کاروان اسرا

ما جرعه نوش باده ی اندوه زینبیم
در سایه سار پرچم نستوه زینبیم

زینب اگرچه رنج امانش نداده بود
چون کوه بود و باد تکانش نداده بود

این شیرزن به دیده خود گرچه خار داشت
در دست خود شبیه علی ذوالفقار داشت

او که حسین دور کمالش طواف کرد
دشمن به حیدر سخنش اعتراف کرد

زینب رسول هیبت و زهرا صلابت است
مردم! ضعیفه خواندن این زن خیانت است

خوانده حسین سرّ ازل را به گوش او
بعد از خودش سپرده علم را به دوش او

بعد از حسین لشگر غم زد به خیمه ها
عباس رفت و شمر قدم زد به خیمه ها

بعد از حسین ضربه ی شلاق بود و زجر
رگبار داغ پشت سر داغ بود و زجر

بعد از حسین ظلم و جنایات بود و بس
عباس خیمه عمه ی سادات بود و بس

بع

• پنج شنبه
• 27
• مهر
• 1396
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

آه ای سرِ به نیزه نشسته حسین من
داغ غمت دلم رو شکسته حسین من

ای مسیحای زینب
ماه شبهای زینب

آروم جون من رفتی بدون من
رفتی به رنگ شب شد آسمون من
تا روی نیزه رفت غرق به خون سرت
دریای درد و غم شد قلب خواهرت

ای حسینم

صبر از دل شکسته ی من بُرد حسین من
وقتی سرت به روی زمین خورد حسین من

غم تو دلخونم کرد
بی سر و سامونم کرد

بال و پرت شکست بال و پرم شکست
مثل سرت حسین آخر سرم شکست
می دونم عاقبت دردم دوا میشه
آخر به پای تو جونم فدا میشه

ای حسینم

زینب کجا و کوچه و بازار حسین من
زینب کجا و مجلس اغیار حسین من

من کجا و شهر شام
طعنه و سنگ و دشنام

وای از اسارت و دستی که بسته شد
دیدی که حُرمتم آخر شکسته

• شنبه
• 29
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:48
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دل محزونه ، چشام بارونه
سرت رو نیزه ، چرا پُرخونه

بغض دل آسمون و شکستی
رو منبر نیزه وقتی نشستی
قاری قرآن زینب تو هستی

کشته منو دختری که خیلی برام عزیزه
کشته منو سنگی که با چشم تو در ستیزه
کشته منو خونی که از کنج لبت می ریزه

وای حسین حسین وااای

پیرم بی تو ، اسیرم بی تو
می‌دونم آخر ، می میرم بی تو

در به درم کردی صحرا به صحرا
دنبالت آواره ام زار و تنها
سیرم از این زندگی جان زهرا

کشته منو خاکستر روی سرت برادر
کشته منو نیزه و زخم حنجرت برادر
کشته منو بهونه های دخترت برادر

وای حسین حسین وااای

جونم برلب ، شده روزم شب
دعا کن داداش ، بمیره زینب

زینب کجا و دو چشمای خون بار
زینب کجا و غم کوچه با

• شنبه
• 29
• مهر
• 1396
• ساعت
• 09:54
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

تو رفتی و پس از این من سراب را چه کنم؟
رقیه گفت کجایی؛ جواب را چه کنم؟

سر تو تشنه بریده شد و خودم دیدم
غریب تشنه لبم! بی تو آب را چه کنم؟

میان اینهمه مردی که چشمشان شور است
برای این همه دختر حجاب را چه کنم؟

به لطف مادر پهلو شکسته می دانم...
به خون سرخ تو این انقلاب را چه کنم!

