شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

آن روز عاشقانه، یاری برای یاری
می‌كرد كارِ خانه، یاری برای یاری
با اینكه بانوی دلْ، دل سیر از جهان بود
می‌خواند این ترانه، یاری برای یاری
در فكر روزهای پایان رسیده‌ی عمر
می‌سوخت دانه دانه، یاری برای یاری
كابوس‌های كوچه، تفسیر سرخِ سیلی
اشك عصای شانه، یاری برای یاری
در خاطرش رقم خورد، بین كویر كوچه
می‌خورد تازیانه، یاری برای یاری
وقتی به یادش آمد از آتش و در و دود
می‌سوخت از زمانه، یاری برای یاری
دیگر نمانده صبری تا صبر او بماند
چون رود شد روانه، یاری برای یاری
در نیمه‌های تاریك، می‌برد مردِ مهتاب
تابوت را شبانه یاری برای یاری
آیا دو قطره شعرم، با بیت‌های اشكم
گردد حساب یا نه؟ یاری برای یاری

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:04
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

جان ما قربان جانِ فاطمه
آمده فصلِ خزانِ فاطمه
هر كه گوید با دو چشمی خون فشان
لعنتی بر دشمنانِ فاطمه
دل بسوزاند ز هر عاشق دلی
یاد جسمِ نیمه جانِ فاطمه
فاطمیه موسم اشك و عزاست
صد امان از كودكانِ فاطمه
بهرِ مادر روضه خوانی می‌كند
مهدی صاحب زمانِ فاطمه
گوید از كوچه از آن سیلی سرد
از همان اشكِ روان فاطمه
گوید از میخ و در و دیوار و دود
علتِ قدِ كمانِ فاطمه
چون بقیع آید به خاطر می‌رسد
نیمه شب جسمِ جوانِ فاطمه
ناله‌ها پر می‌كشد وقتی كه او
گوید از قبرِ نهانِ فاطمه

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:05
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

دلِ مهدی عزادارِ مدینه ست
دو چشمانش گرفتارِ مدینه ست
دلش سوزد به حال زار مادر
كه مادرِ عشقِ بیمارِ مدینه ست
دل مهدی هزاران درد دارد
ولی نیمی از آن كارِ مدینه ست
بنالد از غم هجران مادر
كه دفنش در شبِ تارِ مدینه ست
گهی بر غربت بابا بگرید
گهی گریان دلدارِ مدینه ست
گهی آهی كشد با ذكر زهرا
دلیلش درد و آزارِ مدینه ست
گهی در كوچه‌ها در كُنجِ دیوار
به فكرِ روزِ غمبارِ مدینه ست
كنار بستر مادر نشیند
خودش هر شب پرستارِ مدینه ست

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:05
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

گریه‌كنای فاطمه، فاطمه یه پسر داره
كه نیمه‌ شبها تو بقیع، صورت رو خاكا می‌زاره
می‌گه مادر قربونتم، یه عمریه گریونتم
فدای غصه‌هات بشم، خودم بلا گردونتم
مادر می‌دونم یه روزی، به زخم تو نمك زدند
تو كوچه‌های مدینه، یه روز تو رو كتك زدند
مادر دلم خیلی خونه، اشك می‌ریزم دونه دونه
واسه عمو محسن خود، زار می‌زنم غریبونه
من می‌دونم كه عاقبت، ضرب عدو اثر گذاشت
چی‌کشیدی اون‌لحظه‌كه، تو روبه‌پشت درگذاشت
كوچه و میخ و سیلی و فدك برام دردِ همه
چهل تا مردِ جنگی و یه حیدر و یه فاطمه
مادرِ مهربون من، پیر شده‌ی جوون من
كی می‌شه من ظهور كنم تا كه بشی مهمون من

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:06
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

بس مصیبت بر سر ساقی كوثر رفته بود
صبرِ بانو روزهای آتشین سر رفته بود
از مدینه خسته و با مردمش بیگانه شد
پس برای گریه كردن جای دیگر رفته بود
خواست تا دشمن بفهمد اصلِ دین بی‌یار نیست
بهرِ تدریس عدو زهرا دمِ در رفته بود
دید در مسجد نماز بی‌ولایت خوانده شد
با دو دستِ پر ز نفرین پیش داور رفته بود
بی‌بی ما حامی اصلاح امّت بود و بس
شرح سیلی را اگر می‌گفت حیدر رفته بود!
كودكان فاطمه وقتی به منزل آمدند
خانه گریان بود و از این خانه مادر رفته بود
آسمان می‌گفت حیدر بعدِ زهرا پیر شد
بس مصیبت بر سر ساقی كوثر رفته بود

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:09
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

آن دختری كه مانده به دل ماتمِ پدر
آیا روا بُوَد كه بماند به پشتِ در؟
آن مادری كه غنچه گرفته به زیرِ پر
آیا سزد كه كشته شود نازنین پسر؟
آن همسری كه بهرِ حمایت شده به بر
آیا زدن به بازوی او ضربه‌ی شرر؟
ما حامی پیمبر و زهرای اطهریم
دنبالِ ضاربین گلِ عشقِ حیدریم
آن حیدری كه خانه نشینش نموده‌اند
آخر چرا به غصه قرینش نموده‌اند؟
هیزم شروع جنگ و كمینش نموده‌اند؟
از داغ فاطمه چو حزینش نموده‌اند؟
از چه جفا به یاس غمینش نموده‌اند؟
در بین كوچه نقشِ زمینش نموده‌اند؟
ما جانثارِ مادرِ ساداتِ كوثریم
ما دشمنان قاتلِ بی‌شرمِ مادریم
دردِ نهفته‌ی دلِ ما را دوا كنید
ما را به كوچه‌های مدینه رها كنید
ما را ز عطرِ یا

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:10
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

در میانِ كوچه‌ها دشمنی از سر گرفت
شعله‌ی این دشمنی دامنِ حیدر گرفت
حرفِ هیزم می‌زدند دشمنانِ ذوالفقار
آتش این دشمنی ناگهان بر در گرفت
آمدش تا پشتِ در فاتح قلبِ علی
او سراغ از لحظه‌ی مرگِ پیغمبر گرفت
بر سؤالش ضربه‌ی خشم دشمن شد جواب
كِشتی آلِ نبی ناگهان لنگر گرفت
دست زهرا چون علی تا كه با هم بسته شد
بین آن دیوار و در بر زمین بستر گرفت
مردمان بی‌وفا شاهد این ماجرا
وای از وقتی كه دل، دامنِ دلبر گرفت
دستِ دل گر خسته بود، پهلویش بشكسته بود
از برای یاری‌اش قوّتی دیگر گرفت
دشمن و ضرب و غلاف، فاطمه گرم طواف
ضربه‌ای زد قدرت از بازوی كوثر گرفت
عشق زهرا را عدو تا به مسجد می‌كشید
فاطمه مشغول شد، حاجت از د

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:10
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

آن شب كه اشكِ سرخِ ستاره روان گرفت
از هق هقِ فرشته گلوی زمان گرفت
در بیت الاحترامِ نبی زوجِ دخترش
دستی به آب و دستِ دگر آسمان گرفت
ناگه نشست بالِ علی بر حریمِ درد
آتش به یك اشاره دلِ كهكشان گرفت
وقتی كفن اراده‌ی احرامِ گل نمود
غم چنگِ خود به سلسله‌ی كودكان گرفت
پروانه‌ها به شمع جوان بوسه می‌زدند
كاین لحظه قلبِ خالقِ كلِ جهان گرفت
تا جبرئیل شهپرِ‌خود را به رخ كشید
پر را به گردِ كودكِ خود آن جوان گرفت
آمد ندا كه كودك و مادر جدا شوند
این صحنه خون ز چشمِ همه عرشیان گرفت
بر دوش باغبان گلِ یاسی شكسته بود
تابوت قد كمان شده را قد كمان گرفت
فطرس اگر كه سر به گریبان نهاد و سوخت
شاید شود زیارت قبرِ نهان

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:11
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

كی می‌شه تو مدینه پر بزنم زاری كنم
با صدای ناله‌هام آقامون و یاری كنم
تا كه اسمِ بقیع و به روی لبهام می‌آرم
غربتِ مادرش و به یاد مولام می‌آرم
اگه من برم بقیع با اشك و حسرت می‌نالم
خودم و مثل كبوتراش رو خاكا می‌مالم
دور قبرای خاكی كبوترا پر می‌زنند
دنبالِ یه قبر مخفی هر كجا سر می‌زنند
شنیدم‌شب كه می‌شه چراغاشون‌خاموش می‌شن
زائرا پشت همون پنجره‌ها بی‌هوش می‌شن
نیمه‌ی شب‌ها تو بقیع صدای ناله‌ای می‌آد
میون قبرا یكی زار می‌زنه خیلی زیاد
می‌گه غربتِ كوچه می‌زنه آتیشم مادر
یه روزی خودم می‌آم منتقمت می‌شم مادر

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:11
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

به آیه آیه‌ی كوثر قسم كه كوثر رفت
امانتِ ثقلینی آن پیمبر رفت
امانتی كه صدف بود و محسنش درّ بود
به ضربِ كینه‌ی دشمن ز پیشِ دلبر رفت
چرا نشست علی و فقط چرا زهرا
در آن زمانه‌ی فتنه به پشت آن در رفت؟
چو امر فاطمه، امر نبی و الله ست
به امر فاطمه حیدر نشست و یاور رفت
به وقت دفن بهارش علی به خود می‌گفت
خزان شدم به خدا افتخارِ حیدر رفت
شب است و آه علی همنشینِ این چاه است
میان چاه بگوید یگانه همسر رفت
شنید فطرس و افتاد از سماء بر خاك
حسین تا كه به گریه بگفت مادر رفت

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:13
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

فاطمه یعنی نبی را مادری
فاطمه یعنی گلِ پیغمبری
فاطمه یعنی مددكارِ علی
همسرِ شیرِ خدا یارِ علی
فاطمه یعنی غمت، یابن الحسن
سوز و آه و ماتمت، یابن الحسن
فاطمه یعنی صدای ناله‌ات
مادرِ مظلومِ هجده‌ ساله‌ات
فاطمه یعنی علی را بی‌قرار
اولین تیغ از دو تیغ ذوالفقار
فاطمه یعنی جمالِ نیلی‌اش
زد عدو در بین كوچه‌ سیلی‌اش
فاطمه یعنی كه پهلویش شكست
در میان كوچه یك باره نشست
فاطمه یعنی علی دادم برس
فضه‌ افتادم به فریادم برس
فاطمه یعنی كبودی بر بدن
مانده زخمِ میخ در بر روی تن
فاطمه یعنی همه گریان او
جان فطرس دم به دم قربان او

• پنج شنبه
• 5
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 10:16
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک ۱۱ ـ ذکر / زمینه سنتی سنگین ـ یاد
یاد علی نمی‌ره ـ وقتی شدی ز ناله
زهرا تو خاموش
گفتی به من علی جان ـ هرگز نشه حسینِ
زارم فراموش
رفتی تو شور و شینم ـ ای ماه عالمینم
امّا نمی شه ساکت ـ این گریه ی حسینم
یا فاطمه یا زهرا(۴)
اشكای كودكانت ـ سوزد تمام جانم
روح و روونم
بی‌تو چگونه حیدر ـ با كودكان بسازد
یارِ جوونم
زهرا چه کرده ای تو ـ با این دلِ پریشم
تنها و خسته ماندم ـ رفتی چرا ز پیشم
یا فاطمه یا زهرا(۴)
داری میون خونه ـ ای یاسِ بی نشونه
صدها نشونه
زهرا دعا كن حیدر ـ با خاطرات خونه
زنده نمونه
آخر بگو چگونه ـ بعد از تو ای نیازم
با یاد تو بسوزم ـ با خاطرت بسازم
یا فاطمه یا زهرا(۴)

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 11:16
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک 10 ـ ذکر / شور ـ زینب(س)
مادر مادر ـ غریب امشب نرو مادر(2)
مادر مادر ـ جونِ زینب نرو مادر(2)
***
حالا كه چشمام كاسه‌ی خونه
درد دلم رو خدا می دونه
برای زینب زودِ یتیمی
مادر خوبم خیلی جوونه
***
ببین که مادر دل بی قراره
چشمای زینب ابرِ بهاره
این جمله قلبم رو می سوزونه
درد یتیمی درمون نداره
***
زینب و داری تنها می زاری
میون دردا با اشک و زاری
خودت مگر که نگفتی مادر
زوده برا من این خونه داری
***
بی تو تمومِ شبام غریبه
بغض میونِ صِدام غریبه
پاشو نگاه کن میونِ قبرت
تنهای تنهاست بابام غریبه

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 11:20
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

سبک ۷ ـ ذکر / واحد ـ مسافر
اهل جهان فاطمه با خون جگر رفت
مسافر خانه‌ی حیدر به سفر رفت
بسكه به زهرا
ظلم و ستم شد
جور و جفا رفت
یاسِ مدینه
خسته‌ی غم شد
پیشِ خدا رفت
بقیت الله ـ آجرک الله(۲)
فاطمه حامی علی بود و فدا شد
كشته‌ی مظلومیتِ مذهبِ ما شد
حق و حقیقت
گمشده‌ای از
درد و غم اوست
مرحم دلها
دیدنِ روی
منتقم اوست
بقیت الله ـ آجرک الله(۲)

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 11:32
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

قلب مرا شكستی یاسِ كبودم
رفتی ز آشیانه بود و نبودم
بانوی خسته
با چشم بسته
در خون نشسته
(ولی) پهلو شكسته
بانوی حیدر ـ زهرای اطهر ـ زهرای اطهر ـ بانوی حیدر(۴)
بر روی درب خانه از تو نشانه
هر شب حسینِ زارت دارد بهانه
روح و روانم
یارِ جوانم
رفتی و بردی
(همه) تاب و توانم
بانوی حیدر ـ زهرای اطهر ـ زهرای اطهر ـ بانوی حیدر(۴)
شبها به روی قبرت سر می‌گذارم
بنگر كه بعد هجرت جانی ندارم
هم آشیانم
ای مهربانم
بعد از تو بانو
(بدان) زنده نمانم
بانوی حیدر ـ زهرای اطهر ـ زهرای اطهر ـ بانوی حیدر(۴)
رفتی ستاره‌ی من از آسمانم
بعد از تو من نخواهم زنده بمانم
داغ تو دارم
دل بی قرارم
عمرت چه کم بود
(گلم) ای نوبهارم
بانو

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 11:36
• نوشته شده توسط
• حسن فطرس

(سبک قدیمی شیرازی)

ببین زهرا که من دل بیقرارم
کنار بسترت با حال زارم
شدم مضطر کنار بستر تو
دگر جز اشک غم چاره ندارم
مرو زهرا، زهرا، زهرا، زهرا مرو

مرو ای یار خوب بی قرینم
مشو راضی که هجرت را ببینم
شوم بعد تو من تنهای تنها
کشم از سینه آه آتشینم
مرو زهرا، زهرا، زهرا، زهرا مرو

نگاهی کن دم آخر بسویم
بزن جانا دمی خنده برویم
مرو ای جان حیدر گر روی تو
جواب کودکانت را چه گویم
مرو زهرا، زهرا، زهرا، زهرا مرو

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:51
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

می روی اما اگر میشد بمانی خوب بود
با تو زهرا، لحظه های زندگانی خوب بود
ای تمام ماه ها خورشیدها در خانه ات
خانه ام با بودن تو کهکشانی خوب بود
شد سلامم بی جواب و فاطمه در غربتم
مایه ی آرامشم شد، همزبانی خوب بود
زندگی کردی کنارم، ساده و بی ادّعا
در کنارت خوردن یک قرص نانی، خوب بود
در غروب کوچه ها و در میان شعله ها
بر دفاع از حق حیدر پاسبانی خوب بود
خنده را از تو گرفته درد پهلوهای تو
خنده هایت فاطمه در این جوانی، خوب بود
می روی از هوش هردم، حال و روزت خوب نیست
می روی، اما اگر میشد بمانی خوب بود
یادم آید روزهایی را که می گفتی «حسیـــن»
با نوای تو چقدر این روضه خوانی خوب بود
--
گر که می شد قتلگاهش پ

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 23:39
• نوشته شده توسط
• وحید ولوی

کمی آرامتر اسماء، شکسته استخوانهایش
ببین جاری شده خون از جراحت های پنهانش
اگر چه آب میریزی به روی پیکرش امّا
کمی آرامتر، طاقت ندارد جسم بی جانش
به زیر پیرهن می شویم آهسته کبوتر را
ببین خونابه جاری می شود از بال و پرهایش
به من دیگر نباید خرده ای گیری اگر گریم
که اکنون دست من آمد به پهلوی شرربارش
وداعش می کنم با چشم خونبارم همین امشب
به روی سینه سنگین تر شود هر لحظه غم هایش
ندارم باور این غم را، مرا طاقت نمی ماند
چگونه خاک ریزم نیمه شب بر روی چشمانش
کمی می مانم آنجا در کنار قبر زهرایم
کمی یاسین می خوانم کنار قبر پنهانش
خدایا، صبر مشکل، دوری از زهرای من مشکل
به این یا آن بگریم همزمان همراه طفلانش

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 23:41
• نوشته شده توسط
• وحید ولوی

قبل از ظهور جاودانش امتحان داد
آن بانويى كه در نهانش امتحان داد

ام الائمه بود و ام الانبيا شد
چون بهتر از پيغمبرانش امتحان داد

در شعله ابراهيم پس زد امتحان را
زهرا ولى با جسم و جانش امتحان داد

وقتى بلا تقسيم شد او مادرى كرد
مادر به جاى شيعيانش امتحان داد

آيا كسي چون او سه شب هنگام افطار
با بخشش خرما و نانش امتحان داد؟

كورى چشم عايشه ، به به خديجه
اين دخترت با خاندانش امتحان داد

با خطبه ى خود اولى را خوب ادب كرد
احقاق حق را با زبانش امتحان داد

وقتى على را يك تنه آورد خانه
شهر مدينه قهرمانش امتحان داد

زهرا سراپا ، پاى حيدر ايستادو
پاى علي قدكمانش امتحان داد

با گريه هاى او مدينه زير و رو

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 03:56
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

مدارا
کمی آهسته تر ای در، مدارا
که پشت در رسیده باز زهرا
چرا ای در نداری رحم هرگز
شده روی سرم ویرانه دنیا

با سر افتاد
دری از جا درآمد، مادر افتاد
به روی خاک کوچه با سر افتاد
علی را با طنابی می کشیدند
به پیش چشم زهرا، حیدرافتاد

سائل
هر کس به در خانه ی تو سائل شد
آنگاه به درگاه خدا نائل شد
هر کس ز تو دور است نمی داند که
خود بین خودش تا به خدا حائل شد

• جمعه
• 6
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 23:43
• نوشته شده توسط
• وحید ولوی

يا حبيب الباكين

با سوختن شام وصالش را سحر كرد
مارا غم پروانه خيلي خونجگر كرد

مشتاق شمعى ، عاشقى را هم بياموز
بايد كه گاهى مثل پروانه خطر كرد

عمدا مرا پيش رقيبان كم محل كرد
ديدار او خون دلم را بيشتر كرد

صدبار گفتم دوستت دارم ولى او
هر دفعه من را به طريقى دست بسر كرد

ديروز جا افتادم از ذكر قنوتش
آخر چه شد از بردن نامم حذر كرد

ديشب بنا بود از خودش با من بگويد
ديد از خودم نگذشته ام صرف نظر كرد

گفتم چه ميخواهى ز جانم گفت جانت
هركس فداى من نشد خيلى ضرر كرد

من كه نميدانستم او دارد مي آيد
خيرش قبول آنكس كه من را هم خبر كرد

يا سنگ خورده يا سرش بر سنگ خورده
هر كه شبى از كوچه ليلى گذر كرد

مثل ز

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 04:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

چشم ما دریا - آه و واویلا - همه جا پیچیده ناله ی زهرا
کوچه ها پر خون - چادری پر خاک - شده پر ز گل لاله ی صحرا
چه خبر شده توی این شهر - چه بلایی سرش آوردن - تو کوچه سپاه نمرود ه
چرا دستای مولا بسته است - فدکش رو چرا گرفتن - چرا کوچه ها پر از دود ه
(آه و واویلا - زهرا روی خاک افتاده
آه و واویلا - محسن پشت در جون داده)۲
واویلا واویلا ۴

حق حیدر رو - با سکوتی سرد - زیر پا می ذارن بی وفاها
فاطمه اش رو با - حالتی پر درد - توی خونه سوزوندن بی حیاها
مگه حرف نبی نبود که - علی حقّه و حق علی ه - علی بعد پیمبر مولاست
مگه این رو نگفت پیمبر - فاطمه واسه من بهشته - شادی قلب من زهراست
(آه و واویلا - آیات خدا

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 09:04
• نوشته شده توسط
• وحید ولوی

سبک واحد وروضه ای بی بی جانم حضرت زهرا س

مادر
ای مادرخوب ورشیده
ازغربتت پشتم خمیده
بعدتوای دارو ندارم
خزان عمر من رسیده

مادر
نگاه بکن غریب بابام
امن یجیبه روی لبهام
ذکرلب حسن شده این
بابا جونم مادرو میخوام

زهرا
(ای یاس قدکمان حیدر۳)

********

زهرا
ببین علی به شوروشینه
بعدتوبه فکر حسینه
هرشب کنارچاه کوفه
پهلوون بدرو حنینه

زهرا
به چاه میگه هرشب غمش رو
ملعون لگد زد همسرش رو
چقدر غریبه توی کوفه
به پشت دردید محسنش رو

زهرا
(ای یاس قدکمون حیدر)۳

********

ای وای
مسماروخون روی سینه
حسین به پشت در میبینه
مادرمیون خون نشسته
ای کاش بابام اونو نبینه

ای وای
زهرا توی آتیش گرفتار
ذکر لبش خدانگهدار
به

• یکشنبه
• 18
• آذر
• 1397
• ساعت
• 20:33
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

بهار عمر زهرا

فدایت فاطمه بانوی عالم
گل ریحانة بستان خاتم
به هجران تو می سوزیم دمادم
دلم گشته غریق بحر ماتم
******
بهار عمر زهرا شد خزانی
شکسته بال و پر شد در جوانی
شبانه جسم او غسل و کفن شد
چه رازی دارد این دفن نهانی

فدایت فاطمه بانوی عالم
******
نیاورد تاب هجران پدر را
توان ضربت دیوار و در را
چه مظلومانه با دنیا وداع کرد
چه عاشق گونه بست بار سفر را

فدایت فاطمه بانوی عالم
******
دل آزرده ز جور روزگاران
وداع کرد با تمام گلعذاران
شکسته خاطر از داغ فدک رفت
غمین از حیله های نابکاران

فدایت فاطمه بانوی عالم
******
اگر بعد از پیمبر غصّه ها خورد
گل رویش ز جور و کینه پژمرد
ولی با کوچ عاشق وارة خوی

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• محمدرضا سروری

ام ابیها
مادرم را دوست می‌دارم ؛ شما را بیشتر

پس عزیزی مثل جانم یا نه ؛ حتی بیشتر

در میان گرد و خاک راه تو گم می‌شوم

هر چه بانو می‌تکانی چادرت را بیشتر

خرده نان سفره‌ی تو رزق میکائیل شد

هر چه آنها ریزتر ؛ پس روزی ما بیشتر

مثل قرآن ، کلّ القاب شما نورانی‌اند

در میان این همه نور اسم زهرا بیشتر

لحظه‌هایی که به محراب نمازت می‌روی

خالق تو می‌شود گرم تماشا بیشتر

معجزات چادرت جاری‌ست ، در شهر نبی

در میان پیروانِ دین موسی بیشتر

چادری که عرش را با ریشه‌هایش فرش کرد

در زمین پیچید حرفِ آن ... در آنجا بیشتر

آه ، اما با تنت افتاد ، بر روی زمین

چادری که پهن شد ؛ پس می‌خورد پا بیشتر

هر چه شمع

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:08
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

شالِ مشکـیِ غمِ تو به گدا قیمت داد

اشکِ روضه به غلامانِ تو حیثیت داد

مادرِ کـرب و بلا... مادرِ گریه... وَالله

فاطمـیه به حرم حُرمت و حُـرِّیت داد

مادری هایِ تو از مادرِ من بیشتر است

مادرم شیر اگـر داد به این نیت داد...

نیتش بود که من نوکـرِ حیـدر باشم

فاطمـیه به غـلامِ تو عـُبودیت داد

به حسینیه اگر آمده ام می دانم

ذکرِ مادر به دلِ ساده صمیمیت داد

ذکرِ یا فاطِرُ یا فاطمه یِ فاطمیه

هویت داد به این نوکر و شخصیت داد

روزِ رَجعت که بیاید همگان می بینند

روضه یِ فاطمه بر ندبه صلاحیت داد

تو زمین گیر شدی شیرِ خدا خورد زمین

پوسخندی به علی نامه یِ تسلیت داد

اول و آخرِ این روضه دمِ العـجـلم

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:10
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

انسيه الحورا
یا قادر و یا قاهر و یا من هو الهو

دیگر رسیده صبر صدیقه به یک مو

شب ها فقط ذکرش شده عجل وفاتی

این روزها که درد بسته خنجر از رو

حتی اگر زینب زند بوسه به دستش

تشدید خواهد شد دوباره درد بازو

کاری شده دیگر تمام زخم هایش

کارش گذشته دیگر از درمان و دارو

اوج مصیبت شد خلاصه در همین حرف

انسیه الحورا گرفت از محرمش رو

پیش علی که نه،ولی در راه رفتن

دستی به دیوار است و آن دستش به پهلو

این را حسن میداند و دیوار و کوچه

دیگر ندارد چشم های مادرش سو

دارم بنا یک عمر از این داغ باشم

آشفته دل،آشفته سر،آشفته گیسو

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 13:57
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

حرمت ذوی القربی
باغنچه شکست شاخه ی طوبی را

میخواست عزادار کند دنیا را

میرفت که بشکند میان کوچه

پیش همه حرمت ذوی القربی را

آن دست که رد نمیشود آمینش

شهری شده مستحق یک نفرینش

حالا که ورم کرده خدا میداند

حیدر چه کشیده موقع تلقینش

ازچشم تو برق اشتیاق افتاده

برچهره ی تو رنگ فراق افتاده

بانو پسرت دچار لکنت شده است

درکوچه مگر چه اتفاق افتاده

سمت بدنت که کعبه هم حج میکرد

در، کاش برای وا شدن لج میکرد

تاختم پیامبر اگر مهلت داشت

حتما سرِ میخ را علی کج میکرد

ازدامن گل گدازه را برمیداشت

خونی که چکیده تازه را برمیداشت

زانوی علی زلزله را تجربه کرد

بردوش چو آن جنازه را برمیداشت

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 14:09
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

چشم هایت به آسمان باز و

در سکوتت هزارتا حرف است

لااقل ناله اى بزن خانم

جمله نه...آهِ تو دوتا حرف است...

حیف شد!زندگىِ خوبى بود

من و تو درکنار هم بودیم

چارتا دسته گل خدا داد و

چِقَدَر بى قرار هم بودیم

فاطمه!من همان على هستم

چه کسى گفته رو بپوشانى؟

دستِ رد مى زنى به سینه ى من؟

التماست کنم نمى مانى؟

نه غذایى نه آب مى نوشى

همه شب تا به صبح بیدارى

فکر کردى که من نمى بینم؟

درد دارى...به رو نمى آرى...

گریه هاى یواشکى تا کى؟

لااقل سخن بگو با من..

سرفه کردى دوباره زهراجان؟

لاله افتاده روى پیراهن....

فکر رفتن نباش خانمم

فکر من نه...فکر کودکانت باش

نکند غصه ى مرا بخورى

تو بمان...با

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 14:14
• نوشته شده توسط
• ایدافیض

دلخوشی زندگیم
یک و ماه و نیمه گوشه ی خونه

افتادی و بی حال و بی جونی

هرشب نگاهت با دلم میگه:

دلخوش نباشم ، که تو می مونی

هرشب نگات و با پرِ معجر

از چشم من آروم میگیری

انگار بعد از رفتنِ بابات...

بدجور از این شهر دلگیری

زهرا ببین زینب چه بی تابه

زانوی حیدر داره میلرزه

تنها نرو ای همسفر آخه...

دنیا بدونِ تو نمی اَرزه

یادم میاد روزای خوبی که

بابات بود و خوب بود حالت

حالا دو ماهه رفته بابات و

حوریه ی من ، زخمیه بالت

یادم نمیره کوچه و در رو

جوری زدن که با سر افتادی

تا اومدم از جمعیت رد شم

بانوی من... پشتِ در افتادی

تو گوشمه فریاد اون روزت

فضه که اومد خوب فهمیدم

شش ماهه پرپر شد

• شنبه
• 7
• بهمن
• 1396
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• ایدافیض