دوبیتی شهادت حضرت امام کاظم(ع)
گلگون شده از خونِ تنت پیرهنت وای
جای غل و زنجیر به روی بدنت وای
با هفت کفن دفن شدی عاقبتِ کار
بر جدّ دو صد پاره تن و بی کفنت وای
باب الحوائجم من و موسی بن جعفرم
صدها گره به کار من افتاد و مضطرم
کنج سیاه چالم و همچون گلم ولی
گلچین به ضربه های تبر کرد پرپرم
هر کس رسید دیدن من کرد اشتباه
چیزی دگر نمانده از این جسم لاغرم
از حلقه های سلسله خون می چکد،رضا
یکدم ببین که هست پر از زخم پیکرم
مرهم به روی زخم گذارد عدو،ولی
هر دم لگد به جای لگد خورد بر سرم
گفتم به او هر آنچه که خواهی مرا بزن
اما میاوری تو به لب نام مادرم
شد استخوان پای من از ضربه تا ولی
دیگر نخورد نیزه به گودی حنجرم
*****
شائق
◾نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت موسی بن حعفر(ع)
◾بنداول
در کنج زندانم مادر مادر
از دیده گریانم مادر مادر
یاد غریبی تو.....
میکنم....
در کنج زندان(۲)
ای بهترین طبیبم
غصه شده نصیبم
افتاده‌ام از نفس
منتظر حبیبم....
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)
◾بنددوم
سوزد ز زهر جانم مادر مادر
امشب پریشانم مادر مادر
چشم انتظارم امشب....
بیاید....
نور دو دیده(۲)
دور از وطن فتادم
امشب برس بدادم
با صورت کبودم
غم آمده به یادم....
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)
ملودی و تنظیم سبک
مرتضی‌محمودپور
موسی بن جعفر رفته از دار دنیا
راحت شده ازرنج وظلم وستمها
تسلیت یا علی بن موسی الرضا
شهربغدادازداغش ماتمسراشد
خونین جگر از داغ بابارضا شد
تسلیت یا علی بن موسی الرضا
آنکه شدبرهمه عالم حبل المتین
در کنج زندان شد شهید زهر کین
تسلیت یا علی بن موسی الرضا
باآنکه بودازحق و حقوقش محروم
سندی شاهک نموده او را مسموم
تسلیت یا علی ابن موسی الرضا
سندی شاهک نموده خون دل او
آتش زده زهر کین بر حاصل او
تسلیت یا علی بن موسی الرضا
مرغ ستمدیده درقفس افتاده
هفتم گل زهرا از نفس افتاده
تسلیت یا علی بن موسی الرضا
آن که بوده از نسل و تبار حیدر
کشته ستم گشته موسی بن جعفر
تسلیت یا علی بن موسی الرضا
موسی بن جعفرکشته
رفته از دار دنیا هفتمین نور دلها
خون شده زین مصیبت درجنان قلب زهرا زین مصیبت خون شده دلها
تسلیت علی موسی الرضا
زین همه دردوهجران گریدوسوزدهرشب
ذکراوکنج زندان گشته خلصنی یارب
زین مصیبت خون شده دلها
تسلیت علی موسی الرضا
سندی شاهک ازکین خون نموده دل او
زد شرر زهر کینه. بر همه حاصل او
زین مصیبت خون شده دلها
تسلیت علی موسی الرضا
هفتمین نور یزدان در غریبی و مظلوم
کنج زندان سندی شده از کینه مسموم
زین مصیبت خون شده دلها
تسلیت علی موسی الرضا
سندی از کین شبانه از ستم ظالمانه
می زدازظلم وکینه بر تنش تازیانه
زین مصیبت خون شده دلها
تسلیت علی موسی الرضا
آنکه ازلطف حق بر شیعه حبل المتین است کنج زندان بغ
ای گلبن باغ پیمبر
نجل علی موسی بن جعفر
ای نور چشم آل طاها
راحت شدی از رنج و غمها
تو میروی در نزد زهرا
مولا رضا آجرک الله(3)
جان داده ای در کنج زندان
ذکرت شده بیا رضا جان
در سینه ات غم حجله بسته
قاتل کنار تو نشسته
قلب تو را از کین شکسته
مولا رضا آجرک الله
ذکر لب تو گشته هر شب
دل خسته ام خلصنی یارب
بر تو چه خصم دون نموده
سندی تو را دل خون نموده
هر دم تو را محزون نموده
مولا رضا آجرک الله
ای که تویی ماه مدینه
پرپر شدی ازظلم وکینه
ظلم و ستم شد شامل تو
دشمن نموده خون دل تو
آتش زده برحاصل تو
مولا رضا آجرک الله
هفتم امام پاک و معصوم
با زهر کین گردیده مسموم
زهر ستم بر تو اثر کرد
گلت رضا را دیده تر
نشست شیعه در غم و سوگ موسی بن جعفر گشته ز داغش در شهر بغداد صحرای محشر
موسی بن جعفر(3)
درکنج زندان مولای مابی صبروشکیب است
تنهاومظلوم چون جدخود تنها و غریب است
موسی بن جعفر
از بسکه سندی براو ستم ها نموده هر شب ذکر لب او هر روز وهرشب خلصنی یا رب
موسی بن جعفر
آنکس که بوده از ظلم دشمن در غل و زنجیر مرگ خودش را خواهدز خالق با آه شبگیر
موسی بن جعفر
افتاده هفتم گل ولایت در کنج زندان
ذکرلب او گشته دمادم بابارضا جان
موسی بن جعفر
ازظلم وکین سندی شاهک خون شددل او شررزده با زهر هلاهل بر حاصل او
موسی بن جعفر
آنکس که بوده همچون ائمه غریب و مظلوم در کنج زندان با دست سندی گردیده مسموم
موسی بن جعفر
صید
ای گلبن آل الله (ای نور دل زهرا)2
درگوشه این زندان (راحت شدی از غمها)2
ای نور چشمان آل مصطفی
میگرید ازغم داغ تو رضا
زین غم و مصیبت آه و واویلا(2)
از بس که جفا دیدی (ذکر لب تو هر شب)2 گردیده گل زهرا (خلصنی مرا یا رب)2
ای نور چشمان آل مصطفی
میگرید از غم داغ تو رضا
زین غم و مصیبت آه و واویلا
این غربت و تنهایی(این دردونفس گیراست)2 برشانه ودست وپا(جای غل و زنجیراست)2
ای نور چشمان آل مصطفی
میگرید از غم داغ تو رضا
زین غم و مصیبت آه و واویلا
در گوشه محبس تو(چون فاطمه مظلومی)2 با زهر ستم مولا (ازکینه تو مسمومی)2
ای نور چشمان آل مصطفی
میگرید از غم داغ تو رضا
زین غم و مصیبت آه و واویلا
هفتم گل زهرا و
از چه امشب دیده گریان حیدراست
زین الم سوزان دل پیغمبراست
کشته شد موسی بن جعفر از ستم
از غم داغش رضا دیده تر است
کاظمین امشب ز چه ماتم سراست
شور و غوغایی به پا چون کربلاست
کشته شد کاظم امام هفتمین
زین سبب گریان علی موسی الرضاست
دوباره در جهان ماتم به پا شد
عزادار پدر امشب رضا شد
به شهر کاظمین موسی بن جعفر
شهید کینه خصم دغا شد
گل گلزار دین موسی بن جعفر
امام هفتمین موسی بن جعفر
شدی در گوشه زندان بغداد
شهید ظلم و کین موسی بن جعفر
دلم میسوزد امشب از غم تو
که زهر کینه گشته مرهم تو
الاای هفتمین نور هدایت
کنم گریه به بزم ماتم تو
شب شام غریبان است امشب
که خون قلب محبان است امشب
تمام شیعیان در شور و شینند
همه در سوگ ماه کاظمینند
همه گریند امشب با دل خون
شده موسی خلاص از حبس هارون
گل زهرا امام بی قرینه
شده مسموم کین دور از مدینه
زده سندی دون آتش به جانش
بسوزانده است،مغز استخوانش
امام هفتمین راحت شداز غم
زداغ اورضا بگرفته ماتم
دگر راحت شداز هر ظلم و بیداد
تنش مانده به روی جسر بغداد
اگر چه هر دلی در کاظمین است
به یاد کاظم و جدش حسین است
اگر چه گشته تشییع جنازه
دوباره داغ جدش گشته تازه
تن او بر زمین خواهر ندیده
ندیده روی نی راس بریده
میان موج خون غمدیده دختر
ندیده پیکر موسی بن جعفر
تن پاکش به روی دوش یاران
تن جدش به زیر سم
