شعر امام زمان (عج)

فراق تو بر دل شرر می گذارد
شب غصه را بی سحر می گذارد

به سودای روی تو ای ماه زهرا
دلم در شب خود قمر می گذارد

اگر تو بيايی ولی من نباشم
چه داغی به روی جگر می گذارد

من آن طفل نامهربانم كه سر را
به دامان لطف پدر می گذارد

كنار تو در روضه ها گريه كردن
روی اشک هايم اثر می گذارد

عزادار زهرا دل غصه دارت
شبی تلخ را پشت سر می گذارد

صدای نفس های مردی ميايد
كه دارد به ديوار سر می گذارد

شاعر : محمد بیابانی

• دوشنبه
• 1
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:10
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

امان ز گريه ی امروز و آه از فردا

بگو نتابد خورشيد و ماه از فردا

دوباره چاله ی هجر تو پر نشد امروز
تو چاره كن كه نيفتم به چاه از فردا

قسم به صبح سپيدی كه باز بی تو گذشت
شود ز هجر تو روزم سياه از فردا

كنون كه ياد تو هستم كسی حريفم نيست
نگاه كن نشوم بی سپاه از فردا

اگر گريختم از سايه ی تو تا امروز
بگير باز مرا در پناه از فردا

به تو چه می گذرد امشب از غم مادر
شرار آه تو دارد گواه از فردا

صدای ناله ی مردی غريب می آيد
كه می نهد سر خود را به چاه از فردا

شاعر : محمد بیابانی

• دوشنبه
• 1
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:12
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

فراق تو درد است و درمان ندارد
چرا قصه ی هجر پایان ندارد

تو جان جهانی تو صاحب زمانی
بدون تو جسم جهان جان ندارد

بیا ای که در سال های ظهورت
پر است از بهار و زمستان ندارد

خودت را مگیر از دل بیقرارم
که بودن بدون تو امکان ندارد

تو این روزها باز هم غرق اشکی
و اشک تو را چشم باران ندارد

خدا را دوصد شکر آقا تو هستی
اگر زائر آن قبر پنهان ندارد

در این روزهای غریبی سپاهی
بجز همسرش شاه مردان ندارد

و بستند دستان خیبرگشا را
شنیدند و گفتند امکان ندارد

یهودی در آن کوچه دادش درآمد
مگر که مدینه مسلمان ندارد

شاعر : محمد بیابانی

• دوشنبه
• 1
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:16
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

عاشقی صاف و ساده ام آقا
دل به عشقِ تو داده ام آقا
من ز تو اندکی طلب کردم
داده ای تو زیاده ام آقا
برسانم اگر به عرضِ شما
خسته از طول جاده ام آقا
اختیارم به دست چشمانت
پیش تو بی اراده ام آقا
مستِ ذکر شریف تو هستم
فارغ از جام و باده ام آقا
بی شما میخورم زمین اما
با شما ایستاده ام آقا !
ای فدای نگاهِ محترمت
همه ی خانواده ام آقا

ای امام زمان من آقا
صاحب بی نشان من آقا

ای که از حال ما خبر داری
بر دلِ خستگان ، نظر داری
حضرتِ فارس الحجاز! شما...
تاجِ شاهنشهی به سر داری!
ای گرفتارِ تو دلاراها
خلعتِ دلبری به بر داری!
چشم در راه تو نشسته زمین
میل برگشت از سفر داری؟!
بهر شامِ سیاه ما آقا
در نگاهِ خودت س

• دوشنبه
• 1
• آبان
• 1396
• ساعت
• 11:25
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

