شهادت حضرت رقیه

نبودی تا ببینی غصه هامو
دلم میگه شدم سرباره عمه
نمیشه گفت یه حرفایی رو بابا
فقط باید بگم بیچاره عمه

نبودی تا ببینی ریخته موهام
مثه موی سرت آتیش گرفته
دیگه چیزی ازم باقی نمونده
با این وضعی که دشمن پیش گرفته

نبودی تا ببینی گونه هامو
ورم کرده شبیه زیرِ چشمت
بابا اونو میبینی هی لگد زد
یه وقتایی اگه میبردم اسمت

نبودی تا ببینی این لبامو
مثه لبهای تو خونیه بابا
انگار رو صورتت رد یه مشته
همش تقصیر این خولیه بابا

ببین بابا ببین زخمی پاهام
نبودی روی خاکها میدویدم
یه بار افتادم از بالای ناقه
فقط آروم خودم رو میکشیدم

ببین بابا ببین دلشوره دارم
همش حس میکنم شمر رو برومه
بابایی معجرم خیلی قشنگ بود
دیگه

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 11:45
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

ای سر غرق خون بگو چه آمد سرت
گشته خاکستری چرا رگ حنجرت
از تنور آمدی به گلت سر زدی
بابا حسین جانم بابا حسین جانم

شامیان پست و بی مروت اند و بدند
بی حیاها مرا به تازیانه زدند
دشمنت می دوید معجرم را کشید
بابا حسین جانم بابا حسین جانم

بعد تو دلخوشی برای من شد سراب
دخترت را عدو برده به بزم شراب
من عزیز بوده ام کی کنیز بوده ام
بابا حسین جانم بابا حسین جانم
*********
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• یکشنبه
• 10
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

ای چراغ شب شهادت من
ای تماشای تو عبادت من

جان من! باز بر لب آمده ای
آفتابا! چرا شب آمده ای

نگهت ذره ذره آبم کرد
لب خشکیده ات کبابم کرد

حیف از این لب و دهن باشد
که بر او چوب، بوسه زن باشد

اشک و خون، جاری از دو عین من است
بوسهء من شهادتین من است

گلوی پاره پاره آوردی
عوض گوشواره آوردی

از گلوی تو پاره تر، جگرم
از سر تو شکسته تر، کمرم

طفل قامت خمیده دیده کسی؟!
مثل من داغدیده، دیده کسی؟!

قامت خم گواه صبر من است
گوشهء این خرابه قبر من است

نیزه بر صورتِ تو چنگ زده
که به پیشانی تو سنگ زده؟

در رگ حنجر تو دیده شده
که سرت از قفا بریده شده

تازیانه گریست بر بدنم
بدنم شد به رنگ پیرهنم

تنم از تازی

• دوشنبه
• 11
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 14:07
• نوشته شده توسط
• alatashekoodakan

شاعر: سیدرضا هاشمی سره
گوشواره‌ی نوحه:

«ای طفل نازدانه دیگر مکن بهانه
دیگر مکن بهانه ودیگر مکن بهانه»

**********
ای نازدانه دخترم دیگر مکن بهانه
آه ای شبیه مادرم دیگر مکن بهانه

بنگر فراز نیزه را چشمم به جانب توست
مَپسند از این دل‌خون ترم دیگر مکن بهانه

در گوش خود هر دختری دارد دو گوشواره
از زخم گوشت دخترم دیگر مکن بهانه

جان پدر این عمه‌ات تاب و توان ندارد
داغ برادر دخترم سخت است،جان ندارد

با او مدارا کن که او بسیار غم کشیده
خود را به این شام بلا با قد خم کشیده

این شیر دخت حیدر است و خورده تازیانه
دیگر مکن بهانه و دیگر مکن بهانه ...

خار مغیلان بوسه زد بر پای ناتوانت
لکنت گرفت از سیلی نامردمان زبانت

ای مثل زهرا مادرم محزون و قد خمیده
پیر سه ساله غیر تو چشم کسی ندیده

بابا چه کرده با دلت بی مهری زمانه
دیگر مکن بهانه و دیگر مکن بهانه

هر نیمه شب با تشت زر نجوا و ناله سخت است
راس پدر بر دامن طفل سه ساله سخت است

با اشک چشمت شستشو دادی سر پدر را
هر چند که نشناختی این سنگ خورده سر را

بال و پرت را سوخته این آفتاب سوزان
پایت شده پر آبله نفرین بر این بیابان

• دوشنبه
• 11
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 16:02
• نوشته شده توسط
• انجمن هنر و ادبیات آیینی افغانستان