مرد زهد و حیا و عفت و جود
قدر هفت آسمان دلی دارد
در بهشت قنوت این آقا
دشمنش نیز منزلی دارد
سفره اش باز و لطف او بی حد
خواستن از تو و نگاه از او
اوست باب الحوائج مردم
لب خود وا کن و بخواه از او
از کرامات او چه می خواهی؟
زن بدکاره را خداجو کرد
شیر را روی پرده جان بخشید
دست ابلیس دهر را رو کرد
صورتش ماه، جذبه اش خورشید
شب عمرش ستاره باران بود
حیف دنیا برای حضرت او
لحظه لحظه شبیه زندان بود
چارده سال پای او زنجیر
چارده سال دور او دیوار
وای از آن رطوبت زندان
آه از سندی امام آزار
استخوان خمیده ی این مرد
تازیانه زدن ندارد که
در دفاع از خودش به روی تن
غیر یک پیرهن ندارد که
آه ای شیعیان خبر دارید
پريشان و بى پناهم, شده زندان قلگاهم
خدايا خسته شدم من, اجابت کن سوزو اهم
چه گويم - از اين بى حرمتى ها
قسم بر-پريشانى زهرا
از اينجا- خلاصم کن خدايا
رسيده جانم از غصه بر لب
شده روزم تيره همچنان شب
دعايم گرديده هر خلصنى يا رب
واويلا غريبم من خدا
من و زخم تازيانه, شکنجه هاى شبانه
دگر جا واکرده زنجير, به روى پهلو وشانه
بخوانم -دعا با دسته بسته
زبسکه-نمازم را شکسته
مسير -نفس در سينه بسته
دگر تاخورده اين ساق پايم
نمى ايد بالا اين صدايم
زبسکه در زندان کرده با پا جا به جايم
واويلا غريبم من خدا
به روى يک تخته پاره, شدم چيده چون ستاره
به هم ريزد استخوانم, نه با ضربه با اشاره
اگر شد-پر از خون پيکر من
نگشت
◾شهادت حضرت موسی‌بن جعفر(ع)
◾و گریز روضه به کربلا
سجده‌گاهت اگر که زندان شد
از نگاهت کویر بستان شد
تو نظر کرده‌ای که در زندان
زن بدکار هم مسلمان شد
از نسیم کلام دلجویت
بُشر هافی به مثل سلمان شد
وقت تشیع پیکر پاکت
همه دیدند وقت باران شد
آنقدر پیکرت ضعیف بوده کزان
آسمان هم ز دیده گریان شد
کفن آورد بر تنت پوشاند
بانی این کفن سلیمان شد
یادم آمد حسین بیکفن و
من ندانم چرا که عریان شد
کفنش بوریای کهنه و بعد
مدفنش خاک این بیابان شد
لحظه آخر و لب خشکش
غرقه خون با لبان عطشان شد
تا که حرفی ز بوریا افتاد
رعشه بر عرش کبریا افتاد
◾ذکر پایانی شور روضه
◾در هیئت
◾بنداول
به امر الهی تو عالم نوشته
که مردم بدونید کاظمین بهشته
بهشت شیعه شد مرقد کاظمین
بهشت کاظمین کربلای حسین
مدینه سامرا قبله‌ی انبیا
نجف با کعبه شدقبله‌ی اولیا
مرقد شاه طوس کعبه‌ی اصفیا
کربلای حسین گشته عرش خدا
یاحسین یاحسین یاحسین یاحسین(۲)
◾بنددوم
تا به مرغ دلم بال و پر میدهم
بر سر روی نی گریه سر میدهم
توی مجلس نشستم به شور و زمزمه
همره روضه بر روضه گرمی‌دهم
دائما بر لبم یاحسین یاحسین
ذکر روز و شبم یاحسین یاحسین
یاحسین یاحسین یاحسین یاحسین(۲)
◾بندسوم
سینه‌زنها همه یاد سقا کنید
روضه‌ی علقمه باز برپاکنید
دم‌بگیرید همه با صدای حزین
بهر یاس علی جان ام‌البنین
◾شهادت حضرت
◾موسی‌بن‌جعفر(ع)
کنج زندان نفس نفس میزد
آه زندان چقدر دلگیر است
مونسی جز غم جدایی نیست
مونسش دانه‌های زنجیر است
اینکه در چاه غم اسیر شده
اینکه‌افتاده‌ازنفس‌موساست
پسر فاطمه عزیز خدا
سرّ یاسین و رمز اوادناست
روزه بود و اسیر غمها شد
ضربه‌ی تازیانه افطارش
بین سجده خدا خدا میکرد
یادش آمد ز داغ مسمارش
تا لگد خورد گفت ای مادر
چقدر غصه پشت در داری
بین کوچه میان خانه کتک
بی‌جهت‌نیست اینکه تب‌داری
بی‌هوا سیلی ازعدوخوردم
یاد سیلی کوچه افتادم
یک‌دوباری زهوش‌رفتم وباز
با لگد بود باز جان دادم
صورتم،سینه‌ام،خدا،کمرم
درد افتاده بر تن خسته
طلب مرگ از خدا کردم
زهر آمد دهان من بسته
به روی دام
هستی غریب و با تو کسی آشنا نشد
همدم کسی به سوز دلت جز خدا نشد
خرما به زهر کینه شد آغشته وای من
جز سوز زهر،زخم دل تو دوا نشد
معصومه خوب شد که نبود و ندیده است
روح از تنت جدا شد و زنجیر وا نشد
جان دادی ای غریب،به دور از وطن ولی
اما غمی به مثل غم کربلا نشد
شکر خدا که هفت کفن داشتی به تن
دیگر برای تو کفن از بوریا نشد
بر تخته پاره جسم تو تشییع شد ولی
تشییع تو به زیر سم اسبها نشد
آویخته به تخته ی تابوت شد سرت
اما سرت به دست کسی جابجا نشد
*****
شائق
باب الحوائجی و سرا پا عنایتی
بر درد بی دوا تو کلید شفاعتی
ماه تمام در شب تارم تویی تویی
خورشید مهربانی و لطف و کرامتی
نور دو چشم حیدر و زهرایی و حسین
تو هفتمین ستاره ی شام ولایتی
دست کریم تو به سرم باد تا ابد
آقا نظر نما که تو باب سعادتی
چشم امید نوکر درمانده ات به توست
جانم فدای تو که شفیع قیامتی
زندان شده محل عبادت برای تو
یک عمر همدم غل و بند اسارتی
مانند مادرت شده ای یابن فاطمه
چشم انتظار لحظه ی وصل و شهادتی
#وحید_زحمت_کش_شهری
◾نوحه سینه‌زنی سنتی
◾شهادت موسی‌بن‌جعفر(ع)
سبک حاج اکبر ناظم
◾بنداول
وارث پیغمبر و زهرا تویی
باب الحوائج دو دنیا تویی
قاتلت زهر کین
شدی نقش زمین
عالم ز ناله‌ات خموش است
خلصنی یاربت بگوش است
واویلتا آه و واویلا
واویلتا آه و واویلا
◾بنددوم
گوش زمانه کر شده ز آهت
زندان هارون شده قتلگاهت
یاد زهرا کنی
عزا برپا کنی
امام عالمین تو هستی
منتظر رضا نشستی
واویلتا آه واویلا
واویلتا آه و واویلا
به پای صبر تو آخر مُذاب شد آهن
برای حال تو حالش خراب شد آهن
به خویش لطمه زد و شد کبود از اینکه؛
برای زجر تنت،انتخاب شد آهن
بماند اینکه خودش را به دور پای تو بست
بماند اینکه به دستت طناب شد آهن
همینکه بر اثرش زخم دید پاهایت
چنان کشید خجالت که آب شد آهن
اگر به پای تو زنجیر شد گمانم که؛
سه بار شامل آه رباب شد آهن
همان دمی که برای گلوی یک کودک
یکی پرید و سه تا انشعاب شد آهن
به یاد زانوی عباس بوده ای شاید
برای پای تو هرجا رکاب شد آهن
به روی فرق عمو آخرش به شکل عمود
نشست و با سر او بی حساب شد آهن
یزید خورد همین که شراب بعد کباب
دلش برای رقیه کباب شد آهن
دلش خون شد ، ز بس یاد شما بود
نفس پشت نفس ، یاد شما بود
همه آواز هایش نوحه خوانیست
پرنده در قفس ، یاد شما بود
هفتمین قبله اسلام ابا ابراهیم
کاظم غیظ و در فیض خداوند رحیم
رویش آن نور که در طور عیان شد به کلیم
منجی موسی جان مهلک فرعون رجیم
بود چون ذات خداوند بری از همه عیب
خادم درگه او موسی عمران و شعیب
موسی آن نور تجلی که شد از طور پدید
وان ندائی که ز حق انی انا لله شنید
وانچه ز القای عصا و ید بیضاش رسید
ار نی گفت و بجز مهلکه قوم ندید
بود از این موسی درتیه اعادی مسجون
بود از این موسی مقتول ز زهر هرون
نور طور شرف از نور رخش مقتبس است
موسی اندر طلبش بهر شهاب قبس است
لا تخف انک الاعلاش در ابلاغ بس است
دیدن روی ویش از ارنی ملتمس است
جلوه گر نور حق از سینه سیناش بود
خرّ موسی صعقا از رخ زیباش بود
رخ یوسف
گرچه در زندان هارون بی ملاقاتم الهی
با تو باشم ، باتو گویم عرض حاجاتم الهی
نام من موسی ابن جعفر کاظمی در اشتهارم
این من و این کنج زندان این مناجاتم الهی
غیر تو یاری ندارم یار و غمخواری ندارم
طرفه دلداری ندارم در مُلمّاتم الهی
داد خواه من توئی تو هم پناه من توئی تو
تک اله من توئی تو کن عنایاتم الهی
بی کسم من در غریبی نیست دید و بازدیدم
بر که گویم بر که خوانم شرح حالاتم الهی
تو معین هر غریبی تو مریضان را طبیبی
اِستَجِب یا مَن یُّجیبی کُلِّ دَعواتم الهی
من ره عشق تو پویم من تورا هر لحظه جویم
درد دل را با که گویم باب حاجاتم الهی
می زند هر لحظه هارون بردلم زخم زبان ها
می نگوید من امامم فخر س
اندر این محبس که جانم بر لب است
ذکر من یا حی و یارب و یارب است
بی کس و تنها در این زندان تار
بیقرار و غمزده دور از دیار
غصه ها شمع شب تارِ من است
کنده و زنجیر غمخوارِ من است
بر خدای خود توکل میکنم
گاه بر زینب توّسل میکنم
عمه ام درمانده را مشگل گشاست
نام او بر درد بی درمان دواست
دوش این ناله سپردم بر صبا
جان به لب آمد کجایی ای رضا
پیش من ای نور چشمانم بمان
روضه ای از مادرم زهرا بخوان
روضۀ رخسارۀ نیلی بخوان
از رخ نیلی و از سیلی بخوان
شاید از یُمنش دلی آباد شد
شاید این پر بسته هم آزاد شد
حدیث غربت او کرده خون جگرها را
نشانده روی دل سنگ هم شررها را
شکسته بال و پری نیست حق آن مردی
که داده رخصت پرواز ، بال و پر ها را
چه آمده سر آقا ، به گوش فاطمه اش
خدا کند نرسانند این خبرها را
یکی فقط شده مامور تا که با دشنام
زَنَد همیشه بهم خلوت سحرها را
رسیده یک زن رقاصه تا کُنَد تکمیل
تمام بی ادبی ها و درد سرها را
نگاه کن چه غریبانه داد جان آن که
پناه بود غریبی محتضر ها را
به روی تخته ی در رفت و بُرد این دنیا
جلوی فاطمه باز آبروی درها را
تنی نحیف و پر از زخم بر پل بغداد
گرفته جان تمامی رهگذرها را
..
هر آنچه دید ولیکن هزار مرتبه شکر
ندید لحظه ی جان دادن پسرها را
بارالها من در این غربت غریب افتاده ام
در کمند روزگار پر فریب افتاده ام
همچو صیدی در قفس محبوس صیاد دغل
بسته بر زنجیر خصم نانجیب افتاده ام
گوشه زندان غم از جور و کین خصم دون
صبرعشقم شد لبالب بی شکیب افتاده ام
ای پناه بی پناهان حامی درماندگان
بی معین و ناتوان دست رقیب افتاده ام
مونسی جز غم ندارم کنج زندان بلا
از صفای روی یارم بی نصیب افتاده ام
پیکر زار و نحیفم مبتلا بر هجر یار
همچوبیماری به بستر بی طبیب افتاده ام
سندی ابن شاهک از من میزبانی میکند
در کمند خصم پر مکر و فریب افتاده ام
کو رضایم تا ببیند از جفای خصم دین
در غریبی کنج زندانی عجیب افتاده ام
شد بهار عمر من در کنج این زندان خزان
چ
یه عمره_رفته قلبم به زیر دینت
شد امشب_دل هوایی کاظمینت
بمیرم_برای چشم به راهیت آقا
ندیدی_دم آخر تو نور عینت
توو کنج غربت_تک و تنها کنج سیاه چال
با غل و زنجیر_می شد هر دم تن تو پامال
چقدر شبیه_کنج زندان تو با گودال
وای...
مثل عبایی_افتاده رو خاک_(تن نحیفت)۲
چه کرده زنجیر_با زخم سرخ_(تن ضعیفتر)۲
خلصنی یا رب
۲
خدایا_نفسم بند اومد تو غربت
خدایا_ندارم من یه روز راحت
خدایا_امونم رو بریده زندان
خدایا_راحتم کن از این اسارت
نداره فرقی_دیگه روز و شب من اینجا
کنج سیه چال_نمی افته تب من اینجا
ذکر یا زهرا_ نمیره از لب من اینجا
وای...
نداره قلبم_ تو این سیه چال_(هوای موندن)۲
یه لحظه حتی_ندارم امید_(برای مون
من اهل دردم از بلا باکی ندارم
درد و بلا را گو بیا باکی ندارم
من قهرمان عشقم و میر ولایم
از حملهٔ جور و جفا باکی ندارم
با غلّ و رنجیر همدم و همناله گشتم
گر چه نباشد آشنا باکی ندارم
این کنج زندان طور عشق و موسی ام من
گویم خدایم را ثنا باکی ندارم
هارون و سند سنگدل ایذا نماید
از زحمت اهل خطا باکی ندارم
با قهرمان صبر از سیلی مگوئید
ما را بود سلم و رضا باکی ندارم
ما را قدر بر کنج زندان بلا کرد
از جان رضایم بر قضا باکی ندارم
خرمای زهر آلوده را چون میل کردم؟
از جور و ظلم اشقیا باکی ندارم
حق گویم و حق را ثنا خوانم شب و روز
وردم خدا ذکرم خدا باکی ندارم
باب الحوائج را چه غم از بند و زنجیر
دارم ع
از ماتم اولاد علی بود ،کز اول
چشم همه بارانی و دل سوختنی شد
دل سوخت ازین غصه که از یوسف زهرا
در دام بلا آن همه حرمت شکنی شد
آغاز شد از کوچه و از مادر سادات
اینگونه جسارت به ائمه علنی شد
هر روز بلا دید وجفا دید و کتک خورد
هر روز بر او و پدرش بد دهنی شد
یک جلوه حسینی شد و جسمش به زمین ماند
مسموم شد و شیوهء قتلش حسنی شد
جا ماندنِ جسمش روی خاکِ پُلِ بغداد
یادآورِ جا ماندنِ صد پاره تنی شد
سهم پسر فاطمه شد گوشۀ زندان
سهم پسر دیگر او بی کفنی شد
سادات ببخشند پس از غارت خیمه
با بردنِ خلخال ، جسارت به زنی شد
شهادت حضرت امام موسی کاظم علیه السلام -( پوشانده کاظمین را ابر سیاه )
پوشانده کاظمین را ابر سیاه
از حزن چکید اشک از چشم پگاه
زندان و شکنجه، وای، منظومه ی غم
گریان و حزین چشم زهرا (س) ز نگاه
چند خطي دارم از زندان سخن خاكم به سر
چهارده سال است دوري از وطن خاكم به سر
باز نامردي يهودي،باز معصومي غريب
نيست كاري را بلد غير از زدن خاكم به سر
شد گريز روضه هايت روضه هاي پنج تن
ارث بردي از حسين و از حسن خاكم به سر
داشت اعضاي تنت در آن سيه چال نمور
با غل و زنجير جنگ تن به تن خاكم به سر
تخته ي در،چهار حمال و بماند باقي اش
اين هم از تشيع اين آقاي من خاكم به سر
چندتا دارد كفن در موقع دفن اين امام
مانده تنها يك امامم بي كفن خاكم به سر
پيش چشم مادرش پيراهنش را برده اند
بي كفن،دور از وطن،بي پيرهن خاكم به سر
