شهادت حضرت رقیه

نیمه شب تک و تنها
من و وحشت صحرا
یه نفر اومد از دور
تیره شد همه دنیا

چی بگم از کتک های زجر
چی بگم از جای پای زجر
چی بگم ضرب دستای زجر

بابا بابا
مثل زهرا
چشمام تاره
قدم شد تا

بابا بابا
.....

دیگه خسته ی خستم
دیگه چشمامو بستم
چند روزه دیگه بابا
نمیاد بالا دستم

چی بگم از سری که شکست
چی بگم از پری که شکست
حرمت معجری که شکست

از این دنیا
که سیرم من
از عمو جون
دلگیرم من

بابا بابا
......

باورم نشد ای یار
من و مجلس اغیار
کشیدن موی من رو
تو شلوغی بازار

چی بگم که کجا بردنم
چی بگم از لگد خوردنم
چی بگم که کبوده تنم

سیلی خوردم
سنم کم بود
بازار پر از
نامحرم بود

بابا بابا
.....

کار من شده گریه
دل

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1398
• ساعت
• 09:41
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بی تو لبریزم پدر،از شور وحال دیگری
نیست غیر از دوری ات این جا ملال دیگری

شام،دل گیر است بابا حال وروزم خوب نیست
کاش میچرخید دنیا با روال دیگری

دست وبالم بسته است وپر زدن ناممکن است
هرچه میگردم در اینجا نیست بال دیگری

میزنند وباز میپرسم دوباره میزنند
چون نمیپرسم به غیر از تو سوال دیگری

کودکی شامی مرا با اخم از خود دور کرد
زد مرا با سنگ طفل خردسال دیگری

خیزران وخولی از خود بی خودم کردند ونیست
در خیالم جز خیال تو خیال دیگری

از خرابه احتمال جان به در بردن کم است
دیگر از دنیا نمیخواهم مجال دیگری

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1398
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

بابا پس از تو خون جگر گشته همدمم
درد و فغان و دیدهٔ تر گشته همدمم
.
خونین دلم که جان به لبم کرده روزگار
آهی به سینه ، اشک بصر گشته همدمم
.
می سوزم و ز سوز دلم کس نه آگه است
هجران و درد و بغض و کدر گشته همدمم
.
بنگر به بازوان کبود و به صورتم
از تازیانه بر تن اثر گشته همدمم
.
خانه خراب و حال خراب و هوا خراب
گرد و غبار و سوز و شرر گشته همدمم
.
از اوج عزّتم به زمین کوفت روزگار
آه و نوا و اشک و حذر گشته همدمم
.
قلبم شکسته از فلک و فتنه کاری اش
تاول به پا و دست به سر گشته همدمم
.
پاره حصیر کهنه بود رختخواب من
طعن لئام و فقر و خطر گشته همدمم
.
خونین دلم ز خون لب و زخم خیزران
حزن و نوا و نوحه پدر گشته

• سه شنبه
• 9
• مهر
• 1398
• ساعت
• 16:28
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

