توان نداشت دگر آب را صدا بزند
چگونه با غل و زنجير دست و پا بزند
به راحتى كه دل آسمان نمى شكند
به ضرب دست كسى استخوان نمى شكند
ميان حلقه تكفيرها چه مى گفتى؟
به زير ضربه زنجيرها چه مى گفتى؟
درست وقت غذا تازيانه مى آمد
به ديده بوسىِ بازو و شانه مى آمد
شبيه گرگ به جان شكار مى افتاد
ز فرط ضربه دو دستش ز كار مى افتاد
اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید
انیسِ این شب تاریک چهارده سالم
شب است و گریه به حالم کند سیه چالم
اگرچه رفته زِ دستم حسابِ این شبها
نرفته از نظرم خاطراتِ اطفالم
اُمیدِ دیدنِ رویِ رضا ندارم حیف
از این دو چشمِ نحیف و دو پلکِ بی حالم
چنان فشرده مرا در میانِ خود زنجیر
که حلقه حلقه فرو رفته در پَر و بالم
دوباره کعبه نِی امشب سری به من زد و رفت
دوباره طعنه گرفته سراغِ احوالم
به رویِ خاک مسیرِ کشیدنم پیداست
شکسته می‌روم و هر دو پا به دنبالم
رسیده سَندیِ شاهک ، دوباره میخندد
و من بخاطرِ مادر دوباره می‌نالم
حیا نمی کند و بعدِ زخمِ سیلیِ او
به یادِ داغِ مدینه به یادِ نُه سالم
شاعر : حسن لطفی
احساس می کردم که درخاک خراسانم
در مِلک طِلق اهل بیتم توی ایرانم
روی لبم هم ذکر یا موسی بن جعفر بود
هم یا جواد العشق بود و هم رضا جانم
از بس فضای صحن ها مانند مشهد بود
شک کرده بودم میزبانم یا که مهمانم
دنبال جسمی تازه بودم بین زائرها
دنبال یک قالب برای روح عریانم
درمحضر باب الحوائج حس من این است
با پهلوان نَفْس پیش هفتمین خوانم
دور ضریحش بود که یک لحظه حس کردم
در نوکری هم شانه با موسی بن عمرانم
یک بار کظم غیظ کردم تازه با سختی
از آن به بعد احساس کردم من مسلمانم
تا که بگردد چرخ بر وِفق مراد من
باید خودم را دور این مرقد بگردانم
وقتی که درهای حرم را خادمان بستند
احساس کردم سیزده ش
دل شکسته و دل مضطرم
شرر فتاده بر جگرم
غمینمو سیه پوش ماتم
هفتمین گل نیلوفرم
وای دوباره باز من عزادارم
وای مثل ابرم که میبارم
وای به زیر لب نوا دارم
می گویم من از دل باز الله اکبر
یاباب الحوائج یاموسی ابن جعفر(ع)
دوباره شده غم قسمتم
گریون از غم تلخ غربتم
باذکرمدد یا اباالرضا(ع)
باز امشب مقیم هیئتم
وای امشبو سر تا به پا آهم
وای محزون ماتمی جانکاهم
وای گریه میکنم برای شاهم
میگم از غریب اولاد پیمبر
یاباب الحوائج یا موسی ابن جعفر(ع)
ناله میزنم بی تابم
خدایا بیا دریابم
منم چون همه نوکرها
غمینم برای اربابم
وای مثل هر عاشقی مهجورم
وای آره گدای حضرت نورم
وای زائرش امشب از ره دورم
با جون و دل بر
می سوزد از این حال و روزت آسمان ها
از روضه هایت بند می آید زبان ها
نامش محل استجابت هست آقا
جایی که می خوانند از تو روضه خوان ها
بین غل و زنجیر بودن نیست حقِ
دستی که شد مشکل گشای ناتوان ها
شد حال و روزت مجتبایی در سیه چال
ای موسفید حرف های بد دهان ها
آقا در آورده است اشک دشمنت را
این پیکری که شد به رنگ ارغوان ها
سیلی ، غل و زنجیر ، شلاق و لگدها
هر یک گذارد روی جسم تو نشان ها
آورد دشمن پیش تو بدکاره ای را
از این جسارت لرزه افتاده به جان ها
حالا رسیده نوبت قامت خمیدن
زنده شده داغ تمام قد کمان ها
قاری قرآن می شوی بین سیه چال
اما نمی بوسد لبت را خیزران ها
تو رفتی و اما نبود الحمدلله
دور و
دستش به زنجير است و پايش را شكستند
با ناسزا بغض صدايش را شكستند
سجاده را از زير پايش مى كشيدند
تا حرمت ياربّنايش را شكسته اند
اين چند زندان بان كه دورش را گرفتند
زير لگدها چندجايش را شكستند
برخاست امّا ناگهان با صورت افتاد
نامردها حتّى عصايش را شكستند
حتّى دمِ افطار هم چيزى نمى خورد
وقت اذان ظرف غذايش را شكستند
سِندى و همدستان او، تا روضه مى خواند
با خنده قلب مبتلايش را شكستند
هرچه زدند او را به ياد كربلا بود
حتّى گريز كربلايش را شكستند
ياد دمى كه زير سم ها رفت جدّش
ياد دمى كه دنده هايش را شكستند
از ابتداى صبح تا پايان مغرب
از ابتدا تا انتهايش را شكستند
اگر شاعر این شعر را میشناسید لط
تا نفس بود نکردی ز قفس آزادم
نفسم رفته و کنج قفسم افتادم
گر فراموش کنم سیلی و شلاق تو را
طعنه هایت نرود هیچ دگر از یادم
مادرم فاطمه میگفت نزن، نشنیدی
زیر شلاق شد آغشته بخون فریادم
چشم زنجیر ، به صیدت همه خون می گرید
تو نه صیاد یهودی که تویی جلادم
شستم از اشک ، جراحات تنم را امروز
چون رسد فاطمه امروز درین میعادم
چارده سال غم دوری و تنهایی و حبس
چون خدا هست درین خلوت زندان شادم
زخمِ زنجیر ز دل ، وای حسینا میگفت
روی دست پسرم تا که سرم بنهادم
شهرشام و دم دروازه به یادم آمد
گردنم زخم و بیاد پدرم سجادم
شدم آزاده «رئوفی» چو گرفتار منی
باب حاجات الی الله بتو بگشادم
بند اول:
کنجِ زندانِ بلا
شد اسیر اَبَ الرِضا
سِندیِ نامردِ پست
میزد او را ای خدا
میزد او را بی حیا با تازیانه و لگد
روز و شب او میشِنید زخمِ زبان و حرفِ بد
آه و واویلا
از جسارت ها
قلبِ او میسوخت
از اهانت ها
هفتمین مظلوم حضرت کاظم
بند دوم:
غصه و ماتم کشید
از غم و مِحنت خمید
همچو زهرا مادرش
از زمانه دل برید
درغل و زنجیرِ زندان میشنید او ناسزا
گریه میکرد بر غم زینب ، بر آن شامِ بلا
از اسارت شد
عاقبت آزاد
کربلا گشته
وادیِ بغداد
هفتمین مظلوم حضرت کاظم
بند سوم: (زبان حال)
زخمیه کلِّ تنم
غرقِ خونِ پیرهَنَم
صبح و شب گریه کنه
کشته ی بی کفنم
میزند آتش به جانم داغ شاهیْ بی پناه
با تنی صد چاک
کنج زندان یک یهودی سخت آزارم دهد
ناسزا، زخم زبان بر قلب خونبارم دهد
بغض‌وکینه‌شعله‌ور شداز یهودی‌زاده‌ایی
تازیانه، سیلی کین، جای افطارم دهد
بغض‌خیبرازنگاهش شعله‌ورشدزان سبب
این همه زجر فراوان در شب تارم دهد
داغ کوچه آنچنان بر سینه ام داغی زده
که از آن داغ آتشی بر چشم بیدارم دهد
دست بسته گیر افتادم بدست یک یهود
بی هوا با پای چکمه سخت آزارم دهد
دست بسته یاد عمه در میان کوفه ام
این یهودی یک نشان زان سوی بازارم دهد
شاعر : مرتضی محمودپور
آنکه در قَعر سُّجون طاقت او تاب شده
زیر زنجیر گران پیکر او آب شده
روزنی نیست که تشخیص دهد روز ز شب
آرزوی دل او دیدن مهتاب شده
این چه زندان بلایی ست خدایا که دگر
دیده موسی جعفر به درش قاب شده
طور موسی اگر از شعله فروزان گردید
شرمگین از سیهی گوهر شبتاب شده
شادمان است که در خلوت شبهای سیاه
کنج زندان بلا مسجد و محراب شده
ساق پا خرد شد و زخم فراوان به تنش
مقتل کوچک او گوشه سرداب شده
چارده سال گذشته ست که در زندان است
خون جگر قلب رضا و دل اصحاب شده
روزه داری که نشد باز بر او افطارش
تازیانه به سرش در عوض آب شده
لطف او شد سبب توبه زندانبانان
رحمت واسعه از جانب توّاب شده
غل و زنجیر به دستان و
به بهانه‌ی سالگرد شهادت موسی‌بن جعفر(ع)
در بیست و پنجم رجب‌المرجب
ذکر روضه‌تشییع و کفن و... امام کاظم(ع)
حسن بن عبد اللَّه صیرفى از پدر خود نقل كرد كه گفت: موسى ابن جعفر علیه السّلام در زندان سندى بن شاهك درگذشت، او را بوسیله تابوتى برداشتند و یك نفر در پیشاپیش فریاد می زد: «و نودى علیه هذا امام الرافضة فاعرفوه» این پیشواى رافضیان است او را بشناسید.
وقتى بدن شریف او را آوردند به محل اجتماع شرطه و مأمورین مورد اعتماد دولت، چهار نفر به پاى خاستند و فریاد زدند هر كه مایل است ببیند خبیث فرزند خبیث موسى بن جعفر را بیاید.
سلیمان بن ابى جعفر از قصر خود كه كنار شط بود خارج شد سر و صدائى شنید به فر
پـر می زند دوبـاره قلم در هوای تو
چون آسمان گرفته دلش در عزای تو
دیگـر صدای ناله ی شبهـات رفتـه و
حتـی سحـر بهانـه بگیـرد بـرای تو
از حال می روی چه قَدَر بین سجده ها
مشتـاق این عبـادت شیرین خدای تو
بـا سیلی و شکنجه کـه افطـار میکنی
حالا شبیـه فاطمه شد روضه هـای تو
با ناسزا بـه مادرتـان گریـه میکنـی
چـون از تبـار فاطمه ای ماجـرای تـو...
موسای مـا تویـی و فقط با اشـاره ای
نیلـی روان ز چشم تـرم با عصـای تو
بـدکـاره هم شوم تو مرا خوب می کنی
آدم کنـــد مــرا نفس ربنــای تـو
باب الحوائـج همــه ی مستمنـدهـا
شـد مستجاب حاجت مـا از دعـای تو
آیـا شـود گـدای حریـم شمـا شوم؟
هستـم دخیـل دامـن ابـن
به روی تخته ی در جسم تو را می بردند
چار حمال تنت را به کجا می بردند
تخته ی در شده تابوت تنت واویلا
خون تازه به روی پیرهنت واویلا
دخترت نیست ببیند بدنت آقا جان
که سرت هست از آن تخته ی در آویزان
مثل تشییع تنت دیده ی تاریخ ندید
به روی تخته ی در هیچ کسی میخ ندید
سلسه بود ولی نیزه به پهلوت نخورد
باز هم شکر خدا چنگ به گیسوت نخورد
غیر زنجیر کسی بهر تو پابوس نبود
شکر حق دور و برت صحبت ناموس نبود
به تن زخمی تو نیزه و خنجر نزدند
به سر و گردن تو ضربه مکرر نزدند
دخترت را بخدا بزم حرامی نبرند
به اسیری سفر کوفه و شامی نبرند
ساق پای تو گر از سلسه ساییده شده
زیر گلها بدن پاک تو پوشیده شده
همه اعضای ت
#السلام_علی_المعذب_فی_قَعر_السجُون
ای امامی که بابِ حاجاتی
"ای که سر تا به پا کراماتی"
"تو که پاکی و مثلِ بارانی"
کی سزاوارِ این جنایاتی
مبتلایی و فارغ از تقصیر"
"دست و پای تو بسته در زنجیر"
از جفاهای آن ستم پیشه
نه تو را چاره نه تو را تدبیر
کس مَپرسید از حالِ زار تو
غربتِ اشکِ انتظارِ تو
چشمِ تو بر در وقتِ جان دادن
تا رضا آید در کنارِ تو
روضه هایت بس داغ و جانسوز است
جانِ تو بیزار از شب و روز است
همدمی غیر از آه و ماتم نیست
دردِ تو کمتر از محرّم نیست
جسمِ گلبرگت لاغر و بی جان
شد زمینگیرِ گوشه ی زندان
ای گرفتارِ رنج و محنت ها
در شرر، جانت از تبِ سوزان
زخمِ خون هر جای تنت کاری
چشمه های خو
نوحه‌ی شهادت موسی بن جعفر(ع)
بند اول
کند و زنجیر به پایم کنج زندان اسیرم
داغ هجران نموده یارب اینگونه پیرم
گر چو نی در نوایم.....چشم براه رضایم(۲)
ای رضاجان کجایی(۳)
بند دوم
میکنم یاد زهرا هر نفس کنج زندان
خورده ام تازیانه در غریبی دهم جان
تا زده ضرب سیلی....صورتم گشته نیلی(۲)
ای رضا جان کجایی(۳)
بند سوم
یک یهودی لگد زد، شد غرورم شکسته
دندانه هایم شکست و ساق پایم شکسته
لطمه خورد تابه سینه.....یاد آمد مدینه (۲)
ای رضا جان کجایی(۳)
بند چهارم
یک یهودی زده بر مادرم تازیانه
مانده زان تازیانه روی بازو نشانه
غصه بر سینه‌دارم..... از عدو کینه دارم(۲)
ای رضا جان کجایی(۳)
شهادت موسی بن جعفر(ع)
صورتم سوزد ز سیلی دیده ام تر میکنم
کنج زندان بلا من یاد مادر میکنم
در غل و زنجیر میسوزد همه پا تا سرم
یاد کوفه، یاد شام، و یاد معجر میکنم
استخوان ساق پایم سخت آزارم دهد
لیک گریه بر گلِ نشکفته پرپر میکنم
چشم در راه رضایم، منتظر هستم ولی
روضه خوان کربلایم یاد اکبر میکنم
دخترم معصومه دیگر بین نامحرم نرفت
از برای عمه جانم خاک بر سر میکنم
یک یهودی، تازیانه، نیمه شب، واویلتا
سوختم یاد از شراره آتش در میکن
ناسزا تا گفت بر زهرای اطهر مادر
دم بدم با اشک دیده یاد حیدر میکنم
روضه‌خوان، آماده‌ی‌روضه، گریزت جور شد
یاد زینب،یاد مقتل،یادحنجر میکنم
پای چکمه، روی سینه، حنجرِ خشکیده‌ایی
یا
دو دمه‌های شهادت موسی بن جعفر
بند اول
قتلگاهم کنج زندان بلا شد ای رضا
بهر دیدارم بیا(۲)
بنددوم
دست و پایم بسته شد در کند و زنجیر از جفا
بهر دیدارم بیا(۲)
بند سوم
با لب تشنه کنم یاد شهید کربلا
بهر دیدارم بیا(۲)
بندچهارم
سینه‌ام سوزد به یاد لاله های نینوا
بهر دیدارم بیا(۲)
زمزمه و شور سینه زنی شهادت موسی بن جعفر(ع)
بنداول
میان زندان بلا خدا خدا خدا کنم
یاد غم معصومه و غریبی رضا کنم
چومادرم‌طلب کنم مرگ زدرگاه خدا
رضا رضا رضا رضا
برای دیدنم بیا(۳)
بنددوم
پایم میان سلسله افتادم من از نفس
مرغ گرفتارم و من افتاده‌ام کنج قفس
خَلّصنی یارب نیمه شب برس بفریادم خدا
رضا رضا رضا رضا
برای دیدنم بیا(۳)
بندسوم
با کام خشکیده ز زهر یاد حسینم میکنم
من گریه بر مظلومی نور دوعینم میکنم
گویی به پیش دیده‌ام افتاده شاه سرجدا
رضا رضا رضا رضا
برای دیدنم بیا(۳)
زبانحال حضرت معصومه(س)
معصومه‌ام ز هجر پدر سوخت حاصلم
آتش فتاده‌ست ز دوری به ساحلم
من در مدینه چشم براهت نشسته‌ام
بابا بیا ز غصه‌ی تو خون شده دلم
زبانحال امام رضا(ع)
در هجرپدر
فدای پای در زنجیره بابا
فدای ناله‌ی شبگیره بابا
تنش از تازیانه شد کبود و
ز دنیا همچو زهرا سیره بابا
....................
خودم دیدم لبان انورش را
ز سوز تشنگی چشم ترش را
خودم دیدم میان آه و ناله
سیه از تازیانه پیکرش را
.....................
ز چشمم ریزد از دامن ستاره
کنم بر پیکرت بابا نظاره
نظر کردم کنار جسر بغداد
تنی خسته بروی تخته پاره
....................
دوری از حرم به بهانه شهادت موسی بن‌جعفر(ع)
دلم تنگ حرم گردیده امشب
بساط عشرتم برچیده امشب
الهی کن نصیبم بار دیگر
نهم خاک حرم بر دیده امشب
ای نور چشم آل احمد
جان علی نجل محمد
تو نور چشم اولیایی (تو هستی آل عبایی)
باب علی موسی الرضایی
چون جد خود مشکل گشایی
مولا رضا آجرک الله
*********
ای هستی زهرای اطهر
مولای ما موسی بن جعفر
در خلق و خو زهرا نشانی
تو باب حاجات جهانی
بر شیعیان آرام جانی
مولا رضا آجرک الله
*********
تو دستگیر عالمینی
تو زیب شهر کاظمینی
مرقد تو بهشت شیعه
مهر تو در سرشت شیعه
تمام سرنوشت شیعه
مولا رضا آجرک الله
*********
باب الحوائج گشته نامت
عالم سر سفره عامت
جان همه عالم فدایت
جنت ما صحن و سرایت
بنگر تو بر خیل گدایت
مولا رضا آجرک الله
*********
عالم شده لبریز ماتم
دلهای شیعه پر شد از غم
بر لب بود شور شور و ن
یا امام کاظم(ع)
دیریست که محبوسم ومحصور وگرفتار
آزرده شده روح من وتن شده بیمار
دور از همه خویشانم ودر اوج غریبی
دشمن ز ره کین زندم لطمه وآزار
روز وشب من شد سپری بین سیه چال
باشد غل وزنجیر مرا محرم اسرار
دیریست ندیدم مه وخورشید وستاره
جرمم بود هستم پسر حیدر کرار
دلتنگ شدم بهر همه اهل وعیالم
ای کاش میسر شودم لحظه ی دیدار
بر جان ودلم زهر جفا ریخته آتش
یا رب علی ام را برسان بر سر بیمار
می پیچم ومی نالم وفریاد رسی نیست
شادم که مرا راه شهادت شده هموار
ازبعد شهادت مرا باز جفا هست
نعشم بگذارند همی بر سر بازار
باشد دم آخر سرمن دامن زهراست
گرید زبرایم به جنان احمد مختار
مظهر حی داور گل باغ پیمبر
کشته زهر کینه شده موسی بن جعفر
رفته از دنیا هفتم مولا
آجرک الله امام رضا
*********
ای گل باغ طاها کعبه جان ودلها
شدی راحت ز غمها می روی سوی زهرا
رفته از دنیا هفتم مولا
آجرک الله امام رضا
*********
از غم داغ کاظم جز غم و درد ندیدی
ز اینهمه ظلم و آزار دل ز هستی بریدی
رفته از دنیا هفتم مولا
آجرک الله امام رضا
*********
جان فدای تو مولا آنهمه غصه هایت
خواستی لحظه لحظه مرگ خود از خدایت
رفته از دنیا هفتم مولا
آجرک الله امام رضا
*********
طعنه دشمن دون سوزانده دل تو
اثر تازیانه زد شرر حاصل تو
رفته از دنیا هفتم مولا
آجرک الله امام رضا
*********
ای که هستی گلی از بوستان نبوت
د
ایام‌شهادت موسی‌بن‌جعفر(ع)
امامم کنج زندان وای بر من
زدیده اشک‌ریزان وای بر من
زبان روزه با لعل لب خشک
به‌‌مثل شاه‌عطشان وای بر من
ایام‌شهادت موسی‌بن‌جعفر(ع)
یا غریب الغربا موسم هجران آمد
کنج زندان بلا عمر به پایان آمد
سوختم از شرر زهرا جفای هارون
آنقدر ناله زدم تا به لبم جان آمد
تازیانه شده افطار من،این کنج قفس
بهر تسکین دلم دیده سوزان آمد
موقع سجده دهانم همه گلگون گردد
مرگ کم کم به سراغ من نالان آمد
کُشته‌ی دست یهودی شده‌ام در غربت
تا که من ناله زدم باز نگهبان آمد
سینه مجروح شده بسکه لگدزد برمن
ناگهان یاد ز لعل لب عطشان آمد
شمرباچکمه رسید و به روی سینه نشست
خواهری غمزده با دیده گریان آمد
جسر بغداد شده قتلگه و قاتل من
چون‌سنان‌بوده و باخنجر بران آمده
شور محشر دوباره شد برپا
رفته سوی خدا گل زهرا
شهید از کین موسی بن جعفر شد
همه در غم زین ماتم عظمی
آه وواویلا آه و واویلا (3)
********
از غم داغ هفتمین مولا
کاظمین گشته همچو عاشورا
از ستمهای دشمن بی دین
دیگه راحت شده گل طاها
آه وواویلا آه و واویلا (3)
********
ای که باشی ز نسل پیغمبر
پسر فاطمه گل حیدر
به شهر کاظمین ز ظلم و کین
همچو گل از ستم شدی پرپر
آه وواویلا آه و واویلا (3)
********
گل گلزار مصطفایی تو
پسر خیره النسایی تو
نهمین نور و هفتمین مولا
شیعیان را تو مقتدایی تو
آه وواویلا آه و واویلا (3)
********
تو گل بوستان زهرایی
بعد بابابر همه مولایی
باب حاجاتی در همه عالم
یابن زهرا ز بسکه آقایی
آ
#السلام_علی_المعذب_فی_قعر_السجون
معصومه بیا با غمِ من نجوا کن
این جا نظری به غربتِ بابا کن
معصومه بیا که لحظه ی جان دادن
زنجیرِ ستم از تنِ بابا وا کن!
#شهادت_امام_غریب_تسلیت_باد
#هستی_محرابی
بسم رب الحسین (ع)
حالوروزت پریشونه-کنج زندون غریبونه
رسیده جونت به روی لب
دیگه ازدنیا خسته ای-مثل مرغ پربسته ای
ذکرلبات خلصنی یارب-دلت شده به تاب ودرتب
میسوزه پاتاسرت آقا اززهری که توبدن داری
بیاد معصومه ورضایه لحظه هم آروم نداری
تشنه وبی حال وبی رمق روخاک زندون سر میزاری
تازیونهو ناسزا-همدمت شده این شبا
توهم مثل زهرا(مادر)میگی-مرگموبرسون خدا
(واویلا آهو واویلا)
توزنجیرپروبالته-تازیونه افطارته
بستی توبارسفرامشب
دنیاشدروسرت خراب-وقتی می خوردپیشت شراب
یادت اومدغمای زینب-شدی توازغصه لبالب
بنداومده دیگه نفسات نیمه جونوزاریو مضطر
دستو پاهوصورتت شده دم آخری مثل مادر
بازبون روزه زیرلب میگی امان
ایران‌اسلامی‌مدیون بچه‌های‌موسی‌بن‌جعفر(ع)
تاسایه‌ی‌ائمه‌اطهاربرسراست
درجام‌ماهمیشه‌شرابی‌زکوثراست
ایران‌اگرکه‌شیعه‌ی‌آل‌محمداست
مدیون‌نسل‌حضرت‌موسی‌بن‌جعفراست
