مناجات با خدا

هرچه مي‌افتد به درگاهت نگاهم بيشتر
باز هم لطف تو باشد از گناهم بيشتر
پيش مردم آبرويم دادي امّا باز هم
هرچه مي‌بينم منم كه روسياهم بيشتر
بر خلاف آن مسيري كه تو گفتي مي‌روم
دور مي‌گردد ز تو اينگونه راهم بيشتر
پُر توقُّع كردي‌ام با مهرباني‌هاي خود
من...فراري ، تو...ولي دادي پناهم بيشتر
با تمام زشتي‌ام وقتي كه مي‌گويم حسين
رو نمي‌گيري ، مي‌اندازي نگاهم بيشتر
لطف كردي نوكر ارباب خلقم كرده‌اي
خود بگو كه ديگر از اين چي بخواهم بيشتر
شاعر:علی صالحی

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

درد ناگفته را، تو دوا می‌کنی
حاجت بنده را، تو روا می‌کنی
من شدم از تو دور، تو کنار منی
من گریزم ز تو، تو صدا می‌کنی
من کنم قهر و تو، می‌کنی آشتی
من گنه می‌کنم، تو حیا می‌کنی
من کنم دشمنی، تو کنی دوستی
من چه ها می‌کنم، تو چه ها می‌کنی
من به بیگانه‌ها، آشنا می‌شوم
تو مرا با خودت آشنا می‌کنی
من پناهنده‌ام بر درِ رحمتت
تو مرا از درت، کی رها می‌کنی؟
هم گشایی در و هم کنی دعوتم
هم صدا می‌زنی، هم عطا می‌کنی
گه به من نالۀ نی‌نوا می‌دهی
گه مرا زائر کربلا می‌کنی
گه دلم را بری در بهشت نجف
گه روان در حریم «رضا» می‌کنی
«میثم» از هر دمت بوی گل می‌دمد
تـا تـو راز و نیاز بـا خـدا می‌کنی

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:49
• نوشته شده توسط
• یحیی

یک دل، دل خسته و تباه آوردم
من توشۀ راه، اشتباه آوردم
بر درگه لطف تو به جای توبه
پیمان شکنی کرده گناه آوردم!
×××
افسوس که بی حساب، عصیان کردم
سامان گناه را پریشان کردم
پیمان شکنی کرده، گنهکار شدم
با توبه گناه خود دو چندان کردم!
×××
کردم گنه و به خویش بستم توبه
اما اکنون از آن چه هستم توبه!
من توبه شکن شدم، تویی توبه پذیر
مشکن دل من، اگر شکستم توبه
شاعر:سید مهدی حسینی

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

دیدی آخر حب دنیا دست و پایم را گرفت
رفته رفته دل ربود از من خدایم را گرفت
چشمه ی اشکم نمی جوشد چرا علت زچیست
من چه کردم که خدا حال بکایم را گرفت
من به دنبال اجابت ها که نه اما چرا
لذت گوشه نشینی و دعایم را گرفت
بازی دنیاست اگر بی درد و غم بار آمدم
و چه بد شد این دل درد آشنایم را گرفت
روزگاری آرزوی من شهادت بود و بس
بعد آن دوران ، زمان، حال و هوایم را گرفت
در میان قلب خود هر روز زائر می شدم
آه ، شیطان رخنه کرد و کربلایم را گرفت
من بدی کردم ، زمین خوردم ، ولی ارباب بود
که میان روضه هایش دست هایم را گرفت
شاعر:یاسر مسافر

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

مـــــــن از گــــــــدایان تـــــــوام مـــهمان ســـــــر خــــوان تـــــوام
کـــــن یــک نــــگاهم از وفــــــا یـا ربنا، یــا ربنا، یـا ربنا، یا ربنا
بــــــا کــــوه عـــــصیان آمــــدم آلــــــوده دامـــــــــــان آمــــــــــدم
بــــــا چـــــشم گـــریان آمــــــدم بــــنگر بــــه چشـــــــمانم خـــــدا
یا ربنا، یا ربنا یا ربنا یا ربنا
بــــــگذر ز مــــن مـــــولای من لــــرزیده گـــــــشته پــــای مــــــن
بــــــشنو کــــــــنون آوای مــــن خــــــیـــزد ز ســــینه ایـــن نـــــدا
یا ربنا، یا ربنا یا ربنا یا ربنا
ی خـــــــالق بــــــــــخشنده ام در بــــــــــــندگی شـــــــــرمنده ا

• دوشنبه
• 17
• تیر
• 1392
• ساعت
• 16:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن دل که پر ز لقمه ي نان حرام نیست
در سر کشی نفس یقین بی لجام نیست
شب زنده دار زنده به عشق و محبت است
خواب خوش زمانه وگر نه حرام نیست
نان حلال مایه فیض سحر شود
کی گفته ارتباط در و اشک و طعام نیست
در محفلی که درک حضورش میسر است
این شان خاص ممکن درک عوام نیست
ای دل بیا و چاره نما ظرف کوچکت
این فیض دائم است، تو حالت مدام نیست
بدبخت آن که دل به مقامات بسته است
خوش بخت آن دلی که اسیر مقام نیست
افطار می دهند و یتیمان گرسنه اند
اهل سحر به جان علی بی مرام نیست
آن دل که جا به کوی ولایت گرفته است
با منکران رهبر خود هم کلام نیست
با این همه جهالت و درماندگیم شکر
دارم خدای خوبی و کارم تمام نیست
ای منتقم به

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 04:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

آن کریمی که کِشد ناز گدا آماده است
فرصت توبه در این ثانیه ها آماده است
خوب یا بد همه آئید که دعوت شده ایم
که در این بند برای همه جا آماده است
دیگر از درد گناه آه کشیدن کافیست
هر چه درد است بیارید دوا آماده است
ماه احسان علی و حسن و فاطمه شد
سفره ی شمس جدا شاه جدا آماده است
شام جمعه است با آمدن ماه خدا
سفره مادری خون خدا آماده است
آخر درد دلم روضه بخوانم خوب است
مجلس گریه ی ما اهل بکا آماده است:
دل من پر زده و باز به گودال رسید
تا سر شاه عطش؛ نیزه چرا آماده است
تا نشیند به روی بوسه گه پیغمبر
خواهرش دید که یک چکمه به پا آماده است
تیز میکرد سر خنجر خود را نامرد
حرمله گفت که ای شمر بیا آماده است

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 04:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

وقتِ پذيرايي ات غذا نشود كم
لطفِ تو با حيف و ميل ما نشود كم
هر كه نشد سائل تو باخت وگرنه
دور ِكرم خانه از گدا نشود كم
بنده زياد است و با نيامدن من
در حرم تو برو بيا نشود كم
عادت ما بر گناه گرچه زياد است
عادت احسان كبريا نشود كم
قهر ز ما آشتي ز بنده نوازان
از سر ما سايه ي خدا نشود كم
حاجت ما در خور ِ خزانه ي تو نيست
هرچه كرم ميكني عطا نشود كم
روز قيامت به آتشم كه بسوزند
در دلِ ما مِهر مرتضا نشود كم
از سر ما هرچه رفت هيچ غمي نيست
سايه ي سلطانِ كربلا نشود كم
شكر، خدا را كه مبتلاي حسينيم
سينه زنِ بيرق عزاي حسينيم

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 04:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

در آغوش توام باز از تو دورم
دریغا چشم دارم لیک کورم
اگر از هم نگردد دیده‌ام باز
چه سود از وسعت دریای نورم
خدایا تو مرا می‌بینی و من
تو را می‌بینم امّا باز کورم
گنه در نزد تو در محضر تو
عجب دارم چه بی‌باک و جسورم
مرا اقرار بر جرم و خطاها
تو هم اقرار کردی من غفورم
چه سازم گر شود پرونده‌ام باز
چو بگذارند در دامان گورم
سراپا نارم و نورم تمنّاست
اسیر دیوم و مشتاق حورم
برونم همچو رخسار فرشته
درون گردیده پر از مار و مورم
اسیر لشکر فرعون نفسم
ندانستم که خود موسای طورم
خداوندا دری بگشا به «میثم»
که بخشی از کرم فیض حضورم

• شنبه
• 15
• تیر
• 1392
• ساعت
• 04:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

سرفصل سرودن

ای نام تو همواره، سرفصل سرودن‌ها

با یاد تو می‌افتم، هم‌ یاد ستودن‌ها

بیرون نشود عشقت از سینه‌ی من هرگز!

عادت شده با یادت، آیینه سرودن‌ها

دل با تو صفا دارد، آیین وفا دارد

آرامش دل هستی، در غصه زدودن‌ها

جز ذات شریف تو، از هر که نمی آید

ما را به چنین شیوه، دیوانه نمودن‌ها

دارم هوس باران، وقتی که دلم تنگ است

عادت شده با یادت هم عقده گشودن‌ها

قم-1375

• چهارشنبه
• 28
• تیر
• 1391
• ساعت
• 11:22
• نوشته شده توسط
• استاد سیدعلی اصغرموسوی

پرسیدم...

چطور ، بهتر زندگي کنم ؟

با كمي مكث جواب داد :

گذشته ات را بدون هيچ تأسفي بپذير ،

با اعتماد ، زمان حالت را بگذران ،

و بدون ترس براي آينده آماده شو .

ايمان را نگهدار و ترس را به گوشه اي انداز .

شک هايت را باور نکن ،

وهيچگاه به باورهايت شک نکن .

زندگي شگفت انگيز است ، در صورتيكه بداني چطور زندگي کني .

پرسيدم ،

آخر .... ،

و او بدون اينكه متوجه سؤالم شود ، ادامه داد :

مهم اين نيست که قشنگ باشي ... ،

قشنگ اين است که مهم باشي ! حتي براي يک نفر .

كوچك باش و عاشق ... كه عشق ، خود ميداند آئين بزرگ كردنت را ..

بگذارعشق خاصيت تو باشد ، نه رابطه خاص تو با کسي .

موفقيت، پيش رفتن ا

• شنبه
• 31
• تیر
• 1391
• ساعت
• 16:33
• نوشته شده توسط
• جواد

يا رب اگر نگذرى از جرم و گناهم چه كنم ؟
ندهى گر، به در خويش پناهم ، چه كنم ؟
گر برانى و نخوانى و كنى نوميدم
به كه روى آرم و حاجت ز كه خواهم ،چه كنم ؟

گر ببخشى گنهم ، شرم مرا آب كند
ورنبخشى تو بدين روى سياهم ، چه كنم ؟
نتوانم كنم انكار گنه ، يك ز هزار
كه تو بودى به همه حال گواهم ، چه كنم ؟
بار الها كرمى ، مرحمتى ، امدادى
كاروان رفته و من مانده به راهم چه كنم ؟

• شنبه
• 31
• تیر
• 1391
• ساعت
• 16:45
• نوشته شده توسط
• جواد

نیست از من بنده ای گستاخ تر

نیست از انبان من سوراخ تر

یعنی هرچی تو كیسه ام می ریزم،از بین میره

هر چه گندم کاشتم آفت گرفت

مگه پیغمبر نفرمود:الدنیا مرزعة الاخره

هر چه توشه داشتم آفت گرفت

آخر ماه رمضونه،دیگه دلم به چی خوش باشه،لیله قدر هم تموم شد

گنج پیدا کردم اما دزد برد

این مجلس ها گنجه،محبت امام زمان(عج)گنجه،از این مجلس فیض بردن فیضه،از مساجد و حسینه ها فیض بردن،خود گناه نكردن گنجه،گرچه واجبه اما خودش گنجه،تو رو خدا راست نمی گم.

گنج پیدا کردم اما دزد برد

نَفس ما را خدمت بی مزد برد

آخه این دزد كجاست میگه نفسته،با یك گناه همه رو خراب كردی

بی ثباتیها نمودم در عمل

شبا اومدم اینجا توبه

• پنج شنبه
• 5
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 03:57
• نوشته شده توسط
• جواد

به خسته حالیم ای پادشاه ارحمنی

به اشک چشم ترم یا اِله، ارحمنی

کشانده‌ام سرِ این سفره اعترافم را

نمانده از نفسم غیر آه ارحمنی

کرم نما کمی آغوش خویش را وا کن

رسیده بنده‌ی گم کرده راه ارحمنی

به قدرِ خوبیِ تو با گناه آمده‌ام

مکن عقوبت این روسیاه ارحمنی

شکسته بال و پرم، خسته‌ام، نگاهم کن

پناه ده به منِ بی‌پناه ارحمنی

بریده‌ام من از این نفْسِ خانمان سوزم

جدا شدم دگر از هر گناه ارحمنی

هزار مرتبه بخشیدی و خطا کردم

دوباره خسته‌ام از اشتباه ارحمنی

میان میکده‌ات ناله می‌زنم آقا

فقط به خاطر قدری نگاه ارحمنی

حسین از منِ آلوده دستگیری کرد

در آمدم به چه سختی ز چاه ارحمنی

• چهارشنبه
• 12
• اردیبهشت
• 1397
• ساعت
• 21:52
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

ای خدا عبد سیه رو و گنهکار منم
آن که بر جُرم و گنه می کند اقرار منم
ن طبیبی که شفا بخش دل ماست توئی
آن که از درد گناهان شده بیمار منم
بر سر خوان تو خوبان همه جمعند، ولی
بندۀ بد منم و عبد گنهکار منم
جان خوبانِ درِ خویش عذابم نکنی
گر چه بر آتش نار تو سزاوار منم
گر که پرسد کرمت کیست که در می کوبد؟
گویم آلوده ترین بندۀ دادار، منم
هاتفی گفت چه کس مشتری عفو خداست
من خجلت زده گفتم که خریدار منم
آن که عمرش همه آسان به تباهی بگذشت
وآن که کارش شده در پیش تو دشوار منم
آن که از فرط سیه رویی خود، بار دگر
توسل شده بر عترت اطهار منم
به گُل روی حسین تو «وفائی» می گفت
آن که از خار گنه می کشد آزار منم

شاعر : ا

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:52
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر به بندگی ارشاد می‌کنیم تو را
اشاره‌ای است که آزاد می‌کنیم تو را
و با شکستگی پا قدم به راه گذار
که ما به جاذبه امداد می‌کنیم تو را
درین محیط، چو قصر حباب اگر صد بار
خراب می‌شوی، آباد می‌کنیم تو را
ز مرگ تلخ به ما بدگمان مشو زنهار
که از طلسم غم آزاد می‌کنیم تو را
فرامشی ز فراموشی تو می‌خیزد
اگر تو یاد کنی، یاد می‌کنیم تو را
اگر تو برگ علایق ز خود بیفشانی
بهار عالم ایجاد می‌کنیم تو را
مساز رو ترش از گوشمال ما صائب
که ما به تربیت استاد می‌کنیم تو را

شاعر : صائب تبریزی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدا کند که منم دعوت شما باشم
نسیم کوچکی از خلوت شما باشم
و در کنار همین سفره ها کنار شما
نمک بریزم و هم صحبت شما باشم
فرار کرده ام از دست ظلمت نفسم
که ظلّ تربیت رحمت شما باشم
خدا کند که نظر کرده را نظر نکنند
که در نظاره ی بی منّت شما باشم
مخواه بین گداهای قیمتی حرم
گدای بی غم و بی قیمت شما باشم
ضیافت است و گدایت و انتخاب شما
خدا کند که منم قسمت شما باشم
اگر چه قیمت من با گناه قسمت شد
اگر چه بنده ی بی قیمت شما باشم
ولی به قیمت کرب و بلا نگاهم کن
که من غلام همین هیئت شما باشم

شاعر : رحمان نوازنی

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• یحیی

همین که از لب ما آه آه می افتد
طبیب زودتر از ما به راه می افتد
دو روز رفتم و با پای خویش برگشتم
همیشه کار گدایان به شاه می افتد
کریم بودن و بخشیدنت به جای خودش
بگو کی از سرِ ما این گناه می افتد
به ما نگاه بینداز که چشم سلطان هم
گهی به روی غلام سیاه می افتد
هر آن کسی که بدون علی تو را صدات کند
اگر ز چاله در آید به چاه می افتد
در این بساط که دریا به قطره محتاج است
نیاز کوهِ گناهی به کاه می افتد
فدای شاه غریبی که لحظهٔ آخر
به نیزه تکیه زد و بی سپاه می افتد
فدای شاه غریبی که راس پر خونش
به پای دخترکی بی پناه می افتد

شاعر: علی اکبر لطیفیان

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 14:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

من آلوده کجا محفل ابرار کجا
این همه خوب کجا و من بیمار کجا
از خجالت چه کنم او که خودش می داند
من بدبخت کجا محرم اسرار کجا
نمکی راکه به حر داد به چون من ندهند
من دل مرده کجا سفره افطار کجا
همه مشغول مناجات و عبادت هستند
این همه مست کجا و من بیکار کجا
بارها گفت فرار از در من بدبختی ست
جمله دوست کجا عبد گنهکار کجا
باز یک سال دویدم پی امیال خودم
من محتاج کجا دست طلبکار کجا
دست خود را همه جا بهرگدایی بردم
ولی این خلق کجا دست علمدار کجا

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

مهر تو به ماه خدایی رسیده ایم
شکر خدا به صبح و مسایی رسیده ایم
ما از تصدق سر یوسف شدیم عزیز
گر نیمه شب به حال و هوایی رسیده ایم
با دست کیمیاگرِ دلبر طلا شدیم
با اذن بوتراب به جایی رسیده ایم
از سفره ی زکات علی جان گرفته ایم
بر تخت سلطنت ز گدایی رسیده ایم
فقری که فخر ماست گداییِ کوی توست
از دست تو به حکم ولایی رسیده ایم
ما را به دست حکم تو تنفیذ کرده اند
حالا چرا به چون و چرایی رسیده ایم
با آن که زیر پرچم تو رشد کرده ایم
از چه به ادعایِ خدایی رسیده ایم
باید که حق پرچم او را ادا کنیم
حالا اگر به نان و نوایی رسیده ایم
فرهنگ فاطمی است، عفاف و حجاب ما
با امر و نهی او به عطایی رسیده ایم
رفتند دیگران

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد به سر آید، شب هجران تو یا نه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه
رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بت

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:10
• نوشته شده توسط
• یحیی

سینه‌ای چاک نکردیم درین فصل بهار
صبحی ادراک نکردیم درین فصل بهار
گریه‌ای از سر مستی به تهیدستی خویش
چون رگ تاک نکردیم درین فصل بهار
ابر چون پنبهٔ افشرده شد از گریه و ما
مژه‌ای پاک نکردیم درین فصل بهار
جگر سنگ به جوش آمد و ما سنگدلان
یده نمناک نکردیم درین فصل بهار
لاله شد پاک فروش از عرق شبنم و ما
عرقی پاک نکردیم درین فصل بهار
غنچه از پوست برون آمد و ما بی دردان
جامه‌ای چاک نکردیم درین فصل بهار
با دو صد خرمن امید، ز غفلت صائب
تخم در خاک نکردیم درین فصل بهار

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:12
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا
تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا
خانه‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب
موج بی‌پروای دریای حقیقت کن مرا
استخوانم سرمه شد از کوچه گردیهای حرص
خانه دار گوشه‌ی چشم قناعت کن مرا
چند باشد شمع من بازیچه‌ی دست فنا؟
زنده‌ی جاوید از دست حمایت کن مرا
خشک بر جا مانده‌ام چون گوهر از افسردگی
آتشین رفتار چون اشک ندامت کن مرا
گرچه در صحبت همان در گوشه‌ی تنهاییم
از فراموشان امن آباد عزلت کن مرا
از خیالت در دل شب ها اگر غافل شوم
تا قیامت سنگسار از خواب غفلت کن مرا
در خرابیهاست، چون چشم بتان، تعمیر من
مرحمت

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

آخر ز فقر بر سر دنیا‌ زدیم پا
خلقی‌ به جاه تکیه زد و ما زدیم پا
فرقی نداشت عز‌ت و خو‌اری ‌درین بساط
بیدار شد غنا به طمع تا زدیم پا
از اصل‌، دور ماند جهانی به ذوق فرع
ما هم یک آبگینه به خارا زدیم پا
عمری‌ست‌ طعمه‌خوار هجوم ندامتیم
یارب چرا چو موج به دریا زدیم پا
زین مشت پر که رهزن آرام‌ کس مباد
برآشیان الفت عنقا زدیم پا
قدر شکست ‌دل نشناسی ستم کشی‌ست
ما بی ‌خبر به ریزه ی مینا زدیم پا
طی شد به وهم عمر چه دنیا چه‌ آخرت
زین یک نفس تپش به ‌کجاها زدیم پا
مژگان بسته سیر دو عالم خیال داشت
از شوخی نگه به تماشا زدیم پا
شرم سجود او عرقی چند ساز کرد
کز جبهه سودنی به ثریا زدیم پا
واماندگی چو موج ‌گهر بی‌غن

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:17
• نوشته شده توسط
• یحیی

اگر عدل تـو باشـد اهـل نـارم
وگـر فضل تـو باشـد شرمسارم
سپه اشک و سلاحم هست گریه
مگر بخشی بـه چشم اشکبـارم
من از خود هم دگر مأیوسم امّا
به فضـل و رحمتـت امیـدوارم
مـرا امیــد عفــو تـوست امـا
تو حـق داری بسوزانـی به نارم
اگر پرسی چه داری؟ فاش گویم
نباشـد جـز گنـه در کوله‌بـارم
اگرچه من نکـردم شـرم از تو
تـو پوشانــدی گنـاه آشکـارم
من از کوی تو می‌بـودم فراری
تـو بـاز آوردی ای پـروردگارم
ز بس پروندۀ جرمم سیاه است
سیـه گردیـده روز و روزگـارم
حضـور تـو بـه نافرمانی از تو
گذشتـه سالهــا لیـل و نهارم
اگـر در آتـش قهـرم بسـوزی
وگـر جـای نفس خیزد شرارم
زنـم فریــاد در دریـای آتـش
خدایا! من علی را دوس

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

رب خطاپـوش تویـی عبـد خطاکـار، منم
مستحق عفـو تویـی مستحـق نـار، منـم
لطف و کرم بین که دمد بوی گل از پیرهنم
گرچه تو خود باخبری خارتـر از خار، منم
گرچه سیه گشته رویم عفو تو داد آبرویم
آن‌که گناهش شـده با عفو تو تکرار، منم
آن‌که مرا دست‌تهی دید و پذیرفت تویی
آن‌که ز لطـف و کرمت آمده سرشار منم
آن‌که رها سازدم از دام خطا کیست؟ تویی
آن‌که به زنجیـر خطا گشتـه گرفتـار، منم
آن‌که کند جرم مرا از کـرمش عفو، تویی
آن‌که فقط خوانـده تــو را داور غفار، منم
گر به جحیمم فکنی یـا بـه بهشتم ببری
بنـدۀ عشـق علـی و عتـرت اطهـار منم
«میثمم» و مهر علی حک شده بر لوح دلم
خـاک، ولــی خـاک در حیـدر کرار منم

• سه شنبه
• 11
• تیر
• 1392
• ساعت
• 15:21
• نوشته شده توسط
• یحیی

الـــــــــــهی یــا الـــهی یــا الــهی تـــــــو بــر حــال دل زارم گــواهی
الـــهی عـــاشقی شب زنــده دارم چـــو مشـتاقان ز عشقت بی قرارم
ز کــوی خویش نــومیدم مگردان کـــه جـــز کــوی تــو امیدی ندارم
الــهی یــا الــهی یــا الهی (3)
الــهی در دلــم نــوری بـــیفزای کــه بــاشد مــونس شــبهای تــارم
الــهی بــنده بــر گشته احــــوال گـــدایی، رو سـیاهی و شرمساری
تــهی دست و اســیر و دردمندم ســـیه روز و پــریشان روزگــارم
الــهی گــر بــخوانی یـا بــرانی تــوئی مــولا و صـــاحب اخـتیارم
الــهی یــا الــهی یــا الهی (3)
الـهی اشک عذر از دیـــده جاری تـــرحم کــن بــه چـــشم اشــکبارم
نـظر ب

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

به نام آنکه هستی را بنا کرد مرا در راه دینش آشنا کرد
وجودم را ز جودش نور بخشید به قرآن مبینش راهنما کرد
دلم را از پلیدی پاک گرداند به همه عالم عصمت با صفا کرد

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

شنیدم که صاحب ماه رمضونی، مهربون
این بهونه رو دادی که بکشونی ، مهربون
شنیدم به بندهات خیلی زیاد نظر داری
برا بندهات همه، دل می سوزونی، مهربون
شنیدم که گفته ای هر کی بیاد درخونم
روز محشر تو اونو نمی سوزونی، مهربون
تو تموم بندهات از همه روسیاترم
اومدم توبه کنم خوبه بدونی ، مهربون
شنیدم هرکی تو دنیا بر حسین گریه کنه
به دو عالم تو براش برگ امونی ،مهربون
از درخونت اگه فرار کنم کجا برم
وای اگه ما بدا رو بیرون برونی، مهربون
بیا یک بار دیگه تو می خونت راهم بده
دوست دارم طعم نگاتو بچشونی،مهربون

شاعر : کمال مومنی

• سه شنبه
• 18
• تیر
• 1392
• ساعت
• 05:35
• نوشته شده توسط
• یحیی

خدای خوب و مهربون

خالق هفت تا آسمون

به کام بنده هات بازم

مزّه ی عفو رو بچشون

ای بهترین یار و پناه

با کوله باری از گناه

به صد امید اومدم

فقط یه گوشه ی نگاه

تو این زمون بی وفا

فقط می ترسم ای خدا

با این همه مهربونیت

بگی برو دیگه نیا

نشه تو هم رهام کنی

از تو خوبات جدام کنی

نمی دونم می شه خدا

یه بار دیگه صدام کنی

به دنیا وابسته شدم

به این زمین بسته شدم

این همه معصیت خدا

خودم دیگه خسته شدم

جوونیمو دادم برا

عشقای پر رنگ و ریا

حاصلشم فقط شده

شبای بی حال دعا

می گم با اشک و زمزمه

تو رو به حق فاطمه

بقلب زینب الصبور

به دست شاه علقمه

به گریه های یتیما

به دل خون مجتبی

به اشک چش

• چهارشنبه
• 18
• مرداد
• 1391
• ساعت
• 14:39
• نوشته شده توسط
• vahid