حضرت علی اصغر (ع)

در آن زمان که مرغ خوش الحان کربلا
"هَل مِن مُعین" سرود به بُستان کربلا
گهواره ای به ارزه درآمد وَ کودکی
لبّیک زد به یاری سلطان کربلا
گفت : ای پدر ! بیا و مرا همرهت ببر
از خیمه گاه ، جانب میدان کربلا
در بَر گرفت ، کودک لب تشنه را پدر
کآبش دهد ز نهرِ خروشان کربلا
ناگه عدو ز تیر خدنگ سه شعبه ریخت
آبی به حلقِ نوگُلِ خندان کربلا
آن گُل به خنده گفت که افغان نمی کنم
افغان برای آب ، پدر جان ! نمی کنم

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 16:45
• نوشته شده توسط
• یحیی

فقط نه غنچه خود عاشقانه بو می کرد
تمام غربت خود روی دست رو می کرد
جواب قطره ای از آب حرمله تیری
رها به سوی سفیدی آن گلو می کرد
سه شعبه از سه طرف پاره کرد و بیرون زد
پدر زخون گلوی پسر وضو می کرد
نهان به زیر عبا کرد و با خدای خودش
حدیث غصه ی این داغ موبه مو می کرد
رسیده بود به مو و برای افتادن
سری به تیر سه شعبه بگو مگو می کرد
رسید مادرش از خیمه با حسرت
نماز گریه سر خاک بر او می کرد

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:11
• نوشته شده توسط
• یحیی

فرزند حسین بن علی، تاب نداشت
در فکر عطش بود و علی خواب نداشت
از هرم عطش، لبان اصغر می سوخت
رنگی به رخش، نوگل ارباب نداشت
لبخند به رخسار پدر می زد وبعد
دریای لبانش به خدا، آب نداشت
حلقوم ظریف، نازک طفل رضیع
سهمی به جز از سه شعبه ناب نداشت
گهواره شده خالی و لالایی نیست
جز دیده پر ستاره ،ارباب نداشت
این هم سند غریبی ثارالله
بیچاره رُبابش، دُر نایاب نداشت
شاعر:محمد مهدی عبدالهی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:13
• نوشته شده توسط
• یحیی

چشم هایش هوای باران داشت
روی دستان مادرش بی تاب
بی خبر از هجوم تشنگی اش
آسمان بود آفتاب و سراب
صورتش مثل یاس نیلوفر
دست هایی پر از کرامت داشت
از عطش بین حنجرش انگار
کهکشانی پر از جراحت داشت
می شد از حالت نگاهش باز
شوق پرواز کردنش را دید
مثل بُغضی که در گلو مانده
غصه اش را کسی نمی فهمید
روی دستان آسمان می رفت
گریه اش آخرین توانش بود
با همان گریه ها رجز می خواند
غنچه ای از تبار یاس کبود
ناگهان کینه های گرگی پست
باز در آن میان بهانه گرفت
سینه را پر ز بغض کرد و سپس
حنجر طفل را نشانه گرفت
نالۀ "فرحموا لهذا الطفل"
روی لب های آسمان خشکید
ناگهان بوسه گاه مادر را
تیری از راه آمد و بوسید
گر چه دیگر رمق

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:14
• نوشته شده توسط
• یحیی

این ناله ی شکسته ی یک خسته مادرست
بی شیر بودنم به خدا مرگ آورست
آن مادری که شیر ندارد دهد به طفل
خجلت زده غریب و پریشان و مضطرست
از دخترم سکینه شنیدم چه ها شده
رویت خضاب گشته ز خون کبوترست
مهلت بده دوباره گلم را بغل کنم
من مادرم که سینه ی من مهد اصغرست
یا که ببند چشم علی یا که صبر کن
چشمش هنوز در پی بیچاره مادرست
با من مگو که تیر به حلق علی زدند
بر حنجرش نشانه ی تیزی خنجرست
داغش عظیم اگر چه خودش شیر خواره بود
این داغ سخت با همه غم ها برابرست
شاعر:یوسف رحیمی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

چگونه خاک بریزم به روی زیبایت
که تو بخندی و من هم کنم تماشایت
به غیر گریه ی بی اشک تو جواب نبود
برای ناله هل من معین بابایت
مزار کوچک تو پر شده ست از خونت
بخواب ماهی من در میان دریایت
مرا ببخش عزیزم که جای قطره ی آب
به یک سه شعبه برآورده ام تقاضایت
چگونه جسم تو پنهان کنم که میدانم
به وقت غارتمان می کنند پیدایت
بخواب در دل این خاک تا کمی وقت است
که بعد از این شود آغوش نیزه ها جایت
بیا رباب که این شاید آخرین باریست -
که خواب می رود او با نوای لالایت
اگر نشد که شود سایه ی سرت امروز
به روی نیزه شود سایه سار فردایت
شاعر:محمد علی بیابانی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا بن خیر النساء خداحافظ
در پناهِ خدا ، خداحافظ
تو هنوزم مرا نبوسیدی
پدر تشنه ها خداحافظ
دست کم می شود مرا ببری
مرد بی انتها خداحافظ
خواهشی قبل بُردنم دارم
التماس دعا خداحافظ
بی قراری ، قرار می خواهی
من نمردم ، که یار می خواهی
پر پرواز و بالِ پروازی
انتهای زمان آغازی
چه کنم یار کوچکت باشم
چه کنم تا دلت شود راضی
اکبرت رفت با عمو ، چه شود؟
یک نگاهی به من بیندازی
هر چه باشم منم علی هستم
از چه با بی کسیت میسازی ؟
تو مرا با خودت ببر بابا
جان عمّه قسم ،نمی بازی

یاد دارم مرا بغل کردی
گفتی ای یار آخرم نازی
سخنانت عجیب غوغا کرد
بند قنداقه ی مرا وا کرد
روی دستانِ باب ، من رفتم
با سرم باشتاب ، من رفتم
خ

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي اهل كوفه رحمي اين طفل جان ندارد
خواهد كه آب گويد اما زبان ندارد
ديشب به گاهواره تا صبح ناله ميزد
امروز كه تر كند لب دور دهان ندارد
رخ مثل برگ پاييز لب چون دو چوبه خشك
اين غنچۀ بهاري غير از خزان ندارد
اي حرمله مكش تير يكسو فكن كمان را
يك برگ گل كه تاب تير و كمان ندارد
شمشير اوست آهش فرياد او تلظُي
جانش به لب رسيده تاب بيان ندارد
منت به من گذاريد يك قطره آب آريد
بر كودكي كه در تن جز نيمه جان ندارد
با من اگر بجنگيد تا كشتنم بحنگيد
اين شير خواره بر كف تيغ سنان ندارد
مادر نشسته تنها در خيمه بين زنها
جز اشك خجلت خود آب روان ندارد
تا با خدنگ دشمن روحش زند پر از تن
جز شانۀامامش ديگر مكان ندارد
"ميث

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:23
• نوشته شده توسط
• یحیی

بگو كه یك‌شبه مردی شدی برای خودت
و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت
نشان بده به همه چه قیامتی هستی
و باز در پی اثبات ادعای خودت
از آسمانیِ گهواره روی خاك بیفت
بیفت مثل همه مردها به پای خودت
پدر قنوت گرفته تو را برای خدا
ولی هنوز تو مشغول ربّنای خودت
كه شاید آخر سیر تكامل حَلق‌ات
سه جرعه تیر بریزی درون نای خودت
یكی به جای عمویت كه از تو تشنه‌تر است
یكی به جای رباب و یكی به جای خودت
بده تمام خودت را به نیزه‌ها و بگیر
برای عمه كمی سایه در ازای خودت
و بعد، همسفر كاروان برو بالا
برو به قصد رسیدن، به انتهای خودت
و در نهایت معراج خویش می‌بینی
كه تازه آخر عرش است، ابتدای خودت
سه روزِ بعد، در افلاك دفن خو

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:24
• نوشته شده توسط
• یحیی

قحط آب است و صدف از رنگ گوهر شد خجل
هم ز مادر، طفل و هم از طفل، مادر شد خجل
کافرى از بس که زان مسلم نمایان دید، دین
سر به پیش افکند و در پیش پیمبر شد خجل
هاجرى زمزم پدید آورد و طفلش تشنه بود
سعى بى حاصل شد و زمزم ز هاجر شد خجل
با عمو مى گفت طفل تشنه کام خود ولیک
سر فرازم کن رباب از روى اصغر شد خجل
مشک خالى و دلى پر از امید آورده بود
و ز رخ بى آب و رنگش آب آور شد خجل
سخت، سقا بهر آب و آبرو کوشید لیک
عاقبت کوشش، ز سعى آن فلک فر، شد خجل
مایه آن پایه همت، گشت نومیدى ز آب
و ز لب خشکیدۀ او، دیده تر، شد خجل
کام پور ساقی کوثر نشد تر از فرات
وز رخ ساقی کوثر، حوض کوثر شد خجل
زان طرف، عباس از طفلان خجل،

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:26
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر سینه مزن چنگ که تاثیر ندارد
زیرا ز عطش مادر تو شیر ندارد
در خواب تو دیدم که به خون می تپی اما
گفتم به خودم خواب تو تعبیر ندارد
رفتی تو به همراه پدر آب بنوشی
یک جرعه ی آب اینهمه تاخیر ندارد
با او ز چه رو جنگ و عداوت بنمایید
این کودک شش ماهه که شمشیر ندارد
گویید به گلچین که حیا کن تو ز بلبل
گلبرگ گلوی پسرم تیر ندارد
بر آیه ی یاس گلوی سوره ی اصغر
یک بوسه ی تیر اینهمه تکبیر ندارد
نیزه مزن ای دشمن بی شرم به خاکش
این مصحف پرپر شده تفسیر ندارد
شاعر:محسن قاسمی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:27
• نوشته شده توسط
• یحیی

ابلیس را با کار خود خشنود کردند
خورشید را با فتنه قیراندود کردند
جای توسل برخلیل عشق، افسوس
سجده به سمت قبله ی نمرود کردند
در آزمون مهربانی خلق کوفه
تا هفت جد خویش را مردود کردند
با خرج پیکانی سه پر، بر حلق اصغر
راه گلوی عشق را مسدود کردند
کاخ امید و آرزوی مادری را
نامرد مردم ، عاقبت نابود کردند
آیینه ی رخسار پیر کربلا را
در طرفة العینی چه خون آلود کردند!
با کف زدن های پیاپی، غربتش را
در پیش چشم زینبش مشهود کردند
شاعر:وحید قاسمی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:29
• نوشته شده توسط
• یحیی

اي ماه به خون خضاب اصغر
قربانی آفتاب اصغر
موج از نفست شرار آتش
بحر از عطشت کباب، اصغر
آبی که نریخت در گلویت
از داغ تو گشت آب اصغر
با یاد لبت ز سینه جوشد
خون جگر رباب اصغر
لالایی تیر کرد خوابت
یک لحظه به دوشِ باب اصغر
از سوز گلوی تشنه ات تیر
افتاد به پیچ و تاب اصغر
خشکیده اگر چه آب چشمت
گرید به تو چشم آب اصغر
با تیر سه شعبه داد دشمن
بر العطشت جواب اصغر
کی دیده گل نخورده آبی
این گونه دهد گلاب اصغر
گهوارة توست شانة من
سیراب شدی بخواب اصغر
از "میثم" خویش کن شفاعت
فردا به صف حساب اصغر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:30
• نوشته شده توسط
• یحیی

بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است
دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است
کم خیره شو به نیزه ، علی را نشان نده
گهواره نیست دست خودت را تکان نده
با دست های بسته مزن چنگ بر رخت
با ناخن شکسته مزن چنگ بر رخت
بس کن رباب حرمله بیدار می شود
سهمت دوباره خنده انظار می شود
ترسم که نیزه دار کمی جابجا شود
از روی نیزه راس عزیزت رها شود
یک شب ندیده ایم که بی غم نیامده
دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده
گرچه امید چشم ترت نا امید شد
بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد
پیراهنی که تازه خریدی نشان مده
گهواره نیست دست خودت را تکان مده
با خنده خواب رفته تماشا نمی کند
مادر نگفته است و زبان وا نمی کند
بس کن رباب زخم گلو را نشان مده

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:31
• نوشته شده توسط
• یحیی

هم چو روی طفل من بی رنگ و رو مهتاب نیست
بخت من در خواب و چشم کودکم را خواب نیست
گفتم از اشکم مگر ای غنچه نوشی آب لیک
از تو معذورم که اشک من به جز خوناب نیست
در حرم هر سمت باشد قبله اما بهر من
غیر رویت قبله و جز ابرویت محراب نیست
خیمه بیت الله و کعبه مهد و در طواف اهل حرم
این طواف حج عشق است و جز این آداب نیست
هفت بار آمد صفا و مروه هاجر آب جست
من که ده ها بار در هر خیمه رفتم آب نیست
قسمتی از راه را با هروله هاجر برفت
من همه ره را دویدم کام تو سیراب نیست
حج من اتمام شد برخیز احرامم بکن
ای ذبیح خردسال اکنون که وقت خواب نیست

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

شکسته پشت غم از بار غصه های رباب
از آن زمان که شنیده است ماجرای رباب
به سوز سینه ی گهواره داغ غم زده است
شرار زخم دل خون لای لای رباب
و تار صوتی آتش گرفته می فهمد
که آمده چه بلایی سر صدای رباب
برای کودکش آنقدر آه و ناله نکرد
که چشم مشک پر از اشک شد بجای رباب
به جان گریه ی شش ماهه روی دست حسین
کسی نریخته اشکی مگر به پای رباب
قنوت صبر گرفته برای حلق علی
خدا کند به اجابت رسد دعای رباب
میان هلهله ی چنگ و های و هوی رباب
سه شعبه زخم زد و ناله شد نوای رباب
و ناگهان پر و بال فرشته ها تر شد
به خون کشته ی مظلوم کربلای رباب
"رقیه" آمده از یک فرشته می پرسد
پیام تسلیت آورده ای برای رباب؟
و فکر می کنم آب فر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

طفل نخورده آب کمی در حرم بخواب
لالا گلم ، عزیز دلم ، اصغرم بخواب
شرمنده ام که شیر ندارم ...به سینه ام
ناخن مکش تو خاک مکن بر سرم بخواب
آرام که نمی شوی ای میوه ی دلم
خیمه به خیمه هرچه تو را می برم ، بخواب
نزدیک به سه روز و سه شب می شود علی
پلکم به هم نیامده مادر ، برم بخواب
لالا گلم ، ببین که شبیه تو تشنه ام
آتش مزن به جان من ای مادرم ، بخواب
من خواب دیده ام که سرت روی نیزه بود
خواب و خیال بود نشد باورم ، بخواب
شاعر:رضا رسول زاده

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

همان غریب که از هر غریب تنهاتر
به روی دست خودش برده بود بالاتر
دمی به سمت حرم زد ، دمی به لشکریان
کسی که بود از عیسی دمش مسیحاتر
نگاه خسته ی او را کسی نمی فهمید
اگرچه بود نگاش از همیشه گیراتر
و روی دست خودش یک امام می آورد
که از تمامی مردان قوم آقاتر
علی شده ست مهیا برای جنگیدن
کمان حرمله آن سو شده مهیاتر
تمام قامت او زیر تیر پنهان شد
گلوی کوچک اش اما شده ست پیداتر
سه شعبه ای که علمدار را زمین انداخت
همان سه شعبه به جسمش نشست زیباتر
و قامتش همه در هم شده ست و پاشیده ست
و قد کوچک او گشته است رعناتر
دو سطر نیزه نوشتی به خط کوفی بود
به خط خون بنویسش ، به خط خواناتر
شاعر:مجتبی حاذق

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:39
• نوشته شده توسط
• یحیی

اولین روز است که بی گهواره می گردی علی
یک شبه مادر برای خود شدی مردی علی
آخرین باری که بستم بند این قنداق را
بر دلم افتاد که دیگر بر نمی گردی علی
بیشتر شرمنده می سازی پدر را گریه کن
بس کن این لبخند تو اشکم در آورد ی علی
زانویت را جمع کردی بس که پر دردی علی
باز کن از ساقه ی تیر انگشتان خود
نیست هم بازی تو بیپاره ام کردی علی
بی تعادل هستی ، ماتم چگونه با سرت
حجم تیر حرمله را تاب آوردی علی
می زنی لبخند پیدا می شود سر های تیر
عاقبت دندان شیری هم در آوردی علی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

کربـلا آتش به جــــــان آسمانـــــها مـــــی زند
کودک بی شیـــــــــــر را بر دست بابا می زند
شیرخــــــــــواره آمده میــــــــدانُ تیرُ حــــرمله
طعنه بر حرف حسین و مشکِ سقا می زند
گوش تا گوش گلـــو را با ســــه شعبه می درد
می کند شرمنده بـــابــــــــا را پسر را می زند
خونِ مظلومی اصغر مــــی رود بالا و عــــــرش
بر سر و صورت شبیه سینـــــــــه زنها می زند
گــــــــردنی باقی نمانــــــده ســــر نگهدار پدر
دست خود آرام جای گردنش جـــــــــا می زند
پشت خیمه قبر می سازد ولی دشمن سرش
عاقبت بر روی نی های تماشــــــــــــــــا می زند
با تماشای سر اصغـــــــــــــر به روی نی، رباب
ناله های العجل پ

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:42
• نوشته شده توسط
• یحیی

كاش اين قبر تو گم باشد و پيدا نشود
اگرم شد سر نبش قبر بلوا نشود
از تو گهواره اي مانده ببرندش غارت
ولي اي كاش سر راس تو دعوا نشود
گفته بودم بنشيني به سر تيغ پسر
كه به سرنيزه سر كوچك تو جا نشود
شود آيا كه با ديدن تو بر ني ها
بيش از اين قامت خم گشته ي من تا نشود ؟
من هنوز از نگه حرمله ها مي ترسم
كاش ديگر كسي مشغول تماشا نشود
لب به گريه نكني باز اگر مي خواهي
بوسه ي چوب به لبهاي تو پيدا نشود
گر چه خاليست علي جاي تو در آغوشم
ولي بهتر كه زآغوشه ي زهرا نشود
غارت اينجا نه فقط درهم و دينار و زر است
كاش اين سوخته معجر زسرم وا نشود
شاعر:یاسر مسافر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

در آن زمان كه كودك من شير خواره بود
با هر بهانه اي دل من از شما سرود
هي قصه گفتمش كه – لالا علي علي
در وقت خواب قصه بجز كربلا نبود
آه اي پسر بدان عطش بود و تشنگی
قحطی آب .... بارش باران شبیه رود
***
در ذهن كودكم سوال تا هميشه ماند
آيا كه تير قدً علي بود يا نبود ؟!
خوابش گرفت كودك و من گريه ام گرفت
اشكي كه خواب ز دو چشمان من ربود
ديگر زپا فتاد امانش بريده است
شاعر كه ازبزرگيتان داشت مي سرود
شاعر:یاسر مسافر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:57
• نوشته شده توسط
• یحیی

غنچه اگر خم شده‌ست و تاب ندارد
از سر شاخه نچين ، گلاب ندارد
ماهي من لب به روي لب زَنَد امّا
قدرت آنكه بگويد آب ندارد
دين شما چيست..؟...از كدام قُماشيد..؟
آب به بچه دهي ، ثواب ندارد؟!
تير سه شعبه براي كشتن شير است
نازُكيِ اين گلو كه تاب ندارد
هلهله‌هاتان براي چيست جماعت؟
مَردِ خجالت زده عذاب ندارد
كاش بميرم ولي به خيمه نيايم
دلهُره‌ي مادرش جواب ندارد
كاش دگر بر فراز نيزه نخندد
طاقت اين وضع را رباب ندارد
شاعر:علی صالحی

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 04:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

اتل متل یه صحرا یه صحرای بی همتا
توش گل و سنگ و خاره بهش می گن کربلا
اتل متل یه روده یه رود پاک و آبی
ولی هزارتا کودک مردن توش از بی آبی
هزار هزارتا چشمه رودخونه های پرآب
با قلبای شکسته با گلوهای بی تاب
کنار اون یه سقاست جنسش از جنس شیشه ست
دلش مثال آب و قلبش مث آئینه ست
هی رفت اومد نگا کرد نگا به خیمه ها کرد
دلش شکست و برداشت مشک و خدا خدا کرد
به بچه ها نگا کرد تشنگی آتیش داره
ولی نگاه اون مرد یه شرم ریش ریش داره
رفت آل لیاره اما قلبش نشونه گیر شد
غروب شد و نیومد اومدنش چه دیر شد
از شرم مهربونش دستاش اسیر و گیر شد
مشک و به دندون گرفت چشاش نشون تیر شد
اتل متل حسین و عباس بی برادر
با سر های بری

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

بر مرکبِ پیمبر اعظم سوار شد
عمامه بست،رو به سوی کارزار شد
زیر عبا گرفت علي را شهِ غريب
با شیرخواره جانب آن قوم خوار شد
گفتن آمده ست به قرآن قسم دهد
پس همهمه گرفت و قُشون بیقرار شد
پس دست بُرد و طفلک از حال رفته را
بیرون کشید و خاتم شهر آشکار شد
لب باز کرد تا سخن انشا کند حسین
پس رو برو به مکتبِ داد و هوار شد
چندین سخن ز ماهی و آب فرات کرد
پس با علی سخن ز سر التفاط کرد
چشم سیاه تو چقدر آب میخورد؟
اصلا شب سیاه مگر آب میخورد؟
شمروسنان و اَخنس و خولی بهانه است
قتل پدر ز داغ پسر آب میخورد
ای پاره ی دلم سر دستم تکان مخور
الآن لبت ز تیر سه پر آب میخورد
گفتند آمده ست زرنگی کند حسین
جای تو گفته اند پدر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

ای غنچۀ خونین من، ای علی اصغر (2
دیگر نمی گویی سخن، ای علی اصغر (2
ای گل من از چه تو پژمرده ای اصغرم
بلبل من از چه تو افسرده ای اصغرم
ز مادرت و توان برده ای، اصغر
ای لالۀ سرخ چمن، ای علی اصغر (2
دیده چرا ز مادرت بسته ای، اصغرم
قامت من ز هجر بشکسته ای، اصغرم
تو گوئیا ز قید غم رسته ای، اصغر
ای نوگل خونین بدن، ای علی اصغر (2
شوم فدای تو و آن حنجرت، اصغرم
نظر نما دمی تو بر مادرت، اصغرم
بخون شد آغشته تنِ اطهرت، اصغرم
قنداقه ات گشته کفن، ای علی اصغرم (2
عجب تو را حرمله سیراب کرد، اصغرم
مرا ز هجران تو بی تاب کرد، اصغرم
عدو عجب چشم تو در خواب کرد، اصغرم
پروانۀ این انجمن، ای علی اصغر (2

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:16
• نوشته شده توسط
• یحیی

تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچ کس حدس نمی زد که چنین سر برسد
پدرش چیز زیادی که نمی خواست فرات
یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد
با دو انگشت همین حنجره می شد پاره
چه نیازی به سه شعبه است که تا پر برسد
خوب شد عرش همه نور گلو را برداشت
حیفه خون نیست برین خاکه ستمگر برسد
دفن شد تا بدنش نعل نبیند
اما دست یک نیزه بر آن حلق مطهر برسد
شعله ور می شود این داغ دوباره وقتی
شیر در سینه ی بی کودک مادر برسد
زیر خورشید، نشسته به خودش می گوید
تیر نگذاشت که آن جمله به آخر برسد

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:18
• نوشته شده توسط
• یحیی

به تشنگی اسیری منم ز دنیا سیرم
تنها نذار علی جون که بی تو من می میرم
لالا لالا گل لاله خدا اصغر چه بی حاله
لالالالا گل یاسم کجا رفتی تو عباسم
رخ شش ماهم از تشنگی مانند مهتابه
نمی دانم که او جان داده در گهواره یا خانه
چو می ریزد به روی صورت او قطره ی اشکم
زبانش را بچرخاند گمانش قطره ی آبه

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:19
• نوشته شده توسط
• یحیی

دست تو بسته و وا
بزم جان پا گرفتی
خنده بر لب زدی و جان من را گرفتی
روز عاشورا ای جان، با حضورت در میدان، می شود عید قربان
آخرین یاورم، غنچه ی پرپرم، علی اصغرم علی اصغرم
لالایی اصغرم (3) ای علی جان
شیر مادر ننوشیم بس که فرزند شیری
این جهادت نشان داد مثل سقا دلیری
سوره از قرآنم همرهت بردی جانم
قتله گاهت دستانم گریم بی حساب
چه بگویم جواب در سؤال رباب
ای علی جان
لالایی اصغرم (3) ای علی جان

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:20
• نوشته شده توسط
• یحیی

یا رب این غنچه ی خوشبو که سپردی به منش
وای اگر خار بروید به کنار چمنش
طفلم امروز زبانش به سخن وا شده است
مثل هر کودک دیگر آب بابا سخنش
اکبرم رفت و سپس اشک به چشمم خشکید
ای خدا اشک بده تا بچکانم دهنش
وسط دشت چرا آمده ای ماهیگیر
ماهی سرخ مرا لرزه نشانی به تنش
تیر تو پیکر عباس به آن روز انداخت
اینکه اندازه ی تیر است تمام بدنش
پیر شد کودک شش ماهه ام از درد عطش
همه دیدند که قنداغه ی او شد کفنش
علی لای لای علی
خوشبوترین گلاب در این کربلا منم
شیواترین نوا در این نینوا منم
با خون نوشته زیر گلویم کلیم عشق
باب الحوائج حرم مصطفی منم
با دست کوچکم گره ها باز می شود
مردم علی اصغر مشکل گشا منم
نامم علی اصغر

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1392
• ساعت
• 05:23
• نوشته شده توسط
• یحیی