#شهادت_حضرت_رقیه
#زبان_حال_سر_امام_حسین_با_رقیه

خاک عالم به سرم از چه تو پرپر شده ای
یاس نشکفته شبیه گل مادر شده ای

خم شده قامت تو دست به زانو داری
نکند درد و کبودی روی بازو داری

از چه ای نوگل نشکفته چنین پیر شدی
با همین سن کمت وای زمین گیر شدی

دخترم موی تو هم سوخته مثل پدرت
مثل زهرا شده خم لاله ی نازم کمرت

از روی نیزه نگاهم به تو بود ای یاسم
بر غریبی تو نالید ز نی عباسم

قول دادم که بیایم به برت گوهر من
آمده بین خرابه به کنارت سر من

در بغل گیر سرم را که زمان سفر است
وقت پرواز از اینجا به جهان دگر است

#وحید_زحمت_کش_شهری

• چهارشنبه
• 10
• مهر
• 1398
• ساعت
• 10:49
• نوشته شده توسط
• وحید زحمت کش شهری

این سر که از تمام سران جهان سر است
آزاده ای ز نسل خلیل پیمبر است
.
حاشا که بر خلیفه ی میخواره خم شود
این سر صفای سینه ی زهرای اطهر است
.
بیهوده نیست فوج ملک زائرش شده
نیمی شبیه فاطمه نیمی چو حیدر است
.
ارواح انبیا همگی عاشقش شدند
یک تار موی او به دو عالم برابر است
.
در حیرتم چگونه ندیدند کوفیان
آئینه ی تمام نمای پیمبر است
.
خورشید از آسمان به زمین آمده ویا
خاک خرابه مطلع خورشید دیگر است
.
در جای جای صورت این شمس در کسوف
گلبوسه های حضرت خاتم مُصوّر است
.
با او بگو دوباره بخواند کلام وحی
قرآن شنیدن از لب او دلنشین تر است
.
افتاده بر دلم که زدستم رها شوی
امشب برای دختر تو شام آخر است
.
دیشب خرابه

• چهارشنبه
• 10
• مهر
• 1398
• ساعت
• 12:24
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مرحوم حسینی سعدی زمان
تضمین از غزل مرحوم فروغی بسطامی
.
از آه، روز روشن شام سیاه کردم
تا یاد از رقیّه و ز راس شاه کردم
گفتا حجاب بر مَه از دود آه کردم
امشب تو را به خوبی نسبت به ماه کردم
تو خوبتر ز ماهی، من اشتباه کردم
.
.
.
عمریست در سراغت سرگشته همچو بادم
از بس جفا کشیدم دیگر ز پا فتادم
دیدم رخت میسّر شد مصقد و مرادم
دوشینه پیش رویت آئینه را نهادم
روز سفید خود را آخِر سیاه کردم
.
.
.
روزی که در کنارت چون گُل شکفته بودم
از کودکان خودم را خوشبخت می سرودم
بی تو به خاک تیره شب ها ولی غنودم
هر صبح فکر رویت تا شامگه نمودم
هر شام یاد مویت تا صبحگاه کردم
.
.
.
شرم آیدم بگویم دارم به سینه دردی
درد گر

• چهارشنبه
• 10
• مهر
• 1398
• ساعت
• 13:09
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

◾شور و نوحه‌ی سینه‌زنی
◾شهادت حضرت رقیه(س)

◾بنداول
طفل درد دانه‌ام
همچو پروانه‌ام
مشتاق روی تو
کنج ویرانه ام
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)

◾بنددوم
ای راس پر ز خون
ای شاه لاله‌گون
آمدی ای پدر
از دشت و از هامون
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)

◾بندسوم
ای تو مهمان من
میزبانت شدم
کنج این خرابه
به قربانت شدم
واویلا واویلا واویلا واویلا(۲)

◾بندچهارم
اگر که دلخونم
ز عمه ممنونم
این نیمه جانم را
به عمه مدیونم
واویلا واویلا واویلا واویلا

• چهارشنبه
• 10
• مهر
• 1398
• ساعت
• 22:54
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

نمانده ذره اي حتي به جسم خسته جان اصلأ
نه ماند از شدت لكنت مرا شرح بيان اصلأ

بيا عمه كمك كن راس بابا را بده دستم
نمانده در تن رنجور و بيمارم توان اصلأ

شباهت هاي بسياري ميان ما دوتا باشد
نباشد در شمردن هاي اين غم ها زمان اصلأ

شكسته مثل بازويم پدرجان بين ابرويت
ندارد هيچ درماني گمانم اين و آن اصلأ

الهي بشكند دستش نه لب مانده نه دنداني
براي مردم كافر دگر قرآن نخوان اصلأ

بميرم من بميرم من بميرم من چه حلقومي
تن ات كه جاي خود راس ت نبوده در امان اصلأ

بغل مي گيرمت محكم تو را اي بهتر از جانم
تو را هرگز نخواهم داد دست ديگران اصلأ

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 10:19
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

