شهادت امام موسی بن جعفر الکاظم

◾شهادت حضرت
◾موسی‌بن‌جعفر(ع)

کنج زندان نفس نفس میزد
آه زندان چقدر دلگیر است
مونسی جز غم جدایی نیست
مونسش دانه‌های زنجیر است

اینکه در چاه غم اسیر شده
اینکه‌افتاده‌ازنفس‌موساست
پسر فاطمه عزیز خدا
سرّ یاسین و رمز اوادناست

روزه بود و اسیر غمها شد
ضربه‌ی تازیانه افطارش
بین سجده خدا خدا میکرد
یادش آمد ز داغ مسمارش

تا لگد خورد گفت ای مادر
چقدر غصه پشت در داری
بین کوچه میان خانه کتک
بی‌جهت‌نیست اینکه تب‌داری

بی‌هوا سیلی ازعدوخوردم
یاد سیلی کوچه افتادم
یک‌دوباری زهوش‌رفتم وباز
با لگد بود باز جان دادم

صورتم،سینه‌ام،خدا،کمرم
درد افتاده بر تن خسته
طلب مرگ از خدا کردم
زهر آمد دهان من بسته

به روی دام

• پنج شنبه
• 8
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 17:52
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

هستی غریب و با تو کسی آشنا نشد
همدم کسی به سوز دلت جز خدا نشد

خرما به زهر کینه شد آغشته وای من
جز سوز زهر،زخم دل تو دوا نشد

معصومه خوب شد که نبود و ندیده است
روح از تنت جدا شد و زنجیر وا نشد

جان دادی ای غریب،به دور از وطن ولی
اما غمی به مثل غم کربلا نشد

شکر خدا که هفت کفن داشتی به تن
دیگر برای تو کفن از بوریا نشد

بر تخته پاره جسم تو تشییع شد ولی
تشییع تو به زیر سم اسبها نشد

آویخته به تخته ی تابوت شد سرت
اما سرت به دست کسی جابجا نشد
*****
شائق

• جمعه
• 9
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 04:20
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

باب الحوائجی و سرا پا عنایتی
بر درد بی دوا تو کلید شفاعتی

ماه تمام در شب تارم تویی تویی
خورشید مهربانی و لطف و کرامتی

نور دو چشم حیدر و زهرایی و حسین
تو هفتمین ستاره ی شام ولایتی

دست کریم تو به سرم باد تا ابد
آقا نظر نما که تو باب سعادتی

چشم امید نوکر درمانده ات به توست
جانم فدای تو که شفیع قیامتی

زندان شده محل عبادت برای تو
یک عمر همدم غل و بند اسارتی

مانند مادرت شده ای یابن فاطمه
چشم انتظار لحظه ی وصل و شهادتی

#وحید_زحمت_کش_شهری

• جمعه
• 9
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 23:21
• نوشته شده توسط
• وحید زحمت کش شهری

◾نوحه سینه‌زنی سنتی
◾شهادت موسی‌بن‌جعفر(ع)
سبک حاج اکبر ناظم
◾بنداول
وارث پیغمبر و زهرا تویی
باب الحوائج دو دنیا تویی
قاتلت زهر کین
شدی نقش زمین
عالم ز ناله‌ات خموش است
خلصنی یاربت بگوش است
واویلتا آه و واویلا
واویلتا آه و واویلا

◾بنددوم
گوش زمانه کر شده ز آهت
زندان هارون شده قتلگاهت
یاد زهرا کنی
عزا برپا کنی
امام عالمین تو هستی
منتظر رضا نشستی
واویلتا آه واویلا
واویلتا آه و واویلا

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 04:53
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

