الهی یا الهی یا الهی
به حال آل طاها خود گواهی
در آنشب که علی را خاک کردند
در آنجا سینه ها را چاک کردند
همه گریان و نالان بازگشتند
همه زار و پریشان باز گشتند
علی با فرق خونین رفت در خاک
همان کوه شرف دریای ادراک
علی قرآن ناطق گشته خاموش
شده یاران او با غم هم آغوش
براه خود یکی ویرانه دیدند
صدای ناله ای زانجا شنیدند
صدای آه و واویلا می آمد
صدا از پیر نا بینا می آمد
امام مجتبی فرمود ای مرد
زچه می نالی ای محروم پر درد
بگفتا چند روزی سرور من
نمی آید به پیشم یاور من
منم تشنه منم مولا گرسنه
که چندی مانده ام تنها گرسنه
امام مجتبی فرمود آیا
نشانی داری از آن یار تنها
بگفتا منکه بینایی ندارم
ولی از او نشانها می شمارم
نگفت او گرچه از نام نشانش
ُبوَد تنها خدا ذکر زبانش
فقط دانم که او مرد خدا بود
زخدمت بهر من هرگز نیاسود
در و دیوار با او آشنایند
به وقت ذکر با او همصدایند
همی می گفت با اشک و انابه
نمی آید چرا در این خرابه
مگر گشته زمن آن مرد دلگیر
که هستم عاجز و فردی زمینگیر
شنیدند این سخن تا آل طاها
به گریه آمدند از داغ مولا
حسن فرمود او بابای ما بود
امام و رهبری درد آشنا بود
الا ای پیرمرد زار وغمگین
علی شد کشته از یک ضربة کین
یتیمان را پلیدی بی پدر کرد
که شمشیرش به فرق او اثر کرد
بلی آن خسرو خوبان علی بود
انیس و یار محرومان علی بود
چوشد آن پیرزین ماتم خبردار
به گریه آمد و زد ناله بسیار
چنین خواهش نمود آن پیر نالان
غمین و پُر ز سوز و زار و گریان
مرا قبر شه کون ومکانم
دهید ای نور چشمانم نشانم
ورا بردند با خود آل حیدر
بسوی قبر آن یار پیمبر
چنان زد ناله ای آن پیر مسکین
که شد از غصّه اش هر دیده غمگین
در آنجا جان او ازتن جدا شد
به مولای غریب خود فدا شد
صدای ناله و فریاد این مرد
خدایا داغ دل را تازه تر کرد
همان داغی که داغ آشنا بود
که اوّل زائر او در کربلا بود
همان جابر همان یار پیمبر
که شد از داغ مولا زار مضطر
اگر آن مرد نابینا علی را
شنیده غرق خون فرق ولی را
برای آن خبر طاقت ندارد
ندیده از غمش جان می سپارد
ولی جا بر غمش باور ندارد
حسین سر هم در آن پیکر ندارد
سر مولای او از تن جدا شد
همان سر که مکانش نیزه ها شد
ببین جابر حسینت سر ندارد
نه سر انگشت و انگشتر ندارد
- سه شنبه
- 1
- تیر
- 1400
- ساعت
- 18:20
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
ادامه مطلب