عمه بیا خرابه
حال دلم خرابه
هنوز رقیه ،تشنه
واسه یه جرعه...آبه

نایی برام نمونده
بس که دویدم عمه
بیشتر راهو با زجر
پامو کشیدَم عمه

یه دشتِ لاله یِ سرخ
رو...کویرِ لبامـه
یه چشمه...خونِ جاری
تویِ دلِ چشامه

از زجرِ طعنه هاشون
یه ریز دارم می سوزم
نمیره از خاطرم
رنج سفر هنوزم

زخمام... شده بی عدد
تاول زده دست و پام
سنگینه بس که دستاش
درد می کنه...گونه هام

راهِ صدامو بسته
بغضِ گلوم و هِق هق
شک ندارم که امشب
از غصّه می کنم دق

از دست زجرِ نامرد
یه دنیا زجر کشیدم
یه ذره انصاف حتی
تو وجودش ندیدم

یه جوری ضربه هاشو
می زد به قصدِ جونم
که از نهایتِ ترس
هِی می گرفت زبونم

لکنت زبون گرفته
شیرین زبونت...

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 16:10
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

دختری بابایی ام چشم انتظار دلبرم
ای خدا شکرت رسیده شاخه ی نیلوفرم

بس که زاری کرده ام از دوریت جان پدر
آتش افتاده پدر جان در میان حنجرم

درد دلها دارد ای بابا برایت دخترت
از کدامین درد گویم قوت بال و پرم

صورتم نیلی شده از ضرب سیلی عدو
عمه گفته صورت من شد شبیه مادرم

بعد پرواز عمویم خوب فهمیدم پدر
می کشد از روی سر دشمن حجاب و معجرم

درد دست و بازو و پهلو امانم برده است
مثل تو آتش گرفته ای پدر موی سرم

انتظار وصل تو دارم به دل ای مهربان
خوب می دانم رسیده لحظه های آخرم

#وحید_زحمت_کش_شهری

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 16:15
• نوشته شده توسط
• وحید زحمت کش شهری

ای شکوه عشیره ی زهرا
آفتاب همیشه ی دنیا
بودنت روشن است چون خورشید
عصمتت را عقیله می فهمید
می درخشد هنوز نام شما
در شب آسمان کرببلا
ما که با روضه ات بزرگ شدیم
سر این سفره ها سترگ شدیم
درد خود با رقیه می گوییم
همه جا یا رقیه می گوییم
دستگیر نداری ام هستی
تو فقط ذکر جاری ام هستی
من ز دنیا پناه آوردم
به تو اینجا پناه آوردم
ای که دستت به کم نمی آید
به تو غیر از کرم نمی آید
دستگیری کن از گدای درت
جان ما نوکران فدای سرت

یاعلی مدد

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 17:00
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

آمدی جانم به قربان شما بابای من
مهربان ساکن بر نیزه ها بابای من
چه عجب که نیزه ها دست از سرت برداشتند
نازنینم تو کجا اینجا کجا؟ بابای من
جای تو آغوش من باشد نه در طشت طلا
من بدم می آید از طشت طلا بابای من
من که دلتنگ نوازش های دستان تو ام
دست هایت را نیاوردی چرا؟ بابای من
حرف هایم را اگر آرام می گویم ببخش
از گلویم در نمی آید صدا بابای من
باورش سخت است اما راه رفتن های من
سخت گردیده برایم بی عصا بابای من
ماجرای کوچه های شام پیرم کرده است
چشم های بی حیا کشته مرا بابای من
تو به روی نیزه ای و من به روی ناقه ای
می شنیدم می شنیدی ناسزا بابای من
خسته ام من از طناب و از عذاب بی کسی
خسته ام از زجر پست

• پنج شنبه
• 11
• مهر
• 1398
• ساعت
• 17:04
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

یه باغچه گُل با ساقه ی شکسته
خرابه و مخدرات خسته
بعد تو ما یه روز خوش ندیدیم
قسم به هر نافله ی نشسته

نیستی شده کُنج خرابه خونه‌م
دخترا میزنن زخم زبونم
بذار بگن "بابات تو رو نمیخواد"
دوسِت دارم، دوسم داری، میدونم

چقد صدا زدم "بابا کجایی؟"
سخته توو صحرا گم شدن خدایی
من که اصن شمرو حلال نکردم
زجرو حلال نکن تو هم بابایی...