به پای صبر تو آخر مُذاب شد آهن
برای حال تو حالش خراب شد آهن

به خویش لطمه زد و شد کبود از اینکه؛
برای زجر تنت،انتخاب شد آهن

بماند اینکه خودش را به دور پای تو بست
بماند اینکه به دستت طناب شد آهن

همینکه بر اثرش زخم دید پاهایت
چنان کشید خجالت که آب شد آهن

اگر به پای تو زنجیر شد گمانم که؛
سه بار شامل آه رباب شد آهن

همان دمی که برای گلوی یک کودک
یکی پرید و سه تا انشعاب شد آهن

به یاد زانوی عباس بوده ای شاید
برای پای تو هرجا رکاب شد آهن

به روی فرق عمو آخرش به شکل عمود
نشست و با سر او بی حساب شد آهن

یزید خورد همین که شراب بعد کباب
دلش برای رقیه کباب شد آهن

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 11:47
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول

گدای دوره گردم و،دخیل کاظمینتم
همسایه ی قدیمیه،عزیز و نورعینتم
دستای خالیمو ببین،نذار بیفته روم زمین
کریمی و ابن الکریم،یه عمره زیر دِینتم

یه کاظمین داری آقا،منو دیوونه کرده
همون دو گنبد طلا،منو دیوونه کرده

دلم رو برده،هوای صحنت
جایی نداره،صفای صحنت
میزنه قلبم،برای صحنت

دو تا ستاره،چه میدرخشه،تو آسمون کاظمین
دو باب حاجات،پدر بزرگ و،نوه جوون کاظمین

(ای اهل عالم)۲ منم گدای کاظمین

بند دوم

میونه زندون بلا،بودی چه زجرا کشیدی
حتی یه لحظه ام آقا،خوشی تو عمرت ندیدی
مثل بابات علی آقا،بودی اسیر غصه ها
خیلی از این نامردا تو،زخم زبون ها شنیدی

به زیر اون شکنجه ها،بودی میرفتی از حال
تا می شِ

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 12:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دلش خون شد ، ز بس یاد شما بود

نفس پشت نفس ، یاد شما بود

همه آواز هایش نوحه خوانیست

پرنده در قفس ، یاد شما بود

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 13:12
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هفتمین قبله اسلام ابا ابراهیم
کاظم غیظ و در فیض خداوند رحیم
رویش آن نور که در طور عیان شد به کلیم
منجی موسی جان مهلک فرعون رجیم
بود چون ذات خداوند بری از همه عیب
خادم درگه او موسی عمران و شعیب

موسی آن نور تجلی که شد از طور پدید
وان ندائی که ز حق انی انا لله شنید
وانچه ز القای عصا و ید بیضاش رسید
ار نی گفت و بجز مهلکه قوم ندید
بود از این موسی درتیه اعادی مسجون
بود از این موسی مقتول ز زهر هرون

نور طور شرف از نور رخش مقتبس است
موسی اندر طلبش بهر شهاب قبس است
لا تخف انک الاعلاش در ابلاغ بس است
دیدن روی ویش از ارنی ملتمس است
جلوه گر نور حق از سینه سیناش بود
خرّ موسی صعقا از رخ زیباش بود

رخ یوسف

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:06
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گرچه در زندان هارون بی ملاقاتم الهی
با تو باشم ، باتو گویم عرض حاجاتم الهی

نام من موسی ابن جعفر کاظمی در اشتهارم
این من و این کنج زندان این مناجاتم الهی

غیر تو یاری ندارم یار و غمخواری ندارم
طرفه دلداری ندارم در مُلمّاتم الهی

داد خواه من توئی تو هم پناه من توئی تو
تک اله من توئی تو کن عنایاتم الهی

بی کسم من در غریبی نیست دید و بازدیدم
بر که گویم بر که خوانم شرح حالاتم الهی

تو معین هر غریبی تو مریضان را طبیبی
اِستَجِب یا مَن یُّجیبی کُلِّ دَعواتم الهی

من ره عشق تو پویم من تورا هر لحظه جویم
درد دل را با که گویم باب حاجاتم الهی

می زند هر لحظه هارون بردلم زخم زبان ها
می نگوید من امامم فخر س

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:49
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

اندر این محبس که جانم بر لب است
ذکر من یا حی و یارب و یارب است

بی کس و تنها در این زندان تار
بیقرار و غمزده دور از دیار

غصه ها شمع شب تارِ من است
کنده و زنجیر غمخوارِ من است

بر خدای خود توکل میکنم
گاه بر زینب توّسل میکنم

عمه ام درمانده را مشگل گشاست
نام او بر درد بی درمان دواست

دوش این ناله سپردم بر صبا
جان به لب آمد کجایی ای رضا

پیش من ای نور چشمانم بمان
روضه ای از مادرم زهرا بخوان

روضۀ رخسارۀ نیلی بخوان
از رخ نیلی و از سیلی بخوان

شاید از یُمنش دلی آباد شد
شاید این پر بسته هم آزاد شد

• شنبه
• 10
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:56
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

حدیث غربت او کرده خون جگرها را
نشانده روی دل سنگ هم شررها را
شکسته بال و پری نیست حق آن مردی
که داده رخصت پرواز ، بال و پر ها را
چه آمده سر آقا ، به گوش فاطمه اش
خدا کند نرسانند این خبرها را
یکی فقط شده مامور تا که با دشنام
زَنَد همیشه بهم خلوت سحرها را
رسیده یک زن رقاصه تا کُنَد تکمیل
تمام بی ادبی ها و درد سرها را
نگاه کن چه غریبانه داد جان آن که
پناه بود غریبی محتضر ها را
به روی تخته ی در رفت و بُرد این دنیا
جلوی فاطمه باز آبروی درها را
تنی نحیف و پر از زخم بر پل بغداد
گرفته جان تمامی رهگذرها را

..

هر آنچه دید ولیکن هزار مرتبه شکر
ندید لحظه ی جان دادن پسرها را

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 11:42
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بارالها من در این غربت غریب افتاده ام
در کمند روزگار پر فریب افتاده ام

همچو صیدی در قفس محبوس صیاد دغل
بسته بر زنجیر خصم نانجیب افتاده ام

گوشه زندان غم از جور و کین خصم دون
صبرعشقم شد لبالب بی شکیب افتاده ام

ای پناه بی پناهان حامی درماندگان
بی معین و ناتوان دست رقیب افتاده ام

مونسی جز غم ندارم کنج زندان بلا
از صفای روی یارم بی نصیب افتاده ام

پیکر زار و نحیفم مبتلا بر هجر یار
همچوبیماری به بستر بی طبیب افتاده ام

سندی ابن شاهک از من میزبانی میکند
در کمند خصم پر مکر و فریب افتاده ام

کو رضایم تا ببیند از جفای خصم دین
در غریبی کنج زندانی عجیب افتاده ام

شد بهار عمر من در کنج این زندان خزان
چ

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 12:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یه عمره_رفته قلبم به زیر دینت
شد امشب_دل هوایی کاظمینت
بمیرم_برای چشم به راهیت آقا
ندیدی_دم آخر تو نور عینت
توو کنج غربت_تک و تنها کنج سیاه چال
با غل و زنجیر_می شد هر دم تن تو پامال
چقدر شبیه_کنج زندان تو با گودال
وای...
مثل عبایی_افتاده رو خاک_(تن نحیفت)۲
چه کرده زنجیر_با زخم سرخ_(تن ضعیفتر)۲
خلصنی یا رب
۲
خدایا_نفسم بند اومد تو غربت
خدایا_ندارم من یه روز راحت
خدایا_امونم رو بریده زندان
خدایا_راحتم کن از این اسارت
نداره فرقی_دیگه روز و شب من اینجا
کنج سیه چال_نمی افته تب من اینجا
ذکر یا زهرا_ نمیره از لب من اینجا
وای...
نداره قلبم_ تو این سیه چال_(هوای موندن)۲
یه لحظه حتی_ندارم امید_(برای مون

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 14:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

