امام رضا علیه السلام

اي پادشاه عاشقان مولا علي موسي الرضا
وي خسرو کون و مکان مولا علي موسي الرضا
اي نور چشم مصطفي وي زاده‏ي شير خدا
نو باوه‏ي خير النساء مولا علي موسي الرضا
اي ناصر دين خدا، وي هادي و هم مقتدا
هم دستگر اولياء مولا علي موسي الرضا
اي درد و هم درمان من وي دين و هم ايمان من‏
بادا فدايت جان من مولا علي موسي الرضا
روزي که من غافل بدم، مغرور و لاطائل بدم‏
سوي هوي مايل بدم مولا علي موسي الرضا
خواندي مرا از راه دور، با شادي و سور و سرور
جا داديم اندر حضور مولا علي موسي الرضا
اي خسرو ملک حجاز، خواندي مرا با عز و ناز
گشتم مشرف با نياز مولا علي موسي الرضا
چون اول اي جان جهان، دستم گرفتي در زمان‏
آخر مرا از در

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

شمع هدي، نور ولايت، رضا!
از گل و آيينه، روايت رضا!
لاله‏ پرورده‏ دامان عشق!
از تو بهار است، گلستان عشق‏
با تو، دل آينه نوراني است‏
فارغ از اندوه و پريشاني است‏
آينه از جلوه‏ معبود، تو
راه به سر منزل مقصود، تو
قبله‏ سبز تو، حريم خداست‏
بنده‏ درگاه تو، از غم رهاست‏
از تو بود باغ جهان را صفا
از تو، گل سرخ بهار خدا!
زمزمه‏ سبز دعاي مني‏
از تو بود جان مرا، روشني‏
سبز ز گلواژه‏ نام توام‏
منتظر عطر پيام توام‏
با تو، پر از عطر گل باورم‏
بوي رهايي‏ست به بال و پرم‏
با تو، رها از غم ديرينه‏ ام‏
مثل زلال دل آيينه‏ ام‏
با تو، سفرهاست مرا تا خدا
دست نياز و کرمت، يا رضا!
از کرم و لطف تو، دم مي‏زنم‏
در خط سبز

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:03
• نوشته شده توسط
• یحیی

آستان قدس شاه طوس مي‏باشد پناهم‏
اين سخن از دل برآيد ذات حق باشد گواهم‏
بهر ديدار شه طوس آمدم در شهر مشهد
زائر قبر رضا و خادم اين بارگاهم‏
با کمال خجلت از اين آستان دارم تمنا
تا کند شاه خراسان از ره احسان نگاهم‏
خاک پاي زائران تربت سلطان طوسم‏
در گلستان ولايت کمتر از خار و گياهم‏
دارم اميد شفاعت از رضا شاه خراسان‏
تا نظر فرمايد از لطفش بر احوال تباهم‏
بارالها عفو فرما از کرم عصيان ما را
کن ترحم پر دل بشکسته و بر اشک و آهم‏
خواهم از درگاه فيضش رب دهد توفيق زيرا
سر بزير افکنده با موي سپيد و روسياهم‏
(پيروي) نالد به درگاه خداوند و سرايد
لطف شاه دين علي موسي الرضا باشد پناهم‏
---------------------

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:06
• نوشته شده توسط
• یحیی

آقای ما که نیست بدهکار هیچ کس
مدیون نمی شود به دل زار هیچ کس
هرگز کسی نگفت که رنجورم از رضا
جز او نبود جود، سزاوار هیچ کس
ای آشنا به غیر تو از روز اولم
چشمم نبود تشنۀ دیدار هیچ کس
مانند تو میان رئوفان نمی شود
دلدادۀ صدای گنه کار هیچ کس
تو آبروی روی سیه را نمی بری
این گونه کس نبوده خریدار هیچ کس
قلب رئوف تو همه را مهربان کند
ورنه کسی نبود هوادار هیچ کس
آن که سرشت آب و گل فاطمی ما
ما را نساخت غیر تو غم خوار هیچ کس
خوشبخت آن دلی که گرفتار زلف تست
این دل نمی رود پی رخسار هیچ کس
ما را برای عاشقی ات آفریده اند
این گونه نیست نیّت معمار هیچ کس
ما را شبیه آهوی صحرا رها مکن
جز تو نمی شویم گرفتار هیچ کس