دوباره بر لبمان ذکر های ممنوعه
دعای آمدن تو , دعای ممنوعه

دوباره رو زده ام به خدای مظلومان
دوباره رو زده ام به خدای ممنوعه

خلاف صلح شده نام تو برای بشر
و شعر من شده از شعر های ممنوعه

عزای هر که بمیرد مجاز و انسانیست
عزای جد تو اما عزای ممنوعه

قیام کرب و بلا معنی اش "توافق" بود ...
کسی نگوید از آن کربلای ممنوعه

برهنگی بشر , فقر , جنگ و استعمار
پُرَم شبیه تو از دردهای ممنوعه

شاعر : حمیدرضا محسنات

• چهارشنبه
• 3
• آبان
• 1396
• ساعت
• 09:54
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

تو عاشقانه ترين شعرِ انتظارِ منى
تويى كه باعث آرامش و قرار منى

كسى به غير تو حال مرا نميفهمد
عجب خيالِ قشنگى كه تو كنارِ منى

شبيه برگ درختان رو به پاييزم
تو دلخوشىِ منى و تو برگ و بار منى

"چه زمهريرِ سياهى...چه فصل منجمدى"
در اين هجوم تپش مرده تو بهارِ منى

به انتظار تو پا تا به سر همه شوقم
تو عاشقانه ترين شعر انتظار منى...

شاعر : آرمان صائمی

• شنبه
• 20
• آبان
• 1396
• ساعت
• 13:51
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

صبح جمعه بهترین روز خداست
صبح جمعه لحظه ناب دعاست

صبح جمعه دل پر از تاب و تب است
ناشکیبایی دل امری رواست

صبح جمعه روز زاری کردن است
ندبه خوانی از صفات اولیاست

صبح جمعه صبح امید ظهور
بی بهانه با تغزل آشناست

صبح جمعه درد دل افزونتر است
چاره این درد بی درمان شفاست

صبح جمعه روز عزمی راسخ است
ذکر تعجیل فرج مشکل گشاست

صبح جمعه بوی عطر عاشقی
بهترین عطر و شمیم جان فضاست

صبح جمعه نالد از گردون فلک
آسمان هم بیقرار جمعه هاست

صبح جمعه طاقتم سر آمده
صبح جمعه مهدی زهرا کجاست

یا از این جمعه به آن جمعه مکن
یا بگو این انتظاری نابجاست

شاعر : جواد کلهر

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 19:05
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

عصر دلگیری است عصر جمعه ها
برجگر تیری است عصر جمعه ها
بی خبر ماندن ز دلداری غریب
این چه تقدیری است عصر جمعه ها
صوت قرآنش اگر آید گوش
خوش چه تقریری است عصر جمعه ها
این کلاف درهم پر پیچ و تاب
مثل زنجیری است عصر جمعه ها
نامه ای ناید به دستم از حبیب
این چه تاخیری است عصر جمعه ها
کیمیاگر در سرش فکر طلاست
همچو اکسیری است عصر جمعه ها
آب پاشیدن در خانه چه سود
این چه تدبیری است عصر جمعه ها
کوی ما نامش ولی عصر بود
کوچه هم خالی است عصر جمعه ها
انتظار و انتظار و انتظار
این چه تقصیری است عصر جمعه ها
تا غروب جمعه فرصت باقی است
عصر دلگیری است عصر جمعه ها

شاعر : جواد کلهر

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:21
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

تا که پیوسته به دنبال گناهیم و حرام
طلب دیدن رویت هوسی باطل و خام
هر مجرد که ز دنیا برود ناکام است
یا کسی که نگرفته است ز صهبای تو کام
با وجودی که من از فرط گنه روسیهم
کی توان گفت به مولا که منم بر تو غلام
باید از وعده شیطان به خدا برد پناه
گر چه بسیار بود در کف او دانه و دام
نیست راهی به خیام و حرم اقدس او
تا زمانی که بود در طلبش لرزه به گام
ظلم در عالم و مظلوم به چنگال بلاست
گر چه بنیاد ستم را به جهان نیست دوام
خون مظلوم روان گشت و تو در پرده غیب
ذوالفقارت چه زمانی جهد از بند نیام
چه کسی بهر فرج همچو شما مشتاق است
ذکر تعجیل فرج بر لبتان هست مدام
باید از شیشه عطر و ِگل عطار گذشت
بوی عطر گل نر

• سه شنبه
• 23
• آبان
• 1396
• ساعت
• 20:29
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

پا کشیدم به روی خاک دگر نایی نیست
چون گل روی تو ای ماه دل آرایی نیست

یا بگو سخت مگیر و ره خود گیر و برو
یا نظر کن به دلم بین که تسلایی نیست

من بدون تو چه سازم به جهان ای جانا
روزها در نظرم چون شب تنهایی نیست

هر طرف می نگرم جای تو خالیست بدان
غیر دیدار رخت هیچ تمنایی نیست

سر بر آور تو ز صحرا و ببین حالم را
گوشه خلوت من گرچه تماشایی نیست

دم عیسایی تو علت درمانم بود
درد باقی ست ولی بی تو مسیحایی نیست

جز وصالی که خودت وعده آن را دادی
از کرم خانه تو هیچ تقاضایی نیست

باغ بی روی تو دیگر ندهد برگ و بری
فصل پاییز دگر فصل شکوفایی نیست

خبر کوچ از این پیله پیچده به تن
شد همه دلخوشی ام ور نه مدارای

• جمعه
• 26
• آبان
• 1396
• ساعت
• 21:07
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

سلام صاحب الزمان، سلام بر حریم تان
به صد امید هر سحر سلام می دهیم تان

بهار می شود دل خزان برگ ریزمان
صبا اگر بیاورد به شهر مان شمیم تان

خودت به فکر ما همیشه از قدیم بوده ای
دلم خوش است بر همین کرامت قدیم تان

مرا که بین ظلمت زمانه غرق گشته ام
به جبر هم شده ببر به راه مستقیم تان

همیشه همنشین این دل شکسته ام شدی
اگرچه کوچکم برای منصب ندیم تان

اگر تو را قسم دهم مرا قبول می کنی؟!
به اضطراب زینب و به مادر کریم تان...

به جای روضه یک سؤال می کنم فقط همین
سؤال می کنم از آن مصیبت عظیم تان

میان این همه صحابه ی نبی چرا کسی
جلو نیامد و نشد مدافع حریم تان؟!

شاعر : محمد جواد شیرازی

• شنبه
• 4
• آذر
• 1396
• ساعت
• 09:36
• نوشته شده توسط
• ح.فیض

یا مهدی(عج)

جمعه به جمعه منتظر مانده دودیده ترم

تا برسی ز ره شود دوره ی هجر آخرم

حسرت دیدن رخت مانده به دل نگار من

کی شود آن جمال تو جلوه کند برابرم

تا که نرفته جان زتن از غم هجرت ای شها

پر زشراب وصل کن از ره لطف ساغرم

گرکه گناهکارم وسد ظهور گشته ام

سر به کفم نهاده ام تا که دهی تو کیفرم

همچو منست عالمی منتظر ظهور تو

پرده بزن کنار تا روی چو ماه بنگرم

فصل خزان ظلم راختم کن ای بهارمن

نوبت عدل آمده،دلبر عدل گسترم

بوی فراق می کشد جمله ی عاشقان تو

عطر حضور را بزن تازه گل معطرم

منتظراست کعبه تابشنود آن ندای تو

کاش که باشم وشود نوکریت مقدرم

شاعر : اسماعیل تقوایی

• جمعه
• 10
• آذر
• 1396
• ساعت
• 17:12
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دل، دلِ من مست و گرفتارِ توست
یکسره در حسرتِ دیدارِ

شب که به یادِ تو سحر می کنم
با غمِ هجرانِ تو سر می کنم

خلوتِ سجاده ببینم تو را
دست گشودی به قنوت و دعا

بر لبِ ما ندبه ی جانسوزها
تا بشود امرِ ظهورت روا

من به فدای لبِ شیرینِ تو
منتظرم بشنوم آمینِ تو

سفره ے قلبم ترکِ ساحل است
پرده ای بینِ منو تو حائل است

کی شود این پرده ز رخ بر کنی؟
دیده ی ما را تو منّور کُنی

مردم از این فاصله و انتظار
کی شود ای ماه! رخت آشکار

این من و این خلوتِ تنهائیم
نیست دگر تابِ شکیبائیم

ای گلِ نرگس نظرے کن به ما
این همه چشمیم به راهت بیا

شاعر : هستی محرابی

• شنبه
• 11
• آذر
• 1396
• ساعت
• 09:51
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

ای تو سر آغازِ همه روشنی
در شبِ تردید چراغ منی
باز کن آن پنجره را سوی ما
دیده فکن باز تو بر روی ما

از قدح عشق بنوشان مرا
جامه ی دیدار بپوشان مرا
شمّه ی حسِ تو مرا باور است
باورِ حسِ تو مرا آخر است

روزی اگر قربِ تو نائل شوم
فارغ از این سرزنشِ دل شوم
هر که تو را داشت دگر غم نداشت
هیچ در آن زندگی اش کم نداشت

کیست که از آمدنت خوش نداشت
از لبِ آن چشمه تراووش نداشت
ای نفست پاک و نگاهت چمن
گوشه ی چشمی نظری کن به من

ای همه ی روح مناجاتِ ما
زمزمه ی جاری حاجات ما
مشکل ما مشکلِ هجران توست
هر شب ما شامِ غریبان توست

یوسفِ دلخسته کجایی بیا
قفل درِ بسته کجایی بیا
این همه تاخیر فرج بهر چیست؟
دیده ی ما در

• شنبه
• 11
• آذر
• 1396
• ساعت
• 11:06
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

زدی دستِ عطش بر لب ولی از آن ننوشیدی
خدا داند فقط در آن چها بود و چها دیدی

گلوی پاره اش دیدی، و یا گهواره اش دیدی
که اینگونه حیا کردی بساطِ سفره را چیدی

کدامین عشق از این بهتر که در قاموسِ دریایی
شرارِ العطش در جان ولی تو فکرِ صحرایی

چو تو اندر حجابِ آفرینش نیست موجودی
کدامین وصل بِه از این که تو فرزندِ زهرایی

چرا راضی شدی خالی کنی از پنجه باران را؟
چرا حیفت نیامد تا دمی راضی کنی جان را

برای آنکه بخشیدی تمامِ هستی خود را
نبیند با وفائی ات غمِ جانسوزِ طفلان را!

شاعر : هستی محرابی

شاعر : هستی محرابی

• شنبه
• 11
• آذر
• 1396
• ساعت
• 11:14
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

ای گلِ پنهان شده ی فاطمه
پُر ز تولّای تو جانِ همه

گو که کجایی و کجا جویمت
در چمنستانِ ولا جویمت

جمعه منو رازِ نسیمِ بهار
جمعه منو زمزمه ی انتظار

در رُخِ خورشید بجویم تو را
در چمنِ عشق ببویم تو را

گل همه جا بوی تو را می دهد
عنبرِ گیسویِ تو را می دهد

ای دلت آیینه ی رازِ خدا
بر سرِ ما چترِ ولایت گُشا

عالمِ هستی همه در هستِ توست
پرچمِ سبزِ علوی دستِ توست

آمدنِ جمعه ی تو دیر شد
بی تو جهان چون شبِ دلگیر شد

وعده ی قرآنِ کریمی بیا
جلوه ای از ذاتِ رحیمی بیا

نغمه ی شیرینِ مصلّایِ ما
رازِ اذانِ تو تسلّایِ ما

آمدنت باورِ دیرینِ ماست
از تو سرودن همه آئینِ ماست

ای مَهِ پنهان شده یِ هشت و چار
کی ش

• شنبه
• 11
• آذر
• 1396
• ساعت
• 11:21
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

شادم از آنکه تو نگارِ منی
سبزترین باغِ بهارِ منی

خسته دلان را تو فقط یاوری
غمزدگان را تو فقط باوری

بی تو نصیبم همه ویرانی است
روز و شبم نذرِ غزل خوانی است

دل ز غمِ عشق تو سرشار شد
شعر ببین بر لبم آوار شد

این که دلم هست به دنبالِ تو
عشق منی هست دلم مالِ تو

ای گلِ آدینه جوابم بده
حاجتِ این قلبِ خرابم بده

صبح گلِ باغِ دلم خنده کرد
یاد تو را در نفسم زنده کرد

کاش دلِ خویش به نامت کنم
با لبِ بی تاب سلامت کنم

خوش به سلامی که رسد کوی تو
آوَرد از جانبِ تو بوی تو

دوش تو را غرقِ نگاه دیده ام
عکس تو را در رُخِ ماه دیده ام

محو جمال رُخِ ماهت شدم
آیینه پردازِ نگاهت شدم

ای که رُخت نقش جمالِ خدا
من

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 07:33
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

خداوندا در این عالم به حقِّ حرمتِ زهرا
به این بی دست و پای گم عطا کن عفٌتِ زهرا

بتاب ای مَه شبانگاهان به یادِ صورتِ نیلی
دلِ عالم به درد آید ز حزن و غربتِ زهرا

الها! چشم ما را پُر کن از انوارِ شیدایی
دلِ ما را فروزان کن به نورِ عترتِ زهرا

دلی دارد پُر از خون از غمِ تنهاییِ مولا
نمیداند بجز مولا کسی از محنتِ زهرا

به بستر می نشیند او ولی با چادرِ خونین
دلِ پیغمبر ما هم کبود از صورتِ زهرا!

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 07:41
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

مهدیا! بوی ظهورت بر دل و جان می رسد
انتظارِ سینه سوزت کی به پایان می رسد؟

کوچه های شهر را با اشک می شویم هنوز
چشم در راهم، که آن جانانه جانان می رسد

کوچه های شهرِ ما بوی غریبی می دهد
کی گلِ زیبای نرگس از گلستان می رسد

گر چه می سوزد صدایم در شرارِ بی کسی
بر شب دلگیر ما آن نور تابان می رسد

گر چه ماییم و غبارِ سال و ماهِ انتظار
بر کویر سینه ی ما بوی باران می رسد

سینه ای داریم از سوزِ فراقش سوخته
آن چراغ آرزو ماهِ شبستان می رسد

می رسد آن کو دلش آینه ی رازِ خداست
با لبی سرشار از آواز قرآن می رسد

صبرِ ما آخر رسد یا نورِ ابنِ العَسکری
انتظارِ غم کدامین جمعه پایان می رسد؟

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 07:49
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

باز غمی در دلِ من جا گرفت
بس که سراغِ گلِ زهرا گرفت

منتظرِ روی توأم ماهِ نو
مردم از این هجرتِ جانکاهِ تو

کی شود این فاصله پایان رسد
عِطرِ وجودت به دل و جان رسد

باز پُر از شور و هوای توأم
دست به دامانِ خدای توأم

آه! خدایا گلِ ما غایب است
عالمِ ما عالم ِبی صاحب است

در دلِ ما هست روان این دعا
خامنه ای نائبِ مولای ما

هر که ولای علوی طالب است
امرِ اطاعت ز ولی واجب است

باز دلم محوِ تماشا شده
غنچه ی لبخند شکوفا شده

رایحه ی عِطر ِولایت دمید
مهرِ علی در دلِ یاران وزید

گشت عیان وعده ی روزِ الست
نورِ ولایت به دلِ ما نشست

کاش تجلی بکنی ماهِ عشق
تاز تو روشن بشود راهِ عشق

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 07:59
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

مهربانا! ای نشاطِ جانِ من
ای فروزان گوهرِ تابانِ من

آسمانِ من پُر از آوازِ توست
ای غمِ تو شعرِ من، دیوانِ من

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 08:00
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

هر که خواهد بشنود آوارِ نی
سینه را محرم کند با رازِ نی

می نشیند با غمِ دیرینه اش
آشنا باشد به سوز و سازِ نی

پس بیا در محفلِ راز و غزل
یک دمی با سینه شو دمسازِ نی

با صدای عاشقان هم ناله شو
تا شَوی پُر از صدایِ نازِ نی

روح از زندان تن آسوده کن
چون که باشد دیدنی پروازِ نی

آنچه دیدم قصه ی جانسوز بود
آتش دل بود از آغازِ نی

نی همان نا گفتنی هایِ دل است
سوزِ دل می ریزد از آوازِ نی !

شاعر : هستی محرابی

• یکشنبه
• 12
• آذر
• 1396
• ساعت
• 08:03
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

تو ای رازِ نهان کی خواهی آمد؟
عزیزِ شیعیان کی خواهی آمد

به حقِ ناله های دردمندان
تو ای صاحب زمان کی خواهی آمد

بیا که دیده ها تاریک و تار است
فروغِ دیدگان کی خواهی آمد

فغان و ناله ها در سینه داریم
عزیز و مهربان کی خواهی آمد

بیا در انتظارت بی قراریم
صفای روح و جان کی خواهی آمد

غبارِ تیرگی بر دل نشسته
بهاران شد خزان کی خواهی آمد

شب بی حاصل ما را سحر کن
مراد عاشقان کی خواهی آمد

کجایی ای گل زیبای نرگس
رهایی بر جهان! کی خواهی آمد

به درگاهِ خدا پیوسته گویم
امام بی کسان! کی خواهی آمد؟

نشانت گر چه می بینم به هر سو
امامِ بی نشان! کی خواهی آمد؟

شاعر : هستی محرابی

• دوشنبه
• 13
• آذر
• 1396
• ساعت
• 10:12
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

چه می شود که عزیزم ز پشتِ ابر در آیی
کجایی یوسف زهرا خدا کند که بیایی

به سوز سینه ی عاشق که پر زند ز هوایت
که این فغان به سر آید امان ز دست جدایی

چه دیدگانی که دائم به وعده ی تو نشستند
تو آن نویدِ خدایی تو سایه ی سرِ مایی

بگو به کوی طریقت مرا وصالِ حقیقت
به آهِ سینه گواهی به من بگو تو کجایی؟

تو ای همای سعادت، نشانِ تاجِ کرامت
تو عطرِ باغِ صفایی تو از نسیم خدایی

قسم به نامِ بلندت به گیسوانِ کمندت
فدای چهره ی ماهت سرودِ عهد و وفایی

تو آیه های منیر و لطیفِ پاکِ خدایی
رسد که وقتِ رهایی ز پرده رخ بنمایی

به ناله های ترنّم ز سوزِ سینه بخوانم
به حقَّ ذاتِ الهی بده نویدِ رهایی

به هیبت تو بنازم

• دوشنبه
• 13
• آذر
• 1396
• ساعت
• 10:13
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

خوشا در چشم های ما درخشد
جمالِ یوسفِ زهرا درخشد

بیا ای رازِ شور انگیزِ هستی
دو چشمِ نرگس ات بر ما درخشد

غزل خوانانِ کویت بی قرارند
که قرآن بر سرِ معنا درخشد

به شور آید جهان از شوقِ نامت
که ماهت در شبِ دلها درخشد

گلستان پُر شود از بوی لبخند
اگر روزی گل طه درخشد!

شاعر : هستی محرابی

• سه شنبه
• 14
• آذر
• 1396
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

شبی که غرقِ رویای تو بودم
پُر از شور و تماشای تو بودم

تو را دیدم در آن دنیای آبی
به حیرت محوِ دنیای تو بودم

من امّا با صدای عاشقانه
غزل خوانِ سراپای تو بودم

به سیرِ باغِ سبزِ ارغوانی
شمیمِ عطرِ گلهای تو بودم

به دنبالِ تو می آمد دلِ من
چنان سرگشته شیدای تو بودم

صفای عشقِ تو بود و نگاهم
که محوِ قدّ رعنای تو بودم

مرا از جان ندا آمد که ای کاش!
فقط یک لحظه ای جای تو بودم!

شاعر : هستی محرابی

• سه شنبه
• 14
• آذر
• 1396
• ساعت
• 05:25
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

ساقیا لبریز کن جامِ مرا
تا کنی شیرین لب و کامِ مرا

کاشکی امشب پُر از نوشم کنی
بی قرار و مست و مدهوشم کنی

تا زنم پَر در حریمِ کوی عشق
تا ببینم جلوه ای از روی عشق

تا کنم در خرمنِ نورت طواف
بعدِ آن گردم سفیرِ کوی قاف

ساقیا پیمانه ات جان را بس است
هر که نوشد تا ابد آن را بس است

دعوتم کن تا که از خوبان شوم
در حریمِ قربِ تو مهمان شوم

سر گذارم بر درِ پیمانِ تو
از تو گویم جان کنم قربانِ تو!

شاعر : هستی محرابی

• سه شنبه
• 14
• آذر
• 1396
• ساعت
• 05:32
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

چون که خدا خلقتِ دنیا نمود
چشمِ جهان غرقِ تماشا نمود

نورِ محمد(ص) به جهان شد پدید
پرتوِ آن زهره ی زهرا (س)نمود

تا بکند بهرِ نبی مادری
فاطمه را امّ ابیها نمود

شیرِ خدا حیدرِ کرار را
همدمِ پیغمبرِ اعلا نمود

پنجره ای سمتِ ولایت گشود
جامه ی عزت به تنِ ما نمود

نورِ امامت به جهان تافته
طلعتِ این نور هویدا نمود

فخرِ دو عالم حسنِ عسگری
مهدیِ او آیتِ عظمی نمود

ما همه مشتاقِ امامِ زمان
خاکِ درش قبله ی جانها نمود!

شاعر : هستی محرابی

• سه شنبه
• 14
• آذر
• 1396
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

کی شود جلوه کند چهره ی ماهت
مثلِ آیینه شوم غرقِ نگاهت

دلم از شورِ جنونت شده لبریز
چشم‌ِ من مانده غریبانه به راهت

زنده ام از مددِ لطف و عطایت
من به قربانِ همه عشق و صفایت

روز و شب زمزمه ام ذکرِ دعایت
کاشکی پَر بگشایم به هوایت

کاشکی در شبِ من رخ بنمایی
دلِ دیوانه ی من را بربایی

بی تو دلتنگ تر از ابرِ بهارم
بی تو دارم دلی از درد هوایی!

شاعر : هستی محرابی

• سه شنبه
• 14
• آذر
• 1396
• ساعت
• 05:48
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه

صبحگاهان لاله ای مسرور و شاد
تا قدم بر پهنه ی گیتی نهاد

لاله ای بود از چمن زارانِ پاک
نورِ او رخشنده بود و تابناک

پرتوش چون از تباری پاکِ پاک
روشنی بخشید او بر جانِ خاک

از قدومش قدسیان در هلهله
از صدای او جهان در هلهله

عرش می پیچد چه شور و همهمه
می نوازند نامِ او را فاطمه

فاطمه مشتقِّ اسمِ فاطر است
هم خدا این میزبانی حاضر است

عرش و فرش بینی سرا پا بی قرار
سر به تعظیم آمدند با افتخار

باغبانی از تبارِ انبیاء
باغبانی می نمود این لاله را

آری آن باغِ شقایق بوده است
در طراوت پاک و صادق بوده است

در صلابت، در کرامت، در صفا
جلوه ا ی از آیتِ روی خدا

با دو صد بستان بهارِ معرفت
می درخشد نامِ او

• سه شنبه
• 14
• آذر
• 1396
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• احسان نیکخواه