قصّه ی غصّه هام نداره آخر
حق بده تاره چشم دائماً تر
اما بابا سوی چشامو کم کرد
ضربه ی بی هوای سیلی بیشتر

سیلی زدن به صورت منی که
توو شهرمون بهم میگن ملیکه
خیلی برای عمه جون دعا کن
توو درد تک تکه ماها شریکه

برمیدارم فاصلمونو تا تو
باید ببینی حال خواهراتو
آوردنت تا پیش عمه با

• جمعه
• 12
• مهر
• 1398
• ساعت
• 10:39
• نوشته شده توسط
• مرضیه نعیم امینی

ای پدر برگو که بشکسته چرا ابرو شده
از سر آشفته ات،آشفته تر گیسو شده

بس که قاتل بد بریده حنجرت را،وای من
هر رگ حلقوم تو مانند تار مو شده

ای سر غرق بخون از بس که سیلی خورده ام
با تو سربسته بگویم چشم من کم سو شده

با تمام ناتوانی وقت ره رفتن پدر
تکیه گاه دختر تو کاسه ی زانو شده

چشم تو روشن نبودی زجر-زجرم داده ست
شرم دارم که بگویم که چه با،بازو شده

هیچ میدانی از آن شب که لگد خوردم پدر
دخترت مانند زهرا دست بر پهلو شده
*******
شائق
اللهم عجل لولیک الفرج

• یکشنبه
• 14
• مهر
• 1398
• ساعت
• 12:55
• نوشته شده توسط
• محمود اسدی

بند اول

ای خورشید تابان/سر تا به پا عرفان
رقیه بی بی جان۲
ای دین و ای ایمان/ای دختر باران
رقیه بی بی جان۲

دنیای حسین/جانم رقیه
لیلای حسین/جانم رقیه
زهرای حسین/جانم رقیه۲

به سوره ی عشق،بسم اللهی تو
عشقی و عشقه،ثاراللهی تو

جانم رقیه

?بند دوم

ملیکه ی سلطان/محبوبه ی یزدان
رقیه بی بی جان۲
ای روح و ای ریحان/ذکر نامت طوفان
رقیه بی بی جان۲

یابنت الحسین/جانم رقیه
ای نور دوعین/جانم رقیه
فخر عالمین/جانم رقیه۲

به مجلس عشق،بانی رقیه
خیرالنسای،ثانی رقیه

جانم رقیه

?بند سوم

ای معنای قرآن/دارم به تو ایمان
رقیه بی بی جان۲
ای دردیمه درمان/جانیم سنه قوربان
رقیه بی بی جان۲

زیبا گوهری/جانم رقیه
دلبر دلب

• سه شنبه
• 16
• مهر
• 1398
• ساعت
• 10:29
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

مَرهم به زَخم، تازه رِسيده، چه فايده!
بابا سَرَت رِسیده بُریده، چه فايده!
.
حالا كه آمَدی به خَرابه بِبينَمَت
سويی نمانده است به ديده، چه فايده!
.
می خواستی بِبوسی اَم، امّا نمی شود
با اين لَبِ بُریده بُريده، چه فايده!
.
گیرَم رُقَیّه پای سَرِ تو بلند شد
قَدِّ سه ساله ی تو خَميده، چه فايده!
.
از دَستهای پُر وَرَمَم چه تَوَقُّعی است؟
از پای روی خار دَويده، چه فايده؟
.
رَفتی و گوشواره بَرايَم خَريده ای؟
این لاله گوشهام دَريده، چه فايده؟
.
گفتم اگر كه ناز كُنَم، ناز می خَری
حالا كه رَنگ و روم پَريده، چه فايده!
.
گفتم می آیی و به سَرَم دَست می کِشی
حالا که دَستِ غِير كِشيده، چه فايده!
.