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:08
• نوشته شده توسط
• یحیی

نکته : با قرار گرفتن این شعر در سایت ، شمار اشعار سایت امام هشت از 17 هزار شعر گذشت

کوی تو مروه جانست و حریم تو صفاست
صحن تو چون عرفات و حرمت همچو مناست
روضه است روضه رضوان و مزار تو بهشت
زان سب موج زنان در حرمت نور خداست
کعبه جانی و زمزم زحریمت جاری
بر گلو سوز عطش زمزم تو آب بقاست
هرکه بر زخم دل خویش شفا می خواهد
خاک تو مرهم زخم است و غبار تو شفاست
شُسته از هر دو جهان دست نیاز خود را
آن که در بارگه جود و سخای تو گداست

تربتت را که بود آیینه دار هستی
جنّت روی زمین گر که بخوانیم بجاست
خورده پیوند دل من به ضریح حرمت
دل از آن روست که آیینۀ ایوان طلاست
تربت پاک ترا زائرم این قبله مراد
مُحرم کوی ت

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

کيستي؟ اي ماه تابان، کيستي؟
روشناي خلوت جان، کيستي؟
کيستي؟ اي شمع بزم عاشقان‏
نور جمع غمگساران، کيستي؟
طاقت دلهاي در آتش رها!
راحت جان پريشان، کيستي؟
روح سبز آب، شعر سرخ گل!
عطر گلهاي گلستان، کيستي؟
آيه‏ي سبز نجيب روشني‏
آشناي راز پنهان، کيستي؟
بوي گل در وسعت جان مني‏
بوي گل، بوي بهاران، کيستي؟
لاله‏اي، آيينه‏اي، يا باوري‏
آبي گلهاي ايمان، کيستي؟
آفتابي در دل شبهاي تار
يا زلال نور عرفان، کيستي؟
در دل شبهاي بي‏مهتاب ما
ماه زيباي فروزان، کيستي؟
اي بهارستان سبز باورم!
اي سرود سبز باران، کيستي؟
بهتريني از کرامات خدا
اي نشان لطف يزدان، کيستي؟
اي محمد سيرت! اي مولاي من!
اي ز نسل سبز قرآن، کيستي؟
با

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 15:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

گوهر افشان كن زجان اي دل كه مي‌داني چه حاجت
مهبط نورالهي روضه پاك رضاست
در درياي فتوت گوهر كان كرم
آنكه شرح جود آبا كرامش هل آتاست
ظلمت و نور جهان عكسي زموي و روي است
موي او واليل اذا يغشي و رويش والضحاست
قبه گردون ندارد قد خار درگهش
يارب اين فردوس اعلي يا مقام كبرياست؟
سرمه‌اي از خاك پاي او كشيدست آفتاب
موجب اين دانم كه عينش منبع نور و ضياست
اوست بعضي از وجود آنكه در معراج قدس
گرد بغل مركبش روح الامين را توتياست
قبل مي‌گردد روان از بوي خاك در گهش
خاك نتوان گفتنش كز روي عزت كيمياست
قبه پرنورش از رفعت سپهر ديگريست
و اندرو ذات پرانوارش چو مهر اندرشماست
رفع گردون گردان دارد آنكه بر سري
مجمع تقوي

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:05
• نوشته شده توسط
• یحیی

عارف اگر زشعشعه هو تو را شناخت
سالک زقدر و منزلت" او" تو را شناخت
بیدل به خلق و خوی خداجو تو را شناخت
من بنده کسی که چو آهو تو را شناخت
پیچید چو نی نوای تو در بند بندمان
یا ثامن الائمه رها کن زبندمان
خورشید با جمال جمیلت جمیل نیست
بر درگه جلال تو گردون جلیل نیست
جایی که هم رکاب تو غیر از " خلیل" نیست
دیگر مجال پر زدن جبرئیل نیست
وقتی به محضر تو شرفیاب می شوم
از شرم شعله می کشم و آب می شوم
کوثر پیاله ز شراب طهور توست
طور شهود پرتو فاش ظهور توست
سینای جلوه، شاهد نور حضور توست
خورشید هم از آینه داران نور توست
چشمم که محو حسن ملیح تو می شود
اشکم دخیل بند ضریح تو می شود
خواهی بخوان به پیشم و خواهی

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:22
• نوشته شده توسط
• یحیی

بروی دوش فکندی چو گیسوان سیاه‏
اسیر حلقه‏ی زلف تو شد، عقول و نفوس‏
به دور حلقه‏ی زلفت عقول، سرگردان‏
همت به چاه زنخدان، هزار دل محبوس‏
به یاد قد تو، قد قامت الصلوة حرم‏
به وصف روی تو، در دیر، نغمه‏ی ناقوس
به بوستان صباحت میان ماهرخان‏
خرام خوش، که تو را هست جلوه‏ی طاووس‏
چو ذره‏ام به حقارت مبین، که داد تو را
برم به درگه سلطان دین و شمس شموس‏
امام مرتضوی مهر آیت رضوی‏
که ملک راست خداوند و عدل را ناموس
اگر چه واسطه‏ی فیض، عقل فعال است‏
ولی عقول ازو کرده، اکتساب دروس‏
ز جود او که سراچشمه‏ی وجود بود
ز خجلتش همه جوی است، آب اقیانوس‏
کمال نفس و هدایت، مجوز رسطالیس
شفای درد ضلالت، مجوز جالینوس
که علم

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:28
• نوشته شده توسط
• یحیی

از هزاران زائر درد آشنا، من هم یکی
زین همه مسکین سر تا پا گدا، من هم یکی
هر طرف بسته دلی قفل ضریح مِهر تو
مُهر شد با خون دل، این قفل ها، من هم یکی
هر یکی را کاسه ای از بی کسی پیشت فراز
پُر شده از اشک، دست کاسه ها، من هم یکی
پای بوست را ملائک، صف به صف، پَر ریخته
خوش که ریزم در جوارت دست و پا، من هم یکی
کیمیاگرتر ز مهرت هیچ اکسیری مباد
مس دلان، مسکینِ ایوان طلا، من هم یکی
راه دوری پشت سر دارم، فزون تر پیش رو
رهزنانْ بد کین و لطفت رهنما، من هم یکی
هر غبار مرقدت خاکستر پروانه ای است
سوخته، لب دوخته، بی ادعا، من هم یکی
گرچه خوارم، خار هم با گل نشیند گاه گاه
در گلستان محبان رضا، من هم یکی
---------

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:32
• نوشته شده توسط
• یحیی

دنیا تاریکه یه جوری
که نه فانوسه نه مهتاب
دلمُ به کی ببندم
ته این دهکده ی خواب
اگه یه اتاق کوچیک
اگه یه پنجره باشه
پای اسم کی بمونم؟
که برام خاطره باشه
دنیا تاریکه یه جوری
که چشامُ هم می ذارم
تا که دستمُ بگیری
پامُ تو حرم می ذارم
صحنتون پر از پرنده
آفتاب صلات ظهره
زیر گنبد طلاتون
سر عاشقا رو مهره
برج کاشیای رنگی
طاق نصرتای آبی
سایه روشنای آروم
ایوونای آفتابی
پای حوض نقره پوشت
پیچیده عطر پرنده
سایه ها كوتاهن اما
قد گلدسته بلنده
دنیا تاریکه به جز تو
که چراغ راه دوری
برا هر کی هر چی هستی
برا من سنگ صبوری
تو درست آخر حرفی
اون جا كه ساكته دنیا
خط بین عقل و عشقی
مرز بیداری و رویا
مث بهت یه كبوتر
لب

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:34
• نوشته شده توسط
• یحیی

مرغ پر بسته ام و نیِّت قافی دارم
هر چه غیر از تو مرا هست اضافی دارم
کعبه از چشمِ تو پنهان چه طوافی دارم
پیش بازار رضای تو کلافی دارم
در حرم حوله ی احرام من از جنس دعاست
حجرالاسود من پنجره فولاد رضاست
شده ام مثل کویری که به دریا برسد
مثل مجنون که به بوی خوش لیلا برسد
کاش چون دستِ گدایی که به دارا برسد
به ضریحِ کرمت دستِ دل ما برسد
یوسفی هست دلم کاش زلیخا بشود
بین این در به دری بلکه دری وا بشود
اشک می گفت که من شورم و یک جنس بدل
پیش این قله ی شیرینی و دریای عسل
چشم می گفت که یک قطره بده حداقل
با چه رویی بروم بی تو در این کوچه محل
اشک شوری به دلش آمد و بی تاب افتاد
دهن چشم از این صحن و سرا آب افت

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:36
• نوشته شده توسط
• یحیی

السلام اي خسرو اقليم طوس‏
السلام اي حضرت شمس الشموس‏
السلام اي صاحب مجد و شرف‏
يا شريف النفس يا خير النفوس‏
ايستادن چون به تسليم و رضا
بر سرير ارتضاء کردي جلوس‏
اي رواقت مظهر عرش برين‏
بر فلک افکنده انوارت عکوس‏
سوي ما بين کز ره دور آمديم‏
از براي افتخار پاي بوس‏
دست ما اي خسرو و دامان تو
دست ما گير از بليات و نحوس‏
آبروي ما، گناهان مي‏برد
گر نبارد ابر رحمت اي فسوس‏
دردمنديم و به اميد شفاء
اي تو انفاست شفاء بخش نفوس‏
«آيتي» را نسبتي با حضرت است‏
ذره‏ها دارند نسبت با شموس‏
گر نداريم آبرو در نشأتين‏
نسبتي داريم با جدت حسين‏
----------------------------------

شاعر : عبدالحسین آیتی بیرجندی

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:37
• نوشته شده توسط
• یحیی

رضا، نور محمد! نور ايمان!
رضا! آيينه‏ دار روح قرآن‏
رضا، سرچشمه‏ي مهر الهي‏
پناه بي‏نوايي، بي‏پناهي‏
رضا، رمز حيات جاوداني‏
سرود آشناي زندگاني‏
حضور سبز آواي رهايي‏
شکوه لحظه‏ هاي آشنايي‏
به درياي کرامت، در رخشان‏
سرود و نغمه‏اي از باغ عرفان‏
سکوت آشناي خلوت راز
عروج و آسمان و اوج و پرواز
نسيم عشق، پيغامي ز کويش‏
دل ما، دم به دم در آرزويش‏
گل آيات سبز آسماني‏
و تفسير تمام مهرباني‏
صفاي باغ، باغ نوبهاران‏
رضا خورشيد نورافشان «ايران»
سرآغاز طلوع روشنايي‏
شهنشاه ديار پارسايي‏
رضا يعني: گل زيباي هستي‏
تجلي خدا، در حق پرستي‏
رضا عطر شقايق، در تن خاک‏
رضا راز زمان و رمز افلاک‏
رضا يعني: ره سبز رهايي

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:38
• نوشته شده توسط
• یحیی

نشسته ام به شفاعت،مرا جواب مکن
از استجابت عشق من اجتناب مکن
مرا که تشنه سرچشمه های فیض توام
اسیر وسوسه ساکت سراب مکن
مرا که دلخوش آرامش حضور توام
دوباره دستخوش موج اضطراب مکن
ثواب کوچک ما را،خدا قبول کند
تو هم گناه بزرگ مرا حساب مکن
نهاده ام به ضریحت سر ارادت و عشق
از آستان امیدت مرا جواب مکن

شاعر : صدیقه بابایی

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:40
• نوشته شده توسط
• یحیی

نگين سبز ايرانم، خراسانم، خراسانم‏
تجليگاه عرفانم، خراسانم، خراسانم‏
پر از نقش و نگارم من، بهارم من بهارم من‏
نگارستان ايرانم، خراسانم، خراسانم‏
زلال نور مهتابم، حضور باور نابم‏
ديار سبز ايمانم، خراسانم، خراسانم‏
منم مهد سرافرازي، ديار سرخ جانبازي‏
نشان لطف يزدانم، خراسانم، خراسانم‏
ز نور عشق سيرابم، چو خورشيد جهانتابم‏
ديار مهر رخشانم، خراسانم، خراسانم‏
ز شور عشق لبريزم، بهاري عطرآميزم‏
بهاران در بهارانم، خراسانم، خراسانم‏
به نام عشق، ممتازم، ديار سبز اعجازم!
پر از آواي قرآنم، خراسانم، خراسانم‏
دلاراتر ز ناهيدم، فروزانتر ز خورشيدم‏
ز نور روي جانانم، خراسانم، خراسانم‏
تمام باورم پر گل، تمام دا

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:41
• نوشته شده توسط
• یحیی

یاد تو امید خسته جان است رضا
در قلب تو یک جهان نهان است رضا
در گوش فلک رضا رضا می پیچد
حاجت به بیان نیست عیان است رضا
******************
در غربت شعر آشنایی ای دوست
پژواک صدای بی صدایی ای دوست
طوفانزده موج غم و دردم من
دریاب که تو دست خدایی ای دوست
****************
با دیده دل نظر به روی تو کنم
با پای یقین گذر به سوی تو کنم
ای کاش کبوتر حرممی گشتم
تا با دل و جان طواف کوی تو کنم
--------------------------------------

شاعر : عزیزه احمدپور

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:43
• نوشته شده توسط
• یحیی

زائر کوي رضايم روز و شب‏
در هواي آشنايم، روز و شب‏
رهسپار راه سبز راستي‏
راهي راه ولايم، روز و شب‏
جز زلال عطر روي يار نيست‏
در گذار لحظه‏هايم، روز و شب‏
تا به اوج سبز گردون مي‏رسد
نغمه‏ام، شورم، نوايم، روز و شب‏
سرخوشم از جرعه‏ي ميناي او
مست از جام بلايم، روز و شب‏
تا به سمت عشق، روآورده‏ام‏
زائر آيينه‏هايم، روز و شب‏
تا به سوداي رضا دل بسته‏ام‏
از همه عالم رهايم، روز و شب‏
يک صداي آشنا از دورها
مي‏کند هر دم صدايم، روز و شب‏
دل به دست عشق دادم، تا شود
در حريم عشق، جايم، روز و شب‏
جان سپار راه جاويد رضا
رهرو آل عبايم، روز و شب‏
بر گل رخساره‏ي مولا قسم!
در هوايم در هوايم، روز و شب‏
دل رها کردم

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:44
• نوشته شده توسط
• یحیی

دوباره آمده ام تا دوباره در بزنم
کبوترانه در این آستانه پر بزنم
به نا امیدی از این در نمیروم هرگز
اگر جواب نگیرم دوباره دربزنم
خدا مرا به حقیقت ولی شناس کند
که حلقه بر در این خانه بیشتر بزنم
سواد نامۀ من رنگ صبح خواهد داشت
شبی که بوسه بر این چشمۀ سحر بزنم
بیاد غربت تو عهد کرده ام با خود
که لاله باشم و صد باغ بر جگر بزنم
خدا ی را کمی ای زائران درنگ کنید
که خاک پای شما را به چشم تر بزنم
بمن هر آنچه که بخشیده اند توفیق است
مبادآنکه دم از دولت هنر بزنم
اگرچه خارم و نسبت بگل ندارم باز
خوشم که گاه گداری بباغ سر بزنم
اگر شمیمی از این بوستان بمن برسد
معاشران بخدا تاج گل بسر بزنم
من آشنای همین درگهم ،

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:48
• نوشته شده توسط
• یحیی

بــاز عــنـايــت شــده لـطـف خـدا
باز شــدم زائـــر كـــوي رضــــا
هـمچـو كبوتر به سويش پر زدم
در حـرم و روضــه مــولا رضـا
رفـتـم و ديــدم كـه بـه چشمان تر
گــرد رواقــش هــمــه در الـتجا
صـحـن و سراي شه اقليم عشق
طـعــنـه زنـد بـه جاه عرش علا
بــه يــاد يـاران و عـزيـزان همه
در آســتــان او شـــدم در دعـــا
بـــارخــدايــا شـه مـلـك طـــوس
تو بگذار از ما و بپوشان خـطـا
«حياتي» از خالق سبحان بخواه
طـواف و حـج و نـجـف و كربلا
--------------------------------------------------

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:50
• نوشته شده توسط
• یحیی

امام ثامن ضامن که جان به قربانش
هزار شمسه خورشید ، شمع ایوانش
عجب ندارد اگه خازن بهشت برین
کند سلام چو روح الامین به دربانش
جفا بود که به آهو شناسمش احسان
شهی که هست، فلک در پناه احسانش
فروغ عرش خداوندگار سبحان است
بیاض قافیه دار ردیف دندانش
به دست قدرت سلطانی جهانگیرش
غذا به سفره نهاده ست پیش مهمانش
به قلب نرم و به فولاد پنجره گونش
که سر نتابم از اینک ز خط فرمانش
-----------------------------------------------------

شاعر : محمد جواد فارسی

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:51
• نوشته شده توسط
• یحیی

باغ رضوانست اینجا، یا خراسانست اینجا
هیچ مشکل نیست در ره، کار آسانست اینجا
کعبه است این یا خراسان، یا بهشت عدن و رضوان‏
هست نعمت، نیست نقمت، روح و ریحانست اینجا
بحر بی‏پایان رحمت، موج در موجست اینک‏
ذات حق اندر تجلی، عرش رحمانست اینجا
آمده فوج ملایک از برای خاشه‏روبی‏
کز ملک والاتر آمد، آنک دربانست اینجا
مشهد فرزند موسی آن خداوند دل و دین‏
واله از انوار ذاتش پور عمرانست اینجا
فر باطن ظاهر اینجا، ظاهری بس قاهر اینجا
اول اینجا، آخر اینجا، نور یزدانست اینجا
من ندانم چیست اینجا، خفته گویی کیست اینجا؟
در خرد هرگز نگنجد آنچه پنهاست اینجا
نیست ریبت، نیست شبهت، چشم دل بگشا و بنگر
کآیتی محکم ز آیت‏های

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:53
• نوشته شده توسط
• یحیی

برید باد صبا خاطری پریشان داشت‏
مگر حدیثی از آن زلف عنبرافشان داشت‏
نسیم زلف نگار از نسیم باد بهار
فتوح روح روان و لطافت جان داشت‏
صبا ز سلسله‏ی گیسوی مسلسل یار
هزار سلسله بر دست و پای مستان داشت‏
پیام یار عزیز ملیح، روح‏افزاست‏
دم مسیح توان گفت بهره‏ای زان داشت‏
حدیث آن لب و دندان چو در فشانی کرد
شکست رونق لؤلؤ، سبق ز مرجان داشت‏
یمن کجا و بدخشان؟، مگر صبا سخنی‏
از آن عقیق درخشان و لعل رخشان داشت‏
به یادم از نفس خرم صبا آمد
گلی که لعل لبی همچو غنچه خندان داشت‏
به خضرت خطش از خضر، جان و دل می‏برد
چه طعنه‏ها که دهانش به آب حیوان داشت‏
خطاست سنبله گفتن به سنبل‏تر او
به اعتدال، قد و قامتی به میزا

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:56
• نوشته شده توسط
• یحیی

بسته ام بار سفر را
مقصدم مُلك جنونه
میزبانم توی اون شهر
یه كریـــم مهـربـونه
نمی خوام برگردم اینجا
آب نریزی پشت پایم
كسی فكر اومدن نیست
من مســـافــر رضایـــم
مادرم می گفت قدیما
وقتی داشتی می شكفتی
بـا زبـون بـی زبـونـی
یا امام رضا می گفتی
عشق مولا ، مهر مولا
توی جونم كرده ریشه
به خودم میگم همیشه
بی امــام رضا نمیشه
بس كه اومدم به مشهد
با كبوترات رفـیـقم

هركی خواست منو ببینه
همـیـشه صحـن عـتـیـقم
عاشقت خیلی زیاده
هر كی با تو باشه شاده
راه اومـدن به پـیـشت
همیـشه بـاب الـجــواده
ایوون طلاتو عشقه
صحن با صفاتو عشقه
من كجا و گفتن از تو
آقـــا زائــراتـــو عشـقـه
اومدم راه درازی
نه نمازی ، نه نیاز

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:58
• نوشته شده توسط
• یحیی

تا که ره بر درگه آل پیمبر یافتم‏
هر چه گم کردم به هر درگاه از این در یافتم‏
آنچه اسکندر ز فیض چشمه‏ی حیوان نیافت‏
من ز خاک آستان آل حیدر یافتم‏
تا که آوردم برین دولت‏سرا روی نیاز
از دم روح القدس فیض مکرر یافتم‏
بر در ارباب دنیا کی نهم روی نیاز
من که زین در کیمیای عافیت دریافتم‏
یک نفس رو برنخواهم تافت زین دارالامان‏
راحت خاطر از ین در، یافتم گر یافتم‏
دامن مطلوب ازین درگاه آوردم به دست‏
گوهر مقصود ازین خاک مطهر یافتم‏
تشنه‏کامی خسته بودم در بیابان طلب‏
لطف ایزد یار شد تا ره به کوثر یافتم‏
نقد توفیق و سعادت را که می‏جستم ز بخت‏
در حریم زاده‏ی موسی بن جعفر یافتم‏
سال‏ها سرمایه‏ی عمر ار به غفلت ب

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 16:59
• نوشته شده توسط
• یحیی

تمام صحن تو از اشک زائران تر شد
دلم ز فیض همین قطره ها مطهر شد
چه زود ثانیه های وصال می گذرد
زیارت تو نخوانده فراز آخر شد
ازل که دست خدا می نوشت تقدیرم
غلامی تو مرا تا ابد مقرر شد
نیامدم که ز دست تو حاجتی طلبم
گرفته بود دلم پر زد و کبوتر شد
به شوق پای تو هر کس که چون غبار آمد
به یک نگاه تو خورشید ذره پرور شد
یکی ز معجزه های نگاه تو این است
خرابه های دلم بارگاه دلبر شدتمام صحن تو از اشک زائران تر شد
دلم ز فیض همین قطره ها مطهر شد
چه زود ثانیه های وصال می گذرد
زیارت تو نخوانده فراز آخر شد
ازل که دست خدا می نوشت تقدیرم
غلامی تو مرا تا ابد مقرر شد
نیامدم که ز دست تو حاجتی طلبم
گرفته بود دلم پر زد

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 17:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

چشم تو نوازشگر و مهرافروز است
در عمق نگاه تو غمی جانسوز است
یک روز به دست تو نگاهش را دوخت
زیبایی چشم آهو، از آن روز است

شاعر : محمد جواد غفورزاده

• یکشنبه
• 17
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 17:02
• نوشته شده توسط
• یحیی

بايد كه من براي تو از جان گذر كنم
از هرچه دارم از همه خوبان گذر كنم
دنيا بر اين بناست كه آخر به حق رسيم
پس واجب است از در ِ سلطان گذر كنم
بايد امام ِ كشورمان ضامنم شود
تا از پُل ِ صراط من آسان گذر كنم
قبل از همان سفر كه نبي وعده كرده است
بايد كه يك سفر ز خراسان گذر كنم
شمسُ الشموس ِ كشور ايران، امام ِ عشق
بايد ز روضه هايِ تو گريان گذر كنم
وقتي عبا به رويِ سرت ميخوري زمين
مثل كسي كه ديده پريشان گذر كنم
روز و شبِ تو يادِ شهي تشنه لب گذشت
بايد كه من ز خاطره هاتان گذر كنم
يابن شبيب عمه يِ مارا كتك زدند
پس من چگونه از غم ايشان گذر كنم؟؟؟

• دوشنبه
• 18
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 05:46
• نوشته شده توسط
• یحیی

زائر شدم نسیم صدای مرا گرفت
از دستم التماس دعای مرا گرفت
یک شب کنار پنجره فولاد مادرم
آنقدر گریه کرد شفای مرا گرفت
یک پارچه گره زد تا سالهای سال
سهمیه امام رضای مرا گرفت
صحن تو،آسمان تو،گنبد طلای تو
حتی مجال کرب و بلای مرا گرفت
ایمان نداشتم که ضمانت کنی مرا
تا اینکه آهو آمد و جای مرا گرفت
ای دستگیر صبح قیامت سرم فدات
هم خانواده،هم پدر و مادرم فدات

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان

• دوشنبه
• 18
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:01
• نوشته شده توسط
• یحیی

زردی گنبد عیان شد، شوق رضوانم گرفت
ابر رحمت شد هویدا، باز بارانم گرفت
اشک من جاری شد و جاری شد و دیدم که اشک
گرد روی پردهء قلب مرا با نم گرفت
کفتری بودم که روزی از حرم رد می شدم
گزمهء سلطان رسید و کنج ایوانم گرفت
گفتمت آلوده ام گفتی خودم می شویمت
شستنت آلودگی ها را ز دامانم گرفت
لطف تو هر بار در بهبوههء بیراهه ها
کج روی های مرا دید و به دندانم گرفت
پهن شد دام تو ای صیاد و از بخت نکو
اشتباها جای آهوی خراسانم گرفت
تو نبین اینگونه من دم از مداوا می زنم
چونکه دیدم تو طبیبی میل درمانم گرفت
بر سفر این سفره هر باری که مهمانت شدم
عادت جود شما با شاه یکسانم گرفت
از زمانی که شنیدم گفته ای یابن الشبیب
رو

• دوشنبه
• 18
• شهریور
• 1392
• ساعت
• 06:26
• نوشته شده توسط
• یحیی