پیر شد! از حال او بابا خبر دارد فقط
در دلِ بی طاقتش داغ پدر دارد فقط

با مشقّت راه می رفت و امان از آبله
از غم این ماجرا صحرا خبر دارد فقط

راه، طولانی و تیغِ آفتاب و در دلش
اضطرابِ تازیانه بیشتر دارد فقط

اکثراً دستِ بزن دارند و با دلواپسی
چشم هایی خیره سمت دور و بر دارد فقط

بیشتر اهل کمینند و تمام ِ راه را-
واهمه از حمله هایِ پشت سر دارد فقط

جای سیلی سرخ بود امّا دوباره می زَدَش
زجر(لع) زجرش داده! دائم دردسر دارد فقط

گریه میکرد و حرامی بُرد پیش ِ او گذاشت
غرقِ خون! در تشت! بابایی که سر دارد فقط

دید و قدری درد دل کرد و سپس از حال رفت
عمّه زینب(س) از غمش خونِ جگر دارد فقط!

• دوشنبه
• 11
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 19:43
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمو مرا یاری کن
بیا علمـداری کن
برای ما کاری کن
رفعِ گرفتاری کن
******
خـدا کنـد بیـایـد عمـوی مهـربـانـم
ببینمـش دوبـاره به این دو دیدگـانـم
هـوای این دلم را به دسـت او سپـارم
مـن و جـدایی از او دگـر نمـی توانـم

کجـا مگـر فتـاده کـه تا حـرم نیایـد
مگـو مـرا تحمـل که طاقتـم سـرآیـد
دعـا کنـم خدایـا رسان عموی خوبـم
دوبـاره خیمـه ها را بهـار دل نمـایـد

ای مهربانم روح و روانم
عمو ابالفضل بی تو نمانم

عمو مرا یاری کن
******
بگو عمو ابالفضـل سکینـه بیقـرارست
به پیشِوازت عمـو نشسته اشکبـارست
دگر کسی نگویـد عمو عطش به ‌خیمه
پس از تو این سروده غمین ترین شعارست

بهانـة رقیـه شـده دو شـانه هـایـت
درون

• چهارشنبه
• 13
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

روزگاری بالش از بال و پَر قو داشتم
بر سرم تاج گلی از یاسِ شب‌بو داشتم

دختر شامی !؛ نبین حالا تمامش سوخته
تو کجا بودی ببینی تا کمر مو داشتم ؟!

زخم‌های صورتم با نیش‌خندت باز شد
کاش بودی آن زمانی که بَر و رو داشتم

فخر نفروش و کنارم آستین بالا نکش
روزگاری مثل تو؛ من هم النگو داشتم

زل نزن در چشم‌های نیمه‌باز و سرخ من
قبل از اینجا چشم‌هایی مثل آهو داشتم

غارتش کن مثل مویم؛ شانه می‌خواهم چه کار ؟!
آه، روزی دستِ بابا را به گیسو داشتم

دست بر دیوار می‌گیرم شبیه پیرزن
قبل از آوارِ کتک من نیز، نیرو داشتم

معجری که داشتم را دختری دزدید و رفت
خواستم آن را بگیرم؛ دردِ زانو داشتم

چشم‌هایم خواب را فریاد

• سه شنبه
• 26
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 13:22
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دلم گرفته دوباره بابا
بارون چشمام میباره بابا
لبای خشکت به روی نی ها
میکُشه من رو ، کجایی بابا
نشستم امشب به روی خاکا
یتیمی سخته ، میبینی بابا

بابا سرت شکسته و
لبات ترک داره بابا
نیمه ی شب باعمه ها
سه ساله بیداره بابا

بابا دوباره بیا و
لالایی کن دخترتو
طاقت ندارم ببينم
به روی نی ها سرتو

بابا ایشالا خوب میشه حالت
تر میشه بابا کویر لبهات
ایشالا بارون میباره بابا
میشوره خاکو از تب چشمات

وای اگر تو بابای منی
وای من الذی أیتمنى

2

تو صحرای خار مارو کشوندن
مارو روی خاکا مینشوندن
چونه زدن وای سر یتیما
برده صدامون میکنن اینجا
تو این خرابه با پای بسته
دلم شکسته دلم شکسته