• چهارشنبه
• 17
• مهر
• 1398
• ساعت
• 11:17
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

رقیه گفت به چشمان پر ز آب، پدر جان
دلم ز آتش هجر تو شد کباب پدر جان
ز دوری تو ندارم به دیده خواب پدر جان
دلم ز هجر تو باشد پر انقلاب پدر جان
چرا نمی‌دهی امشب به من جواب پدر جان
.
.
عجب عجب که تو یاد از من غریب نمودی
ز مقدمت در الطاف بر رخم بگشودی
اگر چه ز آمدنت بر غم دلم بفزودی
هزار حیف پدر جان که در برم تو نبودی
که بنگری به من از شامیان عذاب پدر جان
.
.
ز بعد روی تو روزم سیاه گشت چو مویت
گل تو بودم و خارم کنون به چشم عدویت
هزار شکر که دیدم پدر جمال نکویت
برید تیغ کدامین لعین ز کینه گلویت
که شد محاسن پاکت به خون خضاب پدر جان
.
.
پدر ز بسکه بدم شایق رخ تو مکرر
سؤال حال تو می‌کردی ز عمه‌ی مضطر
ب

• چهارشنبه
• 17
• مهر
• 1398
• ساعت
• 14:54
• نوشته شده توسط
• ابوالفضل عابدی پور

کنجِ ویرانه گل فاطمه غوغا کرده
شام را با دوسه خط روضه چه رسوا کرده

لبِ دردانه یِ ارباب کرم باز شده
آسمان ها هوس روضه یِ زهرا کرده

روضه خوان نام شما را به لبش آورده
گِرِه پشتِ گِرِه از کارِ همه وا کرده

شک ندارم که اگر خیمه نشین توشدم
سند نوکری اَم فاطمه امضا کرده

مُرده دل بودم و تا نام تو آمد به لبم
دمِ عیسی صفت تو دلم احیا کرده

افتخارم شده سربازی تو چون ارباب
پاسداری حرم مَنصب سقّا کرده

هرکه دارد هوس زینبیه بسم الله
ندبه خوان نام تو را برده و نجوا کرده

• شنبه
• 20
• مهر
• 1398
• ساعت
• 17:58
• نوشته شده توسط
• علیرضا گودرزی

در روز جزا شفیعه ی ما هستی
زیبا نوه ی حضرت زهرا هستی
در خرابه با سر پدر فهمیدم
بابایی ترین دختر دنیا هستی

• چهارشنبه
• 18
• تیر
• 1399
• ساعت
• 10:01
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

#نذرغربت_سه_ساله_امام_حسین_ع

مامنی جز دامنِ عمه ندارم ای پدر
بعدِ تو آزرده ام دنیا نمیخواهم دگر
طاقتِ ماندن ندارم بی پَر و بالم. ببین
تشنه ی وصلِ تو باشم این پریشان را ببر

#هستی_محرابی

• شنبه
• 1
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 22:47
• نوشته شده توسط
• ۰۹۱۱۳۵۲۶۵۲۹

یا رقیه بنت الحسین(ع)

من خزان گشته در بهارانم
غنچه ی ناز لاله زارانم

کوچکم، دختر سه ساله منم
لیک درشام مرد میدانم

روزهایی بود زهجر پدر
همچو عمه بسی پریشانم

در فراق پدر همی بوده
روز وشب خیس هردوچشمانم

بوده پاسخ به گریه ام سیلی
اینچنین شام، کرده مهمانم

دل من تنگ از برای عموست
بهر اکبر، عزیز وجانانم

کوعلی اصغرآن برادر من
کو که گهواره اش بجنبانم

عمه جان آمده سری اینجا
سر بی پیکر پدرجانم

من بمیرم چرا بود خونی
شویمش با سرشک چشمانم

تا که درد دلم به او گویم
می گذارم بروی دامانم

عمه از چشمش اشک می آید
شده اشکش شرر براین جانم

بس کنم درد دل، ندارد او
طاقت درد دل، میدانم

من یتیمم، یتیمی ام دردست
مرگ باشد دوا ودرمانم

دگر این زندگی نمیخواهم
یارب اینک دگر بمیرانم

شعر:اسماعیل تقوایی

• یکشنبه
• 2
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 00:08
• نوشته شده توسط
• اسماعیل تقوائی

روضه ی حضرت رقیه

ببین حالم تو بابایی
ندارم قوّت ِ پایی
مگر از من تو دلگیری
که پیش من نمی آیی

سه ساله دخترت بودم
همیشه در برَت بودم
میان بازی ِ با من
گهی هم مادرت بودم

گهی چشمان خود بستم
دو زانوی تو بنشستم
کمی با ناز خود بابا
دل و قلب تو بشکستم

ولی بابا در این وادی
ندارم کس کُنَم شادی
اگر بودی تو در نزدم
مرا هی بوسه می دادی

ببین بابا رُخم زرد است
سرا پایم پُر از درد است
به زیر گوش من بنگر
که جای دست نامرد است

دوچشمم تیره و تار است
دو پای من پُر از خار است
مگر بابا نمی دانی
گُل ناز تو بیمار است

زاین دنیا دگر سیرم
مکن با رفتنت پیرم
تو می دانی که ای بابا
بدون تو که میمیرم

#رضاترابی گیلده

• سه شنبه
• 4
• شهریور
• 1399
• ساعت
• 01:20
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

-لطفا حق روضه ادا شود-

باز امشب در دلِ بابا خودت را جا بده
در خرابه بوسه ای بر صورتِ بابا بده

بر همان صورت که جای زخم شمشیر است و سنگ-
دست هایت را بکش! دردانه را معنا بده

دست هایت را سپس بر روی پاهایت بکش
مرهمی بر التهابِ تاول پاها بده

گریه کن دردت به جانم! با تنور و خیزران
شعله ور کن! داغ، بر این ماتم عُظمی بده

جانِ آن مَشکی که جایِ آب، چندین تیر خورد
حاجتم را با عموجان؛ حضرت سقّا بده

جانِ هر کس دوست داری قسمتم کن کربلا
تا ابد سهم مرا اینگونه از دنیا بده

یارقیه(س) باز جاماندم بگو تکلیف چیست؟
یا براتم را بده یا اینکه صبرش را بده!

#ألسلام_علیک_یا_رقیه_یا_بنت_الحسین
#أللهم_ارزقنا_کربلا

• سه شنبه
• 1
• مهر
• 1399
• ساعت
• 20:09
• نوشته شده توسط
• مرضیه عاطفی

عزّتِ هر دو جهان با این سه ساله بودن است
مطمئنم که امان با این سه ساله بودن است

هر کجا ماندم خودِ بی بی به فریادم رسید
پس بنابراین توان با این سه ساله بودن است

گفتنِ یک یا رقیّه..وا کند صدها گره...
دفعِ هر شرّ و زیان با این سه ساله بودن است

حضرت بُاب الحوائج خوانده اند این طفل را
رفتنِ تا آسمان با این سه ساله بودن است

هرچه می خواهی بخواه حاجت روایی ای رفیق
جستن از غم ..بی گمان با این سه ساله بودن است

این در و آن در زدی خفّت سراغت آمده..
برترین سودِ کلان با این سه ساله بودن است

گریه کُن! کرببلایت را بگیر از دستِ او..
زائرِ خاکِ گران‌‌ با این سه ساله بودن است

عاقبت خیری ندارد بی رقیّه ..زندگی
خیرِ هر پیر و جوان با این سه ساله بودن است

گر که هستی طالبِ مهدی..غلامی پیشه کن
دیدنِ صاحب زمان با این سه ساله بودن است

• پنج شنبه
• 3
• مهر
• 1399
• ساعت
• 18:02
• نوشته شده توسط
• محدثه محمدی

از رباب و زینب الگو میگرفت
از همه نا محرمان رو میگرفت
گرچه مویش سوخت مویش شد سفید
یک نفر هم تار مویش را ندید
بین روضه هر چه را باور مکن
فکر بد در حُجب این دختر مکن
آن کتکها از حجابش بوده است
آن کبودیها نقابش بوده است
خلوتی کن دل هوایی میشود
روضه ی بیبی تداعی میشود
در غمش یک سِیر کوچک کافی است
دیدن گوش و عروسک کافی است
زیر پا چون لاله دیدی گریه کن
گر زن غساله دیدی گریه کن
دختری دوردانه دیدی گریه کن
دست او گر شانه دیدی گریه کن
گریه کن با مجلس ختم و عزا
گریه کن در خانه با بوی غذا
این سه ساله روضه اش احساسی است
دختری که در پی هم بازی است
شاعر:دانیال تقوی

• پنج شنبه
• 3
• مهر
• 1399
• ساعت
• 18:05
• نوشته شده توسط
• سید محسن احمدزاده صفار

دل را که بی گدار به دریا نمی زنند
هرکس پدر نداشت که او را نمی زنند

قلبی که زخم بی پدری را چشیده است
بر آن نمک برای مداوا نمی زنند

دختر اگر به فرض که تنبیه هم شود
او را دگر شبیه پسرها نمی زنند

بی جرم و بیگناه یتیمی سه ساله را
پای برهنه در دل صحرا نمی زنند

جرمش مگر چه بود؟ فقط گفتن حسین
یک طفل را بخاطر بابا نمی زنند

در قلبتان چقدر مگر کینه علی ست؟!
هرکس شود شبیه به زهرا، نمی زنند

شاعر:محسن مراد نوری

• شنبه
• 5
• مهر
• 1399
• ساعت
• 22:20
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

طفلم اما غم نهان دارم
در دلم درد بیکران دارم

خاطرات بدی ز بزم شراب
شکوه از چوب خیزران دارم

طفلم اما شبیه پیرزنان
موسپیدم قد کمان دارم

سایه ات کم نشد دمی ز سرم
از سرت باز سایبان دارم

سرت از دست خصم میگیرم
تا کمی در بدن توان دارم

جای تو نیست بین تشت طلا
بر سرت جای به از آن دارم

جای خوش کن به دامنم بابا
بقلم کن هنوز جان دارم

ای فدای لب ترک ترکت
بر لبت اشک بی امان دارم

جای سالم نمانده در بدنم
درد جانسوز استخوان دارم

رفتی و خیمه ها به یغما رفت
گله از دست ساربان دارم

اصلا از دخترت خبر داری
که چرا بر رخم نشان دارم؟

دست وپا گیر خواهرت بودم
خجلت از روی عمه جان دارم

• شنبه
• 5
• مهر
• 1399
• ساعت
• 22:23
• نوشته شده توسط
• Fatemeh Mahdinia

نوحه‌ی سینه‌زنی
حضرت رقیه(س)

ای ماه تابان مظلوم حسین جان

کنج ویرانسرا میمیرم امشب
دیگر از زندگانی سیرم امشب
جان میدهم جان در کنج ویران

روی من از ستم گردیده نیلی
شمر دون بر رُخم زد ضرب سیلی
چشمانم از غم گردیده باران

ای پدر بر تنم باشد نشانه
ضربه ی کعب نی با تازیانه
پس کو تنت ای سلطان خوبان

یا حسین کُشته ی صوم و صلاتی
بر همه شیعیان باب نجاتی
جانت فدا شد با کام عطشان

یا حسین دستُ میگیرم به دیوار
راه رفتن به من سخت است و دشوار
از غم رسیده بر لب دگر جان

ای پدر جان چه شد طفل صغیرت
اصغر ان کودک نا خورده شیرت
در این عزا شد ( فرج) نوا خوان

• چهارشنبه
• 16
• مهر
• 1399
• ساعت
• 00:12
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

#زمینه
#شهادت_حضرت_رقیه_(س)
#بابای_خوب_و_مهربونم

بند اول

بابای خوب و مهربونم ،سر زدی به خرابه امشب
دختر تو توون نداره ،چن روزیه میسوزه تو تب
داشتم امید بیای دوباره ،منو تو آغوشت بگیری
بعد تو و عمو ابالفضل ،کشته مارو دردِ اسیری
............
بابا ،بابا ،بابا ،بابا
گفتم پرم شکست زدن
بی حیاهای پست زدن
توی محله های شام
یهودیای مست زدن
..........
رمق نداره دخترت بابا بابایی
شدم شبیه مادرت بابا بابایی

بند دوم

یادش بخیر چه روزایی رو ،با هم بودیم توی مدینه
دستای ما تو دست عباس(ع)، عزیز بودیم منو سکینه
چی جور بگم عزیزِجونم ،ماها رو هی میدادن آزار
تهمت و ناروا بمونه ،بردنمون تا سرِبازار
..........
بابا بابا بابا بابا
دردای من بی شماره
دیگه چشام سو نداره
بسکه تو صحرادویدم
کف پاهام پُره خاره

رمق نداره دخترت بابا بابایی
شدم شبیه مادرت بابا بابایی

بند سوم

عمه میگفت رقیه جونم ،غصه نخور میاد بابا جون
اومدی اما چرا بابا ،لبای تو شده پر از خون
چرا بابا نداری پیکر ،توی طبق اومدی با سر
سوالی دارم از تو بابا ،کجاس داداش علیِ اصغر
..........
بابا بابا بابا بابا
با لب تشنه کشتنت
چی اومده سرِتنت
خدا رو شکر که آخرش
دست خودم سپردنت

مَنِ الذی اَیتَمَنی بابا بابایی
چرا تو خونین دهنی بابا بابایی

شعر و سبک :

• چهارشنبه
• 16
• مهر
• 1399
• ساعت
• 01:55
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور

شور سینه‌زنی
حضرت رقیه
راه رفتنت رو آهسته تر کن
فکری برای خستگی همسفر کن
ای نیزه داری ، که روبرومی
فکری برای این زنای خون جگر کن

مسیر عمه رو سد نکن
طفل مریضو لگد نکن
بی معجرن زنای حرم
برو نگاهای بد نکن

نگاه نکن گوشواره هامو
هدیه ی باباییه بمن
نمونده نایی دیگه برام
تورو خدا آرومتر بزن

نزن چشمام شده کم سو نمیبینم
یا لااقل نزن محکم ندارم جون
نزن با پا بزن با دست تنم زخمه
بیا بابا از این صحرا برم گردون

بند دوم

ماه منو به ، آتیش کشوندن
هم رومو هم گیسومو هم دل رو سوزوندن
یادم میمونه ، بابا همیشه
که عمه هامونو روی خارا نشوندن

انگار نمیشناسن عمه رو
بگو که ناموس حیدره
اون که نشونش میدن به هم
خواهر سقای لشکره

اون کسی که زمین خورده
بهش میگن بنت الحیدر
یکم حرمت نگهدارو (اشتباه تایپی اصلاح شد)
با کعب نی نزن رو سر

اونی که پیش چشم دخترت داره
سرتو بین این لشکر میچرخونه
میدونه داغ بابا از همه بیشتر
دل دختر بچه هارو میسوزونه

بند سوم

از نی طلوع کرد ، خورشیدم امروز
کم سو شده مثل چشام امیدم امروز
به اون کسی که ، انگشتتو برد
گوشواره هامو با یه سیلی میدم امروز

منو روی خاکا میکشن
تنم رو رو خارا میکشن
دستی که قد صورتمه
رو روی موها میکشن

افتاده عمه روی زمین
یکی با تازیونه اومد
هردفعه عمه سپر میشد
با هرچی داشت عمه رو میزد

تا وقتی که عمو عباس کفیلش بود
ندیده بود سایشو هیچ کجا هیچ کس
حالا میخوره سیلی میشنوه دشنام
داره میچرخه بین هرکس و ناکس

خادم_زینب
شور_مقتلی
شب_سوم_محرم

• چهارشنبه
• 16
• مهر
• 1399
• ساعت
• 06:48
• نوشته شده توسط
• حاج مرتضی محمودپور