کاروان اسرا

من به کعب و تازیانه کرده ام عادت شما

آسمانها در عزایت گریه کردند ای عزیز

جسم تو در قتلگه با تیغ و نی شد ریز ریز

در همین کرببلا دیدم عزیز من که رفت

بر سر و رگهای خونی شما یک جسم تیز

رأس تو افتاده در دستان یک نامرد بین

گاهی آن رأست به نی گه در تنور گه زیر میز

من به کعب و تازیانه کرده ام عادت شما

این همه بالای نی از چشم غمگین خون مریز

من به دنبال سرت گشتم ولی نایافتم

می دویدم سوی سر آخر به نی دیدم عزیز

سروده جعفر ابوالفتحی

• شنبه
• 2
• مهر
• 1390
• ساعت
• 08:30
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

زبانحال حضرت زینب (س) با سر برادر جانش امام حسین (ع)

طاقت نمیارم تو را، تنها گذارم یا حسین

در جسم تو صد زخم هست، طاقت ندارم یا حسین

نیزه به رگهای سرت، رفته فرو ای عشق من

از اول شب تا سحر، گریه است کارم یا حسین

جسمت به زیر سم اسب، رأست به روی نی اخا

ای کشته خونین بدن، ای بی مزارم یا حسین

ما را به غربت می برند، در بین نامردان اخا

در این غریبستان ببین، در گیر و دارم یا حسین

یک نانجیب با سیلی اش، چشم مرا کرده کبود

سویی نمی آید دگر، از چشم تارم یا حسین

کم مانده با نی آید و، بر چشم کم سویم زند

خون آید از چشم رخ و از چشمه سارم یا حسین

هر وقت گفتم یا حسین با کعب نی آمد عدو

از جان زنم نام

• دوشنبه
• 4
• مهر
• 1390
• ساعت
• 15:07
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

زبانحال حضرت زینب با برادر

بند بند پیکرت از هم گسسته یا حسین

خواهرت در قتلگه پیشت نشسته یا حسین

چشم خود را بسته ای حتی نمی بینی مرا

می برندم کوفیان با دست بسته یا حسین

از حرم تا قتلگه هفتاد منزل راه بود

پای زخمی از دویدن گشت خسته یا حسین

بهر یاری تو از هر در به سویت می دوم

بین ندارد فایده جان از تو رسته یا حسین

سروده : جعفرابوالفتحی

• دوشنبه
• 11
• مهر
• 1390
• ساعت
• 15:43
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