حجاب خواهر تو آستین پاره شده
میان چشم حرامی طناب را چه کنم؟

میان کوفه کسی غیر من کبود نشد
عذاب و طعنه شام خراب را چه کنم؟

تمام دخترکانت سوار ناقه شدند
ولی خودم شتر بی رکاب را چه کنم؟

رقیه باسرت آرام می شود اما
دوباره نیمه شب آمد رباب را چه کنم؟

خرابه را به خدا میشود تحمل کرد
بگو که دور سر تو شراب را چه کنم؟

شاعر

• شنبه
• 29
• مهر
• 1396
• ساعت
• 11:17
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

کاروان اسرا در کوفه
نوحه

(به سبک سفیر بی یار عزیز)

شدم به دنبالت غریب و سرگردان
بخاطر زینب بخوان کمی قرآن
حسین ای دلبر نیزه نشین
حسین حال پریشانم ببین
واویلا واویلا
بریز اشک غم به حال زینب
چه زیبا گشتی هلال زینب
اباعبدالله اباعبدالله
******
به خنده با انگشت مرا نشان دادند
به حال و روز من سری تکان دادند
حسین بال و پرم زخمی شده
حسین چون تو سرم زخمی شده
واویلا واویلا
سوالی زینب ز این ها دارم
مگر آواره تماشا دارد
اباعبدالله اباعبدالله
*****
دلم گره خورده به موی تو انگار
گلایه دارم از شلوغیه بازار
حسین با خنده ها خون شد دلم
حسین پرده ندارد محملم
واویلا واویلا
نبودم یک شب کنارت دلبر
تنور خولی چه ک

• شنبه
• 29
• مهر
• 1396
• ساعت
• 17:52
• نوشته شده توسط
• علی کفشگر فرزقی

شب گرچه روی نیزه، سرِ آفتاب بُرد
زینب به فتح شام، سپاه شهاب برد

پس درس های مادر او بی نتیجه نیست
از زخم بی حساب، نباید حساب برد

با دست بسته، خسته، غریبانه، خطبه خواند
کاخ یزید را وسط گریه، آب برد

آنسان که تیر و نیزه و تیغ از تن حسین..
آن خیزران هم از لب تشنه، ثواب برد

وقتی که چشم آل علی بر غرور اوست
نتوان که صبر از دل عُلیاجناب برد

جای مدافعان حرم ضجّه می زنیم:
ناموس مرتضی که به بزم شراب برد!؟

راضی به بغض دختر احمد نمی شویم
ما بی تفاوت، از غمتان، رد نمی شویم

شاعر : احمد بابایی

• دوشنبه
• 1
• آبان
• 1396
• ساعت
• 04:55
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

بوسه ز گلوي ذبح اعظم زيباست
خورشيد به نيزه هم مسلّم زيباست
در مكتب بالندة زينب حتي
ايام اسارت و بلا هم زيباست

• پنج شنبه
• 8
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 10:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بر سر بازارها

از ستم شامیان بر سر بازارها دیده ام آزارها
سوز دلم شد عیان در گذر از خارها در صف نیزارها
حق تو کردم بیان نزد دغلکارها مجلس اغیارها
بی تو بریدم امان مثل گرفتارها تشنة دیدارها
*******
از بدنم تاب رفت
از بصرم آب رفت
جلوة مهتاب رفت
کوفه و شامِ بلا

دم به دمم شد عذاب
روز و شبم اضطراب
خاصه به بزم شراب
مجلس آن بی حیا

سایة غم بر سرم
بر همة پیکرم
بر تن بی یاورم
بعد تو از کربلا

از ستم شامیان بر سر بازارها دیده ام آزارها
*******
وادی بی مونسی
طعنه شنیدم بسی
از لب هر نا کسی
مُردم از این طعنه ها

بر سر هر محفلی
در دل هر منزلی
خون شده از من دلی
همرهِ واویلتا

از سر بامم زدند
کوفه و شامم زدن

• یکشنبه
• 18
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 11:39
• نوشته شده توسط
• سجاد