من اهل دردم از بلا باکی ندارم
درد و بلا را گو بیا باکی ندارم

من قهرمان عشقم و میر ولایم
از حملهٔ جور و جفا باکی ندارم

با غلّ و رنجیر همدم و همناله گشتم
گر چه نباشد آشنا باکی ندارم

این کنج زندان طور عشق و موسی ام من
گویم خدایم را ثنا باکی ندارم

هارون و سند سنگدل ایذا نماید
از زحمت اهل خطا باکی ندارم

با قهرمان صبر از سیلی مگوئید
ما را بود سلم و رضا باکی ندارم

ما را قدر بر کنج زندان بلا کرد
از جان رضایم بر قضا باکی ندارم

خرمای زهر آلوده را چون میل کردم؟
از جور و ظلم اشقیا باکی ندارم

حق گویم و حق را ثنا خوانم شب و روز
وردم خدا ذکرم خدا باکی ندارم

باب الحوائج را چه غم از بند و زنجیر
دارم ع

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:15
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از ماتم اولاد علی بود ،کز اول
چشم همه بارانی و دل سوختنی شد

دل سوخت ازین غصه که از یوسف زهرا
در دام بلا آن همه حرمت شکنی شد

آغاز شد از کوچه و از مادر سادات
اینگونه جسارت به ائمه علنی شد

هر روز بلا دید وجفا دید و کتک خورد
هر روز بر او و پدرش بد دهنی شد

یک جلوه حسینی شد و جسمش به زمین ماند
مسموم شد و شیوهء قتلش حسنی شد

جا ماندنِ جسمش روی خاکِ پُلِ بغداد
یادآورِ جا ماندنِ صد پاره تنی شد

سهم پسر فاطمه شد گوشۀ زندان
سهم پسر دیگر او بی کفنی شد

سادات ببخشند پس از غارت خیمه
با بردنِ خلخال ، جسارت به زنی شد

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:40
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شهادت حضرت امام موسی کاظم علیه السلام -( پوشانده کاظمین را ابر سیاه )

پوشانده کاظمین را ابر سیاه
از حزن چکید اشک از چشم پگاه
زندان و شکنجه، وای، منظومه ی غم
گریان و حزین چشم زهرا (س) ز نگاه

• یکشنبه
• 11
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:33
• نوشته شده توسط
• مریم موسوی

چند خطي دارم از زندان سخن خاكم به سر
چهارده سال است دوري از وطن خاكم به سر

باز نامردي يهودي،باز معصومي غريب
نيست كاري را بلد غير از زدن خاكم به سر

شد گريز روضه هايت روضه هاي پنج تن
ارث بردي از حسين و از حسن خاكم به سر

داشت اعضاي تنت در آن سيه چال نمور
با غل و زنجير جنگ تن به تن خاكم به سر

تخته ي در،چهار حمال و بماند باقي اش
اين هم از تشيع اين آقاي من خاكم به سر

چندتا دارد كفن در موقع دفن اين امام
مانده تنها يك امامم بي كفن خاكم به سر

پيش چشم مادرش پيراهنش را برده اند
بي كفن،دور از وطن،بي پيرهن خاكم به سر

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:16
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بسکه در کنج زندان بلا پر بسته ای
ای پرستو دگر از زنده بودن خسته ای
غصه و ماتم کشیدی/از غم و محنت خمیدی
همچو زهرا مادر خود/از زمانه دل بریدی

(یاباب الحوائج یاموسی ابن جعفر)

بسکه در کنج زندان بلا پر بسته ای
ای پرستو دگر از زنده بودن خسته ای
غصه و ماتم کشیدی/از غم و محنت خمیدی
همچو زهرا مادر خود/از زمانه دل بریدی

(یاباب الحوائج یاموسی ابن جعفر)

یوسف فاطمه بود وطناب وسلسله
ذکر نام حسین روی لبانش زمزمه
کشته زهر جفایی /همدم رنج وبلایی
در هجوم تازیانه /روضه خوان کربلایی

(یاباب الحوائج یاموسی ابن جعفر)

باب حاجاتی وباب المراد عالمین
قسمتم کن شبی صحن وسرای کاظمین

یاد تودرمحفل ما/ازغمت خون شددل ما

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 15:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مولانا یابن حیدر
سورهٔ قدر و کوثر
جلوهٔ حُسنِ داور
سورهٔ قدر و کوثر
حجّت حق اِی آقای همه
زندانیِ غریبِ فاطمه
یا امامِ کاظم...

کائنات بر تو مبهوت
دشمنِ ظلم و طاغوت
روی تو مِهرِ لاهوت
دشمنِ ظلم و طاغوت
هر کجا اِی بویت عطرِ گلشن
مبارزه نمودی با دشمن
یا امامِ کاظم...

غم دیدی بی کرانه
امان از تازیانه
زد تو را ظالمانه
امان از تازیانه
وای از غُل و زنجیر و کبودی
امان از زندانبانِ یهودی
یا امامِ کاظم...

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

او که باران به دلِ ابر بهاران می داد...
به لبِ تشنه ی هر بادیه...باران می داد....

مثل گلهای بهاری که پُر از عطر خداست
نفسش،روح...به احوال پریشان می داد

خشم خاموشِ زبانش،به جهان درسِ حیا
صبر او حوصله بر موسیِ عمران می داد

روزه بود و همه روزه به دعا می پرداخت
دم به دم با نفسش بوسه به قرآن می داد

مثل خورشید که مهرش همه جا می تابد
با نگاهش به زن مفسده ایمان می داد

باوجــودِ ســتمِ وافـرِ زنــدانبانَش
وقتِ افطار به او هم رطب و نان می داد

ابرها از غم سنگین دلش می گفتند
اشک هایش به زمین صبر فراوان می داد

دلِ سجاده هم از غربت او می نالید
موجِ اشکش خبر از روضه یِ پنهان می داد

ولی افسوس که این ق

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول:

من اسیره غل و زنجیرم
چند سالیه تو زندون اسیرم
از غم و غصه دارم میمیرم

میمیرم

توون نداره دست و پام
میباره هر دوتا چشام
خیلی شکنجم میدادن
تا مرگو از خدا بخوام

شکستن حُرمتِ منو
تازیونه میزدنو
به اشک و گریه های من
یکی یکی خندیدنو

خیلی دلم تنگه خدا ، برای خونوادم
از زندگی خسته شدم ، خدا برس به دادم

موسی بن جعفرم من
غریبِ مادرم من

بند دوم:

خدا میدونه بی تقصیرم
گوشه ی زندون شده تَقدیرم
زمین گیر و به غُل و زنجیرم

زنجیرم

داره میسوزه جیگرم
زِ زَهرِ سندی پِسرم
زِ حالِ من معصومه جان
خبر نداری دخترم

خدا غریب و بی کسم
اسیر تو این قفسم
اینقد زدنم که دیگه
بالا نمیاد نفسم

خسته شدم زِ مِحنت

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بند اول:

غریبمو توی زندونم
رسیده به لب هام جونم
از درد و غمام روز و شب
خَلِّصنی یا رب میخونم

چاهارده ساله که اسیرم
اسیره غل و زنجیرم
اینقده شکنجم دادن
دیگه میدونم میمیرم

دیگه خدایا نا ندارم
جایی توی دنیا ندارم
دل تنگم برا خونوادم
ساحلمو دریا ندارم

وای دلم ، میسوزه تمومه بدنم
وای دلم ، کرده کارشو سم تو تنم

مظلوممو موسی بن جعفرم من
مظلوممو غریب مادرم من

بند دوم:

رسیده لحظه های آخر
افتادم به روی بستر
از شرارِ زهر میخونم
کجایی مادر وای مادر

خیلی خرابه حال و روزم
نگامو به در میدوزم
میگم رضا جانم بابا
کجایی دارم میسوزم

از بس که تو زندون زدنم
درد میکنه کلِّ بدنم
لِه شده همه استخونام
هِی خون

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 16:52
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بابا امشب میدهد جان کنج زندان کنج زندان 2
ای رضا جان 3

هفتم کوثر حاجتش روا شد امشب
فاطمه بیا تماشا یوسفت رها شد امشب

دارد بر تن این همه چرا نشانه
هم ز جای کُند و زنجیر هم ز زخم تازیانه

زنجیر هم چه ناله ها دارد
سرشکِ خون ز دیده می بارد
چه صبر و طاقتی خدا دارد

زنجیر بود و دست و پا میزد
همیشه مادرو صدا میزد
ناله ی یا رضا رضا میزد

بابا امشب میدهد جان کنج زندان کنج زندان 2
ای رضا جان 3

دنیا دنیا بر شما گدای دائم
صبح و شب همه کنار سفره ی امام کاظم

من با لطفت سرفراز عالمینم تو
زائر شبانه روزه خاک پاک کاظمینم

همیشه دردمو دوا کردی
فراری بودمو صدا کردی
مرا به عشقت آشنا کردی

با تو همیشه غرق نور

• دوشنبه
• 12
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 17:07
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

گریه اگر که من به شب تار می کنم
بالله فقط معامله با یار می کنم

تا اینکه شیعیان همه از غم رها شوند
تا از بلا جدا شده ،این کار می کنم

ترسم بیاید و نشناسد مرا رضا
لحظه شماری از پی دیدار می کنم

چشم فلک ندیده چو من روزه دار،من
تنها به سیلی و لگد افطار می کنم

وقتی که سلسله به تنم می رود فرو
هر لحظه یاد سینه و مسمار می کنم

یا فاطمه به جان تو،تا می زند مرا
یاد از شکستن سر و دیوار می کنم
******
شائق

• سه شنبه
• 13
• فروردین
• 1398
• ساعت
• 06:39
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

کاظمین در عزا نشسته امشب
قلب شیعه ز غم شکسته امشب
کرده ظلم و کینه هارون ستمگر
شدشهید زهر کین موسی بن جعفر
وامصیبت وامصیبت وامصیبت(۲)

کنج زندان غم در تاب و در تب
ذکر لبهای او خلصنی یا رب
زدشرر بر جسم و جانش زهر کینه
کشته گشته آن امام بی قرینه
وامصیبت وامصیبت وامصیبت

سندی شاهک از راه شرارت
برگل فاطمه کرده‌اهانت
خون دل گردیده قوت و هم غذایش
مرگ خودهر لحظه می خواست ازخدایش
وامصیبت وامصیبت وامصیبت

زدشرر زهر کین بر جسم و جانش
کرد اثر از ستم تا استخوانش
آنکه می‌بود کل عالم در پناهش
شیعیان شد کنج زندان قتلگاهش
وامصیبت وامصیبت وامصیبت

زین غم وزین مصیبت شیعه فریاد
جسم پاکش سه روز بر جسر بغداد
شیعیان

• چهارشنبه
• 21
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:33
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عزای هفتمین مولا رسیده
همان کاو خیری از دنیا ندیده
رضا گشته ز داغش قد خمیده
ز ماتم شد قیامت رضا سرت سلامت(۲)

به پا در هر کجا بزم عزا شد
ازاین غم کاظمین ماتمسرا شد
عزادار پدر مولا رضا شد
زماتم شد قیامت رضاسرت سلامت

امام هفتمین خورشید تابان
شهید راه دین شد کنج زندان
رضا از داغ او گردیده گریان
زماتم شد قیامت رضا سرت سلامت

همان کاو بود لطفش بیکرانه
ستم گردیده براو ظالمانه
بزد سندی به جسمش تازیانه
زماتم شد قیامت رضا سرت سلامت

شده در گوشه ی زندان مکانش
دگر رفته زتن تاب و توانش
شرر زد زهر کین بر جسم و جانش
زماتم شد قیامت رضا سرت سلامت

همان کاو بر همه عالم امان داد
بدین حق بقای جاودان داد
به کنج

• چهارشنبه
• 21
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:34
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از جفا و ظلم هارون ستمگر
شد شهید راه دین موسی بن جعفر
وامصیبت (۳)

سندی شاهک ستم افزون نموده
با اهانت‌ها دلش را خون نموده
وامصیبت

روز و شب از ظلم وکینه ظالمانه
بر امام عالمین زد تازیانه
وامصیبت

بسکه دیده ظلم و کینه کنج زندان
مرگ خودخواست آن امام ازحی سبحان
وامصیبت

آنکه چون زهرای اطهر بوده مظلوم
از جفا و ظلم هارون گشته مسموم
وامصیبت

خون دلش شد آن امام بی قرینه
کنج زندان شد شهید از زهر کینه
وامصیبت

کنج زندان بلا از کینه جان داد
غربت خود را به عالم او نشان داد
وامصیبت

هفتمین نورخدا روح عبادت
بوده غل بر گردنش بعد از شهادت
وامصیبت

گلعذار فاطمه از ظلم و بیداد
پیکرش مانده سه روز برجسربغداد
وام

• چهارشنبه
• 21
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

هفتم امام و مقتدای امت
گردیده رهسپر به سوی جنت
کاظمین در عزا گشته چون کربلا
آه و واویلا (۲)

شیعه بزن از داغ او به سینه
رفت از جهان امام بی قرینه
کاظمین در عزا گشته چون کربلا
آه و واویلا(۲)

ازظلم وجور و کینه های هارون
هفتم امام شیعه گشته دل خون
کاظمین در عزا گشته چون کربلا
آه و واویلا(۲)

موسی بن جعفر شد اسیر زندان
عمرش رسد از جور و کین به پایان
کاظمین در عزا گشته چون کربلا
آه و واویلا

سندی که دارد بغض او به سینه
میزد به او زخم‌زبان زکینه
کاظمین در عزا گشته چون کربلا
آه و واویلا

هر روز روزه بود و ظالمانه
سندی بزداو را به تازیانه
کاظمین در عزا گشته چون کربلا
آه و واویلا

چون مادرش رو به سوی

• چهارشنبه
• 21
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:36
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

از کینه ها و ظلم هارون ستمگر
شد کشته از زهر جفا موسی بن جعفر
از داغش شد محشر
یا موسی بن جعفر

از داغ او عالم پر از شور و نوا شد
بغداد از سوز غمش ماتم سرا شد
از داغش شد محشر
یا موسی بن جعفر

هشتم امام و مقتدا، جان پیمبر
از داغ بابا میزند بر سینه و سر
از داغش شد محشر
یا موسی بن جعفر

در کنج زندان بلادر تاب ودر تب
ذکر لبان او شده خلصنی یا رب
از داغش شدمحشر
یا موسی بن جعفر

هفتم گل گلزار دین امام معصوم
از ظلم هارون دغا گردیده مسموم
از داغش شد محشر
یا موسی بن جعفر

سندی شاهک زد شرر بر جسم و جانش
زهر ستم سوزانده مغز استخوانش
از داغش شد محشر
یا موسی بن جعفر

هر روزوشب سندی شاهک ظالمانه
بر پیکر او می‌

• چهارشنبه
• 21
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:37
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

شور محشر دوباره شد برپا
رفته سوی خدا گل زهرا
شهید از کین موسی بن جعفر شد
همه در غم زین ماتم عظمی
آه و واویلا آه و واویلا(۳)

از غم داغ هفتمین مولا
کاظمین گشته همچو عاشورا
از ستم‌های دشمن بی دین
دیگه راحت شده گل طاها
آه و واویلا آه و واویلا

ای که باشی زنسل پیغمبر
پسر فاطمه گل حیدر
به شهر کاظمین زظلم وکین
همچو گل از ستم شدی پرپر
آه و واویلا آه و واویلا

گل گلزار مصطفایی تو
پسر خیرةالنسایی تو
نهمین نور و هفتمین مولا
شیعیان را تو مقتدایی تو
آه و واویلا آه و واویلا

تو گل بوستان زهرایی
بعد بابا بر همه مولایی
باب حاجاتی در همه عالم
یابن زهرا ز بسکه آقایی
آه وواویلا آه وواویلا

ایکه هستی خورشید رخشن

• چهارشنبه
• 21
• اسفند
• 1398
• ساعت
• 14:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور