من از اشکی که میریزد زچشم یار میترسم
از آن روزی که اربابم شود بیمار میترسم
رها کن صحبت یعقوب و دوری و غم فرزند
من از گرداندن یوسف سر بازار میترسم
همه گویند این جمعه بیا ! اما درنگی کن
از اینکه باز عاشورا شود تکرار میترسم ...
بیاییم در ماه محرم امسال قول بدهیم که با عمل مان بگوییم:
«اللهم عجل لولیک الفرج»
در غروب جمعه ما دلخون شدیم
از غم عشق تو ما مجنون شدیم
در حرم بودیم بهر غفلتی
از حریم آن حرم بیرون شدیم
شاعر: محمود رفیعی
از پرده برون آی دلم غرق تمناست
تقصیر دلم نیست تماشای تو زیباست
در حلقه عشاق ز رحمت گذری کن
تا جلوه حسنت نگرند از چپ و از راست
خون می خورم از هجر ولی با که توان گفت
کاین درد نهان سوز از آن من تنهاست
چون نسیت نظر با منت از شدت رشکم
هر جا گذری اشک من از دیده هویداست
گر مست شده عالمی از جام نگاهت
چشمان تو جامند نم چشم تو صهباست
چشم من دلسوخته سر چشمه خون شد
جانا نظری کن که کنون چاره مداواست
عاری نبود از حرم و دیر و کلیسا
دلدار به هر جاست یقین اهل دل آنجاست
مستانه بگیریم قدح در شب وصلت
مستی ز رخ یار چه جان بخش و دل آراست
وصل ار ندهد دست در این فرقت جان سوز
از بخت چه نالیم که جرم از طرف ماست
ما زند
دوستـــــان، آمد بهـــــــــار عیش و فصل كامرانى مـــــژده آورده گـــــــل و خواهد ز بلبل مژدگانى
بــــــــاد در گلشن فزون از حد، نموده مُشك بیزى ابـــــــر در بستــان، برون از حد نموده دُر فشانى
بــــــــــــرقْ رخشان در فضا چون نیزه سالارِ توران رعــــــدْ نــــــالان چون شه ایران ز تیر سیستانى
از وصــــــــــــــــــول قطره باران به روى آب صافى جلـــــــــوهگــــــر گشته طبقها پر ز دُرهاى یمانى
دشت و صحرا گشته یكسر فرش، از دیباى اخضر مـــــــــر درختان راست در بر، جامه هاى پرنیانى
گـــــــــــــوییا گیتى، چراغان است از گلهاى الوان سـوسن و نسرین و یاس و یاسمین و استكانى
هم، منــــــــــــز
امشب نشسته بر دلم غمهای عالم بیتو گذشت امروز هم آقای عالم
امروز هم حتی خبر از تو نیامد شب آمد و من ماندم و غمهای عالم
می آیی ای خورشید دل از سمت آن وادی نور
می آیی و پر می شود جانم ز پاکی و غرور
تا می رسی ظلم وبدی می لرزد از سستی به خود
می میرد این دجال ها تا می کنی از آن عبور
شاعر: محمود رفیعی وردنجانی
تو راز ِ خلقتِ پیدای پنهان را نشان دادی
و طرحی نو به پینه پینه ی فرم ِ زمان دادی
حضورت را نشاندی قرن ها، در واژه ای ممتد
ندیدیمت .........اگرچه چشم هامان را......تکان دادی
تکان دادی رکود ِ بهت ِ ذهن ِ بسته ی ما را
و بر افکار ِ خاک آلوده، مُشتی آسمان دادی
تمام ِعقربک هایی که می رقصند و می خوانند
نفهمیدند در هَر نُت ، چه شوری ... بی امان دادی
بشر با قصه ی غمگین ِسیبی سرخ می چرخید
تو با یک قصه ی دیگر، به سیبی سرخ جان دادی
همیشه حس خوب ِ انتظارت ،بیشتر........ جاریست
تو بارانی که با هر قطره..........دریا را......... نشان دادی
شاعر : اکرم بهرامچی
اگرکه مهر جهان و مه شبان باشم
اگر نظر نکنی کمتر از خسان باشم
یکی تلألؤیی از مهر چشم خود بنما
که ذره ایم و نباشی همی نهان باشم
اگر که میل دل خسروان پری رویی است
منم به سوی نگار پری وشان باشم
اگر ز شاه دو عالم مرا خبر باشد
به شوق دیدن رویش به سر دوان باشم
اگر که پرده ز چهرش دمی کنار آید
ز شوق دیدن رویش گسسته جان باشم
اگرچه طرف وصالی نبسته ام ز هوا
ولی ز جرعه مستان و عاشقان باشم
گنه کنم ز جهالت مگیر خرده که من
((امین)) گوهر مهر شه شهان باشم
شاعر : امین مقامی
از این شمع رخ یارم همه پروانه می بینم
شدم مجنون کوی او همه دیوانه می بینم
دراز آمد فراغ او بسوزم من ز داغ او
از این هجر و از این دوری همه غمخانه می بینم
خدایا دل ز کف برد او اسیرم کرده با گیسو
چرا این گونه شد با دل من از پیمانه می بینم
به ظاهر لیلی است و من چو مجنون سر کویش
خدایا لیلی و مجنون چرا بیگانه می بینم
دو عالم موم دست او جهان از ناز شست او
همه مجنون و مست او همه مستانه می بینم
هزاران خار خارا ار بود در راه وصل او
ز شوق روی او آن را گل و ریحانه می بینم
چو بینی نرگس آن گلستان و لعل مشگینش
کساد رونق جام اندرین میخانه می بینم
به پیش غیر اهلانش چه باشد عاشق راهی
گهی غافل گهی نادان گ
بي قرار منتظر
چون بيايد عشق را معناي ديگر ميكند
چون بيايد دردها را جمله درمان ميكند
چون بيايد نارها همچون گلستان مي كند ...
چون بيايد رازهاي خفته سر وا مي كند
چون بيايدبوي مولايم علي را ميدهد
چون بيايد بلكه بوي باب زهرا ميدهد
چون بيايد دست هاي مفسدان وا ميكند
چون بيايد بي قراران را قراري ميدهد
بي قراران شهر را آذين كنيد
بي قراران شهر را آذين كنيد
چهارشنبه 28 صفر 13/11/89
ای زائر بانوی مدینه برگرد
از هجر تو مادر چه کشیده برگرد
مولای تمام جمعه های هجران
اشکم ز برای تو چکیده برگرد
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
طواف روي مهت منتها دعاي من است
قرار کوي رهت شرح ادعاي من است
نمي‌روم ز سر کوي بي‌کرانه تو
که اين مسير عبور تو دلرباي من است
بيا و يک قدمي با دلم بشو همگام
که با تو درد دلم بين ناله‌هاي من است
نه سعي مروه و سعي صفاي مي خواهم
تلاش در ره تو مروه و صفاي من است
به خون دل بکنم شستشو سر و رويم
ذبيح عشقم و کوي وفا مناي من است
همينکه با تو شريکم به هر غم و شادي
دليل و حجت و برهان اين وفاي من است
بيابيا که ز هجر تو سوختم به خدا
به مدّعاي دلم شاهدم خداي من است
به عالمي نفروشم غلامي درِ تو
دوام خدمت تو بهترين جزاي من است
تعصبي که به حب تو دارم از ايمان
تمام هستي و سرمايه ولاي من است
به عشق اينکه زماني شو
مهدي بيا
اي جان جانانم بيا، روح و روان من بيا
تا كي جدا از ما بيا، جانا بيا جانا بيا
اي روح من مشتاق تو، اي روح من مايل به تو
تا كي تمنايت كنم ،مهدي بيا مهدي بيا
گر بينمت خندان شوم ، ناديده من گريان شوم
تا كي فراقت را سزا ،يابن الحسن مهدي بيا
گر تو بيائي كاخها، ويران شود چون كوخها
اي جانشين اوليا،اي حافظ قران بيا
كوس ان الحق را بزن ، دجال ناحق را بزن
ما را رجا ،ما را رجا ،صاحب زمان آقا بيا
خوبان ندايت مي كنند ، مستان صدايت ميكنند
بيدار هوشياران بيا، اي مرد روحاني بيا
مستم بيا هوشيار كن، خوابم بيا بيدار كن
گر ميكنم بازم گنه ،معصوم رباني بيا
نامت بيايد چون شوم ، سرگشته و حيران شوم
غصه روزي نخور خدا روزي رسانه
روزي كرب و بلا هم دست امام زمانه
اگه با ترك گناه خنده نشوني رو لب گل فاطمه
به خدا اون روزي كه ميشه اجابت اللهم الرزقني علقمه
عجل لوليك الفرج بخوانيم
اگر عاشق شديم عاشق بمانيم
بياين با هم دعا كنيم
خدا خدا خدا كنيم
براي تعجيل فرج آقامون و صدا كنيم
داد بزنيم حمزه به فرياد بزنيم
خسته ز آزارم بيا-چشم انتظارم بيا-
بي كس و كارم بيا-بيا دورت بگردم يا مهدي
چندین چه گویی اگر مرد ره نئی
رنجور اختر و مطرود مه نئی
هرگز نگو از آنچه نداری تو آگهی
دانای ژرفی ظلمانه چه نئی
ساقی خانه ی می خوارگان مشو
آگه به راز دل این قدح نئی
بر خاطیان به چشم مذلت نگه مکن
زیرا که خود بری از این گنه نئی
بی توشه ی بصیرت و فانوس عشق او
فارغ ز حیله ی دزدان ره نئی
مشگین سمای دلت می شود اگر
روشن ز ماه رخ چار و ده نئی
سرکش مشو که سراپا خجل شوی
بی لطف یک نظرش فوق که نئی
مستیم و ره شده چندین به پیش و پس
مایل به روشنی حکم شه نئی؟
شاها ((امین)) دل عاشقان شدی
حتی چنین که به قاب نگه نئی
شاعر : امین مقامی
سه شنبه ها برای من بوی ظهور میدهند هر(نفس)ی به دل مرا مژده ی نورمیدهند
صبرو قرار تا به کی؟امید وعشق عالمین بیا که جان فدا کنیم تو صحن بین الحرمین
چاره مرا ،چاره مرا
بين كه چنين كرد مرا
عشق جگر سوز توآ
واله و ديوانه شدم
بر در ميخانه شدم
مي كه نه ،خم هم نبود
چاره من ، چاره مرا
كف زده ،تنبور زدم
تار و دف وني بزدم
شعر و غزل خوان بشدم
ليك نشد ،چاره مرا
ره زن آدينه شدم
ره رو اين مسجد و آن خانه شدم
سائل هر عاقل و ديوانه شدم
هيچ نشد چاره مرا ،چاره مرا
كهف بديدم نبدي
طور كه رفتم نشدي
كعبه نديدم اثري
از تو چرا ، چاره مرا
گفت نبي اين سخني
او ولدي من ولدي
كي ولدي من ولدي
گو تو به من ، چاره مرا
من چه نمايم صنما
گر ننمائي تو نما
راه نما ،راه نما
چاره مرا ،چاره مرا
12/12/89 بي قرار
رضا صدري علمداري
یکی به روز ازل نغمه ای خدایی زد
بدان دو لعل گرامش عجب ندایی زد
چو این دل سیهم دست رحمتش را دید
ز مهر و از کرمش بر سرش گدایی زد
از این دیار فسونی چه شکوه ها دارم
که بین لیلی و مجنون چرا جدایی زد
دلم به غمزه ای از او بشد پریشان حال
ولی امید رخش خود چه شانه هایی زد
دلم گرفت و به خود پیشه ی خموشی کرد
نوای دلبرت ای دل به دل صفایی زد
هر آنچه داری ((امین)) چون گلی به پایش ریز
که خالقش به سرش تاج پادشاهی زد
شاعر : امین مقامی
ماه نهان من تویی، آرام جان من تویی
سرو روان من تویی، بی تو به کی دل خوش کنم؟
من بی تو در تاب و تبم، بیگانه با خواب شبم
جانم رسیده بر لبم، بی تو به کی دل خوش کنم؟
چشم انتظاری تا به کی؟ دل بیقراری تا به کی؟
افغان و زاری تا به کی؟ بی تو به کی دل خوش کنم؟
باز آی ای رفته سفر، اشک دو چشمانم نگر
وز هجر تو خون شد جگر، جانم به قربانت بیا
حق خدای مهربان، قلب مرا کن شادمان
الغوث الغوث الامان، جانم به قربانت بیا
شاعر: کیان
یا مهدی عج
آب حيات منست خاك سر كوى دوست
گر دو جهان خرميست ما و غم روى دوست
ولوله در شهر نيست جز شكن زلف يار
فتنه در آفاق نيست جز خم ابروى دوست
داروى مشتاق چيست زهر ز دست نگار
مرهم عشاق چيست زخم ز بازوى دوست
دوست به هندوى خود گر بپذيرد مرا
گوش من و تا به حشر حلقه هندوى دوست
گر متفرق شود خاك من اندر جهان
باد نيارد ربود گرد من از كوى دوست
گر شب هجران مرا تاختن آرد اجل
روز قيامت زنم خيمه به پهلوى دوست
هر غزلم نامه ايست صورت حالى در او
نامه نوشتن چه سود چون نرسد سوى دوست
یار کجاست؟
روز و شب فکر و خیالم شده آن یار کجاست؟
آن ذخیره گوهر عالم اسرار کجاست؟
آن سفر کرده چرا از سفرش بازنگشت؟
وان که ما را به غمش کرده گرفتار کجاست؟
بی جمالش همه جا تیره بوَد تار بوَد
روشنی بخش جهان، منبع انوار کجاست؟
داد مظلوم که باید بستاند ز ستم؟
یار مظلوم چه شد؟ دشمن کفار کجاست؟
تشنه عدل بوَد این بشر روی زمین
یادگار علی آن حیدر کرّار کجاست؟
کاظمین و نجف و کرببلا نیست مگر؟
سامرا هم نبوَد؟ آن شه ابرار کجاست؟
جمکران، مشهد و قم است بقیع یا که حراء؟
بارالاها تو بگو آن گل بی خار کجاست؟
کار عشاق گره خورد خدایا مددی
آن که باید بگشاید گره کار کجاست؟
داغ وصلش به دل منتظران ماند
خدا کند که بیاید...
دلم گرفته برایش خدا کند که بیاید
کنم همیشه دعایش، خدا کند که بیاید
فراق یار نهانم، ربوده تاب و توانم
ز من که کرده جدایش؟ خدا کند که بیاید
و عمر من به سر آمد، نگارم ازچه نیامد؟
کنم دو دیده سرایش، خدا کند که بیاید
قدم ز غصه کمان است، سرشک دیده روان است
بریزم اشک برایش، خدا کند که بیاید
جهان به شوق ظهورش، به عشق تابش نورش
گشوده بال برایش، خدا کند که بیاید
طبیب کل مریضان یقینا اوست عزیزان
امیدم است به شفایش خدا کند که بیاید
کیان شود به فدایش و خاک زیر دو پایش
غزل سروده برایش خدا کند که بیاید
کیان
ای نگین پادشاهی ولا آینه دار حریم مصطفی
ای دل دریایی بی انتها ای حبیب من وصی مرتضی
ای تو اشک غربت بنت النبی پاره پاره های قلب مجتبی
ای تو امید اباالفضل علی سلسله دار شهید کربلا
ای تو راز سجده سجاد ها ای تو صیاد همه بیداد ها
تو برای علم باقر باقری ساغر عشقی ز رحمت وافری
تو امیر مذهب صادق شدی جملگی بر عاشقان عاشق شدی
ای تو موسای جلیل کردگار ای رضا در راضی پروردگار
ای تقی و ای نقی ای هست من جان زهرا گیر آخر دست من
ای فروغ بی دریغ عسگری عشق را فرمانروای لشگری
شهریار ملک سلطان بقا یادگار یازده نور خدا
ای طلوع فجر ای شاه سخا معنی طاها و یاسین هل اتی
تا به کی اندر پی‌ات بهر لقاء بنگرد هر سو دو چشم ب
درد دل با شیعه
ای شیعه اگر دلت شده خون کاردل توست بسان مجنون
اززخم بون شدی تو محزون ازکرده ی دل مشو پشیمون
چون عشق حسین به سینه داری در دل هوس مدینه داری
برموج بلا به روز محشر چون مادر او سفینه داری
ای شیعه اگر دلت غمینه بردرد دلت دوا همینه
یا پرکشی بر دیار عشاق یابال زنی سوی مدینه
ای شیعه اگر تو ناامیدی! دردو محن و به جون خریدی
برتو بدهم من این بشارت بعد شب تار رسد سپیدی
ای شیعه اگر تو چشم براهی برعالمیان تو پادشاهی
برگرد وجود حضرت عشق اوشمس بود تو قرص ماهی
نفس
در فراق یار
شب غمم را سحر نیامد
ز آفتابم خبر نیامد
امید دل از سفر نیامد
به دیده ام اشک، به سینه ام آه
بقیه الله، بقیه الله
فراق برده ز دل شکیبم
تویی حبیبم تویی طبیبم
به تنگ آمد، دل غریبم
ز طول غیبت ز عمر کوتاه
بقیه الله، بقیه الله
به لب دعایم، به سینه آمین
منم ضعیف و غم تو سنگین
به دیده دارم سرشک خونین
به سینه دارم شرار جانکاه
بقیه الله، بقیه الله
به زخم دل ها دواست مهدی
به درد جان ها شفاست مهدی
کجاست مهدی کجاست مهدی
که گشته روزم غروب بی ماه
بقیه الله، بقیه الله
شراره خیزد ز بیت داور
بیا که تنهاست هنوز حیدر
بیا که سوز سینة مادر
کند دعایت به هر سحرگاه
بقیه الله، بقیه الله
شب مدینه سحر ندا
سایه دیوار تو
حیف از تو که گل باشی و من خار تو باشم
بگذار که از دور گرفتار تو باشم
من مایه ندارم که خریدار تو گردم
باشد که گدای سر بازار تو باشم
گر راه ندارم به حریمت نظری کن
تا معتکف سایة دیوار تو باشم
با آنکه تو را عاشقم از خود نپسندم
تو یار به من باشی و من عار تو باشم
دستی، که به جز دامن لطف تو نگیرم
چشمی، که فقط طالب دیدار تو باشم
زخمم به جگر زن که دوایی نپذیرد
دردی به دلم بخش که بیمار تو باشم
از همچو تویی پاک تر از گل همه حیف است
تا همچو منی عبد خطاکار تو باشم
سوزم به درون ریز که پیوسته بسوزم
خوابم ببر از دیده که بیدار تو باشم
آن رتبه ندارم که نهی پای به چشمم
بگذار که خاک ره زوار تو باش
یا بقیة الله
ای تمام ایام روز انتظارت
قلب آفرینش گشته بی قرارت
بر لبم ثنایت در دلم شرارت
بی تو در وجودم هر نفس شده آه
یا بقیة الله، یا بقیة الله
با تو فصل پاییز خوش تر از بهارم
بی تو لحظه لحظه حال احتضارم
مانده در گلویم نالة سحرگاه
یا بقیة الله، یا بقیة الله
شادی دو عالم بی تو محنت ماست
جاری از دو دیده اشک حسرت ماست
صبح جمعة ما شام غربت ماست
ای همه کس ما کی می آیی از راه
یا بقیة الله، یا بقیة الله
ای چراغ بزم هر سحرگه ما
این دو غصه گشته بی تو همره ما
طول غیبت تو عمر کوته ما
ماه مصر عالم سر زن از دل چاه
یا بقیة الله، یا بقیة الله
فاطمه زند از پشت در صدایت
زیر تازیانه می کند دعایت
کز کنار ک
ای آخرین ستاره جمعه اومد دوباره
دل سیاه وتنگم دیگه طاقت نداره
شده همه دعایم دعاکنی برایم
زنوکران دربار مکن آقا جدایم
به عشق تو اسیرم زهجر تو میمیرم
نفس-به سینه گر هست زلطف تو میگیرم
نفس
ای آخرین ستاره جمعه اومد دوباره
دل سیاه وتنگم دیگه طاقت نداره
شده همه دعایم دعاکنی برایم
زنوکرای دربار مکن آقا جدایم
به عشق تو اسیرم زهجرتو میمیرم -نفس- به سینه گر هست زلطف تو میگیرم
نفس