◾ کاروان در راه کوفه و شام

ز ناقله تا که فتادی ز نیزه سر افتاد

تمام اشک غریبی ز چشم تر افتاد

ز روی ناقله عریان رقیه خوابش برد

که مرغ عشق ز شاخه شکسته پر افتاد

به ناله گفت سکینه که خواهرم عمه

میان قافله گم شد کبوترم عمه

شب است و در دل صحرا بگو چکارکنم

نگو سخن تو از این غم به مادرم عمه

خدا کند که نمیرد در این سیاهی شب

خدا کند نرسد نیمه‌جان او بر لب

خدا کند که ز وحشت دلش نگردد آب

خدا کند که بیفتد ز جسم و جانش تب

نگاه کن که سنان گفت زجر دون برود

برای دخترک گشته لاله گون برود

میان دشت فتاده ز ناقله‌ی عریان

سه ساله‌ای که به چشمان پر ز خون برود

• جمعه
• 30
• شهریور
• 1397
• ساعت
• 15:15
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دل من همچو تنت پر زجراحات شده
خواهر غم زده ات ام مصیبات شده

از هجوم غم واندوه در این روز بلا
خیمه گه مقصد انواع بلایات شده

باورم نیست که ما را به اسیری ببرند
زین جسارت حرم وزینب تو مات شده

ازغم قتل تو ای یوسف زهرایی من
سوگوارت به جنان مادر سادات شده

دفن کرده همه ی کشته ی خود را دشمن
بر بدنهای شما سخت اهانات شده

سرتو رفته به کوفه تنت اینجا مانده
قاری بی تن من وقت تلاوات شده

بعد تو ضربه شلاق وجسارت بسیار
زجر ما بهر عدو اکبر لذات شده

چند سالی پدرم، کوفه امیری کرده
باز بر کوفی وما وقت ملاقات شده

نامه دادند بیایی ومراعات شوی
شرمشان باد،چنین بر تو مراعات شده

خطبه حیدریم کوفه بهم ریخت، چنان

• دوشنبه
• 2
• مهر
• 1397
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

کهکشان گردی ز راه زینب است
نور خورشید از نگاه زینب است
هر کسی که شد حسینی در جهان
سینه اش آرام گاه زینب است
گریه و سینه زدن در روضه ها
هدیه ای از پیشگاه زینب است
سر پناه عالمی کرب و بلاست
کربلا خود در پناه زینب است
جنت از لبخند او امد پدید
آتش دوزخ زآه زینب است
غم غروب طاقت او را ندید
هر چهل منزل پگاه زینب است
دست او بستندو دستش بسته نیست
این اسارت رزمگاه زینب است
یک رقیه یک سکینه یک رباب
این تمامی سپاه زینب است
گرچه از پهلو دمیده روی نی
شب نگهبان باز ماه زینب است
انقلاب معجرش بیداد کرد
چادر پاره گواه زینب است
موسپیدی اش میان شهر شام
شاهد روزسیاه زینب است
سایه اش را هم ندیده هیچ کس
حجب عفت در

• سه شنبه
• 3
• مهر
• 1397
• ساعت
• 09:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#نذر_اسارت_ام_المصائب_حضرت
#زینب_کبری_س
#نو_سروده

آن آهِ تو که شعله کشاند است جهان را
هر نقطه ی عالم ببرَد سوزِ خزان را

از داغِ شقایق همه ی بال و پرت سوخت
خاموش نکرد اشک غمت آتشِ جان را

سرها همه بر نیزه و گلبانگِ تلاوت
هنگامه ی ظهر است عطش کرده اذان را

بر قله ی این صبر چه زیبا تو نشستی
باید که به مقصد بَری این بارِ گران را

با خطبه ی قراء، تو در کوفه به پا کن
کوبنده ترین زلزله ی کون و مکان را

بر دیده ی کوفی بنَشان اشکِ ندامت
تا محو کنی سیطره ی ظلمِ زمان را

حقا که تو پرورده ی دامانِ بتولی
انگار به شمشیرِ علی بسته زبان را

داری تو به دوشت علَم حضرتِ سقا
آنکه به لبش داشته نهری ز جنان را

هر

• دوشنبه
• 9
• مهر
• 1397
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

◾هفت مصیبت

◾از زبان امام سجاد (ع)

در روایت آمده، از امام سجاد علیه السلام پرسیدند:‌ سخت ترین مصائب شما در سفر کربلا کجا بود؟

در پاسخ سه بار فرمودند: الشّام، الشّام، الشّام!

امان از شام !

طبق روایت دیگر امام سجاد علیه السلام به نعمان بن منذر مدائنی فرمود:

در شام هفت مصیبت بر ما وارد آوردند که از آغاز اسیری تا آخر ، چنین مصیبتی بر ما وارد نشده بود:

1. ستمگران در شام اطراف ما را به شمشیرهای برهنه و استوار کردن نیزه‌ها احاطه کردند و بر ما حمله می‌نمودند و در میان جمعیت بسیار نگه داشتند و ساز و طبل می‌زدند .

2. سرهای شهداء را در میان هودج‌های زن‌های ما قرار دادند. سر پدرم و سر عمویم عباس(ع)

• سه شنبه
• 10
• مهر
• 1397
• ساعت
• 23:10
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

دو دستم بسته و سوی تو چشمی چون سبو دارم
بریز آبی بر این آتش که از سرخی رو دارم
چراغ چشمم از سیلی به سو سو کردن افتاده
نگاهی کن به سویم تا که بر این دیده سو دارم
سخن هایم اگر محکم ولی در خویش می گریم
که از غم ذولفقار آبداری بر گلو دارم
سرت افتاد و افتادم روان گشتی روان گشتم
که من با هم قدم بودن از اول با تو خو دارم
هرآنچه بر سرت برنیزه آمد برسرم آمد
چنین در آینه با خویش هر دم گفتگو دارم
تمام کوچه ها سد شد اگر ،من سد شکن هستم
به هر مژگان ز اشک خویش سیلابی به جو دارم
سرت را تا در آغوشم نگیرم که نمی میرم
چهل منزل اگر جان کنده ام این آرزو دارم

• پنج شنبه
• 12
• مهر
• 1397
• ساعت
• 19:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرثیه شام
بوی شراب از نفس شام می رسید
از هر طرف به قافله دشنام می رسید
سر ها به روی نیزه و ساعات می گذشت
بر اهل بیت ماتم ایام می رسید
مزد کلام قاریِ قرانِ فاطمه
تکبیر سنگ ها ز لب بام می رسید
دف ها غریو شادی شان شهر را گرفت
رقاص مست بود که با جام می رسید
سر به سر لباس یتیمان گذاشتند
تحقیرِ خنده بر سر ایتام می رسید
زینب دو دست بسته برایش نقاب شد
با این عذاب در ملأ عام می رسید
زینب اگر نبود در ان کفر شهرِ شام
دنیا فقط به نامی از اسلام می رسید

• یکشنبه
• 15
• مهر
• 1397
• ساعت
• 23:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

تابش صبح سپیده

دوباره بوی بلا برمشام می آید
نوای هلهله ازاهل شام می آید
به گوش قافله سلار شاهدان شهید
صدای شادی مردم مدام می آید
به هرکه می نگری با کمال بی شرمی
برای سنگ زدن روی بام می آید
بریده باد زبانی که گفت ای مردم
شمیم خارجیان برمشام می آید
کسی که بوی بهشتی شنیده می داند
که عطر گلشن خیرالانام می آید
سلامشان نکند گرکسی چه غم دارند
که ازخدای بر آنان سلام می آید
برای تابش صبح سپیده، جانب شا م
یگانه بانوی صبروقیام می آید
هنوز ازسرنی با ترنم قرآن
به گوش مردم عالم پیام می آید
ز درد غربت آل علی«وفایی» باز
صدای گریه ز هر خاص و عام می آید

• سه شنبه
• 17
• مهر
• 1397
• ساعت
• 00:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شده ماهِ صفر،مَهِ رنج و بلا
دوباره زنده شد،عزای کربلا
به جز محنت و غم نیست
به آب و گل زینب
امان از دل زینب
امان از دل زینب...
چو وارد شد به شام،گل خیرالنّساء
شد استقبال از او،به سنگ و طعنه ها
فراقِ رخِ دلبر
شده مشکِلِ زینب
امان از دل زینب
امان از دل زینب...
چه گویم از غمِ،سرِ بالای نِی
زِ اشک عترت و،شراب و بزمِ مِی
لب و چوبِ حرامی
شده قاتل زینب
امان از دل زینب
امان از دل زینب...

• چهارشنبه
• 18
• مهر
• 1397
• ساعت
• 19:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سرت از روی نی با هر تکانی ساده می افتد
بدون سنگ بازی هم گهی بر جاده می افتد
تمام قافله را بهت خواهد برد وقتی که
نگاه دخترت بر این سر افتاده می افتد
نسیم از بین گیسوی تو رد شد قلب من لرزید
نگاهت کی عزیزم بر من دلداده می افتد؟
صدایت را مفسر با سکوتی تلخ پنهان کن
اگر نه کار لبهایت به طشت و باده می افتد
حواس چشم هایت را به من ده سایه ی چشمم
اگر نه چشم تو بر نیزه ی شهزاده می افتد

• پنج شنبه
• 19
• مهر
• 1397
• ساعت
• 10:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سر آورده سر آورده
سر ماه مرا بر نیزه‌ها همراه هفده اختر آورده
سری که از تنور خانه‌ی خولی رسیده روی نی، خاکستر آورده
سری را هم برای خواندن قرآن و چوبِ‌خیزر آورده
سر آورده سر آورده
و همراه خودش از کربلا انگشتر آورده
مسلمانی مگر مرده سر بابای من سر از کلیساها درآورده
کسی با خود سر قاسم
کسی با خود سر عباس و عون و جعفر آورده
و یک کوفی صدا زد گوییا -این مرد- روی نیزه‌اش پیغمبر آورده
صدایی از میان خیمه ها برخاست
نه پیغمبر نیاورده، علیِ‌اکبر آورده
یکی از لابلای نیزه‌ها با پیچ‌و‌تاب آمد
یکی که کرده قلب زار زهرا را کباب، آمد
به روی نیزه‌‌ای جان رباب آمد
سوال این است:
چگونه نیزه‌ای با این بزرگی با خودش ر

• چهارشنبه
• 25
• مهر
• 1397
• ساعت
• 10:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ما نبودیم اسیران عدو در ره شام
بلکه آنان همه اعلام اسارت کردند

• چهارشنبه
• 2
• آبان
• 1397
• ساعت
• 18:14
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هنگام عبور کاروان اسرا و سرهای شهدای کربلا، چشمان مردم بارانی بود و دل‌های آنان طوفانی، اما دنیاطلبی و مصلحت‌جویی و ستم‌پذیری، آنان را از پذیرفتن حقیقت باز می‌داشت.
اینک کوفه‌ زمینه‌ای آماده برای ابلاغ پیام بود، خطبه‌ی آتشین و سخنان حضرت زینب علیهاالسلام هر کلمه‌اش، مثل خون شهیدان عاشورا، بُرنده و تعیین‌کننده بود. آن روز حضرت زینب علیها‌السلام چنان سخن گفت که سخنان او تار و پود نظام استبدادی را از هم گسست.
گویا یک کربلا رنج و مصیبت، روح و روان او را صیقل داده و گوهر جانش را درخشندگی بخشیده بود. با دست به مردم اشاره کرد که: ساکت شوید. تنها روح نیرومند زینب می‌توانست صدای هلهله و شادی مردم را که

• پنج شنبه
• 29
• آذر
• 1397
• ساعت
• 19:23
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از زادگاه خویش کجا میروی حسین
این راه امن نیست چرا میروی حسین

با حاجیان کعبه که عهدی نداشتی
سوی کدام شهر و بلا میروی حسین

آیا که داده وعده‌ی مهمان نوازی ات
با خانواده مستِ صفا میروی حسین

در روز روشن از که کنایه شنیده ای
کاین نیمه شب بدون صدا میروی حسین

از مژده ی سفر همه شادند کودکان
مرغان به زیر پر چو قطا میروی حسین

گویا دل از مدینه ی جدت بریده ای
خود را سپرده ای به خدا، میروی حسین

بدرود ای عزیز، خدا باد همرهت
با اشک و، آه و، سوز و، نوا، میروی حسین

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 10:55
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کاروان رفت و اهلِ آبادی
اشک بودند و راه افتادند
چند فرسخ نگاه بدرقه را
در پی کاروان فرستادند

شوق رفتن به سرزمین بهشت
خسته می‌کرد کوه و صحرا را
غافل از این که راهزن‌ها هم
در کمین‌اند کاروان‌ها را

دور شو کور شو! صدا برخاست
قلب‌ها را پر از مخاطره کرد
کاروان را به طرفة العینی
دستۀ دزدها محاصره کرد

ما نه سوداگریم نه تاجر
نیست جز نان و آب ره‌توشه
زاد راه است التماس دعا
بار ما هست شوق شش‌گوشه

چشم سردسته ناگهان تر شد
لرزش شانه‌اش نمایان شد
بار دیگر نقاب خود را بست
اشک او در غرور پنهان شد

روی زانوی خود نشست آرام
راه را با اشاره‌ای وا کرد
بعد سی سال سردی و تلخی
چایی روضه کار خود را کرد...

سال شصت

• جمعه
• 6
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 18:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مصائب تو مگر از مسیح کمتر بود؟
چه قدر سهم دل آخرین پیمبر بود؟

چه زجر‌ها که کشیدی که سر بر آرد دین
درخت عمر تو با خون دل تنا‌ور بود

تو را چگونه گذشت آن کبود لحظاتی
که چشم شعب ابی‌طالب از غمت تر بود

حجاز حجم نفس‌گیر کینه بود و لجاج
نفاق قوم تو یک کار‌زار دیگر بود

تو با دو قاطبۀ شرک و جهل جنگیدی
و رنج‌های تو حتی از این فراتر بود...

امین! یتیم پر آوازۀ‌ بنی‌هاشم!
نگاه تو خود امان‌نامۀ معطر بود

• دوشنبه
• 9
• اردیبهشت
• 1398
• ساعت
• 20:35
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بضعهٔ زهرا به کوفه جلوهٔ شیر خدا کرد
ذولفقارِ نُطق زینب،کوفه را کرببلا کرد
صبر را شرمنده کرده
کربلا را زنده کرده
آه و واویلا، واویلا

پایهٔ کاخ ستم از نُطقِ زینب گشته لرزان
راس ثارُالَّه بخواند بر فراز نیزه قرآن
ای گُل و ریحان زینب
قاری قرآن زینب
آه و واویلا، واویلا

ای هلال لاله گونم بشنو از ما آه و ناله
جمله ای حرفی بزن با این گُل یاس سه ساله
او تو را مجنون و شیداست
روی ماهش مثل زهراست
آه و واویلا، واویلا

من که بر بندِ غم تو، تا صف محشر اسیرم
آرزو دارم زِ رویت، یا اخا بوسه بگیرم
کن نظر ای نور دیده
قامتم از غم خمیده
آه و واویلا، واویلا

• یکشنبه
• 13
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 10:33
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

از کودکی در محنت و رنج و بلا بودم
همراه زین العابدین در کربلا بودم
باقرالعلومم مسمومم مظلومم
.
.
با چشم خود دیدم حسین تنها و بی یار است
بر مرکب شاه زمان خواهر جلودار است
اهل حرم بر حال او از دیده خونبار است
شاهد بر آن درد و غمِ بی انتها بودم
.
.
با چشم خود دیدم که او افتاده در میدان
فرزند ختم المرسلین گشته به خون غلطان
آماده گشته میزبان بر غارت مهمان
من شاهدِ غارت در آن خیمه سرا بودم
.
.
دیدم که آتش بی امان در خیمه افتاده
بر خاک خیمه دختری لب تشنه جان داده
صورت امامِ ساجدین بر خاک بنهاده
شاهد بر آن سوزِ دل و حالِ دعا بودم
.
.
دیدم سری بر روی نی در ذکر قرآن است
دیدم هلالِ فاطمه در هاله پنهان اس