زبانحال حضرت زینب با برادر

مادرم گفت مرا مست رخ یار شوم

گرد شمع رخ تو از همه بی کار شوم

تا که دیدم بدنت زیر سم اسبان رفت

گفتم آیم به کنار بدنت زار شوم

من فدای لب پر ذکر تو باشم ای جان

کی شود از کرمت من به سوی دار شوم

گه به پشت سر تو گه به لبت می زند او

کاش آیم که دمی از تو نگهدار شوم

من همان نخل غمم ما حصلم اشک تو بود

پیش جسم تو اخا بین که چه پربار شوم

صورتم سرخ شده، چشم ز سیلی کم سو

گاه گاهی مه من، همچو شب تار شوم

سروده : جعفرابوالفتحی

www.beit-al-zahra.blogfa.com

• دوشنبه
• 11
• مهر
• 1390
• ساعت
• 15:45
• نوشته شده توسط
• جعفر ابوالفتحی

منزل به منزل پا به پای نیزه ی تو

اشکم روان چون گریه های نیزه ی تو

لحظه به لحظه خون جگر ، آتش به جانم

افتاد با آن آیه های نیزه ی تو

حتی نگاه سنگها هم گریه می کرد

هنگام آن گلبوسه ها بر روی ماهت

آه ای برادر دخترانت زود دیدند

آثار عریان ناقه ها در روی ماهت

قدری نگاه خسته ام آرام می شد

وقتی سرت قرآن به روی نیزه می خواند

شکر خدا این سر کنارم بود در راه

ورنه دگر از زینبت (س) چیزی نمی ماند

من داغ هجده لاله دیدم ای برادر

آری فلک دیدی چه خاکی بر سرم کرد

خون شد دلم از داغتان امّا امان از

خونی که آن زخم زبان ها بر دلم کرد

هر بار از روی نی ای افتاد رأست

همراه هر زخمی که می خوردی دلم سوخت

• یکشنبه
• 25
• دی
• 1390
• ساعت
• 08:09
• نوشته شده توسط
• vahid

می روم با کاروان اما سرِ تو ساربانم
می کِشَم خود را به دنبالِ تو گرچه خسته جانم
هیچکس قادر نبود از پیکرت دورم نماید
گر سرِ بر نیزه ات با من نبود ای مهربانم

خنده ی کمرنگِ لب هایِ به خون آغشته ی تو
می زند فریاد می خواهم کمی قرآن بخوانم
ماهِ تابانم ، مشو دور از کنارم تا نمیرم
ای تمامِ حاصلم با من بمان تا من بمانم
گاهی از محمِل که می بینم سَرَت را رویِ نیزه
می خورم حسرت چرا تو اینچنین و من چنانم
جانِ خواهر سروِ بالایی که زینب داشت خَم شد
از غمِ خشکیِ لب هایِ عطشناکت ، کمانم
کاش تا دورانِ (هجران) بگذرد دیگر نمانده
نَه قراری و نَه صبری و نَه طاقت نَه توانم ...

شاعر:محسن سلطانی

• سه شنبه
• 31
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 15:37
• نوشته شده توسط
• علی

دل سوزان بود امروز گواه من و تو
کز ازل داشت بلا چشم ، به راه من و تو
من به تو دوخته ام دیده تو برمن، از نی
یک جهان راز، نهفته به نگاه من و تو

اُسرا با من و راس شهدا با تو به حق
چشم تاریخ ندیده ست سپاه من و تو
روی تو ماه من و ماه تو عباس امّا
ابر خون ساخته پنهان رخ ماه من و تو
آیه خواندن ز تو، تفسیر ز من تا دانند
که به جز گفتن حق نیست گناه من و تو
هر دو نستوه چو کوهیم بر سیل امّا
عشق، دلگرم شد، از سردی آه من و تو
مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ی ما
بی خبر زآن که غروبست پگاه من و تو

شاعر:حاج علی انسانی

• سه شنبه
• 31
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 15:55
• نوشته شده توسط
• علی

وای از نگاه بی خرد بی مرام ها
بر نیزه بود جاذبه انتقام ها
بازی کودکانه اطفال گشته بود
پرتاب سنگ از وسط پشت بام ها

آن روز از تمامی دیوار های شهر
با سنگ میرسید جواب سلام ها
در مدخل ورودی آن سرزمین درد
از بین رفته بود دگر احترام ها
وای از محله های یهودی نشین شهر
وای از صدای هلهله و ازدحام ها
یک کاروان به ناقه عریان گذر نمود
آهسته از میان نگاه امام ها

شاعر:علی زمانیان

• سه شنبه
• 31
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 16:01
• نوشته شده توسط
• علی

پر می کشد دلم به تمنای نیزه ات
دنیای دیگری شده دنیای نیزه ات

جانی بده دوباره... به من نه به دخترت
تا جان نیامده به لبش پای نیزه ات

ترسانده است فاطمه کوچک تورا
خون های جاری از قدوبالای نیزه ات

یک بوسه بود سهم من از آن گلوی خشک
باقیش گشته قسمت لبهای نیزه ات

بادست خط نیزه و خون گلوی تو
افتاده است هرقدم امضای نیزه ات

لج کرده است تیزی سرنیزه با سرت
چیزی نمانده از تو و دعوای نیزه ات

چرخیده است دیده ناپاکشان به ما
این قوم پست بعد تماشای نیزه ات

شاعر:محمد بیابانی

• سه شنبه
• 31
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 16:05
• نوشته شده توسط
• علی

روشنگر است ناله پشت شرارها
چون آفتاب در همه روزگارها

روشن تراست ازهمه ی روزها شبش
شب دیدنی ست جلوه شب زنده دارها

خاک رهش بلند که شد"تربت" ش کنید
فرقی نمی کنند تراب نگارها

این است معجزش که دمی معجزه نکرد
ازهیچ خلق سرنزد اینگونه کارها

این شانه را به هیچ نبی ای نداده اند
که بارها بلند شود زیربارها

یک ذره ازتلالو خورشید کم نشد
ذره کجا و جلوه پروردگارها

این دشت بااراده زینب اداره شد
دردست جبر اوست همه اختیارها

زینب سواره است اگرچه پیاده است
اینها پیاده اند، همین ها،سوارها

واکرده است فکرکنم بال خویش را
بیهوده نیست اینهمه گرد و غبارها

آهش تمام لشگریان رامچاله کرد
از او گرفته اند نسب ذوالفقار

• سه شنبه
• 31
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 16:08
• نوشته شده توسط
• علی

اي كه گرفته صبر من اين نام و اسمت

برده تمام هوش من كرب و بلايت

افتاده اي در كربلا اي جان زينب

باشد فداي راه تو اين جان زينب

از ظلم قوم كين تنت افتاده در خاك

باشد وداع آخرم با اين تن پاك

بين زينبت بردند اسارت اي برادر

من ماندم و اهل حرم ؛ ای جان برادر

رأست به راس نيزه و جسمت به خاك است

گويد رقيه : عمه جان ، اين رأس باب است ؟

بی یار و تنها گشته ام ای جان جانم

زين پس بگريم از غمت آرام جانم

رفتي به ميدان بلا با حال عطشان

من ماندم و اين كودكان زار و نالان

دادي علي و اصغر و عباس و جعفر

كردي تو قرباني رب دادي تو حنجر

بهر عمود دين شكستي قامت من

با رفتنت بردي تو آرام جانم از تن

در كرب

• سه شنبه
• 31
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 18:03
• نوشته شده توسط
• علی

رفتی و گفتی انفلاب گریه با تو

تفسیر آیات کتاب گریه با تو

طوفان سوار خطبه های کوفه زینب!

حیدر شدن پشت نقاب گریه با تو

رعد بلند حنجر هیهات با من

باران بی صبر شهاب گریه با تو

با من به روی نیزه رفتنهای بسیار

آثار بی حد و حساب گریه با تو

کنج تنور داغ و تشت کینه ازمن

مهتاب آه و آفتاب گریه با تو

رفتی و گفتی صبر کن با غصه هایم

رفتی گفتی اضطراب گریه با تو

من را ببر از رفتننت آتش گرفتم

ای که دعای مستجاب گریه با تو

شاعر:سراج

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 15:53
• نوشته شده توسط
• علی

سری به نیزه بلند است در مقابل زینب

سری که سایه کشیده ست روی محمل زینب

سری که معجزه اش روی نی تلاوت وحی است

مسیح ِ روی صلیب است در مقابل زینب

چه دلفریب صدایی ، چه آیه های به جایی

که بعد خطبه ی خواهر شده مکمِل زینب

پس از خطابه ی منبر زمان نوحه سرایی ست

بخوان که گرم شود با دم تو محفل زینب

چگونه نفی کنم خارجی خطاب شدن را

بخوان که حل شود از خواندن تو مشکل زینب

برایشان بگو از روضه های بازِ دل ما

به استناد روایاتی از مقاتل زینب

بگو به کوفه،که در کربلا چه ها که نکردند

بگو چه ها که نشد با سر تو و دل زینب

بگو که این اسرا از حریم شیر خدایند

بگو که ناقه ی عریان نبوده منزل زینب

یتیم ِعترت و

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 15:59
• نوشته شده توسط
• علی

بر حنجرت سرنیزه تا بالاوپایین می رود

انگارامواج صدا بالا و پایین می رود

ماهی سرخ کوچکی با رقص تیر حرمله

در تُنگ دست ربنا بالاو پایین می رود

می بینمش بی صاحبش لبریز تیرو تیغ ها

سمت حرم اسبی رها بالا و پایین می رود

از دور می بینم فقط در هاله ی گرد و غبار

شمشیر ها و دست ها بالا و پایین می رود

یا بر فراز نیزه ها یا بر فرود طشت زر

آنک سر خون خدا بالا و پایین می رود

شاعر:حسین ایمانی

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 16:13
• نوشته شده توسط
• علی

چشم وا کردم و پرپر شدنت را دیدم

نیزه در نیزه غریبانه تنت را دیدم

زیر پامال کبود سم مرکب ها، نه

به روی دست ملائک بدنت را دیدم

گرچه نشناختمت وقت عبور از گودال

عمه می‌گفت تن بی کفنت را دیدم

گیسویت بر سر نی شِعر غریبی می‌خواند

زلف خونین شکن در شکنت را دیدم

قاری من سر نیزه ز عجائب گفتی

شام، تفسیر غریب سخنت را دیدم

آه یعقوب شده چشم من از روزی که

به تن تیره دلی پیرهنت را دیدم

خیزران شیفته‌ی ساحت لب هایت شد

چشم وا کردم و زخم دهنت را دیدم

تا سحر قلب تنور از غم تو آتش بود

عطر گیسوی تو و... سوختنت را دیدم

شاعر:یوسف رحیمی

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 16:49
• نوشته شده توسط
• علی

در این غروب غریبی ببین کواکب را
به نیزه ها سر زخمیّ نجم ثاقب را
بخوان به لحن حروف مقطعه امشب
حدیث غربت زینب، بخوان مصائب را
چرا عزیز دلم« هَل أتَی» نمی خوانی
ببار جرعه ای از کوثر مناقب را
بخوان« وَلِیُّکُمُ الله» را پناه حرم
بگو حکایت این مردمان غاصب را
برای تسلیت خاطر«ذوی القربَی»
ز تازیانه و سیلی ببین مواهب را
بخوان«لِیُذهِبَ عَنکُم» شکوه غیرت من
که دور سازی از این کاروان اجانب را
مسیح خسته من ندبه أنا العطشان
به خون نشانده دل بیقرار راهب را
لب مقدس قرآن و خیزران بوسه!
و «أم حَسِبتَ» بخوان این همه عجایب را
بیا شبی به خرابه بیاوری با خود
برای دخترکت لیلهُ الرغائب را
هنوز بر لب تو بغض « أیَّ م

• پنج شنبه
• 1
• آبان
• 1393
• ساعت
• 12:58
• نوشته شده توسط
• علی

ای به روی نیزه ها سرت جاشده
زینبت از بعد تو تنها شده
بوده ام از کودکی ام یاورت
همدم تو، مونس تو، خواهرت
شیهه ی اسبت که به گوشم رسید
موقع افغان و خروشم رسید
سینه ام از دوری تو تنگ شد
بر سر رأس تو حسین جنگ شد
گودی مقتل به لبم جان رسید
خنجر کین؛ حنجر عطشان رسید
شمر سرت را ز قفا سر برید
خصم خدا؛ وجه خدا سر برید
بعد تو شد نوبت غارت حسین
غارت اموال و جسارت حسین
جسم تو صد چاک سُم اسب ها
جای کفن بر تن تو بوریا

شاعر : روح اله گائینی

• پنج شنبه
• 1
• آبان
• 1393
• ساعت
• 13:00
• نوشته شده توسط
• علی

اینان كه سنگ سوی تو پرتاب می كنند

بی حرمتی به آینه را باب می كنند

در قتلگاه، آن جگر تشنه ی تو را

با مشك های آب خنك، آب می كنند

لب های خشك نیزه ی خود را حرامیان

از خون سرخ توست كه سیراب می كنند

عكس سر بریده ی عباس را به نی

در چشم های اهل حرم قاب می كنند

با نوحه ی رباب و تكان دادن سنان

شش ماهه ی تو را سر نی خواب می كنند

این آسمان شب زده را ای هلال عشق

هفده ستاره گرد تو جذاب می كنند

هفده ستاره معتكف چشم هایتان

سجده به سمت قبله ی مهتاب می كنند

هفده ستاره با كلماتی ز جنس اشك

تفسیر سرخ سوره ی احزاب می كنند

شاعر:وحید قاسمی

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• علی

من ماندم و تمام خطرهای روبرو

راهی که مانده است و سفر های روبرو

در پای آفتاب بدن های پشت سر

در دست باد شانه ی سرهای روبرو

شاید هنوز بود پسرهای دور و بر

چشم امیدشان به پدرهای روبرو

شاید برای چیدن یک گل زیاد بود

جمعیتی ز برق تبرهای روبرو

تدبیر ما به دست شراب سه ساله بود

وقتی که بسته شد همه درهای روبرو

زیباتر از بریده رگت اتفاق نیست

هر چند بر خلاف نظرهای روبرو

شاعر:ریسی پور

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 16:54
• نوشته شده توسط
• علی

به روی نیزه چگونه تو را نظاره کنم

بخند تا که منم خنده ای دوباره کنم

اگر اجازه دهی لا اقل برای تنت

کمی ز چادر خود را کفن قواره کنم

رسیده وقت نماز و برای قبله نما

به زلف های رهای تو من اشاره کنم

ز ترس دشمن جانی هراس دارم که

به گوش های زخمی طفل تو گوشواره کنم

شاعر:محسن مهدوی

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 17:01
• نوشته شده توسط
• علی

دستان باد موی تو را شانه كرده است

خون بر دل پیاله و پیمانه كرده است

بالای نیزه چشمه ی نوری دمیده از

زخمی كه بر جبین تو كاشانه كرده است

رگهای حنجر تو به گودال قتلگاه

با دوست، گفتگوی صمیمانه كرده است

ذبحت عظیم بود و زبان مرا برید

حالا ببین چه با دلِ دردانه كرده است

چشمان پر زخون علمدار، روی نی

با دختری وداع غریبانه كرده است

از آتش خیام حرم دشت روشن است

این شعله ها چه با گل و پروانه كرده است

باور نمی كنم به خدا باغ لاله را

دست عدو شبیهِ به ویرانه كرده است

بادِ خزان چه حمله ی نامردمانه ای

بر غنچه های كوچك گل خانه كرده است

زینب شبیه پیرزن قد خمیده ایست

كز دوری تو موی پریشانه كرده ا

• یکشنبه
• 19
• شهریور
• 1391
• ساعت
• 17:13
• نوشته شده توسط
• علی

با اين شتاب فكر كنم سر مي آورد!
با اين شتاب،حوصله را سر مي آورد

مي تازد و غنيمت جنگ غروب را
از چنگ سي هزار نفر، در مي آورد

حس مي كنم كه داخل خورجين غصبي اش
يك باغ سيب سرخ معطر مي آورد

سرمست سود دادوستدهاي كربلاست
دارد چقدر چادرومعجر مي آورد!!!

نرخ طلاي كوفه سقوطش مسجل است
از بسكه گوشواره و زيور مي آورد

دود و تنورروشن و عطري شبيه عود
اينجاي روضه داد مرا در مي آورد

شاعر : وحید قاسمی

• شنبه
• 18
• بهمن
• 1393
• ساعت
• 14:22
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

اسرا در کوفه- زبان حال زینب کبری(س)
دنیایی از بی حرمتی دور و برم ریخت
در شهر کوفه عاقبت بال و پرم ریخت
در کوچه های سنگی نامرد کوفه
از روی نیزه، جان من، خاکسترم ریخت
از آن نگاه بی حیا، فهمیده ام من
دیگر النگو، گوشواره، زیورم ریخت
هرگه که قرآنی تلاوت شد ز نیزه
دریایی از غصّه ز چشمان ترم ریخت
وقتی تو را کنج نتوری ، جای دادند
یکباره آه از عمق جان مادرم ریخت
نذری نموده پیرمردی با عصایش
وقتی تو را زد، خاک ِ آن روی سرم ریخت
دیشب سرت را با سر ساقی ، زمین زد
یکباره دیدم آیه های پیکرم ریخت
در پایتخت عدل مولای یتیمان
بُغضی درون این گلو و حنجرم ریخت
آن آتشی که از مدینه شعله ور شد
در کوفه شد خاکستری، بر با

• پنج شنبه
• 16
• آذر
• 1391
• ساعت
• 12:27
• نوشته شده توسط
• محمدمهدي عبدالهي

زینب و دل بی قراری
زینب و اشکای جاری
کار من شده تماشا
کار تو نیزه سواری
می بینی دستای بسته
می بینی سر شکسته
بمیرم به روی نی هم
عزیزم آروم نداری
رفتن و پرکشیدن از تو
موندن و دل بریدن از من
بردن دل روی نی از تو
ناله ها در پس نی از من
حسین ( بی تو من میمیرم ) 3

×××
سر تو نشسته بر نی
سر یاران تو در پی
ندیده کسی به عالم
این چنین شاه و سپاهی
امون از رسم زمونه
دل من دریای خونه
بس که تازیونه خوردم
دارم از مادر نشونه
یک تن غرق به خون از تو
یک قد گشته کمون از من
رفتن کنج تنور از تو
خوردن زخم زبون از من
حسین ( بی تو من میمیرم ) 3

دریافت سبک

• یکشنبه
• 26
• آذر
• 1391
• ساعت
• 06:55
• نوشته شده توسط
• شاکرحق

عاشق شدم و محرم اين كار ندارم
فرياد كه غم دارم و غمخوار ندارم
آن عيش كه ياري دهدم صبر نباشد
وان بخت كه پرسش كندم يار ندارم
دل پر ز غم و غصه هجر است وليكن
از تنگ دلي طاقت گفتار ندارم
دارم غم ديدار تو بسيار نه اندك
ليكن غم خود اندك و بسيار ندارم
خون شد دل خسرو ز نگه داشتن راز
چون هيچ كسي محرم اسرار ندارم
شاعر:امیر خسرو دهلوی

• شنبه
• 16
• دی
• 1391
• ساعت
• 06:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

آمد بر من ،كه؟ يار ، كي ؟ وقت سحر
ترسيده زكه ،زخصم ، خصمش كه ؟ پدر
دادمش دو بوسه ،بر كجا ؟ بر لب تر
لب بُد ،نه چه بُد؟عقيق ،چون بُد ؟چو شكر
فايده سفر از ديدگاه ‹ آفرين لاهوري ›
سفر صاحب هنر را قيمت افزاي شرف باشد
نگردد كس خريدار گهر تا در صدف باشد
سعدي سفر را باعث كمال و پخته شدن آدمي مي پندارد.
بسيار سفر بايد تا پخته شود خامي
صوفي نشود صافي تا در نكشد جامي
مولوي نيز سخني به اين مضمون دارد
از سفر ها ماه كيخسرو شود
بي سفر ها ماه كي خسرو شود ؟
همچنين مولانا ،مراد يافتن حضرت يوسف (ع) را به خاطر سفر مي داند
نگر به يوسف كنعان كه از كنار پدر
سفر فتادش تا مصر وگشت مستثنا
از سفر بيدق شود فرزين مراد وز

• شنبه
• 16
• دی
• 1391
• ساعت
• 06:55
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا كه او بيشتر نفس ميزد
بيشتر ميزدند زينب را
تيغشان مانده بود در گودال
با سپر ميزدند زينب را
يكنفر بود و يك بدن اما
صدنفر ميزدند زينب را
خوابشان بُرد بچه ها سَر ِ شب
تا سحر ميزدند زينب را
ما از الست طایفه ای سینه خسته ایم
ما بـچه های مــادر پهلو شکسته ایـــم

• شنبه
• 16
• دی
• 1391
• ساعت
• 07:09
• نوشته شده توسط
• یحیی

وایِ من خیمه ها به غارت رفت
گیسویی رویِ نی پریشان ماند
وسط چند خیمه سوزان
خواهری دل شکسته حیران ماند
***
وایِ من چادری به یغما رفت
بانویی معجرش در آتش سوخت
مَردِ بیمار خیمه يِ توحید
نیمی از بسترش در آتش سوخت
***
عاقبت هرچه بود با سختی
سر ِ خورشید را جدا کردند
مرد خورجین به دستی آوردند
صحبت از دِرهَم و طلا کردند
***
مرد خورجین به دست با سرعت
سوی دارالعماره میتازد
مرد خوش قول کوفه با جیبی
مملو از گوشواره میتازد
***
بادِ تند خزان چه سوزی داشت
چند برگی ز لاله ای گم شد
در هیاهوی غارت خیمه
گوشوار سه ساله ای گم شد
***
وای از هق هق ِ النگوها
آسمان هم به هق هق افتاده
داس ِ بی رحم کینه بر جانِ
غنچه های

• شنبه
• 16
• دی
• 1391
• ساعت
• 07:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

بس کن حسین سربه سر نیزه ها مکن
بس کن حسین مادرمان را صدا مکن
بس کن حسین هستی من سایه ی سرم
بس کن حسین جان من و جان مادرم
ای کشته ی فتاده به هامون حسین من
ای صید دست و پا زده در خون حسین من
بس کن که این طائفه آبت نمی دهند
این ها همه کر اند جوابت نمی دهند
ای پاره پاره زیر لگد ها رفو شدی
در زیر چکمه های عدو زیر و رو شدی
رحمی نمی کنند به تن نیمه جان تو
دیدم زدند نیزه به سقف دهان تو
گفتم مرو راهی گودال میشوی
در زیر نعل تازه لگدمال میشوی
گفتم مرو سرت ز قفا می برند حسین
گرگان ز پاره های تنت می خورند حسین
گفتم مرو ز داغ تو قلبم شود کباب
گفتم مرو خانه ی عمرم شود خراب
دیگر پس از تو هم قدم غصه ها شدم
آری

• شنبه
• 16
• دی
• 1391
• ساعت
• 07:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

طوفان وزيد و قافيه ها بوي خون گرفت
تا گفتم السلام عليکم شروع شد
قلب قلم تپيد و تلاطم شروع شد
آغاز روضه بود به نام خدا؛ حسين
شاعر نوشت اول اين روضه؛ يا حسين
خون جاي اشک بر ترک گونه ها نشست
نام تو بر لب آمد و کوه از کمر شکست
نام تو بر لب آمد و صحرا ز شرم سوخت
مرغ هوا و ماهي دريا ز شرم سوخت
نام تو بر لب آمد و کار از جنون گذشت
با تو به رقص آمده طوفان ميان دشت
نام تو بر لب آمد و بغض زمين شکُفت
نام تو بر لب آمد و شاعر به گريه گفت:
"باز اين چه شورش است که در خلق عالم است"
آمد ندا ز عرش که ماه محرّم است
ماه محرّم آمد و نبض زمان گرفت
قرآن بخوان به نيزه ي غم آيه ي شگفت
قرآن بخوان که صوت تو از حنجر خداست

• شنبه
• 16
• دی
• 1391
• ساعت
• 08:07
• نوشته شده توسط
• یحیی