دارن بما میخندنو
مارو بهم

• جمعه
• 29
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 17:31
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرغ عزا غزل خونه
بشنو غمای دردونه
خوش اومدی از روی نی به ویرونه۲

میبینی که رخسار،دخترکت کبوده
دلیل پیری من،محله ی یهوده

ویلی ، هیهات
دروازه‌ی ساعات
قدم رو شکست.وای
باباجونم....وای
_____
گذشته غصه هام از حد
تا خود شام یه مرد بد
تا برسم به تو بابا منو هی زد

بعد عمو به غارت،رفته ازم گوشواره
آبله های پاهام،نداره راه چاره

از روی بام
توی ملا عام
با سنگ زدنم.وای
باباجونم....وای
_____

• یکشنبه
• 31
• شهریور
• 1398
• ساعت
• 10:46
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

قَدّ آسمونا غم دارم بابایی
خیلی غصه خوردم تا پیشم بیایی
از وقتی که رفتی روز خوش ندیدم
تنها شاهد من ، این موی سفیدم

اشکام دونه دونه
می ریزه باز امشب آروم روی گونه
آروم آروم آروم
خون می ریزه بابا از زخمِ رو پهلوم
بابا پیکرت کو
تنها سرپناه گرم دخترت کو؟!
قلبم غرق درده
آغوشت رو می خوام اینجا خیلی سرده

مَنِ الّذی أیتمنی یا أباالمظلوم
حسین یا أباالمظلوم

دیگه جون نداره دست و پای سردم
چشمام تار می بینه از بس گریه کردم
تو رو نیزهْ من پای نی گریه کردم
بیشتر اما تو بزمِ می گریه کردم

می دیدم عذابُ...
رو سرت تا می ریخت اون نامرد ش.ر.ا.بُ
چوبِ خیزرونُ...
لب و دندون و اون طشت غرقِ خونُ
قلبم بد شکسته
قاتل

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1398
• ساعت
• 11:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾حضرت رقیه(س)
◾(سبک همه جا کربلا)

◾بنداول
ای پدر جان بیا حال زارم ببین
بسترم گشته بر روی خاک زمین
صورتم نیلی و شده‌ام قد کمان
کعب نی خورده‌ام من ز زجر و سنان
ای پدر جان بیا ای پدر جان بیا(۲)

◾بنددوم
کنج ویرانه من آه و زاری کنم
بهر تو ای پدر بیقراری کنم
کی رسی از سفر ای پدر در برم
درد هجران تو بر جگر میخرم
ای پدر جان بیا ای پدر جان بیا(۲)

◾بندسوم
عمه میگفت که تو رفته‌ای در سفر
گرچه رفتی سفر از چه رو بیخبر
یاد شبها که من در برت بوده‌ام
گفته بودی که چون مادرت بوده‌ام
ای پدرجان بیا ای‌پدرجان بیا(۲)

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 04:21
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

برای شانه‌یِ اُفتاده‌ام پَری بدهید
دلِ شكسته‌ی ما را به دلبری بدهید

محبتی بكنید و مرا حرم ببرید
نشان راه به چشم كبوتری بدهید

كجاست خیمه‌ی سبزت؟ مسافرم برگرد
برای درکِ شما كاش باوری بدهید

شنیده‌ایم كه شب پای روضه‌ها هستی
برای آنکه بنالیم حنجری بدهید

چقدر مثل شما می‌شویم با گریه
به چشمِ ما هم از آن مهرِ مادری بدهید

برای شور گرفتن بهشت هم تنگ است
چه می‌شود كه به ما جایِ بهتری بدهید

نمی‌رود به خدا جای دور جانِ شما
اگر براتِ حرم را به نوكری بدهید

خبر رسیده خرابه شكسته‌ای میگفت :
چه می‌شود كه به ما چند روسری بدهید

(حسن لطفی)

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول:

دیگه مویی توسرم نمونده چون
باتموم قدرتش مومو کشید
هرکاری میشد میکردم نزنم
ولی زور ِ من بهش نمیرسید

من بهش چیزی نگفتم به خدا
ولی اون حرفای بدبهم میزد
داش میدید گریه هامو ولی بابا
بد جوری مشتو لگد بهم میزد

بند دوم:

حالا عیبی نداره فدا سرت
بگذریم خودت خوبی بابا جونم
آخ تو رو خدا فقط پیشم بمون
من دلم میخواد پیش تو بمونم

من دلم میخواد پیش توبمونم
من دلم میخواد کنارت بشینم
سن و سالی ندارم باباجونم
ولی باورت میشه تار میبینم

• دوشنبه
• 6
• آبان
• 1398
• ساعت
• 13:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

داری دل میکنی دل می بری تو کم کم
صورتت سرخ و کبوده ، حال تو می فهمم

کربلا و کوفه و ، شام بلا می دیدم
گلبوسه از جای سیلیه ، تو من می چیدم

**زیره تازیونه ها ، ناله زدی ای بابا
توی صحرا سرمو،گذاشت،رو پاهاش زهرا

*** دیدی آخر پیشه ، عمه نموندی
لبت رو به لب ، بابا رسوندی

حسین 3
بند دوم

بیا بابا ببین که دخترت ، بی جونه
برا لبهای خشکت ، روضه ها میخونه

ببین پاهام ورم داره ، تنم میسوزه
تمومه لخته خون های سرم میسوزه

** بابایی بیا منو ، ببر که دیگه پیرم
بخدا اگه ، نیای ، زیره لگد می میرم

*** یتیمی درده بی درمون یتیمی
یتیمی خاریه دوران یتیمی

بند سوم

بیاده کربلای ، تو آقا بی تابم
شبا با یاده شیش گ

• سه شنبه
• 19
• آذر
• 1398
• ساعت
• 10:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

‍ ‍ ‍#شب_سوم_حضرت_رقیه_س
#زمزمه_محرم

◾بنداول

زد ز شاخِ گل تا جوانه‌ام
شامِ غم شده آشیانه‌ام
من شهیده‌ی تازیانه‌ام
ای پدر بیا ای پدر بیا (۲)

◾بنددوم

روی من کبود همچو معجرم
بینِ شامِ غم همچو مادرم
غنچه ام ولی یاسِ پرپرم
ای پدر بیا ای پدر بیا (۲)

◾بندسوم

زیرِ تازیانه تنم کبود
چوب و نیزه ها بر سرم فرود
بابا دخترت کاش کِه مرده بود
ای پدر بیا ای پدر بیا (۲)

◼بند چهارم

در خرابه من گریه‌ها کنم
زیرِ لب تو را هی صدا کنم
نوحه‌ی عزایت به پا کنم
ای پدر بیا ای پدر بیا (۲)

#هستی_محرابی

• سه شنبه
• 21
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 23:38
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

بر روی نیزه نشستی پا به پایت آمدم
دخترت را می زدند و در هوایت آمدم

گاه از پیشِ دو چشمانم چرا گم می شدی؟
گاه در بازارها پشتِ صدایت آمدم

صوتِ قرآنت نجاتم داده در شهرِ شلوغ
گم شده بودم که شوقِ نوایت آمدم

خاطراتِ کوفه و شامِ بلا پشتم شکست
جان به لب بودم وَلیکن پابه پایت آمدم

با تهِ نیزه کتک خوردم بریدم ای پدر..
مرهمی...که در پی درد و دوایت آمدم

از همان بالای نیزه یک نگاهی کن به من
هیچ می دانی به عشقِ چشمهایت آمدم

زلف هایت را پریشان کرده است بادِ صبا
موپریشانم که باباجان فدایت آمدم

نامِ تو بردن عجب جرمی ست ای نورِ دو عین
نامِ تو گفتم کبود و بینوایت آمدم

• پنج شنبه
• 23
• مرداد
• 1399
• ساعت
• 13:31
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

یا رقیه بنت الحسین(ع)

یادش بخیر بابای خوبی داشتم
همیشه سر روی پاهاش میذاشتم
تو بغلش دلم آروم می گرفت
گلبوسه روی صورتش می کاشتم

دلم شده تنگ عمویم عباس
علیِ اکبر داداش با احساس
داداش علیِ اصغرم کجا رفت
می خوام کنم بازی با اون گل یاس

عمه چرا جای ما شد خرابه
چرا همیشه اون چشات پر آبه
یادش بخیر روزای خوبی داشتیم
دیدن اون روزا برام سرابه

عمه بیا خواب بابا مو دیدم
بوسیدمش ولی زخواب پریدم
کاشکی بیاد کنار ما ببینه
صورت زخمی وقد خمیدم

عمه بیا برام یه سر آوردن
سر بابا رو از سفر آوردن
ای خواهر خوب بابام بیا که
از یتیمی برام خبر آوردن

َ بابا الهی من برات بمیرم
بابا ببین تو خرابه اسیرم
نبودی تو منو زدن بابا جون
با اینکه من یه دختر صغیرم

ببین بابا که دیگه نا ندارم
تا سرتو روی سینم بذارم
ببر به همراه خودت رقیه
برای مردن دیگه بیقرارم

شعر:اسماعیل تقوایی

• شنبه
• 1
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 02:10
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

به پیش چشم ما، زدن به نی سرها

طناب و دست ما، کجا بودی بابا

گوشواره ام و بردن، تا که شدم تنها

به ما می خندیدن، کجا بودی بابا

*

زناقه افتادم، میون اون صحرا

تنهایی ترسیدم، کجا بودی بابا

منو یتیم دیدند، تا که تک و تنها

زجر من و میزد، کجا بودی بابا

*

رخم شده نیلی، چوصورت زهرا

ز ضرب آن سیلی، کجا بودی بابا

کبوده پهلو هام، از لگد اعدا

شکسته دندونهام، کجا بودی بابا

*

توکوفه افتادم، به زیر دست و پا

میون اون غوغا، کجا بودی بابا

چند دفعه افتادم، به حالت اغما

عمه نجاتم داد، کجا بودی بابا

(به سبک : به سمت گودال از خیمه دویدم من)

• شنبه
• 1
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• عادل لاله چینی

خرابه! دختری کوچک! پُر از غم چشم زیبایش!

غبار درد و تنهایی نشسته روی سیمایش!

شبانه می زند شانه نسیم آهسته مویش را,

خرابه بوسه می چیند مدام از تاول پایش

خزیده گوشه ی ویرانه ای بی سقف...جانفرساست

به وقت روز گرمایش...شباهنگام سرمایش...

خرابه، دختری کوچک نهاده دست بر دیوار!

به رویش ردّ یک سیلی، خمیده قدّ و بالایش

همیشه راه و رسم روزگار کج مدار این است

وگرنه نیست دردانه دل ویرانسرا جایش!!

و لب هایش تَرَک خورده پُر از سوز است و آه، انگار

نشسته داغ عظمای بیابان روی لب هایش

غم و داغ بزرگی را به قلب کوچکش جا داد!

خدایا دختری کوچک چه بود این داغ عظمایش!

جهانش فرق دارد با همه همسن و سالانش

رقم خورده ست چون در گوشه ی ویرانه دنیایش

نگاه عمّه تا افتاد بر او یاد مادر کرد

رقیّه خَلْقاً و خُلْقاً شبیهش بود و همتایش

دلش آشوب بود...آشفته بود...آهش تلاطم داشت

به شب توفان به پا می کرد موج سرخ دریایش

دلش هر قدر هم آشفته باشد دختر کوچک

یقین آرام می گیرد که در آغوش بابایش

ولی در شام عکسِ این قضیّه اتفاق افتاد

سرِ بابا گرفت آرام در آغوشِ زهرایش!!

و در پای شهادتنامه ی زرّین عاشورا

شبانه نقش بسته _ در دل ویرانه_ امضایش...

• شنبه
• 9
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 20:00
• نوشته شده توسط
• taherehsadat

بند ۱

چه شد یادی ز ما بابا در این ویرانه کردی
تو ای شمع فروزان یادی از پروانه کردی
به مهمانی اگر رفتی چرا خونین سر توست
تو ای بابا مرا چون عالمی دیوانه کردی

منم پروانه ی تو
شدم دیوانه ی تو
ببین دشمن چه کرده
به این دردانه ی تو

تو مهمانی و حبیب منی که من دورت بگردم
تو چون جانی و طبیب منی توئی درمان دردم

بند ۲

بگو بابا که رگهای گلویت را بریده
کسی اینگونه مهمانی در این عالم ندیده
ندارم طاقت دوری تو ای باب خوبم
ببین مانند مادر دخترت شد قد خمیده

فدای حنجر تو
شود این دختر تو
ندارم چاره ای جز
بمیرم در بر تو

چه شب ها پدر چو مرغ سحر نمودم آه و ناله
ز عمه بپرس که دارد خبر چه دیده این سه ساله

بند ۳

پدر جان آمدی روشن کنی شام یتیمان
که دلداری دهی بر عمه ی زار و پریشان
پدر ویرانه دیگر جای این دخترت نیست
کمک کن با تو آیم زین خرابه سوی رضوان

پر و بالم شکسته
شدم نالان و خسته
همه غم های عالم
به قلب من نشسته

خداحافظ ای عزیزان من اسیران و یتیمان
که من با پدر سوی اصغرم روم از شام ویران

گوشواره :

حسین جان حسین ۲ حسین جان ای حسین جان

• جمعه
• 15
• اسفند
• 1399
• ساعت
• 21:16
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

◾نوحه زمزمه شب سوم

◾بنداول
سه ساله دختر شاه شهیدم
به وصال باب مظلومم رسیدم
یتیمم من یتیمم من یتیمم (۲)

◾بنددوم
به روی شانه ی عباس جایم
سه ساله دختر کرببلایم
سر بابا بروی نیزه دیدم
چو نای نی شکسته شد صدایم
یتیمم من یتیمم من یتیمم (۲)

◾بندسوم
شده کنج خرابه تا مکانم
به راس غرق خون من میزبانم
به عمه گفتم امشب جان سپارم
اگر از در نیاید میهمانم
یتیمم من یتیمم من یتیمم (۲)

• چهارشنبه
• 20
• مرداد
• 1400
• ساعت
• 14:15
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

گریه کردم که به من سر بزنی باباجان
آمدی با سر... عجب آمدنی باباجان

گفتم از راه برایم کفنی آوردی
یادم آمد تو خودت بی کفنی باباجان

کم شده موی سرم چونکه میان بازار
مانده در پنجه ی یک پیرزنی باباجان

کاش دندان مرا آنکه شکسته گیرد
از عمو پاسخ دندان شکنی باباجان

من کتک خوردم و بر خار دویدم اما
بیشتر خسته ام از بد دهنی باباجان

فاطمه زاده نمانده که نخورده سیلی
لاله شد صورت هر یاسمنی باباجان

زده با چوب عدو روی لبت طوری که
با من اصلا تو نگویی سخنی باباجان

خواستم سر بگذارم به روی زانوی تو
من بمیرم که نداری بدنی باباجان

مانده دیگر به خدا فاصله ی من بامرگ
قدر یک چشم که بر هم بزنی باباجان

• دوشنبه
• 22
• شهریور
• 1400
• ساعت
• 19:25
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

آرام جان خسته‌دلان پیکرت کجاست؟
جانم به لب رسیده پدر جان سرت کجاست؟

جسمت اسیر فتنه‌ی یغماگران شده
پیراهن امانتی مادرت کجاست؟

از چه جواب دختر خود را نمی‌دهی
بابای با محبّتم! انگشترت کجاست

در خیمه هر چه بود به تاراج فتنه رفت
خاکم به سر عمامه‌ی پیغمبرت کجاست؟

سوز عطش ز خون تنت موج می‌زند
ای تشنه‌لب، برادر آب‌آورت کجاست؟

از دود خیمه تربت شش‌ماهه گم شده
بابا بگو مزار علی‌اصغرت کجاست؟

ما را میان این همه دشمن نظاره کن
دیگر مپرس دخترکم، معجرت کجاست

• شنبه
• 8
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 14:25
• نوشته شده توسط
• احسان مشفق

شبا سرم رو سنگ صحراس
ستاره هارو میشمارم
روزا بابا پشت سر تو
هر جوری هست دَووم میارم

قدم قدم رو خاک و رو خار
نگاهمو به تو میدوزم
وقتی می افتم رو زمین هم
چشمم به چشماته هنوزم

رو نیزه هم باشی قبوله
خودم برا تو آب میارم
وایسا یکم بیام جلوتر
نذار بگن بابا ندارم

سنگین شده اگه که گوشم‌
اگه چشام داره می‌باره
عیبی نداره آخه اینجا
هیچکی با من حرفی نداره

سنگینه گوشم آره اما
سبک شده از گوشواره‌م
صورت زخمیمو پوشوندم
با روسری پاره پاره م

تو هم بگو حرفاتو بابا
بذارم غمم یه خرده کم شه
صورت سوخته تو میبوسم
نیزه اگه یه ذره خم شه

کاش نمیدیدم این روزا و
خون نشسته رو سرت رو
قربون رگ های بریده ات
کجا گذاشتی پیکرت رو

هنوز قشنگ قرآن می‌خونی
حتی میون سنگ بارون
تو ضربه های چوب حتی
با این شکستگی دندون

خاک خرابه سرده اما
اشکی که تو چشامه گرمه
بیا خیال کنیم که این سنگ
یه بالش قشنگ و نرمه

بیا خیال کنیم تن تو
تو کربلا نمونده اینجاس
انگشت و انگشتری تو
صحیح و سالمه همینجاس

ولی چه فایده این خیالا
وقتی با غصه هم نشینم
چشام نمیبینه با دستام
رگای پاره رو میبینم

اینقد زیاده زخمامون که
کسی نمیتونه ببنده
سرت رو انگار یکی بابا
با ضربه وحشیونه کنده

• یکشنبه
• 9
• مرداد
• 1401
• ساعت
• 11:12
• نوشته شده توسط
• احسان مشفق

?بند اول

به کنج ویرونه،بابا خوش اومدی
به دخترت عجب،بابایی سر زدی
مهمونه من شدی،از روی نیزه ها
سرتو میبینم،تو این طشت طلا

حالا که اومدی،امشب به دیدنم
به لبهای تو من،گل بوسه میزنم
حالا که اومدی،میخوام برات بگم
چی اومده سرم،به کجاها بُردنم

با کعب نی منو زدن
که پُرِ زخمه بدنم
سیلی زدن بِهِم بابا
که پُرِ خونه دهنم

مَن الذی ایتمنی یا ابتا یا ابتا

?بند دوم

کجا بودی بابا،سوخته موی سرت
گرفته بوی نون،رگ های حنجرت
کجا بودی میاد،خون از چشم ترت
گریه نکن بشین،رو پای دخترت

بشین برات بگم،از دخترای شام
بشین برات بگم،از سنگه روی بام
بشین برات بگم،کم سو شده چشام
بشین برات بگم،از اون بزم حرام

بسته بودن به همدیگه
دستای مارو با طناب
به زور و با تازیونه
بُردنمون بزم شراب

مَن الذی ایتمنی یا ابتا یا ابتا

?بند سوم

بشین برات بگم،گوشوارمو کی بُرد
همون سر تو رو،واسه یزید آورد
فقط به جای من،عمه کتک میخورد
عمه اگه نبود،زود دخترت میمُرد

خودت دیدی که از،رو ناقه افتادم
میخوام بهت بگم،که مادر و دیدم
اونم شبیه من،قدش خمیده بود
دلیلشو بابا،از عمه پرسیدم

عمه میگفت تو کوچه ها
مادرمونو بد زدن
سیلی به صورتش زدن
به پهلوهاش لگد زدن

مَن الذی ایتمنی یا ابتا یا ابتا

• پنج شنبه
• 10
• شهریور
• 1401
• ساعت
• 12:46
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

سبک:ای ساقی لب تشنگان

بابا حسین جانم،ای جان جانانم(2)
.................................................
ای سر که بر نیزه شدی،با کاروان همراه،با اشقیا هر جا
از تن جدا گشتی چرا،ای سر شدی تنها،با کاروان ما
بابای مظلوم منو،ای سید خوبان،مولای مظلومان(2)
..................ّّ.ّ...................
آن دم که افتادم ز ناقه،ای پدر جانم،بر گو کجا بودی
اندر زمان خوردن،سیلی کجا بودی،از ما جدا بودی
نه معجری بر سر،بابا بیا بنگر،بر حال محزونم(2)
.......................................
اندر خرابه ای پدر،مسکن گزیدم من،خیری ندیدم من
طعنه شنیدم روز و شب،از بچه شامی،با فحش و بد نامی
بابا بیا در پیش من،تو از طبق آغوش من،ای ماه تابانم(2)
...........................................
بابا ندارم من گله،از کوفه و از راه شام،از ماجرای شام
بنگر به حال عمه ام،آن عمۂ غم پرورم،گشته سپر هر جا برم
ای عمۂ سادات،در شأن تو آیات،ای کوثر شامات(2)
..........................................
بابا بیا من را ببر،دیگر شدم من خم کمر،طاقت ندارم ای پدر
مویم سفید قدم دو تا،مانند زهرا ماه ما،بابا بیا من را ببر
ای مظهر خوبی،بر نیزه مجذوبی،قاری قرآنی(2)
..........................................
بعد از علی اکبرم،ششماهۂ تشنه لبم،عباس آن تاج سرم
بعد شب غربت به ما،در خیمه ها بی سر پناه،دشمن به ما می کرد نگاه
بابا کجا بودی،از ما جدا بودی،غرق دعا بودی(2)
................................................
بابا حسین جانم،ای جان جانانم(2)

• دوشنبه
• 26
• تیر
• 1402
• ساعت
• 21:38
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

من آن شمعم که آتش بسکه آبم کرده، خاموشم
همه کردند غیر از چند پروانه، فراموشم

اگر بیمار شد کس گل برایش می‌برند و من
بجای دسته گل باشد سر بابا در آغوشم

پس از قتل تو ای لب تشنه آب آزاد شد بر ما
شرار آتش است این آب بر کامم نمی‌نوشم

تو را در بوریا پوشند و جسم من کفن گردد
بجان مادرت، هرگز کفن بر تن نمی‌پوشم

دوباره از سقیفه دست آن ظالم برون آمد
که مثل مادرم زهرا ز سیلی پاره شد گوشم

اگر گاهی رها می‌شد ز حبس سینه فریادم
به ضرب تازیانه قاتلت می‌کرد خاموشم

فراق یار و سنگ اهل شام و خندة دشمن
من آخر کودکم این کوه سنگین است بر دوشم

نگاه نافذت با هستی‌ام امشب کند بازی
گه از تن می‌ستاند جان گه از سر می‌برد هوشم

بود دور از کرامت گر نگیرم دست «میثم» را
غلام خویش را گرچه گنه کار است، نفروشم

• سه شنبه
• 27
• تیر
• 1402
• ساعت
• 16:21
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری

چه عاشقانه پدر می کند تماشایش
که زنده است جهان با دم مسیحایش

صلابتش به عمو رفته است این بانو!
خلاصه ی علی و فاطمه ست سیمایش

رواست سجده کند آسمان به چادر او
رواست گریه کند ابر پای نجوایش

رقیه فاتح شام است، چشم دشمن کور!
که زیر و رو شده افلاک با رجزهایش

کدام طایفه این گونه می توانستند
یزید را بِنِشانند بر سرجایش

##

شبیه مادر خود راه می رود یعنی
هنوز آبله دارد رقیه در پایش

بغل گرفته پدر را و تازه می فهمد
چه کرده است سنان با گلوی بابایش

هنوز هم که هنوز است غصه اش این است
چه می‌کند سرِ نیزه عموی رعنایش

• یکشنبه
• 22
• مرداد
• 1402
• ساعت
• 13:15
• نوشته شده توسط
• احسان نرگسی

◾نوحه سینه‌زنی
◾حضرت رقیه(س)
◾سبک‌همه‌جا کربلا

◾بنداول
من سفیر حسین کنج ویرانه‌ام
کنج ویرانه با همه بیگانه‌ام
عمه در این سفر شد پناه همه
همه گفتن شده نایب‌الفاطمه
یاحسین یاحسین
یاحسین یاحسین(۲)

◾بنددوم
صورتم نیلی و قامتم خم شده
در دل کوچکم بزم ماتم شده
چشم من در رهت ای پدر جان بیا
زین همه غصه و غم رها کن مرا
یاحسین یاحسین
یاحسین یاحسین(۲)

◾بندسوم
بین طشت طلا راس تو دیده‌ام
لب خونین تو تا که بوسیده‌ام
لب من خونی و عمر من سر شده
منتظر بهر دیدارم اکبر شده
یاحسین یاحسین
یاحسین یاحسین(۲)

#مرتضی_محمودپور
@haajmorteza

• پنج شنبه
• 26
• مرداد
• 1402
• ساعت
• 20:08
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

به سبک ( ای صفای قلب زارم )

تا نوشتم یارقیه ، پر کشیدم تا رقیه
گره ها وا می کنم با ، ذکر جانم یا رقیه

منم عبد و غلام ، تویی بنت الامام
به تو از راه دور ، هزاران السلام

مدد بنت الحسین

ذکر لبهایی رقیه ، نور دلهایی رقیه
یا عزیزةَ الْحسین تو ، جان بابایی رقیه

تویی زهرا تبار ، شبیه ذولفقار
شراره میزنی ، به خصم نابکار

مدد بنت الحسین

من گرفتارم رقیه ، زار و بیمارم رقیه
نا امید هرگز نبودم ، چون تو را دارم رقیه

به درد ما شفا ، تویی مشکل گشا
بده امشب به ما ، برات کربلا

مدد بنت الحسین

• چهارشنبه
• 19
• مهر
• 1402
• ساعت
• 13:02
• نوشته شده توسط
• یوسف اکبری