• دوشنبه
• 14
• مرداد
• 1398
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از سر نیزه یا حسین محمل خواهرت ببین
به زیر شلاق ستم ، پیکر دخترت ببین
درون آتش جفا ، خیمه حیدرت ببین
کنار نهر علقمه ، گریه مادرت ببین
******
از سر نیزه ها ببین خواهر دلشکسته را
گریه کنان کنار او ، دخترکان خسته را
آینه ها شکسته با سنگ جفای ناکسان
میان لشکر ستم ، امام و دست بسته را

چو تازیانه می زند ، عدوی کینه جو به دوش
نوای بی کسی رسد ، ز نای کودکان به گوش
در این هوای غمفزا ، میان بی مروتان
رسیده خون عاشقان ، درون سینه ها به جوش

سرش به نیزه تنش به گودال امان امان از دو چشم اطفال

از سر نیزه یا حسین محمل خواهرت ببین
******
هوای دیده ها شده ، هوای غصه آوری
روانه گشته کاروان ، بدون یار و یاوری

• پنج شنبه
• 7
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمّـه با داغ رقیّـه چـه کنیم ؟
عمّـه با ظلـم امیّـه چـه کنیم ؟
عمّـه با ناله و گریـه چـه کنیم ؟
******
عمّـه با ظلم ستمگـر چه کنیم ؟
غربت و طعنـة کافـر چه کنیم ؟
داغ بـابـا و بـرادر بـس بـود !
عمّـه با ماتم خواهـر چه کنیم ؟

شام غم سفرة غمخـانه شـده
مـوقـع رفتـن پـروانـه شـده
عمّـه زینـب همه جا می نگـرم
مملـو از ظلـم یزیـدانـه شـده

عمّـه با داغ رقیّـه عمّـه با ظلم امیّـه
عمه زینب چه کنیم عمه زینب چه کنیم

عمّـه با داغ رقیّـه چـه کنیم ؟
******
ما که از دسـت جفـا پُر دردیم
ارمغــان غصّـه و غـم آوردیم
اربعیـن کـرب و بلا پیـش پدر
بی رقیّـه بـه چـه رو برگردیم ؟

در دل شـام بـلا بـی سامـان
مانده ای

• چهارشنبه
• 13
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

سر بالای نیزه دلبر پای نیزه وای حسین و زینب
بر لب جای نیزه در آوای نیزه وای حسین و زینب
******
نیزه سواران ، بر نیزه نشسته گریَند به حال زینب این نی سواران
محمل سواران ، با پاهای بسته نالند از این جدایی از نیزه داران

نه رهی بهر چاره نه دلی بر نظاره
شده میراث زینب جگر پاره پاره

سر بالای نیزه دلبر پای نیزه وای حسین و زینب
******
بر سوگواران ، تسکین عزا کو ؟ شد تازیانه سهمِ این سوگواران
در لاله زاران ، مردان بلا کو ؟ بر خاک و خون نشسته لاله عُذاران

همه جا رنگ ماتم همه سو تیرة غم
غمدیده قلب زینب بینی دمادم

سر بالای نیزه دلبر پای نیزه وای حسین و زینب
******
هر نیزه نشینی ، با ظلمت ستیزد تا پنجه

• چهارشنبه
• 13
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

◾دو دمه‌های بازار کوفه و شام

◾بنداول
راس هفتاد و دو قربانی بروی نیزه‌ها
کوفه شد غرق عزا(۲)

◾بنددوم
یکطرف ششماهه و یک سو یتیم مجتبی
کوفه شد غرق عزا(۲)

◾بندسوم
با رسن بستند دست دختر شیرخدا
کوفه شد غرق عزا(۲)

◾بندچهارم
زین مصیبت لرزه افتاده به عرش کبریا
کوفه شد غرق عزا(۲)

• شنبه
• 23
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 12:10
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور