السّلام عليکِ ايتهَا الْمظْلومةُ الْمغْصُوبة
چارده قرن است و نامِ من غم است
زیرِ این آوارِ غم پشتم خم است
چارده قرن است و دردِ من علیست
هر چه گریَم بر علی باز هم کم است!
#هستی_محرابی
عرش فرشی زیر پای فاطمه است
در حریم قدس جای فاطمه است
خلقت عالم برای فاطمه است
عقل مست جلوه ی زهرایی اش
پرتو انسیة الحورایی اش
دین از این بانو دوامی یافته
مذهب از او احترامی یافته
با جهاد او قوامی یافته
ذکر زهرا جذب ایمان می کند
چادرش کافر مسلمان می کند
گرچه نورش جلوه کرد از هر طرف
فاطمه دُرّ است و حیدر چون صدف
قبر مخفی اش، دل شاه نجف
سینه ی حیدر که حق مرآت بود
جای دفن مادر سادات بود
ناله ای تا عالم لاهوت رفت
فاطمه چون سایه ای مبهوت رفت
روی دوش مرتضی تابوت رفت
آخر این رسم مسلمانی نبود
حق زهرا دفن پنهانی نبود
می رود تابوتی امشب بی صدا
ناله ها جاری است بر لب بی صدا
ای حسین آرام، زینب بی صدا
ز
شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها
سبک: باغبانم من و باغ من آتش گرفته
یار بیمار من ای همه دارو ندارم
چه کنم ای گلم میزنی پرپر کنارم
چون روی تو سیه شد روزگارم
بی تو من طاقت ماندن ندارم
فاطمه فاطمه فاطمه جانم
گریه ها میکنم روز و شب بادیدن تو
شد سه ماهی که خانه ندید خندیدن تو
راز لبخند تو شد ماتم ما
کنج این خانه و تابوت زهرا
فاطمه....
تو مرا آینه ، من تو را آیینه هستم
بین دیوار و در پا به پای تو شکستم
تو زمین خوردی و حیدر زمین خورد
کوثر و ساقی کوثر زمین خورد
فاطمه....
سلام ما به قبر بی نشانت
سلام ما به اشک کودکانت
سلام ما به قامت کمانت
چشمان نبی چشمان علی بر بانوی عا لم گریه کند
بر آه دل و عمر کم او گل گریه کند غم گریه کند
مادر مادر
در خانه ای که بر فلک پناه است
کار یتیمان تو اشک و آه است
چون روی تو روز علی سیاه است
بی جرم و گناه ای یاس حرم چون لاله بخون آغشته شدی
در پیش علی تو ناله زدی در راه علی تو کشته شدی
مادر مادر
با ناله ات مدینه شد عزادار
گلبرگ گل کجا و زخم مسمار
ره میروی دستت بود به دیوار
نشنیده کسی بانوی جوان خواهد به دعا مرگش زخدا
نا دیده کسی مردی چو علی خون گریه کند از فرط عزا
مادر مادر
نوحه به سبک: همه جا کربلا
مادر مصطفی محور هل اتی
السلام علی سیده النسا
فاطمه فاطمه
لاله های چمن در غمت سینه زن
ای که با جبرئیل بوده ای همسخن
فاطمه فاطمه
اشک غیب و شهود در عزای تو بود
داغ قد خم و داغ روی کبود
فاطمه فاطمه
آه تو ، آذر است داغ تو ، محشر است
دیده گریان تو فاتح خیبر است
نوحه به سبک:همه جا کربلا
دود آتش بلند خانه خاکستری
یاس حیدر شده رنگ نیلوفری
یا حجه الله
آجرک الله
مرتضی کعبه و فاطمه در طواف
حج او را شکست ضربه های غلاف
صورت آفتاب چون شفق شعله ور
لاله روییده است بین دیوار و در
لرزه بر پیکر لاله و یاسمن
دختری ناله زد مادرم را مزن
آینه می شکست بسته دست علی
بال و پر میزند همه هست علی
یا حجه الله
آجرک الله
14 _یا زهرا س
نوحه و زمزمه و واحد
آب کوثر بیاور ای اسما
تا بشویم تن پاک زهرا
خون کند گریه پیراهن او
کن تو آهسته پهلو به پهلو
الوداع الوداع فاطمه جان
.......
بغض غم در گلوی حسن بود
روی دست حسینش کفن بود
زخم مادر شده چشم خونبار
سر نهاده علی روی دیوار
الوداع............
پر شده خانه از عطر کافور
میدهد غسل، علی سوره ی نور
گریه های غریبانه سخت است
نیمه شب غسل پروانه سخت است
الوداع.........
غم آمد روی غم ، فریاد فریاد
مدینه ارث خود بر کربلا داد
چهل نامرد ، سد راه کردند
چهل تا نعل تازه راه افتاد
حالا میان خانه اش کوثر ندارد
تنهاست مولایم علی، یاور ندارد
بی بال و پر مانده است حیدر، پر ندارد
زهرا که رفته، زینبش مادر ندارد
مولاست با طفلان بی حال و پریشان
مولاست با یک قبر مخفی، چشم گریان
دائم کنار بستر خالی نشسته
چشمان بارانی خود را باز بسته
هی روضه می خواند به یاد دست بسته
با خاطرات کوچه پهلویش شکسته
با چادر خاکی که بر روی سرش داشت
زینب دوباره رنگ و بوی مادرش داشت
حق علی را هیچ کس باور ندارد
مولای عالم مانده و لشکر ندارد
این خانه دیگر دست نان آور ندارد
«دیگر حسین بن علی مادر ندارد»
پروانه ای که پهلویش را در گرفته
حالا از این خانه شبانه پر گرفته
شب ها کنار قبر زهرای جوانش
می سوخت
آهسته اسباب سفر را جمع کردی
آثار آن بی بال و پر را جمع کردی
آن دستمالی که به سر می بست بی بی
تصویرِ زردِ دردِ سر را جمع کردی
تا که یتیمان یاد مادر کم بیفتند
جز چادرِ او، بیشتر را جمع کردی
بردی به ایوان و تکاندی چادرش را
جا پایِ آن چندین نفر را جمع کردی
دیوار را شستی به تنهایی علی جان
خاکستر مانده زِ در را جمع کردی
با تکه های چوبِ مانده از همان در
نان پختی و اسبابِ شر را جمع کردی
کج کرده ای یک یک سرِ مسمارها را
از خانه اسباب خطر را جمع کردی
وحید محمدی
3 _ زبانحال امیرالمومنین علی علیه السلام
چند بیت از یک مثنوی.....
ای شکسته پر ، شکستن زود بود
پر زدن از خانه ی من زود بود
نور تو نشناختند این سایه ها
ای قنوتت برکت همسایه ها
ای گلم ، میگریم از عمر کمت
از تو کمتر بود عمر شبنمت
ای شده روح القدس را همسخن
جان مولا، با علی حرفی بزن
کوثرم ، با رفتنت طوفان مکن
خانه را از داغ خود ویران مکن
ای کبودی ، زائر روبند تو
ای صفای خانه از لبخند تو
ای سلام تو تسلای علی
ای شکسته پشت در جای علی
با سر و دست و تنت ، جوشن شدی
تو بلا گردان جان من شدی
در شرر ای طائر من سوختی
تو برای خاطر من سوختی
آخرین غسل و پیراهن او
گوید از خون زخم تن او
کنج این خانه تابوت مادر
خبر آورده از رفتن او
آه گل ما پر پر شد
آه لحظه ی آخر شد
آه رفتنی مادر شد
آه الواع یا زهرا
گریه های غریبانه سخت است
ماتم مرگ پروانه سخت است
درو دیوار خانه گواه است
بی تو ماندن در این خانه سخت است
آه دل ما بی قرار
آه خانه ات سوگوار
آه دخترت خانه دار
آه الوداع یا زهرا
وقتی چشمات و رو هم می زاری
انگار تو با حیدر حرفی داری
شاید بین سینه دردی داری ـ دردی داری
وقتی می گی از غربت های من
می میرم تا می گی آقای من
خانمم، زهرایم، ای وای من ـ ای وای من
دلم می گیره اگه زهرایم بری از خونه
علی می میره اگه زهرایم بری از خونه
خونه بی تو یه ویرونه
واسه حیدر یه زندونه
حامی ام بودی خانمم
پشت در همین خونه
ای یارم ای یارم زهرا(۲(
ای یار بیمارم زهرا(۲(
وقتی می بینمت بی قراری
از گوشه ی چشمات غم می باری
می فهمم احوال سختی داری ـ سختی داری
وقتی بین این بستر بی حالی
مثل پرستو شکسته بالی
معلومه از درد و غم می نالی ـ تو می نالی
دلم داغونه همین یک جمله ست نگو چیزی نیست
علی گریونه همین
سبک ۲۴ ـ ذکر / زمینه سنگین ـ قبر
وقتی که قبر مادر نهان شد
فصل بهار شیعه خزان شد
داغِ ـ شیعه ـ کوچه ـ دفن شبانه(۲)
بازو ـ صورت ـ پهلو ـ دارد نشانه(۲)
مادر مادر مظلومه مادر(۳)
بر قلبِ شیعه زخمی گران است
چون مادرش بی قبر و نشان است
از این ـ ماتم ـ بر دلِ ـ دردی وسیع است(۲)
تنها ـ مرهم ـ قدری ـ خاکِ بقیع است(۲)
مادر مادر مظلومه مادر(۳)
پای مزارش دل خون ببارد
مادر ضریح و صحنی ندارد
روزی ـ مهدی ـ آید ـ بر او بنازیم
روی ـ قبرِ ـ مادر ـ گنبد بسازیم
مادر مادر مظلومه مادر(۳)
سبک ۲۳ ـ ذکر / واحد سنگین ـ بستر
کنار بسترت چه افسردم
شکستم و ز ناله پژمردم
شنیده ام که تو زمین خوردی
منم به پای تو زمین خوردم(۲)
مادر ـ مرو كه زينبت پريشونه
چشای دخترت چه گریونه
هوای دل هوای بارونه
مادر ـ به جان زینب بمان مادر(۳)
ببین تو حال و روز زینب را
ببین رسیده جان بر لب را
زدی به ناله ات مرا آتش
ببین تو ناله های امشب را(۲)
مادر ـ بدون تو دلم پر از خونه
كه خونه بي‌تو مي‌شه غمخونه
كه بي‌تو زينبت نمی مونه
مادر ـ به جان زینب بمان مادر(۳)
نگاه بی رمق به چشمانت
فضای حجره شرح زندانت
برای شادی دل زینب
مکن تو خنده ای به قربانت(۲)
مادر ـ چرا تو خسته و پريشوني
چرا تو اشهدت رو مي‌خوني
چرا تو پيش من
سبک ۳۸ ـ ذکر / شور واحد ـ نیاز
السلام علیکِ یا فاطمه الزهرا(۳)
***
نیازِ من همینه مادر
یه بار برم مدینه
كبوتر دلِ من مادر
پای بقیع بشینه
پنجره فولاد تو رو بغل بگیرم
گریه کنم مادر من برات بمیرم
***
سلام به بانوی دل خسته
سلام به نور جلی
سلام به پهلوی بشکسته
سلام به یار علی
پای سلام زائرا گریه عجینه
تا کِی باید قبر تو شیعه نبینه
***
نگاه محترمت مادر
همیشه شاملِ ماست
اگر که مخفیه قبرِ تو
مزار تو دلِ ماست
ما به دعای فرج و راز و نیازیم
تا پسرت مهدی بیاد حرم بسازیم
سبک ۳۷ ـ ذکر / شور ـ بین الحرمین
با نوای تو یا زهرا ـ می‌رویم بین الحرمین
السلامُ علی العباس ـ السلامُ علی الحسین
***
راهی کربلا هستیم
با تو یاس مدینه‌ای
با تو که خسته از دردی
زخمِ غربت به سینه‌ای
تا رسیدیم به شش گوشه
ناله از ظلم و کینه کن
با حسینت بگو مادر
کربلا را مدینه کن
***
ما همه تحت فرمانت
عاشقان و فدایی‌ات
انتظار سفر دارند
لشکر نینوایی‌ات
لحظه‌ی دیدن عباس
سوی علقم اشاره کن
یک ابالفضل بگو مادر
مستی اش را نظاره کن
سبک ۲۹ ـ ذکر / شور ـ نیمه جان
بعد عمری جان سپردی نیمه جان مادر
کودکت با خود نبردی خسته جان مادر
مهربان مادر
ای جوان مادر
ای شهید ضرب پهلو ناتوان مادر
قد كمان مادر
غم کشان مادر
ای که داری روی جسمت صد نشان مادر
مادر غربت کشیده مادرم زهرا(۲)
مادر قامت خمیده مادرم زهرا(۲)
آن که هر جا بی قرارم گشته مادر بود
نیمه شب ها شمع زارم گشته مادر بود
آمدی خوابم
ای تو مهتابم
دادی از دست شکسته لحظه‌ای آبم
لرزشِ دستت
كرده ویرانم
خون به چشمانم ببین چون بی تو بی‌تابم
مادر غربت کشیده مادرم زهرا(۲)
مادر قامت خمیده مادرم زهرا(۲)
نیمه شب ها خواب تو گردیده غوغایم
می رسد بر گوش خواهر سوز نجوایم
گفته‌‌ای هر شب
بین تاب و
سبک ۳۲ ـ ذکر / شور ـ هجران
کجایی ای مادر(۲)
چه سازم از این هجران و جدایی ای مادر(۲)
***
هرگز یادم نرفته شبِ تارِ كوچه
بی تو سر می‌گذارم به دیوارِ كوچه
این قلبِ خسته سامان ندارد
فکر حسن کن که جان ندارد
بی مادری اش درمان ندارد
***
دیدم که غم گرفته تمام وجودت
قاتلِ مجتبی شد نگاه کبودت
خورشید آسمونم چرا رفت؟
آن ماه مهربونم چرا رفت؟
مادر قد کمونم چرا رفت؟
***
امشب قلبم ز داغت به ماتم نشسته
بابا جسمت بشوید ولی چشمِ بسته
زینب سر می گذارد به دوشم
وای مادرِ حسینت به گوشم
امّا مادر نگاه کن خموشم
***
دیدی آخر جدایی سرانجامِ ما شد
باید كه بی صدا از تو مادر جدا شد
می سوزد آشیانه شبانه
با اشک کودکانه شبانه
سبک ۳۳ ـ ذکر / شور واحد ـ خواب
نیمه شب خواب مي‌ديدم خونه صفا گرفته
فضه فریاد می زنه مادر شفا گرفته
تا که بیدار شدم از شوق زیاد
دیدم انگار آرزوم رفته به باد
شنیدم ناله ی مادرم می آد
مادر ـ چه حزینه غم این صدایت
مادر ـ فدای نوای بی نوایت
مادر ـ قربونِ غربتِ ناله هایت
وا اماه وا اماه یا زهرا(۴)
بینِ این خونه خدا مادرِ زاری دارم
نمی تونم سرم و رو شونه هاش بذارم
بازوی مادرِ من درد می کنه
یادِ ضربه های نامرد می کنه
نیمه شب ها یه تبِ سرد می کنه
مادر ـ خواب دیدم خواب شبونه کردی
مادر ـ صبح شد پاشدی جارو به خونه کردی
مادر ـ خواب دیدم موهام و شونه کردی
وا اماه وا اماه یا زهرا(۴)
سبک ۳۵ ـ ذکر / واحد ـ بقیع
آرزومه قسمتم عرضِ ارادت باشه
تو بقیعِ فاطمه ذکر و زیارت باشه
پای اون قبر و مزار بی رواق و حرمش
پشت اون پنجره ها کارم عبادت باشه
با ناله و با گریه ها
مادرم و یاری کنم
از دشمنای مادرم
ابرازِ بیزاری کنم
مادر مظلومه ی من فاطمه(۳)
شاید اونجا آقام و با چشمای تر دیدم
میون صحنِ بقیع زائرِ مادر دیدم
شاید اونجا شنیدم روضه های مولا رو
مهدی فاطمه رو با قلبِ مضطر دیدم
آقام بگه با زائرا
وارثِ صبرِ مادرم
همه بیایید ببینید
همینه قبرِ مادرم
مادر مظلومه ی من فاطمه(۳)
سبک ۳۱ ـ ذکر / شور ـ روضه
می‌گه دو تا چشم ترت مادر
سرخی آهِ جگرت مادر
بذار آقا تو روضه‌ی زهرا
منم بگم به مادرت مادر
مادر مظلومه(۲) یا حضرت زهرا(۲)
این شبا ناله‌ها می‌گن مادر
هق هق گریه‌ها می‌گن مادر
این شبا شعر و بیت می‌گن مادر
تموم اهل بیت می‌گن مادر
این شبا سیدا می‌گن مادر
بغضای بی‌صدا می‌گن مادر
مادر مظلومه(۲) یا حضرت زهرا(۲)
این شبا عقده‌ها می‌گن مادر
دیوارِ كوچه‌ها می‌گن مادر
این شبا عاشقا می‌گن مادر
تو حجره بچه‌ها می‌گن مادر
این شبا خسته‌ها می‌گن مادر
پهلو شكسته‌ها می‌گن مادر
مادر مظلومه(۲) یا حضرت زهرا(۲)
غریب و آشنا می‌گه مادر
پرچم هیئتا می‌گه مادر
حلقه‌ی اشك و غم می‌گه مادر
چادر خاكی
سبک۳۴ـ ذکر / شور ـ وای مادر
ای وای مادر ـ ای وای مادر(۲)
***
مهدی كه روز و شب می‌گه وای مادر
شیعه به تاب و تب می‌گه وای مادر
بقیع که خون به لب می گه وای مادر
حسین می‌گه زینب می‌گه وای مادر
***
لاله و یاسمن می گه وای مادر
هر دل پر محن می گه وای مادر
وقتی که خوردی بین کوچه سیلی
كوچه كه با حسن می‌گه وای مادر
***
زمین می‌گه سما می‌گه وای مادر
مدینه با نوا می‌گه وای مادر
ام ابیهای نبی هستی و
حضرت مصطفی می گه وای مادر
***
هر دل آشنا می گه وای مادر
غریب سامرا می‌گه وای مادر
همیشه نینوا می‌گه وای‌مادر
حسین به كربلا می‌گه وای مادر
با درد و غصه سوره ی کوثر شروع شد
با گریه اش مصائب حیدر شروع شد
بعد از نبی غدیر فراموش خلق شد
اینگونه شد که آتش بر دَر شروع شد
اول شهید چون گلی از خانه پَر کشید
وقتی که ضربه ی در و مادر شروع شد
با این حساب پهلوی مادر شکسته بود
این گونه شد مصائب بستر شروع شد
جایی که حکم غصب فدک را گذاشتند
حکم به نیزه ها زدن سر شروع شد
دیدند معجر تو مسلمان گرفته است
در کربلا هم آتش معجر شروع شد
آسایش از تمامی عالم گرفته شد
آن لحظه ای که ظلم ستمگر شروع شد
در اوج روضه شعر تو پایان گرفته است
جایی که تازه داغ پیمبر شروع شد
علی اصغر یزدی
یا فاطمه الزهرا _سلام الله علیها
شانه ی ضرب دیده اش نگذاشت
موی او را دوباره شانه کند
باید انگار جای بازوی خود
مادرش شانه را بهانه کند
زینب از دست های لرزانش
خوب فهمید هُرم آتش را
مادرش زیر لب چنین می گفت
با تو هم اینچنین زمانه کند
اشک ها شان برای هم زیباست
کربلا و مدینه ای بر پاست
زینب افتاده است یاد غلاف
مادرش یاد تازیانه کند
آن زمانی که دید آتش را
آستین در دهان گذاشت ولی
خوب فهمید روز عاشورا
خیمه ها را عدو نشانه کند
درب آتش گرفته سویی بود
روی دیوار جای خون مانده
با وجود هجوم خاکستر
خانه را او چگونه خانه کند
حرف های علی و زهرا هم
خود چنان روضه ایست مکشوفه
آن زمانی که فاطمه می گفت
تشیعش
درس کرامت پیش او حاتم ببیند
درس حیا و مادری مریم ببیند
إنسیة الحوراست و قطعا محال است
کُنه کمالش را بنی آدم ببیند
تا پای جان پای امامش ماند زهرا
حیدر سپر دارد همه عالم ببیند
آن در که پیغمبر از آن بی اذن نگذشت
حالا هجوم چند نامحرم ببیند
با میخ و آتش داده شد اجر رسالت
باید بیاید حضرت خاتم ببیند
در کوچه طفلی را تصور کن که ناگه
از ضرب سیلی مادرش مبهم ببیند
دیگر حسن در خواب مادر را همیشه
با صورتی نیلی و قدی خم ببیند
از غربت کوچه غم گودال پیداست
جایی که زینب پیکری دَرهم ببیند
بین حرامی ها سر عمامه دعواست
حالا تصور کن که مادر هم ببیند
ای ساربان بس کن... چه میخواهی ز جانش؟
زهرا چگونه غارت خات
خودت را در میان صحنه محشر تصور کن
خودت را بی کس و بی یارو بی یاور تصور کن
خودت را در میان شعله ها در موجی از آتش
خودت را در میان دود و خاکستر تصور کن
تصور کن خودت را در میان کوچه ی تنگی
و در آن کودکی را پیش یک مادر تصور کن
و بعدش مادری را که گرفته دست کودک را
و آنها را میان خیل یک لشکر تصور کن
و در ذهنت تجسم کن 40 نامرد جنگی را
که صف بستند پشت خانه حیدر، تصور کن-
40 نامرد جنگی و رخ ناموس پیغمبر
خودت تا انتهای قصه را دیگر تصور کن
بیا و بعد از این مثل علی فردای زینب را
تو از امروز با ساقی بی کوثر تصور کن
و این یعنی به یاد آور دوباره بیت اول را
خودت را در میان صحنه محشر تصور کن
بیا یک بار
گر پهلویم شکست فدای سرت علی
محسن به خون نشست فدای سرت علی
یک تار موی تو به دو عالم نمی دهم
هستی هر آنچه هست فدای سرت علی
ماهِ رخم که سایه ی خورشید را ندید
حالا که نیلی است فدای سرت علی
غصه مخور اگر پی احقاق حق، عدو...
... راهم به کوچه بست فدای سرت علی
از چه نشسته ای به برم" شملةالجنین"
این جای ضرب شصت فدای سرت علی
چرا اين خطوط، اين حروف الفبا شکسته؟
چرا «ز»، چرا «ه»، چرا «ر»، چرا «آ»، شکسته؟
چرا حرف در حرف هر واژه مي پيچيد از درد؟
مگر ضربه اي سخت پهلويشان را شکسته؟
در اين شعر، آيينه اي بوده قبل از سرودن
که افتاده و زير پاهاي دنيا شکسته
بگو ناخدايان بر اين موج کشتي نرانند
که صد کشتي نوح هر شب در اين جا شکسته
به ليلاي عاشق کش قصه ها هم بگوييد
که در راه مجنون، در اين کوچه ليلا شکسته
نماز مسافر شکسته ست و در خانه ي خود
کسي بسته قامت به محراب، اما شکسته
در آيينه ي خانه، مادر مهياي پرواز
در آيينه، آيينه ي عمر بابا شکسته
نه تنها در اين سوگ محراب مسجد خميده
ستون هاي معبد، کنيسه، کليسا شکسته
تو را دست شو
چو آفتاب رخت را غبار ابر گرفت
شکوه نام علی غربتی ستبر گرفت
جهان و کن فیکونش در اختیار تو بود
عدو چگونه فدک را ز تو به جبر گرفت؟
خمید قامت او زیر بار اندوهت
اگر چه دست علی را عصای صبر گرفت
پدر به دیدن تو تا بهشت صبر نکرد
تو را ز دست علی در میان قبر گرفت
تمام غربت خود را گریست در دل چاه
که تا همیشه دل چاه مثل ابر گرفت
