عمامه سر او ضربه را نمی فهمید
تبر گڌشت ز پیشانی اهوراییش

عمو رسید کنارش ولی چه فایده داشت
چه سخت بود خدایا عروج لیلاییش

به روی شانه او گرچه گردنش افتاد
به چشم نجمه نشد کم دمی ز آقاییش

تمام اهل حرم آمدند با عجله
بر

• سه شنبه
• 12
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شاعر: سید رضا هاشمی سره
گوشواره‌ی نوحه: « این ماه ِ روی کیست؟گمانم که قاسم است»
**********

این ماهِ روی کیست ؟ گمانم که قاسم است
این عطر و بوی کیست ؟ گمانم که قاسم است

ماه از فلک رسید، گمانم که قاسم است
ناگه ملک رسید ، گمانم قاسم است

شهزاده‌ی نجیب به میدان خوش آمدی
درد مرا طبیب به میدان خوش آمدی

جان عمو شتاب مکن جان به لب شدم
با هر قدم که دور شدی در تعب شدم

میدان به لرزه آمده ای زاده ی حسن
گویا که خشمگین شده شهزاده ی حسن

دارد کفن به تن، زرهش حرزِ زینب است
خورشید گو متاب که قاسم مُعذّب است

شیر خداست با همه‌ی نوجوانی‌اش
ای جان من فدای چنین جان فشانی‌اش

از شش جهت مُسَخَّر شمشیر قاسم است
هر شه‌رگی که در تنِ این قوم ظالم است

طوفان صفت رسیده که پیغمبری کند
میدان رزم را نفسش حیدری کند ...

قاسم قسیم جنت و نار است ، لافتی‌ست
گل با گلاب فرق ندارد ، که مجتبی‌ست

ای من بمیرم آن گلِ پرپر گلاب شد
برخیز یا حسین که روز حساب شد

شهزاده را به جانب اهل حرم ببر
بار گران به دوش بکش ، قدِ خم ببر

این پاره پاره تن گلِ بستان فاطمه‌ست
جان در تنش نمانده ولی جانِ فاطمه‌ست

سخت است پیش چشم عمو دست و پا زدن
تیر و سنان و نیزه ز هر سو جدا زدن

مادر بمیرد از غمِ آن جسمِ چاک چاک
آخر امانت منی ای خفته روی خاک

با صدای کربلایی علیرضا یوسفی

• پنج شنبه
• 14
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 02:23
• نوشته شده توسط
• انجمن هنر و ادبیات آیینی افغانستان

شاعر: حمزه محمودی
گوشواره‌ی نوحه: « منم قاسم ابن الحسن بین میدان»
**********
اگر کودکم وارث خون شیرم
سر دشمنان را نشانی بگیرم

به کامم چه شیرین‌تر است از عسل‌ها
شهادت کنار قدمگاه یل‌ها

امیری حسینٌ بخوانم به میدان
و نعم الامیری بگویم چو یاران

مرا تیر باران کنید ای‌جماعت
نفس می‌کشم در هوای شهادت

جگر گوشه‌ی دومین نور هستی
منم قاسم بن الحسن غرق مستی

• پنج شنبه
• 14
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 02:29
• نوشته شده توسط
• انجمن هنر و ادبیات آیینی افغانستان

همه عالم نشسته،در عزای تو قاسم
شیعه سوزد همیشه،از برای تو قاسم
کشته شد یتیم مجتبی
سوزد و گرید خون خدا
شد شهید قاسم قاسم قاسم۲

گل باغ پیمبر،بود از نسل هاشم
نوه ی مرتضی و،پسر نجمه قاسم
کشته شد یتیم مجتبی
سوزد و گرید خون خدا
شد شهید قاسم قاسم قاسم۲

ماه تابان عصمت،بر حسین نور عین است
یادگار برادر،همه هست حسین است
کشته شد یتیم مجتبی
سوزد و گرید خون خدا
شد شهید قاسم قاسم قاسم۲

گل گلزار عصمت،حامی دین امت
نهضت کربلا را،خون او داده عزت
کشته شد یتیم مجتبی
سوزد و گرید خون خدا
شد شهید قاسم قاسم قاسم۲

آمده اذن بگیرد،تا رود سوی میدان
تا کند جانفدایی،به ره دین و قرآن
کشته شد یتیم مجتبی
سوزد و گرید خون خد

• پنج شنبه
• 14
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تو هدیه از سوی خدایی
قاسم یتیم مجتبایی
ای گلبن باغ ولایت
داری تو لطف بی نهایت
آقا تو بر خیل گدایت
مولی حسین آجرک الله۳

بر مجتبی نور دو عینی
پرورده ی دست حسینی
خوی و خصال تو حسینی
ماه جمال تو حسینی
جاه و جلال تو حسینی
مولی حسین آجرک الله۳

آقا منم مهمانت امشب
شرمنده ی احسانت امشب
من از محبان تو هستم
در محفلت مولی نشستم
از مرحمت بگیر تو دستم
مولی حسین آجرک الله۳

همسنگر خون خدایی
کردی تو جانت را فدایی
چون علی اکبر عز و جاهت
بر درگه خالق نگاهت
کرب و بلا شد قتلگاهت
مولی حسین آجرک الله۳

با تیغ بشکسته سرت شد
در خون شناور پیکرت شد
از کینه ها و ظلم عدوان
شد جسم تو پامال اسبان
رفتی تو قاسم سوی جانان

• پنج شنبه
• 14
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:13
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

منم قاسم یتیم مجتبایم
فدایی شه کرب و بلایم
عموی مهربانم
تویی آرام جانم
عموجانم عموجان۲

عموجان مشکلم این گونه حل شد
برایم مرگ احلی من عسل شد
خدا داده نویدم
به راه دین شهیدم
عموجانم عموجان۲

ز سوز تشنگی جان بر لبم من
ولی حیران عمه زینبم من
حسن را نور عینم
فدایی حسینم
عموجانم عموجان۲

اگر چه در ره قرآن شهیدم
ولیکن نزد بابا روسپیدم
گل باغ ولایم
به راه دین فدایم
عموجانم عموجان۲

بود میدان جنگ میدان عشقم
بود در این مکان جولان عشقم
انا ابن مجتبایم
گل شیر خدایم
عموجانم عموجان۲

مگر از اکبرت بالاترم من
فدایی علی اصغرم من
بمیرم از برایت
کنم جانم فدایت
عموجانم عموجان۲

شدی قاسم تو پامال ستوران
فدا گشتی

• پنج شنبه
• 14
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تا نیزه‌ای غریب عنان مرا گرفت
پهلوی من نشست و نشان مرا گرفت

می‌رفت تا که فاش؛ پدر خوانمت عمو!
سُمّ فرس رسید و دهان مرا گرفت

گویند بو کشیدن گل؛ مرگ مؤمن است
بوی خوش دهان تو جان مرا گرفت

من سینه ام دُکان محبّت‌فروشی است
آهن‌فروش از چه دُکان مرا گرفت

دشمن که چشم دیدن ابروی من نداشت
سنگی رها نمود و کمان مرا گرفت

از پیرهای زخمی جنگ جمل رسید
هرچه رسید و عمر جوان مرا گرفت

لکنت نداشت من که زبانم ز کودکی
مومِ عسل چگونه زبان مرا گرفت؟

چون کندوی عسل بدنم رخنه رخنه است
این نیش‌های نیزه توان مرا گرفت

پر شد ز خاک سُمّ فرس چشم زخم من
ریگ روان، همه جریان مرا گرفت

محمد سهرابی

• پنج شنبه
• 14
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 12:17
• نوشته شده توسط
• alatashekoodakan

ای قاسمم یکبار چشمان خود وا کن
افتاده ام از پا مرا تماشا کن
ای لاله ی باغم در خون تپیدی تو
در زیر مرکبها قامت کشیدی تو
واويلا واويلا صد آه و واويلا

کنار جسم تو زمزمه می کردم
با دیدنت یاد از فاطمه می کردم
تاب و توان از من زخم تنت برده
به پهلویت دیدم،نیزه گره خورده
واويلا واويلا صد آه و واويلا

بادیدنت پا تا ،سرم پر از درده
بر کمرت خصمی،نیزه فرو کرده
همسفرم میشه سرت به روی نی
ماه عسل میر سرت تو بزم می
واويلا واويلا صد آه و واويلا
******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• جمعه
• 15
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

پسر رفته به بابايش خبرها اينچنين باشد
كرم را ارث از او برده اثرها اينچنين باشد

به حق در آسماني اينچنين نوراني و زيبا
توقع هم همين باشد قمرها اينچنين باشد

به ظاهر سينزده سالش ولي خضر است شاگردش
به حيدر رفته در هيبت نظرها اينچنين باشد

به اصرار خودش آمد به سختي شد عمو راضي
كه در آخر وداع،حال پدرها اينچنين باشد

براي او شهادت از عسل هم هست شيرين تر
براي عاشق بي دل سفرها اينچنين باشد

در آورده به زانو ارزق و اولاد ارزق را
به نسل مرتضي كلأ جگرها اينچنين باشد

به زير سم مركب ها قدش هم قد اكبر شد
در اين راهي كه او رفته خطرها اينچنين باشد

چه دامادي چه قدي به،به اين طرز حنابندان
به پيش آل پيغمبر هنر

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 18:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شمس الشرف

سیزده ساله جوانی که گل باغ ولاست
قمرنجمه وشمس الشرف کرب وبلاست

نوراو ناب تر از رنگ عقیق یمنی است
پرورش یافته ی مکتب ناب حسنی است

طینتش نورولبش کوثروقدش طوباست
نوۀ حیدرکرار وعزیز زهراست

نور از روی جبینش به فلک می تابد
مهرایمان ویقینش به فلک می تابد

نوجوانی که به پیران جهان راهبراست
یم ایثار ووفا را صدفی پرگهر است

داشت جامی به کف از جام وفا زرین تر
اشتیاقش به شهادت زعسل شیرین تر

نامۀ مرد جمل را به روی دست گرفت
سیزده جام عسل را به روی دست گرفت

بغض پنجه به دل وراه گلویش میزد
بس که او بوسه به دستان عمویش میزد

گفت دانی به شما عشق وارادت دارم
ای عموجان به دلم شوق شهادت دارم

ای کری

• جمعه
• 22
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 18:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

باد وقتی که برآن حلقه‌یِ گیسو اُفتاد
دید در قلبِ حرم باز هیاهو اُفتاد

سیزده بار زمین بوسه زده پایش را
بسته بر بازویِ خود هدیه‌ی بابایش را

بنویسید که خورشید نقابش شده ست
باز زانویِ ابالفضل رکابش شده است

به جُز این پیرهنش نیست نیازی هم نیست
زِره ای قدِ تنش نیست نیازی هم نیست

بگذارید رَوَد حوصله‌اش سَر رفته
چه نیازی به زِره داشت به حیدر رفته

آنکه مانند علمدار جگر دارد اوست
آنکه شمشیرِ حسن را به کمر دارد اوست

رخصتی تا دهدش ، سمت عمو می‌آيد
چقدر بیرقِ عباس به او می‌آید

دلِ میدان زده و هیچ هماورد نبود
پیش او در دلِ این معرکه یک مرد نبود

رجزی خواند بدانند بلاغت دارد
شیر بر طرزِ کمین کردنش عاد

• یکشنبه
• 24
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:26
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

خون غزل می ریخت
از بیت بیت رزم او ضرب المثل می ریخت

با دست خود خورشید
در کهکشان دامنش ماه و زحل می ریخت

سرمه نکش بر چشم
کِی زرگری روی طلا رنگ بدل می ریخت!؟

اشک عمو وقتی
آرام قاسم را گرفتش در بغل..،می ریخت

وقت اذان عشق
از منبر حلقوم او "خیر العمل" می ریخت

مثل حسن شیر است
مردانگی از چهره ی این شیریَل می ریخت

از مصحف رزمش
آیه به آیه سوره ی "فتح جمل" می ریخت

خون عدوی پست
از پنجه ی این شیرزاده در جدل می ریخت

آنقدر سر انداخت
از خستگی حتی عرق های اجل می ریخت

تیری به بالش خورد
سنگ عدو بر کنج ابروی هلالش خورد

چون ابر باریده
انگار در این دشت قاسم پهن گردیده

کفتارها دیدند
نعش عقابی که پرش را ن

• سه شنبه
• 26
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آمد ز ابر خیمه برون قرص روی ماه
وجه شبه به روی مَهَش، خور به صبحگاه
گویا که پا نهاده حسن در جمل، به راه
خیره به سوی او همه لشگر، همه سپاه

در قامتش قیامت کُبراست بنگرید
ابنُ الحسن کریم دو دنیاست بنگرید

بر عارض است زلف سیاهش شکن،شکن
لعل لبش چو سنگ عقیقی است در یمن
حتی نداشت خوود و زره بر سر و به تن
تنها ز پیروهن به تنش داشت یک کفن

آمد رجز به نام حسن خواند «یا حسن»
نامش به خاطر همگان ماند با حسن

استاد رزم هر که اباالفضل می شود
او یک تنه حریف دو صد رذل می شود
جانش به پای تیغ کجت بذل می شود
چون میکُشی تو،صاحب یک فضل می شود

دشمن اگر که أزْرَقِ شامی ست بهتر است
خونش حلال تو،که گمان می کند سر است

• پنج شنبه
• 4
• مهر
• 1398
• ساعت
• 19:44
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

امروز عطش شُکوه دریا دارد
آرامش ساحلش تماشا دارد
ممنون که مرا عمو بغل می گیری
آغوش تو بویِ پدرم را دارد

• سه شنبه
• 16
• مهر
• 1398
• ساعت
• 17:36
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

با مُسمّایی و نامت را چه زیبا بُرده اند
اهل دل جام حسن از دست قاسم خورده اند

تو کریم بن کریمی و عزیز نجمه ای
سائلان غیر شاهی مثل تو افسرده اند

آنقدر زیبایی و بویت دل انگیز است که
یاس های با طراوت پیش تو پژمرده اند

آن میِ نابی که در دست حسن بار آمدی
در شراب ناب تو صاحبدلان چون دُرده اند

خال لبهایت دهان کعبه را انداخت آب
آسمانی ها به احرام تو کُشته مُرده اند

پیش تیغ ات نصف خواهد شد سپاه کوفیان
الحق این نام تو یا قاسم به جا آورده اند

گر چه رمز حاجت عالم صد و ده بار بود
با تو اما دیگر از این سیزده نشمرده اند

از همان اول دخیل عشق آل هاشم ام
من غلام حضرت جانانِ عالم قاسم ام

• پنج شنبه
• 11
• اردیبهشت
• 1399
• ساعت
• 17:21
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

هر چه بر ما می رسد یا از کریمان می رسد
یا که از ذرّیه و از نسلِ ایشان می رسد

بی کرامت روی قولِ دیگران دلخوش نکن
با کرم بر هر گره..امدادِ آسان می رسد

می شود تکلیفِ ما روشن به دستانِ کریم
پشتِ دربِ خانه اش..رونق فراوان می رسد

چنگ زن بردامنِ پاکِ حسن با اعتقاد...
با نگاهش نعمتِ بی حد چو باران می رسد

لحظه ای غافل نشو از قاسم ابن مجتبا..ازعنایاتِ پسر...الطافِ پنهان می رسد

می کند قسمت میانِ گریه کُن ها..کربلا
قاسم است و زیرِ چترش دل به سامان می رسد

روضه ها ی حضرت قاسم..تماشایی تر است
از لبم گاهی حسن گاهی حسین جان می رسد

این پسر انگار دارد دو پدر ...باشد بجا..
گر بگویم غیرتش بر شاهِ مردان می رسد

هم حسینی باشد وهم مجتبایی..تا ابد
از کنارِ مرقدش بوی شهیدان می رسد

• پنج شنبه
• 23
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

جنگِ تو خاطره انگیز شده عینِ جَمَل
دشمن حس کرد به روی سرِ خود پیکِ اَجَل
ولی افسوس که خوردی به زمین یوسفِ مهر
بدنت زیرِ سمِ اسب شده مثلِ عسل...

(قاسم بن الحسنم..نورِ دو چشمانِ منی)
(بینِ این دشت نمانده ز تنت پیرهنی)

پسرِ حضرت مهتاب..دل آرا شده ای
زیرِ سُم های ستوران چو مسیحا شده ای
چه مواساتِ عجیبی..تو به مادر رفتی
قابِ پشتِ در و افتادنِ زهرا شده ای

(ردّ ِ چکمه چقدر بر بدنت مانده عزیز)
(به گمانم که لبت ذکرِ عمو خوانده عزیز )

من چگونه بدنت جمع کنم از روی خاک
برگ و بارِ چمنت جمع کنم از روی خاک
گفتنِ ذکرِ عمو حالِ مرا ریخت به هم ..
با‌ چه حالی ذهنت جمع کنم از روی خاک

(مُردم و زنده شدم تا که رسیدم به برت)
(زیرِ سم ها جگرت پاره شده چون‌ جگرت)

می روی پیشِ علی اکبرِ من پس به درود
جان‌بقربانِ تو ای دلبرِ من پس به درود
صورت و چشمِ تو را پاک کنم تا که مگر
بخورد بر نظرِ مادرِ من پس به درود

(برو ای قاسمِ عشاق..پیامم برسان)
(به پدر مادرِ من باز سلامم برسان)

• پنج شنبه
• 23
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 14:35
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

" قاسم "
شاعر:سیدرضا هاشمی سره
گوشواره نوحه:
بعد از قمر ماه بنی هاشمم
بحر کرم، خورشید مکارمم
قاسمم _ قاسمم
******

به میدان شیر نر هم می گریزد از هیاهویم
به هر سو ذوالفقاری دارم از هر تار گیسویم
چو مژگان میگریزند از نهیب تیغ ابرویم
انا الحقم ، انا الحَیّم ، هوالحقم ، هوالهویم

بعد از قمر ماه بنی هاشمم
بحر کرم، خورشید مکارمم
قاسمم _ قاسمم

علی را جلوه ای و مجتبی را جلوه ای دارم
حریر آسا نگاهم گرچه وقت حمله کَرّارم
اگر در پرده ام عیبم مکن سِرّی دگر دارم
خدا از پرده بیرون می شود گر پرده بردارم

بعد از قمر ماه بنی هاشمم
بحر کرم خورشید مکارمم
قاسمم _ قاسمم

برس از راه و کاری کن که عمری مانده در راهم
نه اینکه یوسفت باشم ، ولی افتاده در چاهم
خلاصم کن از این عشقی که گاهی هست و گاهی نیست
که غیر از عاشقی با تو از این عالم نمیخواهم

بعد از قمر ماه بنی هاشمم
بحر کرم خورشید مکارمم
قاسمم_قاسمم

.سید رضا هاشمی سره

• یکشنبه
• 2
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 13:28
• نوشته شده توسط
• انجمن هنر و ادبیات آیینی افغانستان

چنان به گوش بیابان نوای من مانده
که در جنان پدرم در عزای من مانده

چه لقمه ها که گرفت از تنم سم مرکب
ز من گذشت و کنون تکه های من مانده

منی که قاسم بودم دگر شدم تقسیم
بروی خاک خودم نه!که جای من مانده

تنم ضریح شده حفره حفره ام کردند
دراین بدن حرم مجتبای من مانده

هزار سنگ سرم‌ را نشانه رفت عمو
هزار جای شکسته برای من مانده

مرا به سینه گرفتی ولی مراقب باش
که میبری تنم و دست و پای من مانده!

عروس من دم خیمه نشسته منتظر است
به دستهای کبودش حنای من‌ مانده

• سه شنبه
• 4
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 13:01
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

دشمن شناس بود و سربازِ بی بدل بود
فرزندِ بی مثالِ جنگاور جمل بود

شمشیر میکشید و «سر» روی خاک میریخت
مثل علیِ اکبر(ع) در رزم، بی مثل بود

ارثیۂ پدر بود عشقِ عمو حسینش(ع)
در کربلا شد اثبات، عشقی که بی خلل بود

ترسیده بود «أزرق»! چون در کشاکش ِ جنگ
همواره کارِ قاسم(ع)، آوردنِ اجل بود

هر کس که در جدالِ با چشم هایش افتاد
مستأصل و پریشان، دنبال راهِ حل بود

تاریخ غبطه خورده، «إن تَمکُروني» اش را
اینکه همیشه حرفش، همراه با عمل بود
¤
یک عمر مثلِ قاسم(ع)؛ در نزد «حاج قاسم»-
-طعم خوش ِ شهادت، «أحلی مِن العسل» بود!

#صلی_الله_علیک_یاأباعبدالله_الحسین
#ألسلام_علیک_یا_قاسم_إبن_الحسن
#یابن_المجتبی_ع_دخیلک

• سه شنبه
• 4
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 17:32
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

بند اول

یلِ نام آور قاسم ، شیرِ دلاور قاسم
یک نفره یه لشکر و،مافوق باور قاسم

شَمایلش بود ، مثاله مجتبی
رزم و قتاله او،شبیهِ مرتضی
بی زره و سپر،زد به دله عدو
لرزه فتاده بر زمینه کربلا

جلوه گاهه صفدره،خیلی هم با جگره
وارثه شجاعت و ، شاهکاره قمره

یاقاسم یاقاسم

بند دوم

هیبته حیدره توچشاش،ترسیده دشمن ازنگاش
ازرق شامی فهمیده،شتاب و قدرته ضربه هاش

میجوشه تو رگاش،خونه یله جمل
همچو حسن بُوَد ، فاتحِ هر جدل
ریخته بهم سپا،هه شام و کوفه رو
در‌ نچجش شهادت اهلی من عسل

داماده اربابه ،گوهره نایابه
قاسمه تومیدون،یاابوترابه

یاقاسم یاقاسم

• یکشنبه
• 8
• فروردین
• 1400
• ساعت
• 20:01
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری