امام حسین علیه السلام

مستم و لبريز پريشاني ام
گوشه ي اين ميكده زنداني ام
ابر ترك خورده ي باراني ام
دلخوش اين حالت عرفاني ام
كشته ي اين بي سروساماني ام

نذر تو شد اين تن و اين جان من
بي تو نمانده ست مرا جان به تن
بد به دلم راه نده خواهشأ
گاه گداري به گدا سر بزن
منتظر آن شب طولاني ام

دلشده ي عشق توام سال هاست
منت تو روي سرم سال هاست
آب و غذايم شده غم سال هاست
شب همه شب خواب حرم سال هاست
عاشق اين خواب زمستاني ام

درد شدم تربت جانان رسيد
خشك شدم يكسره باران رسيد
خواستم و بيشتر از آن رسيد
از تو به ما خير فراوان رسيد
سائل اين جود و فراواني ام

كوك ترين نغمه ي سازم توئي
عاشقم و دلبر نازم توئي
علت هر راز و نيازم توئي
عبد

• پنج شنبه
• 4
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#السلام_علیک_یا_ابا_عبدالله_الحسین_ ع

در آسمان نورِ حسین تا که درخشید
شرمنده از عطرِ جمالش گشت خورشید
هر دیده اشکی ریخت در بزمِ عزایش
هر دو جهان را حق بر آن یک قطره بخشید!

#هستی_محرابی

• پنج شنبه
• 4
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 23:46
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

نظم نظام هستي آن ساعت به هم خورد
چون اتفاقي تلخ در عالم رقم خورد

وقتي نشست آن بي مروت روي سينه
حتي خدا از غربت آن شاه غم خورد

مي ديد از تل خواهرش اين صحنه ها را
هي سنگ و تير و نيزه آقا دم به دم خورد

از دست شاعر بر زمين افتاد دفتر
بغض خودش را با دوچشم تر قلم خورد

يوسف ميان قتلگاه افتاده تنها
در پنجه هاي گرگ زلفش پيچ و خم خورد

نحن رزنأ الصدر عمدأ...واي بر من
يعني كه از خون تنش اين دشت هم خورد

داد ملائك را در آورد اين مصيبت
در انتقام خون او داور قسم خورد

ديگر در اينجا گفتن از او كار من نيست
قرعه ميان شاعران بر محتشم خورد

• شنبه
• 6
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 10:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از آن زمان كه با غم تو روبرو شديم
مانند آه خرج مسير گلو شديم

ما را كسي به يك پر كاهي نمي خريد
از بركت نگاه تو با آبرو شديم

ما نا اميد از همه جا بر تو رو زديم
با خواندن قضيه ي حر زير و رو شديم

مشغول گريه ايم در اين آخرالزمان
از لطف بي حساب تو صاحب سبو شديم

ما نوكريم،نوكر آقاي بي كفن
اين نذر مادر است كه ما وقف او شديم

ما رو سياه بر در اين خانه رو زديم
در روضه آمديم كه خوش رنگ و بو شديم

شادي حرام شد به دل بيقرار ما
از آن زمان كه با غم تو روبرو شديم

• شنبه
• 6
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:03
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عاشقان اش را شکيبي از همان اول نبود
از خوشي دل را نصيبي از همان اول نبود

عالم زر بود بار يار را برجان خريد
دلبر ما را رقيبي از همان اول نبود

پشت در شش ماهه اي قبل از تولد سقط شد
ظلم پس چيز عجيبي از همان اول نبود

روي سربرگ تمام نسخه ها بايد نوشت
با کمي تربت طبيبي از همان اول نبود

نه که هر مظلوم يا تنها،شود نامش غريب
قبل و بعد از او غريبي از همان اول نبود

ديدم ارباب مقاتل را يقين کردم جز او
حضرت شيب الخضيبي از همان اول نبود

امتحان اش را فقط پس داد در روزدهم
اسب حيوان نجيبي از همان اول نبود

• شنبه
• 6
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در گوشه ي دل ذوالجلال ديگري داشت
پس در سرش شور وصال ديگري داشت

گريه فقط ميكرد او بر كشته ي اشك
در همسران اشك حال ديگري داشت

بر گردنش ننداخت گردن بند هرگز
بر سينه اش عمري مدال ديگري داشت

در بين هشتاد و چهار عاشق يقينأ
شمع وجودش اشتعال ديگري داشت

در دل شبيه زينب كبري به ارباب
عشق عجيب و بي مثال ديگري داشت

آمد به پشت خيمه ها بي تاب و گريان
محض علي نه او خيال ديگري داشت

دور سرش گرداند قنداق علي را
از امر معشوق امتثال ديگري داشت

در شهر كوفه غير از آن ماه به نيزه
بر نيزه اي ديگر هلال ديگري داشت

وقت اذان شد لا الاهش بود لا لا
وقت اذان شد او بلال ديگري داشت

• شنبه
• 6
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:57
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

كاش گه گاهي كبوتر وار زائر مي شدم
يا به عشق ديدنت مرغ مهاجر مي شدم

با تو رفت آمد پر از سود است،من نالايقم
قدر نشناسم وگرنه زود تاجر مي شدم

اشك چشمانم اگر چندين برابر ميشدند
مثل خوبان دوعالم صاحب سر مي شدم

آرزو كردن براي هيچ شخصي عيب نيست
كاش من كلب حبيب ابن مظاهر مي شدم

حيف كه عمر سفر كوتاه بود و شد تمام
داشتم كم كم در اين دربار شاعر مي شدم

كاش جنس پيكرم مثل دلم از سنگ بود
سنگ فرش زائرانت در معابر مي شدم

من اگر ميشد سگ كوي تو باشم بي گمان
چون رسول ترك تو جزء مفاخر مي شدم

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هم خجالت مي كشد چشمان ارباب از رباب
هم ربوده غربت ارباب ما تاب از رباب

روضه ي اصغر غمي اكبر به جا از خود گذاشت
شدت روضه گرفته بي گمان خواب از رباب

ماه را در آب ديدن روضه ها دارد خودش
او خجالت مي كشد از ماه و مهتاب از رباب

آب شد از شرم رويش آب بعد از كربلا
عذرخواهي مي كند هر روز و شب آب از رباب

من يقين دارم كه حتي آن سه شعبه تير هم
سخت شرمنده شده هنگام پرتاب از رباب

عالمي در سايه اش اما نشد سايه نشين
جاي مانده در وفا اينگونه آداب از رباب

رب آب است و ربابش خوانده ابن بوتراب
در خروش خود اجازه خواست سيلاب از رباب

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:05
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حال او سخت خراب است مراعات كنيد
دلش از داغ كباب است مراعات كنيد

نكش اينقدر!زمين خورد،زمين خورد رباب
دست و پايش به طناب است مراعات كنيد

اين عروس پسر دختر پيغمبر ماست
فرض كن اهل كتاب است مراعات كنيد

همه ي طايفه اش تشنه به خون قلتيدند
درد او ديدن آب است مراعات كنيد

خواهشأ پاي نكوبيد،گمان كرده به ني
كودكش خسته و خواب است مراعات كنيد

نيزه ي راس علي اصغر او را ببريد
اينكه اينجاست رباب است مراعات كنيد

نگذاريد به سر حرمله نزديك شود
بي حيا مست شراب است مراعات كنيد

لب گزيدي كه نگو،چشم،نميگويم،چشم
ادب روضه ثواب است مراعات كنيد

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

ذاتأ به دل از سراب نفرت دارم
از واژه ي اضطراب نفرت دارم

با خواندن فتواي شريح قاضي
از شيخ و طلاي ناب نفرت دارم

در پيروي از رباب تا آخر عمر
از سايه و آفتاب نفرت دارم

سوز عطش ازهم جگرت را پاشيد
از بردن اسم آب نفرت دارم

من گذشته از حكم صريح قرآن
از شام و كف و شراب نفرت دارم

با آنكه نوشته اند والشمروعلي
از حرمله بي حساب نفرت دارم

با نيت قربه الي الله ترا
كشتند و من از ثواب نفرت دارم

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دست ها تا سمت اين دربار بالا ميرود
بهر نوكر دست هاي يار بالا ميرود

او نگفته هم به داد نوكرانش ميرسد
دردها بي خواهش و گفتار بالا ميرود

هر حسينيه خودش معناي تحت القبه است
حاجت اينجا راحت و بسيار بالا ميرود

هر كسي خود را زمين انداخت در اين بارگاه
رتبه اش در ديده ي انظار بالا ميرود

ارمني در معرفت گاهي مقامش بي گمان
بيشتر از مردم دين دار بالا ميرود

قبل از آنكه حكم تكفير مرا صادر كنند
با كمال ميل سر از دار بالا ميرود

در بناي تكيه ها زيباترين تصوير چيست
كودكي كه از در و ديوار بالا ميرود

• یکشنبه
• 7
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:48
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دل ما را به سر زلف تو بستند حسين
چشم ها گرم تماشاي تو هستند حسين

دست ما را توگرفتي هنر ازتوست،اگر
عاشقان ات همه پاي تو نشستند حسين

هر دري بسته شود جز در پر فيض خودت
در روي مثل مني نيز نبستند حسين

حق بده بر دل آنها که پس از عاشورا
جاي رب اکبرتان را بپرستند حسين

آنچنان نام تو مستي به ميان آرد که
غالبأ سينه زنان باده به دستند حسين

نکند خالق ما بودي و ما بي خبريم
به کجا راز دل خسته ي خود را ببريم

ما همه لشگر ديوانه ي اين درگاهيم
با غم عشق تو از روز ازل همسفريم

نام تو زمزمه کرديم که زمزم داريم
ما و شادي!نه که از داغ غمت خون جگريم

به خداوند که حتي ز فرات آقاجان
بر لب خشک تو محتاج تر و تشنه ت

• دوشنبه
• 8
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

در آب تا تصويري از ماهي مي افتد
بر آب با اين روضه يك ماهي مي افتد

در پيش اهل دل نزن حرف از عطش را
زيرا كه عاشق بعد هر آهي مي افتد

آن مادري كه ديده داغ كودكش را
دست خودش كه نيست گه گاهي مي افتد

هي خواب سر مي بيند و سر نيزه ها را
ديده كه سر در هر گذرگاهي مي افتد

در گوش كوه اين روضه ها را گر بخواني
قطعأ شبيه يك پركاهي مي افتد

تكرار يحي وسر و تشت و بماند
يوسف دوباره در دل چاهي مي افتد

اين روضه ي زجر آوري كه كشت ما را
آن دختري باشد كه در راهي مي افتد

نفرين نمايد جاذبه قانون خود را
وقتي كه از نيزه سر شاهي مي افتد

• دوشنبه
• 8
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

پهن كردم گوشه ي ميخانه اي سجاده ام
در همان گوشه؛الي يوم ابد افتاده ام

گوشه گيري دعب مستان در ميخانه بود
بسكه مي خوردم خودم امروز عين باده ام

زيركي كردم جواب شيخ دادم تا به تا
او يقينش شد كه من ديوانه ام يا ساده ام

شكر اين نعمت بجاي آرم چگونه عاشقان
بر خمارآلودگان ميكده دلداده ام

سر چه قابل تا فداي خاك پاي او كنم
من براي جان سپردن روز و شب آماده ام

كيست ليلاي تمام عالم و آدم،حسين
من كي ام،در كوي او مجنون مجنون زاده ام

هر چه بودم هر چه هستم جاي شكرش باقي است
بسته در كوي حسين ابن علي قلاده ام

• دوشنبه
• 8
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 20:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

واضح نوشتم،حرف حرف مبهمي نيست
ديوانه ام،اين ادعا حرف كمي نيست

ما دمخور هر كس كه شد ديوانه هستيم
جز عاقل ديوانه ما را همدمي نيست

گشتم براي عشق از جنس حقيقي
زيباتر از ديوانه بودن عالمي نيست

دم ميزنم از عشق ثارالله هردم
ما را كه ديگر بهتر از اين دم دمي نيست

با گوش نامحرم نزن حرفي ز ليلا
چون غير مجنون راز دل را محرمي نيست

بالاتر از آن پرچم بر روي گنبد
در هر دوعالم را بگردي پرچمي نيست

پشت سر ما حرف بسيار است اما
از طعنه خوردن عاشقانش را غمي نيست

• سه شنبه
• 9
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 15:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

جز غم عشق بنا نیست که محزون بشویم
عقل ما خواسته این را به تو مجنون بشویم

گرد و خاکیم به ناپاکی و باید آن را
تا شود شسته ز دل دیدهٔ کارون بشویم

دعوی ماست بر عالم فقط ارباب تویی
در گدایی به درت قبطهٔ قارون بشویم

چون تویی نقطه پرگار به یمن تو حسین
تا نویسیم ز تو بر همه کانون بشویم

چه حیاتی است در آبی که نصیب تو نشد
بس بگرییم چو لبهای تو هامون بشویم

جان ناقابل ما نذرِ تو آخر گردد
آخرالامر به شعر همه مضمون بشویم

• پنج شنبه
• 11
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:45
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بنداول

تاوقتی که تورو دارم
آقاخیال من تخته
یک لحظه بی توباشم،نه
حتی تصورش سخته

مردن برای اسم تو
جزو کارای ذاتیمه
کرببلا و شش گوشه ت
اصلا رگ حیاتیمه

بهت خیلی بدهکارم
تاجون دارم دوست دارم

یه عمریه شده ذکر لب ما
ابد والله ما ننسی حسینا
حسین جان
حسین جان

بنددوم

اسمت برام مقدس شد
عشق بچگیام آقا
جزتو دیگه تو این دنیا
هیچکس رو نمیخوام آقا

میخوام تا وقتی جون دارم
تحت محبتت باشم
تو ارباب دلم باشی
منهم رعیتت باشم

تویی جان و تویی جانان
آقاجانم سنه قوربان

یه عمریه شده ذکر لب ما
ابد والله ما ننسی حسینا
حسین جان
حسین جان

بندسوم

باعکس گنبدت هرشب
چشمم دوباره تر میشه
شادم از اینکه عمرمن
پای تو داره

• جمعه
• 12
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 14:11
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

به این امید که تو میدهی جواب حسین
سلام داده به تو هرکه خورده آب حسین

به عشق گریه برای مصیبتت دارد
چهار فصل گل چشم من گلاب حسین

به آبروی همین چند قطره محترمم
به روسیاهی من گریه زد نقاب حسین

به پادشاهی عالم نمی کنم میلی
چرا که نوکر تو می شوم خطاب حسین

کمال من اثر هم نشینی ام با توست
که غوره ی دل من با تو شد شراب حسین

اگر در آتش عشق تو سوختن باشد
کجاست آن که بترسد از این عذاب حسین

بتاب بر من آلوده و بسوزانم
چرا که پاک کننده ست آفتاب حسین

اگر بدم، اگر آلوده ام ، تو سرورمی
که من جوانم و تو سید الشباب حسین

• سه شنبه
• 16
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 09:50
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گر چه خود ديوانه اش هستم ولي دل بيشتر
سوره ي عشقش به قلبم گشته نازل بيشتر

حرف حالا نيست قبل از خلقت آدم،حسين
در سماوات از زمين هم داشت سائل بيشتر

هر كه ناقابل خودش را ديد از روي يقين
لحظه لحظه شد در اين ميخانه قابل بيشتر

از زماني كه شنيدم اوست كشتي نجات
زل به دريا ميزنم اما به ساحل بيشتر

عمه ي سادات اينگونه به ما آموخت كه
روضه خوان بايد بگويد از فضائل بيشتر

بي حسين اصلأ نماز امروز معنائي نداشت
هست پرچم ها ز توضيح المسائل بيشتر

ماندگاري عجيبي محتشم دارد ولي
گريه كرده فاطمه با شعر مقبل بيشتر

اربعين او به حج ثابت نموده كربلا
دارد از كعبه چقدر عشاق بيدل بيشتر

• چهارشنبه
• 17
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حرف حالا نيست قبل از خلقت آدم،حسين
در سماوات از زمين هم داشت سائل بيشتر

هر كه ناقابل خودش را ديد از روي يقين
لحظه لحظه شد در اين ميخانه قابل بيشتر

• چهارشنبه
• 17
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:27
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بعد شش ماه به سر ميل سفر داشت هنوز
اشك او خشك نشد،ديده ي تر داشت هنوز

روضه خوان بود ولي محضر زينب ميرفت
از گل پرپرش اميد خبر داشت هنوز

در نياورد ز تن پيرهن مشكي را
اثر داغ برادر به جگر داشت هنوز

ام كلثوم نشسته كه بيايد عباس
نشده باور او،چشم به در داشت هنوز

بعد از آن لحظه كه از علقمه برگشت حسين
دست بر دست زد و درد كمر داشت هنوز

ديد زينب به سرش دست گرفته بر تل
طي شد آن روز ولي دست به سر داشت هنوز

كوفه تا شام كه غم جاي خودش را دارد
بر تمام بدن از شام اثر داشت هنوز

• چهارشنبه
• 17
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

نوكري قطعأ براي تو زيادش هم كم است
نوكر اين خانواده پادشاه عالم است

از خودش چيزي ندارد هيچ كس در هيچ جا
هر چه داريم و نداريم از نگاه پرچم است

جاودانيم و نيازي نيست بر آب بقا
مستي ما روضه و يك چائي تازه دم است

آدميت را چنين معنا نموده سازگار
هر كسي شد كلب كوي تو از اين پس آدم است

پيش ما حرف از بهشت و آنچه را دارد نزن
كربلا فوق بهشت و فوق عرش اعظم است

پس حسين ابن علي دم داد و عالم زنده شد
خاك پاي مادر او صدهزاران مريم است

تو خدائي ميكني و ما برايت بندگي
حرف ها دارم ولي زاهد كمي نامحرم است

• چهارشنبه
• 17
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 13:59
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هم زدم هم ميزنم يك عمر اين در را زياد
برده ام در پشت اين در نام حيدر را زياد

كمتر از هيچم ولي آدم حسابم ميكند
صاحب اين خانه خيلي كرده كمتر را زياد

هر كلاغي را كبوتر ميكند با يك نگاه
آب و دانه ميدهد خيلي كبوتر را زياد

با وجودي كه فقط سلمان شده منا،ولي
دوست دارد شاه عالم جوون و قنبر را زياد

جان من قربان كل سينه زن هاي حسين
ريخته در جام ما ارباب ساغر را زياد

سر بدون عشق او بار اضافي بوده است
پس شكستم از مصيبت هاي او سر را زياد

رزق و روزي مرا از آب و نان اش كم كنيد
جاي آن در نوكري،كن رزق نوكر را زياد

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حرف حالا نيست كه اين داستان نوكري
قدمتي ديرينه دارد آستان نوكري

هر كسي شير حلال و لقمه هاي پاك خورد
سربلند آمد برون از امتحان نوكري

هر پيمبر نوكر آل محمد بوده است
بستگي دارد مراتب بر زمان نوكري

بر سر هر سفره اي ننشيند آن كس كه نشست
بر سر اين سفره و خورده است نان نوكري

هيچ كس اينقدر نه محبوب و معروف شد
مثل آنكه داشته نام و نشان نوكري

به،به جوون و عابس و ديگر غلامان حسين
حرف ها دارند آن ها در بيان نوكري

غير از اينجا نوكري كردن به غير از ننگ نيست
پس بر اين نكته يقين دارم به جان نوكري

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:25
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قسمت هر كس نشد اين امتياز نوكري
پس به هر گوشي نبايد گفت راز نوكري

يك دهه قبل از محرم،محرمان كوي يار
ميروند از جان و از دل پيشواز نوكري

حضرت صديقه صادر ميكند با اشك چشم
او براي خادمين خود جواز نوكري

نوكران هستند در عين رفاقت هايشان
سخت در حال رقابت از لحاظ نوكري

هر كسي سازي براي خود در عالم ميزند
من زدم قبل از ولادت نيز ساز نوكري

پا برهنه،پيرهن مشكي و يك شال عزا
هست جمع اين سه تا قطعأ جهاز نوكري

سرمه ي چشمان ما خاك قدوم عاشقان
با ادب بودن بود اول نياز نوكري

گوش ما از طعنه هاي زاهدان پر بود پر
قسمت هر كس نشد اين امتياز نوكري

• شنبه
• 20
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 21:30
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

خانه ات آباد از داغ توام خانه خراب
هيچ بودم،پوچ بودم،روي من كردي حساب

از تو ممنونم كه بين اين همه خلق خدا
محض كار نوكري كرديد ما را انتخاب

آنچه را عاشق به بيداري فراوان ديده است
زاهدان آن را نمي بينند حتي بين خواب

آه از اين روضه كه جمعي به ظاهر اهل دين
اصل دين را دوره اش كردند با فكر ثواب

با پيمبرها خدا حرف از عطش زد بارها
عرش را لرزانده قطعأ ناله هاي آب آب

مي گذارد يك مسلمان راس مهمان در تنور
راهبي خاكستر از سر شست آن هم با گلاب

مرد مست و خيزران و بوسه گاه مصطفي
من نميدانم چرا نازل نشد آنجا عذاب

در كنار راس سالار شهيدان راس كيست
لطمه زد بر صورتش با ديدن آن سر رباب

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شش ماه پيش از پيش من باباي من رفت
بابا فقط نه سيد و مولاي من رفت
همراه او انسيه الحوراي من رفت
شش ماه تشنه مانده ام سقاي من رفت

در آتش اين غم تني تب دار دارم
بيمارم از گريه دو چشم تار دارم

از مرگ بدتر شك نكن چشم انتظاري ست
كار دل آشفته ي من بيقراري ست
راه فرار از درد هجران آه و زاري ست
زخم فراق او يقينأ زخم كاري ست

نامه نوشتم حال بابا را بپرسم
حال رباب و ام ليلا را بپرسم

كوفه شد از يمن قدومت مست يا نه
سقا علم دارد پدر در دست يا نه
شانه به شانه با تو اكبر هست يا نه
اصغر پدر دندان در آورده ست يا نه

چشم انتظار پاسخ آن نامه هستم
بابا سر راه مسافرها نشستم

آمد كبوتر او خبر آورده با خود
خسته شد

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

همينكه با تو زمان حساب خواهد شد
حساب دفتري ام صد كتاب خواهد شد

بدون عشق اگر خانه اي بنا سازم
به يك نسيم يقينأ خراب خواهد شد

دو قطره اشك كه قابل ندارد،اما آن
براي آخرتم مشك ناب خواهد شد

عرق براي شما هر كسي كه ميريزد
شبيه جوون برايش گلاب خواهد شد

نفس كشيدن در بين روضه هاي شما
بدون شرط و شروطي ثواب خواهد شد

دلي كه سوخت براي غم علي اصغر
هميشه شامل لطف رباب خواهد شد

به ذره عابس آقا اگر نظر بكند
به آسمان رود و آفتاب خواهد شد

ادب هر آنكه ندارد،به پرچمش سوگند
به هر دري كه بكوبد جواب خواهد شد

قسم به نام حسن ميخورم كه در محشر
كسي كه نيست حسيني عذاب خواهد شد

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:26
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دلها زده به شوق حرم پر يكي يكي
عشاق ميشوند كبوتر يكي يكي

با آنكه ازدحام زيادي به پا شده
وا ميكند به روي همه در يكي يكي

ساقي نشسته است به ميخانه ي نجف
نوشانده بر لب همه ساغر يكي يكي

پس بدرقه كند همه را سمت كربلا
مستانه وار،ساقي كوثر يكي يكي

موكب به موكب از كرمش شاه بي سپاه
بر زائران خسته زند سر يكي يكي

اكسير عاشقي ست غباري كه در هواست
ميسازد از مس تن ما زر يكي يكي

مستي نهفته است به چاي ابوعلي
پس ميخوريم باده مكرر يكي يكي

از بركت پياده روي هاي اربعين
دلها شوند پاك و مطهر يكي يكي

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:38
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آنچه را داريم ما عيسي ابن مريم هم نداشت
قبل از او نه قبل تر،در چنته آدم هم نداشت

دم نميزد نوح اگر از نام مولايم حسين
عمر طولاني كه نه،كشتي محكم هم نداشت

نه عصايش اژدها ميشد نه نيلي مي شكافت
بي حسين،موسي ابن عمران اسم اعظم هم نداشت

هر كسي هر چيز دارد از حسين ابن علي ست
كعبه هم بي او شرافت هيچ،زمزم هم نداشت

از حسين مني پيغمبرم فهميده ام
بي وجودش عالم ايجاد خاتم هم نداشت

زائران اربعين گفتند با جا مانده ها
اينچنين شور عجيبي را محرم هم نداشت

• یکشنبه
• 21
• بهمن
• 1397
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور